Schooldokter - 1

Beste Suurtje, ik zie dat je op je verhaal van 14 jaar geleden geen enkele reactie hebt gekregen. Met 48774 lezers heb je daarenboven een score van amper 7.6 gehaald. Normaal gezien zou ik hier spontaan een 9 voor geven, maar het is een 10 geworden om tegendraads te zijn. De premisse van je verhaal is spannend genoeg: het schoolonderzoek door een arts is immers altijd spannend en wekt zowel nervositeit als verbeelding. Uit mijn ervaring gebeurden die onderzoeken niet meer na het lager onderwijs (dus na het elfde of twaalfde levensjaar) en ik herinner me levendig hoe de dokter van dienst mijn piemeltje beetpakte en mijn zakje in zijn hand nam, waarna ik proestend op de rug van mijn hand moest uitademen. Dat het om het controleren van het indalen van de teelballen ging, wisten ik noch mijn klasgenootjes niet. Het werd ons ook niet uitgelegd en thuis spraken we er niet over. Toch was die eerste aanraking aan onze geslachtsdelen door een vreemde iets dat bepaalde, maar niet-benoembare emoties opwekte. Als jongens onder elkaar werd er evenmin over gesproken. Vele jaren later heb ik van verschillende vrouwen gehoord hoe die schoolonderzoeken bij hen als kind werden ervaren. In die tijd werden die onderzoeken uitsluitend door mannelijke artsen uigevoerd en er waren er zeker een aantal bij die de schoonheid van zo'n meisjeslijfje wisten te appreciëren. Ze gingen volgens mijn gesprekspartners wel niet zo ver als de dokter in jouw verhaal - van een vinger in het kutje was nooit sprake - maar belangstelling voor tepeltjes en kruisje was er zeker bij. Voor verschillende vrouwen is zo'n onderzoek 'onvergetelijk' geweest en omdat het zich in een veilige omgeving (school, dokter) afspeelde, was er ook geen schaamtegevoel. Het zichzelf tonen is op die leeftijd nog niet beladen met seksualiteit en zeker niet met perversie, eerder met een soort fierheid om zich als 'normaal' voor te doen - even goed als je leeftijdsgenootjes.