Het Bijgerecht - 1

-
Stond ik dan. Ik had er nog even over getwijfeld om er voor te kiezen helemaal niet op te dagen. Ik was bedrogen en overgehaald toch mee te blijven doen, waarschijnlijk tegen valse voorwendselen. Ik stond voor de keukentafel en zag haar daar op de bank zitten. Mooi, zoals verwacht, maar met een onheilspellende blik. Ze had me ook maar even aangekeken en keek nu weer recht voor haar uit. Ze was nerveus. Dat had ik niet verwacht. Met haar handen op haar schoot, haar indrukwekkend mooie lichaam in simpel shirt met lange mouwen, en dat wonderschone gezicht verdrukt in de spanningen van onze situatie.
-
‘Pascal, dit is Nicola.’ werd ik voorgesteld aan de brunette op de bank. Ze keek weer even vlug naar me en er kon nog net een glimlachje vanaf. Niet van mijn kant. Ik had het er erg moeilijk mee.
‘Lin, heb je even?’ richtte ik me tot mijn vriendin die al die tijd al net zo ongemakkelijk tussen ons in had gestaan en ons ook had voorgesteld.
‘Ja, tuurlijk.’ zei ze minstens zo gespannen als de sfeer hier in de kamer.
‘Is dit wel een goed idee?’ vroeg ik haar in de gang. ‘Ik heb het idee dat niemand hier wil zijn, en ik stap pas net binnen. Je kan toch niet verwachtten dat we zo gezellig aan tafel gaan met z’n allen? Zag je het echt zo voor je?’ vroeg ik haar vrij dringend. Gelukkig zag ook zij wel de ernst in van de situatie en het deed me goed dat ik haar zag twijfelen om dit alles gewoon door te laten gaan. Maar het zou ook betekenen dat mijn dagen hier misschien wel geteld waren.
-
Het was het resultaat van een langer verhaal waar ik en mijn vriendin Lindsay ons in een steeds lastigere positie hadden gemanoeuvreerd en dit resulteerde in bijna de definitieve breuk nadat het laatste beetje vertrouwen in elkaar volledig was geschaad. Onze relatie was misschien überhaupt al niet een relatie die bedoeld was om het zo lang vol te houden. Op allerlei kanten schuurde het, en vaak al vanaf het begin. We hadden elkaar leren kennen in de stad Utrecht waar zij studeerde, en ik was blijven hangen nadat ik mijn studie niet had afgemaakt. We woonden in dezelfde straat, ik met een paar kamergenootjes en zij in een studentenhuis. Ik werkte toen fulltime als medewerker van een slijterij en ambities om te gaan studeren had ik al lang opgegeven; zeker al een jaar of vijf. Ik wilde nu m’n eigen slijterij gaan beginnen, maar hoe en waar en wanneer wist ik niet. Ik leefde zonder plan.
-
Ik had haar al wel een paar keer in de straat gezien maar sinds kort kwam ze op een gegeven moment ook als klant in de slijterij en vaak sloeg ze dan groots in voor de feestjes in het studentenhuis. Ze sprak meteen tot de verbeelding, al de eerste keer dat ik haar zag lopen op een afstandje. Een prachtige blondine met een waanzinnige glimlach en een waanzinnig, lekker lichaam. Ik voelde me meteen tot haar aangetrokken en als ze de winkel in kwam gelopen, was ik er als de kippen bij om haar te helpen. Tot mijn verbazing leek het ook nog te klikken en van het een, kwam het ander. Zij was toen net achttien, en ik ging al heel voorzichtig richting de dertig. Dit leeftijdsverschil zou altijd een bepalende factor blijven in onze relatie, die snel daarna begon.
-
Ik was zo’n beetje op alle fronten anders dan dat zij was. Zij was heel spontaan, en attent en een echte flirt. Ze zag er geweldig uit en iedereen keek naar haar, zodra ze ergens binnenstapte. Ik dacht ook dat zij het helemaal was, en blijkbaar had ze wat in mij gezien. Dat ik een stuk ouder was, hielp in het begin vooral. Dat vond ze overduidelijk interessant. En ik vond haar voor haar leeftijd ook al vrij volwassen, dus had ik daar ook vrede mee. Maar dat ik iemand zoals zij had kunnen strikken, bleef toch altijd iets wat moeilijk uit te leggen viel. Niet dat ik een of ander gedrocht was, maar zij was een absolute tien, en dat zou ik van mezelf toch niet kunnen zeggen. Dit kwam ook een keer op toen ik twijfelde of ik wel goed genoeg voor haar was, waarna zij me feilloos wist te overtuigen dat ik dat zeker was. De relatie was wellicht oppervlakkig begonnen, zeker van mijn kant, maar binnen een paar maanden begonnen we toch wel in te zien dat het al snel serieuze vormen aannam. En dat eerste jaar dat zij in Utrecht studeerde was dan ook een mooi en gelukkig jaar. Met haar wilde ik best de toekomst tegemoet gaan. We woonden niet samen, maar wel in de buurt, en hadden elk ook ons eigen leven, wat op deze manier helemaal goed ging.
