Dit verhaal is een knaller!
Je vertrekt met een vrij cliché gegeven, maar je pompt het vol adrenaline. De spanning bruist. Woorden en gebaren suggereren. Gedachten en gevoelens maken bokkesprongen.

En dan geef je ons een ontlading van jewelste!

Heerlijk!

Schitterende spanningsopbouw!
Het wisselen tussen licht en donker werkt fantastisch!
Mooie verwoording van de innerlijke strijd en de lust.

Vrouwen hebben, als het erop aankomt, de touwtjes in handen. Gelukkig zijn er dit soort heerlijke sletjes die geluk verspreiden.

Weer een mooi deel.

Een vervolg op verhalen die ik nog niet heb gelezen.
Strijd in mijn hoofd: eerst de eerste reeks lezen of toch maar met deze beginnen en nadien de schade inhalen?
Het is dat laatste geworden.
Ik kan zo inpikken.

En je begint weer zo beloftevol.
Het is nu uitkijken naar het onbezorgde spel tussen deze drie siblings.
Het idee windt me nu al op.

Weer een moeder. Een huismoeder.
Dit exemplaar is van een heel andere orde dan de schatten die je in “Moeders onder elkaar” tot leven bracht.

Heerlijk verhaal met enige “interessante” plotwendingen.

Wat een suspens!

Reeds 3 delen laat je ons raden naar de geheimzinnige collega die steeds een stapje verder gaat in zijn veroveringsdrang.
Toch kunnen we niet raden, want geen enkele collega is reeds genoemd. Toch heb ik een idee.

Maar dat doet er allemaal niet toe, want je drijft de spanning én de lust zo op dat het vooral de staat van opwinding is die ons bezighoudt. En geloof me, je sleept me mee in dezelfde ervaring. Je doet me hunkeren.

Topverhaal van de bovenste plank!!!

Weer een heerlijk deel in deze reeks.
Weer genieten.
En nu ook weer uitkijken naar het vervolg.

Tdid, je hebt gelijk. Dit verhaal is een diamant. Geen ruwe, maar eentje die feilloos geslepen is.
Ik gebruikte het beeld van parel omdat Stanzie naast een steengoede schrijfster ook een veel te bescheiden vrouw is. Ik weet dat de diamanten vergelijking haar doet blozen. Ze verdient het ook.
Aangezien blozende vrouwen nog mooier worden, geef ik het nu toch toe.
😊

De knuffelquota is nog niet bereikt.
Noch de romantiekquota of de tedere-erotiekquota.
En de heerlijke-verhalenquota is nog mijlenver verwijderd.

Blijf dus gewoon verder schrijven, lieve Loesje!

Kijken en bekeken worden.
Het blijft me boeien.
De spanning die je hiermee kan opwekken (en je doet dit met verve) is immens.

Tot nu toe vind ik dit een van de topdelen van deze reeks.