De Stiefrelatie - 3

Er gingen al snel een paar dagen voorbij. Aanvankelijk had hij niet echt iets door. Hij zag haar wel meer dan voorheen, maar ze zei nog even weinig. Soms leek ze wel wat te willen zeggen, maar deed ze het niet. Hij probeerde het te negeren en er zeker niet teveel over na te denken. Dat was ze niet waard, vond hij nog. Ook Calvin heeft wel wat uit moeten leggen en ook Calvin heeft mensen om zich heen die hem dan juist zeiden dat het ook anders kon. Ook al waren die mensen dan ook volwassen zoals hijzelf, leek niemand te begrijpen wat er precies gaande was. Hij had wat vrienden, maar daar was hij niet zo close mee. Met collega’s meer. Die hadden ook wel meegeleefd de afgelopen jaren, en zeker na wat er laatst gebeurd was. Maar toen Calvin vertelde dat zijn stiefdochter nog bij hem inwoonde, had hij wel wat uit te leggen. Mannen onder elkaar was toch anders dan meisjes onder elkaar, maar uiteindelijk kwam het op hetzelfde neer. Mannen waren gewoon wat directer. Zo werd hem de vraag gesteld of hij te veel gezopen had. Want wat moest hij in hemelsnaam met de zorg voor het kind van zijn ex? Leg dat maar uit. Zeker omdat hij al zo vaak gezegd had wat voor een verwaand en vervelend meisje het eigenlijk was. Toen er wat meer geplaagd kon worden omdat de ernst van de hele zaak langzaam verwaterde, werden hem andere vragen gesteld. Hij werkte vooral met mannen, en die hadden ook wel door wat voor een meid die Alanah was. Was hij dan haar sugardaddy? Hij had geld zat. Geld wat dan wel verdiend moest worden, zeker? Hij kon er wel om lachen, en pocherig ging hij er nog een beetje in mee ook. Maar uiteindelijk was hij stellig door te zeggen dat het zeker niet zo zat, en hij zich gewoon verantwoordelijk voelde. Dan vonden zijn collega’s hem maar soft. Daar kon hij prima boven staan.

Maar ook Calvin was niet immuun voor hetgeen wat zo verleidelijk kon zijn. Hij was niet blind. Dat wilde hij ook niet zijn met haar in de buurt. Maar hij achtte het als onmogelijk dat er ook maar iets meer inzat als dit. Voor zover hij wist, wilde ze hier helemaal niet zijn bij hem. En dat was ook prima. maar nu die laatste paar dagen, moest hij wel steeds vaker terugdenken aan de woorden van zijn collega’s. Hij zag Alanah vaker, al spraken ze vaak niet. Maar het zien alleen al, kon hem even van zijn normale gedachtegang afbrengen. Die meid was niet normaal knap. Dat hoefde hij niet te ontkennen.

En hij dacht haar een keer over hem te horen praten. Met twee vriendinnen. Wat ze dan zeiden, wist hij niet, maar zijn naam viel. En dat deed hem wel wat. Al zou Alanah misschien niet willen, misschien wel zo’n vriendin, die zeker niet heel veel onder deed. Maar het was allemaal gekkigheid. Het zou nooit gebeuren. Echt niet. Dat kon niet. En dat wilde hij ook niet. Voorlopig vond hij het wel best zonder een vrouw in z’n leven waar hij echt naar om moest kijken, en was Alanah niks meer dan wat leven in zijn verder stille huis, wat toch wel groot was voor hem alleen. Met het idee spelen was één ding. Dat mocht. Maar meer dan dat zeker niet.

Alanah bevestigde ook alleen maar dat ze nul interesse in hem had. Dit deed ze onbewust. Seks vond ze spannend. Altijd al. En ze deed het ook al een tijdje. En tegelijkertijd frustreerde het haar vaak ook. Ze had best veel seks met best veel jongens. Nu dan even niet meer. Sommige jongens wilde ze ook zeker niet meer zien, nadat haar moeder voor zo’n zelfde jongen was gevallen en de ellende begon. Maar dat ze seks wilde, was nog steeds een feit. Niet meer om haar moeder te frustreren, maar omdat het haarzelf zo frustreerde. Er was namelijk een probleem. Ze vond seks nooit lekker genoeg om er ook van te kunnen genieten. En daar baalde ze van. Want dat wilde ze juist zo graag. Als ze seks had met een jongen, wilde ze net zo genieten als die jongen dan deed. Alanah kon bedreven seks hebben wat dan die jongen de beste tijd van zijn leven gaf, maar zo genieten als de ander deed ze zelf nooit. Ze hoorde haar vriendinnen wel eens over climaxen en klaarkomen, maar zelf had ze dat nog nooit ervaren. En dat frustreerde haar enorm en hier loog ze dan ook over. Er waren altijd twee redenen om seks te hebben en om dan die jongen aan te moedigen zo lang mogelijk door te gaan. Naast het pesten van haar moeder, wilde ze gewoon heel graag een keertje klaarkomen. Maar jongens hielden het nooit zo lang vol in haar, wat niet gek was, en ze raakte er moedeloos van. En nu had ze al even geen seks meer gehad, verzon en fantaseerde ze wel over die man in huis, maar zou ze het ook maar nooit durven op hem af te stappen. Zelfs niet met het idee van het feit dat hij zo groot geschapen was. Want was dat het niet gewoon?

