Zolang We Maar Van Elkaar Blijven Houden

1: Hoe het begon.
Toen ze me het voor het eerst vertelde, schrok ik echt heel erg. Maar ik kon moeilijk volhouden dat ik het ook echt erg vond om te horen. Dat vond ik namelijk totaal niet, toen het was ingedaald. Ik was maar een simpele jongen. En ik had een ontzettend knappe vriendin. En toe zij me vertelde iets nieuws te willen proberen om onze relatie weer een boost te geven, maar niet precies wat ze in gedachten had, hield ik m’n hart vast. Ik wist niet eens dat onze relatie een boost nodig had. Het ging al lang heel goed, vond ik. Maar toch had ze me erop aangesproken. Heel voorzichtig en haast verlegen. En toen ze mij zag schrikken, wilde ze er eerst ook niet meer aan. Maar ik raakte nieuwsgierig en wilde wel weten wat ze dan precies in gedachten had. Ik vreesde voor een openrelatie. Dat ze liever met een andere man naar bed zou gaan. Of straks vond ze het nog leuk om iets heel extreems te doen. Dat zou ik net zo erg vinden. Wij waren niet zo, nooit geweest, en zou dat nu opeens wel zo zijn, voelde dat vast als onnatuurlijk aan. Voor mij dan. En dus moest ik het wel weten. En toen ze het vertelde, kon ik toch niet meer ontkennen dat ik vond dat het prima ging in onze relatie.
-
En dat had twee redenen; De eerste lag nogal voor de hand. Hoe kon ik het nou erg vinden toen ze me zei gemengde gevoelens te hebben naar andere vrouwen. Het kwam er dus op neer dat ze wel iets wilde proberen in de biseksuele sferen. En wie ben ik dan om daar tegen in te gaan? Ze was knap, en ze had ook een aantal knappe vriendinnen. Niet dat die ter sprake kwamen, maar ik had mezelf al vaak genoeg voorgesteld in triootjes met haar en haar vriendinnen. Maar zo’n droom zou het niet zijn. Want al snel kwam ze met een belangrijk detail. Dat ze het liever bij een duo hield in plaats van een trio. In ieder geval om mee te beginnen. Dat vond ik toen toch naar om te horen. Ik wilde haar niet aan een ander geven. En enige terughoudendheid maakte zich ook meteen weer meester van mij. Ook dit zag ze, en ook nu wilde ze alsnog terugkrabbelen. En nu leek me dat ook het beste, was het niet dat ze er later nog op terug kwam en me zei ongelukkig te zijn. Toen stortte m’n wereld pas echt in. Ik dacht dat ze van me hield. Dat dacht zij ook. Ik kon wel janken. Zij deed het. Uit het niets stond m’n rustige leventje op z’n kop. En als ik m’n hoofd er niet had bijgehouden, was dat ook het einde geweest van onze relatie. En dat terwijl we al twaalf jaar samen waren. Twaalf jaar! Nee, zo makkelijk zou ze niet van me af komen, en gelukkig wilde ze dat ook helemaal niet. Want we hadden het over alles wat zich in die twaalf jaar had afgespeeld. Van onze eerste date tot onze eerste keer. Hoe we ons verleden hadden gedeeld en hoe we zo vaak hadden gefantaseerd over onze toekomst waar we ook altijd naar toe werkten. Zo hadden we een huisje en een boompje en zelfs een beestje. Het kwam dan ook als donderslag bij heldere hemel. Maar ook nu wilden we nog samen verder gaan. Want ze zei me wel alsnog van me te houden. Zeker als ze terugdacht aan die vele momenten in ons nog korte leven. Dat kon ook niet anders, dacht ik nog. Maar op dat ene gebied klopte er dus toch iets niet voor haar. En ook daar zag ik het niet aankomen. Ik had haar nooit horen klagen, ik was nooit egoïstisch in bed, en stond dus best open voor wat variatie. Maar dat was toch niet genoeg. En toen ik haar vroeg of ze überhaupt nog wel met mij naar bed wilde, twijfelde ze eerst ook. Toen ik haar vervolgens vroeg of ze dan niet gewoon op vrouwen dacht te vallen, ontkende ze dat meteen. En dat leek ook te kloppen. Want ook ik had nooit iets te klagen en kon haar alles behalve egoïstisch noemen. Ze hield het erop dat het haarzelf ook nogal verwarde en niet alles zeker wist. Eerlijk genoeg. Maar ook moeilijk genoeg. En niet alleen voor haar natuurlijk.
