De twijfelende oogjes begrijp ik zeker wel want Maaike zei wel degelijk iets interessant! Benieuwd of en wat het gaat worden met Marck. Mooi vervolgdeel alweer

Een direct duidelijke 'nee' was misschien een betere keuze geweest, al zal dat in wat volgt nog moeten blijken.Dit deel haalt wat mij betreft de 'vaart' er een beetje uit, maar dan nog is het genieten van jouw schrijfstijl met zoveel oog voor (het juiste) detail. Ik kijk alweer uit naar deel 6.

Het thema zet lezers duidelijk aan tot nadenken, de reacties verschillen nogal en dat lijkt mij ook logisch, gezien haar echtgenoot zich (nog) niet neerlegt bij haar zoektocht naar sekduele bevrediging. Zal hun liefde sterk genoeg zijn? Dat is nog maar de vraag, maar ondertussen lever jij een uitzonderlijk gedetaileerd en boeiend verhaal af, wat ook nog eens ver boven gemiddeld opwindend is.

Je schrijfstijl en jouw uitgebreide aandacht voor gevoelens en relatie verdienen waardering en bewondering! Wel jammer dat het verhaal van 'nieuwe lover Kevin' al wordt afgebroken voor het echt begint... Sommigen noemen dat een cliffhanger, maar zelf ben ik toch wel eens benieuwd welke bedoeling achter die geforceerd aandoende onderbreking schuilgaat. Effen zeuren, maar verder niets dan lof, Maaike 👍 👍 👍

Je weet de spanning en verwachting hoog te houden, ook al is dit tweede deel zeker geen stortvloed aan erotische hoogstandjes. Toch blijft het spannend, ook al omdat ik vermoed dat Lars weldra met een verrassing van formaat zal uitpakken die Maaike's leven drastich overhoop zal halen. Ik ben en blijf reuze benieuwd.

Compliment voor de geduldige opbouw en de heldere setting. Prachtig eerste deel, benieuwd welke kant je zal opgaan met dit verhaal. Lang niets van je gelezen, maar je bent het schrijven duidelijk nog niet verleerd, integendeel !!

De lockdown loot nog een tijd... een vervolg zou meer dan welkom zijn. mooi! 😛

Geen idee hoe ik die dik twee jaar zonder 'trooetmeisje' ben doorgekomen, maar heb weer als vanouds genoten van jouw avontuur op de heide. Ik mag hopen dat de toorn des herendoor de jaren heen ook over hem zo af en toe is neergedaald... De schijnheilige hufter!

Helemaal eens met Willemijn, sluit ik me voor de volle honderd percent bij haar woorden aan. Geen platgetreden paden in dit deel, maar een lekkere wending en een 'uitsmijter' die ik totaal niet zag aankomen. Dankjewel voor dit
Prachtige vervolg, wat zeker nog ruim voldoende potentie in zich heeft voor een derde deel...

Ging die eerste poging tot bevruchting vroeger bij onze 'edellieden" echt zo vlug en zo vanzelfsprekend..? Ik durf twijfelen aan de geschiedkundige correctheid, maar je schreef wel een leuk verhaaltje.