Maar op dit moment dacht de ander nog niet over Alanah als iemand om seks mee te hebben. Calvin was nog niet zover, en het mocht ook nooit zover komen. Niemand wilde dat ook, en toch gebeurde het. ze had niet eens gezegd weg te zijn vandaag. En zeker niet dat ze met een jongen was, zowaar. Niet bij hem thuis. Dat mocht niet. Daar hield ze zich ook streng aan. Maar dat wilde niet zeggen dat ze in haar eigen tijd ergens anders met een jongen kon afspreken. Wanhoop leidde tot een wanhopige daad. Buiten het dorp, in het bos, op een bankje. Het was wat verder in het bos. Hier kwamen niet veel mensen. Het was al avond, al was het nog wel licht. Maar het was stil en rustig. Zij en die jongen op dat bankje in het bos waren minder rustig. Alanah had geen reputatie maar tegenwoordig deden zowel jongens als meisjes niet zo heel moeilijk meer als het aankwam op het zijn van intiem. Wellicht het probleem voor meiden zoals Alanah. Ook nu gaf ze zichzelf wel weer erg makkelijk weg, en al zoenende liet ze de jongen met zijn handen toe onder haar shirtje, daar op het bankje in het bos. Ze had het gemist. De aanrakingen, de gevoelens en de verlangens. Het was altijd spannend, en dat was het nog steeds. En iets spannender omdat het buiten gebeurde. Ze geloofde niet dat ze hier gezien zou worden. Dat zou wel heel toevallig zijn. Ze zaten niet eens aan een paadje. Dit was echt zo’n plekje die alleen hangjongeren kenden. En dat waren ze van tijd tot tijd. Nu hingen ze hier ook. Met de tong in elkaars mond. Haar jasje was al uit, haar buik al bloot door zijn graaiende handen en niet veel later zou ook haar bh los getrokken worden. En dat vond ze allemaal goed, prettig en lekker.

Wie dit minder lekker vond, was Calvin, die bij toeval tijdens het mountainbiken iets van het pad was afgeraakt, en toen opeens wat verderop het stel zag zitten. Toen waren de twee al aan het zoenen. Moest hij haar stoppen? Hij stapte wel af en legde zijn fiets zachtjes neer op de bosgrond. Maar hij ging haar niet stoppen. Zoals ze dat deed, was meteen iets wat hem aansprak. Ook al was het met een andere jongen. Dat maakte hem niet uit. Want er zou toch niks gebeuren tussen hem en Alanah. Maar Alanah straalde het uit. Seks. Ze was een mooie en zeer sensuele meid. Zeker zoals ze die jongen te lijf ging, zoenend, en hoe haar lichaam leek te reageren op zijn aanrakingen, wat Calvin goed kon zien. Hij begaf zich achter het stel, en hield zich schuil achter een boom terwijl hij keek of hijzelf zo niet juist de aandacht trok. Dat deed hij niet. Want wie kwam hier nou? Alanah wilde hier wel komen. Heel graag zelfs.

Calvin slikte wel even, toen hij doorkreeg dat de twee het niet alleen bij zoenen en voelen hielden. Pijpen deed Alanah niet. Gebeft hoefde ze niet te worden. Ze was nat. Vaak ook. Ze vond seks en het idee van seks hebben al zo fijn. En elke keer wilde ze weer en hoopte ze op een betere keer dan de vorige. Zo ook nu weer. Ze vond het mooi geweest en trok zelf haar shirtje over haar hoofd heen uit. Haar bh maakte ze ook los en viel van haar armen af. Ze voelde zich vrij, zo in het bos, zo naakt met de bewonderende ogen van die jongen voor haar toen ze opstond, en zelfs langzaam haar broek begon los te maken.

‘Hier?’ hoorde ze hem nog. Zij was niet preuts. Niet dat hij niet wilde. Haar broekje hupte van haar heupen af en viel naar de bosgrond. Haar slipje hield ze aan, terwijl ze hem uitdagend en verlangend aankeek. Haar slanke lijf kwam steeds dichterbij met die bevrijdde, grote, ronde borsten van haar die ze niet veel later bijna in zijn gezicht drukte toen ze op zijn schoot ging zitten.

‘Wil je niet?’ fluisterde ze dan plagend in zijn oor. Het ongeloof was niet alleen in zijn ogen zichtbaar. Was dit nou die stille meid die bij hem thuis woonde, vroeg Calvin zich stil af die zijn ogen goed de kost gaf. Maar hij moest wel oppassen. Zij keek nu zijn kant op. Al had ze enkel oog voor die arme jongen, die niet wist hoe erg hij z’n best moest gaan doen.

