Charlotte - 4

Nu Charlotte haar herexamen heeft gehaald, moet ze enkele nog haar diploma afhalen, en in de tussentijd pakken we onze koffers in. Het is dan afwachten, totdat Charlotte haar diploma kan afhalen. Dat kan gelukkig al een paar dagen later en nauwelijks heeft Charlotte haar papiertje, zijn we al onderweg naar Frankrijk. De reis loopt voorspoedig en we overnachten in een klein pension. De volgende ochtend rijden we verder om dan laat in de avond in Sera aan te komen. Met erg veel moeite vinden we daar nog een pension, want het is te laat om direct naar het huisje heen te gaan.

De volgende morgen rijden we meteen naar het huisje heen. De omgeving is er echt prachtig en het dorpje, waar het huisje aan de rand van dat dorpje ligt, ziet er echt mooi uit. Alsof de tijd er stil heeft gestaan. Ik rijd de straat in, waar het huisje ligt. Ik ben er al een keer eerder geweest, toen ik het huisje gekocht heb. Dat was in het voorjaar, toen het wat kouder was. Maar nu is het aangenaam warm, een heel verschil met maart, toen ik er was.

Opeens zegt Ben: ‘Peter, kijk daar! Die man, daar, loopt helemaal naakt!’

Ik kijk en Ben heeft gelijk. De man ziet ons en zwaait gewoon, alsof er niets aan de hand is. Dan zien we ook nog een vrouw, eveneens helemaal naakt. Die lijkt zich ook niet te schamen en zwaait ook. We weten alle vier even niet wat we nu moeten denken. Ik zwaai terug en rijd verder. Bij de volgende huizen is het echter niet anders en ik krijg een donkerbruin vermoeden, dat er hier een groepje naturisten woont! Daar was ik anders niet van op de hoogte! Ik begin spontaan te blozen en dat blijft niet onopgemerkt.

Lisa is het eerste, die het door heeft. Ze begint hard te lachen en zegt: ‘Ik heb zo het vermoeden, dat Peter een klein foutje gemaakt heeft.’

Ben zegt: ‘Hoezo? Zijn we in het verkeerde dorp?’

‘Nee, we zijn wel op het juiste adres, maar ik denk niet, dat Peter geweten heeft, dat er hier naturisten wonen! Of heb ik het mis, Peter?’

Ik moet met een vuurrood hoofd bekennen, dat het inderdaad waar is.

‘Toen ik hier in maart kwam, hadden ze allemaal kleren aan. Hoe moet ik dat nu weten?’

Ben begint nu heel hard te lachen, en ook Charlotte kan haar lach niet meer houden. Lisa doet haar best om haar lach in te houden, maar uiteindelijk moet ze ook lachen. En ik kan dan ook niet anders dan gewoon meelachen. Wat een blunder! Maar ja, ik heb het huis al gekocht, daar is niets meer aan te doen. Ik rijd dan maar snel verder naar het huisje. Dat staat gelukkig wat verder van de weg en heeft een goede dichte omheining. Dat zal me de nodige privacy geven, die ik nu wel nodig zal hebben. Op die manier zal ik er een stuk minder last van hebben.

Ik open de poort met de sleutel, die ik heb en rijd dan de oprit naar het huisje op. Het ligt op een ruim perceel, en ik begin nu ook wel te begrijpen, waarom het zo goedkoop was. Nou ja, niets meer aan te doen, en ik ben eigenlijk nog steeds wel trots, dat ik al op dertigjarige leeftijd een eigen vakantiehuisje heb kunnen kopen van mijn eigen geld. Ik heb van mijn ouders flink wat geld geërfd, want die zijn veel te vroeg overleden. Toch ben ik zuinig met mijn geld, ik verbras het in ieder geval niet. In het verleden heb ik dat wel gedaan, maar ben tijdig tot inkeer gekomen.

Maar mijn ouders zijn voor mijn part veel te vroeg overleden. Ik was een beetje een nakomertje, zeker niet gepland, maar wel erg welkom. Mijn vader was al zestig, toen hij opnieuw vader werd. En mijn moeder was maar vier jaar jonger. Ze zijn gestorven, toen ik net achttien was. Eerst stierf mijn vader en een paar maanden daarna mijn moeder. En toen stond ik er meteen alleen voor. Mijn zus heeft me toen geholpen om op eigen benen te staan. En daar ben ik haar nog steeds dankbaar voor. Mijn zus is nu tweeënveertig, ze was zesentwintig toen ze Charlotte kreeg. Dus ze is twaalf jaar ouder dan mij. Maar goed, ik dwaal van mijn verhaal af.

Ik loop dan naar de voordeur van het huis en maak de deur open. De slot gaat nogal stroef, maar werkt wel. Dat is al een opluchting. Samen lopen we het huis binnen en bekijken het. Het ruikt nogal wat muf en we zetten vlug alle ramen en deuren open, zodat het huis kan luchten.

Buiten, dat het binnen nogal flink smerig is, lijk ik er toch een goede koop mee hebben gedaan. Ondanks dat ik nu in een naturistenbuurt schijn te wonen. Het huis lijkt veel meer waard, dan ik ervoor betaald heb. We lopen dan de tuin in. Daar is nog wel wat werk te verrichten. Het gazon heeft betere tijden gekend, en dat geldt ook voor het terras en het zwembad. Maar dat wist ik al.

Ben wil op een van de stoelen op het terras gaan zitten, maar de stoel kraakt zo verraderlijk, dat hij het toch maar niet aandurft. Lisa zegt dan: ‘Zo, dan weet je al meteen, dat je daar al wat nieuws voor moet gaan aanschaffen!’

‘Ja, dat lijkt me een goed plan. Maar wat denken jullie ervan? Is het wat?’

Lisa zeg lachend: ‘Buiten dat we hier midden tussen de naturisten wonen? Helemaal niet eens zo slecht! Het huisje ziet er echt niet slecht uit, maar aan de tuin zal je nog wel flink werk hebben.’

‘Ja, maar dat lijkt me nog wel te doen, of niet?’

Ben is intussen de ramen van het huis aan het bekijken.

‘Die kozijnen zijn ook behoorlijk rot, Peter. Maar daar weet ik wel raad mee. Dat heb ik geleerd op school!’

‘Goed, dan is dat nu jouw taak. We zullen maar eerst even de slaapkamers gaan bekijken en verdelen.’

We lopen naar boven, en natuurlijk is de mooiste en de grootste slaapkamer van mij en Lisa, maar de overige twee slaapkamer mogen er ook wel zijn. Het uitzicht vanuit de slaapkamers is werkelijk geweldig! Vanuit mijn slaapkamer kijk ik recht uit over het dal. Vanaf de slaapkamer van Charlotte kijk je uit op een riviertje en vanaf de slaapkamer van Ben kijk je zo het bos in. Kortom, een droom van een huisje. Afgezien van een klein probleempje, waar ik dus niet van op de hoogte was. Maar er zijn ergere dingen.

De bedden zijn gelukkig nog wel goed, en daar ben ik wel blij mee. Ook de rest van het meubilair is niet eens zo slecht, ik moet alleen enkele nieuwe stoelen gaan aanschaffen, want die er staan, vertrouw ik niet meer zo. En het bankstel, dat in de woonkamer staat, heeft ook zijn beste tijd gehad. Televisie of zo, dat is er niet, alleen een oude radio, die het echter wel doet.

We laden snel onze spullen uit, en gaan dan meteen op pad om spullen te halen, zodat we aan de slag kunnen. In een stadje, twintig kilometer verderop vinden we een bouwmarkt, waar ik alle benodigde spullen kan krijgen. Alleen het hout, dat is wat te veel voor me, om mee te nemen. Maar dat willen ze me wel bezorgen met een busje. Ze kijken alleen even wat raar op, als ik ze het adres geef, waar ze het moeten bezorgen. Schijnbaar kennen ze de omgeving daar.

Eenmaal terug in het huisje, gaan we direct aan de slag. Lisa en Charlotte beginnen aan de badkamer, en Ben en ik gaan in de keuken aan de slag. Enkele uren later ziet de keuken er al een heel stuk beter en frisser uit. En dat geldt ook voor de badkamer. Lisa en Charlotte zijn zelfs al bezig om de slaapkamers te poetsen. En zo nu en dan hoor ik de dames eens gillen, als ze weer een grote spin hebben gevonden. Maar aan het einde van de dag in de binnenkant van het huisje al behoorlijk stuk zuiverder. Goed genoeg om onze vakantie in te kunnen vieren, zonder enge ziekte op te lopen.

Alleen het toilet is nog even wennen. Dat is namelijk nog een ouderwets gat met klep, waar je boven moet gaan hangen. Dat is voor iedereen wel even wennen, maar ik heb me al voorgenomen, om dat zo snel mogelijk te gaan vervangen voor een normaal toilet. Ik heb dat namelijk in de bouwmarkt zien staan. Maar goed, voor nu moeten we het er maar even mee doen.

Na een goed, maar simpel avondeten zijn we zo moe, dat we al snel in bed liggen. Het bed is nog wel even wennen. Het is een verenmatras, en dat is toch minder goed, als ik gedacht had. Maar het lukt ons toch om te kunnen slapen. Maar als ik ’s morgens wakker word, weet ik al meteen wat ik als eerste ga doen: Nieuwe matrassen kopen! En als ik dat aan de ontbijttafel verkondig, is er meteen iedereen voor. Na het ontbijt gaan we dan ook meteen op jacht naar een meubelzaak. Daarvoor moeten we weer terug naar het stadje, en ik maak met een van de gelegenheid gebruik om er een normaal toilet bij de bouwmarkt te bestellen, met alle benodigde materialen. Het geld vliegt op die manier wel de deur uit, maar ik zie het dan maar als een investering voor de toekomst.