-
Dit veranderde toen ze stopte met haar studie. Ik had ondertussen haar ouders al een keer ontmoet, die uit Limburg kwamen, en zij de mijne. Ik had mijn achtergrond in Texel liggen. Verder van elkaar vandaan kon bijna niet. Zij wilde terug naar haar ouders. Ik kon het goed vinden met haar ouders, vooral met haar vader en snapte heus wel dat ze terug moest. In het studentenhuis kon ze niet blijven en bij mij was er ook geen plek, los van de vraag of we al wel klaar waren om samen te wonen. Maar nog voordat we die vraag konden beantwoorden kregen we een aanbod wat eigenlijk te goed was om af te slaan.
-
Haar ouders waren namelijk grootinvesteerders in een vakantiepark, daar in Limburg vlak bij de Duitse grens. Ik was al een paar keer bij hun geweest. Ze leefden in een ‘gated-community’ naast het vakantiepark wat van een bekende firma was die door heel het land zat. Dat Lindsay wat verwende trekjes toonde zo nu en dan was dan ook niet zo gek. Zij was echt in een hele andere wereld opgegroeid, wat niet erg was, maar wat wel voor problemen zou zorgen, aangezien ik opgegroeid was tussen de schapen op een winderig eiland. Haar vader was een groot liefhebber van met name Schotse whisky’s en aangezien ik mijn baan in de slijterij serieuzer had genomen dan de meeste medewerkers, konden hij en ik daar hele gesprekken over voeren. Over whisky en over al dat andere wat toch wel erg lekker was, al moest je het altijd drinken met mate. Ik kon op een gegeven moment ook wel stellen dat er een soort vriendschap was ontstaan. Hij was begin veertig, en zoveel scheelde dat nu ook weer niet.
-
De zomer na dat eerste jaar was ik een paar weken uitgenodigd om samen met Lindsay bij hun te blijven. En die zomer was echt fantastisch. We mochten gebruik maken van het zwembad van het park en de thermen van een hotel wat er ook nog naast lag, en heel die omgeving was eerlijkwaar prachtig. Ik ben altijd een mens van de zee geweest, maar de bossen van dit stukje Limburg met de vele plassen waren simpelweg betoverend mooi. Als ik wat tijd voor mezelf had, ging ik een stuk wielrennen. En dan kwam je terug in die ‘gesloten-gemeenschap’ waar allemaal van die kasteeltjes stonden omringd door het water en waarbij alles tot in elke detail was neergezet en bijgehouden. We gingen stukjes varen, zwemmen, elke avond was er ergens wel een barbecue en boven alles konden ik en Lindsay gewoon een hele hoop tijd samen doorbrengen. Ik leefde die weken in een zonovergoten paradijs met een wonderschone blonde aan m’n zijde. Het kon gewoon niet beter.
-
Toen ons een paar weken later werd aangeboden om daar naartoe te verhuizen, hoefde er ook niet heel veel getwijfeld te worden. Lindsay was daar ten slotte al. En in het dorpje vlakbij het park bevond zich een heuze, vrij bekende bierbrouwerij, waarvan de eigenaar natuurlijk een bekende was van Lindsay’s vader. Ik mocht een keer langskomen en na een gesprek van een uurtje waar ik vooral moest luisteren naar het verhaal van haar vader, kwam ik erachter dat het eigenlijk al geregeld was. Er kwam een ‘winkel’ van de brouwerij waar niet alleen bier verkocht zou worden, en ik moest dat maar gaan doen. Al had ik nog wel wat twijfels, was ik vooral ongekend blij dat mij deze kans werd geboden en vooral werd gegund. Je kon echt merken dat haar vader mij dit zo gunde, al wist ik ook uit onze gesprekken dat hij al een tijdje had zitten zeuren dat er in de buurt geen goede slijterij zat. Dus dan zet je het zelf maar op. Ik weet nog wel dat de man van de brouwerij wat sceptisch was over het hele idee en ook over mij, maar het risico zou vooral bij de grootinvesteerder liggen.
