Respect, Jefferson! Wat zet je "die schets in potlood' hier overtuigend neer. Maar al vind ik dit deel meesterlijk geschreven, ergens ben ik toch ook bang dat er op een bepaald moment enige ruis (of nog erger) zal komen op de prachtige relatie die Lucas en Kamila hebben. Eerlijk waar, dat zou ik betreuren... maar met Jefferson weet je nooit wat er staat te gebeuren en dat is anderzijds dan ook weer boeiend... maar toch... dat liever niet.

Zoals jij deze nieuwe ervaring van dit koppel vertelt, llukt het mij nog aardig om mee te gaan in jouw verhaal, al verbaasd mij dat enigszins. 'Extreem' is niet bepaald mijn ding, maar zo mooi onder woorden gebracht... Daar kan ik nog wel eventjes in mee durf ik denken, ook al zijn er vast een boel mensen die dit misschien te soft zullen vinden. Ik niet, voor mij is dit precies goed...

Mijn 'eerste keer' kwam bijlange na niet in de buurt van wat Eke hier ervaart. Zo'n hemelse eerste keer gun je toch elk meisje, nu ja, zonder het risico op een zwangerschap dan. Het zou pas des duivels zijn als Eke nu meteen zwanger zou blijken te zijn. Het zal toch niet...? Alweer enorm genoten van dit heel mooie vervolg, maar verder sluit ik me aan bij wat Rob zegt. Ook voor mij is Kamilla al te lang buiten beeld... Ik hoop dat ze Lucas snel belt, want ook de lezers die dit verhaal volgen hebben haar nodig.. nu ja, ik alvast wel ;)

Niets gemerkt van een writers block, Jefferson en ja, het was het wachten waard. Ergens wel verbazend dat Lucas op het thuisfront, ondanks dat hij twijfels heeft of zijn relatie met Kamilla niet al te mooi is om bestand te zijn tegen de mogelijke verleiding op Mussa's feestje, hij zichzelf ook niet onbetuigd laat en hij na Willemijn nu ook Eke gaat "bekeren"... oprecht benieuwd hoe dit o zo mooie verhaal verder gaat.

Oma's 'spoedcursus' komt die jongen wel goed uit u hij ook de oudere zus van Hilke een blijkbaar meer dan deugdelijke beurt heeft gegeven. Benieuwd wat voor geheimen oma's dagboek nog gaan prijsgeven en wat voor invloed dat gaat hebben op jongelui ben ik alvast wel

Enige vorm van 'voorhuwelijkse overspeligheid ' (als dat al bestaat) loert hier zeker om het hoekje. Gaat Sabine in op de avances of wordt het alsnog snel naar huis fietsen om de stugge Deen op te wachten? Benieuwd hoe dit verder gaat

Leuk verhaal en misschien moet John maar eens nadenken hoe hij op zijn beurt Simone en hun dochter ken verrassen

Westy, dit deel is weer eens een bewijs van goed gedocumenteerd jij te werk gaat, met heel veel oog voor de juiste details. De ontmoeting met de teamcoach op zich is niet echt spectaculair maar verder schept dit deel wel heel veel verwachtingen. Logisch ook want deze reis is al van bij de allereerste plannen niet zomaar een toeristische uitstap. Ik kijk nu al uitlaat de reünie en wat er daarna nog in de pijplijn zit.
Het was wel weer even wachten maar absoluut het wachten waard. Graag gelezen en ik kijk alweer uit naar het vervolg.

Wat een verhaal! Soms overstijgt werkelijkheid de fictie en dat is mijns inziens hier het geval

Een veelbelovend openingsdeel Rainman, al blijf ik ergens een beetje op mijn honger als ik denk aan jouw drie lopende verhalen waar ik (en ik niet alleen als ik de vorige reacties lees) wat graag de vervolgen zou willen lezen