Wat verderop vinden we een meubelzaak, waar ik de benodigde matrassen kan vinden. En tegenover de meubelzaak vind ik een zaakje met gebruikte meubels. En daar kan ik de rest van mijn meubilair voor een zacht prijsje op de kop tikken. Ook hier weer even gefronste wenkbrauwen als ik mijn adres opgeef, om de meubels te bezorgen. Ik begin me al bijna te schamen voor de locatie.

Als we weer terugkomen, is het busje van de bouwmarkt er al. We laten hem binnen, en de mannen lossen de materialen, die ik besteld heb. Lisa kan een aardig woordje Frans en praat met de mannen. Opeens hoor ik de twee mannen hard lachen. Ik kan me wel voorstellen, wat Lisa ze verteld heeft. Ze slaan me joviaal op mijn rug, en stappen lachend in hun busje.

Lisa lacht en zegt: ‘Zo, die hebben weer wat leuks te vertellen, als ze weer terug op de zaak zijn!’

Ik kijk wat zuur en zeg: ‘Moet je dat nu echt aan iedereen vertellen?’

‘Ach, waarom ook niet? Het is toch ook erg grappig?’

‘Ja, maar niet iedereen hoeft dat te weten!’

‘Oké, maar wat had ik dan moeten antwoorden, toen ze me vroegen, of we ook naturisten waren?’

Nu moet ik ook lachen. We gaan meteen aan de slag. Ik help Ben mee, de ramen uit de kozijnen te halen, want Ben wil meteen aan de slag met die kozijnen. Ik heb een hoop gereedschap gekocht en al snel klinkt het gesnerp van elektrische zagen, frees en schaaf.

Lisa en Charlotte gaan verder met het poetsen van het huisje, terwijl ik al een begin maak met het schilderen van de buitenkant van het huisje. Dat wilde ik eigenlijk pas later doen, maar de gevel ziet er zo verschrikkelijk lelijk uit, dat ik er toch maar vast aan begin. Ik begin eerst de oude verf, die al begint af te bladderen, eraf te steken. Als Lisa en Charlotte klaar zijn met poetsen, komen ze me helpen. En zo schiet het toch lekker snel op.

Later die middag komen ze de meubels brengen. Ook nu weer hetzelfde tafereel als met de mannen van de bouwmarkt. Nu vind ik het wat minder erg en lach met de mannen mee. Ze vinden het wel een goede grap, maar vinden wel, dat ik een goede koop heb gedaan. Daar ben ik natuurlijk wel blij mee.

Met het verwijderen van de verf en opnieuw schilderen van de gevel zijn we vier dagen bezig, maar het resultaat mag er dan ook best wezen. Het huisje is van een lelijk eendje naar een prachtige zwaan uitgegroeid. Ik heb een mooie zachtgele kleur uitgekozen, die ik met witte verf accentueer. Het staat echt heel erg goed en ik ben ook oprecht trots op mijn nieuwe huis.

Dan is het tijd om aan de tuin te beginnen. In het tuinhuisje, dat ook niet meer in al te beste staat is, vinden we een grasmaaier, die het wonder boven wonder meteen doet. Het apparaat ronkt flink, maar doet wel prima zijn werk. Lisa neemt de taak van het maaien van het gazon op zich, terwijl ik en Charlotte, gewapend met snoeischaren en handschoenen ons werpen op de wildernis, die in de tuin is ontstaan.

Het is veel werk, maar zo komen we ook verrassingen tegen. Tussen het hoge gras en onkruid vinden we een waterbekken en wat verderop een beeld. En ook vinden we, wat ik eigenlijk hoopte te vinden, het hok, waar de pomp en de filter van het zwembad in staat. Het is wat verborgen achter een struik, die flink gewoekerd heeft. Ik laat de tuin even voor wat ze is, en kijk of de pomp nog wel werkt.

Zo op het eerste gezicht, ziet de pomp er nog goed uit. Maar als ik op de schakelaar druk om de pomp aan te zetten, gebeurt er niets. Al snel blijkt, dat er geen zekering meer in de schakelkast zit. Gelukkig ben ik wel zo slim geweest om een hoop zekeringen te kopen. Je weet immers maar nooit, met die oude huisjes. En warempel, de pomp lijkt het zowaar te doen. Alleen pompt de pomp bijna zwart water in het zwembad. Maar dat is niet zo heel erg, want in dit water wil ik echt niet gaan zwemmen. Dat water is groen en troebel. Ik zie zelfs beestjes in het water zwemmen. Dat moet er dus nog allemaal uit. Maar ik laat de pomp een tijdje draaien, en het water wat er dan uit de spuitgaten komt, ziet er toch al een heel stuk beter uit. Ik zet dan de pomp weer uit, want nu moet ik zien hoe ik al dat smerige water eruit krijg. Dat kost me weer een trip naar de bouwmarkt, waar ik een dompelpomp koop.

Maar als de mannen me in de bouwmarkt zien, duiken ze snel weg, en ik kan me wel indenken waarom. Eenmaal buiten hoor ik ze nog lachen. En ik kan het ze niet eens kwalijk nemen.

Als ik dan weer terugrijd naar het huisje, zie ik een van mijn nieuwe buren, nu keurig gekleed. Het blijkt een vriendelijke Engelsman te zijn, die me verwelkomt. Hij verontschuldigt zich voor onze eerdere ontmoeting, want hij heeft al snel begrepen, dat we geen naturisten zijn. Ik stel hem voor om samen met zijn vrouw eens langs te komen, en dat aanbod neemt hij graag aan. Hij neemt dan afscheid en ik rijd door naar mijn huisje, waar ik dan vertel, dat mijn nieuwe buren op bezoek komen.

Charlotte zegt dan: ‘Die hebben dan toch wel kleren aan, mag ik hopen?’

Ik lach en zeg: ‘Ja, wat dacht je dan? Ook naturisten hebben kleding. En die man had al meteen door, dat wij geen naturisten zijn.’

‘O, gelukkig! Ik moet er niet aan denken, dat ik hem hier naakt zie!’

Ik ga dan meteen aan de slag met het leegpompen van het zwembad. De tuin ziet er inmiddels al ook heel wat anders uit. Enkele uren later horen we geroep vanaf de straat. Ik ben dan hard bezig de wanden van het zwembad te schrobben. Dat moet, anders hecht de speciale coating, die ik gekocht heb, niet goed op de wand. Ik loop naar de poort en zie daar buiten de man, die ik al ontmoet had, ook enkele andere buren staan, keurig in luchtige kledij.

Ik verwelkom ze, en nodig ze uit om binnen te komen. Ze kijken goedkeurend naar het werk dat we al verricht hebben. Het is maar goed, dat we al nieuw meubilair hebben, er zijn net genoeg stoelen voor iedereen. Onze buren blijkt een behoorlijk internationaal gezelschap te zijn. De man, die ik al eerder ontmoet heb, blijkt inderdaad een Engelsman te zijn, en echt zo Engels als het maar zijn kan, compleet met krulsnor.

Een ander paar blijkt uit België te komen, ze wonen in de buurt van Antwerpen, en spreken daardoor goed Nederlands. Dat is wel zo gemakkelijk voor ons, al kunnen we ons allemaal wel goed redden in het Engels.

Een ander paar komt uit Duitsland en het vierde paar komt uit Frankrijk, maar hebben wel Nederlandse roots, omdat de vrouw oorspronkelijk uit Nederland komt. Die spreken dus ook wat Nederlands. En natuurlijk komt het verhaal van mijn miskoop op tafel. Iedereen moet daar hartelijk om lachen en ik vind het niet eens meer zo erg, dat erom gelachen wordt. James, de Engelsman, vertelt me dan, dat het wel bekend is, dat er hier een groepje naturisten woont. Maar de omgeving tolereert het gewoon. Als ze zouden willen, zouden ze zelfs boodschappen kunnen doen in hun nakie, maar uit respect voor de inwoners, doen ze dat niet. Maar ze worden verder ook niet nagestaard, als ze soms door de omgeving wandelen. En dat vinden ze dan wel zo prettig.

Ze verzekeren ons, dat we helemaal zelf moeten weten, of we kleren blijven dragen, of niet. Het is hier echt geen verplichting om naturist te zijn. Dat is voor mij wel een persoonlijke opluchting, al weet ik, dat ze het vooral goed bedoelen. Het is natuurlijk wel wat vreemd voor ons, en het zal ook wel even wennen zijn. Maar het klikt meteen tussen ons, en dat scheelt wel natuurlijk.

Jef, de Belgische buren, blijkt een sanitair installateur te zijn, en biedt me aan te helpen met het installeren van het toilet. Dat sla ik natuurlijk dan niet af, want zo handig ben ik nu ook weer niet.

De rest van de buren bieden ook hun hulp aan, en ik ben wel geroerd door hun vrijmoedig aanbod me te helpen. En dat scheelt enorm. Het zwembad is, door de vele handen, al snel schoon genoeg om de coating aan te brengen. En de tuin ziet er opeens ook weer toonbaar uit. Alleen een grote berg tuinafval getuigt nog van het vele werk, dat er gedaan is.

Ik beloof mijn buren hun hulp op gepaste wijze goed te maken. En daarmee vertrekken ze weer naar hun huizen. Alleen Jef zal me de komende dagen nog komen helpen met het toilet. Dat heeft wat meer tijd nodig.

Maar na twee weken hard werken, mag het resultaat er ook wel zijn. Het is nog wel niet allemaal klaar, maar er is een tijd om te werken en een tijd om te relaxen. Ik ben nu wel een hoop geld armer, want het heeft allemaal toch meer geld gekost, dan ik gedacht had, maar het is me allemaal dubbel en dwars waard geweest. Het toilet is geplaatst, maar de afwerking moet nog steeds gebeuren, al hebben we wel de vloer opnieuw betegeld. Alleen zien de wanden er nu niet meer uit, maar dat is werk voor volgend jaar.

