It's Gonna A Be A Cold Christmas... - 3

Vroeg in de morgen word ik wakker door het geluid van een telefoon. Het is in ieder geval niet mijn telefoon. Ook Ester wordt er wakker van.

‘Is dat jouw telefoon?’

Slaperig kruipt Ester weer tegen me aan. ‘Dat zullen mijn vrienden zijn, die willen weten, hoe het gegaan is.’

Ik lach. ‘Hoef je geen statusupdate te geven?’

‘Straks! Nu lig ik nog veel te lekker!’

Ik glimlach en geef Ester een zoen. Ze rekt zich uit en kijkt me dan verliefd aan.

‘Je was gisteren echt geweldig, Johan! Alles was perfect! Het eten, en daarna het dansen en zeker de seks! Ik heb echt genoten!’

‘Dat hoor ik heel graag! Dus wel voor herhaling vatbaar?’

‘Absoluut! Nu kan ik pas begrijpen, waarom mijn vriendinnen het altijd zo over seks hebben. Dit was gewoon hemels!’

Ik kijk verbaasd. ‘Wil je zeggen, dat je nog nooit goede seks hebt gehad?’

‘Niet zoals dit. Ik ben wel eens klaargekomen tijdens de seks, maar meestal moest ik het meeste werk zelf doen. Het was wel fijn, maar dit is echt zoveel beter!’

Ze grinnikt dan en zegt: ‘Je zei, dat we in die blokhut dubbele pyjama’s aan moesten trekken, maar volgens mij houden we elkaar wel warm…’

Ik lach. ‘Volgens mij heb ik een seksbeest in je losgemaakt!’

Ik kietel haar en ze giert het uit van het lachen. ‘Johan, laat dat! Daar kan ik echt niet tegen!’

Ik geef haar dan een zoen en zeg dan: ‘En als je dacht, dat dit al goed was? Ester, dan heb je nog zoveel dingen niet uitgeprobeerd! Er zijn nog zoveel standjes, waarop de seks nog zoveel beter kan worden. We moeten alleen nog ontdekken, welke onze favorieten worden!’

Ze grijnst nu breed. ‘Dat vind ik een heel fijn vooruitzicht! Nog meer van deze heerlijke seks!’

‘Dan moet ik een grootverpakking condooms gaan kopen. Ik had er nog wat in de kast liggen, maar ze zitten tegen de houdbaarheidsdatum aan.’

‘Ik vind die dingen eigenlijk niets, Johan. Ik snap, dat het nodig is, maar ik denk, dat ik liever aan de pil ga. Zeker voor onze vakantie!’

Esters telefoon gaat weer en ze gromt. ‘Ik kan maar beter opnemen, anders blijven ze aan de gang!’

Ik lach en zeg: ‘Dan ga ik alvast douchen!’

Terwijl ik de douche in loop, neemt Ester haar telefoon op. Zoals ze al verwacht had, heeft haar vriendin Jessica al diverse keren proberen te bellen. Ze neemt op en zegt: ‘Wat is er, Jessie?’

‘Ah, daar ben je eindelijk! Ik maakte me al zorgen om je!’

‘Dat is helemaal niet nodig! Je stoort me eigenlijk. Ik was net bezig om Johan te verleiden voor nog meer seks!’

‘Dus alles is goed gegaan?’

‘Meid, het was zo perfect! En hij was zo lief! Ik voel me, alsof ik op een wolk zweef! We hebben lekker gegeten, en voordat we het wisten, was het al vijf uur. En wist je, dat zijn ouders de eigenaar zijn van de Lanschote?’

‘Wat? Dat meen je niet! Dus je gaat daar nog wel vaker eten?’

‘Ik hoop het wel! Het was echt heel erg lekker. Ik heb alleen zijn vader ontmoet, en je kunt wel zien, van wie Johan zijn looks heeft gekregen. En zijn vader is echt een aardige man.

Maar Johan is werkelijk fantastisch! Ik heb me nog nooit zo een vrouw gevoeld. Hij neemt de leiding, maar geeft me nooit het gevoel, dat hij me domineert. Wat hij doet, dat doet hij goed en doordacht. Niet alleen zo, maar ook tijdens de seks. En ik ben nog nooit zoveel klaargekomen! Ik ben echt de tel kwijt geraakt, maar ik ben minstens vier keer klaargekomen!’

‘Heeft hij een grote?’

‘Nee, maar dat vind ik juist helemaal niet erg. Hij weet hem te gebruiken, en dat vind ik wel belangrijk! En zijn lichaam! Hmm, nu ik eraan denk, hij staat nu onder de douche! Ik ga ophangen!’

Ester hoort haar vriendin lachen en haar succes wensen. Ester legt dan haar telefoon weg en loopt naar de douche, waar ik nog steeds onder sta. Die is niet heel erg groot, maar het is een inloopdouche, waar ze toch makkelijk bij kan komen staan. Ik voel haar armen om me heen glijden en ik voel een kusje op mijn rug. Ik draai me om en kijk in het stralende gezicht van Ester. Ze bedelt om een zoen, en die krijgt ze ook van mij. Ze laat meteen haar intenties zien, als ze haar hand over mijn pik laat glijden. Ze knielt voor me neer, en begint me weer te pijpen, terwijl het warme water over ons heen stroomt. Ze gaat door tot mijn pik stijf is, en gaat dan gebukt voor me staan. Ze kijkt me aan en zegt: ‘Neuk me, lekkere vent!’

Dat laat ik me geen tweede keer zeggen. Ik glijd moeiteloos in haar strakke kutje en begin haar dan op een stevig tempo te neuken. Ik grijp haar bij haar heupen en laat mijn pik hard in haar natte gleuf beuken. Af en toe moet ik stoppen, omdat ik voel, dat ik al bijna moet komen, maar dat is zeer tegen de zin van Ester in, die mijn pik blijft melken met haar kutje. En dan voel ik mijn orgasme komen en trek snel mijn pik uit haar kutje en spuit een flinke lading zaad op haar rug. Ik moet even op adem komen, maar besef me dan, dat Ester nog niet is klaargekomen. Ik hurk me dan, ze staat nog steeds voorovergebogen en hijgt ook van de inspanning, en begin dan haar kutje te likken. Ik laat mijn tong diep in haar kutje glijden en zuig aan haar kutje. Veel heeft ze niet meer nodig en met een gilletje komt ze dan klaar. ‘O god! Ik kooooommmm!’, krijst ze uit in de badkamer. Dan zakt ze bijna in elkaar en ik vang haar nog net op. Ik help haar weer overeind en ze slaat haar armen om me heen.

Ze heeft een grote grijns op haar gezicht, van oor tot oor. Ik lach en zeg: ‘Volgens mij is je mond nu breder dan ooit!’

Ze moet lachen. ‘Ik voel me ook zo lekker! Jij bent geweldig en je vrijt zo lekker! En ook dit was weer geweldig! Ik ben bang, dat ik nooit genoeg van je zal krijgen!’

Ik lach. ‘Volgens mij heb ik de nymfomane in je wakker gemaakt!’

Lachend antwoordt ze: ‘Dat zou best wel eens kunnen!’

‘Dat heb ik weer! Pff, ik mag wel weer in training gaan!’

Ze wil weer verder gaan, maar ik vind het voor nu wel even goed. Dus zet ik even vol de koude douche aan. Ze gilt even hard en kijkt me boos aan. Lachend zeg ik: ‘Zo, en nu even afkoelen!’

