Negen Dagen Tot Nieuwjaar - 1e Jaar 26 December

Het is voorbij middernacht, als mijn broer en zus weer op huis aan gaan. Ik heb ze maar een taxi besteld, want na die vreugdevolle momenten moest daarop wel gedronken worden. En dat hebben we dan ook flink gedaan. En hoewel ik de gedachte had Sally passend te bedanken voor haar cadeaus, waren we echt niet meer in staat om iets meer te doen, dan als een baksteen in slaap te vallen. We worden dan ook pas laat wakker. Maar we hebben wel geluk, omdat we ook niet vroeg op hoeven te staan. We hoeven pas ’s avonds bij onze vrienden te zijn, en ik heb al met Sally afgesproken, dat we ’s middags nog even bij mijn ouders langs gaan, om onze verloving ook aan hun mede te delen. Als ik mijn ogen open doe, kijk ik in de stralende ogen van Sally.

‘Goedemorgen, aanstaande echtgenoot!’
Ik lach. ‘Goedemorgen, aanstaande mevrouw Schut!’
Sally grijnst. ‘Hmm, klinkt goed! Dan sta ik niet alleen voor schut, maar dan ben ik het ook!’

We moeten allebei om haar grap lachen, en ik kietel haar dan ook. En dat brengt ons meteen in bepaalde posities, waarbij het enorm lastig wordt elkaars aantrekkingskracht niet te voelen. De stemming slaat dan om van stoeien naar passie. Onze tongen vinden elkaar al snel, terwijl ik mijn handen over haar lichaam laat glijden. Als eerste vind ik haar borsten, en ze kreunt al als ik ze lekker stevig vastpak, zonder haar echt pijn te doen.
‘Jack… Ik wil je!’
Meer zegt ze niet, maar dat is ook niet nodig, want ik ben zelf ook erg opgewonden en mijn pik knelt nogal in mijn onderbroek. Die schuif ik snel naar beneden. Ik doe geen moeite om het slipje bij Sally uit te trekken, die schuif ik gewoon aan de kant en zet mijn pik voor haar natte gleuf. Want nat is ze al. Ik duw mijn pik er al meteen een stuk in, omdat ze al zo nat is. Een paar stoten verder zit ik er al tot mijn ballen in. Eerst doe ik het nog rustig aan, maar Sally moedigt me aan. ‘Neem me hard, Jack! Ik heb het zo nodig!’

En dat kan ze van me krijgen. Ik begin haar dan ongenadig hard te neuken. Ik laat mijn pik hard in haar kutje beuken en zie hoe haar dijen rood beginnen te worden. Maar ze lijkt het lekker te vinden, en ik kan niet ontkennen, dat het me erg opwindt. Maar ik weet ook, dat ik op dit tempo het niet erg lang zal volhouden. Ik wil van positie veranderen, maar daar is Sally het niet mee eens, ze klemt vliegensvlug haar benen om me heen, zodat ik geen andere keuze heb.
‘Spuit me vol, Jack! Ik wil het allemaal hebben!’
Ik geef me dan over aan haar verzoek, en daarbij ben ik ook niet erg ver meer van mijn orgasme. Sally is al bijna bij haar orgasme, en komt een paar tellen later dan ook hevig klaar. Ze klemt zich stevig aan me vast, terwijl haar lichaam bijna ongecontroleerd schokt en samentrekt. Zo ook haar kutspieren. En dat helpt me over het randje en spuit met een grote kreun mezelf leeg in haar baarmoeder. Ik stoot nog een paar keren, opdat ook al mijn zaad in haar kutje zit, en laat me dan op haar vallen. Sally sluit haar armen om me heen en heeft een gelukzalige glimlach op haar gezicht.
‘Dat was echt heerlijk, Jack!’
Ik geef haar een zoen. ‘Dat was het zeker! Volgens mij heb ik het geluk, dat mijn vrouwtje seks op de vroege morgen wel fijn vindt!’
Sally lacht. ‘Als het maar niet te vroeg is, Jack. Maar ja, ik vind dit ook wel fijn. Hoe kun je de dag nog beter beginnen, dan op deze manier?’

We blijven nog een tijdje zo liggen, mijn pik nog steeds in haar kutje. Maar mijn pik blijft tegen de verwachting in nog steeds stijf, hoewel niet meer volledig stijf. Maar als ik weer enkele stoten geef, voel ik mijn pik weer stijver worden. Sally grijnst.
‘Je bent het nog steeds niet verleerd, Jack!’
Ik lach. ‘Dat moest er ook nog eens bijkomen! Bij de hoeveelste ronde ga je me smeken om te stoppen?’
Sally lacht nu. ‘Ik denk, dat jij degene bent, die me zal smeken om te mogen stoppen!’
We moeten allebei lachen. Maar ze heeft wel een punt. Want in het afgelopen jaar heeft ze best wel wat bijgeleerd, en vooral meer uithoudingsvermogen gekregen. Was ze vorig jaar na twee ronden wel uitgeput, zo is dat tegenwoordig niet meer zo het geval. Maar dat wil niet zeggen, dat ze er minder van geniet, en ik geniet zeker niet minder.

Ik begin Sally nu langzaam te neuken, en ik weet, dat ik dit erg lang kan volhouden. Sally weet dat ook, en laat het lekker aan mij over. Wat ook weer niet wil zeggen, dat ze niet meedoet. Ze maakt er juist een sport van om me heerlijk op te winden, door verleidelijk met haar borsten te spelen, en me geil toe te spreken. Om niet te vergeten door mijn borsthaar te kroelen, want dat vindt ze nog steeds heerlijk om te doen. En ik moet toegeven, dat het mezelf ook wel opwindt, als ze dat doet.
Langzaam schuif ik mijn pik in en uit haar kutje, en geniet van het heerlijke gevoel, dat ze me geeft. Dit is voor ons allebei fijn, en ik weet, als ik iets sneller zou gaan, dat het veel te snel voorbij zou zijn. Maar na een tiental minuten vind ik het wel goed, en voer het tempo op. De plotselinge verandering zorgt ervoor, dat Sally enkele tellen later klaarkomt. Nu is het geen heel heftig orgasme, dat ze krijgt, maar ze geniet er wel heerlijk van. Ze moedigt me dan aan.
‘Ja, Jack! Kom maar lekker in me! Zo lekker, als je in me spuit!’
Ik zet dan nog een tandje bij en voel dan mijn orgasme aankomen. Na een paar stoten is het dan zover. En weer spuit ik een hele lading diep in haar kutje. Nu heb ik wel wat meer tijd nodig om te herstellen. Sally komt nu tegen me aan liggen, of eigenlijk half op me. Dat doet ze wel vaker, als ze na het vrijen me iets wil vragen.
En dat is nu niet anders.

‘Jack? Ik weet wel, dat we er al eens over hebben gesproken, maar nu zijn we verloofd.’
Ik glimlach. ‘Je wil praten over onze toekomstige kinderen?’
Ze knikt.
‘Het is jouw beslissing, Sally. Je weet, dat ik erg graag kinderen om me heen heb, en een kind van ons, zou zeker ons leven compleet maken. Maar het is wel de vraag, of we er al klaar voor zijn? Ik bedoel, we gaan nog verhuizen, je moet nog steeds wennen aan je nieuwe werk, en we willen nog steeds eerst een hond aanschaffen.’
‘Dat weet ik, maar als ik dan mijn en jouw neefjes en nichtjes zie, dan begint er toch ietsjes te knagen…’
‘Ja, maar om midden in een verhuizing zwanger te worden, dat lijkt me ook weer geen goed plan. Weet je wat, Sally? Zodra de verhuizing achter de rug is, gaan we eens heel hard oefenen om een kleine Sally te maken!’
‘Of een kleine Jack!’
Ze geeft me een zoen.
‘Hoe snel wil je gaan verhuizen, Jack?’
‘Je ouders moeten eerst nog gaan verhuizen. Hun woning is nog niet helemaal klaar, maar ik denk, dat we er met maart al in kunnen zitten.’
Sally denkt even na. ‘Hmm, om dan al meteen zwanger te worden, dat vind ik ook weer niets! Dan zou ons kind met Kerst geboren worden. Dan hebben we al ons eigen jubileum!’
Ik glimlach. ‘En wanneer wil je dan trouwen, Sally? Voor of na ons kind geboren is?’
‘O, da’s waar ook! Ik wil toch wel getrouwd zijn, voordat ons kind geboren is. Liefst nog voor ik zelfs zwanger raak!’
Ik kijk even verbaasd. ‘Waarom dat?’
‘Dat is een persoonlijk dingetje, Jack. Ik heb me vroeger altijd voorgenomen, dat ik pas kinderen zou krijgen, na ik getrouwd zou zijn. Dat had ik al, toen ik nog maar een heel klein meisje was. Als we dan vadertje en moedertje speelden, dan kregen we nooit kinderen, voordat we getrouwd waren.’
Ik glimlach. Zo af en toe vertelt ze me wel eens over haar jeugd en laat ze me meegenieten van die kostbare ogenblikken. En daar kan ik best wel van genieten. En dat doet me opeens aan iets denken, waardoor ik een leuke ingeving krijg.

‘Ik was me net aan het bedenken, Sally. Ik heb mijn wand met mijn geschiedenis hier aan de muur hangen. Wat zou je ervan vinden, als we dat ook van jou gingen doen?’
Sally kijkt me verbaasd aan. ‘Hoe kom je daar opeens op? Het is een leuk idee, al weet ik niet of ik nog alle foto’s heb.’
‘Nou, je vertelde net over je jeugd. En ik heb al die gebeurtenissen vastgelegd in foto’s aan de muur. En daar heb je inmiddels ook wel je plek goed verdiend! Dus eigenlijk is het wel eens tijd voor je eigen muur! Dan kan ons toekomstig kind ook zien, wat voor jeugd we gehad hebben.’
‘Hmm, dat is wel een leuk idee. En ik weet ook al precies, waar we dat moeten gaan doen, Jack! In de kamer, waar nu de hobbykamer van mam is! Die is groot genoeg voor ons tweeën.’
‘Ja, maar daar moeten straks dan wel de foto’s van onze kinderen bij, Sally. Dan is het daar alweer te klein. Wat dacht je van de gang naar boven? Die is lekker lang en er is zeker genoeg plaats voor onze foto’s en ook die van onze kinderen. En zo zie je ze iedere dag weer.’
‘Hmm, dat is ook een goed idee, maar wat gaan we doen met de muren? Ik neem aan, dat mam de schilderijen meeneemt.’
‘We kunnen ook nog wel eens op kunstjacht gaan, Sally. Misschien kunnen we dat dit weekend wel eens doen. Je weet, dat Harald en Diana ook wel van kunst houden, en er zullen daar heus wel wat kunstgalerijen zijn.’
‘Vertellen we ze dan ook, dat we allebei wel wat geld hebben, Jack?’
‘Ik denk, dat ze dat al wel vermoeden, Sally. Herman in ieder geval wel.’
Sally drukt zich wat dichter tegen me aan. ‘Ik hou van je, Jack!’
Ik streel haar liefkozend. ‘En ik hou van jou, Sallandy.’
Zo blijven we nog een tijdje liggen. Ik kijk dan op de klok en zie dat het tijd is om op te staan.

