It's Gonna A Be A Cold Christmas... - 6

We worden wakker van een startende tractor, die luid puffend naast het huis staat. Lui rekken we ons uit. Ester zegt dan: ‘Dit is anders ook wel lekker! Hier is het lekker warm!’

Ik trek Ester tegen me aan. ‘Ik vind de blokhut beter, want dan lig je dichter tegen me aan!’

Ze lacht. ‘Ja, daar heb je ook een punt. Moeilijk kiezen, wat fijner is!’

Ze speelt wat met haar nieuwe kettinkje, waar ze overduidelijk blij mee is. Ik zeg dan tegen Ester: ‘Als je nog lekker warm wilt douchen, deze logeerkamer heeft een eigen badkamer.’

‘Echt? Dus hier kan ik lekker lang douchen?’

‘Ja. Dus je kunt zo lang douchen als je wilt!’

Ze trekt dan een grijns en zegt: ‘Nou, dan hoef ik niet meer te kiezen, hier is veel fijner!’

Lachend geeft ze me dan een zoen en staat dan op.

‘Mooi is dat! Je eigen vriendin verkiest een warme douche boven lekker samen in bed liggen met haar vriend!’

‘Als je nou zorgt, dat je hut warmer is, wil ik me misschien wel bedenken!’

Lachend loopt ze naar de badkamer, waar ik haar neuriënd onder de douche hoor staan. Toch blijft ze niet heel erg lang onder de douche staan, en komt al snel terug. Dan ga ik me snel douchen en droog me af. Als ik de douche uitkom, word ik opgewacht door Ester. Ze omhelst me en geeft me een lange zoen.

‘Hmm, die warme douche was wel lekker, maar ik heb wel het afdrogen gemist! Ik denk, dat ik die koude douche toch beter vind!’

‘Jammer dat we niet thuis zijn, anders wist ik wel, wat we nu gingen doen!’

Ze grinnikt. ‘Dan denken we allebei hetzelfde. Maar ik wil straks niet de dag in bed doorbrengen. Kunnen we anders niet nog een stuk langlaufen?’

‘Geen schrik voor spierpijn?’

‘Nee, en anders weet ik wel, wat ik moet doen!’

Ik lach en geef haar nog een korte zoen, waarna ik me ga aankleden. Beneden wacht ons een behoorlijk uitgebreid ontbijt en we worden nogmaals bedankt voor het weekend naar Rovaniemi en het lidmaatschap van het Kerstmannengenootschap. Gunnar brengt ons dan weer met de slee naar huis toe, maar we zien, dat Lars al bezig is geweest met de tractor, zodat de wegen weer wat vrij zijn. We bedanken Gunnar voor de gastvrijheid en de mooie dag en gaan dan naar binnen. Daar steken we de kachel weer aan, omdat het toch best koud is binnen. Ik zeg dan tegen Ester: ‘Ik denk, dat ik eerst even terug naar het dorp rijd. Kijken of ze die kachel kunnen maken.’

‘Dan ga ik met je mee. Ik heb geen zin om hier alleen te zitten, als ik ook bij jou kan zijn!’

We moeten nog wel even de auto sneeuwvrij maken, want daar ligt een flinke laag sneeuw op, en dan zetten we koers richting het dorp. Ik heb al snel de zaak van Olaf Terborg gevonden. Ik leg hem uit, wat er aan de hand is.

‘Ach, dat is zo’n kachel! Ik ben bang, dat het einde verhaal is. Ik kan die scheur wel lassen, maar die zal steeds verder scheuren. Het verbaast me, dat die kachel het zolang volgehouden heeft. Normaal gaan ze maar tien jaar mee! En ze worden toch al meer dan twintig jaar niet meer gemaakt!’

‘Oké, maar wat moet ik nu?’

‘Ik heb wel wat voor je. Ik weet natuurlijk ook, dat je straks alles elektrisch moet maken. Ze willen het liefste, dat iedere blokhut ook de kachel eruit gooit. Dat kunnen ze alleen niet verplichten en dat zou ik ook niet doen. Zo’n hut is gewoon niet met elektrische verwarming warm te krijgen. Wat je wel kunt doen, is een elektrische boiler plaatsen, maar daar heb je nu niets aan, tenzij je een generator hebt. Zo’n boiler trekt niet heel zwaar aan de stroom, ten minste niet het model, wat ik je adviseer. En dan zou ik voor de verwarming hier zo’n kachel plaatsen. Daar kun je ook op koken, maar die is veel efficiënter, en je gebruikt dus veel minder hout en blijft ook langer warm door de stenen aan de zijkant. En de verbranding is ook veel schoner, dus je hoeft minder je schoorsteen te vegen, wat weer minder schoorsteenbrand veroorzaakt.’

‘Dat klinkt goed. Zeker niet goedkoop?’

‘Nee, dat weer niet. Maar ik weet het goed gemaakt. Voor die oude kachel geef ik je een goede inruilprijs terug. Ze worden nog wel eens gevraagd, zelfs defect. En ik kan deze kachels, in combinatie met die boiler met korting leveren en ook direct plaatsen!’

Hij schrijft me een bedrag op een papiertje en hoewel het flink wat geld is, ga ik toch akkoord. Ik heb het toch nodig, en daarmee ben ik de komende dagen wel weer van verwarming en warm water voorzien. Bovendien kan hij al meteen de apparaten komen plaatsen, wat natuurlijk een groot voordeel is. Het heeft wel als gevolg, dat we die dag niet veel meer kunnen ondernemen. Maar daar heeft Ester wel begrip voor. Tegen het einde van de middag is de kachel al geplaatst en ook de boiler is aangesloten. Nog wel niet zoals het helemaal hoort, maar dat is niet erg. Want Gunnar gaat mijn huis toch nog verbouwen, en dan komt de boiler op de juiste plaats te staan. De oude kachel is ook al weg, en we genieten al snel van een veel warmer huisje. Deze kachel warmt veel beter dan de oude kachel, en dat is goed te merken. Alleen ruikt de kachel nog wat, die moet wat inbranden. Maar daarvoor is het nu echt lekker warm in huis. We hebben flink meegeholpen bij het plaatsen en verplaatsen van de kachels en zijn nu best moe. Lui liggen we weer op de bank en Ester ligt al knikkebollend tegen me aan te hangen. We besluiten dan vroeg naar bed te gaan, en dan ’s morgens lekker vroeg met de langlaufski’s op pad te gaan.

De volgende morgen zijn we vroeg wakker, het is nog steeds donker buiten. We willen al met de schemering vertrekken in de hoop wat meer wild te zien. Na een goed ontbijt gaan we op pad. Onze gok blijkt goed te zijn. We vinden al snel wat rendieren, maar ook een eland, die ons gewoon negeert. Verder zien we niets, maar onze dag is al goed. Na enkele uren keren we terug en we zijn allebei behoorlijk moe. Maar bij het huis zien we wel het hoogtepunt van de dag. We zien een flinke haas wegschieten, en uit het niets springt er opeens een Lynx op de haas, die korte metten maakt met het dier. De Lynx sleept de haas mee in zijn bek om het in alle rust te kunnen opeten.

