Het Bijgerecht - 6

Er gebeurde meer in de periode waarin we elkaar vonden en Nicola hadden achter gelaten. Het ging ons meer dan alleen om seks. Ik en Lindsay hadden een volwassen relatie en het werd tijd dat we daar meer mee gingen doen. We woonden op een vakantiepark en werden min of meer onderhouden door haar ouders. Dat vond ik niet passen bij het zijn van volwassen. Het zorgde vaak ook voor spanningen. Zeg maar eens nee tegen de mensen die alles voor je overhebben. Dat vond ik moeilijk. Daarnaast ging het ook helemaal niet zo lekker met de zaak en sinds de opening zelf had ik geen vakantie meer gehad, meer dan een jaar geleden. Het zorgde er allemaal voor dat de rest van ons leven zich in onzekerheid bevond. En die bucketlist was maar een bucketlist. Het grootste deel van de dag, dacht ik er wel aan maar echt tijd hebben om er eens serieus naar te kijken, had ik niet. Lindsay wel, maar die zou er nooit serieus naar kijken, zoals we eigenlijk ook hadden afgesproken. Het was wat het was.

-

Ik raakte in een verhitte discussie met haar vader waarin ik hem verweet de zaak zelf ten gronde gericht te hebben. Hij gaf alleen maar om zijn eigen dure whisky’s en doordat hij zaken had gedaan met die brouwerij, konden we ook niet meer dan dat en het bier verkopen, wat toch een beetje eentonig was. De zaak was dan ook gevallen. En dit vlak voor kerst en oud en nieuw, wat hoogtijdagen zijn voor slijters. Toen pas durfde ik er wat van te zeggen en we kregen bijna slaande ruzie. Dat had niemand achter mij gezocht, ikzelf ook niet. Haar vader was ook niet per se het type wat ruzie zocht of kon schreeuwen maar nadat hij de schuld bij mij had neergelegd, barstte de bom. En dat was maar goed ook. Dit was nadat we een weekje naar Texel waren geweest om kerst te vieren met m’n ouders, en nog voor oud en nieuw, waarop ik ook m’n dertigste verjaardag zou vieren. Drukke tijden die altijd al stress met zich meebrengen.

-

Op Texel hadden ik en Lindsay een ongelofelijke ervaring. Het was goed om er even tussenuit te gaan en in een heel ander milieu terecht te komen. Maar nog belangrijker was dat ik mijn voorliefde voor drank weer vond. Ik dronk erg weinig, zeker voor een slijter. Maar als ik dronk, kon ik er wel enorm van genieten. En juist op Texel wist ik weer hoe lekker het was gewoon te genieten. Texels bier en wat dacht je van het Juttertje. Man, dat kenden ze niet eens in Limburg. Nu wilde ik niet als haar vader zijn maar ik bracht het wel op bij Lindsay en we besloten daar dat we best een doorstart konden maken met de opgedoekte slijterij, maar dan wel in een nieuw jasje.

-

We moesten veel meer van alles hebben, en het liefst ook op een andere locatie. De brouwerij lag toch een beetje afgelegen, en we bleven één van de weinige plekken in de wijde omgeving die alcohol verkocht, los van supermarkten. Ik ging een dorpje voorstellen met wat andere winkels in de buurt. En later overtuigde ik haar vader dat dit echt het beste was. Ik had al bijna tien jaar ervaring met werken in de slijterij, en Oost-Limburg is geen Utrecht, maar dan nog viel er een groot marktaandeel te behalen, als je het mij vroeg, met de Belgen dichtbij waar het allemaal veel duurder is, en de vele oost-blokkers op onder andere ons vakantiepark. En dat deed hij zowaar. Door onze uitvallen aan elkaars adres, ontstond er een nieuw soort vertrouwen; een soort wederzijds respect. We zouden elkaar ook nooit meer anders behandelen. Ik was de jongen die gek was op zijn dochter, maar ook met hem een bedrijf wilde opzetten, en niet iemand die voor hem wilde werken. Hij bleef het geld erin steken, maar als hij er ook geld aan wilde verdienen, moest hij zo nu en dan ook naar mij luisteren. En zo ontstonden de plannen om in een nabijgelegen dorpje in een klein winkelcentrum een pand te huren om daar een echte slijterij van te maken. Ik kon goed overweg met de eigenaar van de brouwerij en overtuigde hem om ook nog in ons te blijven investeren, al was het maar met goedkope afzet. En zo hadden we opeens echt een eigen bedrijfje, waarvan ik de 'manager' mocht spelen. Haar vader was dan nog wel de ‘directeur’, maar alles was anders. We hadden zelfs al een vacature uitgezet. Ik kan de winkel niet de rest van m’n leven in m’n eentje blijven draaien. Dit was een aangename verandering die mij motiveerde, maar mij niet alleen.