Ze kijkt me dan met een pruillipje aan. ‘Klootzak! Het was net allemaal zo perfect!’

‘Je moet een beetje geduld hebben, Ester. Te veel is ook niet fijn. Je bent echt een geweldige meid, en dat meen ik echt! En met je vrijen, dat vind ik echt geweldig! Maar je moet het niet overdrijven. Daarom moest ik even aan de noodrem trekken!’

Ze kijkt me nog steeds wat boos aan, maar die zakt al snel. ‘Dat had je toch ook wel kunnen zeggen?’

‘Dat klopt, maar nu heb je wel lekker harde tepels!’

Ze moet ondanks haar boosheid lachen. ‘Hmm, daar gaat mijn beeld van de perfecte man!’

Ik glimlach en zeg: ‘Ben je nog steeds wel een beetje verliefd op me?’

Ze draait zich om en ik laat die kans niet glippen en kus haar in haar nek. ‘God, je bent echt onmogelijk! Zo kan ik toch niet boos op je blijven!’

‘Dat is ook niet de bedoeling… Kom, ik zal je even wassen!’

Ik pak de spons en begin haar dan af te sponsen. En daarbij vergeet ik echt geen plekje en hier en daar geef ik haar kleine kusjes over haar hele lichaam. Ze is haar boosheid al snel vergeten en geniet van deze liefkozingen. Maar als ik klaar ben, zet ik de douche weer aan, alleen zit er nog een beetje koud water in. Ze gilt even en ik merk meteen, dat het koud is.

‘Sorry, dat was niet de bedoeling!’

Maar het water wordt alweer warm, maar ze kijkt me wel wat boos aan.

‘Echt, dat was niet de bedoeling! Er zal nog wel wat koud water in de slang hebben gezeten.’

‘Hmm, vooruit dan maar. Omdat je net zo lief voor me was!’

Ze geeft me dan een zoen. Ik pak dan een grote badhanddoek en droog haar galant af. Ze doet hetzelfde bij mij, en dat ervaar ik als best plezierig. Ik pak haar een nieuwe tandenborstel uit de kast en geef haar die.

‘Zo, dan hoef je niet meer die van mij te lenen!’

Maar eigenwijs als ze is, pakt ze mijn oude tandenborstel.

‘Die had ik gisteren nog gebruikt’, geeft ze me als verklaring. Ik schud lachend mijn hoofd en gebruik dan zelf maar mijn nieuwe tandenborstel, terwijl we naakt onze tanden poetsen. Ik ben dan klaar en dan werkt ze me vakkundig de badkamer uit.

‘Zo, en nu moet ik kijken of ik nog wat van mijn haren kan maken! Hup, de badkamer uit! Een vrouw heeft ook zo haar momentje alleen nodig!’

Lachend loop ik de badkamer uit en trek me lekker vlotte kleren aan. Een blik naar buiten verraadt me, dat het weer helemaal opgeklaard is, zoals ook de weersvoorspellingen waren. Ik heb wel zin om lekker te gaan wandelen met dit weer. En wellicht wil Ester ook wel mee. Ik loop naar beneden en zet de oven alvast aan om voor te verwarmen en haal wat afbakbroodjes uit de kast. Zondags drink ik ’s morgens altijd thee, en die zet ik me dan ook nu weer. Uit de fruitschaal haal ik wat sinaasappels, bananen en peren, die ik in kleine stukjes snijd, en in een kommetje doe. In de koelkast heb ik ook nog wat meloen liggen, die voeg ik er al snel aan toe. Ik heb ook nog een paar eieren op het vuur staan, en die zijn ook al bijna klaar.

Het ontbijt staat al bijna klaar, als Ester naar beneden komt. Ze heeft haar haren weer prachtig in model gekregen, alleen is ze nu niet gekleed in haar jurk, maar ze heeft weer een sweater uit mijn kast gepakt, die ze nu als een lange jurk om zich heen draagt. Ik lach, als ik haar zo zie.

‘Weer een metamorfose!’

Ze haalt haar schouders op. ‘Dat vind ik nou gewoon lekker! Ik hou wel van een sloebertrui en het idee, dat jij die al eens hebt aangehad, geeft me wel een fijn gevoel!’

‘Als jij het fijn vindt, ga vooral je gang! Ik heb het ontbijt al klaar staan. Geen koffie, dat heb ik zondagsmorgens nooit. Maar wel thee!’

‘Ik drink ook liever thee, dus dat is niet erg! Hmm, dat ontbijt ziet er wel lekker uit! Fruit, een eitje, broodjes! Je hebt je wel uitgeleefd!’

‘Dat is wat ik op een zondagmorgen altijd eet, dus voor mij is het niet zo heel bijzonder. Maar tast toe, er is genoeg!’

Ik schud haar een theeglas vol en voor mezelf ook een. Met smaak eet ze het ontbijt op en werpt me verliefde blikken toe.

‘Ik wilde zo meteen gaan wandelen. Heb je zin om mee te komen?’

‘Ik heb wel zin, maar dan moet ik nog wel even langs huis af.’

Meteen er achteraan zegt ze: ‘O nee! Ik heb met mijn ouders afgesproken, dat ik op tijd bij ze zou zijn. Ze hadden me gevraagd of ik met ze mee wilde gaan naar een expositie in een galerie waar een nichtje van me haar werk exposeert.’

Ze kijkt best teleurgesteld.

‘Er komen nog wel meer momenten, waarop we samen dingen kunnen doen, Ester. En je moet ook je ouders en vrienden niet vergeten, ook al ben je verliefd!’

Ester glimlacht flauwtjes, ze heeft duidelijk niet erg veel zin om naar die expositie heen te gaan.

Uit pure interesse vraag ik: ‘Wat voor kunst maakt je nichtje?’

‘Van alles. Ze schildert, maakt beelden en maakt soms dingen, waarvan ik me afvraag, wat het moet voorstellen. Maar ze is niet slecht en dit is nu haar tweede expositie!’

‘Zo, dan moet ze toch al wat voorstellen. Waar is dat? Misschien dat ik na het wandelen ook even ga kijken.’

‘In de Kunstzaal op de Van Wijlenstraat.’

‘Ah, daar! Ik weet, waar dat is. Daar heb ik dat beeld ook gekocht. Dat vind ik nog steeds mooi om te zien!’

Ik wijs haar een van de beelden, die ik in mijn kamer heb staan. Het is een voorstelling van een vrouw, in diverse bonte kleuren geschilderd. Het is moderne kunst, en wat het ook al precies weer voor moest stellen, weet ik niet meer, maar ik vind het mooi en dat vind ik het belangrijkste. Ik heb er nog wel de papieren bij, maar die heb ik in de kluis liggen. Ester kijkt dan eens rond. ‘En dat beeld dan?’

‘Geloof het of niet, dat heb ik zelf gemaakt. Ik heb eens een cursus beelden maken gedaan. Het is niet helemaal zo geworden, als ik wilde, maar toen ik het eenmaal zwart gemaakt had, vond ik het wel mooi.’

‘Dus je bent zelf ook een beetje kunstenaar?’

‘Dat vind ik wel overdreven. Het was leuk om te doen, maar ik heb die cursus alleen maar gedaan, omdat ik die gekregen had van mijn moeder. Het was zonde om er geen gebruik van te maken. Maar ik hou wel van kunst. Die twee schilderijen, die daar links hangen, die heb ik me vorig jaar gekocht.’