‘Oh, wat zielig!’

‘Tja, dat is nou de natuur, Ester. Het is eten of gegeten worden. En als je niet snel genoeg bent, dan sterf je. Dat zijn de harde wetten van de natuur!’

‘Vind je het dan niet zielig voor die haas?’

‘Nee, waarom zou ik? Moet ik dan alles zielig gaan vinden? Wij eten toch ook vlees. Hoe denk je, dat je vlees in de winkel komt te liggen? Dat moet je nuchter bekijken. Een haas is geen knuffeldier en net zo min is zo’n lynx dat. Het is allemaal een kringloop. Wij hebben het geluk, dat we best ver bovenaan staan. Maar twijfel er niet over, dat zo’n lynx een kind zou pakken, mocht het de kans krijgen.’

‘Doen die dat echt?’

‘Ja, ik denk het wel. Die zien alleen voedsel, maar weten donders goed, dat mensen gevaarlijk zijn. Maar als ze echt honger hebben, denken ze alleen maar aan eten!’

Ester is het er nog steeds niet helemaal mee eens, maar er is niets wat ze eraan kan doen. Ze gaat dan naar binnen en trekt haar natte kleding uit. Dan zegt ze: ‘Daar heb ik eigenlijk nooit zo over nagedacht, hoe je je vlees op het bord krijgt. Dat moet natuurlijk ook ergens vandaan komen!’

‘Ja, en dat groeit nu eenmaal niet aan de bomen. Daarvoor moeten dieren sterven. Kijk, zolang het voor voedsel is, heb ik daar wel vrede mee. En zelfs als het nuttig gebruikt kan worden, dan ook nog wel. Maar onnodig dieren doden, dat vind ik niet nodig!’

‘Maar je hebt Gunnar een muts gegeven van bont!’

‘Dat klopt! Maar die hermelijnen worden in het wild gevangen, omdat ze hinder opleveren bij de kippenstallen. Maar ook van die dieren wordt alles gebruikt. En de muts had ook veel rendiervacht, die worden door de Samische bevolking geleverd. Die leven van hun vlees en verkopen de vacht. Dus dat is ook nuttig verwerkt. Daar heb ik echt wel opgelet! De winkel, waar dat gekocht is, geeft garantie, dat de dieren geheel worden gebruikt voor allerlei doeleinden. Anders zou ik het niet gekocht hebben.’

Ester knikt. ‘En toch vind ik het zielig!’

‘Eet je er dan minder vlees door?’

Daar heeft ze even geen antwoord op. ‘Misschien ga ik wel wat minder vlees eten. Maar meteen zonder vlees? Dat weet ik niet!’

‘Minder vlees is ook niet slecht, dat is ook beter voor het milieu. Maar het is moeilijk de balans daarin te vinden. Ik probeer er in ieder geval wel rekening mee te houden.’

Ester antwoordt: ‘Je hebt ook bijna overal een antwoord op, Johan.’

‘Ik heb over veel dingen een mening, een antwoord is wat anders. Het is niet verkeerd om je mening paraat te hebben.’

Ester staat dan plotseling op en loopt driftig weg. Ik kijk verbaasd en zeg: ‘Wat is er nou? Heb ik iets verkeerd gezegd?’

Boos zegt ze: ‘Er is niets! Laat me even!’

Maar op de toon, waarop ze het zegt, kan ik duidelijk opmaken, dat er wel iets is.

‘Als ik iets verkeerd gedaan heb, dan zeg het me, Ester. Ik ben ook maar een man en zeker niet perfect!’

Net iets te hard zegt ze: ‘Er is niets! Laar me maar even!’

De toon, waarop ze het zegt, bevalt me echter niet zo. Zo begon het ook met mijn ex, en hoe dat eindigde staat me nog goed in mijn geheugen gegrift.

‘Alsjeblieft, Ester. Wat het ook is, zeg het me! De laatste keer, dat ik zo ruzie heb gehad, was met mijn ex, en dat escaleerde nogal. Dat wil ik niet nog een keer meemaken!’

Ze snuift een keer, maar draait zich dan naar me om. ‘Laat me nou maar even! Er zit me iets dwars, maar het is niet iets, wat je fout gedaan hebt of gezegd hebt. Ik moet dat gewoon even verwerken.’

Haar woorden geven me echter geen geruststelling, mijn onzekerheid wordt alleen nog wat erger. En dat maakt me angstig, en als ik angstig word, dan kan ik nog wel eens behoorlijk uit mijn slof schieten.

En dat gebeurt dan ook. Woest sta ik op en zeg dan: ‘Als je me niet vertrouwt, dan bekijk het toch! Wat is er toch met vrouwen, dat ze het ene moment boos kunnen zijn, en het andere moment je doodleuk vertellen, dat er niets aan de hand is, terwijl het overduidelijk wel zo is! Waarom doen jullie altijd zo moeilijk? Ik probeer je alleen maar te helpen, maar ik krijg gewoon stank voor dank! En dan vraag ik me af, waarom ik nog zoveel energie hierin stop?’

Ester kijkt me geschrokken aan. Dit had ze echt niet zien aankomen. Ze begint te huilen en pakt haar jas en rent naar buiten.

Dan kom ik tot het besef, dat ik te ver ben gegaan. Ik had zo niet tegen Ester mogen uitvallen. Ik loop naar buiten toe en zie Ester flink huilen. Ik probeer haar te troosten, maar kattig zegt ze: ‘Waarom doe je nog moeite? Ik ben toch niet de moeite waard!’

‘Kom, zo bedoelde ik het niet. Ik voel me gewoon zo hulpeloos, en dat maakte me bang. En als ik bang ben, dan zeg ik soms dingen, die ik niet echt meen. Kom, ga met me mee naar binnen!’

Ze ziet me in mijn trui staan, terwijl het buiten behoorlijk vriest. ‘Trek een jas aan, je vat nog kou!’

‘Niet als jij hierbuiten blijft staan, Ester. Ik wil, dat we dit uitpraten. Zo is het al een keer fout gegaan, en dat wil ik niet nog een keer!’

Ze kijkt me met haar betraande ogen aan en moet dan lachen. ‘Je zou hier echt buiten blijven staan, tot ik naar binnen ga, of niet?’

‘Als je dat maar weet!’

Ze zucht en staat dan op. Zwijgend lopen we dan naar binnen heen. We gaan aan tafel zitten en ik zeg: ‘Het spijt me echt van net, Ester. Ik voelde me gewoon heel erg gefrustreerd en je was duidelijk ergens geïrriteerd over. En ik wist niet, wat ik kon doen om je te helpen.’