‘We moeten opstaan, Sally! We moeten zo naar Hoenderloo, en we moeten ook nog onze koffers pakken voor Valkenburg!’
Sally glimlacht. ‘Dat kan best, maar ik ga toch eerst even lekker badderen. Alleen zie ik wel op tegen morgen. Er wordt zo’n koud en vies weer voorspeld. Het is wel leuk om met de Austin te rijden, maar niet met dat weer!’
‘Dat is ook weer waar. We zouden morgenvroeg ook even naar mijn stalling kunnen rijden, en daar mijn Mercedes ophalen. En daarmee zouden we ook naar Valkenburg kunnen gaan. Die wagen zal zeker een heel stuk aangenamer rijden…’
‘Kunnen we dat niet zo meteen al doen? Ik ben wel eens benieuwd naar alles wat je daar hebt staan.’
Ik haal mijn schouders op. ‘Dat kan. Dan rijden we met de Austin daar heen, en wisselen we die om. Ik bel Harald wel even, dat we de Austin thuis laten, omdat het zo’n slecht weer wordt.’
Sally knikt en komt overeind. Ze rekt zich uit en loopt dan naar de badkamer.
‘Zal ik je een ontbijtje in bad brengen?’
‘Hmm, dat klinkt niet slecht!’

Ik trek me een badjas aan en loop naar de keuken, waar ik me koffie zet, wat vers sinaasappelsap pers en smeer wat beschuitjes met verse aardbeien, die ik nog over had van het kersteten. Dat zet ik op een dienblad en breng die naar de badkamer.
‘Ontbijt in bad, schoonheid!’
Sally lacht. ‘Dat is weer eens wat anders, dan ontbijt in bed! Bovendien zijn kruimels in bad helemaal niet zo erg!’
We eten allebei met smaak het ontbijt op, waarna ik me ga douchen, terwijl Sally lekker van haar bad geniet.

Even later hebben we ons al aangekleed en pakken we onze koffers in voor de korte vakantie, die we tot nieuwjaar gaan vieren. Ik pak me de sleutels van de Austin, en we trekken ons allebei een dikke jas aan. Buiten is het koud en guur. Er waait een sterke koude wind, die je best wel voelt. Ik begrijp goed, dat Sally met dit weer nu liever niet in de Austin rijdt. Maar het is gelukkig maar een kort ritje naar mijn stalling. Dat is niet meer dan een oude schuur van een bekende van mijn vader, met wie ik wel een goede band heb. Ik rijd met mijn wagen het erf op en stop bij zijn huis.

Ik stap uit en klop op de achterdeur. ‘Juliën? Ben je thuis?’
Ik hoor geroep vanuit het huis. ‘Ja, kom maar binnen!’
Ik wenk Sally, dat ze met me mee moet komen. Samen lopen we naar binnen.
‘Hey, Jules! Hoe gaat het met je?’
In de kamer zit een oude man. Hij is slecht ter been, maar wandelt toch iedere dag een flink stuk.
‘Hey, Jack! En wie breng je nu weer mee? Die heb je me nog niet voorgesteld!’
‘Dat is mijn vriendin en verloofde, Sally.’
‘Zo, ook al verloofd? Echt waar?’
‘Ja ja, soms kan dat snel gaan. We kennen elkaar nu een jaar, precies een jaar. Ze was mijn buurvrouw, maar dat is ze al een tijdje niet meer…’
De man lacht. ‘Aha, dus je hebt het met je buurvrouw aangepapt! Goede keuze! Koffie?’
‘Nee, we moeten nog naar mijn ouders. Want die hebben nog niet gehoord, dat we ons verloofd hebben. Of ja, die zullen het nu wel gehoord hebben, maar we hebben ze nog niet gezien of gesproken.’
‘Dan kom je binnenkort toch nog eens bijpraten. En neem vooral Sally mee! Als ze je toekomstige vrouw wordt, dan wil ik haar minstens iets leren kennen!’

Ik glimlach en zeg dan tegen Sally: ‘Dit is een oude vriend van de familie, Juliën van Koudenberghen. Bij hem heb ik mijn wagens staan. De zoon, Oscar, van Juliën restaureert me de wagens, en dat doet hij voortreffelijk!’
Juliën zegt daarop: ‘Zo is het maar net, Jack! Hij is overigens al aan je Bentley begonnen. Dat is nogal een heel project!’
Sally stapt naar voren en steekt haar hand uit. ‘Leuk om kennis met u te maken, mijnheer van Koudenberghen.’
‘Ach, waar zijn mijn manieren! Ik begin oud te worden! Ik ben Juliën, maar iedereen noemt me Jules. Ik ken Jack al vanaf zijn geboorte. Maar hij heeft me nooit verteld, dat hij zo’n mooie vriendin had! Wel dat hij iemand gevonden had, maar hij heeft me nooit een foto laten zien!’
Sally glimlacht. ‘Mij noemen ze ook Sally, terwijl ik eigenlijk Sallandy heet. En om eerlijk te zijn, vind ik Sally gewoon beter klinken. Maar u kent Jack dus al zijn hele leven?’
‘Ja, ik kwam vaak bij Ykes en Tina over de vloer. Heeft Jack je ook al verteld over de heks van Hoenderloo?’
‘O ja, daar heeft hij me alles over verteld. Lijkt me echt een nare ervaring te zijn geweest.’
‘Ach, ze bedoelde het niet slecht. Ze was een rare vrouw, maar er school geen kwaad in haar. Maar ik kan begrijpen, dat Jack er destijds flink van geschrokken is. Wat ze deed, was natuurlijk niet helemaal goed te praten. Ze heeft het helemaal verkeerd aangepakt.’
Sally kijkt verbaasd. ‘Hoe bedoelt u?’
De man glimlacht. ‘Ze heeft Jack toen tegen het Duister beschermd. Dat is wel goed gegaan, maar de uitvoering was natuurlijk niet perfect.’
Ik kijk Jules verbaasd aan. ‘Wist jij ervan, Jules?’
‘Natuurlijk wist ik dat! Wietse was mijn tante! Ze heeft me alles geleerd, wat ze me kon leren! Ik was dan wel geen vrouw, maar ik heb de kennis wel aan mijn dochter verder gegeven.’
‘Wat? Dat meen je niet! Is Rinie nu een heks?’
‘Een heks, dat klinkt zo oneerbiedig! Waker over het licht, zo moet je haar noemen. En nee, ze doet niet zo raar als Wietse.’
‘Dat mag ik hopen! Ik heb jarenlang nachtmerries over haar gehad. Maar nu weet ik, dat ze daarmee wel een bepaalde bedoeling heeft gehad. Sally en ik hebben haar vorig jaar nog gezien in een soort visioen.’
‘O? Dan was ze toch verder, dan ik dacht. Dus jullie begrijpen nu de kracht van het licht?’
‘Ja, we begrijpen het een beetje. Onze liefde straalt het licht uit, waardoor het duister niet kan winnen.’
‘Dat klopt, maar het is zoveel meer, dan dat alleen, Jack. Maar dat kun je ook niet weten. En hoeft ook niet. Zolang jullie maar weten, waarom jullie liefde zo belangrijk is.’
‘Wat ik ervan begrepen heb, is het duister het kwaad. En zolang onze liefde bloeit, dan kan het kwaad niet zegevieren.’
‘Dat klopt. Maar het heeft wel een reden, dat jullie zijn uitgekozen. De sterren hebben voorspeld, dat enkel een pure liefde het duister kan verdrijven met haar helder licht. En pure liefde is echt zeldzaam. En dat stralen jullie echt goed uit. Maar ik waarschuw wel, het duister verliest niet graag, en zal er alles aan doen om jullie geluk te vernietigen. Dan moet je sterk in je schoenen staan. Maar weet dan wel, dat jullie liefde zo puur is, dat het duister gewoon nooit kan winnen. Geloof niet wat je hoort, maar wat je hart zegt. Dan komt alles goed.’
Dan staat Jules op. ‘Ik neem aan, dat je Sally je wagenpark wilt laten zien? Ik zal even de sleutel pakken.’
Voor hij een oude, stijve man is, komt hij best snel en kwiek overeind, en met een paar stappen is hij al bij zijn sleutelkastje. Daar haalt hij een paar sleutels uit.
‘Ik neem aan, dat je de Mercedes komt halen?’
‘Ja, geen weer om met de Austin te rijden. En de Mercedes is toch klaar?’
‘Ja, helemaal klaar! Je zal alleen nog moeten tanken, want erg veel zit er niet meer in.’
‘Dat is niet erg, Jules. Hoever is Oscar met de andere wagens?’
‘Zo goed als klaar. Hij moet alleen nog even wachten op het interieur van de E-type, en de motor van de XK moet nog van de revisie terugkomen.’
‘En ik kan de Austin hier neerzetten? Want die zal ik voorlopig toch niet gebruiken, en ik heb nog niet de plaats om de Austin en de Mercedes te kunnen parkeren. Over een paar maanden wel, want dan gaan we verhuizen. We hebben een paar dagen geleden het huis van Sallandy’s ouders gekocht. En daar zit een ruime garage bij, waar ik alles goed kan laten.’
‘En haal je dan alles hier dan weg? Het is niet, dat ik het erg zou vinden, want er vroeg me laatst iemand, of ik nog plaats had om een wagen te stallen. Maar ik heb nee gezegd, omdat jouw wagens er al staan.’
‘Dan zeg je maar tegen die persoon, dat je plaats hebt over een maand of drie, misschien wel eerder.’
‘Daar zal hij blij mee zijn. Maar kom, ik zal de schuur eens open maken!’