-
En dus volgde de vraag of ik en Lindsay dan niet hier samen wilden wonen. Niet bij hun in huis, ook niet in de wijk achter het hek, maar dan zouden ze hun vakantiehuisje op het park aan ons verhuren. Op het park stonden een paar van die wat grotere en luxere huisjes, en een van die huisjes was van hun voor als ze gasten hadden die wat langer zouden blijven. Het was maar vijf minuten lopen, maar ze hadden er tot nu toe amper gebruik van gemaakt. Ik had dit huisje alleen van buitenaf een keer gezien toen ik en Lindsay er langs liepen richting het zwembad, maar het was weer een reden om Utrecht achter te laten. Ik liet dan wel echt alles achter.
-
En zo kwamen ik en Lindsay net na die zomer samen te wonen in een mooi, prachtig huisje op een mooi vakantiepark in het Limburg van haar ouders. Maar met de herfst al in aantocht werd het toch een stuk minder mooi al. Eigenlijk begon alles al heel snel vies tegen te vallen. Dit was geen vakantie. We woonden hier nu en ik moest elke dag naar m’n werk. Zeker in het begin toen alles opgezet moest worden en er verder ook geen personeel was. Ik wist me nauwelijks raad met alle verantwoordelijkheid die ik plots moest nemen. Nu scheelde het wel dat we niet echt huur hoefden te betalen, maar dat zorgde er ook voor dat Lindsay verder hele dagen thuis zat, dus bij haar ouders als ik aan het werk was. Lindsay was niet zo van het werken. Dat hoefde ze in principe ook niet, maar ik vond werken juist heel belangrijk. En dit begon al snel te storen. We hadden amper een jaar verkering en woonden nu al samen zonder dat we elkaar misschien wel echt goed hadden leren kennen.
-
Er waren wel meer dingen die begonnen op te spelen. Omdat we op het park woonden, konden we ook gebruik maken van de schoonmaak, al deed ik dat liever niet. Zij wel. Ze deed niks in huis, en dat stond me tegen. Vaak ook omdat ze wel het een en ander vuil maakte, maar dat dan liet liggen tot de volgende dag. Daar kon ik niet goed tegen. Ook wilde ze graag elke avond eropuit. Ze had best veel vrienden hier en sociaal en de flirt die ze was, had ze ook een hoop aandacht nodig. Maar ik was vaak moe als ik uit m’n werk kwam, en kon haar gewoon niet bijhouden. Ik had ook niet die behoefte meer om er elke avond op uit te gaan en sociaal te wezen. Met de meeste van haar vrienden en vriendinnen kon ik ook niet opschieten en ik had al snel het idee gekregen dat hun mij ook meer zagen als raar, alleen al omdat ik ouder was, bijvoorbeeld. Onze levens waren totaal niet aan elkaar gesynchroniseerd, wat okay is als je het leven ook nog niet echt deelt. Maar nu we samen wonen, moest dat opeens wel.
-
En tot slot van rekening kreeg ons seksleven ook een flinke knauw. Enigszins omdat ik vaak te moe was, maar je kon gewoon merken dat er minder interesse in elkaar was. De behoefte was weggevallen. Waar we het die zomerweek elke dag met elkaar deden, soms meerdere keren per dag, stonden we nu op een gegeven moment al een paar maanden droog. En dan waren we nog geen halfjaar verder…
-
Onze relatie verslechterde dan ook met de dag en ik zag geen uitweg. Ik had alles achtergelaten en had hier nu alles. Een dak boven m’n hoofd en werk. De zaak begon te draaien en er werd hier voor me gezorgd. Niet dat ik me nooit schuldig voelde, dat haar vader alles voor me betaalde, maar als ik hier weg moest, kon ik helemaal terug naar dat eiland. En dat leek me ook weer niet de bedoeling. Dus bleven we bij elkaar, al zag ik haar soms een paar dagen niet. Ze bleef dan slapen bij een vriendin of hangen bij haar ouders. Dit duurde zo een paar maanden en was zeker een van de moeilijkste tijden die ik heb meegemaakt. Zonder haar zou ik hier niet eens geweest zijn, en als ik haar nu kwijtraak, ben ik hier ook alles weer kwijt. Dat, plus het feit dat ik altijd nog kon opscheppen over hoe knap ze wel niet was, waren toch de voornaamste redenen dat ik hier nog was. Al had ze me laatst wel een reden gegeven waardoor ik eigenlijk niet meer zou kunnen blijven, mocht ik nog wat zelfrespect over hebben.