Ik zal alleen de komende tijd wel zuinig moeten zijn, om die kosten terug te verdienen. Maar ik heb toch nog genoeg over, om een onbezorgde vakantie te kunnen vieren. De coating van het zwembad is nu genoeg uitgehard en ik ben nu bezig om het zwembad opnieuw te vullen.

Maar voordat ik daaraan kon beginnen, moest ik toch nog de hele filterinstallatie van het zwembad schoonmaken. Gelukkig heb ik behulpzame buren, die ongeveer eenzelfde installatie hebben, en er dus ook ervaring mee hebben. Ik heb enkele rubber dichtingen moeten vervangen en dat was het wel zo’n beetje. En nu wacht iedereen in spanning af, of straks ook alles wil werken. Maar het vullen duurt lang. Het duurt zelfs twee dagen, voordat het zwembad helemaal gevuld is. Water komt hier nu eenmaal niet met een hele grote straal water uit de kraan.

In de tussentijd vullen we de tijd door schilderwerk binnenshuis. Van de geplande rust ’s middags komt maar weinig terecht, iedereen wil door en het eindresultaat zien. Maar als het zwembad eenmaal klaar is, vind ik het wel goed geweest. Alleen een deur, die nog niet helemaal af is, maak ik nog af en berg dan alle spullen op. Charlotte, Ben en Lisa kijken me aan, wat ze nu moeten doen.

Ik moet lachen en zeg: ‘Ik vind het goed geweest! Vanaf nu gaan we echt genieten van een wel verdiende vakantie!’

Dat heb ik echt niet tegen dovemans oren verteld. Ben en Charlotte stuiven naar boven om hun zwemkleding aan te trekken, en Lisa en ik glimlachen. Ze duiken meteen in het koude water, maar dat deert hun niet. Het is warm, en dan is zo’n verkoelende duik ook wel fijn.

Ik zie dan mijn directe buurman, Jef, voorbijlopen aan de poort. Het valt me niet meer eens op, dat hij geen kleren meer aanheeft. Verbazingwekkend hoe snel je aan zoiets went. Ik groet hem en bedank hem nog eens hartelijk voor zijn hulp. En ik vraag hem nog maar eens, wat hij van me krijgt, omdat hij toch best veel werk heeft verzet in de badkamer. Maar Jef wil van niets weten. Uiteindelijk stemt hij toe, dat hij en zijn vrouw komen barbecueën. Dan kan ik ten minste wel iets terug doen. Maar dan moet ik nog wel weer even uit om een barbecue te kopen.

Maar het opknappen van het huisje heeft me meer geld gekost, dan me lief is. Het zal dan in ieder geval geen dure barbecue worden, zoals ik die wel thuis heb.

Lisa zegt tegen me: ‘Zullen we dan eens een stukje gaan wandelen? Ben en Charlotte amuseren zich hier wel. En dan ben ik ten minste weer eens even met je alleen!’

Ik glimlach en stem toe. Er schijnen hier fantastische wandelpaden te zijn, dat heeft James, mijn Engelse buurman vertelt. Lisa en ik lopen arm in arm langs zijn huis en ik zie James buiten zitten.

‘Good afternoon, James. Enjoying the sun?’

James staat op en komt op ons toe. Toen hij zat, was me zijn naaktheid niet opgevallen, maar nu hij eenmaal staat, is er niet aan te ontkomen, dat ik zijn enorme apparaat tussen zijn benen zie. Die is slap al bijna zo lang als mijn pik stijf is! Lisa ziet het ook en moet lichtjes blozen.

Hij vraagt me, of ik eindelijk klaar ben met het opknappen van het huisje, en ik bevestig dat. Er is nog steeds wel een hoop te doen, maar er moet ook nog wel tijd voor leuke dingen zijn. We hebben nu genoeg gewerkt. Ik vertel hem, dat we gaan wandelen en James is zo vriendelijk om me de wandelpaden te wijzen. Ik bedank de man en we wandelen verder. Als we ver genoeg weg zijn, zegt Lisa: ‘Wow, die James heeft wel een heel behoorlijke pik tussen zijn benen!’

‘O, dat kun je wel stellen! Kun je je voorstellen, dat zoiets ook nog eens stijf wordt?’

Lisa zegt: ‘Boah, ik kan me niet voorstellen, dat zoiets fijn voelt, als hij me zou neuken. Ik vind jouw pik al meer dan groot genoeg. En ik heb al eens seks gehad met een hele grote pik, dat vond ik echt helemaal niet fijn. Dat deed zelfs pijn!’

‘Ik doe je toch geen pijn, als ik je neuk?’

‘Nee, hij is precies groot genoeg. Alleen als je heel hard doordrukt, meestal als je net klaarkomt, dan duw je even tegen mijn baarmoeder en dat is dan wat gevoelig. Maar dat vind ik niet zo erg, en daar kom ik dan ook juist soms door klaar.’

‘Hmm, dat moesten we dan straks maar nog eens gaan testen. Het is alweer even geleden, dat we seks gehad hebben?’

Lisa grijnst. ‘Ja, minstens een week geleden. Ik ben blij, dat we eindelijk klaar zijn. Ik was ’s avonds zo moe, dat ik meestal meteen sliep, als ik in bed ging liggen.’

‘Dat was voor mij ook niet anders, Lisa. En er is nog steeds werk genoeg, maar voor nu is het even genoeg.’

We lopen het paadje omhoog, dat helemaal tussen de bossen de berg omhoog loopt. Het uitzicht is werkelijk prachtig en ik ben best wel onder de indruk. Ik had me al eens eerder georiënteerd in deze omgeving, maar nu begin ik te geloven, dat ik echt een goede keuze heb gemaakt. Dat mijn buren naturisten zijn, deert me niet eens meer. Ik heb geen last van ze, en bovendien ben ik het wel al gewend geraakt, dat ze naakt zijn.

Op een gegeven moment komen we op de top van de heuvel, waar ons wederom een prachtig uitzicht op ons wacht. Je kunt hier kilometers ver weg kijken. Echt prachtig! We gaan zitten in het gras en genieten van de rust en de stilte, en natuurlijk van het prachtige uitzicht. Vanaf hier kun je grote delen van het pad onder ons zien, in geen velden of wegen een mens te bekennen. En dat geeft me een idee.

Ik trek Lisa dichter tegen me aan, en geef haar dan een tedere zoen. Al snel beginnen we elkaar hevig te zoenen, en ik begin haar shirtje omhoog te trekken. Lisa houdt me tegen en zegt: ‘Niet hier! Straks komt er iemand!’

‘Kijk eens naar beneden, hier is geen mens. En ook al zou er iemand komen, wat dan nog? Dan lijken we gewoon twee naturisten!’

Die gedachte vindt Lisa dan wel weer spannend. ‘Zou je het durven om een tijdje zonder je kleren rond te lopen?’

‘Durf jij het dan? Ik wel. Ik heb nu al een paar weken tegen naakte mensen aangekeken, zo vreemd vind ik het niet meer.’

Lisa is toch wat terughoudend, maar ik begin gewoon mijn kleren uit te trekken. Alleen mijn sokken en mijn schoenen laat ik nog aan. Zo heb ik onze buren ook zien rondlopen. Lisa lacht. ‘Van mij mag je best wel zo de hele dag rondlopen!’

Ik daag haar uit en zeg: ‘Goed, dat wil ik best wel een keer doen, maar dan moet jij ook meedoen!’

‘Hmm, ik durf toch nog niet zo goed.’

‘Kom op! Al is het maar tot bijna aan het eind van het pad!’

‘En wat doen we, als we iemand tegen komen?’

‘Je kunt nog altijd snel je shirtje aantrekken. Dat verbergt toch wel het meeste, of niet dan? Mij kan het me echt niet schelen, als zien ze me naakt, dat zullen ze hier nu toch wel gewend zijn!’

Daarmee heb ik haar dan toch mee overtuigd. Ze trekt giechelend haar kleren uit, en met onze kleren onder onze arm lopen we verder. Het voelt toch wel een beetje vreemd, om zo naakt door de omgeving te lopen. Maar het geeft ook een gevoel van vrijheid. Gelukkig komen we niemand tegen, en als we het eind van het pad naderen, kleden we ons snel weer aan. Lisa loopt nog steeds met een blos op haar gezicht terug naar huis.

We groeten James weer op onze weg naar huis en lopen dan door de poort van ons eigen huisje. Ben en Charlotte zijn aan het zonnen en ik vraag of de beiden zich wel gedragen hebben. Ze bezweren, dat ze zich keurig gedragen hebben, maar iets zegt me, dat ze dat heel zeker niet gedaan hebben. Ik kijk de beiden wat strenger aan, en ik zie ze dan blozen.

‘Ahum. Jullie hebben je dus netjes gedragen. Ik geloof er niets van. Dus kom op, vertel het maar.’

Charlotte zegt dan blozend: ‘We hebben echt niets verkeerd gedaan. We hebben alleen maar net gedaan of wij ook naturisten waren. Maar we hebben elkaar niet aangeraakt of zo.’

Ik moet hard lachen. ‘Is het dat maar? O, ik dacht, dat jullie iets heel anders hadden gedaan. Maar jullie hadden dus hetzelfde idee, als wij?’

Charlotte kijkt geschokt. Hebben jullie ook naakt rondgelopen?’

Ik knik en Lisa zegt: ‘Ja, helemaal vanaf de top van de berg tot aan het einde van het pad. Ik vond het wel een beetje vreemd en spannend, maar eigenlijk viel het toch best mee. Al zou ik niet blij zijn geweest, als we mensen tegen waren gekomen.’