Hij gaat ons voor. Hij mag dan wel oud zijn, en met stok lopen, we moeten toch flink doorlopen om hem bij te houden. Niet bepaald het type van een langzame opa…
Hij maakt de deur van de schuur open en doet de lamp aan. Er staan wel meerdere wagens, allemaal wagens, die gerestaureerd worden. Ik ken ze stuk voor stuk. Een aantal zijn van Oscar, een paar andere van een vriend van Oscar en de rest zijn mijn wagens. Ze staan netjes afgedekt onder een hoes. Ik loop dan voorop en trek voorzichtig de hoes van de eerste wagen af. Het is de E-type.
Sally fluit eens door haar tanden.
‘Wauw, dat is een mooie wagen! Is die nog niet klaar?’
‘Nee, het interieur is nog niet terug. Maar hij is wel mooi, of niet?’
‘Prachtig! Hij is mooier, dan op de foto’s, Jack!’
‘Dat dacht ik nou ook. Zie het al voor je, dat we daar mee gaan rondrijden?’
‘Ik heb er nu al zin in!’
‘Dan wacht maar eens, tot je de volgende ziet!’
Ik haal het doek van de volgende wagen af. Daar zit de Jaguar XK onder.
Weer zegt Sally: ‘Wauw, daar gaan we dan toch wel in de zomer mee rijden? Moeten we straks nog kiezen, met welke wagen we gaan rijden!’
De volgende is de Lotus Cortina. Maar daar kan Sally wat minder enthousiasme voor opbrengen. Ze vindt vooral de kleur zo lelijk. Maar de wagen hoort nu eenmaal zo te zijn.
Dan trek ik het doek van mijn Mercedes af. Oscar heeft de wagen helemaal voor me gepolijst, en de wagen blinkt nu als een spiegel.
‘En hier gaan we zo meteen in rijden. Wat vind je er van?’
‘Wauw, die vind ik echt mooi! Die zouden we toch ook als trouwauto kunnen gebruiken?’
‘Dat zou kunnen, maar je hebt de Bentley nog niet gezien. In het echt maakt hij veel meer indruk.’
Ik richt me tot Jules. ‘Waar heeft Oscar de Bentley neergezet?’
‘In de ruimte hiernaast. Hij is al voortvarend te werk gegaan. Niet schrikken.’
We lopen naar de volgende ruimte in de schuur, en ik schuif de schuifdeur open. En dan valt mijn mond ver open. De laatste keer, dat ik de wagen zag, was het niet meer dan een stoffige en roestige wagen. Maar Oscar heeft het voor elkaar gekregen om de gehele carrosserie weer strak te krijgen.
Jules ziet me verbaasd kijken. ‘Hij is nog niet klaar, Jack! Maar Oscar had gewoon veel zin om er aan te beginnen! Hoe vind je hem geworden?’
‘Fantastisch! Hoe heeft hij dat zo snel gedaan?’
‘Dat moet je hem zelf maar eens vragen. Je krijgt in ieder geval een flinke rekening, dat wel!’
‘Dat is niet erg! Ik sta echt helemaal perplex!’

Ook Sally is onder de indruk. ‘Is dat onze trouwauto, Jack? Wauw! Ik had niet verwacht, dat hij zo groot zou zijn! En wat is hij mooi!’
Jules glimlacht. ‘Dat wordt jullie trouwauto? Goede keuze! Veel mooier als dit, kun je niet vinden. Als deze klaar is, dan heb je een prachtige wagen. Ik zal Oscar zeggen, dat hij extra zijn best moet doen op deze.’
‘Wanneer is hij er weer?’
‘Over twee weken is hij weer terug. Hij is nu in America, naar zijn vriendin. Als het een beetje meezit, dan krijg ik binnenkort een schoondochter. Oscar is nu daar om nog wat papieren in orde te maken, zodat Kylie hier kan komen wonen.’
‘Ze komt hier wonen?’
‘Ja, want Oscar wilde niet naar America komen. Dus heeft ze toegegeven en komt nu naar hier heen. Een aardige meid, en Oscar gaat daar zijn handen nog aan vol krijgen! Maar het zal fijn zijn, om weer een vrouw in huis te hebben. Het huis zou wel weer een vrouwelijke touch mogen hebben.’
‘En dan kan ze een oogje op je houden, Jules. Je bent ook niet meer de jongste!’
‘Ach wat, ik ben nog maar 82! Zo snel geef ik de pijp niet aan Maarten!’
‘Dat mag ik wel hopen. Zeg maar tegen Oscar, dat hij geweldig is! Maar we moeten gaan. Kun je even de slot van de deur halen, zodat ik de Mercedes naar buiten kan rijden en de Austin op zijn plaats kan zetten?’

Zo gezegd, zo gedaan. Een kwartier later staat de Mercedes buiten en de Austin op zijn plek binnen. We nemen afscheid van Jules en koersen dan meteen door naar Hoenderloo. Onderweg zegt Sally: ‘Wat een bijzondere man, die Jules! Maar had je dat gedacht van hem, dat hij van Wietske afwist?’
‘Nee, helemaal niet! Maar ik vraag me af, hoe hij het wist, dat jij van Wietske afwist. Ik heb het hem niet verteld.’
‘Tja, ik denk niet, dat hij ons dat zal vertellen, Jack. En willen we het wel weten? Ik vind het maar erg vreemd! En ze lijken ons ook niet te veel te willen laten weten.’
‘Ja, dat denk ik ook. Hoe dan ook, hoe vind je deze wagen rijden?’
‘Heerlijk! En ook lekker warm!’
‘Dan is het een goede keuze. Harald heeft trouwens me een berichtje gestuurd, dat ze ook niet met de Austin komen, maar met een andere wagen. Jammer, maar het is niet anders.’
‘Ach, het gaat er toch om, dat we elkaar terugzien, of niet dan?’

Niet veel later komen we in Hoenderloo aan bij mijn ouders. Mijn ouders kijken wel even verbaasd op, dat ik met een andere wagen kom aangereden. Ze komen dan ook naar buiten.
‘Wat heb je je nu weer gekocht, Jack? Dat is wel een hele mooie wagen!’
‘Even omgeruild in de stalling. Morgen ga ik met Sally naar Valkenburg en het is echt geen weer om met mijn Austin te rijden.’
‘O, dus je hebt dus gewoon een wagen erbij gekocht?’
Sally lacht. ‘Niet één wagen, maar nog een stuk of vier! Maar ik klaag niet, want hij wil me helpen om ook een leuke wagen te kopen.’
‘Toe maar! Het geld kan weer niet op, hoor ik! Maar wat hoor ik toch allemaal van Leon en Petra?’
Ik glimlach. ‘Daarom zijn we ook hier, mam! We komen even langs om jullie te vertellen, dat we ons verloofd hebben.’
‘Ohh, wat leuk! Gefeliciteerd! Kom toch even binnen! Zijn jullie daarom zo netjes gekleed?’
Glimlachend volgen we mijn ouders het huis in. Natuurlijk worden we ook omhelst en gefeliciteerd door mijn ouders. En dat is ook het moment, dat mijn moeder de ketting en ring van Sally ziet.
‘Mijn God! Je gaat me toch niet vertellen, dat dit echt is?’
Sally glimt van trots. ‘Heel erg echt, Tinie! Je wilt helemaal niet weten, wat hij ervoor betaald heeft!’
Mijn moeder kijkt me aan. ‘Waar haal je dat geld vandaan, Jack? Dat is echt peperduur, dit!’
‘O, dat hoef je me niet te vertellen, mam! Met alles wat erbij hoort, zit je zo tegen een ton aan. Maar Sally is me dat wel waard. En ik kan het me veroorloven, maak je maar echt geen zorgen. En nee, ik doe echt geen gekke dingen, dat ik dit kan betalen. Gewoon een beetje heel erg veel geluk gehad.’
Mijn vader heeft het al snel door. ‘Toen je die prijs in de loterij won, was dat zeker heel wat meer, dan je toen gezegd hebt?’
Ik knik. ‘Heel wat meer! Totaal dertig miljoen, verspreid over dertig jaar. En dat was drie jaar geleden, dus reken maar uit, hoeveel ik op mijn rekening heb staan.’
Mijn vader fluit eens tussen zijn tanden. ‘Dat is niet niks, Jack! Maar waarom heb je er toen niets van gezegd?’
‘Ach, meer omdat ik bij ome Ad gezien heb, hoe veel geld iemands leven kapot kan maken. Dat wilde ik niet. Dus heb ik toen maar een leugentje voor bestwil gedaan. Maar toen ik erachter kwam, dat Sally me wilde vragen om met me te trouwen, wilde ik dat niet langer meer geheim houden.’

‘Dat kan ik dan wel weer begrijpen. Dat heb je anders toch best goed verborgen gehouden, al had ik altijd wel het vermoeden, dat je meer had gewonnen, dan dat je gezegd had. Maar dat het zoveel zou zijn, dat had ik nooit verwacht!’
Mijn moeder vraagt me dan: ‘Waar heb je dan zoveel geld gewonnen, Jack? Toch niet in Nederland, want daar win je niet zo’n grote prijzen!’
‘Nee, ik heb eens meegedaan met zo’n superloterij in America. Je weet wel, daar ben ik een paar jaar geleden naar toe geweest vanwege die leverancier daar. En toen heb ik me daar voor de lol een tiental loten gekocht. En dat leverde me flink prijs op. Niet alleen de hoofdprijs, maar ook nog een kleinere prijs. Van de tien loten had ik er twee prijs. Op de ene vijftienhonderd dollar, en op de andere de hoofdprijs.’
‘Nou, dat is nogal wat! En daar zeg je dan helemaal niets over!’
‘Dat is niet waar, mam! Ik heb toen toch gezegd, dat ik in de loterij gewonnen had! En daar heb jij nog een hele grote bos bloemen van gekregen!’
‘O ja, dat klopt! Een enorm grote bos rozen! Dat weet ik nog wel! En wat ga je nu met al dat geld doen? Alleen maar auto’s kopen?’
‘O nee, mam! Ik heb een deel geïnvesteerd, en een ander deel gaat naar het huis, dat we ons pas gekocht hebben.’
‘O? Ook nog een ander huis gekocht? Waar dan?’
‘In Veghel, dus jullie zullen voortaan wat verder moeten rijden om ons te bezoeken… We hebben het huis van Els en Mart gekocht. Ze wilden kleiner gaan wonen, en wij juist groter… Dus het was een goede oplossing.
Dan kan ik dichterbij mijn werk gaan wonen, want ik ga ook bij Mart in de zaak werken. Alleen zal Sally wat verder moeten rijden naar haar werk. En daarvoor wil ze zich een leuk wagentje kopen. Dat is waar ze het net over had.’