Ze ziet aan mijn gezicht, dat het me echt spijt. ‘Dat is wel goed, ik had ook niet zo raar moeten doen. Het is alleen, dat je echt overal een mening over hebt, en dat ook zegt. Dat stond me even tegen. Het zal wel door die stomme haas en die lynx komen. Ik weet ook niet, waarom ik me zo voelde!’

Ik glimlach en zeg: ‘Zie je nou wel? Zo komen we ergens. Was het nou

vertellen?’

‘Het gaat niet omdat het moeilijk was, maar ik voelde me gewoon even dom. Jij lijkt overal wel over na te denken en dat doe ik bijna nooit. Nou ja, ik denk wel over dingen na, maar niet zoals jij.’

Nu begrijp ik het pas. ‘Was het dat? Pff, ik dacht echt, dat ik iets verkeerd gezegd of gedaan had!’

‘Nee, dat zei ik toch al!’

‘Maar zo kwam het niet over, Ester. Ik ben blij, dat het alleen maar dat was. En je hoeft nooit bang te zijn, dat ik je zal uitlachen als je iets doms zegt. Nou ja, misschien lach ik wel even, maar dan moet je weten, dat ik je daar nooit pijn mee wil doen. En dat ik dat nooit tegen je zal gebruiken. Ik zeg ook wel eens domme dingen. So what? Daar gaat de wereld niet van onder! Ik vind het belangrijker, dat we elkaar daarna weer recht kunnen aankijken. En in jouw geval kijk ik graag in de mooie grijsgroene ogen van je.’

Ester heft haar gezicht naar me toe. ‘Vind je mijn ogen mooi?’

‘Ik vind alles aan je mooi, Ester. Maar je ogen spreken en pakken me. Het was een van die dingen, die me meteen opvielen. Dus ja, ik vind je ogen mooi!’

Ze glimlacht. ‘Jij hebt ook mooie ogen! Ik heb nog nooit iemand gezien, die zulke mooie blauwe ogen heeft!’

Ik pak haar hand vast. ‘Dus alles is nu weer goed?’

Ze knikt. ‘Zullen we afspreken, dat we voortaan alles goed uitpraten? Dit voelt nu echt goed! En als ik ooit weer eens zo nukkig doe, mag je me hier best wel eens aan herinneren!’

‘Als dit de ergste ruzie is, die we ooit krijgen, dan teken ik meteen, Ester. Maar dat is wel een goed idee. Laat me nooit zo in onzekerheid zitten, want dan wordt het alleen maar erger. En je ziet nu wel, wat er van komt. En het ging eigenlijk om niets!’

Ester knikt en ik loop naar haar toe. Ik neem haar in mijn armen en wieg haar zachtjes. Ze legt haar hoofd tegen mijn schouders. ‘Ik schrok best, toen je opeens zo fel tegen me was. Dat had ik gewoon niet van je verwacht. Je bent zo lief en aardig voor me en die kant van je kende ik nog niet.’

Ik streel haar, maar zeg niets. Ze begint nu langzaam te ontspannen. Dan maakt ze zich los en zegt: ‘Waarom ga jij niet even op de bank liggen, dan kook ik vandaag! Jij hebt eigenlijk al alle dagen het eten klaargemaakt, nu wil ik dat voor je doen!’

‘Dat hoeft toch niet! Ik doe het graag voor je!’

‘Dat weet ik wel, maar ik wil het graag!’

Ik geef Ester een zoen. ‘Goed, dan ga je gang! Wat ga je klaarmaken?’

‘Ik weet niet eens, wat we nog allemaal hebben?’

Ik lach. ‘Ik laat me wel verrassen.’

Ik ga op de bank liggen en kijk hoe ze in de kast kijkt. Ik weet precies, wat er nog in de kast staat en veel is dat niet meer. Er is alleen nog wat brood en een blik knakworsten. Ester zegt dan: ‘Oei, we hebben niet veel meer!’

Ze ziet dan mijn lachende gezicht en weet dan al, dat ik het al wist. Ze trekt een boos gezicht, maar ze moet zelf ook lachen. ‘Klootzak! Je wist, dat er niets meer was!’

Ik ontken het niet. ‘Natuurlijk wist ik dat! Ik wilde je het nog zeggen, maar je wilde per sé het eten klaarmaken. Nou, ga je gang! Straks gaan we weer winkelen in de supermarkt!’

‘Ha ha, grappig! Maar vanavond maak ik dan ook het eten klaar en morgen ook!’

‘Wat? Smaakt je het eten niet, wat ik je klaarmaak?’

‘Jawel, maar ik wil nu jou eens verwennen door eten klaar te maken!’

‘En denk je, dat je het je lukt met die nieuwe kachel?’

‘Ach, zo moeilijk zal het ook weer niet zijn! En jij weet toch ook niet, waar je nu alles neer moet zetten?’

‘Olaf heeft het me wel uitgelegd. De achterkant is de koelere kant, de voorkant, daar zit het vuur. En hier kunnen ook maar twee ketels op, dus je moet wel regelmatig wisselen.’

‘Wil je me leren, hoe ik hierop moet koken? Ik wil ook graag wat doen!’

Ik glimlach en knik.

‘En mag ik straks bij de boodschappen ook bepalen, wat we straks te eten krijgen?’

‘Voor mijn part. En even voor de zekerheid, toch wel met vlees?’

Ester schiet hard in de lach. ‘Waar jij al niet aan denkt! Ja, met vlees!’

Ze pakt dan een ketel en doet er de knakworsten in en zet die op de kachel. Dan loopt ze naar me toe en bukt zich over me heen met haar lange bruine haren. Ze veegt haar haren aan de kant en geeft me dan een zoen. ‘Ondanks je af en toe onvoorspelbare humor, hou ik nog steeds veel van je, Johan!’

‘En ik hou ook veel van jou, ondanks je vrouwelijke wispelturigheid en onvoorspelbare stemmingen!’

Ze geeft me een stomp en ik lach.

Ze zucht kort. ‘Echt, serieus, Johan! Ik hou echt veel van je! Ik weet het, we kennen elkaar nog maar heel kort, maar het voelt alsof het al een heel leven is! Ik zou niet weten, wat ik zou doen, als je me zou verlaten!’

Ze is duidelijk heel emotioneel en ik kijk haar glimlachend aan. ‘Precies zo voel ik me ook, Ester. Daarom wil ik ook, dat je bij me komt wonen. En ik was me al van te voren bewust, dat we een keer ruzie zouden krijgen. Gelukkig ging het maar om iets kleins. Maar dat had ook anders kunnen uitpakken.’

‘Had je daar al rekening mee gehouden, dat we ruzie zouden krijgen?’