-
Zo waren we hier aanbeland. Ik stond nu te discussiëren met mijn lieftallige, iets wat verwende vriendin of het wel handig was dat dat knappe meisje op de bank zou blijven eten. Want we moesten elkaar leren kennen. Ik kon niet geloven dat ze dit had verzonnen, maar ik was er toch in meegegaan en om duidelijke redenen. Ik ben namelijk ook maar een man…
-
Het meisje op de bank, Nicola, was een ‘kennis’ van Lindsay. Ze maakte niet echt deel uit van haar vriendenkring maar kwam hier al jaren naar het park waar haar ouders een stacaravan hebben. Nicola was Duitse, maar sprak zeer goed Nederlands. En door de jaren heen kwam ze hier dan een paar keer per jaar, en was ze dus ook Lindsay tegengekomen en het contact was nooit verloren geraakt. Prima. Ik had haar nog niet eerder leren kennen, maar ook nu was ze weer op het park. Het was een wat gure december en we hadden net een heel jaar overleefd sinds we samen waren gaan wonen. De overlevingskans van onze relatie werd echter een heel stuk kleiner toen Lindsay me op een dag vertelde dat ze was vreemdgegaan. Het jaar er voor al, en alhoewel dat de laatste keer zou zijn, was het nu toch weer gebeurd en was ze tot de conclusie gekomen dat ze het erg moeilijk vond om afstand te houden van deze persoon. En deze persoon was dus die Nicola…
-
Ik was natuurlijk woest. Maar ook een stuk minder woest toen ik er achter kwam dat het om een meisje ging. Gek zoals dat gaat. Ik vond het zelfs wel interessant en toen ik besloot om toch even naar haar verhaal te luisteren en ik ook een foto kreeg te zien van het meisje waar ze mee vreemd was gegaan, begon mijn hoofd het te verliezen van mijn penis. Ik ben namelijk ook maar een man…
-
Niet dat Lindsay meteen maar een triootje voorstelde. Natuurlijk niet. Al dat alles was niet zo vanzelfsprekend, dat begreep ik ook wel. Wel zei ze me mij niet te willen verlaten, omdat ondanks we een moeilijk jaar achter de rug hadden, ze me nog altijd als een vitaal onderdeel van haar leven zag. Dit had ik zeker niet meer verwacht. Ze had mij immers niet nodig om het leven te leiden wat ze nu had. Het geld wat ik verdiende ging rechtstreeks naar een spaarrekening en zo’n beetje alle onkosten werden verhaald op haar ouders. Nee, het ging haar toch om meer in het leven, en dat had ze gevonden in het leven met mij, al was het nu nog zo vaak even niet te vinden. Ik begreep haar wel. Ook zonder deze luxe zou ik blij zijn met haar, verwend en lui als dat ze soms was. En niet alleen omdat ze ongelofelijk knap was, maar ze had ook zoveel leuke kanten. Haar lach, en ze moest zo vaak om me lachen. En ze was ook lief en avontuurlijk en haar levenslust was vaak ook aanstekelijk. Al twijfelde ik er niet aan dat deze goede punten van haar er ook naartoe geleid hadden dat ze die fout in eerste instantie had gemaakt.
-
Ze vroeg me eerlijk op de man af of ik nooit over een openrelatie-achtig iets had nagedacht, en toen ik zei van niet, zei zij me openlijk van wel. En dan niet eens met een andere jongen, maar met een ander meisje. In vele opzichten de droom van elke man, denk ik, maar in die dromen doet de man vaak ook mee. Daar was nu geen spraken van. Lindsay vertelde me op dat moment dat ze bi was, dat niemand dat wist, en dat ze het mij eigenlijk ook niet durfde te vertellen. Ik vond dat best zielig, al maakte dit niks goed. Ze had me bedrogen. En met wie of wat maakte me niet uit. Dat snapte zij ook wel.
-
Er gingen weken overheen waar we meer tijd met elkaar doorbrachten dan de maanden ervoor. Elke dag hadden we het er wel over. Ze zei me dan dat ze er binnenkort weer zou zijn. Ik vroeg ook wat meer naar die Nicola en kreeg er nog bijna sympathie voor. Maar eerlijk gezegd wist ik me totaal geen raad met de situatie. Zou ik het erg vinden als die twee een relatie onderhouden buiten mij om? Zou ik nog interessant genoeg zijn voor Lindsay? En zo ja, kon ik dat wel blijven? Was dit niet een logisch gevolg van de optelsom aan verschillen tussen haar en mij? En was ik nou echt zo kortzichtig dat ik hier vooral als ‘man’ naar keek in plaats van een iemand die in een serieuze relatie zat. Want ja, twee mooie, jonge meiden…
-
Dat laatste kwam extra tot uiting toen ik Lindsay een keer vroeg wat ze eigenlijk verstond onder vreemdgaan. Was het met een jongen geweest, was ik er automatisch van uitgegaan dat ze ook seks gehad zou hebben, maar zag zij enkel zoenen ook al als vreemdgaan?