-

Lindsay was echt trots op me. Zij zat natuurlijk ook flink onder de plak bij haar ouders en ze liet zich nog altijd graag verwennen. En ook al zaten we helemaal niet verkeerd op dat vakantiepark, hadden we het op Texel niet alleen over mijn werk, maar over onze toekomst in het algemeen. Wat wilde zij ook alweer? En dan niet op seksueel gebied, maar op alle gebieden. Wilde zij voor altijd op dat vakantiepark blijven wonen, wilde ze nog gaan studeren of laat staan werken? Een huisvrouw zou ze nooit worden. Het liefst zou ze het leven leiden van haar ouders. In een mooi en groot huis in een dure wijk met personeel om het huis schoon te maken, wat voor de maaltijden zorgt, en misschien zelfs wel voor de kinderen. Want ook dat kwam aan bod. Wilden wij kinderen? Waren wij echt serieus, zag zij een toekomst met mij die verder strekt dan de horizon?

-

Dat weekje naar Texel was een echte ‘eye-opener’. Lindsay was er überhaupt nog nooit geweest. Ze had ook nog niet echt m’n ouders leren kennen, wel ontmoet. Ook wel iets wat moet, wil je je relatie serieus nemen. Met gezonde spanning zaten we in ‘auto-nummer-drie’. Dat was de benaming voor de auto van haar moeder. Haar vader had een auto, een sportauto, en dan hadden ze nog een grote ‘familieauto’, minstens zo duur, en dan was er nog de auto van haar moeder. En als ze het over de auto’s hadden, hadden ze het over nummers, gerangschikt van belangrijkst tot minst belangrijkst als je het haar vader vroeg… M’n ouders keken wel even op toen ik kwam aanrijden in een bordeauxrode A-klasse van het merk Mercedes. Een van de kleinste van Mercedes, maar met alles wat er op en eraan zit, toch al snel een duizendje of zestig… Ik schaamde me er bijna voor. En dit was dan auto ‘drie’.

-

Ze keken nog meer op toen ze Lindsay zagen. Ze was ontzettend nerveus. Het was een lange rit. Veel verder konden onze ouders niet van elkaar vandaan wonen binnen deze landsgrenzen. En dan dat varen er nog bij. Dat vond ze ook niks. Maar zelfs na zo’n lange reis, stapte ze fris uit de auto en liet ze zich even overdonderen door mijn ouders die haar meteen letterlijk en figuurlijk in hun armen sloten. Ze woonden maar in een klein huisje, onder aan de dijk aan de noordkant van het eiland. Het was een lange weg met zo hier en daar een uitrit van een kavel waar of nog een heel oud huisje stond, of al een nieuwbouwprojectje in aanbouw was. Het grote geld had natuurlijk ook de schoonheid van Texel gevonden. Mijn ouders waren bijna een uitzondering geworden in de straat. Een stel wat altijd al op Texel had gewoond en zelden het eiland had verlaten. Zelfs niet om op vakantie te gaan. Eenvoudige mensen die ik ontzettend gemist had. Vooral die eenvoud was zo fijn. Ik liet Lindsay m’n oude kamer zien, daar waar we ook zouden slapen, en nog voordat we die avond aan tafel zaten, ontmoette ze een paar vrienden en vriendinnen van me. Van mijn vriendengroep van vroeger was ik een van de weinige die het eiland had verlaten. Ik kon toen niet wachten om hier weg te gaan, wat niemand begreep. En nu wist ik niet hoe opgelucht ik was weer terug te zijn. Ik zou gaan studeren in Utrecht, maar dat mislukte en vervolgens bleef ik bijna tien jaar hangen. En nu was ik nog verder afgedwaald.

-

Het was voor haar wel allemaal even wennen. Alles was klein en oogde goedkoop. Mijn vrienden waren natuurlijk een stuk ouder dan haar en ze deed wel haar best, maar kon nog niet echt mee. Toch leverde het geen problemen op. Zoals ik al zei: ze deed haar best. En als ze haar best deed, dan kon ze best wel wat. Dat realiseerde ze zelf nog te weinig. Iets wat ik haar wel probeerde duidelijk te maken in dit weekje. Want misschien wilde ze wel weer gaan studeren. Als ze het leven van haar ouders wilde, moest ze wel. En ik zou het op zich ook niet vervelend vinden om een leven in luxe te leven met een vrouw zo mooi als Lindsay. Maar dat leek me vanzelfsprekend. Alleen van mijn salaris zouden we daar nooit raken.