Ik knik. ‘Dat is gewoon logica, Ester. We zitten hier in een kleine ruimte en voortdurend bij elkaar op de lip. Dan kun je erop tellen, dat er iets gebeurt. En we kennen elkaar nog niet zo goed, dus we weten ook niet, hoe we overal op moeten reageren. Daar maakte ik me wel wat zorgen over, maar gelukkig is het tot nu toe best goed gegaan.’

Ester pakt mijn hand vast. Ze geeft er een kus op. ‘Daar heb je gelijk in. Het was een ruzie van niets. Maar het zal ons wel sterker maken. Deze hele vakantie heeft onze relatie al sterker gemaakt! Ik voel nu meer, dan alleen verliefdheid voor jou. Natuurlijk ben ik nog steeds verliefd op je, maar er is meer dan dat. Het zijn die kleine dingen, waardoor ik steeds meer van je ga houden. Zoals gisteren die ketting met die hanger! Dat doet me meer, dan het duurste sieraad, dat je me zou kunnen kopen! Je lijkt steeds precies te weten, wat ik mooi vind, en hoe ik me soms voel. En daar speel je erg goed op in!’

‘Nou ja, ook niet altijd…’

Ze lacht. ‘Toch wel! Je was niet te bang om me uit mijn schulp te lokken. Maar nu weet ik wel, dat ik met alles bij je terecht kan! Al die kleine dingen, laat me dingen voelen, die ik niet eens kan verklaren!’

Er rollen weer tranen over haar gezicht, maar ze doet geen moeite om ze weg te wissen.

‘De pijn, die ik eerst altijd voelde, die is nu compleet verdwenen! En daar is nu blijdschap voor in de plaats gekomen. En dankbaarheid, dat jij in mijn leven bent gekomen! In de korte tijd, dat we elkaar kennen, heb je mijn leven op de kop gezet, en ik die van jou! Maar al die veranderingen voelen goed, en ik wil alleen maar meer! Ik had nooit gedacht, dat ik me ooit zo gelukkig kon voelen! En nu we hier zijn, de eenvoud om hier te leven, dat maakt het gewoon perfect! En dat wil ik echt nooit meer verliezen, Johan! Echt, nooit en nooit weer! Ik hou echt met heel mijn hart van je, en dat moet je nooit vergeten!’

Ik trek haar naar me toe en kom overeind. Ik ben echt onder de indruk van haar liefdesverklaring naar mij toe en ik krijg het zelf ook te kwaad.

‘O, Ester! Je had geen mooiere dingen kunnen zeggen! Zo voel ik het ook! Ik hoop echt, dat we heel lang bij elkaar blijven, en dat we onze kinderen dit verhaal kunnen vertellen.’

Ze geeft me dan een zoen. ‘Dus toch kinderen?’

Ik knik. ‘Maar niet nu. Ik wil nu eerst van ons genieten, voordat we daaraan beginnen!’

Ester knikt glimlachend. ‘Dat wil ik ook. Maar ik wil ook weer niet te lang wachten. Anders zijn we zo oud, als we eenmaal ouders worden!’

Ik lach. ‘Hoor ons eens! We zijn net drie weken samen en we praten al over kinderen!’

Ester moet ook lachen. ‘Maar we kennen ons toch al een heel leven? Want zo voelt het toch?’

Ik lach met haar mee. Dan staat ze op en gaat kijken of de knakworsten al warm genoeg zijn. Dat blijkt zo te zijn, en we zitten dan al snel aan tafel. De knakworsten zijn al snel op en eigenlijk hebben we nog wel meer honger. Geen wonder, na die lange tocht op de langlaufski’s. We gaan dan snel naar de supermarkt, waar we flink inkopen doen. Bij het vlees maakt Ester een grap. ‘Wil je nog een stuk dode koe?’

Ik lach. ‘Ja, doe de bief maar. Jij nog een paar dode aardappelen?’

We maken gewoon grappen met onze eerdere ruzie, en we lachen er nu gewoon om. Ik heb echt het gevoel, dat we nu weer een stapje dichter tot elkaar zijn gekomen. En dat is alleen maar goed. Ik zie Ester nu in een wat ander daglicht. Maar ik zie, dat ze ook wat slimme keuzes maakt, omdat het huis geen koelkast heeft. Natuurlijk kunnen we een en ander buiten laten liggen, omdat het buiten vriest, maar handig is het niet, omdat het opberghok aan de achterkant van de douche is. Dan moet je door de diepe sneeuw lopen. Dus koopt ze alleen wat verse spullen, die ze vandaag en eventueel morgen wil gebruiken en de rest in glazen potten en conserven. Zo had ik het ook gedaan, maar ik ben blij, dat Ester ook zo slim is.

Eenmaal thuis ruimen we snel op en zet ze me meteen aan het werk, want we zijn bijna door het stookhout binnen heen. Aan de achterkant van het huis ligt de voorraad stookhout, en met de vele sneeuw is dat nogal een klus. Gunnar heeft gezorgd, dat er genoeg ligt, en ik neem ook wat aanmaakhoutjes mee. Maar die blijken niet nodig te zijn, want de kachel brandt nog steeds, wat zeker een vooruitgang is tegenover de vorige kachel. Deze heeft echt veel minder hout nodig en doet er ook langer mee, terwijl hij ook nog meer warmte afgeeft. Dat maakt de forse investering wel de moeite waard.

Maar toen ik buiten om het huis liep, viel me wel op, dat er een behoorlijk pak sneeuw op het dak lag. En Gunnar heeft me altijd gezegd, dat het beter is om het regelmatig eraf te halen. Daarvoor heeft hij een soort sneeuwschep met een lange steel bij het huisje staan. Ik waag me dan aan deze klus, die nieuw voor me is. Dit jaar is er veel sneeuw gevallen, meer dan in de voorgaande jaren. En ik heb nog nooit zelf de sneeuw van het dak hoeven halen. Gunnar heeft het me wel eens voorgedaan, maar toen heb ik zelf niet hoeven helpen. Maar nu wil ik het zelf doen, al heb ik wel even mijn twijfels. Want als die sneeuw naar beneden komt, zal het met geweld komen, en dan moet ik maken, dat ik er niet onder bedolven raak. De eerste paar scheppen gaan goed, en er gebeurt ook niet veel. Alleen lijkt de sneeuw niet naar beneden te willen schuiven. Ik heb de voorste rand afgegraven, zoals Gunnar het me voorgedaan heeft, maar de sneeuw lijkt te blijven liggen. En Gunnar heeft me verteld, dat je dan nooit onder de rand moet gaan staan, omdat de sneeuw ieder moment kan gaan schuiven.