-
Ik stapte net onder de douche vandaan en met de twee in gedachten, was ik wellicht al een beetje opgewonden. Ik liep naar de slaapkamer en omdat er altijd wel een bobbel te zien valt, viel het niet op dat ik aan de twee gedacht had. Lindsay lag op bed met haar telefoon in haar hand en had op mij gewacht. Want al die tijd sliepen we nog wel vaak in hetzelfde bed, al gebeurde er nooit meer dan alleen slapen. Toch sloeg ze even haar ogen op me. Ik hoopte dat ze me nog een mooie man vond, en heb ook altijd m’n best gedaan om haar op dit gebied bij te houden. Met zo’n mooie vriendin, moet je er zelf ook fit uit blijven zien, vond ik. Toch was het niet heel veel meer dan een enkel oogopslag.
-
‘Hey, als ik mag vragen…’ begon ik terwijl ik voor de spiegel stond en een beetje pietleuterig de oneffenheden op m’n huid aan het wegdrukken was. ‘Wat versta je eigenlijk onder vreemdgaan? Ik bedoel… hebben jullie…’ ik durfde het niet echt te zeggen, maar het was genoeg zodat zij haar telefoon weglegde.
‘Wil je dat wel weten, dan?’ vroeg ze me nog voorzichtig, en eigenlijk wist ik al wel voldoende.
Maar ik wilde het wel weten. ‘Ja, heb liever dat we hier open over zijn. Anders lukt het echt niet.’ dacht ik erover. Ze knikte en wachtte nog even af, dus vroeg ik door. ‘Hebben jullie gezoend?’ vroeg ik haar en keek over m’n schouder achterom in de harde, blauwe ogen die anders altijd zo teder en lief waren. Ze knikte. ‘Met tong, en zo?’ Ook daar knikte ze op. Ik humde even en keek weer in de spiegel. Ik had Nicola toen nog niet in het echt gezien maar al wel op een foto. Zij en Lindsay… Het lukte me niet om de opwinding weg te drukken. Twee van die prachtige, jonge meiden die zich vrij bij elkaar voelen en elkaar vinden op het intieme. Dat vond ik best spannend, moest ik toegeven en ik zag het dan ook voor me. Lindsay kon heel lekker tongen. Enige reuring begon zich te vormen onder m’n handdoek en dus bleef ik ook met m’n rug naar haar toe staan.
-
‘Pascal, ik weet dat het erg was. Ik had het nooit stiekem moeten doen.’ begon ze daarna. Ze had niet door dat ik het opwindend vond om te horen.
‘Hebben jullie nog meer gedaan?’ vroeg ik haar zonder echt op haar in te gaan. Ze kwam overeind en keek me nog altijd kil aan. Ik was haar niet aan het beschuldigen en wilde haar ook geen schuldgevoel geven. Zo keek ze wel naar me. Natuurlijk was het niet netjes van haar, maar daar ging het me nu even niet om.
‘Wat? Wil je horen dat we seks hebben?’ vroeg ze een beetje nijdig. ‘Maakt dat uit? Het was gewoon fout om het te doen zonder te vragen.’ kon ze nu zeggen, omdat ik een stuk coulanter bleek te zijn dan ze van te voren had gedacht. Ze had het natuurlijk gewoon niet moeten doen. Maar nu ik wist dat het wel gebeurd was, wilde ik ook weten hoe.
-
‘Hoe dan?’ vroeg ik haar, weer zonder op haar woorden in te gaan.
‘Hoor je me wel? Het spijt me.’
Ik sloot m’n ogen en draaide me toen toch maar om. M’n stijve was duidelijk zichtbaar onder de witte stof van de handdoek en haar blik dwaalde er dan ook meteen op af.
‘Ik vind het niet erg. Denk ik.’ zei ik haar. ‘Zoals je ziet doet het me wel wat.’ kuchte ik wat ongemakkelijk. ‘En ik weet niet zo goed wat ik daar mee moet.’
‘Vind je het… geil?’ vroeg ze me voorzichtig, duidelijk verrast. Ik denk dat negen van de tien mannen dit geil zouden vinden, maar zij was wat dit betreft toch nog een beetje naïef.
‘Ja, best wel. Gek?’ vroeg ik haar.
‘Ja.’ grinnikte ze. ‘Best wel.’
-
Haar blik was niet meer zo kil. Daar zat weer die lieve blondine, die dus seks heeft gehad met een lekkere brunette. Ik ging naast haar zitten.