‘O, maar dat is best een groot huis! Sally, vonden je zussen dat niet erg, dat jullie het huis gekocht hebben?’
‘Nee, dat vonden ze helemaal niet erg! Ze zijn er juist blij om, want zo blijven de herinneringen aan onze jeugd toch nog wat bewaard. Bovendien hebben die allemaal al een huis, hoewel het er best nog wel eens in kon zitten, dat mijn zus Marijke het huis van Jack wil kopen.’
‘O nee, dat gaat niet gebeuren, Sally! Misschien dat ze er wel gaat wonen, maar ze zal niet degene zijn, die het huis koopt. Pete heeft me gezegd, dat hij het wil kopen.’
‘O ja, da’s waar ook! Die heeft ook nog een woning nodig, en dan woont hij ook nog eens dicht bij zijn oom. Dat zal hij ook wel fijn vinden.’
Mijn ouders kijken verbaasd. ‘Missen we ergens nog iets, wie is Pete?’
‘Daar is mijn zus nu stapelverliefd op. Pete is de neef van onze buurman, je weet wel, aan die Canadees, die mijn appartement heeft gekocht.’
‘Ja, ik weet wie je bedoelt. Maar is die Pete dan ook een Canadees?’
‘Ja, een echte Canadees, spreekt maar een enkel woordje Nederlands, maar kan het wel heel goed verstaan. En best een knappe vent! Ik kan wel begrijpen, dat Marijke hem aantrekkelijk vindt! Een echte stoere houthakker! En het is ook wederzijds, want Pete had alleen maar ogen voor Marijke! Echt een leuke en coole gast! En hij heeft ook al mijn ouders ontmoet, en ik geloof, dat daar de vonk pas echt overgeslagen is. Dus, wie weet wordt dat nog wel wat!’

Mijn moeder lacht. ‘Nou, dat is nogal nieuws! Ik geloof, dat ik maar weer eens met Els moet gaan bellen! Kunnen we weer wat bijpraten!’
Mijn vader ziet dan, dat ik weer een nieuw horloge om heb.
‘En je hebt ook maar meteen een nieuw horloge gekocht, Jack?’
‘Nee, die heb ik van Sally gekregen. Het is een heel speciaal horloge, dat eigenlijk best wel duur is!’
Sally zegt daarop: ‘Maar lang niet zo duur als mijn ketting en ring!’
Ik glimlach. ‘Nee, maar wat erbij zat, dat was voor mij nog veel kostbaarder! Sally had een handgeschreven kaartje geregeld van David Scott, een van de astronauten, die op de maan hebben gelopen. En nu blijkt zelfs, dat Sally hem persoonlijk kent! Hoe cool is dat nou!’
Mijn vader kijkt Sally verbaasd aan. ‘Jij kent die man?’
‘Ja, louter toeval. Ik heb hem eens ontmoet bij een conferentie, toen ik nog studeerde in America. En we houden nog regelmatig wel eens contact met elkaar. We bellen en mailen zo om de zoveel tijd. En toen jullie me vertelden, dat Jack zo gek was van ruimtevaart, heb ik hem een kaartje laten schrijven. Dat was niet zo veel moeite.’
‘Dat had je ons niet verteld, toen je aan ons vroeg, wat voor cadeau je Jack kon geven.’
‘Ik kon toch niet alles verklappen, of wel? Maar ik geloof, dat Jack er heel erg blij mee is!’
‘O ja, heel erg blij! Moet je eens kijken, hoe mooi dit horloge is!’
Mijn vader en moeder keuren het horloge. ‘Is wel passend voor zo’n rijke stinkerd!’
Ik lach, en omhels mijn ouders. We gaan dan even zitten, en praten dan over de afgelopen dagen, wat er precies gebeurd is. Tot we dan moeten gaan, omdat we naar mijn vrienden heen moeten. We nemen afscheid en zeggen, dat we met oudjaar weer terugkomen.

Ik rijd dan naar mijn vrienden door, het homofiele kwartet. Hoewel we dit viertal vaker bezocht hebben, heeft Sally nog nooit hun huis gezien. We ontmoeten ze meestal in hun atelier, waar ze ook wel blijven slapen, als dat nodig is. Maar ze hebben ook nog een ander huis, niet bepaald een klein huis. Ik had Sally er al op voorbereid, dat ze van Eric, Lenny, Vivian en Renate toch wel een ander beeld zal krijgen, als ze hun huis ziet. Want dat is werkelijk een kast van een huis. Niet veel later rijd ik hun landhuis op, dat midden tussen de bossen ligt. Sally kijkt geschokt. ‘Dat is bijna een kasteel, Jack! Je had me wel gezegd, dat ze een groot huis hadden, maar dit is even wel wat anders!’

Ik lach. ‘Tja, dit is het huis van Eric en Vivian. Ze hebben het van hun ouders geërfd, die zijn al op vrij jonge leeftijd overleden. Ze laten niet vaak hier mensen toe, zelfs niet al van hun vrienden! Ik kom er wel vaak, omdat ze mij vertrouwen.’
‘Hoe ken je ze eigenlijk, Jack? Ik bedoel, ze lijken niet bepaald het type, waar je normaal mee uithangt. Ze moeten nogal rijk zijn, bedoel ik!’
‘Dat klopt, maar Eric en Vivian ken ik al van mijn jeugd. Samen met Elian en Joyce gingen we het bos in. En daar hebben we Eric en Vivian ontmoet. En sindsdien zijn we altijd onafscheidelijk geweest. Als je hier rechtdoor loopt, dan kom je zo in Hoenderloo uit.’
‘Op die manier! Maar waarom houden ze dat zo verborgen, Jack?’
‘Om dezelfde reden, waarom ik mijn rijkdom verborgen heb gehouden. Ze willen vriendschap om wie ze zijn, niet om hun geld.’

Ik parkeer de wagen voor het huis. Mijn vrienden komen naar buiten gelopen.
‘Welkom in Huize Lontenaar!’, zegt Eric tegen Sally en mij.
‘Dank je, Eric! Maar wat een huis hebben jullie! Erg mooi!’
‘Wacht maar, tot je de binnenkant ziet! Ik denk, dat Vivian je wel even wil rondleiden. Dan kan ik even met Jack bijpraten, waar hij die prachtige ketting en die ring voor je vandaan heeft gehaald!’
Sally glimlacht. ‘Dat had je al gezien?’
‘Natuurlijk! Daar kun je moeilijk langs kijken! Dus het hoge woord is eruit?’
We knikken allebei tegelijk.
‘Nou, dan gefeliciteerd! Al erover gehad, wanneer de datum is?’
‘Nog niet, zover waren we nog niet!’
‘Maar al wel een wagen voor de bruiloft?’
‘Nee, dit wordt niet onze bruidswagen, Eric. Maar wat vind je ervan?’
‘Hij is zeker heel erg mooi! Het verrast me, dat je zoiets gekocht hebt, en geen 600!’
‘Die staat nog op mijn verlanglijstje, maar ik wilde iets, dat minder ophef wekt, als je daarmee ergens heen rijdt.’
Daar kan Eric zich wel in vinden. ‘En waar heb je die ketting voor Sallandy gekocht?’
‘Bij Sid. Waar ga je anders heen, als je zoiets exclusiefs wilt hebben?’
‘Helemaal gelijk! Zou ik ook gedaan hebben. Maar Jack? Kan ik je even apart spreken?’
Ik kijk even verbaasd. ‘Ja, natuurlijk!’
‘Loop dan even mee, de rest hoeft dit nog niet te horen.’

Eric draait zich dan om en zegt tegen Vivian: ‘Leid jij samen met Lenny Sally even rond? Ik moet even met Renate en Jack wat bespreken.’
‘O, geen probleem. Lenny? Pak jij de sleutels even?’
Lenny knikt en beent weg. Ik volg Eric en Renate naar het kantoor van Eric, dat niet ver de hal in is.
Eric opent voor ons de deur en laat mij en Renate plaats nemen. Zelf gaat hij achter zijn bureau zitten.
‘Jack, Renate en ik hebben een klein probleempje, en ik zou je graag om raad willen vragen.’
Ik kijk even verbaasd. ‘Wat is er dan loos? Hebben jullie ruzie of zo?’

Renate lacht. ‘Nee, integendeel! Juist helemaal niet! Het probleem is, dat we juist heel erg naar elkaar toe groeien! En dat is juist het probleem!’
Ik kijk even van Renate naar Eric. Een blik zegt me al genoeg.
‘Jullie zijn verliefd op elkaar?’
Eric knikt. ‘Begrijp je, welk probleem we dan hebben?’
‘Ja, nogal! Weten Lenny en Vivian het al?’
Eric schudt zijn hoofd. ‘We hebben het nog verborgen kunnen houden, maar ik kan het niet meer langer ontkennen. Ik heb steeds meer gevoelens voor Renate, en dat is ook wederzijds. En er is nog een probleempje. Renate is zwanger van me.’
‘O, dat is inderdaad een probleempje. Laat ik dan eerst dit vragen, zijn jullie er blij mee, dat Renate zwanger is?’
Ze knikken allebei. Renate zegt meteen: ‘Natuurlijk zijn we er blij mee. Het kwam eigenlijk, doordat ik het er met Eric over had, dat ik graag een kind wilde. Zo is het eigenlijk begonnen. Eric wilde me wel helpen, we hebben immers wel eens vaker met elkaar het bed gedeeld. Maar wat er toen gebeurde, verraste ons allebei! We werden verliefd op elkaar! Maar nu weten we niet goed, hoe we dit aan Vivian en aan Lenny moeten vertellen. Kijk, dat we seks met elkaar hebben, dat is hier niet zo vreemd. Dat gebeurt wel eens vaker. Dat weten we van elkaar, en dat accepteren we ook zo. En ze weten ook van mijn kinderwens, en dat Eric dan de logische keuze is om vaak seks te hebben. Dat hebben we allemaal besproken. Maar het was niet de bedoeling, dat we verliefd op elkaar zouden worden.’
‘Dat is al een goed begin. Maar hoe weet je zeker, dat jullie ook echt verliefd op elkaar zijn?’
‘Omdat ik echt niet meer anders kan, dan aan Renate denken! Zelfs als ik met Lenny in bed lig, dan denk ik nog aan Renate!’
‘En hoelang speelt het al?’
‘Al bijna een half jaar. Veel langer kunnen we het niet verborgen houden, Jack. Maar hoe vertellen we het hun?’
‘Ik zal wel wat bedenken. Maar wie had dat ooit gedacht?’
‘Niemand, en zeker wij niet!’
Ik zeg dan lachend: ‘Zie je nou wel, Eric? Poesjes zijn toch veel leuker, dan kontjes!’
Daar moet Eric wel om lachen. ‘Je hebt gelijk! Nu ik verliefd op Renate ben, weet ik pas, wat ik al die tijd gemist heb. Maar het wil niet zeggen, dat ik nooit geen seks meer met een man zal hebben! We zien onszelf nu wat meer bi, maar dan wel wat meer monogaam.’
‘Dat waren jullie altijd al wel. Ik heb jullie nog nooit horen spreken over seks met anderen. Wel met elkaar, maar zo vreemd vind ik dat nu ook weer niet, als jullie zo bij elkaar hokken!’
Renate zegt glimlachend: ‘Nou ja, het is niet, dat we het nooit gewild hebben, Jack. Er was wel iemand, die we het bed in probeerde te krijgen, maar die reageerde nooit. En achteraf zijn we daar toch wel blij om, dat het zo gebleven is.’
Ik ben even stil. ‘O, je had het over mij?’
Renate knikt. ‘Je merkte het nooit op, dat we je probeerden te verleiden, Jack.’
‘Toch wel, maar ook toen al wilde ik liever vrienden blijven. Bovendien had ik dat trauma, je weet wel.’
Renate knikt. Ze weet ervan. ‘Daarom hebben we het ook nooit erg gevonden, je was ook fijn als een goede vriend.’
‘Dat is dan wederzijds, Renate. Maar zullen we weer eens terug gaan? Anders komen ze misschien nog op vreemde gedachten.’

