Hoe je beschrijft naar een slapend lichaam te kijken. Hoe je beschrijft wat voor gevoelens de aanraking geeft. Hoe je aangeeft dat er stilte van liefde is en ook stilte van het onder ogen komen van de onmogelijkheid.
Dat gedeelte in het midden, hoe ontroerend mooi heb je dat beschreven, zodat je je eigen mooiste intimiteit weer voelt alsof je het nu beleeft. Mooi, man!

Sterk is dat: lust en liefde. En dat je elkaar niet gebruikt maar liefhebt. Dat je de ander iets gunt te doen dat recht doet aan jouzelf. Waardevolle herinneringen zijn dat. Bouwstenen ook voor je verdere leven.

ook in dit deel van jouw verhaal voel ik precies aan, wat je bedoelt met je treffende titel 'onmogelijke liefde'. Ach, soms wordt het onmogelijke een gewone werkelijkheid. Onweerstaanbaar is oprechte liefde. En in een wereld vol geweld, haat en onderuit schoffelen is oprechte liefde het mooiste wat er is. Je verhaal is meeslepend. En je roept gevoelens op in de zin van; hopelijk komt het allemaal goed. Want dat gun je de twee mannen.

Wat een mooi verhaal is dit toch. Liefde en verliefdheid kun je niet zomaar beëindigen. Onmogelijk en toch onweerstaanbaar groeit er verbondenheid. Juist relativering kan intensivering tot gevolg hebben. Dat wordt hier zichtbaar. Goed hoor!

Je maakt ongelooflijk mooi de dilemma's helder in een meeslepend verhaal.

Wat een prachtige zin: Thomas had een kier open gezet en ik was naar meer gaan verlangen.
Dat komt over. Dat maakt indruk. Wat een mooie schrijfstijl en wat een doordachte inhoud!

prachtig verhaal

Ben sinds kort deze reeks beginnen lezen en het is werkelijk prachtig. Dit is ook de eerste keer dat een verhaal op deze site me tot tranen heeft gebracht, bewijst toch ook maar hoe goed je verhalen zijn.