-
Laat ik beginnen met haar voor te stellen. Want het ging uiteindelijk toch om haar en niet zozeer om mij. Martina was vier jaar jonger dan ik en nu 28. Ze is vrij klein van stuk, ook vrij smal. Ik was ontzettend verliefd op haar en dat al sinds ik haar voor het eerst zag, en waar ik haar als junior onder me kreeg in de training. We zaten beiden op atletiek. Zij nu nog steeds. Ik vond haar toen al, toen ze zestien was, onwijs sexy en dat werd met de jaren alleen maar meer evident. Ze had lang blond haar, een lief en onschuldig gezicht en een wonderlijk lieve glimlach. Tel daar het mooie sportieve lichaam bij op en je had de perfecte vriendin. Ze wilde nooit trouwen. Daar had ik nooit wat achter gezocht, tot nu toe. Maar ik hoefde ook niet perse te trouwen, dus het maakte niet zo veel uit. We woonden al wel een paar jaar samen. We waren allebei gek op de kust en in Noor-Holland hebben we ons plekje gevonden in een dorp niet ver van de duinen, maar ver genoeg om niet toeristisch te zijn. Ik werkte voor de kost, zij voor erbij. Ze had gestudeerd maar vond geen plezier in haar richting. Zo werkte ze in de zomer op een strandtent en zorgde ze het hele jaar door voor dieren van mensen bij ons uit te de buurt. Met name honden en katten bleven bij ons logeren, en voor die paar boerderij dieren ging ze er voor op uit. Ze was gek op dieren. Zelf hadden we twee katten en een hond die ondertussen al meer dan gewend waren aan de vele bezoekers. Maar als het aan Martina zou liggen, kon daar zomaar een bezoekster bijkomen uit een hele andere categorie.
-
Zelf ga ik onder de naam Rodney. Ik ben het tegenovergestelde van Martina. Juist vrij lang en ondanks dat ik niet meer op atletiek zat, was ik nog behoorlijk sportief. Ik ging nog wel eens naar de sportschool en kon uren weg blijven op de racefiets. Ik heb dik donker haar wat licht krulde. Ik heb ook een licht tintje, dat terwijl ik wel gewoon Nederlands ben. Mijn roots komen uit het zuiden van Europa, maar dat is al vele generaties geleden. Ik werk op kantoor in de stad niet ver van ons dorp vandaan en kon daar genoeg voldoening uithalen. Maar dat had vooral te maken met het feit dat ik door mijn salaris het leven kon geven wat Martina zo graag wilde hebben. We woonden behoorlijk ruim. Een los huis in een klein dorp in de polder. In principe waren we nog nooit geld tekort gekomen. Ook een luxe. Maar dat kwam ook omdat we niet zo heel materialistisch waren ingesteld. Ik had liever een mooie oude auto dan een nieuwe dure. En binnen stonden er net zo veel meubels van de kringloop als van een designwinkel. Sommige zelfs van beide. We wisten gewoon wat we leuk vonden en dan maakte het niet uit waar we vandaan kwamen. En zo wist ik al geruime tijd dat ik ook Martina zo ontzettend leuk vond. We pasten gewoon goed bij elkaar. Al had ze haar reputatie toch lichtelijk besmet met haar wens eens iets te willen doen met een andere meid.