‘Die vind ik wel mooi! Ik vind het mooi, hoe die bloem van het ene naar het andere schilderij doorgaat, terwijl je ze ook afzonderlijk zou kunnen ophangen.’

‘Ja, dat vond ik nou ook. Maar als je goed kijkt, zie je ook een omgekeerde vorm erin. Dat vond ik knap gemaakt, en daarom heb ik ze ook gekocht. Ze waren wel duur, maar wel de moeite waard.’

Ester bekijkt de schilderijen nog eens goed en ontdekt dan inderdaad wat ik haar beschreef.

‘Wat subtiel gemaakt! Ja, dat geeft deze schilderijen net wat meer! En dat schilderij?’

Ik lach. ‘Die komt van de IKEA.’

Ester lacht. ‘Dus dat is niet zo zeer kunst? Maar het past wel in je interieur!’

‘Dank je. Maar die hoop ik toch nog eens te vervangen door wat anders. Misschien, als die nieuwe klant goed gaat, dat ik weer wat kan kopen.’

Na het ontbijt loopt Ester weer naar boven, waar ze zich weer in haar jurk kleedt en komt dan weer naar beneden. Ik sta er nog steeds van versteld, hoe mooi ze in deze jurk is. Ze ziet me naar haar kijken.

‘Als je zo doorgaat, heb ik geen kleren meer aan!’

‘Niets daarvan! Je moet naar je ouders toe! En ik ga lekker een stuk wandelen! En ik zou nog even langsgaan bij een vriend van me, dus vandaag moeten we toch even onze eigen dingen doen.’

Ester knikt. ‘Ik zal je wel missen!’

Ik sla mijn armen om haar heen. ‘En ik zal je ook missen! Ik bel je vanavond wel weer!’

Ze knikt en geeft me een lange zoen. Dan pakt ze haar jas en komt dan tot de ontdekking: ‘Shit, ik ben te voet!’

‘Moet ik je even wegbrengen?’

Ze kijkt naar buiten. ‘Nee, het is lekker weer en dat stukje kan ik best te voet!’

Ze geeft me dan nog een afscheidszoen en loopt dan weg. Ik kijk haar na en geniet nog even na van haar mooie lichaam. Dan pak ik me op en ruim de resten van het ontbijt op. Als ik klaar ben, pak ik mijn wandelschoenen, trek mijn jas aan, en stap in mijn auto.

Ik rij naar een populair wandelgebied, waar ik vaker ga wandelen. Het is niet zo heel ver van mijn huis af, amper tien minuten rijden. Maar als je daar de weg kent, en de minder bekende paden volgt, zie je soms prachtige dingen. Maar vandaag wil ik gewoon even alleen zijn. Even met mijn gedachten bij de afgelopen dagen alleen zijn. Want er is een hoop gebeurd in die tijd. Het belangrijkste is wel Ester, die me wel op meerdere manieren heeft verrast. Wat een schat van een meid is ze toch. Vrolijk, mooi, grappig en intelligent. Ik denk weer terug, aan hoe ze binnenkwam in het restaurant. Dat staat op mijn netvlies gegrift. Maar ik denk niet alleen aan Ester. Ik denk ook even over mijn werk, want door mijn nieuwe opdrachtgever heb ik nu weer wat nieuwe zorgen, omdat het kantoor nu echt wel te klein begint te worden. Hoe moet ik dat weer gaan doen? Misschien moet ik het aanbod van mijn vader regelen en via zijn kennis een nieuwe kantoorruimte vinden, waar ik misschien wel parkeerplek voor mijn deur heb. Dat zou zeker meer indruk maken bij potentiële nieuwe klanten.

Ik heb me er snel zelf van overtuigd, dat een nieuw kantoor de juiste stap zal zijn, en ik neem me voor snel te gaan kijken of het allemaal ook financieel haalbaar is. En dat heeft weer als gevolg, dat ik me nu een stuk lekkerder voel. Het heeft toch aan me zitten knagen, omdat het me al langer dwars zit, dat het kantoor te klein is. Maar ik zit zo in mijn gedachten verzonken, dat ik niet eens in de gaten heb, dat er iemand naast me loopt.

Opeens zegt de man naast me: ‘Zeg je niets meer tegen je vrienden?’

Ik kijk verbaasd om en kijk dan in de ogen van mijn vriend Theo.

‘Och, dat had ik helemaal niet in de gaten!’. Als ik even iemand niet zou willen zien, dan is hij het. Maar ja, hij is er en ik moet er maar mee omgaan.

Theo lacht. ‘Dat merkte ik! Ik loop al minstens dertig meter langs je, en je had het niet eens in de gaten!’

Ik lach. ‘Sorry, ik was aan het nadenken over uitbreiding van mijn kantoor. Dat begint nu veel te klein te worden. En als ik hier wandel, kan ik soms beslissingen beter nemen.’

‘Zeker geen slecht idee om het op deze manier te doen. Maar zag ik je twee dagen geleden niet lopen met een vrouw? Je liep duidelijk naar je huis heen.’

Ik glimlach. ‘Dat klopt. Ze had een lekke band en ik heb haar geholpen die te plakken. Ik kon haar toch moeilijk in de stromende regen laten staan?’

‘Is dat alles, wat er gebeurd is?’

Ik lach. ‘Misschien wel.’

‘Haha! Ik dacht het al! Je hebt een veel te grote glimlach op je gezicht!’

‘Ik voel me ook lekker. Ze is echt geweldig!’

‘Hoe heet ze?’

‘Ester. We hebben een goede klik met elkaar. Gisteren samen geluncht bij de Lanschote, dat was erg leuk!’

‘Dus je ouders hebben haar ook al ontmoet?’

‘Mijn vader wel, mijn moeder was er niet. Maar nu zullen ze wel even wat minder zeuren, dat ik nooit een vriendin heb en zo.’

‘Het zal je toch wel niet alleen daarom te doen zijn?’

‘Nee, daarvoor vind ik Ester veel te leuk! Maar het is nog maar pril, dus ik doe het nog wat rustig aan.’

‘Heb je haar niet meegenomen om te gaan wandelen?’

‘Nee, ze had iets met haar ouders. Maar ze is net weg.’

Theo kijkt me aan. ‘Zo, dus ze heeft al bij je geslapen?’

Ik knik. ‘Wat zal ik zeggen? Absoluut verliefd! Ik hoop echt, dat dit wat wordt. Ze past met alles bij me. We hebben gedeelde interesses, en ze heeft ook nog wat te vertellen. Ze is misschien niet zo hoog opgeleid, maar dat vind ik niet zo’n probleem. Het is in ieder geval geen tutje, dat denkt, dat ze wat meer is, dan de rest.’

Theo lacht. ‘Dat is maar goed ook, want daar heb je echt een broertje aan dood! Dus een nieuwe vriendin en een uitbreiding van je zaak? Goed bezig!’

‘Ja, maar dat brengt ook weer nieuwe zorgen met zich mee. Het een komt niet zonder het andere.’

‘Dat is zo. Heb je trouwens al wat te doen met oud op nieuw?’

‘Hmm, dan zit ik nog in Zweden. Even wat dagen naar de blokhut, want ik ben echt even toe aan vakantie. Ik heb de afgelopen maanden alleen maar gewerkt! Het was behoorlijk aanpoten om die nieuwe, grote klant binnen te halen. Maar het is me gelukt, en daarom heb ik ook twee nieuwe werknemers aangenomen. Alleen is het kantoor nu wat te klein.’

‘Hoeveel heb je er nu voor je werken?’

