Qua spanningopbouw is dit deel toch wel een stevige kluif.
Je houdt onze aandacht stevig in handen en laat ons geen seconde op onze lauweren rusten.
En net op het moment dat we, net als de personages “hehe” willen zuchten, gooi je er weer een cliffhanger bovenop.

Weer een 10, Danny!

Woorden vol passie
Zinnen vol lust
Beelden vol zinnenprikkelende erotiek

Je weet alles wonderlijk mooi te vatten met je taal
Elke emotie
Elke gedachte van je hoofdpersonage

Prachtig!

Als er één ding duidelijk is, is het wel dat het zaad van Richard uiterst vruchtbaar is. Het idee om zwanger te zijn, is een grote geilmaker. Je verwoordt het treffend.

Het derde verhaal van deze mozaïek.
Weer is het opgebouwd rond verlangen en alle emoties die daarbij komen kijken. Niet enkel de mooie en positieve, ook pijn en verdriet.
Oprechte communicatie en spijt zijn de medicijnen tegen de hartpijn.
Lust is het symptoom van de genezing.

Heerlijk!

De perfecte oplossing lijkt bereikt. Was dit het slot? Zo niet ben ik heel benieuwd hoe je het verhaal een nieuwe wending zal geven.
Prachtig geschreven!

Wat een tijdverlies, al dat verdwijnen uit Richards leven. Gelukkig lijkt het geluk er nu toch aan te komen.

Dat moment waarop je voelt dat het zo had moeten zijn, dat de mentale connectie ook lichamelijk wordt, of dat de lichamelijke connectie net mentaal zijn grote volheid bereikt, dat is het summum. Dan valt alles op zijn plaats. Dan vallen alle maatschappelijke rollen weg, en is er slechts wij. Samen één in volle genot…

Wie anders dan jij kan dit zo mooi onder woorden brengen, Zazie?

Geen liederlijk verleden (hoewel… 😏), maar een confrontatie met een niet te versmaden vervolg.
Het is je heerlijke vertelstijl die meer dan de helft van de pret is.

Een 10 natuurlijk!

Soms overstijgt passie de rede van het hoofd.
Soms wordt die passie gewild aangewakkerd en is het hoofd machteloos.
Zo hoort het ook.

Heerlijk vervolg!

Kerstmis, een feest van hoop in donkere dagen. Dat zou het toch moeten zijn.
Gelukkig is jouw kerstreeks terug, want hier is dat altijd het geval. Mensen (jouw personages overstijgen het fictieniveau omdat ze in mijn hoofd tot leven komen) overstijgen zichzelf om dan een ander te ontmoeten. Een kerstengel bijvoorbeeld.

Hier ben jij de kerstengel, Zazie, gezonden om onze harten te verwarmen!