Een neukfeestje.
Dat is het minste dat je kan zeggen.
Drie soorten meisjes
Drie soorten seks
Eén pracht van een schrijfster die dit feest in goede banen leidt. Heel speciaal, een beetje Zazie-achtig… 😊😉

De naam Lieveke begint een keurmerk te worden. Een kwaliteitsstempel die je zo in mijn top 5 van schrijvers doet belanden.
En waarom? Allereerst hanteer je een prachtige taal. Daar begint alles mee. Met die wonderlijke woorden schilder je een tafereel van een wereld waarin genot geen zonde maar een deugd is. Het genot zelf voert ons mee naar een lustig verlangen naar meer.

Heerlijk!

Dare to expose
Dare

Jij daagt hem uit.
Hij daagt jou uit.
De wederzijds veroorzaakte spanning bouwt langzaam (hoewel… langzaam?) op. Je verwoordt dit weer op je gekende wijze in een filmisch verteld verhaal. En je laat ons meegenieten.

Heerlijk!

Tijdens het lezen vroeg ik me af: zou Yvette echt niet doorhebben dat ze in de maling wordt genomen? Hoewel ze identiek zijn, heeft je eerste deel ons geleerd dat ze elk hun neukwijze hebben. Ik kon me perfect voorstellen dat ze de jongens in de waan liet om zelf des te meer te kunnen genieten.
Net als Jade, die neemt wat haar toekomt.

Uiteindelijk doet iedereen dit. Genieten van het heerlijke dat lichamelijk genot te bieden heeft.
Zo hoort het.
En zeker in een Zazie-verhaal.

Top… alweer!

De toenemende opwinding bij Merel, slaat over op alle anderen in de ruimte. Er is geen gêne. Iedereen volgt zijn gevoel, en die leidt naar genot.
Jouw woorden deden me mee in de kamer staan. Ik keek behoedzaam toe, een beetje zoals Thijs, en ik genoot. Van de prikkelende woorden, de zichtbaar stijgende naaktheid, de overgave aan het genot…

Je verhalen zijn verslavend, Floortje. Ze wakkeren een grootse lust in me op. Ik kan niet anders dan eraan toegeven…

Een nieuw Zazie-universum
Personages met een hoekje af, door jouw woorden toch weer sympathiek worden
En jijzelf. Ditmaal heet je Jade. Maar de beschrijving van het zusje herken ik. Het is die van een van mijn favoriete schrijvers.

Heerlijk verhaal. Zoals steeds…

Een verhaal vol menselijkheden. Het leven zoals het is. Vol goede bedoelingen en af en toe een foutje.
Maar in de Dannywereld komt dit altijd allemaal goed. Want liefde en vriendschap staan er boven alles. Zelfs boven het winkelgemopper.

Weer een topverhaal, Danny!

De verhaallijnen komen samen. Bart is het kruispunt van hun levenswegen. Het is nu aan hem om al die wegen samen te laten lopen. De Lusthof is de enige manier.

Heerlijk hoe je al die emoties en verlangens weet te vatten in woorden waar lust in doorschemert. Soms wat meer, soms wat minder.

Henk: Tegen? Hoezo tegen? Het leven is niet enkel rozengeur en maneschijn. Dat is wat Zazie aantoont. Mensen ontmoeten elkaar, vinden elkaar, en groeien weer uit elkaar… om diverse redenen. symphy’s keuze zegt niets over haar karakter, wel over haar visie op het leven na wat ze heeft meegemaakt, maar dat maakt haar niet slecht. En dat ook het verdriet om de dood en het verwerkingsproces niet worden geschuwd en, meer zelfs, een plaatsje krijgen, verdient respect.
Uiteindelijk blijft dit een verhaal. Een verdomd goed verteld verhaal, waarin niets menselijks de personages vreemd is.

Tot ziens, Luuk
Tot weldra, Zazie

Huh? Roberteros? En de wedergeboorte van de lust dan?

Een lichte paniek brak uit, gevolgd door een gevoel van berusting. Een verhaal van Roberteros is altijd heel goed.
Ik werd niet teleurgesteld.

Een veelbelovende intro van wat een nieuwe indrukwekkende reeks zal worden.