Maar als ik al een tien minuten gewacht heb, begin ik wat ongeduldig te worden. Ik wil net er naar toe lopen, als dan plots de sneeuw alsnog begint te schuiven en dan met een razend geweld naar beneden stort. Ik kan nog net terugspringen, anders had het me net geraakt. Ester komt geschrokken naar buiten gehold.

‘Wat is er gebeurd?’

‘Ik heb wat sneeuw van het dak gehaald. Er lag te veel op, en dat kan het dak beschadigen.’

‘Ah, ik begrijp het. Ik schrok me rot!’

‘Sorry, ik had het je even moeten zeggen. Maar nu moet de voorkant nog!’

Ze glimlacht en daar herhaal ik dezelfde procedure. Ik ga nu wat voorzichtiger te werk en dat is maar goed ook, want na twee scheppen komt de rest ook al. Gunnar had me al gewaarschuwd, dat de andere kant vaak gemakkelijker gaat, dan de eerste kant. Er ligt nu een behoorlijke hoop sneeuw onder de rand van het dak en ik schep het dan wat weg, zodat we nog steeds bij de auto kunnen komen en ook nog bij de douche kunnen komen. Want ik wil straks nog wel goed kunnen douchen. Ester is intussen druk bezig met het eten. Ik heb geen idee, wat ze aan het klaarmaken is, maar het ruikt wel best goed. Als ik binnenkom, zegt ze: ‘Misschien kun je vast douchen. Het duurt nog even, voordat het eten klaar is.’

‘Wat krijgen we? Het ruikt lekker!’

‘Verrassing!’

Ik weet, dat het geen biefstuk is, want dat heeft ze niet gekocht. Wel een paar sukadelappen, wat minstens zo lekker kan zijn. Dan herinner ik me, dat Ester een hele tijd met Sætre gepraat heeft over allerlei recepten. Dus het zal wel zoiets zijn. Leuk, dat ze zulke dingen wil uitproberen. Ik ga me dan douchen, en ik moet dan wel toegeven, dat het fijn is om wat meer warm water te kunnen gebruiken. Dat ik daarvoor nu de generator moet aanzetten, dat vind ik maar bijzaak. Dat is toch maar tijdelijk, want volgend jaar kan ik gewoon stroom gebruiken, zonder generator. Al doe ik die nog niet meteen weg. Je weet immers maar nooit, of er ooit een kabel breekt. Want die gaan hier over de grond aan lange palen. En soms valt er wel eens een boom op, of valt een paal om door een winterse storm. En dan zit je even zonder stroom en dan is zo’n generator wel erg handig.

Maar het is een feit, dat de nieuwe investeringen al ruim de moeite waard zijn. Al neemt het wel iets van het primitieve af, wat juist zo leuk is aan deze blokhut. Maar dat neem ik graag voor lief, een goede hygiëne is ook belangrijk!

Als ik klaar ben met douchen en me heb aangekleed, is Ester net klaar met het eten.

‘En bevalt de nieuwe manier van douchen?’

‘Oh, dat is heerlijk! Je hebt meteen warm water en je kunt nu gerust wat langer onder de douche staan. Je zal echter nu wel even moeten wachten tot het water weer warm is!’

‘Dat geeft niet, ik douche me toch pas na het eten! Dan zal het toch wel warm zijn?’

Ze zet dan een paar pannen op tafel, waar heerlijke geuren uit komen. Ze schept me dan een bord vol met aardappelen en dan flinke schep gestoofde sukadelappen met groenten op het bord.

‘Hmm, dat ziet er lekker uit!’

Ze glimlacht. ‘Ik had dat recept van Sætre gekregen, en dat moest ik gewoon uitproberen! Als het lekker is, dan maak ik het thuis ook nog een keer!’

Ik zeg dan: ‘Dat vraagt wel om een lekker glas wijn erbij! En we hebben nog een fles over!’

Ester lacht. ‘Hebben we dan al bijna alles op?’

Ik lach. ‘Er is nog wat cognac, maar de rest is al op!’

Ester schudt glimlachend haar hoofd. ‘We zijn bijna alcoholisten!’

‘Ach, op vakantie is dat toch niet erg, of wel?’

Ik trek vlug de fles wijn open, terwijl Ester de glazen pakt. We toosten dan op het eten en proeven dan van de stoofpot. Het smaakt zeker niet slecht, maar het is wat flauw en er kunnen nog wel wat meer kruiden bij. Maar ik kan het Ester niet kwalijk nemen, dat ze de eerste keer wat voorzichtig is met de kruiden. Ze kijkt wel wat teleurgesteld, maar ik verzeker haar, dat het zeker niet slecht smaakt, en dat ze het zeker nog eens moet klaarmaken. En daar lijkt ze wel blij mee te zijn. Er blijft genoeg over voor de volgende dag, dus voor morgen hoeven we niet veel te koken, behalve wat aardappelen. Terwijl ik de afwas doe, gaat ze douchen en komt gekleed en al terug. Ze is zo slim geweest om haar kleren in een plastic tas mee te nemen. Dat ik daar nooit zelf aan gedacht heb!

We brengen dan de rest van de avond door voor de kachel. Dit is een veel aangenamere warmte, dan de oude kachel, die vooral een felle warmte afgaf. Deze kachel hoeft niet zo hard te branden om zijn warmte af te geven, en daardoor kunnen we nu ook op het kleed voor de kachel liggen. Dat is wel harder dan de bank, maar nu kunnen we allebei rechtuit liggen. We lezen allebei een boek, waarbij ik een kussen onder mijn hoofd heb liggen en Ester mijn heupen als kussen gebruikt. Maar na een tijdje is Ester het lezen moe en legt ze haar boek weg. Ze heeft zin in hele andere dingen en begint me dan met de toppen van haar vinger te strelen. Eerst mijn buik, maar als ik daarop niet voldoende reageer richt ze zich op andere lichaamsdelen. Ze laat dan haar vingers over mijn kruis glijden, en dat heeft wel het gewenste effect. Niet alleen reageert mijn pik erop, ik kijk even over mijn boek heen en zeg: ‘Wat ben je aan het doen, deugniet?’

Ze kijkt me met een pruillipje aan, maar ze glimlacht nog steeds. ‘Je besteedt amper aandacht aan je meisje!’

Ik lach. ‘En wat wil mijn meisje dan doen?’

‘Lekker vrijen hier voor de kachel!’

‘Dus mijn meisje is een beetje geil?’

Ze knikt. Ik leg mijn boek weg en ze kijkt me dan hoopvol aan.

‘Laat me eens zien, dat je geil bent, Ester!’

Dit had ze niet verwacht, ze kijkt me even verbaasd aan, denkt even na, en staat dan op. Ze loopt naar de radio heen en zet die wat harder. Ze zoekt een andere zender op, en vindt al snel een zender, die romantische liedjes uitzendt. En dan loopt ze weer terug naar mij, en begint me een langzame stripshow te geven. Dat is meer, dan ik had verwacht. Ik gedacht, dat ze me een kus zou geven, en aan mijn kleren zou trekken. Maar dit is natuurlijk nog beter!

