Je naam wekte direct mijn aandacht. Lieveke. Na 6 verhalen al de zekerheid van een mooi en opwindend verhaal. Ook nu laat je ons, lezers, niet in de steek.
Vlot verteld in een keurige taal, en de glorie van het genot bejubelend. Wat wil je nog meer?

Dit verhaal lijkt op het eerste gezicht slechts een intermezzo, een tussenstukje om twee belangrijke verhalen met elkaar te verbinden. Dat is het echter niet. Het duidt een grote kentering in het verhaal vast. De vermenselijking van Fleur wordt concreter.
Ik vindt deze futuristische versie van Pinocchio heel leuk!
Op naar deel 7.

Mooi! Dank je…

Je personage zwalpt.
Als een schip dat gevangen zit tussen de golven tijdens storm
Op zee.
Zo houdt je verhaal ook ons gevangen. Het laat ons in onze verbeelding mee laveren tussen emoties.
Dat is een gave!

Danny, ik ga je het advies geven dat ik meestal geef als iemand mijn mening vraagt: volg je gevoel. Dan ben je altijd juist.
Wat wij lezers vinden, is natuurlijk belangrijk. Maar vooral als het over de appreciatie van je verhaal gaat. En daarover hoef je na 69 delen van deze reeks niet meer bang te zijn. De vele volgers en reacties zijn er met een reden.

Als het over een vervolg voor deze reeks gaat, moet je gewoon schrijven waar je op dat moment zin in hebt. Laat inspiratie je muze zijn.
Zolang je blijft schrijven, weet ik dat alles goed is.

Lust is een virus. Het doet het verlangen toenemen en de grenzen verdwijnen. Net daardoor krijgt genot een grotere kans. Zeker in jouw verhalen.

Weer heerlijk!

Mooie start van wat een leuke romantische, of zelfs meer (?) reeks kan worden. Ik genoot van de herkenbaarheid van het gevoel verliefd te zijn, dat met momenten zelfs pijnlijk nauwkeurig werd neergeschreven.
Pijnlijk door de herinneringen. Met je schrijfstijl is immers niets mis.

Ik hoop dat andere lezers zich niet door de lage score laten afleiden. Waarschijnlijk weer het werk van een trolletje dzt met het verkeerde been uit bed is gestapt…

Alle reacties op dit verhaal zijn terecht. Je weet anderen met je woorden te raken. Niet alleen in zwoele en zinderende seksscènes, maar vooral ook als het gaat om de beleving van je personages.
De thematiek is natuurlijk discutabel, en ik ben zelf eerder geneigd om de analyse van Brechtje te volgen, maar dat neemt niet weg dat dit verhaal weer een prachtig staaltje schrijfkunst toont.

Deze reeks doet me, nog meer dan je kerstreeks van vorig jaar, denken aan Love Actually. Maar dan een nog betere versie.
Een mozaïek van mensen, op zoek naar liefde, naar warmte, naar genegenheid. In jouw verhalen vinden ze nog veel meer. Zielsgenoten… en de heerlijke hemel van de hunkering.

Zazie Actually!

Lust en verlangen gaan hand in hand.
Er is niet aan te doen. Het is een smeulend vuur dat slechts zuurstof nodig heeft om op te flakkeren.
Of de boodschap uit de laatste zin hetzelfde effect zal hebben als een emmer water valt af te wachten. Ik betwijfel het.

Weer prachtig geschreven!