We staan op en gaan in de lobby zitten, in de comfortabele lederen stoelen. We zitten net, als Sally met Vivian en Lenny terugkomt. Sally zegt enthousiast tegen me: ‘Wat hebben ze een mooi huis, Jack! En ik heb ook al ideeën opgedaan voor ons huis!’
‘Oei oei, dat gaat me weer flink geld kosten! Want alles wat ze hier hebben staan, dat kost flink geld!’
Iedereen moet lachen. ‘Ach wat, je hebt geld zat! Dat kan je best betalen!’
‘Dat zal wel, maar ik was niet van plan meteen mijn hele vermogen op te maken, Eric!’
Sally komt op mijn schoot zitten. ‘Ik kan nu wel begrijpen, waarom ze dit niet aan iedereen tonen! Dit is bijna een museum! Vivian liet me een nieuw werk van Eric zien. Dat zou erg mooi staan in ons huis.’
Vivian zegt dan tegen me: ‘Zal ik het je even tonen, Jack?’
‘Als Sally me even wil excuseren?’

Sally knikt en ik sta op. Sally gaat dan snel op mijn plaats zitten, en ik loop met Vivian mee. We lopen naar het atelier, dat hier op de zolder gevestigd is. Van daaruit heb je een prachtig uitzicht, en daar werkt Eric graag. Hij heeft wel zijn atelier in de stad, maar zijn beste werken maakt hij hier. En meestal zijn deze werken ook wat persoonlijker voor hem. Dit zijn de werken, die hij maar zelden verkoopt. Die zijn voor zijn vrienden en bekenden.
Vivian troont me mee naar een schildersezel, waar een enorm schilderij op bevestigd is. Ik bekijk het doek, het is inderdaad erg mooi.
‘Wat vind je ervan, Jack?’
‘Erg mooi! Het is weer eens wat anders, dan Eric normaal maakt.’
‘Ja, dat is zeker waar. De laatste tijd is hij ook anders, Jack. Ik maak me een beetje zorgen om hem.’
‘Hmm, ik denk niet, dat het een groot probleem is, Viv. Ik heb wel een vermoeden.’
‘Dus hij heeft er met jou over gepraat? Gelukkig! Je kent Eric, die kropt alles zo op!’
‘Ja, maar we kennen elkaar al zo lang, hij weet me heus wel te vinden, als er iets is. En hoe is het met jou? Ik heb je al een aantal weken niet meer gezien!’
Vivian glimlacht. ‘Goed, maar ik heb wel een probleempje, Jack.’
‘Ah, volgens mij ben ik vandaag de psycholoog. Kom maar op met je probleempje, Viv!’
‘Probleempje is misschien wat klein uitgedrukt. Ik ben zwanger, al twaalf weken!’
Ik kijk geschokt. ‘Dat meen je niet! En wie is dan de vader?’
‘Lenny natuurlijk! Je weet toch, dat we elkaar trouw zijn? We doen het met niemand anders!’
‘Nou, ik weet, dat je het ook wel een keer met Eric gedaan hebt, Viv!’
‘Ja, maar dat doe ik al jaren niet meer, Jack! Stel ik zou zwanger van hem raken! Dat kan toch niet?’
‘Dat is ook weer waar. Weet Lenny het?’
Vivian schudt haar hoofd. ‘Niemand weet het nog, zelfs Renate niet!’
‘Aha, dan valt het zeker onder een serieus probleem. Maar misschien is dat gemakkelijker op te lossen, dan je denkt. Maar ik heb nog wel een vraag voor je. Zou Lenny het erg vinden, dat je zijn kind draagt?’
‘Nee, dat weet ik wel zeker! Hij heeft me zelf verteld, dat hij toch ooit een kind op aarde wil zetten.’
Ik kijk Vivian wat streng aan. ‘Iets zeg me, dat er meer loos is. Kom op!’

Vivian slaat haar ogen neer. ‘Nou ja, we hebben de afgelopen maanden wel erg veel seks met elkaar, Jack. Ik droom van hem. En laatst zei Renate me, dat ik zijn naam in mijn slaap heb gezegd. Wat moet ik nou?’
Ik begin te lachen.
‘Wat lach je nou, Jack? Ik heb een serieus probleem!’
‘Oh ja! Dat klopt helemaal. Maar misschien is het allemaal niet zo erg, Viv! Laat ik het zo vragen: Denk je, dat Lenny liever bij jou is, of bij Eric?’
‘De laatste tijd in ieder geval wel. Als Eric weg is, en Renate werken is, dan zijn we altijd samen. En hij is meestal degene, die begint. Ik heb de indruk, dat hij iets meer wil. Maar ik wil mijn relatie met Renate en Erik ook niet kapot maken.’
‘Misschien dat ik een oplossing heb. Wacht even, ik moet even bellen.’
Ik pak mijn telefoon en bel Lenny op.
‘Lenny? Kun je even boven naar het atelier komen? Ik moet je even wat vragen, onder vier ogen.’
‘Oké, ik kom er zo aan.’
Een paar minuten later komt de man binnen.
‘Ja, je wou me zien, Jack?’
‘Ja, ik moet je iets heel ernstigs vragen, Lenny. Ik hoor, dat je wel heel serieus aan het rommelen bent met Vivian.’
Lenny bloost. ‘Heeft ze je dat verteld?’
‘Je weet, dat ze geen geheimen voor me heeft, Lenny. Waarom zou ze dan nu wel hebben?’
Lenny knikt. ‘Ik geef het toe, Jack. Ik heb wat meer gevoelens voor Viv gekregen. Ik weet ook niet, hoe het komt!’
‘En wat ga je nu doen?’
‘Ach, ik weet het ook niet, Jack! Ik hou van Eric, maar ook van Vivian! Het is zo moeilijk kiezen!’
‘En als je niet hoeft te kiezen?’
Lenny kijkt me verbaasd aan. ‘Hoe bedoel je, Jack?’
Ook Vivian kijkt me verbaasd aan. ‘Ja, hoe bedoel je dat?’

Ik glimlach. ‘Is jullie echt niets opgevallen aan Eric en Renate?’
Het is even stil. Je kunt een speld horen vallen. Vivian zegt dan: ‘Je wilt me toch niet zeggen, dat…’
Ze maakt de zin niet af, maar ik zeg: ‘Ja!’
Dan begint ze te lachen. ‘Mijn God! Dat ik daar niet eerder op gekomen ben! Niet te geloven!’
Lenny is er helemaal stil van. Hij kijkt me vol ongeloof aan. Ik zeg tegen hem: ‘Die had je toch wel moeten zien aankomen, Lenny! Maar dit kon wel eens de oplossing voor jullie worden! En o, Vivian heeft je nog wat te vertellen!’
Vivian kijkt me geschokt aan. Ze probeert me duidelijk te maken, dat ze dit nog niet tegen Lenny wil vertellen, maar ik wijs gewoon naar Lenny.
‘Wat ben je soms ook een lul, Jack! Nu moet ik het hem wel vertellen!’
Lenny kijkt Vivian verbaasd aan. ‘Wat moet je me vertellen, Viv? En waarom ben je opeens zo boos op Jack?’
Ik begin te lachen. ‘Je moet echt homo zijn geweest, om dit niet te weten, Lenny! Man heeft seks met een vrouw. Daar komt wel eens wat van…’
Lenny kijkt geschokt naar Vivian. ‘Echt waar? Is dat echt waar, Vivian?’
Vivian kijkt me even boos aan, maar knikt naar Lenny.
‘Maar waarom wil je me dat dan niet vertellen, Viv? Dat is toch fantastisch nieuws?’
‘Dat weet ik, maar ik wilde het nog niet bekend maken, voordat deze rotzooi is opgelost!’
Ze begint te huilen, en Lenny sluit haar in zijn armen.
‘Ach, Vivian toch! Dat had je me meteen moeten vertellen! Maar je hebt wel gelijk, het is nu een beetje een rotzooi, en dat moeten we gaan oplossen!’

Ik zeg tegen Vivian: ‘Nou, was dat nou zo erg? Lenny is er blij mee, en dat is uiteindelijk toch wat telt! En wat betreft Eric en Renate: Die zitten met hetzelfde probleem.’
Vivian antwoordt: ‘Dus die hebben ook meer gevoelens voor elkaar?’
‘Ja, en dat niet alleen. Ik bedoelde ook hetzelfde probleem!’
‘Wat? Is Renate ook zwanger? Dus ze was onlangs helemaal niet ziek, toen ze moest overgeven?’
‘Ik denk het niet. Ze heeft me niet verteld, hoelang ze al zwanger is, maar ze zegt zwanger te zijn van Eric. Jullie hebben een zelfde probleem, en weten het van elkaar niet! Wat zijn jullie toch een zielig kwartet!’
Lenny begint te lachen. ‘O, wat is dit erg! Maar wel erg komisch! Wie had dit plot ooit kunnen verzinnen?’
Vivian moet nu ook lachen. ‘Dit lijkt wel een soapserie! En nu ik er ook over nadenk, dat hadden we het ook al van elkaar moeten zien. Maar we waren allemaal met ons eigen bezig. Maar hoe nu verder?’

Ik glimlach. ‘Moet er dan zoveel veranderen dan? Jullie wonen al zo lang bij elkaar! Het enige wat jullie moeten veranderen, dat is de bed indeling. Dus het verhuizen van jullie kleren, en bepalen wie in welke slaapkamer slaapt…’
Vivian laat Lenny los, en omhelst me en geeft me een stevige knuffel.
‘O Jack! Dat is de oplossing! Zo simpel en precies wat we nodig hebben! Maar nu moeten we dit nog wel even vertellen aan Eric en Renate!’
‘Laat dat maar even aan mij over!’