Ben en Charlotte kijken ons beiden geschokt aan. ‘Ohh, dat jullie dat gedurfd hebben! Dat had ik echt niet durven doen!’

‘Ik wilde het eerst ook niet doen, maar Peter heeft me overgehaald. En nu ik het gedaan heb, zou ik het best nog wel eens willen doen. Hier kan het, en zelfs al word je gezien, ze zouden er niets van zeggen.’

Ik knik. ‘Ik vond het ook best spannend, maar mij zou het echt niets hebben uitgemaakt als ze me gezien hadden. Ach, weet je wat? Waarom doe ik hier nu ook niet mijn kleren uit? Er is toch niemand die het ziet!’

Lisa kijkt me lachend aan en zegt: ‘Dan doe ik ook mee!’

Ben en Charlotte kijken met open mond toe, hoe we ons uitkleden. Als Lisa alles uit heeft, zegt ze tegen Ben en Charlotte: ‘En? Waar blijven jullie? Of zijn we hier de enige, die geen kleren aanhebben?’

Tot mijn verbazing begint Charlotte zich meteen uit te kleden. Niet dat ze nog veel uit moet doen, ze heeft alleen een zwempak aan, maar ze geneert zich niet, om zich bloot te geven. Alleen Ben durft nog niet. Maar daar weet Charlotte wel raad mee. ‘Zou je je ook niet eens uitkleden? Zojuist durfde je nog wel!’

‘Maar dat was met jou alleen! Nu zijn Peter en Lisa erbij!’

‘Je hebt niets om je voor te schamen, Ben! Hup, die broek uit, of ik ga je helpen!’

Dat gaat Ben toch net iets te ver, en met een vuurrode kop trekt hij zijn zwembroek uit.

Lisa pakt dan al onze kleren op en brengt ze naar binnen. Ze komt terug met een koude fles wijn, wat glazen en een paar pilsjes. We gaan aan tafel zitten, maar het voelt allemaal toch wel wat vreemd. We zijn het niet echt gewend om naakt tegenover elkaar te zitten. Maar ik zie nu ook voor het eerst Charlotte helemaal naakt. Ze mag al best trots zijn op haar lichaam, al is het nog niet helemaal volgroeid. Ze heeft al een mooi stel borsten en ook haar heupen beginnen al plaats te maken voor echte vrouwenheupen. Alleen heeft ze nog een bosje schaamhaar. En Charlotte heeft ook bij Lisa gezien, dat het keurig bijgehouden is.

‘Lisa, mag ik je wat vragen? Hoe heb jij dat gedaan, daar onder je haren?’

‘O, dat scheer ik regelmatig. Het kost wel wat tijd om het goed bij te houden, maar ik vind het wel fijn als er toch een beetje haar staat. Sommige meisjes scheren het helemaal kaal. Dat is maar net waar je zelf de voorkeur aan geeft. Ik weet dat de meeste mannen het geweldig vinden, als het helemaal kaal is, maar Peter lijkt juist mijn kleine streepje schaamhaar geweldig te vinden.’

Ik knik en zeg: ‘Ja, ik scheer mezelf daaronder ook niet helemaal kaal. Wel mijn zak en een deel van mijn schaamstreek, maar ik vind het schaamhaar, zeker als het netjes bijgehouden is, wat natuurlijker en het hoort ook gewoon zo. Ik ben juist daar wat gevoeliger, als onze lichamen langs elkaar wrijven bij de seks. En dat vind ik fijn.’

Charlotte knikt nieuwsgierig. ‘Zou ik dat ook kunnen doen? Ik bedoel, is dat moeilijk om te doen?’

Lisa zegt: ‘Het valt wel mee, maar het gaat gemakkelijker als iemand je helpt. Ik wil je wel helpen, je haartjes daaronder te scheren, als je dat wilt?’

‘Ja! O, dat zou ik fijn vinden. Want dan zou ik ook dat nieuwe zwembroekje aankunnen! Nu staat dat niet zo leuk, als al die haartjes er bovenuit komen.’

‘Je kunt natuurlijk hier ook niets aandoen. Maar dat moet je zelf natuurlijk weten.’

‘Voor nu vind ik het wel even spannend, maar ik denk niet dat ik al zover ben om dit de hele tijd te doen. Misschien dat ik het wel durf met dat zwembroekje aan te gaan wandelen.’

Ben’s hoofd is nu vuurrood. Hij wil overduidelijk ook iets vragen, maar durft het echt niet. Pas als Lisa en Charlotte opstaan om bij Charlotte de haartjes weg te scheren, durft Ben me te vragen wat hij op zijn lever heeft.

‘Peter? Mag ik je ook wat vragen? Hoe doe jij dat, je daaronder scheren?’

Ik glimlach om de verlegen jongen. ‘Gewoon met een scheermesje. Maar je moet het wel goed bijhouden, anders gaat het jeuken. Eigenlijk moet je je daaronder net zo vaak scheren, als je je baard scheert.’

‘En voelt dat dan ook fijner, als je daaronder zo kaal bent?’

‘Ik vind van wel. En het is ook niet heel erg moeilijk, je moet alleen voorzichtig zijn. Je hebt snel een klein wondje en dat wil je niet. Wil je het ook gaan proberen?’

‘Misschien. Ik zag Charlotte naar je kijken en zag dat ze daar wel heel erg lang naar keek!’

‘Ook meisjes kijken graag naar mannen, Ben. En ik neem het haar ook niet kwalijk. Ze is nog jong en kan onmogelijk al veel pikken gezien hebben, behalve dan die van haar vader, want ze heeft me zelf gezegd, dat ze die wel eens naakt heeft gezien.’

‘Denk je, dat Charlotte het fijn zou vinden, als ik me daaronder kaal zou scheren?’

‘Dat weet ik wel zeker. Waarom denk je, dat ze zich nu aan het scheren is? Zeker niet voor James!’

Ben lacht. ‘Misschien moest ik dat dan toch maar eens proberen.’

‘Die keuze is volledig aan jezelf. Maar vertel nou eens, hoe kwam het nou, dat jullie opeens wilden proberen om even naakt te zijn, alleen met jullie twee?’

Ben bloost. ‘Het was niet eens mijn idee, maar dat van Charlotte! Ze daagde me uit en ik wilde me niet laten kennen. Dus trok ik mijn broek uit. En zij deed hetzelfde. Maar ik schaamde me, omdat ik meteen een stijve kreeg.’

Ik moet lachen. ‘En komt het niet bij je op, dat Charlotte je misschien heeft uitgedaagd om te kijken of je wel een stijve van haar kreeg?’

De arme Ben bloost nu nog harder. ‘Daar is toch helemaal niets mis mee, Ben! Je had haar ook kunnen vragen, of ze misschien een beetje nat was geworden, tussen haar benen.’

Hij durft niets te zeggen en ik vraag hem dan: ‘En ben je al een keer wat verder gekomen, dan alleen die ene kus van een tijdje geleden?’

Ben schudt zijn hoofd. Ik heb medelijden met de arme jongen. Hij is overduidelijk verliefd op Charlotte, maar weet gewoon niet hoe het nu verder moet. Ik denk na over, hoe ik hem kan helpen en opeens krijg ik een idee. Ik vraag hem: ‘Ben, kun je een beetje kaarten?’

‘Ik doe dat wel eens, ja. Hoezo?’

‘Kun je toevallig ook een beetje pokeren?’

Nu begint hij te lachen. ‘Ik speel niet alleen schietspelletjes op mijn spelcomputer, hoor! Ik speel meerdere keren per week poker op mijn laptop, met andere spelers. En ik ben er best goed in. Ik verdien er best wel wat geld mee.’

Ik kijk hem verbaasd aan. ‘Watblieft?’

‘Je hoeft niet zo verbaasd te zijn. Ik heb geld genoeg. Of in ieder geval, voor een zeventienjarige jongen heb ik geld genoeg. Ik heb nu meer dan twintigduizend euro op mijn spaarrekening staan en op een andere staat ook nog goed vijfduizend euro, dat is mijn speelgeld. Daarvan kan ik mijn snelle internetverbinding van betalen en ook al die schietspellen voor mijn spelcomputer.’

‘Ow, dat wist ik niet!’

‘Dacht je, dat mijn ouders dat allemaal betaalden? Echt niet! Ze weten dat ik poker, en daar soms ook geld mee verdien. Maar ze hebben me gezegd, als ik alles verlies, dat ze me niet komen helpen. En dat vind ik ook prima zo. Als dat gebeurt, is dat ook mijn eigen schuld.’

‘Ben je al eens veel geld verloren?’

‘Een keer, ik had net tienduizend euro bij elkaar en daar verloor ik op een avond er negenduizend van. Daar heb ik wel van geleerd en nu ben ik veel voorzichtiger. Daarom sluis ik ook regelmatig wat geld door naar mijn spaarrekening voor later.’

‘En waarom werk je dan ook nog bij de supermarkt?’

‘Dat moet ik van mijn ouders. Anders zou ik toch alleen maar op mijn kamer zitten. En daar geef ik ze dan ook weer geen ongelijk in.’

‘Dus, met andere woorden, je kunt best goed pokeren? Nou, dat komt goed uit. Weet Lisa dat je pokert?’

‘Nee, ze denkt dat ik alleen maar op mijn spelcomputer zit. Maar dat is niet zo, en ze hoeft het ook niet te weten. Kun jij dan ook pokeren?’

‘Hmm, ik poker regelmatig met mijn vrienden, gewoon voor de fun. Maar ik kan niet zeggen, dat ik slecht ben.’

‘Wat heb je dan in gedachten?’

‘Wat dacht je van strippoker?’

De ogen van Ben beginnen te glinsteren. ‘Klinkt interessant, maar hoe wil je de dames zo ver krijgen, dat ze gaan meedoen?’

