Waterlelie

Ik realiseerde me nu pas hoe stil het in huis was. De voorbije dagen waren gevuld met het gejoel van spelende kinderen. Maggie, mijn buurvrouw, had vier kleinkinderen en als die samen op bezoek kwamen, dan wist de buurt het ook. Niet erg natuurlijk. Integendeel zelfs. Zomer en kindergeschreeuw horen nu eenmaal samen. Maar toch was de rust van deze zonovergoten middag een welgekomen streling voor het oor. En dat moet ook de rest van de buurt hebben gedacht. Geen enkel geluid verstoorde de middag. Je hoorde alleen de vogeltjes kwetteren. En zelfs die leken er de voorkeur aan te geven dat iets minder luid dan gewoonlijk te doen. Me op iets ernstigs concentreren zat er echt niet in met die hitte. Ik wandelde loom en traag naar het balkon aan de achterkant van het huis in de ijdele hoop op wat koele wind. En die hoop was inderdaad ijdel. De warmte lag als een dikke deken over de wereld. Je kon er onmogelijk onderuit. Ik keek naar de wolkenloze hemel en de verblindende zon die speels met de bladeren van de bomen aan het flirten was. Het was ondraaglijk warm en tegelijk wilde ik dat deze middag nooit zou voorbijgaan. De perfecte middag.

Ik liet mijn blik langzaam naar beneden glijden van de schitterende zon en de blauwe lucht over de volle groene kruinen van de bomen naar... het… melkwitte… naakte… lichaam… van… Maggie… in haar tuin. Met een schok die de rust en het evenwicht van de middag volledig verstoorde, zag ik mijn buurvrouw met wijd gespreide armen en benen in het ronde opblaasbare zwembad van haar kleinkinderen liggen. Ze had zich in het water uitgestrekt op zoek naar wat verkoeling. Ik moest even slikken en schudde mijn hoofd. Ik hield mijn ogen even stevig dicht geknepen. Had de hitte me nu al te pakken en begon ik luchtspiegelingen te zien? Maar waar kwam dit fata morgana dan in godsnaam vandaan? Ik kon me niet herinneren ooit over een naakte Maggie te hebben gefantaseerd! Ik opende mijn ogen en keek opnieuw naar beneden. Ze lag er nog steeds te dobberen. Even wit, even bloot, even overvloedig als daarnet. Ik had mijn blik moeten afwenden, terug naar binnen gaan en… ja… ik weet niet wat… maar in elk geval had ik naar binnen moeten gaan! Maar ik bleef als aan de grond genageld op het balkon staan. De blauwe kleur van het zwembadje, haar blanke lichaam en de groene naast haar drijvende bikini gaven samen de indruk van een reusachtige drijvende waterlelie. Maar de zonnebril met de zwarte glazen gaven haar ook iets spookachtigs. Waar keek ze naar? Wat zag ze? Mij? Waarom bewoog ze dan niet? Hiel ze ervan om bekeken te worden? Ik ging er vanuit dat ze haar ogen gesloten had. Dat deed ik niet. Ik staarde met wijd open knikkers naar beneden! Ik moest even diep inademen bij zoveel overweldigende naaktheid. Maggie was verre van slank en niet meer jong. Maar die twee drijvende eilanden met hun witte bergen en uitstekende toppen en de onderzeese grot die tussen twee indrukwekkende witte rotspartijen door zacht wiegend zeewier afgeschermd werd, hielden mij in hun ban. Ik zou vanaf mijn balkon met een sierlijke dolfijnensprong bij haar in het zwembadje willen duiken en verdwijnen in dat witte landschap…

Ik werd behoorlijk geil bij het kijken naar Maggie's blote dobberende lijf! Nooit gedacht dat me dit zou overkomen! Mijn poëzie werd langzaam overspoeld door de harde banaliteit van mijn lust! Hoe langer mijn blik tussen haar tieten en haar kut heen en weer zwom, hoe stijver mijn scheepsmast werd! Een plaatselijke dijkbreuk kondigde zich aan. En zandzakjes zouden niet meer helpen! Zou ik? Of toch beter niet? Misschien toch? Ik keek naar haar donkere glazen. Ik zwaaide even. Nee, Maggie zag me niet. Dat wist ik nu zeker. Ik zou natuurlijk naar binnen kunnen gaan om me af te rukken! Maar dan zou ik dat geile witte lijf niet meer kunnen zien! En daar kon ik nu geen afscheid van nemen. Ik was bijna oververhit. Ik hield het niet lang meer uit. Ik wilde de kans niet laten voorbijgaan. Hoe vaak overkwam me dit? Hoe vaak zag ik zoiets geils? Het beeld van de naakte dobberende Maggie had me zo opgehitst, dat ik mijn stijve pik naar buiten trok. Ik keek snel even naar links en naar rechts. Niemand in de ramen. De hitte hield gelukkig iedereen binnen. Ok dus. En nu zo snel mogelijk klaarkomen! Terwijl ik aan mezelf rukte, hield ik me vast aan de balustrade en keek naar de witte walvis onder me... Naar de twee dikke tieiten die als wankele puddings op het water dreven... Naar de behaarde kut die als een nauwe onderwatergrot lag te wachten op een nieuwsgierige duiker…. Ik had... op die witte waterlelie willen kruipen… in haar tieten willen knijpen en bijten... mijn tong diep in haar mond willen duwen... mijn harpoen in haar dikke walvissenlijf willen steken… en dan... spuiten… spuiten… ingehouden kreunend schoot ik mij schokkend en schuddend leeg… me met een hand vastgrijpend aan de balustrade... en zag nog net hoe Maggie in volle paniek de bril van haar ogen rukte, me een ogenblik met totaal verwarde blik aanstaarde, hals over kop en met waggelend lijf voortdurend uitglijdend uit het zwembadje probeerde te geraken en een harde schrille kreet uitstootte, haar kleinkinderen waardig, die de rust van de middag doormidden scheurde en de hele buurt onmiddellijk wakker maakte…!