Ik pak mijn telefoon en bel Eric op.
‘Eric, met Jack! Kun je even met Renate naar je atelier komen?’
‘Even wachten, de rest komt net aan. Wat is er toch aan de hand, Jack?’
‘Laat ik het zo zeggen, ik heb de oplossing voor jullie probleem.’
‘Wat? Nu al? Ik kom zo snel mogelijk!’
Het duurt toch een kwartier voordat Eric en Renate er zijn. Intussen bekijk ik het schilderij van Eric nog wat beter. Het is nog niet af, maar toch al flink gevorderd. Ik glimlach, als ik bepaalde details zie.
‘Zeg Viv? Heb je dat schilderij al eens goed bekeken? Normaal ben jij degene, die toch poseert?’
Vivian knikt. ‘Ja, waarom?’
‘Kijk nog eens goed naar het schilderij. Hoe abstract Eric je ook schildert, dit kan jij nooit zijn.’
Vivian kijkt nog eens goed naar het schilderij. ‘Nu je het zegt! Maar ik dacht, dat hij dit schilderij voor jullie aan het maken was! Ze lijkt wel een beetje op Sally en die man zou jij kunnen zijn!’
‘O ja? Sinds wanneer ben ik zo dik?’
‘O, daar heb je een punt!’
‘Ik ken toevallig een schilder, die niet bepaald mager is. En ik ken ook een vrouw, die wel aan dat postuur voldoet. Kun je nu één en één optellen, Viv?’
Vivian kijkt geschokt, maar moet dan lachen. ‘Jezus, dat ik dit niet gezien heb! Zo heeft Eric het natuurlijk proberen duidelijk te maken!’
Opeens hoort ze achter zich: ‘Zie je het nu pas, Viv? Heeft Jack het je verteld?’
Vivian knikt. ‘Ja, hoe kunnen we dit niet opgemerkt hebben! Jij en Renate?’
Eric knikt en kijkt dan naar Lenny. ‘Sorry, Len! Er was niets, wat ik er tegen kon doen! Ik hoop niet, dat je kwaad op me bent?’
Lenny glimlacht. ‘Als je niet kwaad wordt op mij, als ik je dan vertel, dat hetzelfde voor mij en Vivian geldt?’
Eric kijkt verbaasd, wisselend van Lenny naar Vivian.
‘Dat meen je niet! Jullie maken toch geen grap ervan?’
Vivian zegt daarop: ‘Nee, dit is echt geen grap, Eric. We menen dit heel erg serieus!’
Dan kijkt ze naar Renate: ‘Ben je boos op me, Renate?’
Renate glimlacht. ‘Waarom zou ik boos zijn? We zitten allemaal in hetzelfde schuitje. En dat verklaart dan ook weer, waarom jij een tijdje geleden zo misselijk was, of niet?’
Vivian knikt en zegt lachend terug: ‘En natuurlijk die misselijkheid van jou dan ook!’
Ze lopen naar elkaar toe en omhelzen elkaar. Daarna omhelst Vivian haar broer en zegt: ‘Wat een zooitje, of niet?’
Eric moet nu flink lachen. ‘Ja, maar wat een ontknoping! Maar hoe gaan we nu verder? En als ik het goed begrijp, ben jij nu ook zwanger? Van Lenny?’
‘Ja, helemaal waar! Al twaalf weken!’
Vivian zegt meteen: ‘Ik ben nu negen weken zwanger, Viv! Dus zijn we nu samen zwanger? Wat fijn!’
Lenny zegt dan tegen Eric: ‘Jack had net een hele goede oplossing. En het is maar heel simpel. Het enige wat we hoeven te doen, dat is van slaapkamer wisselen. En dan is alles weer opgelost!’
Eric kijkt me verbaasd aan. ‘Ja, dat is het! Maar misschien heb ik nog wel een beter idee! We hebben toch twee slaapkamers tussen onze slaapkamers liggen? Als we daar nu eens een muur uitbreken, en er één grote slaapkamer van maken! Dan hoeft niemand te verhuizen! En het is nu echt niet zo, dat we nooit met ons allen seks hebben gehad, dus dan kunnen we net zo goed in één bed slapen! Iedereen blij!’

Vivian laat haar hersenen even snel werken. ‘En dan kunnen we van onze oude kamers de kinderkamers maken! Wat een goed idee, Eric!’
En dat vinden ze ieder dan weer een goed idee. Ze omhelzen elkaar en kussen elkaar. Het is nu heel duidelijk, dat er van ieder een last is gevallen.
Eric kijkt me aan met tranen in zijn ogen. ‘Jack, bedankt dat je dit voor ons hebt opgelost!’
‘Ach, het was niets! Het enige, wat jullie nodig hadden, was gewoon iemand, die de situatie tussen jullie begrijpt! En daar zijn we gewoon vrienden voor!’
‘Maar hoe gaan we dit nu vertellen aan onze vrienden?’
‘Ik zou ze niet de hele waarheid vertellen, of nu nog niet. Ik zou zeggen, dat jullie plotseling een kinderwens hebben gekregen, en daarom wat zijn gaan proberen. En dat jullie daarom plotseling gelijktijdig zwanger zijn geworden. En als jullie dan die slaapkamer zo gaan maken, dat is er echt niemand, die aan die uitleg zal gaan twijfelen.’
‘Ja, dat is een goed idee! En als we dit zo gaan doen, is het ook niet zo raar, als we wat meer wederzijdse gevoelens voor elkaar krijgen. En onze kinderen opvoeden, zullen we dan ook wel samen doen!’
‘Dat laat ik aan jullie over. Ik ga nu naar beneden, en jullie praten dit nog maar even samen uit. Dan mogen jullie het zelf uitvogelen, hoe jullie het aan de rest bekend gaan maken. Ik zal er verder niets over zeggen!’

Ze knikken en ik loop terug naar de lobby, waar al mijn vrienden zich hebben verzameld. Daar word ik hartelijk begroet. Sally heeft nog niets verteld over onze verloving, maar heeft wel al een paar vragen gekregen over haar ketting en ring.
Joyce komt dan naar me toe en vraagt me: ‘Zeg Jack! Je hebt Sally wel een hele mooie ketting gegeven! Waar heb je die gehaald? Lijkt me ook mooi, voor als Eric zijn expositie gaat houden. Ik wil ook wel zo’n mooie ketting kopen.’
‘Dan moet je een hoop centen meenemen, Joyce! Ik betwijfel, of je dat kunt betalen!’
Ze kijkt me verbaasd aan. ‘Hoe bedoel je, Jack?’
‘Laat ik het zo zeggen, dat is de halve hypotheek van je huis!’
De ogen van Joyce vallen bijna uit haar ogen. ‘O my God! Je wilt me toch niet zeggen, dat die ring en ketting echt zijn? Ik dacht, dat het namaak was! Maar waarom geef je Sally zoiets duurs! O wacht! Je hebt haar gevraagd!’
Ik glimlach. ‘Ja, dat is inderdaad echt, maar ik heb Sally niet gevraagd, ze heeft mij gevraagd! En natuurlijk heb ik ja gezegd. Maar ik moet er wel bij vertellen, dat ik al wist, dat ze me zou vragen. Dus heb ik haar die ketting en ring gekocht, als verlovingsgift.’
‘Ahh! Echt? En waarom weten wij dan nog niets?’
‘Omdat we het vanavond hier bekend wilden maken! Nu zijn jullie toch allemaal hier!’
‘Maar wanneer heeft ze je dan gevraagd?’
’Natuurlijk op kerstavond! Wat dat betreft, had ze haar moment goed gekozen.’
‘En heb jij toen je nieuwe horloge gekregen?’
Ik glimlach. ‘Dat had je ook al gezien? Nee, die heb ik gisteren pas gekregen. Dat had ze weer met mijn familie geregeld. Wat dat betreft begint het wel wat ingewikkeld te raken. Ik moet wel zeggen, dat het nu wel een dure tijd begint te worden… Een huis gekocht, sieraden met een waarde van een ton gekocht, ik heb een duur horloge gekregen, en mevrouw wil zich nog een wagentje kopen.’
‘En die Mercedes van jou? Heb je die ook nog gekocht?’
‘Die heb ik toch al even, Joyce. Maar dat weten er maar weinig.’
‘Waar doe je dat dan toch van, Jack? Je geeft bergen geld uit, en het lijkt je niet eens wat te interesseren.’
‘Als je genoeg hebt, hoef je ook niet zo nauw te kijken, Joyce. Laat ik het zo zeggen, met die loterij, waarvan ik de Austin gekocht heb, heb ik wel meer als dat geld gewonnen. Een heleboel meer. Genoeg om mijn hele leven onbekommerd te kunnen leven. En nee, ik ga niemand geld uitlenen, daar komt alleen maar gezeik van.’
‘Wie wisten er dan meer van, Jack?’
Ik kijk richting het kwartet, dat net weer binnenkomt.

Joyce lacht. ‘Ik had het kunnen weten. Hoe dan ook, gefeliciteerd, Jack! En ook jij, Sally! Het is jullie echt gegund.’
‘Dank je Joyce. En? Heb je ook nog geheimen te onthullen?’
Joyce lacht. ‘Nee, niet op dit moment.’
Ik frons een wenkbrauw. ‘Dus je hebt wel een geheim?’
Ze lacht wat zenuwachtig. ‘Ja, maar het is nog veel te vroeg om bekend te maken, Jack. Alsjeblieft, vraag niet verder, want het is zo ook al moeilijk genoeg!’
Ik zeg dan zachtjes, zodat Joyce het alleen maar kan horen ‘Oké, dan zal ik niets zeggen over Joël.’
Ze kijkt me geschokt aan. ‘Hoe weet jij dat?’
‘Ik heb jullie samen in de stad gezien. Of liever gezegd, Sally wees me erop. Wat is het probleem?’
‘Joël is nog getrouwd, Jack. Maar waar ken je hem dan van?’
‘Joël werkt toch bij mij op het werk! Dat moest je toch weten!’
‘En hoe kent Sally hem dan?’
‘Joël heeft een tijdje geleden nog wat van het werk bij me afgegeven. Zo heeft ze hem ontmoet.’
‘Oh, maar wil je het nog even stil houden? Joël is nu bezig de echtscheiding en als dat achter de rug is, willen we het bekend maken.’
‘We houden onze mond wel, Joyce. Maar je vrijgezelle leventje is nu achter de rug?’
Ze glimlacht. ‘Ik hoop het wel, Jack. Nooit gedacht, dat het zo opeens kon gebeuren!’
‘Geniet er maar van. En ik weet, hoe het voelt!’