‘Ik weet niet hoe je het voor je ziet. Ik hoor het af te keuren. Je hebt me bedrogen. Kan ik je nog vertrouwen?’ begon ik oprecht. ‘En dan heb je aan de andere kant de ‘man’ in mij.’ lachte ik er spottend om nog voordat ze kon antwoorden. Ik was nooit echt een man, vond ik. Een beetje een doetje, zeker als je kijkt naar alles wat ik heb, waar ik nooit voor heb hoeven werken. Ik was voor alles dankbaar maar durfde dan ook nooit grenzen te stellen. Zo ook in onze relatie. Ook als het op seks aankwam, bijvoorbeeld. Ik vroeg er nooit om, of stuurde er nooit op af. Ik moest al blij zijn dat ze bij me was. En als ik om meer vraag, raak ik haar misschien wel kwijt. En dat terwijl ik langzaam begon te begrijpen dat het tegenovergestelde misschien wel het geval was. Lindsay was best een seksueel wezen. Meer dan ik me realiseerde. Zij had misschien juist wel behoefte aan een man die wat meer van haar vroeg, van haar wilde, en haar zo ook meer gaf. En nu bleek er geen andere man te zijn, maar een andere meid.
-
‘Ik denk steeds aan jullie. Ik ken haar niet eens, maar ik zie jullie zo voor me. En dat wind me zo enorm op.’
Lindsay moest er wat beschamend om lachen. ‘Had je willen kijken dan?’ Ik haalde enkel m’n schouders op. Even had ze nodig om het op haar in te laten werken. ‘Vind het stiekem wel leuk dat het je opwindt. Had er nooit over nagedacht of het je wat zou doen.’ gaf ze toen stil toe.
‘Het wind me heel erg op.’ zei ik haar nog een keer. Dit keer leunde ik iets naar haar toe. Sinds ze me verteld had dat ze vreemd was gegaan, waren we niet meer intiem geweest. Zelfs geen kus meer. En nu raakten onze lippen elkaar opeens weer op een grandioze manier en voordat ik het wist, wist ik weer hoe lekker het was om met Lindsay te tongen. Haar hand vond m’n wang en ze trok me tegen haar aan terwijl onze tongen weer kennis maakten met de ander.
-
Ze duwde me ook weer terug en nam daarna de tijd om m’n handdoek los te maken. Daar vond ze m’n harde met haar hand en terwijl ze me nog wat onzeker, maar ook verheugd aankeek, begon ze me langzaam af te trekken. Zomaar. Het was stil. Alleen onze ademhaling was te horen. En dat maakte het zo spannend. Ik had niet gedacht dat ze dit ooit nog zou doen bij mij.
‘Heb je haar ook gevingerd?’ hijgde ik fluisterend terwijl haar grip verstevigde en ze me steeds overtuigender begon af te trekken. Ik zag dat ze rood aanliep en dat ze zich er toch voor schaamde. Maar het wond haar ook op. Ik zag haar terugdenken en erom lachen. En ook dit wond haar op. Het feit dat het mij opwond, leek haar net zo op te winden. En toen knikte ze ook nog, en kon ze m’n pik nog ietsjes harder worden voelen in haar handje. Ze kuste m’n schouder en daarna m’n wang terwijl ik m’n ogen sloot en het zo voor me zag. Ik zag de twee meisjes, misschien wel hier op bed. En ik zat daar in de stoel in de hoek van de kamer, te kijken, en mezelf af trekken terwijl Lindsay dat andere meisje vingert.
-
Ze kuste nu m’n oor en sabbelde even op m’n oorlel terwijl ze me vroeg of ik dat geil vond. Ik hijgde alleen en de kriebels schoten door m’n lichaam.
‘Ik heb haar ook gebeft.’ zei ze toen zo zacht, en zo stiekem en zwoel en geil, dat ik haast spontaan klaarkwam.
‘Echt?’ vroeg ik nog. Ik keek haar weer even aan en zag haar knikken, met schuld en opwinding in haar ogen. Een heerlijke mix.
‘En zij mij ook.’
‘Oh, jezus…’ hijgde ik nog harder. ‘Tegelijkertijd?’ vroeg ik haar nog, want in m’n hoofd wel.
,Nee, om de beurt, hoe bedoel je…’ Het lukte haar niet die zin af te maken, want ik kwam klaar. Zo snel had ze me nog nooit laten komen. Met open mond keek ze verbaast toe en bleef ze me langzaam aftrekken terwijl het zaad de lucht in werd geschoten en landde op m’n buik en haar vuistje waarin de harde pik nog sopte.
‘Fuck…’ kon ik alleen uitlaten en liet me achterover vallen. Zij trok de handdoek onder me vandaan, deed haar hand af en depte ook mijn buik droog. Ze bracht de handdoek weg en kwam daarna gelijk weer terug en ze keek me bedachtzaam aan.