-
Iets concreets had ze overigens nog niet, waar ik wel bang voor was geweest. Straks was er wat gaande en dan voel je je pas echt een gans. Nee, ze zei alleen nieuwsgierig te zijn. Soms keek ze wel eens naar vrouwen, vertelde ze me, en dan verwarde dat haar vooral. Dit bleek al een lange tijd aan de gang te zijn, en ik vroeg me ook af waarom ze er nu mee kwam. Ik vroeg ook of er een vriendin van haar was die dit al wist, maar dat was ook niet het geval. Maar al snel kwam ze dan weer terug op het feit dat ze zich regelmatig ongelukkig voelde doordat ze die verwarring geen plek kon geven. Dat was de reden waarom ze er nu toch mee was gekomen. Maar harde woorden waren snel gevonden, al ondervond ze dat zelf niet zo. Ik maakte haar niet gelukkig, hoorde ik vooral. En ik deed echt wel m’n best om haar te begrijpen, maar ik moest ook een beetje aan mezelf denken. Het deed zo zeer. De nacht voordat ze hiermee aankwam, hadden we nog heerlijk de liefde bedreven, zoals we dat noemden. En dat noemden we ook zo met een reden. Want als ik de kans kreeg liet ik enige passie niet voorbij gaan. Ik vroeg haar dan ook of ik iets verkeerds had gedaan? Maar dat was het niet. Vond ze het wel leuk om seks met mij te hebben? Dat vond ze wel. Vroeg ik misschien vervelende dingen aan haar? Dat deed ik nooit volgens haar. Ik kon het dan ook niet bevatten. Ik wil haar niet neerzetten als een sletje, want dat was ze echt niet; maar toen ik haar ooit eens kenbaar had gemaakt dat ik het vooral lekker vond dat ze mij bediende met haar mond, laat ik het netjes houden, nam ze dat heel serieus en werd ze daar vervolgens ook heel goed in. Zo goed, dat ze me zei het leuk te vinden. Was dat dan niet waar? Ik vroeg haar alles wat me deed doen twijfelen. Nee, zelfs dat was allemaal echt. En al die dingen die ik bij haar deed; ook daar mekkerde ze niet over. Het frustreerde me op den duur enorm en dat vond zij dan weer frustrerend. Ze zei meerdere malen al spijt te hebben het gezegd te hebben. En dan kon ik me alleen maar schuldig voelen. Zo kwam onze relatie toch stevig onder druk te staan.
-
Weken gingen voorbij. Ik probeerde me er echt wel bij neer te leggen. Maar de intimiteit tussen haar en mij was verdwenen. Dat leek me ook logisch. Daar leek geen ruimte meer voor te zijn, hoe spijtig dat ook was. Als ik thuis was, zonderde ik me af. En zij kwam me steeds minder op zoeken. In het begin nog wel om te vragen of er wat was, maar ik hield het dan kort, en zo kreeg ze duidelijk mee dat ik niet helemaal content was met de situatie. Het was ook niet niets. Maar iedere keer vroeg ik mezelf af of ik dit wilde. Ik had haar al een paar keer horen huilen. En als ik dan voorbij kwam, deed ze alsof het niet was gebeurt. Ik zei haar dat ik haar hoorde huilen en vroeg haar waarom. Was ze dan zo ongelukkig. Ze huilde dan om ons, zei ze, en hoe ze onze relatie op z’n kop had gezet. Dat ging dan door merg en been. Ik gunde haar alles. Altijd gedaan. En ik gunde haar in onze relatie ook alleen maar het beste. Het deed me doen realiseren dat ik een keuze moest maken. Of in mee gaan, of weggaan. Want zo kon het niet langer doorgaan. Voor ons beiden niet. Ik wilde pas stoppen met de relatie als ik zeker wist dat het niet te redden was. Daarom deed ik haar een aanbod. Ik wilde haar steunen zodat ik haar kon behouden. Ik zei haar mee te willen werken aan haar wens maar daar wel onderdeel van uit te willen maken. Niet in het fysieke aspect. Ik wilde gewoon dat ze me op de hoogte hield, en waar ik kon helpen zou ik dat doen. Ik hoopte dat ze het misschien wel uit haar systeem zou krijgen als er een keer wat zou gebeuren en dan had ze wellicht weer oog voor mij. Martina trapte hier niet zo maar in. Ze kon het niet hebben dat ik het voor haar zou doen. Ook al gun ik haar alles, was het toch vaak uit egoïsme. Ook nu weer. Want ik gun haar alles, zodat ze bij mij blijft. En dat was nu niet anders.
