Weer een boeiende aflevering van “Mini”, waarin een antwoord beloofd wordt op de vraag wat Greet en Derk met elkaar te maken hebben. Ook de mogelijke uitbreiding van het back-office met twee aardige zusjes biedt weer uitzicht op een leuk vervolgdeel.
De stille rol van Balou is als altijd weer een mooie uitsmijter.

Naar alle waarschijnlijkheid worden Fred en Kees nu majoor bij de landmacht. Zeker voor Fred, die altijd ondergewaardeerd werd zal dat een gigantische vooruitgang zijn. Ik hoop – als alles doorgaat – dat er nog eens, een nu gelijkwaardige, ontmoeting komt met Fred zijn veel meer verdienende baas in het leger.
Misschien horen we ook iets van Greet en Derk.
Dit verhaal was wat korter dan “normaal”, maar kwam ook veel sneller na deel 181. Ik vind dat wel prettig. Klasse weer, Keith.

Het is nu duidelijk wat Luitenant-kolonel Zondervan komt doen, maar je weet er meteen een nieuwe vraag bij te creëren: Hoe of wat is de relatie Greet-Derk. Je zult daar al wel een oplossing voor hebben en wij kunnen (mogen) wachten tot (een van) de volgende afleveringen. Het blijft genieten van je schrijftrant.
Greet, Wendy en Hendrik gaan zich ook steeds duidelijker profileren. Het zijn drie interessante personen in dit verhaal. Op richting de dubbele bruiloft en de (mogelijke) herintreding bij de landmacht.

Volgens mij ben je bijna 12½ jaar geleden met deel 1 van “Sanne” begonnen. Ik vind het knap, dat je na al die tijd nog steeds een vaststaande (voor de lezers onbekende) lijn volgt. Je stukjes (nou ja lappen tekst) hebben altijd een boeiende schrijftrant en een interessante inhoud. Ja, jammer natuurlijk, dat je niet elke dag zo’n stuk kunt schrijven 😄…maar wel heel begrijpelijk. Ik hoop dat je nog lang de behoefte hebt om via dit kanaal zulke mooie verhalen te schrijven. En dat betekent niet dat “Sanne” zo lang mogelijk moet doorgaan, want als het af is, is het klaar. Maar ik hoop dan wel weer op een nieuwe inspiratie voor een volgend stuk.
Een frequentie van een maand, prima. Als jij er lol in hebt om het te schrijven, ik heb er plezier in om het te lezen.
👍

Opmerkelijk zo goed als Joline in korte tijd is gaan schieten met haar buks. Het lijkt alsof ze haar leermeester voorbijgestreefd is. Het schaakpartijtje met de “onschuldige” Jolientje was ook weer typerend. Daar zou je in een koude winternacht nog warm van worden.
Je houdt overigens wel de spanning erin… Je noemde defensie wel even, maar schoof meteen door naar andere zaken. Weer even afwachten…

Een heel mooi verhaal, waarin alle familieleden weer even aan bod komen. En waarin duidelijk wordt wat Luitenant-kolonel Zondervan te doen had in de rechtszaal: zoeken naar hooggeschoolde reservisten. Ik (ben nooit in militaire dienst geweest} wist niet dat defensie op zulke wijze van reservisten gebruik maakte. (Misschien bestaan dit soortmensen alleen door de dichterlijke vrijheid van Keith... en dat mag!!!)
Overigens, wat Dannyboy opmerkte over het vloeken: ook voor mij horen woorden als "eikel" en "shit" niet thuis in het ABN en zouden dus - wat mij betreft - in aanmerking komen voor de push-ups. Maar ja, ook dat hoort bij de dichterlijke vrijheid.
Kortom weer een heel fijn verhaal.

Prima verhaal waarin de rest van de familie ook weer even in het zicht kwam. En niet te vergeten: Luitenant-kolonel Zondervan. Als iemand die nooit in het leger heeft gezeten, wist ik niet dat dit soort reservisten-functies bestaan. (Of is dat de dichterlijke vrijheid van Keith???) En, Dannyboy... mij was dat ook opgevallen. termen als shit en eikel horen bij mij ook bij de scheldwoorden. Maar ja, dat hoort ook bij de dichterlijke vrijheid van de schrijver.
Kortom Keith, je hebt er weer een uitstekend verhaal van gemaakt, met kansen voor de toekomst.

Mooi verhaal met een cilffhanger: de overste... wie is hij en wat kwam hij doen... we zullen het wel lezen in een volgende aflevering. Leuk dat ook Greet zo wat meer inhoud krijgt.

Weer een mooie lange aflevering van een prachtig en soms ontroerend (dat mag in romantisch) verhaal, dat toch weer bol stond van de erotiek. De familie De Rooij is definitief op non-actief gezet en we kunnen uitzien naar de verdere belevenissen van de familie Jonkman/Bogaers. Helaas is dit gedeelte weer gelezen en zullen we weer geduld moeten hebben tot een volgend boeiende vervolg..

Het blijft een mysterieus verhaal. Ik heb nog geen idee in welke richting het zich zal ontwikkelen. Dat is - denk ik - de charme van deze wondere wereld van schijn en werkelijkheid. Rob kan nog alle kanten op (en gaat waarschijnlijk ook alle kanten op). Prima verhaal, Borrie70!!!