Nog spannender, nog opwindender.
Ik liet me meedrijven op je woorden waarvan de golfjes steeds vaker en hoger werden.
Ik bereid me voor op een woest water…

@loesje Je leven en gezondheid gaan natuurlijk voor.
Het is zo dat je ons de laatste tijd enorm hebt verwend. Elke dag.

Beschouw mijn reactie niet als een verwijt. Dat is het helemaal niet. Het was een verzuchting van een jongetje dat ontdekt dat de koekjesdoos leeg is en mama nog niet terug is van de winkel.

Ook elke week of elke 14 dagen een verhaal plaatsen (zoals @dannyboy) is een optie. En het geeft jou wat meer rust.

Het voorspel begon al aan het strand. Met de foto. Het creëerde de mindset die nodig was voor Sarah om haar laatste barrière te willen openen.
Zij is er klaar voor.
Wij zijn er klaar voor.

De verleiding van het geld is sterk. Toch is er geen duidelijke dwang. De meisjes kiezen ervoor.
Op een andere plaats was dit niet gebeurd… of toch?

De verschillende standpunten blijven sterk geschreven!

Deed je dat express, ons zo lang laten wachten? Of leek het alleen maar zo omdat ik zo verknocht ben aan deze reeks? Eén ding is zeker. Ik ben niet alleen. Het aantal reacties na het vorige verhaal spreekt boekdelen.

Ook nu liet ik me weer even onderdompelen in het leven van twee gevoelige liefdevolle personages.
Heerlijk!!!

En nu is het weer wachten geblazen. Op naar de winkel voor wat roomijs…
😁

Sommige dingen worden een vanzelfsprekendheid. Elk verhaal een nieuwe stap.
Weer fantastisch geschreven in twee stemmen.

De grenzen verschuiven snel. Zowel geld als een lichte beïnvloeding van het geweten helpen daarbij.
De gewenning gaat vlot.

Ik blijf dit geboeid volgen.

Een sprookje mooier schrijven dan het origineel, dat lijkt schier onmogelijk. Schijn bedriegt, want Jij kan dat, Zazie.
Romantischer, liever, erotischer, spannender, hedendaagser…

Je deed me smelten. Vanwege Jeannot en Katje.
Je gaf me hoop.
Je vervulde mijn hart met mensliefde.

Dat is wat sprookjes doen.
Vooral die van jou!
😊

Een heel verhaal dompel je ons in gelukzaligheid om ons dan met zo’n einde te confronteren.
Het kwam bij mij even hard binnen.

“Huh? WTF! Wat is dat nu weer? Meent ze dat nu? Waarooooom?”

Je personages komen los vanuit de woorden en zijn persoonlijkheden geworden om wie in lijk te geven.
Knap staaltje schrijfkunst!

De meiden beseffen nog niet dat er zaadjes worden gepland die hen naar een heel ander bestaan zullen leiden.

Weer prachtig geschreven. De twee standpunten werkt perfect!