Dit vervolg liet zo lang op zich wachten dat ik me genoodzaakt vond om eerst de 3 voorafgaande delen te herlezen om weer helemaal in het verhaal te komen. Dat was niet bepaald een straf en dat Herinnerde mij er weer aan hoe prachtig jij opbouwt en schrijft... Genoten met een hoofdletter, en dat niet één maar vier delen lang! Wat mij betreft mag een nieuw vervolg er snel aankomen... Ik kijk er naar uit

Dat heet dan een verhaal perfect afronden. Mooi einde van een mooie reeks die absoluut plezant geschreven en boeiend om volgen was.

Wat een vraag... Natuurlijk is dit verhaal nog steeds genieten en blijft je te boeien. Bedankt voor deze Vervolgreeks, maar dan nog kijk ik uit naar wat nog komen gaat en dus wens ik je heel veel inspiratie tijdens het brainstormen ... Want wat mij betreft is jouw verhaal er eentje waarvan je hoopt dat het nooit stopt.

Ja watte...! Wat een ruisloos weekend leek te zijn heeft blijkbaar toch de nodige bijzonderheden opgeleverd en dan nog wel met Hyun... Die zag ik niet aankomen maar alsjeblieft Jefferson, vertel ons het relaas van de nacht maar snel..!

Had dit verhaal voor me uit geschoven tot ik er de tijd voor klik nemen en dat heb ik me geen moment beklaagt. Wat een steengoed en compleet verhaal, Johan. En of ik hiervan heb genoten!

Dat je net hier stopt niet dit deel zeg! Verder weer subliem verteld, dat zeker weer wel...

Zoveel toekomstige beloften... Hopelijk worden die verderop ook ingelost,... Gewoonweg het betere schrijfwerk, alweer..! Zo mooi...

Een verrassende wending was dit zeer zeker en wat mij betreft laat je wat je nog aan surprises op de plank hebt liggen maar komen... Wat een heerlijk deel... Elise stijgt alweer enkele treden in mijn achting, al kan dat evengoed voorbarig zijn, want Jefferson-gewijs weet je maar nooit welke kant je ons mee op neemt... Maar dat houdt je verhaal na 159 delen juist nog steeds uitermate boeiend...

Ontroerend mooi hoe passioneel ze elkaar onder impuls van Kamilla opnieuw vinden en helemaal opgaan in elkaar. Anders dan vroeger zijn ze deze keer inderdaad een drie-eenheid, en wat volgt is een trioervaring die voor elk van hen de perfectie benadert... Elises woorden spreken boekdelen wat dat betreft... Wat een deel weer, Jefferson... En wat een beloftevol bruggetje naar wat nog komen gaat als ook de andere leden van de vriendengroep weldra gaan aansluiten !

Mooi afgerond zo, Eline... Er zullen vast lezers zijn die dit einde te melig vinden, maar voor mij is dit perfect... Met een kind op komst blijft Hun liefde overeind en eenmaal Thomas er in lukt om zijn boosheid te kanaliseren richting hun seksbeleving blijkt er toch een flinke portie dominant in hem te zitten... Ik help hopen voor hem dat Isabel hem nog heel vaak met 'Meester' aan zal spreken... En dat ze op termijn hun eigen speelkamer gaan ontwikkelen... Heel erg bedankt voor het schrijven van dit verhaal en uiteraard kijk ik nu al verlangend uit naar je volgende ...