Joyce glimlacht en geeft me een knuffel. Ze loopt weer weg. Sally vraagt dan aan me: ‘Wat was er met Joyce aan de hand?’
‘O, ze schrok een beetje, dat we haar en Joël gezien hebben. Je had gelijk, ze hebben iets. Maar het ligt nog wat gevoelig, dus zeg er maar niet te veel over.’
‘Okay, dan zeg ik er verder niets over. Maar wat ligt er dan zo gevoelig?’
‘Joël is nog getrouwd. Dat willen ze eerst achter de rug hebben.’
‘Op die manier. Dan zeg ik ook niets. Maar waar wilde Vivian je nog over spreken? Want ik zag ze één voor één naar boven vertrekken.’
‘Daar kom je nog wel achter. Ik had beloofd er niets over te zeggen, ook niet tegen jou. Wacht maar af, dat komt wel weer goed.’

Lang hoeft ze niet te wachten, van vrijwel meteen neemt Vivian het woord. Ze tikt met een lepeltje tegen een glas. Iedereen kijkt om en het is meteen stil.
‘Dank jullie wel, dat jullie allemaal in ons kasteeltje zijn gekomen. We komen niet veel hier samen, om goede redenen. Sommigen van jullie zijn voor het eerst hier, anderen weten er al van. Het is vandaag een dag van verrassingen en bekendmakingen.
Laten we eerst eens beginnen met onze vrienden Jack en Sally! Het zal inmiddels al iedereen wel weten, maar ze hebben zich verloofd, en dat vind ik wel een applausje waard!’

We krijgen een beschaafd applaus, en we buigen om ze te bedanken.
Vivian gaat meteen verder.
‘En zelf hebben we ook iets bekend te maken. Renate? Kom je er even bij staan?’
Renate komt langs Vivian staan.
‘We willen vandaag wereldkundig maken, dat we allebei zwanger zijn.’
Er klinkt even wat rumoer, want dit had niemand zien aankomen. Er wordt wat gesmiespeld, maar niets hardop gezegd. Ik zie het met lede ogen aan. En ik zeg dan ook hardop:
‘Kom op, zeg! Zijn jullie dan niet blij voor Renate en Viv?’
‘Jawel, maar we begrijpen het niet helemaal. Hoe kunnen ze nu zwanger worden? Ze zijn lesbisch!’
‘Kom op, zeg! Onder welke steen heb jij gelegen? Ze zijn alle vier zo biseksueel, als maar kan zijn!’
Eric stapt naar voren en zegt: ‘Dat heb ik toch al eerder toegegeven, of niet dan? En ik ben maar wat trots, dat ik straks de vader van het kind van Renate zal zijn.’
Lenny stapt naar voren en zegt op zijn beurt: ‘Net als ik, maar ik ben dan de vader van het kind van Vivian.’

Er klinkt dan wat opluchting. Eindelijk durft er iemand iets te zeggen.
‘Nou, ik ben blij voor jullie. Maar ik ben wel blij te horen, dat het geen incest is. Ik weet, dat jullie wel eens seks hebben met jullie allemaal.’
Eric knikt. ‘Dat ontkennen we ook helemaal niet, en dat zal ook in de toekomst nog wel eens gebeuren. Maar in dit geval weten we heel zeker, wie de vader is, en wie niet.’
Pas dan komen de felicitaties los. Als iedereen het viertal gefeliciteerd heeft, stap ik naar voren.
‘Eigenlijk zouden jullie je moeten schamen. Zelfs al zouden de kinderen door de verkeerden verwekt zijn, dan zouden jullie nog blij moeten zijn voor hen! Vivian en Renate wilden bewust zwanger worden, en wie zouden ze dan beter kunnen kiezen, dan de mannen, die hun het naaste zijn, en die ze het beste kennen? Ik had toch echt beter van jullie verwacht!’
Mijn vrienden kijken beschaamd. ‘Je hebt gelijk, Jack! Dat verdiend ook een verontschuldiging! Ik zeg dan ook rechtuit sorry, omdat ik geen betere vriend was voor jullie. Ik had meteen mijn oordeel al klaar. Maar ik heb wel nog een vraag. Hoe gaan jullie ze opvoeden?’
‘Gezamenlijk, maar dat moeten we nog allemaal goed bespreken. Maar we accepteren je verontschuldigingen. En Jack: Bedankt, dat je voor ons opkomt! Dat toont maar weer, hoe goede vriend je voor ons bent!’

Ik wuif het weg, maar de rest van onze vrienden volgt dan ook. Edward en Loes staan dan op.
‘Wij hebben ook nog wat bekend te maken. Een jaar geleden heeft Edward me gevraagd om te trouwen. En daarna hebben jullie niet meer veel gehoord, behalve, dat we op zoek waren naar een huis. Daar komt nu verandering in. We hebben een woning gevonden, en dan willen we ook niet meer lang wachten met ons huwelijk. Over veertien dagen kunnen we al in onze woning, en over twee maanden is de bruiloft al. Het zal geen groot feest worden, dat kunnen we gewoon niet betalen. Maar dat willen we ook zelf niet. We zijn niet van die grote feesten. Maar natuurlijk zijn jullie dan ook van harte uitgenodigd!’
En dat brengt de stemming weer terug. Als ik het tweetal feliciteer, vraagt Edward me: ‘Jack, mag ik je iets vragen? Als we gaan trouwen, mogen we dan die mooie Mercedes van je lenen? Dat lijkt me een prachtige wagen om ons naar het stadhuis en naar de kerk te rijden.’
‘Geen probleem, Edward. Ik had het al willen aanbieden. Ik weet, dat jullie het niet zo breed hebben. Waar komen jullie te wonen?’
‘Hier niet eens zo ver vandaan. We gaan in “Het Dorp” wonen, aan de Bremstraat. Het is maar een eenvoudige woning, maar goed genoeg voor ons. En we hebben nog geluk ook, want we kijken tegen de bossen aan, en we hebben ook nog een flinke tuin. Eergisteren hebben we de handtekening gezet.’
‘Kijk aan! Dus in de buurt van het rangeerterrein?’
‘Ja, maar daar hoor je er daar haast niets van. En hebben jullie al wat gevonden?
‘Wij hebben gisteren de handtekening gezet voor ons nieuwe huis. En dat zal betekenen, dat we gaan uit Arnhem gaan verhuizen. We hebben het huis van Sally’s ouders gekocht. Die gaan kleiner wonen, in het centrum van Veghel.’
‘Je zal het geld er nu wel voor hebben. Gefeliciteerd, man! Maar het is wel jammer, dat we jullie niet meer zo veel zullen zien!’
‘Ach, we komen heus nog regelmatig op bezoek, en ik hoop, dat jullie dat ook bij ons doen. En bovendien moet ik nog regelmatig naar Arnhem heen voor besprekingen.’
‘Waarvoor dat dan?’
‘Ik ben nu inkoper van GS-design en dan koop ik natuurlijk ook hout in, bij bedrijven, die ik goed ken. Dat is ook iets van eigen belang, omdat ik mede-eigenaar van dat bedrijf ben. Maar dat staat natuurlijk ook los van mijn functie als inkoper. En daar hoef ik dan niet ver voor te rijden om op mijn werk te komen, ga ik voor de verandering mijn benzineslurpende Mercedes daarvoor gebruiken. Ik ben dus zo te zeggen nu met mijn dagelijkse wagen hier…’

Mijn vrienden schamperen: ‘Dagelijkse wagen, noemt hij dat! Nu hij geld heeft, gaat hij zich ouwe meuk kopen!’
Ik lach, omdat ik weet, dat ze me dit toch wel gunnen. Opeens staat Elian op.
‘Wij hebben ook nog wat te zeggen! Of niet, Nbumu?’
De lange jongeman knikt.
‘Ook wij gaan verhuizen, of liever gezegd: Emigreren! Ik heb een contract aangeboden gekregen om voor een seizoen bij een basketbalteam te komen spelen in America. Het is geen NBA, maar ik zal gaan spelen in de Minor League. Maar dan wel al meteen bij de kampioen van het laatste jaar, dus helemaal zo slecht nog niet.’
‘Bij welke club ga je spelen, Nbumu?’
‘Bij de Jacksonville Giants. Ik krijg nog wel niet zoveel betaald, maar als ik het daar kan maken, dan zou ik het tot de NBA kunnen schoppen! En dan kan ik pas echt goed verdienen. Maar ik moet wel zeggen, dat ik echt getwijfeld heb om het te doen. Jullie weten allemaal, dat basketbal mijn lust en mijn leven is, maar zonder jullie als vrienden zou ik het nooit gered hebben.’
We feliciteren Nbumu, maar we vinden het wel jammer, dat hij weggaat. Met gemixte gevoelens beginnen we dan aan het feest, dat onze vrienden georganiseerd hebben, met lekker eten en drinken. Het wordt echt een heel gezellige avond, en het is al voorbij middernacht, als we naar huis toe gaan.
We hebben ons nog wat ingehouden, omdat we morgenvroeg naar Valkenburg zullen rijden. Eenmaal thuis heeft Sally echter hele andere plannen.
Zodra we binnen zijn, kijkt me aan. En ik ken die zwoele blik van haar, want zo kijkt ze als ze geil is. Maar dat ze dat was, dat wist ik al de hele avond. Het is de manier, hoe ze de hele avond bij me bleef, aan me bleef kleven. Ze was nooit ver weg. Alsof ze me wilde claimen voor iedereen in de ruimte, hoewel dat iedereen wel duidelijk was.

