De verhaallijnen komen samen. Bart is het kruispunt van hun levenswegen. Het is nu aan hem om al die wegen samen te laten lopen. De Lusthof is de enige manier.

Heerlijk hoe je al die emoties en verlangens weet te vatten in woorden waar lust in doorschemert. Soms wat meer, soms wat minder.

Henk: Tegen? Hoezo tegen? Het leven is niet enkel rozengeur en maneschijn. Dat is wat Zazie aantoont. Mensen ontmoeten elkaar, vinden elkaar, en groeien weer uit elkaar… om diverse redenen. symphy’s keuze zegt niets over haar karakter, wel over haar visie op het leven na wat ze heeft meegemaakt, maar dat maakt haar niet slecht. En dat ook het verdriet om de dood en het verwerkingsproces niet worden geschuwd en, meer zelfs, een plaatsje krijgen, verdient respect.
Uiteindelijk blijft dit een verhaal. Een verdomd goed verteld verhaal, waarin niets menselijks de personages vreemd is.

Tot ziens, Luuk
Tot weldra, Zazie

Huh? Roberteros? En de wedergeboorte van de lust dan?

Een lichte paniek brak uit, gevolgd door een gevoel van berusting. Een verhaal van Roberteros is altijd heel goed.
Ik werd niet teleurgesteld.

Een veelbelovende intro van wat een nieuwe indrukwekkende reeks zal worden.

Dankjewel!

Een gemeend dankjewel omdat je ons weer een knaller van een verhaal bezorgd waarin lust en verlangen de boventoon voeren en zo een ode aan het vleselijke genot brengen.

Een ironisch en gefrustreerd dankjewel omdat de “goesting” in een orale verwenning van dit niveau na het lezen van je verhaal gemeen groot is. De nood is hoog, maar er is geen redding…

Om maar te zeggen: weer fantastisch geschreven!

Een happy end(ing) voor iedereen
Beter kan niet!

Een happy end(ing) voor iedereen
Beter kan niet!

Te laat!
Nu vertrekken is een optie, maar het zaadje is in Symfonies hoofd gepland. Ze geniet van seks en na de teleurstellingen bij de castings biedt dit haar een optie om geld te verdienen met dat genot.

Je verwoordt het allemaal weer heerlijk en zo menselijk!
Topverhaal!!!

Groots plan.
Zal het lukken?
In verhalen kan alles natuurlijk…

Ken je dat gevoel dat je ergens naartoe rijdt en in de verte een regenbui ziet hangen? Je hoopt dat die weg zal zijn tegen dat je ter plaatse bent en blijft dus onbekommerd doorgaan.
Ook nu overvalt dit gevoel me. Zal Luuk Symfonie echt kunnen beschermen? Valt er iets te beschermen? Of hoef ik niet bang te zijn omdat dit een Zazie-verhaal is, en het genot altijd overwint wat de uitkomst ook is?

Dit verhaal was in elk geval weer prachtig!

De familie telt te weinig mannen. Zoveel is duidelijk. Gelukkig zitten er nog vele ideeën in je hoofd. Heerlijk verhaal!