Ze frummelde zijn broek los. Al het initiatief van zijn kant was weg. Hij was geschrokken, maar zeker niet minder opgewonden. Zijn piemel was prima. Hard in ieder geval, maar kon wel groter. Dat wist ze nu… Behendig sloot ze hem op in een condoompje die ze al tussen haar vingers klaar had zitten. Ze sloot haar ogen, positioneerde zich nog recht boven hem, en schoof haar natte slipje opzij om er bovenop te gaan zitten. Met een zucht van verlangen schoof ze over zijn paal heen, en botste ze haar voorhoofd tegen de zijne.

‘Ah, niet normaal…’ kreunde de jongen alsof het zijn eerste keer was. En dat was het misschien ook wel. Het kon haar niks schelen. Zij was de vijftig al lang voorbij, en dan telde ze afspraakjes met dezelfde jongens niet mee. Het was ook wel te zien dat het niet haar eerste was, zoals ze soepel bewoog vanuit haar heupen en de jongen een lekkere beurt gaf. Te lekker. Zoals zo vaak. Ze zat nog helemaal in het moment, en dacht een ritme gevonden te hebben die met de minuut lekkerder werd. Ze begon zelfs zachtjes te kreunen en wie weet… Maar zover kwam het helaas niet. Plots voelde ze de jongen sputteren en schrok ze wakker en zag ze de jongen in ongeloof met open mond onder haar zitten. Ze voelde hem komen, zoals ze zo vaak jongens had voelen komen, had zien komen en horen komen. En geen van die jongens had hetzelfde kunnen zeggen over haar. Soms dachten ze wel dat ze het geflikt hadden, maar nooit was het ook maar iemand gelukt.

Ondertussen werd het wel iets donkerder nu de zon was gaan zakken, en al met al had de hele daad zelf nog geen vijf minuten mogen duren. Het was beschamend. Ze schaamde zich dan ook. Zodra ze voelde dat het van hem niet meer moest, hoefde het van haar ook niet meer. Weer had ze zichzelf gegeven aan een jongen en gehoopt op zoveel meer, en weer had het niks opgeleverd. En dat haatte ze aan zichzelf. Waarom maakte ze zichzelf toch steeds weer zo gek? Ze had er wel een beetje van genoten, maar de teleurstelling overheerste weer, toen hij er ook gewoon vanuit ging dat het goed was zo. Heel veel meer kon hij ook niet, en toen ze van hem afstapte, was het condoom netjes gevuld.

‘Wil je die nog hebben?’ vroeg hij haar, en leek dit zelfs te menen. Ze zuchtte alleen, en begon zich weer aan te kleden. Hij had geen waarde meer. Hij was net als al die anderen. Maar een jongen, en nog een hele onbenullige ook. Ze liep ook al van hem weg, voordat hij het doorhad. Ze was niet bang voor hem. Ze was voor niemand bang. En dit keer hoefde dat ook niet. Ze passeerde Calvin op een kleine twintig meter die nog altijd stond toe te kijken, verscholen achter bomen en tussen bosjes. Hij begreep het niet. Opeens was het over. En ze leek niet blij. Had die jongen wat verkeerd gezegd of gedaan? Zo leek het wel. Maar die arme jongen kon er ook niks aan doen. Alanah was goed in wat ze deed. Te goed. Die jongens was kansloos.

Calvin bleef op afstand, en volgde haar totdat ze het bos uitwas. Ze had niks door. Hijzelf wist ook niet goed wat hij hiervan moest denken. Had hij haar moeten stoppen? Het voelde toch gek. Hij was niet perse jaloers en had ook niet het gevoel dat hij naar zijn dochter had zitten kijken. Dat was ze ook niet, dus gelukkig maar. Later in bed, zag hij haar nog voor zich. Die jongen niet meer. Die had ook op hem nauwelijks indruk gemaakt. Wat hij wel onthouden had, was haar naakte lichaam toen ze voor die jongen stond, en haar gezicht toen ze zich over hem heen had laten zakken. Dat beeld zou hij niet snel meer uit zijn hoofd krijgen. Hoe vaak had hij haar wel niet gehoord met een jongen hier in huis. Dat het nep was, wist hij altijd al. Dat gekreun van toen, had hij nu niet gehoord. Hij had oprecht een meisje gezien wat gewoon lekker seks wilde hebben en daar ook echt van wilde genieten. Dat het kort was, wist hij ook wel. Zou dat het zijn? Keek ze daarom zo betoeterd toen ze wegliep? Dat zou hem nooit overkomen, wist hij wel. Want het zou nooit gebeuren, natuurlijk. Maar al zou het wel gebeuren, wist Calvin wel hoe het moest. Ook hij was die jongen ooit geweest. Maar dat was al wel heel lang geleden. Hij wist zijn mannetje wel te staan. En verzon nu ook dat hij dat deed in haar bijzijn. Al hield hij zichzelf nog voor dat er verder niks speelde. Ze ging niet voor niks met een andere jongen het bos in.