‘Had echt geen idee dat je dat lekker vond.’ zei ze nog voorzichtig.
‘Ja, ik wel. Maar zou er eigenlijk nooit voor uit durven te komen.’ gaf ik toe.
‘Tenzij je vriendin bi is…’ Dat scheelde wel een hoop. En hierin zagen we een kans.
-
Dit moment zou een hoop veranderen.
‘Nicola heeft nog nooit een jongen gehad, maar volgens mij staat ze er best voor open.’ werd mij namelijk een dag later medegedeeld. Dat wilde ik horen! Maar dat wist zij ook. Het begon toen een eigen leven te leiden en niet veel later werd me voorgesteld of we haar dan niet een keer moesten uit nodigen. Ik dacht: doen!
-
Het feit dat ik dit meisje helemaal niet kende, niet wist of ze mij überhaupt wel leuk zou vinden, en misschien wel een heel ander idee had bij dit alles, besefte ik niet. Dat besefte ik eigenlijk pas toen ik haar zag, daar op de bank, toen ik uit m’n werk kwam een paar weken later, en ze zou blijven eten. Het ongemak was meteen voelbaar en onverdraaglijk. De manier waarop ze naar me keek, was niet wat ik verwachtte van iemand die ook naar dit moment had uitgeleefd met een trio in gedachten. Dat besefte ik me eigenlijk meteen toen ik haar zag en daarom vroeg ik Lindsay of we dit wel door moesten laten gaan. Dit kon nooit goed gaan. En om dan vervolgens van Lindsay te horen dat Nicola eigenlijk al gezegd het niet te willen, maakte de situatie helemaal hopeloos.
-
‘Je bedoelt?’ Lindsay durfde me amper aan te kijken. Ze had gelogen of iets verzwegen, dat kon niet anders.
‘Toen ik het haar zei, had ze eigenlijk meteen al gezegd dat niet te willen…’ gaf ze toen maar toe, nog zo voorzichtig. ‘Ze wilde überhaupt niet hier komen om jou te ontmoeten.’ maakte ze het nog erger.
‘Waarom is ze hier dan?’ vroeg ik haar nog, stil maar met geheven stem. Ik was nijdig.
‘Ik wilde gewoon dat jullie elkaar zouden ontmoeten. Omdat ik om jullie geef. Ik wil niks stil houden meer.’ kwam ze nu mee. Ik wreef gefrustreerd over m’n gezicht en zei haar hier gewoon een einde aan te maken.
‘Dat meisje wil hier niet zijn. Dat begrijp ik helemaal. Wat verwacht je nu? Dat we zo gezellig gaan eten met z’n allen?’
Lindsay haalde ontmoedigd haar schouders op. ‘Ik weet het niet. Maar wil je het niet proberen. Voor mij?’ Ik had heel even nodig om het allemaal te verwerken. Het was misschien wat naïef van mij om te denken dat ik hier nog goed uit zou komen. Als Lindsay al nauwelijks meer seks met me wilde, waarom zou een triootje dan wel zomaar lukken? Dat lukte dus ook niet. ‘Ik wil je niet kwijt. Maar ik wil ook niet tegen je liegen. Ik wil dat je weet met wie ik ben als ik niet met jou ben. En ik ben ons echt niet vergeten, hoor.’ Het klonk alsof ze dit al eerder gezegd had, en ik kon me prima voorstellen tegen wie. Ik keek namelijk zoals ik die Nicola net zag kijken. Zou ze exact hetzelfde verhaal tegen Nicola opgehangen hebben? Dat leek me nu heel aannemelijk.
-
En ik ging er nog in mee ook. Lindsay keek me verwachtingsvol aan met haar mooie, blauwe ogen en ik was kansloos. Ik wilde dit niet kwijt. Niet m’n leven hier maar ook niet de hoop dat het misschien toch nog kon. En als Lindsay me wilde aftrekken terwijl ze vertelde over haar en Nicola, dan was dat toch iets…
-
Het diner vond dan ook plaats. Of ja, diner? Ik had het eten aan Lindsay overgelaten dus stond er een kwartier later een pizzabezorger voor de deur. Prima, dacht ik nog. Het hoefde niet lang te duren. Ze had wel de tafel gedekt en daar zaten we dan. Te eten zonder echt wat te zeggen tegen elkaar. Ik leerde zo niet Nicola kennen. Ik zag een vrij schuchter meisje zitten, wat wel erg knap was, maar ik denk ook erg onzeker. Ze durfde me niet aan te kijken, en het leek wel of ze een beetje zat te mokken. Lindsay vertelde nog wel dat ze een jaartje ouder was dan zijzelf, ze uit Saarbrücken kwam, en dat haar ouders hier een stacaravan hebben aan het water. Of ze een opleiding volgde, of ze werkte of hobby’s had, werd mij verder niet verteld omdat een reactie van zowel mij als Nicola uitbleef. We hadden elkaar niks te zeggen. Ik begon langzaam te zien wie ze was. Zij was de persoon die mijn Lindsay had laten vreemdgaan en niet zomaar een lekkerwijf wat wel naar bed wilde gaan met mij en m’n eigen lekkerwijf. Ik begon ook Lindsay weer te zien voor wie ze was. Ze had de boel een beetje bespeeld om haar zin te krijgen, en dat had ik haar wel vaker zien doen. Al kreeg ze nu niet helemaal haar zin. Want het etentje was alles behalve een succes. Lindsay zou nog even meewandelen met Nicola en ik bleef achter. En zo zag ik ook de toekomst voor me; Hun gingen samen verder en ik bleef alleen.