‘Acht man. En dan te bedenken, dat ik drie jaar geleden nog alleen zat! Toen was dat kantoor nog veel te ruim voor me!’

‘Ga jij maar lekker op vakantie! Je zou je nieuwe vriendin mee moeten nemen!’

‘Wie zegt, dat ik dat niet doe? Al weet ik het niet zeker. We kennen elkaar nog maar pas.’

‘Hmm, als het gevoel goed is, dan is wat tijd alleen samen goed. Ken ik haar trouwens?’

‘Ik denk het niet. Ze komt niet oorspronkelijk uit ons dorp. Maar hier was een woning vrij, en zij zocht woonruimte. Zo gaat dat!’

‘Dus nu woont ze hier wel?’

‘Ja. Je zal haar nog wel een keer zien. Maar ik denk, dat ik nu weer op huis aan ga. Er zou een nieuwe expositie zijn in de Kunstzaal en dat wil ik me gaan bekijken.’

‘Klopt! Daar wilde Annemiek ook al naar toe. Maar ik weet hoe ze is. Als ze dan wat moois ziet, dan wil ze het hebben ook!’

‘Jij wilde zo graag met een kunstschilder trouwen!’

‘Ik weet het, maar als ons huis nog niet vol genoeg hing…’

‘Die twee schilderijen, die ze voor me gemaakt heeft, heb ik nog steeds. Ik vind ze nog steeds erg mooi.’

‘Kom anders straks nog eens langs. Dan kunnen we weer eens bijkletsen.’

‘Dat zal ik doen. Waar is Annemiek ergens? Wilde ze niet met je mee gaan wandelen?’

‘Ze had wat last van migraine. Ze ligt nu op bed, en zal straks wel weer in orde zijn. En dan kan ik wel thuis blijven, maar dan kan ze niet slapen.’

‘Op die manier. Goed, ik kom vanmiddag wel. Ik ga nog wel eerst even bij Peter langs, die moet ik nog zijn boormachine terugbrengen.’

‘Dat is goed! We zien je wel verschijnen! En verwacht maar een kruisverhoor van Annemiek!’

Ik lach. ‘Ik zal me erop voorbereiden!’

Twintig meter verderop is een pad, die me weer terugbrengt naar de parkeerplaats en ik neem afscheid van Theo. Al snel ben ik terug en stap in mijn auto. De wandeling heeft me goed gedaan en ik heb zin om weer lekker bij te kletsen met mijn vriend Theo en zijn vrouw Annemiek. We zien elkaar eigenlijk veel te weinig, en zeker in deze tijd heb ik mijn sociaal leven op een wat lager pitje gezet.

Ik rij eerst naar huis, waar ik me weer omkleed in een wat nettere kledij, meer geschikt voor het bezoeken van een expositie. Ik neem voor de voorzichtigheid ook maar mijn creditcard mee, je weet maar nooit of ik iets moois zie, dat ik kan betalen. Ik ben al snel bij de galerie, waar toch redelijk wat mensen rondlopen. En ik zie al meteen wat stukken staan, die mijn aandacht trekken. Niet iets, wat ik zou kopen, maar wat ik wel mooi vind. Maar ik kijk ook rond, of ik toevallig Ester zie. Ze blijkt er niet te zijn. Misschien is ze al geweest, of moet ze nog komen. Wie zal het zeggen?

Ik kijk op mijn gemak rond en zie dan een prachtig schilderij. Het zou een perfecte vervanging zijn voor het IKEA-schilderij. Het is helemaal mijn stijl, en het prijskaartje past ook nog eens. Er komt een jonge vrouw naar me toe.

‘U heeft interesse in het schilderij?’

‘Ja, is het te koop?’

‘Jazeker, daarvoor hangt het hier ook. Ik moet plaats maken voor nieuw werk!’

‘Ah, dan bent u de kunstenaresse?’

Ze glimlacht. ‘Lindsey Walters.’

‘Zo’n vermoeden had ik al, ik had de signatuur al gezien. Ik vind het wel mooi, zou perfect in mijn interieur passen. Maar ik wil natuurlijk wel weten, wat je gedachten waren, toen je dit schilderde.’

‘Eigenlijk is dit wat persoonlijk, iets uit mijn familie. Het gaat over een nichtje van me, die een nare tijd achter de rug heeft. Ik beeld hiermee af, welke frustraties ze toen had. Daar zijn die zwart met rode uitroeptekens mee bedoeld.’

‘Zou u het schilderij dan niet beter aan uw nichtje kunnen geven?’

‘Ik weet zeker, dat ze het zou willen. Ze vindt het zelf erg mooi, maar ze kan het niet betalen. En ik moet er toch een beetje van leven. Zo gaat dat nu eenmaal.’

‘Nou, ik vind het verhaal minstens zo belangrijk als het schilderij zelf. Ik wil het wel. Zullen we dan even het papierwerk in orde maken?’

De vrouw knikt blij, en ze neemt me mee naar een kamer achter de galerij. Het papierwerk is snel geregeld, en we spreken af, dat ik haar het geld overmaak, en dat ik het schilderij na de expositie kom ophalen. Ze plaatst dan een kaartje bij het schilderij, dat het verkocht is. Maar zo kan iedereen nog wel even van het schilderij genieten. Ze bedankt me en ik zeg dan: ‘Mag ik je nog één ding vragen? Heet je nichtje toevallig Ester?’

Ze kijkt verbaasd aan. ‘Hoe weet u dat nu?’

‘Ik had zo’n vermoeden. Doe me een lol en als ze vraagt, wie het schilderij gekocht heeft, zeg haar dan maar, dat je me niet kent. Zelfs al ben ik er nog. Het heeft een goede reden.’

‘Waar kent u Ester dan van?’

‘Laat ik het zo zeggen, we zijn een beetje aan het daten. Het is nog pril en ik wil het nog niet te zeer pushen. Dus naast dat ik het schilderij en het verhaal mooi vind, heeft het dus ook nog wat extra waarde voor me. Ik wil, dat ze zelf ontdekt, dat ik het gekocht heb.’

‘Dus je bent haar nieuwe vriend? Ik wist niet eens, dat ze weer verkering had!’

‘Zover zijn we nog niet, hoor! Maar er is een begin, en daar wil ik het even bij laten. En wil je het nog even voor je houden? Ik weet niet of haar ouders het al weten.’

Ze knikt. Dan zegt ze: ‘O, ik heb iets gehoord van Jessica! Ester ging op date! Dus jij bent dat?’

‘Zoals het er naar uit ziet, ja.’

‘Wat leuk! Nou, ik zal mijn mond wel houden! Maar ik ben wel blij voor haar. Zo’n knappe vent? Ik wist het wel!’

Ik lach. ‘Nu ben je te laat!’

Ze lacht en zeg dan: ‘Ik ga kijken of nog meer mensen interesse hebben in mijn werk!’

Ik kijk verder in de galerie en zie dan plotseling Ester met haar ouders binnenkomen. Althans, dat vermoed ik. Ze heeft me niet gezien, omdat ik net om de hoek sta. Ze worden meteen begroet door Lindsey en ik kan net horen, wat ze tegen elkaar zeggen.

‘Wat is het druk, Lindsey! Heb je ook al wat verkocht?’

‘Ja, een schilderij. Maar wel dat van jou. Vind je het erg?’

‘Een beetje. Dat vind ik wel jammer, maar ik kon het toch niet betalen. Wie heeft het gekocht?’