Ze zegt niets, maar laat dan wel haar hand over mijn kruis glijden, wat natuurlijk al meteen voor reactie zorgt. Dan laat ze me los en draait zich om. Voordat ze wegloopt, zegt ze: ‘Kom je snel?’
Ik ben nog bezig mijn jas uit te trekken, maar het kan me dan even niet interesseren, waar die ergens belandt. Ik ga Sally snel achterna en we redden het niet eens tot de slaapkamer, want dan pak ik haar al vast en kus haar in haar nek. Ze werpt haar hoofd gewillig opzij, zodat haar oorlelletje vrij komt om aan te vallen. En ik laat mijn handen over haar lichaam glijden, en kneed haar borsten. Dat kan op een goedkeurend kreuntje van Sally rekenen. Toch rukt ze zich van me los, en draait zich om. Ze kijkt me aan en zegt: ‘Ik hou van je, Jack! Nog meer, dan ik zelf ooit voor mogelijk had gehouden!’
‘En ik hou van jou, Sallandy! O God, wat hou ik van jou! Je bent niet alleen mooi en lief. Je bent zoveel meer voor me! Een jaar geleden had ik me dit nooit kunnen voorstellen, maar de waarheid is, dat ik niet meer zonder je kan. Bij jou heb ik het gevoel, dat ik eindelijk helemaal mezelf kan zijn. Je probeert me niet te veranderen, en je laat me zijn, wie ik ben. Net zoals ik bij jou ook doe.’
Ze sluit me in mijn armen en zegt zachtjes in mijn oor: ‘Dat is ook wat ik zo aan je waardeer. Je hebt me nooit aangekeken, omdat ik zelf uit een rijke familie kom. Nu begrijp ik wel waarom, maar ik denk niet, dat je het ook gedaan zou hebben, als je geen geld zou hebben. En daarbij ben je echt een beest in bed, en begin ik verslaafd te worden aan dat heerlijk stuk gereedschap van jou!’
Ik glimlach. ‘Ach, wat moet je met goed gereedschap, als je niets hebt om het goed te gebruiken! Ik heb het je al eens gezegd, en ik zeg het nog een keer: Je hebt er geen idee van, hoe het voelt om seks te kunnen hebben, zonder ergens rekening mee te hoeven houden. Het is als het ware, of je voor me gemaakt bent. Je bent in alles perfect. Je lichaamsvormen, dat is precies wat ik in een vrouw mooi vind. Je borsten zijn precies de goede maat, en je kunt me helemaal hebben. En of dat nog niet genoeg is, ben je leuk, intelligent, lief en je hebt een warm hart. En dat vind ik gewoon een perfecte vrouw.’
Sally glimlacht. ‘Vind je echt alles perfect aan me?’
‘Niet alles, gelukkig ook maar! Anders zou het wel een beetje gênant worden…’

Sally glimlacht. ‘Jij bent anders ook bijna perfect, Jack! Ik had echt nooit gedacht, dat ik zo’n man ooit zou vinden. Ik heb altijd het ideaal gehad van een mooie sportieve man, goed gespierd, maar geen stomkop en vooral geen botkop. En jij bent in alles perfect! Je bent aardig en voorkomend, niet alleen naar mij toe, maar ook naar je vrienden en familie. Zelfs de mensen, die je niet kent, bejegen je met warmte. En mij geef je alleen maar warmte, vooral als we samen naar bed gaan. Je stelt me nooit teleur, en ik geloof, dat het alweer een tijdje geleden is, dat ik je gesmeekt heb om op te houden…’
Ik lach. Dat is inderdaad waar. Ze lijkt er geen genoeg van te krijgen… Ik grijns en zeg: ‘Misschien is het tijd om daar verandering in te brengen, Sal! Ik heb nog een paar trucjes, die we nog niet hebben uitgeprobeerd…’

Sally kijkt me verrast aan en wacht dan niet verder af. Ze trekt me mee naar de slaapkamer. Lachend laat ik me door haar meevoeren. Eenmaal in de slaapkamer kijkt ze me pas weer aan en zegt: ‘Dan ben ik wel eens benieuwd naar je nieuwe trucs, Jack!’
Ik glimlach en geef haar een zoen. Een heerlijke lange tongzoen. En terwijl ik dat doe, rits ik de rits van haar jurk op haar rug los. Ik haast me niet, en doe alles heel rustig. Langzaam trek ik haar jurkje naar beneden, terwijl Sally met gesloten ogen geniet. Ik ruik haar heerlijk zoete parfum, die zo bij haar hoort. Ik kus haar nek, en terwijl ik haar jurkje uittrek, kus ik alle delen, die ik met mijn handen beroer. Sally laat het gebeuren en geniet duidelijk intens. Als haar jurkje op de grond ligt, ga ik verder met de weinige kledingstukken, die ze nu nog wel aan heeft. Haar bh gaat op dezelfde manier uit, langzaam en teder. En daarbij geef ik haar borsten natuurlijk genoeg aandacht, waardoor ze heerlijk stijf en parmantig naar voren steken. Dan begin ik aan het verwijderen van haar slipje. Het is een sexy kanten broekje, daar haar buitengewoon goed staat. Ik zie een behoorlijk natte vlek tussen haar kruis, en het is me heel duidelijk, dat ze behoorlijk geil is. Wederom trek ik langzaam haar slipje naar beneden, en geniet van haar goed gevormde heupen, haar goed bijgehouden schaamstreek. Ze is niet helemaal kaal, maar heeft een mooi streepje laten staan. Kleine donzige krulletjes wijzen de weg naar haar geheime en heerlijke verborgen schat. Begerig kus ik de donzige haartjes, en geef Sally dan een duwtje, waardoor ze achterover op het bed valt. Behendig vangt ze zich op en opent meteen haar benen voor me. Gretig stort ik me op haar glibberige gleufje, waar al wat geil uit parelt. Gulzig lik ik het allemaal op. Ik vind het heerlijk om Sally zo te laten genieten, en het duurt ook niet heel erg lang, voor Sally klaarkomt. Ze strekt haar armen uit, om me bij haar op bed te trekken. Maar ik heb hele andere plannen. Normaal geef ik haar wel even de gelegenheid om weer op adem te komen, maar nu niet. Ik trek mijn blouse uit, en mijn broek heb ik ook in een oogwenk uit. Sally weet al, wat ik van plan ben, en zet zich alvast schrap. Maar ze kijkt ook al verlangend, tot ik begin, want dit heeft ze erg graag. Want ik ga haar een stevige neukbeurt geven. Lekker hard en rauw dierlijk. Meestal doe ik daarna lekker rustig aan, en knuffelen we even, voordat we verder gaan. Maar dat ben ik vandaag niet van plan. Ze heeft me uitgedaagd om haar weer te laten smeken om op te houden, en dat kan ze krijgen ook. Maar eerst moeten we de eerste ronde eens doorkomen.

Ik trek snel mijn boxershort uit, want daar begint zich nu wel wat flink te klemmen. Als ik hem uittrekt, veert mijn inmiddels al stijve pik tegen mijn borstkas. Sally vindt dat wel grappig en lacht. Maar lang blijft haar lach niet op haar gezicht staan. Want dan zet ik mijn pik voor haar schaamlippen en duw mijn pik er meteen een flink stuk in. Sally had dit niet verwacht, en kreunt even wat harder. Maar ze geniet al snel weer als ik mijn pik weer met een flinke stoot in haar duw.
‘O ja, Jack! Neem me hard! Ik heb het zo nodig!’, smeekt ze me. En ik geef haar, wat ze verlangt. Alleen, als ze dan bijna komt, dan stop ik. En hoezeer ze me ook smeekt om door te gaan, ik ga niet verder. Ook als ze zelf het initiatief probeert te nemen, houd ik haar stevig vast, tot haar orgasme wegebt. Voor mezelf is dat ook wel prettig, omdat ik ook al hard op weg was om klaar te komen, en dat wil ik nog niet.
En dan begint het spel opnieuw. Tot drie keer toe herhaal ik het trucje, en zet dan de laatste keer door. Het gevolg is, dat Sally een behoorlijk heftig orgasme krijgt. Ze is zelfs even helemaal van de wereld, haar ogen draaien gewoon wit weg. Maar het is maar gelukkig heel even, en ik gun haar dan even wat tijd om op adem te komen. Zelf ben ik nog niet klaargekomen, maar dat vind ik nog niet erg. Mijn beurt komt nog wel, daar maak ik me geen zorgen over. Als ze dan wat op adem is gekomen, kijkt ze me aan. ‘Wow, dat was heftig! Ik ben nog nooit zo klaargekomen! Maar wat was je gemeen! Telkens als ik bijna klaarkwam, dan stopte je!’

Ik lach. ‘Dat was ook precies de bedoeling. En wen er voor vanavond maar aan, want dat ga je nog een paar keer beleven!’
Sally kijkt me geschokt aan. ‘Dit ga je nog herhalen?’
‘O ja, ik zei toch, dat je me ging smeken om te stoppen!’
Sally lacht. ‘O ja! Hmm, ik kan niet wachten, tot je me zo ver krijgt!’
Ik lach ook. ‘Wat ben je ook een geil ding!’
En vanaf dat moment neem ik volledig het heft in handen. Ik draai haar om, en zet Sally op haar knieën. Dit was al vanaf het begin mijn bedoeling geweest. Want ik wil iets nieuws met haar uitproberen, en ik weet zeker, dat ze het nooit zou toelaten, als ze niet zo geil is. Mijn pik is alweer stijf bij de gedachte, wat ik nu van plan ben. Want ik wil Sally eens anaal penetreren. Ik weet nog niet, hoe ze zal reageren, dus ik heb mijn plannetje al klaar. Eerst begin ik haar rustig van achteren te neuken. En ik ga dan door, tot ze dreigt klaar te komen. En dan stop ik, zonder vooraankondiging een vinger in haar poepgaatje, net als ze klaarkomt. Ze schrikt, maar dan overvalt haar orgasme Sally volledig. Maar deze keer houd ik niet op, omdat ik zelf bijna ook aan mijn hoogtepunt ben. Een paar stoten later kom ik heerlijk in haar kutje klaar.
Sally ligt al uitgeteld op het bed. Ze kijkt me wat warrig aan.
‘Jack, dit was geweldig! Maar laten we nu alsjeblieft stoppen! Anders kom ik morgen nog amper overeind!’
‘Dus je smeekt me om te stoppen?Nu al?’
Ze knikt. ‘Alsjeblieft, Jack!’

Ik geef haar een zoen om het te bevestigen. Sally hijgt even uit, en snelt dan nog even naar de badkamer, om zich tussen haar benen wat te fatsoeneren. Maar niet veel later komt ze terug in een satijnen nachthemdje. Ik lach en zeg: ‘Bang, dat ik vannacht nog aan je vergrijp, Sally?’
Sally lacht. ‘Nee, om mezelf te beheersen! Maar als we morgen niet weg hoefden, dan waren we nog niet gestopt! En wat was jij van plan met mijn poepgaatje?’
Ik glimlach. ‘Een kleine voorbereiding, Sally. Vond je het erg?’
‘Nee, maar ik zou wel gewild hebben, dat je het me gevraagd had. Nu schrok ik een beetje, net toen ik klaarkwam!’
‘Sorry! Maar je kwam wel weer lekker heftig klaar!’
‘Dat is ook weer waar. Waarvan nu opeens die interesse?’
‘Ach, ik wil dat gewoon eens met je doen. Maar alleen, als jij dat ook wilt, Sally…’
‘Omdat je het nu zo netjes vraagt, wil ik dat wel eens met je proberen, Jack. Het is alleen, dat je nogal zo’n apparaat tussen je benen hebt. En dan moeten we dat ook goed voorbereiden.’
‘Heb je het al eens gedaan, anaal?’
‘Nee, wel eens een dildo in geduwd, maar dat vond ik toen niet zo fijn. Maar mijn vriendinnen hebben het wel al gedaan, en die vonden het wel fijn. En nu ik met jou ben, wil ik dat dan ook wel eens proberen. Maar dan moeten we wel glijmiddel hebben.’
Ik knik tevreden, ze reageert er beter op, dan ik gedacht had. Ze kruipt dan lekker tegen me aan, en we vallen al snel in een diepe slaap.