-
,,Weet je het echt zeker dan?’’ vroeg ze me nog heel voorzichtig. Ik had haar overtuigd dat ik dit ook wilde. Ik wilde gewoon wat zij wilde zolang ze daar gelukkig van werd. Het was niet moeilijk haar te overtuigen, wat bewees dat ze dit nog altijd heel graag wilde. Ik bleef het moeilijk vinden. Ik kon me er ook niet zoveel bij voorstellen, hoe graag ik het me ook inbeeldde haar met een andere vrouw te zien. Zelf zag ik mezelf nooit met een andere man gaan, namelijk. Wat ik het moeilijkst vond, was dat ze mij er aanvankelijk niet bij wilde betrekken. Ik dacht juist dat als ze echt biseksueel zou zijn, het toch de fantasie moest zijn om zowel met een vrouw als met een man tegelijk te gaan. Maar zo dacht zij er dus niet over.
,,Ja, ik weet het echt zeker.’’ kon ik haar nog een keer gemoedelijk zeggen. ,,Als je me maar op de hoogte houdt.’’ zei ik er wel nog een keer bij. Ik wilde gewoon duidelijkheid creëren.
,,Doe ik.’’ zei ze nog snel maar daarna keek ze toch even moeilijk weg. ,,Laat ik daar dan maar gelijk mee beginnen…’’ begon ze aarzelend. ,,Er is namelijk iemand.’’ gaf ze toen toch toe. Ik voelde me bedrogen maar had aan de andere kant niet anders verwacht. Toch keek ik weg en verdween de vriendelijke blik van mijn gezicht. ,,Maar er is niets gebeurd. Echt niet.’’ wist ze me snel te melden.
,,Wie dan?’’ vroeg ik haar. Maar ze aarzelde weer.
,,Marit.’’ zei ze toen toch.
,,Marit? Van je studie?’’ vroeg ik haar voor de duidelijkheid. Ze knikte. Een oude studievriendin die ik eigenlijk al vergeten was. ,,Wat dan?’’ vroeg ik over de gehele situatie. En dan haalde ze haar schouders op.
,,We hadden het er gewoon over.’’ liet ze het een beetje in het midden liggen.
,,Wat dan?’’ kon ik haar weer vragen uit stomheid. Ze zuchtte en keek me even bezorgd aan.
-
,,Weet je nog dat ik ruzie met haar had gekregen?’’ vroeg ze me daarna. Ik knikte. Dat wist ik nog wel. Was ik toen erg blij mee. Toen vroeg ze me namelijk of ze bij mij mocht intrekken, aangezien ze bij Marit op kamers zat. ,,Nou, dat ging toen ook al hierover.’’ biechtte ze voorzichtig op. Het speelde dus al zo lang.
,,Ben je al zo lang ongelukkig dan?’’ vroeg ik haar eerst. De rest boeide me niet zo veel. Ze schudde gelukkig met haar hoofd.
,,Ik heb haar jaren niet gesproken en sinds een paar maanden was er weer wat contact.’’ zei ze me. Ik wist nooit waarom ze ruzie hebben gehad. Maar dat werd nu wel heel snel duidelijk. Het bleek dat die Marit ook dit soort gelijke gevoelens onderdrukt had, en haar toen in een dronken bui had benaderd voor meer dan alleen vriendschap. En dat pikte Martina toen niet. ,,Maar ook toen al dacht ik er wel eens aan. Nog voordat ik wist dat zij het ook wilde.’’ bekende ze zelfs. En toen was ze dus al een paar jaar met mij samen. Het begon mij ook te verwarren. Ik kreeg het idee dat ik er voor de schijn bij was in haar leven. En dat leverde een zure blik op die ik maar moeilijk wist te verbergen. ,,Het is echt niet zoals je denkt.’’ kon ze me niet snel genoeg zeggen. Maar ik hoorde het nauwelijks.
-
,,Ik hou van je. Altijd al gedaan. Daar heb ik nooit aan getwijfeld. En dat je me nu tegemoet komt, bewijst maar weer dat ik daar ook nooit aan zou kunnen twijfelen.’’ zei ze me met enige passie. Ze had m’n hang gepakt en keek me indringend aan met haar grote blauwe ogen. ,,Ik mis je. Ik mis ons. Dit wilde ik niet. Ik mis onze intimiteit.’’ ging ze op dezelfde manier verder. Dit deed me goed. ,,Maar ik weet ook niet wat ik doe. Of wat ik moet doen.’’
,,Ik ook niet.’’ lachte ik haar tegemoet. Ze kon er om glimlachen.