‘Ik ken hem niet. Een man. Ik heb hem wel eens eerder gezien, maar ik weet zo niet meer hoe hij heet. Bovendien heeft hij me gevraagd onbekend te willen blijven, dus ik mag het niet eens vertellen.’

‘Waarom dat?’

‘Zo gaat dat soms met kunst. Niet iedereen wil bekend maken, wat ze hebben gekocht. Nu is dit geen heel duur schilderij, maar echt goedkoop is het ook niet. En wie weet, als ik naam maak, wordt het straks nog geld waard!’

Ester lacht. ‘Ik vind het anders toch best veel geld! Wat heb je ervoor gekregen?’

‘Zeventienhonderd! Niet slecht, toch?’

‘Nee, zeker niet!’

Ik wil niet te veel afluisteren, en ga dan verder. Lindsey is zeker een begaafd kunstenaresse, die op vele vlakken thuis is. Ik zie dan een vreemd voorwerp staan, dat meteen mijn aandacht trekt. Lindsey ziet me kijken en komt weer op me af. Lachend zegt ze: ‘Je vriendin is er.’

‘Ik heb haar gezien, maar zij heeft me nog niet gezien. Nog even houden zo. Maar wat mag dit voorstellen? Het ziet eruit als een soort kapstok!’

Lindsey lacht. ‘Dat is het ook. Ik wilde iets maken, dat zowel kunst als nuttig is.’

‘Grappig! En wat mag dit dan kosten?’

‘O, ga je nog meer kopen?’

‘Wie weet? Je bent een goede kunstenaresse. Ik weet zeker, dat hier wel meer mensen interesse in zullen hebben. En ik ben van plan om een ander kantoor te gaan betrekken en daar wil ik zeker wat kunst in gaan zetten. En wat is dan praktischer om kunst met het nuttige te combineren! En dit zie ik wel zitten. Nu is dit maar voor drie jassen, maar zou je er ook kunnen maken voor minstens twaalf jassen?’

‘Ja, natuurlijk kan dat! Ik kan dit eindeloos uitbreiden. En het is niet eens zo heel duur. Deze set kost vijfhonderd, en als ik er nog drie bij moet maken, dan kost je dat totaal zestienhonderd.’

Ik denk even na. ‘Daar moet ik even over nadenken. Het aanbod is niet slecht en ik heb zeker interesse. Maar hoeveel sets ik wil, dat zal afhangen van het pand, dat ik zal betrekken, en ik ben nog maar pas op zoek.’

‘Dat is niet erg, maar ik hoop wel op je opdracht!’

Ik geef Lindsey mijn visitekaartje en zeg: ‘Stuur me een offerte voor die sets voor verschillende aantallen. Ik wil er minimaal voor 12 jassen, maar wellicht ook nog meer.’

Dankbaar neemt ze het kaartje aan en dan zie ik Ester achter haar staan.

‘Hey, Johan! Jij ook hier? Ben je kunst van Lindsey aan het kopen? Ze is mijn nichtje!’

‘Ja, dat wist ik inmiddels al. Dat zijn, neem ik aan, je ouders?’

Ester glimlacht. ‘Ik zal je even voorstellen. Pap? Mam? Dit is Johan Wijstermans, waar ik je zojuist nog over verteld heb.’

Ik geef de man en vrouw een hand. ‘Aangenaam kennis met u te maken.’

‘Dus jij bent de man, waar Ester zo hotel de botel van is?’

Ik glimlach. ‘In persoon. Ze is geweldig. We hebben ons gisteren heel prima geamuseerd!’

Ester knikt. ‘Ja, het was echt perfect! We hebben lekker gegeten in de Lanschote!’

‘Zo, doe maar duur!’

Ik lach. ‘Zo duur was dat niet voor mij, mevrouw. Mijn ouders zijn de eigenaar van de Lanschote. Dat wil niet zeggen, dat ik er gratis eet, maar ik kan het me wel veroorloven.’

‘Mag ik vragen, wat voor werk u doet?’

‘Ik heb mijn eigen IT-consultatiebureau. En dat loopt erg goed. Ik was net aan het kijken naar deze kapstok, die uw nichtje gemaakt heeft. Dat lijkt me wel wat voor op mijn kantoor.’

‘U heeft wel smaak! Moet u zeker doen, Lindsey maakt prachtige stukken!’

‘Dat ben ik helemaal met u eens! Ze heeft zeker talent!’

Haar vader zegt dan: ‘U heet Wijstermans? Die naam komt me bekend voor. U heeft uw kantoor hier niet in het dorp?’

‘Nee, in de stad. Daar waar mijn meeste klanten zitten, al probeer ik nu mijn gebied wat uit te breiden. Je moet meegaan met je tijd!’

‘En de zaken gaan goed?’

‘Ik mag niet klagen. Ik ben nu zes jaar bezig en de laatste drie jaar is mijn bedrijf flink gegroeid. Afgelopen vrijdag nog twee nieuwe werknemers aangenomen, wat weer als gevolg heeft, dat het kantoor te klein begint te worden. Maar ik krijg meer klanten, dus moet er ook meer volk bij. Tja, het leven van een ondernemer staat nooit stil!’

‘Het kan zijn, dat we al eens uw bedrijf gepolst hebben, enkele jaren geleden. Maar u bent het toen helaas niet geworden.’

‘Dat geeft niet, dat hoort er gewoon bij. Je kunt niet alle klanten hebben.’

De man glimlacht. ‘Ik zal me even voorstellen. Geert van Haar.’

Ik geef de man nog een hand. ‘Aangenaam. En nu weet ik ook meteen de achternaam van Ester, want die had ze me nog niet verteld!’

De man lacht. ‘Ik sta er niets van versteld. Maar u lijkt me een keurige man. Ester is in ieder geval vol lof over u. Ik stond er al van te kijken, dat ze meteen over u vertelde. Dat doet ze niet zo vaak, als ze een nieuwe vriend heeft.’

Ester bloost even. Haar moeder zegt dan: ‘Ik moet Geert gelijk geven, zo kennen we Ester al een hele tijd niet meer. Maar klopt het, dat ze in de bus tegen u aan is gevallen?’

‘Dat klopt, maar ik durf te wedden, dat ze niet durft te vertellen, waar ze zich toen aan vast hield…’

Ester bloost nu helemaal, en haar moeder lacht. ‘Dan zal het heus wel iets zijn, waar ze zich wat voor schaamt. Anders had ze het wel gezegd!’

‘Laten we het er maar zo op houden, daar hou je een vreemde man zeker niet vast!’

De ouders van Ester lachen. ‘Nou, dat is me nog eens een kennismaking!’

‘Ze viel me toen in ieder geval al wel op, dat is zeker!’

‘Dat wil ik wel geloven! En ze is toen met u mee gegaan, omdat haar band lek was?’

‘Ja, en als gentleman kun je een vrouw toch niet in de stromende regen met een lekke band naar de andere kant van het dorp laten lopen? En tja, van een kwam het ander. En nu staan we hier!’

Haar vader lacht. ‘Tja, zo snel kan dat gaan. Ik hoop in ieder geval, dat het iets wordt. Dat kan Ester wel gebruiken.’

‘Ik zal mijn best doen. Meer kan ik u niet beloven!’

‘Meer verlangen we ook niet van u.’

De moeder van Ester stelt zichzelf dan ook voor. ‘Nou, dan zal ik mezelf maar voorstellen, aangezien Ester te zeer bezig is met blozen… Ik ben Joselien van Haar, maar iedereen noemt me José.’

‘Aangenaam kennis met u te maken, José!’