Ik kijk hoe ze wulps beweegt en langzaam haar trui omhoog trekt, waarbij ze de lenigheid van haar lichaam goed gebruikt. Ze ziet me begerig kijken en glimlacht en zet dan door, en trekt de trui over haar hoofd uit. Schijnbaar had ze in haar tas ook wat lingerie zitten, want dit ziet er behoorlijk sexy uit!

‘Oeh! Volgens mij had je voor vanavond al plannen gemaakt!’

Ze grijnst. Ik wil overeind komen, maar ze duwt me met haar voet terug op de grond.

‘Blijven liggen! Je mag pas overeind komen, als ik je dat zeg!’

Ik lach. Ik vind het wel wat hebben, als ze zo dominant doet. Maar in mijn broek begint het nu wel wat te knellen en ik leg mijn pik wat anders neer, zodat het minder pijn doet. Ester glimlacht als ze het ziet. Ze gaat dan verder met mijn private stripshow en maakt nu langzaam haar broek los. Langzaam laat ze die zakken en daar staat me een behoorlijke verrassing te wachten. Want onder haar broek heeft ze lange kousen met jarretels aan. Dat had ik even niet zien aankomen! En ze heeft een zeer sexy zwart kanten broekje aan, net iets meer stof dan een string, die niets te wensen overlaat.

‘Wauw!’, is het enige, wat ik uit kan brengen. Ik ben met stomheid geslagen. Waar heeft ze dit opeens vandaan? Want ik heb het niet in de kast zien liggen. Ester ziet mijn verbaasde blik en zegt lachend: ‘Dat had je niet verwacht, hè?’

‘Nee, helemaal niet! Wauw, echt! Je ziet er zo mooi en sexy uit!’

Ester glimt van trots, dat haar opzet geslaagd is.

‘Waar heb je dat gelaten?’

‘Het lag in je auto, onder de zetel. Die heb ik stiekem meegesmokkeld, toen we de boodschappen naar huis brachten.’

‘Aha, dus daarom was je nog bezig! Ik dacht, dat er wat uit je handtas gevallen was!’

‘Daar heeft het ook in gezeten! En toen viel mijn oog op de boodschappentas, en bedacht me, dat ik me ook in de douche wel kon omkleden, zonder dat mijn kleren nat werden.’

‘Dat ik daar zelf nooit aan gedacht heb! Dat was slim van je!’

Ze kijkt me dan weer serieus aan. ‘Het is alleen jammer, dat ik mijn naaldhakken nu niet bij heb. Die had ik hier graag bij willen dragen, maar hier is dat niet te doen!’

‘Je ziet er zo ook al geweldig uit, Ester! Een hele leuke verrassing!’

‘Maar we zijn nog niet klaar, Johan!’

‘Dat mag ik hopen van niet!’

Ze knielt dan voor me neer en zegt: ‘Je mag jezelf niet uitkleden, Johan! Dat wil ik voor je doen!’

Ik knik glimlachend, en laat haar dan haar gang gaan. Ik vind dit echt wel opwindend! Dat heeft nog geen enkele vrouw zo met mij gedaan, en hiermee heeft ze me echt wel verrast. Ze gebruikt haar vrouwelijkheid om me goed op te winden en laat haar lichaam over het mijne schuren. Dat geeft me een sensatie, die ik nog niet eerder heb mogen ervaren en ik dacht iets gewend te zijn. Het doet me al snel beseffen, dat ik volledig weerloos ben tegen haar. Ik ben zo weerloos als een konijn, die in de felle lampen van een naderende auto staart en wacht tot hij overreden wordt. Vluchten is er niet meer bij, en dat wil ik niet eens! Ik geef me volledig aan haar over, en zodra ze dat merkt, verandert haar houding ook iets. Ze neemt zelf het volledige initiatief en ik laat alles over me heen komen. Ze geeft zich dan over aan haar eigen lusten, en bedekt mijn borstkas met kusjes. Dat maakt me volledig gek, en ik wil meer van dat, maar ik ben volledig gevangen door haar macht.

Ze knoopt dan mijn broek los en geeft daarmee mijn pik wat meer vrijheid. Want die staat al behoorlijk stijf in mijn boxershort. Ze laat er dan geen gras over groeien en trekt mijn boxershort ook al snel uit, en ook meteen mijn sokken. Zelf heeft ze nog steeds haar lingerie aan en gaat dan bovenop me zitten. Ze zet haar onderlichaam op mijn hoofd en trekt haar broekje opzij.

‘Lik me! Ik ben zo geil, en mijn slip is al zeiknat!’

Doordat ze op me zit, kan ik mijn armen amper bewegen, maar ik geef me wel volledig aan mijn taak. Ik heb een iets langere tong, dan de meeste mensen, en daar heb ik hiermee wel een voordeel. Want mijn tong is niet alleen langer, maar ook lekker flexibel. En al snel merkt ze mijn verborgen talent.

‘O god! Wat doe je met me! Niet stoppen! O god! Ja! Ga door!’, moedigt ze me aan. En een tel later komt ze schokkend klaar en er komt best wel wat geil uit haar kutje. Het spuit net niet, maar mijn gezicht is wel flink nat geworden. Ze laat zich dan krols op me vallen.

‘Wauw, wat je net deed, dat was niet van deze wereld!’

Ik lach. ‘Dat was een speciaaltje uit mijn eigen boek!’

‘Wat deed je eigenlijk met me? Dat heb je nog niet eerder gedaan!’

‘Je weet toch, dat mijn tong langer is?’

Dat had ze inmiddels wel gemerkt. ‘Daar kan ik ook leuke dingen mee doen, zoals je gemerkt hebt!’

‘Ja, waarom heb je dat niet eerder gedaan? Dat was gewoon ontzettend lekker!’

‘Hmm, het moet wel speciaal blijven, Ester. Maar het kost wel wat kracht om mijn tong zo te bewegen, daarom doe ik het ook niet zo vaak. Het doet pijn als ik mijn tong zo enorm strek!’

‘Het leek net, alsof je met je tong mijn kutje neukte, en je kwam er ook best diep in! Maar het voelde anders, dan normaal!’

Ik lach. ‘Ja, dat is het geheim van de smid! Dus je vond het wel geslaagd?’

Ze knikt. ‘Absoluut! Maar je doet dat toch wel vaker voor mij?’

‘Als je heel lief voor me bent, zoals vanavond!’

‘Hmm, ik word al weer geil, als ik eraan denk! Nu moet je me neuken, Johan! Ik wil je pik in me voelen en me lekker volspuiten! Dat is zo lekker!’