-

En zoals zij haar best had gedaan in mijn leven, moest ik dat ook gaan doen in het hare. Ik was jarig op de dertigste. En ik werd dertig. Reden genoeg voor een feestje, moest ze gedacht hebben. Eigenlijk wilde ik m’n verjaardag helemaal niet vieren, maar kon toch moeilijk nee zeggen toen ze voor me stond met haar licht blauwe puppyogen. Ze had al wat geregeld. Al voordat we naar Texel waren. Die ruzie met haar vader kwam nog wel even tussendoor, maar juist daardoor wilde ik best wat stoom afblazen. Alleen jammer dat ik dit niet met m’n eigen vrienden kon doen, maar met de hare zat opgescheept. Al hadden we wel een paar borrels gedronken in dat weekje Texel, ook in ere van mij.

-

Op zich waren het wel aardige meisjes en jongens, maar nu was ik veel ouder. Lindsay was jonger vergelijken met mijn vrienden, en dat was toch minder erg. Zij keek nog tegen ons op in een bepaalde manier. Maar ik keek niet bepaald op tegen haar vrienden. En zij niet tegen mij. Ook Lindsay was anders met hun, en die Lindsay vond ik ook minder leuk. Ze waren altijd ‘aanwezig’. Schreeuwerige typjes die vaak nog kant nog wal wisten te raken met wat ze dan wel niet wisten uit te kramen. Maar het was leuk. Dat moest ik toegeven. Er leek het een en ander veranderd te zijn de laatste tijd en ik kon merken dat ik positiever werd bejegend door haar vriendinnen. Ik wist nooit zo goed wat ze van me moesten vinden, maar dat ze me liever niet zagen dan wel, was wel duidelijk. Dat gold overigens ook voor mij. Ten minste: dat is maar net hoe je het bekijkt. Want stuk voor stuk waren het dan wel vervelende, verwende meisjes die hier uit de buurt kwamen, en Lindsay nog niet eens zo heel lang kenden, waren het ook stuk voor stuk leuke meisjes om te zien. Dat was de andere kant van het verhaal. En nu op mijn verjaardag kreeg ik van de meiden allemaal een paar zoenen op m’n wang en de ‘gasjes’ betaalden die avond mijn bier. Geen slechte verjaardag. Misschien dat de positiviteit tussen mij en Lindsay ook op de rest was overgeslagen. En daarnaast deed ik zelf ook een keer m’n best om erbij te horen, wat vast gewaardeerd werd. Een geslaagde en gezellige avond was het resultaat en daar had ik Lindsay voor te danken.

-

En het feest was nog niet over. Want oud en nieuw volgde. Haar ouders gaven op oudejaarsdag een groot feest. Dat deden ze elk jaar. Veel familie en veel kennissen kwamen daaropaf en dit was de tweede keer dat wij er ook als stel bij waren. Ondertussen was de vrede tussen mij en haar vader al gesticht en waren we die avond nog druk aan het discussiëren over de hoe en wat van onze nieuwe onderneming. Dat ging nog wel even duren, maar toch. Onze vrouwen moesten ons eraan herinneren dat we wel op een feestje waren en dat er gasten waren die ons wilden spreken. Vooral hem dan. De enige die mij wilde zien was Lindsay, en meer dacht ik ook niet nodig te hebben. Ook een paar vriendinnen waren er en iedereen zag er op z’n best uit. Heerlijk die cocktailjurkjes om die jonge lijven. Met Lindsay als absolute topper natuurlijk. Ik leerde wel wat meer familie kennen die we anders nauwelijks zagen. Sommigen kende ik al en anderen niet. Het viel op dat bepaalde genen snel terug te vinden waren. Lindsay was niet de enige die knap was met blond haar en blauwe ogen. Dat viel me gewoon op.

