De kiem voor een langzaam voortschrijdend inzicht is er, maar de weg naar totale genezing lijkt me nog lang, moeilijk en boordevol valkuilen. Een terugval zal steeds om de hoek loeren en het is nog maar de vraag of de liefde sterk genoeg gaat zijn om een 'misstap' te overleven. Prachtig vervolg alweer!

Maaike wat ben je tocht een kanjer, je weet mij steeds weer te verbazen hoe je, een verwacht einde verhaal om weet te zetten en verder kan gaan. Ook de wijze zoals je "Borderlijn" omschrijft is werkelijk juist en pakkend. een 10 om dat niet meer kan F39

De ontkenning lijkt te zijn overgegaan in een groeiend besef. Toch is dit nog niet genoeg. De menselijke gedachten kunnen een verraderlijke valkuil zijn.

Alweer een boeiend geschreven verhaal, Maaike A. Neem ons verder mee naar het vervolg. Ik vermoed de therapie met vallen en opstaan zal verlopen.

Mooi vertelt van Maaike, de weg is nog lang en hard, een terug val kan er zijn, maar als Maaike doorzet zal ze nog vele mooie liefde volle jaren kunnen beleven met Lars

Ik ben het absoluut niet eens met de lage waardering. Je beschrijft, bijna griezelig correct, de zieke gedachten van Maaike. En ondanks deze benadering voel ik toch constant een erotische spanning. Prima gedaan. Hoe krijg je haar zover, dat ze in gaat zien, dat er iets in haar hersenen mis is? Zoals dat geldt voor iedere verslaving. Hoe dan ook een 10 met een griffel. Chapeau, zeker voor je schrijverskwaliteiten.

Je verhaal heeft wat mij betreft veel aan geloofwaardigheid gewonnen. Mooi zo, ik ben weer helemaal mee. Zou het dan toch nog goedkomen met haar of is dat ideale hoop?

De eerste stappen in het bewustmakingsproces zijn (hopelijk) gezet. De eerste minuscuul fijne barstjes beginnen tevoorschijn te komen.

Weer heel mooi en consequent verteld vanuit de Maaike-context. Ik vind dit hoe langer hoe beter worden.

Het verhaal had nood aan een nieuwe impuls, maar Maaike-gewijs doe je dat dan gelijk maar weer met klasse!
Prachtige en boeiende wending, waardoor je mij zo weer jouw verhaal in trekt... ik heb de '10' maar weer eens opgepoets... prima schrijfwerk!

Beste Maaike, je houdt consequent vast aan het enigszins gestoorde karakter van ons " lieve, onbetrouwbare meisje". Dat heeft wel wat, want ze heeft t.g.v. haar borderline niet in de gaten, dat ze de echte schuldige is. Maar je voelt aankomen, dat de geschiedenis zich gaat herhalen en daarna weer, weer en weer, tot het misloopt. Dat was nu al bijna het geval, dus onvermijdelijk gaan we op de ondergang af. Weer een prima stuk, ofschoon het niet je beste was. Of is dit het einde ? Maar, einde of niet: complimenten.

Ik denk dat dit het einde is van het verhaal...
Idd geweldig hoe ze haar kromme gedachten vol blijft houden. Dat geeft toch ook wel kans op verder...nog geen uitsluitsel van Milou ook gehad ten slotte.
Het is te hopen dat hun liefde alles kan overwinnen