‘Laat dat maar aan mij over. Maar het is wel belangrijk, dat we hun ook eens laten winnen. Anders vinden ze er niets meer aan, en zullen ze snel ophouden.’

‘Ik begrijp het. Goed, ik doe mee! Dit gaat leuk worden! We gaan de dames letterlijk en figuurlijk uitkleden!’

We lachen en stoten dan met ons pilsje aan op ons plannetje.

Die avond is het lekker behaaglijk buiten, maar de zon begint al onder te gaan en niemand heeft al zin om naar binnen te gaan. We hebben weer onze kleren aan gedaan, omdat het toch nog wel wat wennen is.

Het is eigenlijk pas de eerste dag, dat we echt vakantie vieren. De rest van de dagen hebben we vooral gewerkt. Als ik dan voorstel om spelletjes te gaan doen, wordt dat dan ook enthousiast ontvangen. Het enige probleem is, dat er alleen maar een stel kaarten in huis liggen, maar dat wist ik natuurlijk al voorop. Dan is er de vraag, wat voor spel we gaan doen. Eerst doe ik een heel onschuldig, maar wel leuk spel. Pesten.

Daarmee krijg ik iedereen wel enthousiast, maar zelfs dat spel verveelt na een tijdje.

Charlotte verliest de hele tijd en zucht: ‘Kunnen we geen ander spel doen? Iets wat leuker of spannender is?’

‘Er zijn alleen maar kaarten. Maar ik weet wel een spel, dat we zo spannend en zo leuk kunnen maken, als we willen.’

Charlotte kijkt me nieuwsgierig aan en zegt: ‘Wat voor spel had je in gedachten?’

‘Wat dacht je van Poker?’

‘O, dat heb ik wel eens met mijn ouders gedaan. Dat vind ik wel leuk! Doe je mee, Lisa?’

Lisa knikt. ‘Maar we hebben geen fiches! Hoe doen we het dan?’

Ik grijns en zeg: ‘We hebben wel wat we kunnen inzetten. Wat dachten jullie van strippoker? En zeg nou niet, dat jullie bang zijn om naakt te gaan, want we hebben vanmiddag allemaal naakt hier aan tafel gezeten!’

Lisa kijkt me lachend en geschokt aan. ‘Oh, jij stiekemerd! Dit heb je voorbereid, geef het maar toe!’

Ik lach en zeg: ‘Natuurlijk, wat dacht je dan! Maar durf je of niet?’

‘Pff, ik heb je kleren eerder uit, dan je lief is!’

‘Dat wil ik nog wel eens zien! Kom maar op!’

Ook Charlotte durft het wel aan, en Ben doet natuurlijk ook wel mee.

We beginnen dan met pokeren, maar het is al snel duidelijk, dat de dames toch wat meer ervaring hebben met pokeren, dan we dachten. Het gaat nog behoorlijk gelijk op. Maar ik weet uit ervaring, dat dit altijd zo begint. We winnen wat, verliezen wat, en dat houdt het spel wel leuk. En tijdens het spel vloeit de drank, dus de sfeer begint losser te worden. Op een gegeven moment geef ik een onopvallende knipoog naar Ben, als teken, dat we nu pas echt gaan beginnen. De dames doen hun best, maar hebben geen enkele kans tegen ons. Voor ze het in de gaten hebben, zitten ze alleen nog maar in hun ondergoed. Ik laat Ben bewust wat winnen, zodat ook ik minder kleren aan heb. Ben laat me dan bewust wat winnen, zodat ik wat kleren van Charlotte en Lisa win.

De beiden zitten nu alleen nog maar in hun slipje. Ik lach en zeg tegen Lisa: ‘En waar is nu je grote mond, dat je me zo uit de kleren zou hebben?’

Ze steekt haar tong naar me uit en giechelt. In de volgende ronde wint Ben het slipje van Charlotte. Eigenlijk zou het nu afgelopen moeten zijn, maar Ben zegt: ‘Je kunt je slipje terugkrijgen, als je me een zoen geeft. Een lekkere zoen!’

Charlotte is nu wel genoeg dronken om dit te durven. Ze staat op en loopt sensueel naar hem toe. Bevrijdt van al haar remmingen door de drank, geeft ze hem een zoen, die er echt niet om liegt. Dit mag je met recht een heftige zoen noemen. Met een blij gezicht geeft Ben Charlotte haar slipje terug. Hij is duidelijk onder de indruk van deze zoen.

En daar maken de dames gretig gebruik van, door de volgende potjes van ons te winnen. Een beetje verrast ben ik opeens degene, die helemaal naakt is.

Lisa grijnst en zegt: ‘En jij dacht, dat ik niet kon pokeren? Mannetje, dan ken je me nog niet goed! Maar ik wil je best wel iets teruggeven, maar dan wil ik een lekkere tongzoen van je!’

Daar heb ik echt helemaal geen probleem mee. Ik geef haar een heerlijke tongzoen, waar zelfs Charlotte en Ben van moeten blozen. Als dank geeft ze me mijn shirtje terug. Het kreng houdt gewoon mijn onderbroek!

Maar in de volgende potjes win ik dan weer bijna al mijn kleren terug. Maar ik neem niet meer eens de moeite om ze aan te trekken. Charlotte heeft ook weer een heel aantal kleren gewonnen, maar ze zit er ook gewoon met een ontbloot bovenlijf, en dus met haar borsten bloot. Dan is het geluk weer met Ben, die de volgende potjes allemaal wint. Nu zitten Charlotte en Lisa helemaal naakt. Ben grijnst en zegt tegen Lisa: ‘Wil je weer wat kleren terug? Ik bied je een onderbroek en je shirt, als je Peter hier nu gaat pijpen!’

Lisa kijkt hem geschokt aan. Zegt haar eigen broer dit tegen haar? Maar aan de andere kant wil ze nog lang niet ophouden. Ze haalt dan haar schouders op en duwt me achterover. Zonder enige gene begint ze me te pijpen. Charlotte en Ben kijken met open mond toe, hoe ze dat doet. Mijn pik is al snel stijf en Lisa pijpt me echt heerlijk. Maar ik ben zo geil, dat ik al heel snel klaarkom. Met een kreun spuit ik mijn zaad diep in haar keel, dat ze netjes doorslikt. Dan gaat ze weer terug zitten en Ben geeft haar zonder morren haar teruggewonnen kleding terug.

Maar nu is het Lisa, die nu alle andere potjes wint. Ik heb de hele tijd slechte kaarten en pas veel, en heb daardoor maar een kledingstuk verloren. Maar Ben is in korte tijd wel alles kwijt. Nu is het Lisa, die grijnst.

‘Zo, broertje! Je kan ook je onderbroek en je shirt terugwinnen. Maar dan moet je nu wel Charlotte een lekkere tongzoen geven en met haar borsten spelen.’

Ben kijkt geschokt. Lisa geeft Charlotte een knipoog, waarop Charlotte er klaar voor gaat zitten. Ben heeft geen keuze, en loopt naar Charlotte toe. Nog wat onwennig geeft hij haar een tongzoen, de eerste in zijn leven. En ook een, die zijn hele leven gaat veranderen. Dan laat hij zijn handen over de borsten van Charlotte glijden. Dat gaat wat klungelig, maar het is voor hem ook pas de eerste keer.

Als Ben weer terug gaat zitten, is hij helemaal in de wolken. Nooit had hij kunnen dromen, dat dit ooit zou gaan gebeuren.

Lisa zegt: ‘Ik denk dat dit wel genoeg is voor vandaag, vinden jullie niet? Anders zouden we misschien nog wel veel verder gaan en ik denk Ben en Charlotte voor vandaag al behoorlijk wat grenzen overschreden hebben, of niet?’

Ik knik, want ik ben het al roerend met haar eens. Die twee moeten eerst nog maar eens de liefde gaan ontdekken, dan pas de seks. Dit was eigenlijk al een brug te ver. Omdat het dan toch al behoorlijk laat is geworden, gaan we maar meteen naar bed.

Als we naar binnen lopen, zegt Ben tegen Lisa: ‘Ik wist niet, dat je zo goed kon pokeren, Lisa.’

‘O, ik weet wel, dat je pokert, Million Dollar Man!’

Ben kijkt zijn zus geschokt aan. ‘Hoe ken je die naam?’’

Lisa lacht en zegt: ‘Ken je misschien ook de naam Golden Girl? Dat ben ik!’

De mond van Ben valt helemaal open. ‘Dat meen je niet! Ben jij dat?’

Lisa lacht luid. ‘Ik wist al geruime tijd, dat jij onder die naam pokerde. Je doet het overigens echt niet slecht. Je hebt al heel wat van me gewonnen!’

‘En jij anders ook wel van mij! Jezus! Dat had ik echt nooit achter je gezocht!’

‘Je zusje doet soms ook wel wat dingen, waar jij geen weet van hebt. Maar buiten dat, we wisten al van tevoren, wat jullie van plan waren. Je moet wel weten, dat de badkamer hier recht boven is, en dat we alles kunnen verstaan, wat jullie daaronder zeggen.’

Ik moet hard lachen. ‘Ben, ik denk dat we nu wel moeten toegeven, dat we glansrijk verloren hebben van de dames! En we dachten nog wel, dat we dit wel even zouden winnen!’

Ben moet nu ook lachen. Dan zegt hij tegen Lisa: ‘Vond je het erg, dat ik je Peter liet pijpen?’

‘Ik was wel even geschokt, maar toen dacht ik bij mezelf, dat ik je wel even een lesje zou leren. En hoe beviel je je eerste tongzoen en het spelen met Charlottes borsten?’

‘Eerst schrok ik wel, maar ik wist ook, dat ik er niet onderuit zou komen. En eigenlijk vond ik het wel leuk en bijzonder.’