-

En zo begon een nieuw jaar nadat we het oude wat rot hadden afgesloten met die Nicola en alles omtrent de zaak. Toch was het de basis voor iets nieuws. Onze relatie had een nieuwe boost gekregen en we gingen positief het jaar tegemoet. Zij en ik. Meer hadden we niet nodig. Of wel? In de drukte van die dagen hadden we het nooit meer over onze lijst gehad. Ik had er voor de grap een framepje voor gekocht en ik ben ook best handig. Een van die vakantieparkschilderijen op onze slaapkamer kon je nu openslaan zodat de achterkant te zien was. En daar bevond zich nu de lijst. Als ons slaapkamergeheimpje. Dat was de laatste keer dat Lindsay ernaar gekeken had, volgens mij. Ik niet. Ik keek er nog vaak naar. Die lijst was waarschijnlijk verre van compleet. Ik wilde nog wel meer dingen doen met haar. Dat ‘standje 69’ waar dit fantasieënspel mee was begonnen, stond er niet eens op, en dat hadden we nooit echt goed gedaan. We hadden het er dan wel niet over gehad, maar ik was er stiekem toch dagelijks mee bezig. Zeker nadat ik geen werk meer had. Zomaar een lijstje voor de lol wat we niet serieus moesten nemen. Zo had ik het haar uitgelegd. Iets spannends en geheims. En meer was het niet. En toch wilde ik al snel meer.

-

Juist in die drukke weken dacht ik regelmatig aan de lijst en de dingen die we al hadden kunnen doen. Ik fantaseerde er graag over, vaak ter plekke, maar durfde het haar niet voor te stellen. Vaak zou dat denk ik ook ten koste gaan van de charme. Want hoe lekker was het geweest als ze me een tijdje had zitten pijpen tijdens de reis naar Texel? Onder het mum van de ‘spontane blowjob’. Maar had ik het gezegd, was het spontane er meteen alweer vanaf. En bij m’n ouders konden we ook geen seks hebben, dat was te gehorig. Dus dan maar buiten in het bos aan de duinen of op het strand. Ik kende nog wel een trucje van vroeger om in te breken in strandkotjes. Daar hadden we romantisch de nacht kunnen doorbrengen. Het was er niet van gekomen. Ik dacht ook niet dat ze dat zou doen. En wat ze niet wist, was dat er tussen mijn vriendinnen ook wat jeugdliefdes zaten. En nu liet ik m’n fantasie natuurlijk helemaal losgaan zonder meer aan het redelijke te denken, maar wat als één van hun de nieuwe Nicola zou zijn. Als we dan toch op Texel zijn…

-

Nu werd ik van op vakantie gaan altijd al wel wat ondeugender en geiler. Maar ook toen we weer thuis waren, bleef ik er maar aan denken. Ze had met haar vriendinnen een cadeau kunnen geven. Zij vond pijpen dan wel niet leuk, maar misschien een van die vriendinnen wel. Ik zeg zomaar wat… En zo niet met m’n verjaardag, dan wel met oud en nieuw. Om eens goed het nieuwe jaar in te leiden. Op dat feestje waren überhaupt een hoop mooie, knappe vrouwen. Haar vriendinnen en nichtjes, maar ook de overbuurvrouw van haar ouders, die iets ouder was, en die we ook al wel kenden. Aan haar moest ik denken als ik dacht aan het hebben van seks met een ‘oudere’ vrouw. Ik had nog even met haar gepraat, en Lindsay had dat gezien. Zou ze er toch aan gedacht hebben?

-

Hoe dan ook hadden we het er niet over. De lijst leek voor haar niet meer te bestaan. En dat bracht mij in een lastige situatie. Want het openlijk hebben over seks en elkaar vertellen wat wel en niet te doen, smaakte voor mij naar veel meer. Ik wilde dat nu. Ik wilde die lijst afvinken, ook de dingen die ik zelf misschien niet heel leuk zou vinden. Maar als ik dat kan doen met iemand die ook alles voor mij overheeft, lijkt me dat een prachtig levensdoel. En dan wordt die lijst vast nog veel groter. Maar was Lindsay wel de persoon die dat voor mij zou over hebben? Haar zover krijgen mij ooit nog een keer een blowjob te geven, moest nog wel lukken, spontaan of niet. Maar anaal zou ze nooit doen. Zou ik dat wel willen? Niet als zij niet wilde, in ieder geval. En wat dan van seks met een ander stel. Swingen begon me steeds meer aan te staan, vraag me niet waarom. En natuurlijk een trio. En het maakte me niet eens meer uit in welke samenstelling. Ik wilde het gewoon. Ik had het voor ogen en kwam er niet meer vanaf. Ik en Lindsay zouden een heel fijn leven kunnen leiden zoals we dat nu doen. En wellicht kwam er nog ergens wat spanning om de hoek kijken. Maar moest ik daar wel op blijven wachten. Ik hield zielsveel van haar en kwam echt niks tekort. Zeker niet op dat gebied. Bijna elke avond zochten we elkaar nog op om elkaar nog even naar een hoogtepunt te brengen. Via seks, of zij bij mij met haar handen en ik bij haar met handen en mond. Maar was dat genoeg? De vraag stellen, was hem antwoorden.

-