Je hebt wel heel spannende opbouw. Na twee afleveringen ben ik toch heel benieuwd hoe ze elkaar ontmoeten op hun dertigste.

Duyvestein heeft een bord voor zijn kop . Slechte onderdelen verzorgen en dan ook nog storingen inbouwen, zodat er weer verdiend kan worden. En dankzij de grote juridische afdeling de mogelijkheid hebben om een rekening buiten de garantie in te dienen. Je moet het lef maar hebben. Ik mag lijden, dat hij stevig zijn neus stoot en bij de Rooij en Bongers kan aansluiten. Wat die laatste betreft, dat verslag zullen we volgende keer wel horen. Het was weer een verhaal om in een keer uit te lezen. Boeiend noemen ze dat. Top.

Waarom heb ik nooit zo’n vakantie gehad? Wat een prachtig verhaal en wat is het weer mooi verteld. Ik heb het geboeid gelezen!!!
Wat een span, die Dieter en Sofia. Ze weten van wanten en niet alleen in bed, maar ook op de bouwplaats. Ze hebben de ruïne van hun station toch opgeknapt. Net als met een kasteel: je moet er veel geduld en enthousiasme voor hebben. Misschien blijven ze wel contact houden met Rob en Sanne. Idee??? Spoor doortrekken van het station naar het kasteel en met een stoomtrein gaan rijden??? Het zal wel te ver en te duur zijn… Maakt niet uit. Het was weer een geweldige aflevering!

Mooi verhaal rondom Ditte en haar dochter Marit. Wat Marit betreft, valt de appel niet ver van de boom. Ook op haar jonge leeftijd lust ze er wel pap van. Gelukkig weten de anderen een oplossing voor mogelijke problemen, zodat ze niet zwanger hoeft te worden.
Maar ook voor Ditte gloort er weer wat hoop, gevoel komt langzaam terug, hoewel ze niet veel meer mag verwachten.
In ieder geval is duidelijk dat Ditte en Jens met hun kinderen meteen opgenomen zijn in de nieuwe gemeenschap. Weer prima verwoord, John!

Leuk stuk over de thuiskomst van Rob en Tony. Ze pakken meteen de draad weer op van hun gewone plagerige omgang, waar uit steeds weer blijkt dat de mensen van Tony’s dozijn (veertiental) toch heel veel om elkaar geeft. Een beetje menselijkheid, besloten door een staaltje echte erotiek tussen Kees en Joline. Mooi verhaal, Keith!

Ik verwachtte, dat je in de ze aflevering verder zou gaan met Mary en Ben en Barbara en Jim. Maar nee (jouw goed recht, natuurlijk) je koos een andere zijweg, weer even terug naar de Zweedse tweeling en hun familie. Het was een boeiend verhaal, waarbij iedereen weer voor elkaar opkomt (je zou wensen, dat het bij ons ook zo was). Leuk dat de zoon van Jens en Ditte amoureus en muzikaal zo goed bij Mette past. Ik hoop er meer van te horen.

Het is goed dat de “Amerikanen” weer terug zijn. Ze worden daar in ieder geval goed en hartelijk ontvangen. Helemaal Emma door Frida en Erik. Emma is meteen daar in de bl.okhut opgenomen en zal weinig bij Mary en Ben te vinden zijn. Maar hoewel dit (nog) niet verteld is speelt volgens iets soortgelijks tussen Mary en Ben en Barbara en Jim. Weer genoeg stof voor een volgende aflevering. Ik zie er weer naar uit.

Het blijft een boeiend verhaal met mooie ontwikkelingen en erotiek. Nu de wijziging van de bouwplannen voor de meubelfabriek en de vakantie naar Kroatië. Ook Ulrike kwam weer even zijdelings in het verhaal opduiken. Die dame is toch ook wel heel belangrijk voor Rob en Sanne (en Esmee).
Ik heb het stuk weer met veel plezier gelezen. Ik kijk uit naar de volgende ontwikkeling.

Wat een lang verhaal, maar je weet ze kunnen nooit lang genoeg zijn (een mens is nooit tevreden!!!). Maar wel weer een verhaal met voor mij enkele hoogtepunten: het kijken in Arkel naar de vorderingen met het huis. Olaf maakt er wel wat moois van. In eerste instantie voor hemzelf en zijn vrouw, maar natuurlijk ook voor de komende huurders: Lot en Mar. Vanwege alle extra inkomsten uit de schuur krijgen ze het huis ook n og voor een koopje.
Ook heel bijzonder vond ik het verhaal van Gerben, die gehoord van de vrijpartijen in “huize Jonkman”. Na wat nadenken, was hij – en ook Rogier – er blij mee. Heel bescheiden, maar wel indrukwekkend onder woorden gebracht. Top, Keith!!!

Weer een verhaal met de nodige actie in en om het kasteel en in het hotel van Ulrikes vader. Interessant idee om een jeugdherberg in het kasteel te realiseren.
En tot slot het uitstapje van Sanne en Esmee, waarbij de grote branieschoppers eens goed op hun nummer zet. Bepaald geen katjes om zonder handschoenen aan te pakken.
Valt me op: zo'n hoge waardering (en terecht) en zo weinig reacties...