‘Kijk, dat was ook de bedoeling. Je moest ervan leren. Maar het is nu ook weer niet de bedoeling, dat jullie nu ook meteen gaan seksen. Leren jullie elkaar nu maar eens goed kennen. Zoenen en voelen is wel oké, maar voor de rest is het voor jullie verder nog veel te vroeg.’

Ben knikt en omhelst zijn zus. ‘Bedankt, Lisa.’

Lisa glimlacht. Ze aait eens over zijn hoofd en geeft hem een knuffel.

Dan loopt Ben naar Charlotte, die bij de deuropening staat en zegt: ‘Ik hoop, dat je het zojuist fijn vond, Charlotte. Ik vond het in ieder geval wel erg leuk!’

Charlotte glimlacht en zegt: ‘Ik vond het zelfs heel erg fijn! Lisa had me al gezegd, dat dit kon gebeuren, maar ik had nooit verwacht, dat ik het zo fijn zou vinden. Maar Lisa heeft ook gelijk, we moeten elkaar rustig leren kennen. Ik vind je best leuk en ik zou het echt niet erg vinden, als we wat vaker zoenden. Maar we zijn allebei wel een beetje verlegen geweest, na onze eerste kus. Maar ik denk niet, dat we erna vandaag nog zo veel last van zullen hebben, of wat denk jij?’

Ben glimlacht en geeft haar dan volledig onverwachts een zoen. Charlotte schrikt even, maar zoent hem dat wel terug. Het is duidelijk, dat ze allebei nog wat ervaring missen, maar de basis is nu wel gelegd. Ze gaan dan ieder naar hun eigen slaapkamer, en Lisa en ik naar onze eigen slaapkamer.

In de slaapkamer zegt Lisa: ‘Ik vond het wel iets vertederends hebben, toen ze elkaar zojuist weer kusten. Ik denk dat ze nu inderdaad een stuk minder verlegen naar elkaar zullen zijn.’

Ik glimlach en zeg: ‘Na wat Ben bij haar gedaan heeft, kan ik me dat best voorstellen. Dat was zelfs best goed voor een eerste keer.’

‘Hij heeft genoeg porno gekeken, maar hij moet duidelijk nog wel een en ander leren.’

‘En Charlotte keek werkelijk haar ogen uit, toen je vol overgave begon te pijpen! Ben trouwens ook wel, maar Charlotte keek vol verwondering!’

‘Ik vind het ook echt helemaal niet erg om je te pijpen. Maar ik stond er echt wel even van te kijken, dat Ben me dit opdroeg! Had jij hem dat gezegd?’

‘Nee, dat was helemaal zijn eigen idee. Ik had hem alleen gezegd om Charlotte op te dragen hem een zoen te geven. Dat was alles.’

‘Dan ben ik nog meer verbaasd, dat hij dit durfde te zeggen. Mijn broertje begint volwassen te worden. En het wordt wel eens tijd ook!’

‘Dat zei je vader ook. Help me eraan denken, dat ik hem morgen nog even bel. Dat had ik hem beloofd.’

‘Waarom? Je gaat hem toch niet over vanavond vertellen?’

‘Nee, ben je gek? Hij wil alleen maar weten, hoe het tussen die twee gaat. Ik heb hem namelijk verteld, dat Ben verliefd is op Charlotte. Dus hij weet er al iets van. En ik durf het nu wel aan, om hem te vertellen, dat het wat serieuzer tussen hem en Charlotte wordt.’

‘En wat heb je hem verteld over ons twee?’

‘O, dat ik gewoon stapelverliefd op je ben. En daar lieg ik ook geen enkel woord mee. Dat ben ik ook. Alles wat ik ook met je doe, vind ik prachtig. Al staan we samen af te wassen, dan vind ik dat nog leuk, omdat we het samen doen.’

Lisa trekt een vertederend gezicht. ‘Ik moet je ook wat bekennen, Peter. Ik ben ook stapelverliefd op jou. En het liefste zou ik nu meteen met je in bed willen duiken en je helemaal platneuken. Maar er is maar een probleem.’

‘En dat is?’

‘Ik ben vergeten mijn anticonceptiepillen mee te nemen. Ik heb er nog wel, maar ze zijn bijna op. Dat is op zich niet erg, maar het is ook tijd voor mijn cyclus. En dan mag ik even geen seks hebben. Je weet wel, de problemen, die ik heb met menstrueren.’

‘Ow, dat is natuurlijk wel jammer. Maar zou je die niet bij de apotheek kunnen krijgen?’

‘Dat moeten we dan maar even proberen, anders wordt het de komende weken niet veel met de seks. En dat zou ik heel erg jammer vinden!’

‘Anders ik wel! Maar dat ik je niet kan neuken, wil niet zeggen, dat ik je niet kan verwennen!’

Ik duw haar dan op het bed, waar ze meteen haar benen voor me spreidt. Ze giechelt, als ik eerst haar voeten kus en dan haar benen streel, om zo de spanning wat op te bouwen. Maar ze geniet er dan ook des te meer van, als ik haar schaamlippen streel. Ze spreidt haar benen dan nog meer, om me nog meer uit te nodigen haar te verwennen. Maar ik plaag haar een beetje, door met mijn vingertoppen alleen rond haar schaamlippen haar te strelen. Dat doet haar toch meer, als ze verwacht had, maar ze probeert toch mijn vingers naar haar gleufje te manoeuvreren. Ze slaakt een kreuntje, als ik dan aan haar woordeloze verzoek voldoe.

Tergend langzaam duw ik een vinger tussen haar schaamlippen en laat het in haar kutje glijden. Die is al, door mijn geplaag, al wat vochtig geworden. Ook al zijn mijn bewegingen langzaam, ik houd het tempo vrij constant, wat haar een heel aparte sensatie oplevert. Maar ze wil meer en smeekt me om het tempo op te voeren. Maar mijn behandeling heeft wel mijn gewenste resultaat opgeleverd, ze is nu lekker nat. Ik druk nu mijn tong in haar natte spleetje en slobber haar geil op. En dat levert me tevreden kreuntjes van Lisa op. Dan begin ik haar spleetje grondig te likken en Lisa maakt haar reputatie, dat ze snel klaarkomt, alweer snel waar.

Ik vind het werkelijk prachtig om te zien, hoe ze zo op verschillende manieren klaar kan komen. Ze heeft lichte orgasmes, normale orgasmes, en behoorlijk heftige orgasmes. In de korte tijd, dat ik haar nu ken, weet ik al bijna precies, hoe ik haar die moet geven. Dat komt ook, doordat ze inderdaad vrij gemakkelijk klaarkomt, en ze zelf ook goed aangeeft, wat ze graag wil. Nu heeft ze een licht orgasme, dat heeft ze graag om mee te beginnen. Maar ik ga meteen door, en vaak komt ze dan al vaak harder klaar. En dat gebeurt nu ook, als ik haar klitje begin te likken.

Maar ze trekt me zelf omhoog, omdat ze het voor vandaag wel genoeg vindt. Ik dring verder niet aan voor verdere seks, ze heeft me immers al te kennen gegeven, dat ze het nu even liever niet doet. We gaan dan maar slapen.

De volgende dag voelt Lisa zich niet zo lekker, wat ze wijt aan haar aanstaande cyclus. Ze blijft op bed liggen, en ik breng haar een ontbijtje op bed. Dat waardeert ze wel. Later die ochtend voelt ze zich echter weer een stuk beter en we maken dan een plan voor morgen, om dan eens naar de kust te rijden en daar te gaan wandelen langs de zee. Maar eerst wil Lisa zorgen, dat ze weer genoeg anticonceptiepillen heeft voor de komende tijd. Ze belt met haar huisarts, en die is best bereid om zijn recept naar een apotheek in de buurt te sturen. Dat het weer een trip naar het stadje is, maakt me niets uit.

Maar onderweg naar de apotheek moet ik plotseling stoppen, omdat Lisa op het punt staat mijn hele auto onder te kotsen. Gelukkig kan ik snel stoppen en Lisa leegt haar maag achter een struikje. Ze ziet bleek, maar we rijden toch maar verder. Naast de apotheek blijkt een dokterspraktijk te liggen en ik dring er bij Lisa op aan, dat we daar toch maar even naar binnen gaan. We kunnen meteen terecht en de dokter onderzoekt Lisa. Ze heeft geen koorts, maar als ze vertelt, dat ze een anticonceptiemiddel gebruikt, gaat er bij de man een lichtje branden. Hij belt even naar de apotheek, welk recept ze van haar huisarts hebben gekregen en heeft dan een groot vermoeden.

‘Juffrouw, ik denk wel te weten, wat de oorzaak is van uw klachten. Het middel, dat u gebruikt, is in samenstelling gewijzigd, omdat bepaalde stoffen, die in het middel gebruikt werden, niet meer zijn toegestaan. Bij sommige vrouwen kan dat soms behoorlijke klachten opleveren, en ik vermoed dat dit ook bij u het geval is. En bijkomend verschijnsel kan zijn, dat u dan toch vruchtbaar kan zijn. Ik wil u daarom een morning-after pil voorschrijven, in combinatie met een ander conceptiemiddel.’

Lisa kijkt de man geschokt aan. ‘U bedoelt, dat ik zwanger kan zijn?’

‘Nee, dat hoeft niet per se. Er bestaat wel een mogelijkheid, maar ik acht die kans wel klein. Maar om het uit te sluiten, schrijf ik u toch die morning-after pil voor. En even voor de volledigheid neem ik even contact op met uw huisarts, zodat we u het juiste anticonceptiemiddel kunnen voorschrijven, waar u minder klachten van zult hebben.’

