Nee. Dat kan niet.. ze moeten wel weer samen komen hoor. Maar ja. Dit is wat gebeurd als communicatie ontbreekt. Al ga ik er stiekem vanuit dat het wel goed gaat komen. Is een mooi Zazie verhaal. Benieuwd naar een vervolg.

Allebei vullen ze het verdriet om hun eigen gebrek aan communicatie anders op. Elk vogeltje zingt zoals het gebekt is.
Maandag zullen ze niet om elkaar heen kunnen. Hopelijk wordt er dan wel gepraat.

Levensecht en bezield geschreven, Zazie. Zoals steeds.

Ik snap haar wel! Had ik, vroegah, ook zo gedaan. Nu, n paar jaar verder, hihi, denk ik er iets anders over. Afhankelijk van wat je eiglk echt wil.
Ga nu maar weet vlug verder hoor! Dat dit zo niet kan eindigen willen we niet!!! Toch?

Nou nou... Er is duidelijk nog een kerel die haar wel wil, meer dan... Voor het verhaal is het mooi meegenomen dat Mathijs zijn bericht niet durfde sturen, anders was er dit surrogaat intermezzo met Pieter vast niet gekomen... Schitterend vervolg alweer en benieuwd hoe dit verder gaat.

Sucks om Matthijs te zijn. Herkenbaar…
Liefs,
M.

Superieur hoor! wat een cliffhanger...

Groet, Gerrit Tonner

Nee he... Ik hoop dat ze toch nog met elkaar over hun gevoelens praten... Of stopt dit mooie verhaal hier echt... Het zal toch niet..?

Wat een wending...dat kan toch niet!?
Niet te laten wachten op het volgende deel hoor..

I'll wait!! But please not too long!?

“ik word echt steeds gekker op haar, terwijl ik geen idee heb of zij dat ook zo voelt.”

Deze zin uit het begin van dit verhaal schetst heel mooi waar dit allemaal misloopt. Al 8 delen lang praten Matthijs en Nellie over alles, behalve hun gevoelens voor elkaar. Ze denken maar op en vergeten het belangrijkste: hun angst voor afwijzing overwinnen en de stap in het grote onbekende wagen om hun gevoel te uiten.

Maar gezien dit een Zazie-verhaal is, verlies ik de hoop niet.
Bring it on!