Eigenlijk vind ik het wel jammer, dat ze nu weer in haar onderdanig rol terug kruipt. De strenge en dominante Ester had ook wel wat. Maar dat wil niet zeggen, dat ik er minder zin in heb. Zeker als ze op haar rug gaat liggen. Ze wil wel, dat ik haar ga neuken, maar daarvoor wil ik toch eerst haar broekje uit hebben. En hoe sexy ik haar lange kousen en jarretels ook vind, ik zie Ester nog steeds het liefste naturel, dus die moeten ook uit. Maar dat wil ik niet doen, zonder ervan te genieten. Ik laat eerst mijn handen over haar benen glijden, en maak dan de jarretels los van haar kousen. Dan trek ik haar kousen uit, waarbij ik nadrukkelijk haar benen streel, wat gegiechel van Ester oplevert.

‘Dat kietelt!’, is haar reactie. Maar ze trekt haar benen niet terug, omdat ze er zelf ook best van geniet. Als ik haar kous van haar voet aftrek, kus ik haar voeten en herhaal het hele proces aan de andere kant. Het geeft als resultaat, dat Esters kanten broekje nu echt zeiknat van haar eigen geil is geworden, en dus wel uitgetrokken mag worden. Mijn pik staat nu al op springen, en dan heb ik haar nog niet eens geneukt!

Ze trekt me zelf omhoog, waarbij ik expres treuzel en ook nog even bij haar heerlijke borsten blijf hangen.

‘Toe nou, neuk me met je lekkere stijve pik!’

Ze kijkt me geil aan, en haar geile praat maakt me nog geiler, dan ik al ben. Ik zet me tussen haar benen en druk mijn pik in één keer naar binnen.

‘Ja, lekkere vent! Rag mijn kut aan flarden en spuit me helemaal vol!’

Ze is opeens van de geile praat geworden, wat ik ook wel wat vind hebben. Toch heb ik daar nooit echt wat mee gehad, maar nu wel. En ik voldoe maar wat graag aan haar verzoek. Hard beuk ik mijn pik in haar kutje. Ester kronkelt met haar lichaam van genot en het gevoel van haar strakke kutje is hemels. Het voelt zo lekker en ik wil helemaal niet, dat het stopt. Maar mijn orgasme komt dan vrij snel en met een harde kreun duw ik mijn pik zo diep als ik kan en spuit haar kutje helemaal vol.

‘Ja, geef het me allemaal!’

Opeens trekken haar ogen wit weg en komt ze wederom schokkend klaar en valt dan als een vaatdoek neer. Ze is uitgeput, net als ik. Ik laat me naast haar vallen, terwijl we allebei weer op adem komen. Ester kijkt me met een glimlach aan.

‘Hoe vond je deze verrassing?’

Ik hijg nog steeds. ‘Heel erg fijn! Zo had ik je nog niet beleefd!’

‘Soms vind ik dat wel fijn. Ik vond het leuk om streng tegen je te zijn, maar ik was veel te geil om er mee door te gaan. Dus probeerde ik wat geile taal. Dat leek je ook wel leuk te vinden.’

‘Mijn ex probeerde ook altijd geile taal, maar dat deed me nooit niets. Maar nu vond ik het wel fijn. Maar om eerlijk te zijn, vond ik de strenge Ester veel leuker!’

Ze glimlacht. ‘Dus daarmee kan ik je wel vaker verleiden?’

‘O ja, heel zeker! Zolang je het maar niet gebruikt om er misbruik van te maken, want zo ben je een vamp, waar ik geen weerstand tegen heb!’

Ze lacht. ‘Goed om te weten, dat ik een zwakke plek bij je gevonden heb! Maar maak je geen zorgen, ik zou nooit zoiets willen misbruiken, behalve als ik echt heel erg mijn zin wil krijgen...’

‘Volgens mij ben je een heel geil meisje!’

Ze lacht. ‘Misschien nu wel. Dat heb jij van me gemaakt! Eerst vond ik seks niet meer leuk, je weet wel waarom! Maar nu ik jou ken, is dat wel veranderd! Seks is leuk en fijn! En zeker de gevoelens en emoties, die daarbij horen. Ik associeer het niet meer met pijn, maar met genot. En vrijen met jou is zeker een genot!’

Ik wil haar een zoen geven, als opeens mijn telefoon overgaat. Omdat ik hier alleen gebeld kan worden, en verder maar weinig mensen mijn persoonlijk nummer kennen, moet dat wel een noodgeval of iets zijn. Ik sta op en pak mijn telefoon. Ik zie, dat het Rolf is, die in de vakantie altijd telefonisch bereikbaar is geweest voor het werk. Hij heeft mijn nummer wel, en hij zou me nooit bellen, als er niet iets aan de hand was. Ik neem op.

‘Met Johan!’

‘Hallo, met Rolf. Ik bel je, omdat we een probleem hebben, dat we zo niet kunnen oplossen. Die nieuwe klant, Desnom, heeft niet alles verteld, met die contractbesprekingen. We krijgen steeds meer eisen opgelegd, en dat staat helemaal niet in het contract!’

‘Ik zal ze wel eens bellen. Dat doe ik morgen wel. Vertel eens, waar je tegenaan gelopen bent!’

Hij doet zijn verhaal en ik krijg al snel een beeld, van wat er fout gegaan is. Ik heb er met de klant wel over gesproken, maar dat zou een onderdeel van een andere overeenkomst worden. Dat zouden we nog moeten opstellen, en zover waren we nog niet.

‘Rolf, richt je eerst maar even op, wat wel in het contract staat, de rest regel ik wel. Het is goed geweest, dat je me gebeld hebt.’

'Sorry, dat ik je moest bellen, maar we wisten niet, wat we ermee aan moesten.’

‘Geen probleem, Rolf. Ik maak dit wel in orde. Misschien moet ik er wel eerder door terugkomen van Zweden, maar dat vind ik minder erg dan het verliezen van een klant. Maar dit krijg ik wel recht gebreid. Bedankt voor het bellen en nog een prettige avond!’

‘Dank je, jij ook nog!’

Ik hang op en zucht diep. Ester zegt: ‘Problemen op het werk?’

‘Ja, de nieuwe klant wil opeens meer, dan is afgesproken. Daar zouden we nog over onderhandelen, maar dat is nog niet gebeurd. Misschien dat ik hem tot rede kan brengen en anders moeten we eerder terug naar huis. Ik kan die klant niet laten lopen, wil ik mijn bedrijf kunnen uitbreiden.’

Ester staat op. Ze begrijpt wel, dat er van een romantische avond en seks niet meer veel in zal zitten. Ik bel meteen de klant op. Ik krijg gelukkig meteen gehoor en al snel ben ik in gesprek met de klant. Gelukkig is hij vrij redelijk en kan hij uitleggen, waarom ze nu opeens met die eisen zijn gekomen. Dat is goed verklaarbaar, maar daarvoor moeten we dan nog eens om de tafel. En dat wil hij wel zo snel mogelijk in orde hebben.