José glimlacht. ‘Aan uw opvoeding mankeert in ieder geval niets!’

‘Ik zou gigantisch op mijn kop van mijn moeder krijgen, als ik me nu zou misdragen. Dat heeft mijn moeder er wel ingeramd.’

‘Uw ouders zijn eigenaar van de Lanschote?’

‘Ja, dat hebben ze vanaf de eerste steen zelf opgebouwd.’

‘En u gaat uw ouders niet opvolgen?’

‘Nee, dat gaat mijn zus met mijn zwager doen. Die zijn daar ook veel beter voor geschikt. Ik hoop alleen dan wat meer korting te krijgen, als ik daar ga eten!’

José lacht. ‘Dan zal je wel gemakkelijker kunnen reserveren!’

‘Ook niet altijd, maar ik heb dan wel een voorkeursbehandeling. Ik kom er wat gemakkelijker tussen, dan anderen. Maar op het moment is het niet zo druk met allemaal die maatregelen.’

‘Hebben ze het er moeilijk mee?’

‘Het gaat. Het houdt niet over, maar ze zullen het wel overleven. Ze hebben een hele goede naam, en dat scheelt echt enorm. Dat kon je meteen merken, toen de maatregelen even weg waren. Toen hebben ze overuren moeten draaien! Zelfs ik kon er maar met moeite tussen, maar het heeft me wel een klant opgeleverd!’

‘Ik geloof het meteen. Geert en ik zouden er best wel eens willen gaan eten, maar je komt er zo moeilijk tussen.’

‘Ik kan wel eens kijken, of ik iets kan regelen? Misschien volgende week zaterdag? Het moet dan wel overdag. Dan kunnen we elkaar wat beter leren kennen en misschien zijn mijn ouders er dan ook allebei.’

José kijkt haar man en Ester aan. ‘Wat zeggen jullie daarvan?’

Ester zegt meteen: ‘Dat zou ik heel fijn vinden, als jullie dat zouden willen doen. Ik vind Johan namelijk heel erg leuk, en ik hoop ook echt, dat we iets blijvends kunnen opbouwen. Dus ik zou het wel prettig vinden, als jullie elkaar beter leren kennen. En als de ouders van Johan er ook nog bij zijn, dan is het helemaal perfect!’

Ik zeg meteen: ‘Ik kan niet garanderen, dat ze bij het eten aanwezig zullen zijn, maar ik zal mijn best doen.’

‘Ach, dat maakt toch niet uit! Het zou al leuk zijn om ze alleen even te ontmoeten!’

We praten nog een tijdje, maar dan zie ik, dat ik nog naar mijn vrienden moet en neem afscheid. Ester zwaait lief naar me, maar haar moeder zegt: ‘Zeg, zou je niet eens passend afscheid nemen van je vriend?’

Blozend komt Ester naar me terug en geeft me een korte zoen. Ik glimlach en zeg: ‘Ik had op een betere zoen gehoopt!’

Ze glimlacht en geeft me dan een goede en lange zoen. Dan laat ze me los en loopt met haar ouders mee. Lindsey staat nog steeds langs me. ‘Zo, die is echt helemaal verliefd op je! Proficiat! Ester is normaal niet het type, dat zo snel verliefd wordt, zeker niet na wat ze allemaal heeft moeten doormaken, en zo jong al!’

‘Wat is er dan gebeurd?’

‘Het is iets heel ergs, maar ze moet het je zelf vertellen. Zoiets moet je niet van mij horen. Maar geloof mij maar, je zit wel goed! Geert en José hebben je ook al goedgekeurd, je zit gebeiteld!’

Het maakt me dan wel nieuwsgierig naar wat Ester dan kan zijn overkomen. Maar Lindsey heeft gelijk en ik moet gewoon wat geduld hebben. Ik neem dan afscheid en ga naar mijn vrienden toe.

Het nieuws, dat ik een vriendin heb, is schijnbaar al snel onder mijn vrienden rondgegaan. Dat merk ik al meteen als ik de boormachine bij mijn vriend Peter terugbreng.

‘Wat hoor ik nu, Johan? Je hebt een nieuwe vriendin?’

Ik lach. ‘Zo, dat gaat ook snel! Ik zal straks Theo even bedanken, dat hij het nieuws zo snel verspreid heeft.’

‘Nou, ik heb het anders niet van Theo gehoord. Lance zag je vriendin afscheid nemen, toen ze de deur uitliep. Hij reed toevallig voorbij. Maar Theo weet het ook al?’

Ik lach. ‘Dat kan natuurlijk ook. Maar ik ontken het ook niet. Maar het is echt nog heel pril, we kennen elkaar nog maar echt een paar dagen. Maar ik geef toe, ik heb er flink de vlinders van in de buik.’

‘Toch mooi, man! Niemand verdient het meer om weer gelukkig te zijn! Ik ben blij voor je!’

‘Dank je. Het gebeurde onverwachts, maar dit voelt goed. We gaan wel zien, wat het gaat worden. Ik hoop er het beste van.’

‘Dat gaat wel goedkomen. Hoe heet ze?’

‘Ester van Haar. Ze woont in die nieuwe appartementen aan de zuidkant.’

‘Ach daar! Die naam zegt me zo niets.’

‘Ze komt ook niet van hier. Haar ouders wonen in Jonkersveer, en ze zocht al langer naar eigen woning. En hier heeft ze er een gevonden.’

Peter ziet me glimlachen. ‘Als ik je glimlach bekijk, hoop je zeker, dat ze daar niet heel erg lang woont.’

‘Natuurlijk wil ik dat graag, maar daarvoor is het nog veel te vroeg! Ik ken haar echt nog maar sinds vrijdag!’

‘We zien het wel gebeuren. Maar je komt toch wel voor de verjaardag van Zoë?’

‘Is dat meteen een uitnodiging om Ester te ontmoeten?’

‘Misschien, je moet het helemaal zelf weten, Johan. Ik zou het begrijpen, als je dat nog niet aandurft.’

‘Ik zal het haar vragen, maar eerst ga ik nog een paar dagen naar Zweden. Dat heb ik wel even nodig, veel te hard gewerkt de afgelopen maanden.’

‘Je hebt nog tijd genoeg, Zoë is pas half januari jarig.’

‘Daarom. Maar ik ben er weer weg van, ik zou ook nog even bij Theo en Annemiek langsgaan. Maar ik spreek je snel weer!’

We nemen afscheid en ik rijd naar mijn andere vrienden heen. Daar word ik hartelijk onthaald door Annemiek.

‘Wat vind ik dat toch leuk voor je, dat je nu weer een vriendin hebt, Johan! Je bent al veel te lang alleen!’

Ik lach. ‘Gaat dat nu echt overal zo? Net bij Peter begon hij ook al zo. Ja, het is even geleden, maar daarom ben ik nog niet zielig of zo! Maar ik ben zelf ook wel blij. Vooral omdat het heel onverwachts gebeurde en ik moet zeggen, dat het goed aanvoelt. Maar de toekomst zal uitwijzen of mijn gevoel het bij het juiste eind heeft.’

‘Maar toch! Dat is toch alleen maar mooi! Ik zal echt voor je duimen! En je verdient het zo om weer gelukkig te zijn!’