,,Ik en Marit praten alleen maar over dit alles, meer niet. En ze wil een keer afspreken weer. Ik zoek er niet te veel achter.’’ zei ze snel alsof het niets was. Maar dat was het vast niet.
,,Doe dat dan. Ik vind ook niet fijn je te zien worstelen met dit alles.’’ wilde ik haar gelijk weer tegemoet komen. Maar ze keek er moeilijk bij.
,,En jij dan?’’ vroeg ze me heel zacht en slikte er bij.
,,En ik?’’ reageerde ik onwetend.
,,Mis je mij niet?’’
,,Tuurlijk! Alles aan je.’’ zei ik haar snel. Ze drukte haar lippen even op elkaar.
,,Het is niet zo dat ik je niet meer wil, he. Ik mis je.’’ zei ze voorzichtig. Ze keek even weg en me toen weer recht aan. Ik kreeg het er warm van.
,,Zeker?’’ vroeg ik haar wel uit onzekerheid.
,,Ja, heel zeker.’’ kon ze er om gniffelen. Ik werd er opgewonden van.
,,Zullen we dan weer een keer…’’ stelde ik gelijk maar voor. Hier kon ze overtuigender om glimlachen.
,,Graag. Maar ik moet zo weg. En jij ook, meneertje.’’ kwam ze nu wat meer speels over. Maar het was in ieder geval fijn te horen dat ze me nog wilde.
-
Het was laat in de lente en al erg warm. Zij was dan ook gewoon al aan het werk op het strand. Ik ging vaak langs. Onze hond Bella, een boxer, nam ik vaak mee. Het was aan te lopen, als je doorliep. Bella hield mij mede fit. Martina maakte best wel lange dagen en als ik uit m’n werk kwam, nam ik de hond vaak mee en at ik daar wat. Ik was daar ondertussen ook wel bekend aangezien Martina dit al een paar jaar deed. Het was een goed en fijn leven en tussen haar en mij boterde het weer iets meer na ons gesprek eerder deze dag. Ik zei haar maar snel af te spreken met Marit. Dat leek haar nog te verassen. Ik kende Marit verder niet. Alleen van foto’s. Ze had het ook nooit over haar. Alleen in die tijd. Toen was het min of meer haar beste vriendin, maar ook toen zag ik haar nooit. Er was altijd wat waardoor zij niet kon. Maar met de kennis van nu, ga je toch twijfelen of er niet meer achter zat.
-
Toen ze later in het donker thuis kwam, was ik aan het rommelen in de garage. Zoals ik van haar gewend was, kwam ze me voorzichtig vertellen dat ze een datumprikker had aangemaakt en dat ze er al bijna uit waren. Ik omhelsde haar en zei haar blij te zijn voor haar. Ik zag dat ze niet zo goed wist wat ze daar mee moest. Maar tegelijkertijd zag ik dat ze al een stuk lekkerder in haar vel zat.
,,Bedankt.’’ zei ze me alleen. Ik glimlachte naar haar. Het was toch niets, dacht ik nog. Ik wist ook helemaal niet waar ik mee bezig was verder, dus ja… ,,Nee, echt. Het is… gewoon bizar. Dat je dit goed vind.’’ Ik wuifde het weg. Maar ze deed een stapje dichterbij. ,,Mag ik?’’ vroeg ze me haast nederig. Zelf was ze nooit zo heel erg van het initiatief, maar liet ze zich wel graag verassen door een blote leuter op een onverwachts moment. Maar nu verraste ze mij een keer. Een mooie bijkomstigheid. Natuurlijk voelde ik aan alles dat ze me wilde bewijzen er nog voor me te zijn. En hoe kon ze dat beter doen dan hier ter plekke op haar knieën te gaan, mij daar beneden te bevrijden, en me de hele tijd aan te kijken terwijl ze me een van de beste blowjobs ooit gaf. Ik kan wel zeggen dat het niet had gehoeven, maar godverdikkeme wat was dit goed. Ze slikte alles na een klein kwartiertje weg, kwam overeind, en gaf me een lief kusje op de mond. Ze kon me ook nu nog totaal omverblazen met haar voorzichtige zwoele intenties. En dat was fijn. Het nam een hoop twijfel weg en ik was net als zij nu vooral benieuwd naar hoe het verder zou gaan. Zolang we maar van elkaar blijven houden.
-