Lisa knikt. Ze geeft hem het nummer van haar huisarts en de dokter belt meteen. De man praat prima Engels en het is dan ook voor hem geen enkel probleem om met zijn Nederlandse collega een gezamenlijke overeenstemming te bereiken over het nieuwe middel, dat ze Lisa willen voorschrijven. Hij geeft Lisa een nieuw recept mee, en daarmee neemt hij dan ook afscheid.

Lisa is zichtbaar geschrokken van het nieuws van de dokter en haalt snel haar medicijnen op. Ze komt al snel weer naar buiten, en gaat langs me in de auto zitten. Ik zie haar trillen van spanning en ik sla mijn arm om haar heen.

‘Het komt wel weer goed, Lisa. Dat zei de dokter toch ook?’

Ze knikt en zegt: ‘Ja, dat weet ik. Maar wat als ik nu toch zwanger ben?’

Ik zucht. ‘Tja, dan moeten we de gevolgen dragen, Lisa. Ik ben voor mijn deel wel bereid die consequenties te dragen. Maar je weet toch nog niet of je zwanger bent, Lisa.’

‘Ja, dat klopt. Maar daarom heb ik me voor de zekerheid een test gekocht.’

‘O, verstandig van je. Maar wat gaan we doen, als blijkt, dat je toch zwanger bent?’

‘Daar moet ik eerst even goed over nadenken. Zou je me nu ergens naar toe kunnen brengen, waar we alleen zijn? Ik wil dit niet doen, waar Ben en Charlotte hiervan lucht kunnen krijgen.’

Ik knik en start de auto. Ik vind een verlaten parkeerplaats, met veel bomen en struiken eromheen. Daar doet Lisa snel haar plasje in het bijgeleverde potje, en zet ze de zwangerschapstest in haar urine. De opluchting is groot, als de uitslag negatief is. Toch kijkt ze niet blij, alsof ze teleurgesteld is.’

‘Je lijkt er anders ook weer niet helemaal blij mee te zijn, Lisa. Wat is er?’

‘Ach, niets. Aan de ene kant ben ik blij, dat er niets aan de hand is, maar diep in me, zou ik het ook weer niet erg gevonden hebben. Kan ik wel ooit zwanger worden? Die vraag is nu niet beantwoord.’

Ik geef haar een troostende zoen op haar voorhoofd en ik zeg: ‘Zou je later wel kinderen willen?’

Ze knikt. ‘Heel graag zelfs. Maar niet nu. Ik ben nog te jong en ik ben niet eens afgestudeerd. En bovendien kennen we elkaar nog maar heel kort. Wie zegt me, dat je echt mijn eeuwige liefde bent? Voor hetzelfde geld hebben we nog voor het einde van deze vakantie flinke ruzie en is het voorbij. Niet dat ik dat wil, maar ik wil realistisch blijven. Maar nu stel ik jou dezelfde vraag. Wil jij ook wel kinderen?’

Eerlijk antwoord ik haar: ‘Daar heb ik eerlijk gezegd nog nooit over nagedacht. Ik heb nog niet eerder een relatie gehad, waar we op het punt zijn gekomen om daarover te gaan denken. Maar ik ben wel goed met kinderen en vind het heerlijk om ze om me heen te hebben. En als het zou gebeuren, dat ik vader zou worden, dan zou ik dat zeker ook niet erg vinden. Een deel van me zou trots zijn, dat ik voor nageslacht gezorgd zou hebben. Maar het leven, dat ik nu heb, bevalt me ook prima. Daarom is het nog moeilijk om te zeggen, of ik echt kinderen wil, of niet. Ik neem het liever zoals het komt. Zo voel ik me op dit moment.’

‘Ik begrijp wel, wat je bedoelt. Stel, ik zou zwanger zijn, dan zou je het met open armen hebben ontvangen, en zo niet, is het ook goed.’

‘Ja, maar dat is hoe ik me nu voel. Wie weet denk ik er een tijdje later weer heel anders over, Lisa. Voor dit moment vind ik het echter veel belangrijker om jou beter te leren kennen. En ik moet echt bekennen, dat ik jou erg serieus neem. Ik heb wel enkele echte relaties achter de rug, maar bij geen van die vrouwen heb ik me zo gevoeld als het gevoel dat jij me kan geven, Lisa. Maar ik weet ook, dat ik veel ouder ben, dan jij. Dat geeft me onzekerheid, ik heb de ervaring, dat jonge vrouwen soms nogal wispelturig kunnen zijn. Ik val nu eenmaal op jongere vrouwen, dus ik heb wel mijn deel aan ervaring op dat gebied.’

Lisa glimlacht. ‘Dus ik ben niet je eerste groene blaadje dat je plukt, Peter?’

‘Nee, ik heb meerdere relaties achter de rug, met vrouwen die ook een aantal jaren jonger waren, dan mij. En er is toch wel een verschil met wat een vrouw van eenentwintig wil of een vrouw van rond de dertig. Want ik heb ook een keer relatie gehad met een vrouw, die twee jaar ouder dan mij was.’

Lisa kijkt me aan en zegt: ‘Dan heb je toch wel heel erg veel geluk, dat ik op oudere mannen val! En wat betreft die wispelturigheid, ik weet wat je bedoelt. Maar ik ben niet helemaal zo, als de meeste van mijn leeftijd. Tijdens mijn studie hebben ze me meestal altijd veel ouder geschat, als ik werkelijk was. Dat lag niet zo zeer aan mijn uiterlijk, maar over de ideeën en meningen die ik heb.’

Ik geef haar een zoen en vertel haar dan, uit de grond van mijn hart, dat ik van haar houd en heel ernstig verliefd op haar ben.

Lisa glimlacht en zegt: ‘Ik hou ook van jou, Peter. Je bent voortdurend in mijn gedachten. Ik word er mee wakker en ik ga ermee slapen. En dan droom ik ook nog eens van jou! En al kennen we elkaar nog niet zo heel erg lang, dit voelt gewoon heel erg goed!’

Een lange en intieme zoen blijft dan niet uit. Opeens schrikken we, als er een wildvreemde man langs de auto staat. Onbeschaamd kijkt hij naar binnen en wenkt dat we de deur open moeten maken. Maar daar heb ik echt geen zin in, want ik zie hoe de man naar Lisa kijkt. Ik start de auto en rijd weg.

Als we wegrijden zegt Lisa: ‘Bah, wat was dat voor een akelige man! Hij keek me zo vreemd aan!’

Ik schiet in de lach en zeg: ‘Wie weet hebben we net op een afwerkplek geparkeerd, en zag hij je wel aan voor een vrouw van lichte zeden.’

Lisa kijkt me geschokt aan. ‘Dat zal toch niet! Draai om, dan sla ik die man in zijn gezicht!’

‘Niets daarvan! Maar het zou ook kunnen zijn, dat hij wel zin in een triootje had. Maar ik rij echt niet terug om hem te vragen, wat hij daar nou precies moest!’

Lisa moet dan lachen. ‘Nee, laten we dat maar liever niet doen. Peter, mag ik dan even dat flesje water van je? Ik wil die medicijnen even innemen. Hoe eerder, hoe beter!’

Ik geef haar het flesje water, dat in het vakje van de deur ligt. Het is wel wat warm, maar dat deert Lisa niet. Bij het tankstation, wat aan de rand van het dorp ligt, tank ik de wagen vol, zodat we morgen meteen door kunnen rijden naar de zee. Bij de bakker kopen we nog wat brood en rijden dan naar huis.

Eenmaal thuis ontbreekt ieder spoor van Ben en Charlotte. Maar op de keukentafel vinden we een briefje, dat de twee aan het wandelen zijn. Lisa voelt zich nu een stuk beter en vraagt me of het water van het zwembad al wat warmer zou kunnen zijn. Ik ga kijken op de thermometer en zie, dat het water toch al een graad warmer is, dan gisteren.

‘Het is nog wel steeds fris, maar wel warmer als gisteren.’

‘Dan ga ik het toch even proberen. Zonde om het zwembad niet eens uit te proberen, vind je niet?’

Daar ben ik het helemaal mee eens, en ik wil weglopen om me te gaan omkleden, maar Lisa roept me terug. ‘Geen zin om er lekker naakt in te gaan?’

‘O, ook leuk. Maar laat me dan wel even de handdoeken pakken.’

Ik kom al snel terug met de handdoeken en we kleden ons bij de terrastafel uit. Dan rennen we naar het zwembad, waar we toch maar eerst pootjebaden om aan het koude water te wennen. Lisa spat wat water naar me toe, en dat lokt natuurlijk een watergevecht uit. Ik spring meteen in het water en begin dan Lisa flink nat te spatten. Die wil zich ook niet laten kennen en springt ook in het water. Dat is toch kouder, dan ze gedacht had en ik zie haar tepels verstijven. We stoeien dan wat in het water, dat dan ook lang niet meer zo koud aanvoelt. We eindigen met een lange zoen, waarbij we elkaar stevig omhelzen.

Opeens horen we gekuch en kijken om. Daar staat Jef, onze buurman, die ons glimlachend aankijkt. ‘Het spijt me, als ik jullie stoor, maar ik kwam juist Ben en Charlotte tegen, die me vertelde, dat jullie morgen naar de kust rijden? Zouden jullie er een probleem mee hebben, als we met jullie meegaan? Janine wil daar al langer naar toe, maar we hebben steeds wel wat anders te doen. En als we samen met jullie gaan, dan komt het er eindelijk weer eens van.’

Ik kijk Lisa aan en zeg: ‘Wat denk jij ervan?’

‘Ik vind het wel leuk. Zijn jullie er al vaker geweest?’

‘Jawel, vooral voor het naturistenstrand daar. Maar daar hoeven we niet per se naar toe, het is daar prachtig wandelen. En er zijn ook leuke strandtentjes, waar je lekker kunt eten en wat winkels, waar je goede koopjes kunt doen.’