Ik glimlach maar wat. Hoewel ik het fijn vind, dat mijn vrienden zo met me meeleven, vind ik de aandacht iets te overdreven. Ik laat ze dan maar. Maar Annemiek heeft al snel door, dat ik me er niet zo heel happy door voel, door veel aandacht te besteden aan mijn nieuwe relatiestatus. Ze gaat al snel door op andere onderwerpen, en brengt dan later heel subtiel Ester weer ter sprake. Dan vind ik het minder erg, en vertel mijn vrienden meer over Ester. Alleen vertel ik ze niet, dat ik haar al meeneem naar Zweden. Theo zal haar ongetwijfeld al verteld hebben, dat ik het van plan ben, maar ze weten nog niet, dat Ester al heeft toegestemd. Het wordt een leuke middag, maar ik ben toch weer blij, als ik weer naar huis heen ga. Ik merk, dat ik de rust even nodig heb.

Eenmaal thuis sluit ik alle gordijnen en zet mijn telefoon uit. Ik zet wat ontspannende muziek op, een klassiek stuk van Handel, en ga op de bank liggen. Binnen enkele tellen val ik in slaap en ik word enkele uren later wakker. Schijnbaar had ik wat slaap nodig, want eigenlijk wilde ik in stilte mijn gedachten ordenen. Het is al pikkedonker buiten. Ik pak mijn telefoon en zet hem weer aan. Ik zie, dat ik wat gemiste oproepen heb, vier ervan zijn van Ester en ik zie een ander onbekend nummer. Dan nog wat berichten van mijn vrienden, die me feliciteren met mijn nieuwe vriendin. Ik glimlach, maar bel dan eerst even Ester op.

Ze neemt meteen op. ‘God, daar ben je eindelijk!’

‘Ik was in slaap gevallen, en ik had even de telefoon uitgezet. Het werd me allemaal even te veel en ik had rust nodig.’

‘Ik maakte me al zorgen, dat je me niet meer wilde spreken!’

Ik glimlach. ‘Maak je daar maar geen zorgen over! Daar zijn mijn gevoelens voor jou nog veel te sterk over. Ik mis je!’

‘Ik mis je ook! Maar je had me beloofd om vandaag bij me te komen eten!

Ik schrik. ‘Och, dat ben ik helemaal vergeten! Sorry, dat spijt me echt!’

‘Ach, het is niet erg. Mijn zus is ook niet gekomen, ze voelde zich niet lekker. Maar ik maakte me toch een beetje zorgen om je. Je nam maar niet op en ik begon me allerlei gedachten in mijn hoofd te halen.’

‘Echt, het spijt me. En dat meen ik echt. Ik vergeet normaal zoiets niet. Maar ik was al wat later terug van mijn vrienden en daarna ben ik in slaap gevallen. En ik begin nu ook honger te krijgen.’

‘Ik heb ook nog niet gegeten. Zal ik iets bestellen en dan bij jou samen komen opeten?’

Ik lach. ‘Volgens mij zoek je gewoon een excuus om me weer te zien? Maar dat zou ik ook niet erg vinden. Ik mis je ook heel erg!’

Ik hoor Ester lachen. ‘Betrapt. Maar dat vind je goed? Wat wil je eten?’

‘Ik laat me wel verrassen. Dan zie ik je zo.’

Ik hang op en kijk dan mijn woning rond. Ik begin zowaar zin in kerst te krijgen. Maar in mijn huis is niets van kerst te vinden. Na de breuk met mijn ex, daags voor kerst, had ik nooit meer zin om mijn huis nog te versieren. Ik heb de spullen nog wel op zolder staan. Ik neem me dan een besluit en ga naar de zolder toe. In een hoek vind ik de kerstversieringen en haal dan alles naar beneden. Ik ben net beneden, als de deurbel gaat. Het is Ester en ik laat haar snel binnen. Ze ziet de dozen in de kamer staan.

‘Wat ben je aan het doen?’

‘Tijd voor wat kerstsfeer. Dat heb ik al in geen jaren meer gedaan.’

‘Waarom niet?’

‘Omdat ik vijf jaar geleden wat vervelends met kerst heb meegemaakt. Het ging toen uit met mijn ex. Daags voor kerst vertelde ze me, dat ze een ander had. En dat ze daarmee de kerst wilde doorbrengen.’

‘God, dat meen je niet! En je wist van niets?’

Ik schud mijn hoofd. ‘Het kwam heel erg hard aan. Ik had echt niets in de gaten! Sterker nog, ik wilde haar juist vragen om met me te trouwen, ik had al een ring gehaald!’

‘Oeh, dat is echt hard en gemeen! Dan kan ik wel begrijpen, dat je even geen zin meer had in kerst. En waarom nu wel?’

Ik glimlach. ‘Wat denk je zelf? Dat ben jij! Ik heb kerst altijd een mooie tijd gevonden. De sfeer, de gezelligheid, alles wat er mee samenhangt. Maar de afgelopen jaren deed het alleen maar pijn. Nu is dat anders, dus vond ik het tijd om daar verandering in te brengen. Help je me mee?’

Ester glimlacht breed en knikt. Ze zegt: ‘Ik heb trouwens pizza besteld. Ik heb op de gok maar wat besteld. Zou over een kwartier hier moeten zijn.’

‘Pizza is prima!’

We gaan dan meteen aan de slag. Terwijl we de versieringen ophangen, komt de pizzakoerier onze bestelling brengen. We gaan dan eerst eten, want ik heb best wel honger. Ester heeft voor mij een pizza peperoni besteld, een goede keuze, die heb ik al eens vaker besteld. Voor zichzelf heeft ze een pizza Hawaii besteld, die we met smaak opeten. We delen een deel van onze pizza, die we elkaar voeren. Dat is best grappig en we moeten er dan ook om lachen. Maar als we alles op hebben, kijkt Ester me serieus aan.

‘Johan, je had het net over je ex, en dat je die zo'n pijn heeft gedaan met de kerst. Ik heb ook iets naars meegemaakt, wat jaren terug.’

Ik knik. ‘Ik had al iets gehoord van je nichtje. Ze zei, dat je het me zelf moest vertellen wat het precies was. Je hoeft het niet te vertellen, als je niet wilt.’

‘Ik wil het juist vertellen. Net als jij nu een streep zet achter je pijn en nu kerstversieringen ophangt, zo wil ik ook een streep achter dat voorval zetten. En ik wil juist, dat je weet, wat me is overkomen.’

Ik knik en pak dan haar hand vast. ‘Goed, als je het zeker weet, dan vertel het me maar.’

Ze haalt diep adem en zucht dan diep. Ze verzamelt al haar moed en zegt dan: ‘Ik was net zeventien en ik had toen een vriendje, waar ik echt waanzinnig verliefd op was. Hij was mijn eerste, waarmee ik seks had. Alles leek prima, maar hij had bepaalde plannen, waar ik niet van op de hoogte was. Had ik maar geweten, wat voor jongen hij werkelijk was! Op een avond zaten we samen met een paar vrienden van hem. Ze maakten wel eens meer seksuele toespelingen naar mij toe, maar dat leek allemaal niet serieus. Tot mijn vriend opeens zei: ‘Ester is echt wel een geile slet! Ze heeft vandaag niet eens een broekje aan!’

Dat klopte wel, maar dat was op zijn verzoek. Dat vond hij geil en ik vond het ook wel wat spannend. Maar voordat ik het wist, had hij mijn broek naar beneden getrokken en stond ik daar in mijn blote kut. En dat was nog maar het begin. Mijn vriend dwong me op mijn knieën en begon me te neuken, waar zijn vrienden bij waren. Dat vond ik nog maar half zo erg, al wilde ik het niet. Maar toen liet hij ook zijn andere vrienden me neuken. Ze hebben me gewoon alle vier verkracht!’

