Ik was een weekje op vakantie en zat op een locatie met een redelijk goede WiFi-verbinding. Ik dacht: 'dan kan ik mooi de nieuwe verhalen van Keith lezen." Maar nee, je had mijn buurman kunnen zijn, want ik denk, dat je ook een weekje er tussenuit was. Jammer voor mij, maar jou gegund.

Des te leuker natuurlijk, als je thuis komt, dat er dan wel een nieuwe mini is binnengekomen. Een aflevering, die geheel stond in het teken van de erotische avonturen tussen Kees en Joline. Er zaten natuurlijk wat zijpaadjes bij, maar de hoofdzaak was de erotiek (en dan bedoel ik niet gewone, platte seks). Mooi beschreven en voortreffelijk verwoord.

Applaus, Keith, van Cis.

Lang gewacht toch verkregen! Top Keith!!

Gr Ron


Oh ja vergeet niet de klok een uur terug te zetten...

Verd..., zijn we een week verder en weten we nog steeds niet wat Kees en Fred nu verteld hebben op de Kazerne. Maar wel dat Joline en Mocca er ook bij zijn, dat word vast Heel Veel Lachen. Kan gewoon niet missen. 👍 👍

Hallo Mark.

Dank voor je reactie en je openheid.
Het woord 'klote' is in deze wellicht wat ongepast, maar geeft wel exact weer wat ik dacht toen ik je reactie las.
Sinds een tijdje weet ik ook weer wat beter om 'lijdend voorwerp' te zijn in de medische wereld.
Niet zo hevig als jij, maar het zet je wel weer met beide benen op de grond.
Heel veel sterkte met alle behandelingen!

Groet
Keith.

tja even over het boventoon zingen er is een Mongoolse Metal band genaamd The Hu - Wolf Totem en de zanger zingt in boventoon, zoek het maar eens op YouTube. het staat mij ook bij dat Eskimo's ook zingen in boventoon dat heb ik ooit eens in mijn jeugd gezien in een documentaire.

Er is bij mij iets dat mij onwijs triggert als het om honden gaat, is het niet met Mocca dan is het wel met Bengel het ging om deze reactie ' Mocca kwam overeind toen Irene zat te snikken, trippelde naar haar toe en duwde zijn neus tegen haar been. En toen zijn kop óp haar been. “Hé brave Mocca…” Ze aaide de hond en wij zaten er stil omheen te kijken. “Wat een schat van een hond…” voor jullie waarschijnlijk niets zeggend maar voor mij in eens een stortvloed met tranen. Dat komt denk ik dat ik en mijn voormalige partner een jonge Boxer pup hadden De fokker was 'Van Rusticana' uit Boksum dat ligt in Friesland Lex was een ondeugende nieuwsgierige Boxer maar om een lang verhaal toch heel wat korter te maken Lex was 6 jaar oud en bleek een tumor in ze koppie te hebben en die kon niet verwijderd worden dus we hebben afscheid van hem moeten nemen. tja 2 oktober 1998 was het einde voor Lex en heel soms heb ik van die momenten dat ik totaal uit het veld geslagen ben. deze opmerking met Mocca tja dat pats 'verdriet'... Keith weer onwijs bedankt voor dit prachtige verhaal tja weer volle bak10++
Groet Ron

Weer een geweldig verhaal met een sprankelende Brecht (wat een talent voor je hier op) en een familie Petersen, die nog steeds met de te vroege dood van hun man/vader bezig is. Beide stukken zijn uiterst gevoelig en betrokken geschreven. Chapeau Keith!!!

Zal ik of zal ik niet een reactie geven, twijfel twijfel. Maar als ik op plaatsen klik doe ik het echt. Dus ga ik maar schrijven. Meerdere malen de serie gelezen. Als er een nieuwe komt gelijk lezen en inmiddels ook weer bij 294. Waarom de twijfel, ik lees dit nu op Opwindend.Net maar verder niets meer op de site. Anderhalf jaar geleden ben ik met een ongemak naar de huisarts gegaan en na alle onderzoeken is de diagnose uitgezaaide prostaatkanker. Niet te genezen maar wel te behandelen. Met hormoontherapie, alle testosteron productie stoppen. Naast alle andere bijwerkingen ben je ook chemisch gecastreerd. Geen enkele libido of zin in sex. Maar Mini heeft zoveel meer , zoals de verwijzing naar de dood door Richard. Ik blijf Mini lezen. Met een lach en een traan. De natte spelletjes van Joline en Kees lees ik schuin door de passage. Het hele zooitje zoals Fred het zou zeggen is mij heel dierbaar geworden. Natuurlijk voor ieder deel een 10. Maar alleen een 10 geven is te weinig, vandaar dat ik de reactie ben gaan schrijven. Als je dit leest heb ik op plaatsen geklikt...

Hoi Keith,

Wat een heerlijk verhaal heb je weer geschreven! Telkens denk ik te weten waar het naartoe gaat, en dan weet jij me toch weer te verrassen met een onverwachte wending — precies zoals alleen jij dat kunt.
Je schrijft echt met zoveel gevoel en klasse; het is bijna pure poëzie.
En als je toevallig schrijflessen geeft, dan wil ik me hierbij inschrijven 😉

Ik hoop van harte dat je nog lang niet uitgeschreven bent, want ik weet hoeveel tijd en liefde er in elk deel gaat zitten. Zelf weet ik hoeveel werk het is om verhalen te maken (en ik ben pas bij deel 22!), dus mijn bewondering is groot dat jij al bijna bij aflevering 400 bent. Echt petje af!

Elke aflevering is weer een feestje om te lezen. Je neemt ons mee in een wereld vol militaire kennis, klassieke muziek, geschiedenis en liefde — en elke keer spat de passie van het scherm.

Dus alsjeblieft, ga nog heel lang door met deze prachtige serie.
Mag ik hopen op 'MINI'maal 2500 afleveringen? (Meer mag natuurlijk ook 😄)

ps geef ook maar een lekkere bot aan Mocca van mij 😍

Met warme groet van een trouwe Mini-leesfan,
Baco

eens met alle reacties.

ga zo door met een lach en een traan

de 10 is alweer vergeven.
om

Wauw, Keith...

Om eerlijk te zijn, in het begin dacht ik, hé, niet een heel verhaal over de muziek,
het orgel en alles wat eromheen gebeurt...
Maar naar mate de dienst vorderde, met het hele improviseren van Brecht, én het vervolg daarop,
mede door de reacties van diverse personen, kwam de waardering mijnerzijds alsnog.

Met als klapper het bezoek van Diana en haar kinderen én de daarop volgende emotionele uren
in huize Jonkman. Heel mooi...

Dus tóch maar weer 'gewoon' een dikke 10 Keith, kan er niks anders van maken... 👍

Bedankt voor dit enigszins onverwacht snelle vervolg Keith...

Wanneer komt de magische 400e "Mini" online, eind volgende week? 😄 😏 🤗

Groeten, fijne zondag allemaal

Frans