‘Ik zit nu nog in Zweden, ik ben op vakantie. Maar ik kan wel terugkomen, maar dat zal toch wel even duren. Vrijdagmorgen is het vroegste, wat ik kan regelen.’

‘Als het maar voor 1 januari geregeld is, want anders heb ik een probleem met het budget voor volgend jaar. Dat moet nog dit jaar geregeld zijn.’

‘Oké, dan vrijdagmorgen om acht uur meteen maar? Dan hebben we een hele dag om er aan uit te komen.’

‘Goed, afgesproken! En sorry, dat je ervoor terug van vakantie moet komen!’

‘Dat zit wel goed. We zien ons vrijdag weer!’

Ik beëindig het gesprek en zeg: ‘We moeten dus terug naar huis, Ester.’

‘Ik hoorde het. Het is niet erg, je bedrijf gaat voor!’

‘Ja, maar zo gaat het de hele tijd! Kan ik echt niet eens een ongestoorde vakantie hebben?’

Ester omarmt me. ‘Ik weet, dat het frustrerend voor je is, maar we hebben toch al een fantastische vakantie samen gehad? Ik heb er in ieder geval erg van genoten. Dan maken die paar dagen minder ook niet uit!’

Ze geeft me een zoen op mijn wang en daarmee verdwijnen ook mijn frustraties weg. Ze heeft gelijk, die laatste paar dagen maken niets meer uit, en ik heb er stiekem toch nog een dag kunnen uit handelen. Ik had ook al een dag eerder terug kunnen komen, maar nu kan ik in alle rust mijn spullen pakken en nog wat zaken regelen, voordat we naar huis heen rijden. En ik hoef me dan niet zo te haasten. En met deze winterse omstandigheden wil ik me ook haasten. Ik trek Ester dichter tegen me aan en zeg glimlachend: ‘Maar dat wil niet zeggen, dat we niet door kunnen gaan, waar we zijn opgehouden!’

Ze heeft zich weer wat kleren aangetrokken en lacht. ‘Je wil nog een stripshow van de strenge meesteres Ester?’

‘Meesteres? Kinky! Maar echt SM, dat hoeft voor mij ook weer niet!’

Ze duwt me dan richting de tafel en dwingt me op een stoel te zitten.

‘Niets mee te maken! Luisteren zal je!’

Ze kijkt streng naar me, maar kan amper haar lach inhouden. Het is zo grappig, dat ik ook moet lachen. Dan proest ze het ook uit. ‘Hoe moet ik nou streng tegen je zijn, als je zo zit te lachen?’

Ik trek haar op mijn schoot. ‘Ik heb geen strenge meesteres om geil van jou te worden, Ester. Ik vind het ook leuk op je weer uit te kleden, alsof je een cadeautje bent!’

De trui, die ze nog maar net aangetrokken heeft, is dan al snel verdwenen. Ze heeft niet de moeite gedaan om weer een bh aan te doen, dus haar borsten hangen lekker vrij. Die kans laat ik me niet ontgaan en ik duik met mijn gezicht tussen haar borsten en zuig meteen aan haar tepel. Daar was Ester niet op bedacht, en giert het uit van het lachen. Maar ik stop niet, en even later is haar lachen weg, dat plaats maakt voor gekreun.

‘Oh, Johan! Je maakt me weer helemaal gek!’

Ik til haar op en draag haar naar het bed, waar ik ook haar broek al snel uit heb. Meer heeft ze ook niet aan, en dat is maar goed ook, want ik heb echte zin om haar nog een keer te neuken. Ze heeft al in de gaten, wat ik wil gaan doen, want ik trek mijn pik recht en ze spreidt haar benen voor me. Ik zet mijn pik voor haar gaatje en duw dan weer door. Nu wil ik er langer van genieten en begin Ester op een rustig tempo te neuken. Dat lukt nu ook beter, omdat ik net al ben klaargekomen. Ester kijkt me aan, terwijl ik haar neuk, en trekt me voorover, zodat ze me kan kussen. ‘Ja, ga door! Vooral niet stoppen!’

Ik zet dan wat meer aan en voer het tempo op. Dat voelt een stuk beter, maar ik voel al snel mijn zaad in mijn ballen borrelen en ik stop even.

‘Ah, niet stoppen! Ik was er bijna!’

Ik geef haar een lange zoen als troost, en als ik voel, dat ik weer verder kan, begin ik haar weer te neuken. Al snel begint Ester weer te kreunen, als teken, dat ze weer bijna zover is. En nu wil ik ook klaarkomen, dus ik voer het tempo weer wat op. Voor Ester is dat de druppel voor haar orgasme, en ze komt weer klaar. Een paar stoten later ben ik ook zover en spuit mijn twee lading diep in haar kutje. Ik laat me op haar vallen, waar Ester me insluit in haar zachte armen, waarbij ze mijn rug streelt. Ze kust mijn nek en zegt: ‘Als ik bij je intrek, gaan we dat dan iedere dag doen?’

Ik lach. ‘Dat weet ik zo net nog niet, maar zeker heel vaak!’

‘Hmm, dan weet ik zeker, dat ik zo snel mogelijk bij je intrek!’

We liggen een tijdje langs elkaar en dan glipt ze het bed uit, omdat er zaad en geil langs haar benen lekt. Tegen mijn verwachting in loopt ze naakt naar buiten, naar de douche. Ik zou haar moeten waarschuwen, dat de aggregaat uitgeschakeld is, maar ze is al weg. Amper een minuut later hoor ik haar al gillen. Ik kan niet anders dan hard lachen. Het is gewoon te grappig! Ze komt al snel terug.

‘Je had me ook wel eens mogen zeggen, dat de boiler uitstaat!’

‘Je was al weg, voordat ik je wat kon zeggen!’

‘Je had geluk, dat het nog niet helemaal koud was!’

Ze moet er dan zelf ook om lachen. ‘Volgende keer kan ik me toch wel gewoon douchen, zonder meteen koud water te krijgen?’

‘Als het goed is wel. Dan zou Gunnar dit gemaakt moeten hebben. Morgenvroeg ga ik nog even de details met hem bespreken en dan pakken we onze spullen. Dan rijden we na de middag aan en pakken we onderweg een hotel. Ik heb geen zin om me te haasten.’

‘En je klant dan? Moet je je niet voorbereiden?’

‘O, jawel, maar daar ben ik zo mee klaar. Ik heb de map al op kantoor liggen en ik weet ongeveer wel, wat ze willen. Als ik vrijdag op tijd naar het werk ga, dan is dat genoeg.’

Ze kruipt dan naast me in bed en we geven elkaar dan nog een zoen.