Lisa zegt: ‘Als jullie naar het naturistenstrand willen, dan gaan we toch gewoon mee? We zijn nu toch al een beetje aan het oefenen, zoals je ziet. En als het ons dan toch niets lijkt, dan kunnen we elkaar later toch wel weer ergens treffen?’

Jef glimlacht en zegt: ‘Ik wist al, dat jullie het aan het proberen waren. Ik heb jullie zien wandelen op het wandelpad op de berg. Ik denk niet, dat jullie me gezien hebben, en ik ben dan ook zo snel mogelijk anders gelopen. Ik wilde jullie niet in verlegenheid brengen. Ik weet nog goed, hoe het voor mij en Janine was, toen we hiermee begonnen. Dat is even spannend, maar je went er snel genoeg aan, zeker als je in een omgeving zit, waar er niemand meer verbaasd van opkijkt. Maar als jullie het werkelijk aandurven, zijn jullie van harte welkom.

En je hoeft echt niet zo op dat open strand te gaan liggen. Er zijn daar plaatsen genoeg, waar je wat meer privacy hebt. Wij zoeken dat ook wat meer op, we zijn nu ook weer niet zo’n uitgesproken naturisten, als vele anderen daar. En daarbij, als je daar wat beschut zit, willen er ook wel eens wat andere dingen gebeuren, dan alleen van de zon genieten.’

Ik lach en zeg: ‘Goed, ik wil het wel eens proberen, maar dan moeten Ben en Charlotte het ook nog wel durven.’

Jef lacht en zegt: ‘Ik zou me daar maar niet zo’n zorgen over maken. Ze hadden zojuist helemaal geen kleren aan, toen ik ze tegen kwam. Dat was nogal een verrassing, omdat ik juist wist, dat jullie eigenlijk geen naturisten zijn.’

‘Nou ja, nu ik jullie wat beter ken, is het al helemaal niet meer zo vreemd. En dan wil je het gewoon eens proberen. Maar ik had niet verwacht, dat Ben en Charlotte dit al zouden doen. Vooral Ben niet, die was nogal schuchter, toen we het hier achter het huis probeerden.’

‘Dat kon ik ook wel merken, want hij voelde zich nog niet helemaal op zijn gemak. Maar toen we eenmaal aan het praten waren, leek hij toch wat meer zelfvertrouwen te krijgen. Maar ik vind die twee wel leuk zo bij elkaar. Maar ik vind het wel een beetje vreemd. Ze kunnen onmogelijk jullie kinderen zijn, daarvoor zijn jullie veel te jong.’

Lisa en ik moeten hard lachen. ‘Nee, dat klopt. Ben is mijn broertje en Charlotte is het nichtje van Peter. En Peter is eigenlijk mijn buurman, maar we zijn verliefd op elkaar geworden. En Charlotte moest een tijdje logeren bij Peter en zo zijn Ben en Charlotte weer verliefd op elkaar geworden. En Peter was zo vriendelijk om ons hier mee naar toe te nemen.’

‘O, zo zit dat. Ik dacht al. Janine vroeg zich ook al af, waarom twee jonge mensen met zulke jonge volwassenen mee zouden gaan. Maar zijn jullie al lang bij elkaar? Janine dacht dat jullie toch al een tijdje bij elkaar zijn, maar ik dacht van niet.’

Lisa glimlacht. ‘Je zou ons niet geloven, als ik je zeg, dat we nog maar net een maand bij elkaar zijn.’

Jef kijkt ons geschokt aan. ‘Nog maar een maand? Wow, dat had ik zelfs niet gedacht. Ik dacht ongeveer een half jaar of zoiets. Janine dacht dat jullie minstens een jaar bij elkaar zouden zijn. Ze zal wel opkijken als ik haar vertel, dat jullie eigenlijk nog maar zo kort bij elkaar zijn. Je zou dat zo echt niet zeggen.’

‘Maar we kennen elkaar natuurlijk al veel langer, dat scheelt dan ook wel weer. Peter woont al bijna vijf jaar langs me, maar de vonk is dus pas onlangs echt overgesprongen. Al moet ik toegeven, dat ik al vanaf de dag, dat hij naast ons kwam wonen, verliefd op hem was. Maar dat ga je natuurlijk niet zeggen als jong meisje tegen je buurman, die negen jaar ouder is.’

‘Dat is nogal een leeftijdsverschil, maar dat wil echt niets zeggen. Janine en ik verschillen ook vijf jaar en dat gaat ook heel erg goed. En dan moet je het verschil tussen James en Jenny eens zien. James is wel twaalf jaar ouder dan haar.’

‘Hoe oud is James eigenlijk?’

‘Ik weet het niet meer precies, maar ik dacht dat hij al tweeënzeventig is. Ja, dat moet wel, want Jenny is pas zestig geworden.’

‘Wow, dat had je hem ook niet gegeven. Die had ik net zo rond de vijfenzestig geschat!’

‘Hij ziet er nog best goed uit voor zijn leeftijd en hij is verdomd heel erg fit! Hij loopt iedere dag wel dertig kilometer, meestal in zijn nakie. Hij is hier wel het vaakst van iedereen hier. Maar hij is dan ook al met pensioen, dat scheelt natuurlijk ook wel. En ik zie hem hier ook nog wel voorgoed blijven, ze hebben het er al over gehad om hun huis in Engeland te gaan verkopen. En waarom ook niet? Ze hebben geen kinderen, James heeft een goed pensioen, en in Engeland is het niet bepaald prettig om in je nakie rond te lopen.’

‘Dat kan ik me wel voorstellen. Dus kan hij straks goed op mijn huisje passen, als ik in Nederland zit!’

‘Dat doet hij toch wel. James blijft hier nu al acht maanden per jaar. Hij let ook op mijn huis, als ik weg ben. Hij zal het ook wel voor jullie willen doen. En als je hem een plezier wilt doen, hij is dol op zoute drop! Echt waar, een Engelsman met een voorkeur voor zoute drop. Ik stuur hem met kerst altijd een doosje met drop toe. Ik woon vlak bij de grens, en ik kan het gemakkelijk daar kopen.’

Lisa zegt: ‘Peter, we hebben toch nog wat drop meegenomen. Die zou je ook aan James kunnen geven, omdat hij zo heeft meegeholpen met het zwembad.’

‘Dat kan ik wel doen. Als ik geweten had, dat hij zo verzot op drop is, dan had ik dat al gedaan!’

Ben en Charlotte komen dan hand in hand door de poort en groeten Jef. ‘Hoi, buurman! Ben je lekker gezellig op bezoek?’

Jef glimlacht en Lisa en ik roepen de twee toe: ‘En hoe was jullie wandeling zonder kleren?’

Ben antwoordt: ‘Eerst voelde ik me nog wat opgelaten. Ik was bang dat ze ons zagen, maar toen we eenmaal even met Jef gepraat hadden, vond ik het al niet meer zo erg. Nu we een stuk gewandeld hebben, en zelfs enkele mensen tegen gekomen zijn, denk ik er niet meer eens aan.’

‘Hmm, dus jullie zijn dus al helemaal naturisten? Dus dan durven jullie het wel aan om morgen naar een naturistenstrand heen te gaan?’

Ben en Charlotte kijken ons verbaasd aan. ‘Hoezo? Gaan we dan niet naar zee?’

‘Jawel, maar Jef en Janine willen ons daar ook het naturistenstrand laten zien. Bovendien zijn ze daar bekend en weten goede plekjes om te eten en te winkelen.’

Ben vraagt dan: ‘Wat kun je daar kopen dan?’

Jef lacht: ‘Wat je normaal ook langs het strand kunt kopen. Souvenirs, kleding, dat soort zaken.’

‘Kleding? Dat heb je hier toch maar amper nodig?’

Jef lacht. ‘Hier niet, nee. Maar wat dacht je als we naar de winkel moeten? De mensen hier accepteren het, dat we hier naakt rondlopen en ook als we door de omgeving rondlopen. Maar ik kan me best wel voorstellen, dat ze het niet erg prettig vinden, als we ook nog naakt komen winkelen. Dat zou ik ook niet prettig vinden, jij wel dan?’

‘Nee, daar heb je wel gelijk in. En ik neem aan, dat jullie ook gewoon kleren dragen, als het hier slechter weer is.’

‘Natuurlijk, al is dat hier niet zo vaak. In het voorjaar en najaar is het vaak ’s morgens klam en vochtig. Dan is het niet echt prettig om naakt buiten te lopen. Alleen James zie je dan nog naakt rondlopen. Brr, daar moet ik niet aan denken!’

Daar moeten we allemaal om lachen en ik zeg dan tegen Ben en Charlotte: ‘En, wat denken jullie ervan? Gaan we met Jef en Janine mee?’

‘Ja, dat lijkt me wel leuk! Durven jullie dan wel?’

‘Hebben jullie al eens goed gekeken, hoe we hier in bad staan?’

‘Ja, maar dat is hier achter het huis!’

‘En gisteren hebben we ook naakt gewandeld. Wij durven wel, dus de vraag is, durven jullie?’

Ben kijkt Charlotte aan en zegt: ‘Durf jij?’

‘Na vandaag? Echt wel!’

Ben antwoordt dan: ‘Ja, wij durven ook wel. Leuk! Lijkt me heel erg spannend!’

Jef neemt dan afscheid en zegt: ‘Nou, dan laat ik jullie maar weer alleen en zie ik jullie morgen wel. Maar we willen wel al op tijd vertrekken. Zo rond zeven uur, het is anderhalf uur rijden, dan zijn we er lekker vroeg en zijn de beste plekjes nog vrij.’

‘Dat is goed, we zullen klaar zijn.’

Jef zwaait dan nog een keer en is weg.