Voor een keer ga ik kort zijn: OVERHEERLIJK verhaal!

Jaloezie valt als een steentje op het smetteloze wateroppervlak en veroorzaakt rimpels die langzaam uitdijnen en verdwijnen.
Vaak is dit een zaadje dat als klimop rond zich woekert. Maar het kan ook ontkiemen tot een nieuw en mooier inzicht in genot.

Ik geloof in de kracht van Mette, de pracht van Zazie. Schoonheid regeert!

Ook de Zweden hebben dus hoge torens… 😉

Dit is het meest geschikte einde.

Want… stel je voor… onze twee helden worden toch opgenomen op de basis, en ze ontdekken de krachten van Iole, wat gaat het oudvolk dan doen? Inderdaad, haar krachrzn misbruiken tegen het nieuwvolk.
De keuze van Iole om mee te gaan, is er volgens mij een can berusting. Hoewel ze niet in het lot gelooft, zal ze hebben geweten wat haar te wachten staat. En toch gaat ze mee. Omdat ze weet wat alleen zijn is. Ze geniet ten volle tot het laatste moment. Geen spijt. Geen hoop.
Een happy end zou (hoewel ik een romanticus pur sang ben) niet passen bij dit verhaal.

Prachtreeks!!!

Emo verandert
De stilte wordt doorbroken
Tijd voor emotie


Ik smul van de romantiek, zacht en teder, het opleven van het hart, het gevoel thuis te komen… heerlijk!

De toenadering blijft groeien, en deze oude volkman leert veel van het nieuwe volkmeisje!
Ik blijf dit uitermate boeiend vinden.

Heel mooi debuut. Ik las het met veel plezier. Het verbale spel van Patrick is mooi uitgewerkt.

Toch een kleine bedenking. Met één zin haal je het probleem onderuit. Als er een klasgenoot is die “ontzettend gay is”, kan Josien toch met hem een kamer delen?

Los van dit detail is het een pracht van een verhaal!

Alles klopt. De details, de argumenten, het totale plaatje. Dit blijft een heerlijke, prachtig geschreven reeks.
De menselijkheid die hen verheft boven het nieuwvolk en oudvolk zijn. Hartverwarmend is het.
Dit verhaal verdient meer dan een 10!

Plots, tijdens het lezen van dit verhaal met een van mijn favoriete personages, dacht ik: dit had even goed een verhaal van Lieveke kunnen zijn.
Niet verwonderlijk: Anna is ook een lieveke, en beide schrijvers weten hoe ze de opwinding in hoofd en lichaam van de lezer kunnen opwekken met hun woorden.

Dit is een compliment. Voor allebei.

Heerlijk, Danny. Alweer een topverhaal!

Ik was deze reeks even uit het oog verloren. Snel wat delen ingehaald. Blijf doorgaan. Het is mooi!

Met enkele rake vragen, ontdaan van de westerse ethiek, ontzenuw je de kern van een taboe. Zonder belerend te zijn. Zonder uit te dagen. Maar kijkend vanuit de onschuld die niet is opgezadeld met enige zondebesef.
In de context van dit verhaal klopt het helemaal.
Weer prachtig geschreven.