Lieve Francisca,
We hebben helaas nooit ergens contact gehad en om wat voor reden dan ook is jouw verhaal destijds aan mij voorbij gegaan. Nu een collega-schrijver mij onlangs op dit verhaal wees, mag ik hopen dat er ergens een ‘hiernamaals’ bestaat, zodat mijn postume reactie jou alsnog bereikt. Woorden schieten te kort om mijn waardering uit te drukken voor alle 52 fantastisch goed doordachte en prachtig onder woorden gebrachte delen van dit onwaarschijnlijk goed verhaal. Ik denk niet hier op deze site ooit iets te hebben gelezen wat mij van de eerste tot de laatste letter zo beroerde. Helaas stokt het hier, dus zullen we nooit weten hoe het verhaal van Rosalie en Julia verder gaat, Desondanks zit jouw verhaal voor altijd in mijn geheugen gegrift. Een bijzonder goede schrijfster als jij, die bij leven de diversiteit aan menselijke gedachten en gevoelens zo prachtig wist te verwoorden, moet zelf bij leven ook wel een warmhartig gevoelsmens zijn geweest. Alsnog "Dankjewel Francisca !"

Hoe leuk is dit, Danny, en wat een perfecte timing! De grote gangmaker van het aanstormende seksfeestje in 'Een beeldschone Huisgenote ' heeft uiteraard een stormachtige jeugd beleefd, dat spreekt voor zich. Leuk dat je juist Anna kiest als hoofdpersonage in deze veelbelovend begonnen 'voorgift-spinoff'. Het was weer genieten hoor, laat de vervolgen maar komen.

Eerst nog een collectieve daad van hulpvaardigheid en als je het niet meer verwacht komt Anna met uitnodiging voor het seksfeest op de proppen. Eigenlijk zou ik wel eens willen weten hoeveel van je trouwe lezers daar al een hele tijd naar uitkijken... Ik beken, Danny... ik alvast wel ;)

Dit mooie verhaal, waarin je de geschiedenis eventjes bijkleurt, smaakt naar meer, Danny. Hoezo geen sprookje? Ok, maar sprookjesachtug is het einde alleszins wel.

Een boeiende reeks. Benieud of rr nog iets in huis gaat komen van de oorspronkelijke plannen ben ik alvast wel

Leuk dat het vijftal weer terug is. Het was er even inkomen na zo'n lange tussentijd, maar eenmaal op dreef smaakt dit al gauw naar meer. Laat dus maar komen, zou ik zeggen

Uit het leven gegrepen, onomkeerbaar, zoeken naar troost met en bij elkaar, zoeken naar begrip en aanvaarding van het onomkeerbare. Wat Anne en Mandy voor Joost nog hebben gedaan is prachtig maar beslist niet alledaags, net zoals het niet alledaags is dat een man er geen probleem mee heeft dat zijn vrouw als een wezenlijke vriendin zijn terminale vriend alles geeft wat een man zich maar kan wensen. Maar het past wel allemaal binnen de filosofie van de hechte vriendengroep waar wij dank zij topschrijver Danny na 82 delen allemaal een beetje deel van zijn gaan uitmaken. Tot tranen toe bewogen heb ik dit deel 'tot mij genomen'... Met jouw uit het leven gegrepen verhaallijnen gaat een mens soms spontaan hopen dat er in sommige delen het overgrote deel van de gebeurtenissen 'slechts gewoon' fictie is. Proficiat met dit beklijvende deel, Danny.

Zo fout maar OH zo lekker!

Dat gaat zo te zien best nog 'leuk' worden in huisje Weltebree. Een goedgeschreven, uitnodigende opener. Smaakt naar meer

Doet ie het of doet ie het niet...?
Mooie spanningopbouw. Je bent alweer een verhaal begonnen wat een mens doet verlangen naar meer. Ik kijk al uit naar het naar het vervolg