Daan, wat is dit een ongelofelijk lief, warm en voor mij herkenbaar verhaal.
De wijze waarop jij de worsteling beschrijft tussen het gevoel en het verstand is fantastisch.
Ik ben van een leeftijd en kom uit een milieu waarin homo zijn absoluut ondenkbaar was. Het bestond gewoon niet.

Dat kunnen we ons nu wellicht niet meer voorstellen. Met homoseksuele ministers, burgemeesters, artsen leraren en artiesten. Dat Wim Sonneveld homo was is pas na zijn dood in 1974 openlijk bekend geworden.
50 Jaar geleden kende Nederland maar één homo en dat was Albert Mol. En hoezeer ik groot respect heb voor deze man, het was voor mij en voor de meesten van ons, die worstelden met hun gevoelens, niet echt een rolmodel.

Ik vind het mooi om mijn gevoelens van toen, terug te lezen in dit verhaal.

Mishalenskij, fijn dat je de draad van dit verhaal weer hebt opgepakt.
Ik heb genoten van deze aflevering.
Je krijgt van mij een dikke tien als bemoediging om lekker door te gaan.
GRTZ Thei

Waaaw heerlijk verhaal

Lekker verhaal niks mis mee.
Behalve dan dat die Frank niet mijn buurman is dat zou wel fijn zijn.

Een heerijk verhaal en ik kijk uit naar het vervolg.
Ik denk dat de teleurstelling kommt door het feit dat ze niet de enige bewoners van die hut blijken te zijn.....

Het spreekwoord luidt niet voor niets: Beter een goede buur dan een verre vriend!

Levi, ik vind het een voorrecht dat mij zoiets te lezen wordt aangeboden!
Geweldig zoals je gevoelens kunt beschrijven.

Kevin, weer een spannende maar ook liefdevolle aflevering, Dank! en ik kijk uit naar het volgende deel!.

Nou Milan van dei dislexy merk ik weinig.

Ik vind dit een hele leuke geschiedenis en ik hoop dat we ook mogen weten hoe het verder gaat.

Ook ik kijk uit naar het vervolg, want dit is wel een heel lekker (beschreven) begin.