‘Lieve God! Dat moet verschrikkelijk zijn geweest! Verdorie! Zoiets doe je toch niet! Wat een stelletje lapzwansen

!’

Ester huilt en ik troost haar. ‘Zoiets zou ik echt nooit doen, Ester. Werkelijk! Alleen al het idee, dat iemand zoiets kan doen, dat doet me walgen!’

Ze snikt en zegt: ‘Dat weet ik! Ik voel aan alles, dat jij zo niet bent. Je bent anders, liever, zorgzamer. Maar ik ben zo bang, dat ik het mis heb. Maar alles wat jij doet, dat voelt zo goed!’

De tranen lopen over haar wangen en ik kus ze weg. ‘Ik zou nog liever mijn hand afhakken, dan je zoiets verschrikkelijks aandoen, Ester. Ik geef je mijn woord, dat ik je nooit zoiets zal aandoen. Dat beloof ik je echt plechtig! En je kunt het bij mijn vrienden, mijn zus en mijn ouders navragen, ik doe zulke dingen niet!’

Huilend pakt ze me vast en klemt zich wanhopig aan me vast. ‘Ik wil het geloven, Johan. Echt! Dat wil ik met heel mijn hart!’

Ik kus haar tranen weg, en laat haar even tot rust komen. Dan kust ze me vurig en met een passie, die diep uit haar binnenste lijkt te komen. De verleiding is groot om een stap verder te gaan, maar na wat ze me net verteld heeft, kan ik dat niet maken. Ik wrijf haar troostend over haar rug, waarna ze haar hoofd op mijn schouders legt. Zo maakt ze me duidelijk, dat ze me wil geloven.

Opeens zegt ze: ‘Ik moet je nog iets bekennen, Johan. Het was donderdag niet helemaal toeval, dat ik tegen je aanviel.’

Ik kijk haar verrast aan. ‘O? En hoe zit dat?’

Ze glimlacht. ‘Ik had je al een paar keer gezien en ik vond je een hele knappe man. En nu nog steeds, hoor! Ik zag je iedere dag op dezelfde bus stappen als ik. Dus ik wist, dat je er ook bij dezelfde halte uit moest. Ik zag, dat je geen ring droeg, dus ik nam aan, dat je ook vrijgezel was. Alleen durfde ik de stap nog niet te zetten. Mijn nichtje Lindsey heb ik over jou verteld. En ze zei me, als ik verder met mijn leven wilde, dat ik ooit een keer risico moest nemen. En toen ik zag, dat de bus zo vol zat, dat je wel moest gaan staan, heb ik mijn plaats opgeofferd aan een andere vrouw, zodat ik naast je kon staan, in de hoop, dat ik je op een of andere manier kon aanspreken. Alleen had ik niet gerekend op de buschauffeur, dat die zo hard moest remmen. En toen nog een keer... Nou ja, de rest weet je wel!’

Ik lach. ‘Dus een beetje vooropgezet plan, dat goed uitgepakt heeft? En die voorband dan?’

‘Die was al een paar dagen wat slapper, maar was nog hard genoeg toen ik 's morgens naar de bushalte fietste. Dus dat was toeval.’

Ik glimlach. ‘Ik ben blij, dat je het gedaan hebt. En ik moet toegeven, dat ik je ook al eens vaker in de bus heb bekeken. Maar ik ben niet zo van vreemde aanspreken in de bus.’

Ester glimlacht. Ik zeg dan: ‘En hoe vind je me nu, nu je me hebt leren kennen?’

‘Nog veel beter, dan ik me gedacht had! Ik wist, dat ik wat risico's moest nemen om je te krijgen, maar toen ik de kans eenmaal kreeg, heb ik die gegrepen. En daar heb ik helemaal geen spijt van gehad. Al vond ik het wel even moeilijk om mijn borsten aan je te tonen.’

‘Dat begrijp ik nu. Maar ik moet wel zeggen, dat ik daardoor wel voor je gevallen ben. Je hebt prachtige borsten!’

Ze geeft me een zoen. Ze zegt dan: ‘Zullen we dan verder gaan met de kerstversieringen?’

Ik knik, en al snel krijgt mijn huis wat meer kerstsfeer. Compleet met kerstboom met een hoop lampjes erin, die Ester mooi aankleedt met kerstballen en slingers. Ik zou het zelf niet beter gekund hebben.

Op mijn Hifi-installatie heb ik inmiddels al kerstmuziek gezet, die me helemaal in de sfeer brengt. De pijn van mijn ex lijkt al helemaal vergeten. En voordat we het weten is het al ver in de avond. Ik kijk Ester aan en zeg: ‘Blijf je slapen?’

Ze kijkt op de klok. ‘Als het bij slapen blijft. Want morgen moeten we wel weer werken!’

Ik knik glimlachend. Ze zegt dan: ‘Eigenlijk zou ik nog wel wat spullen thuis willen halen. Wat toiletspullen en zo.’

Ik knik. Ze wil haar jas pakken en naar buiten lopen. ‘Wacht! Ik heb nog iets voor je!’

Ze kijkt me verbaasd aan, en ik haal iets uit een lade. Ik zucht even diep, want dit is voor mij ook wel een momentje. Het is namelijk mijn huissleutel.

‘Hier, dan kun je altijd bij me binnen, Ester. Ook als ik in een diepe slaap op de bank lig!’

Ze kijkt me verbaasd aan, en neemt met trillende handen de sleutel aan. Ze slikt even en vliegt me dan om mijn hals. Ze geeft me kusjes op mijn wang en dan ook op mijn mond. Ze pinkt een traan weg van blijdschap. Ze is te emotioneel om wat te kunnen zeggen en gaat dan zonder iets te zeggen de deur uit. Ik ben blij met haar reactie, want ze leek er echt blij mee te zijn. Maar het is ook een bevestiging, dat ik meer van haar wil, en dat ik het serieus meen. Ik kan dan alleen maar wachten tot ze weer terug is. Een half uur later komt ze terug met een kleine tas vol met spullen. Wat ondergoed, toiletspullen en ook wat kleding. Ik heb al wat plaats gemaakt in de badkamer en ook in mijn kast. Daar was nog meer dan genoeg ruimte, waar ze dankbaar gebruik van maakt. Maar al die tijd zegt ze niet veel. Maar eenmaal in bed verandert dat.

‘Sorry, dat ik niet zo veel zei, toen je me je sleutel gaf! Dat was voor mij heel erg emotioneel!’

‘Ik had het al door, Ester. Dat is voor mij ook wel zo, hoor! Maar ik heb er geen spijt van. Ik vind je geweldig en ik wil je zo veel mogelijk om me heen hebben. Maar ik besef me ook, dat ik je wat vrijheden moet laten, en met die sleutel kan ik je de keuze laten. Of je thuisblijft of naar me toekomt. Ik wil niet, dat een gesloten deur een belemmering vormt in onze relatie.’

Haar glimlacht wordt breder. ‘En dat is juist, waarom ik zo verliefd op je ben, Johan. Je begrijpt mijn gevoelens, of je doet in ieder geval de moeite om het te begrijpen. En je bent ook niet te bang om je eigen gevoelens aan me te tonen. Dank je! Dit doet me meer, dan ik je met woorden zeggen kan!’

Ze geeft me een lange zoen en legt dan haar hoofd tegen mijn borstkas. Ik streel haar door haar haren, en we vallen al snel in slaap.