-
We kregen zelfs een beetje ruzie over waarom ik niet meer m’n best had gedaan. Er werd me verteld dat Nicola er echt niks aan vond en zich verschrikkelijk uit haar element voelde. Wat ik er van vond en hoe ik me voelde, deed er verder al niet meer toe. Die nacht sliepen we niet meer in hetzelfde bed.
-
Het leek een behoorlijk uitzichtloze situatie. En het was eigenlijk wachten op het moment dat ze het uit ging maken. Ik ging dat niet doen. De week hierop zag ik Lindsay nauwelijks nog. Als ik thuis was, zorgde zij er wel voor dat zij dat niet was. Zeker nu Nicola zich op het park bevond. Ik snapte het wel. Maar het deed ook wel pijn. De toekomst was onzeker en ik begon steeds meer te verzinnen hoe ik elders opnieuw zou kunnen beginnen.
-
Totdat er op een dag plots een Duits stel de winkel binnenstapte, op zoek naar wat souvenirs voor het thuisfront. Een paar tellen later volgde hun dochter die ik herkende, maar mij niet meteen zag. Toen dat wel gebeurde, was de sfeer meteen bedrukt. Zeker toen haar vader in het Duits aan mij het een en ander begon te vragen en het moment maar duurde en duurde. Hij rekende een kwartiertje later wat af en terwijl zij en haar moeder nog aan het neuzen waren, liep ik alvast naar achteren en zou ik daar wel wachten tot ze de winkel weer uit waren. Het viel me op dat ze niet zo doods voor zich uit keek, als toen bij ons in het huisje. De situatie was dan ook anders, maar dan nog. Het bleek een voorbode te zijn voor wat positiever nieuws.
-
Ze waren de winkel weer uit en toen kwam ik de winkel weer binnen vanuit het magazijn. Niet heel klantvriendelijk van me, maar het leek me nodig. En zo veel klanten hebben we hier al niet. Tot mijn verbazing kwam de dochter van het gezin nog even terug naar binnen gelopen en die had ook een vraag voor me, en dat in het Nederlands.
‘Ik weet dat het slecht is. Nu, dit alles. Kunnen we misschien een keertje praten?’ bood ze zowaar aan. Dat verraste me. Ik hoorde nu voor het eerst goed haar stem en die was warm en lief. En sprak ook heel goed Nederlands, zonder een accent. Ik knikte dan ook. Ach ja, wie weet verzinnen we nog wel een manier waarop dit werkt. Ze keek me verheugd aan en daarna bood ze haar excuses aan.
‘Voor?’ vroeg ik nog.
‘Ik wist dat ze een relatie had. Dus sorry.’ zei ze zacht. Dit was heel anders, veel natuurlijker. Niet zo geforceerd zoals de keer hiervoor.
‘Ach ja… relatie. Ik denk dat we daar niet echt meer van kunnen spreken.’ schoffeerde ik nog wat kinderachtig.
‘Hoop dat we het toch op een of andere manier kunnen laten werken. Want ze heeft het heel veel over je. En ik snap ook wel dat dat vast met een reden is. Liever hou ik haar voor mezelf, maar ik hoef jou denk ik ook niet te vertellen hoe zij in elkaar steekt.’ lachte ze nu zelf een beetje spottend over Lindsay zonder enige kwaadwilligheid. Ik snapte haar wel. Lindsay was een flirt. Ze hield van aandacht. En als zij dacht nu twee personen gevonden te hebben die haar helemaal fantastisch vinden, dan wil ze die allebei in de buurt houden.
-
Al was ik er nog niet helemaal uit of ik haar nog wel zo fantastisch vond. Ik was wel benieuwd wat Lindsay dan over mij vertelde tegen Nicola. En zou ze weten wat Lindsay over haar heeft verteld?
-