Het Huwelijk Is Heilig!

Woord vooraf: Wederom een behoorlijk lang verhaal dat mij niet geschikt lijkt voor lezers die op zoek zijn naar het bondige relaas van een snelle wip. Bent u echter op zoek naar een 'menselijk' verhaal dat uiteindelijk leidt tot erotiek, dan hoop ik dat u er iets aan heeft.
(Stanzie)

“Het huwelijk is heilig!”

Er waren momenten dat John Crauwels geloofde dat hij een wereldbaan had. Zijn werk bracht hem naar de meest exotisch plaatsen en het aantal boeiende mensen dat hij doorheen de jaren had ontmoet, was al lang niet meer te tellen. Helaas gold dat laatste evenzeer voor het scrupuleuze gespuis waarmee hij beroepshalve te maken kreeg. Liefde en haat, zo had de ervaring hem geleerd, verhielden zich heel vaak tot elkaar als hemel en hel. Soms was het echt ongehoord hoever twee mensen konden gaan om elkaar de duivel aan te doen als wantrouwen en naijver de plaats innamen van romantiek, liefde en respect. Als privé-detective voor een internationaal, gerenommeerd advocatenkantoor, gespecialiseerd in grensoverschrijdende echtscheidingen, kreeg John daar vrijwel dagelijks mee te maken. Toch hield zijn job minder glamour in dan het op het eerste zicht leek. Nooit of te nimmer kwamen daar ‘Indiana Jones’ of ‘Kojak’ toestanden bij kijken, maar dan nog. Zeker de laatste jaren was het allemaal wat minder boeiend geworden. Er was een tijd geweest dat ‘betrapping’ nog als absolute noodzaak werd gezien als bewijs van ontrouw. In de meeste landen was ondertussen het belang van dat soort fysieke bewijsvoering als reden voor een echtscheiding zo fel afgezwakt, dat hij nog maar zelden een opdracht in die richting kreeg. Tegenwoordig zat hij veel vaker dan hem lief was aan een bureau te werken, achter een computer, speurend op het internet. Met iets van weemoed dacht hij terug aan zijn laatste ‘buitenopdracht,’ toch alweer geleden van de voorbij kerstperiode.
Marian had hem naar Las Vegas gestuurd om confronterende videobeelden te maken van een, naar alle waarschijnlijkheid, bedriegende echtgenoot. Voor hij op het vliegtuig stapte had hij welgeteld vijf minuutjes met de treurende echtgenote gesproken. Voor John was dat net lang genoeg om ergens begrip op te kunnen brengen voor de man in kwestie. Zijn vrouw was een echte feeks. Maar klant is koning en eenmaal in Vegas had hij zich loyaal van zijn taak gekweten. Terwijl in België zijn vrouw waarschijnlijk bezig was met de Kerst inkopen, had hij op video vast kunnen leggen hoe de man een jonge vrouw meenam naar zijn hotelkamer. ’s Anderendaags had hij, weggedoken achter een bloembak op het balkon, beelden kunnen schieten die onmogelijk verkeerd te interpreteren waren. De als cowgirl verklede Mexicaanse wist duidelijk van wanten. Zodra van haar ‘uniform’ nog enkel de cowboyhoed overbleef, had John de jonge vrouw dingen zien doen die hij nooit eerder had gezien.
Het overgrote deel van Johns werk bestond uit het opsporen en onderzoeken van verborgen activa. Dikwijls waren dat vastgoed objecten maar ook off-shore bankrekeningen en wazige beleggingen kwamen heel vaak voor. Soms moest hij op zoek naar kunstwerken, juwelen, of kostbare schilderijen. Tegenwoordig gebeurde dat dus heel vaak van achter zijn bureau, maar pas als er veldwerk aan te pas kwam, voelde John zich echt in zijn sas. Al met al had John nog altijd een redelijk avontuurlijke baan.

Terwijl hij stond te wachten tot het verkeerslicht voor voetgangers op groen zou springen, staarde John – zoals altijd als hij hier kwam - vol bewondering naar de majestueuze voorgevel van het hoofdkantoor van “Mennes & Junior.” Tegenwoordig moeide de ouweheer Mennes zich echter nog maar weinig met de dagdagelijkse gang van zaken op het gerenommeerde advocatenkantoor. Het was zijn dochter Marian die er nu de plak zwaaide. Marian Mennes stond bij het personeel bekend als ‘The Ice Queen’, omwille van haar immer koele en zakelijke houding tegenover de klanten en het personeel. Heel wat ondergeschikten begonnen al te beven als hun strenge bazin bij hen in de buurt kwam, maar John had daar weinig of geen last van. Lang geleden had hij een keer het voorrecht genoten om door Marians façade heen te mogen kijken. Een bezoek aan zijn werkgeefster boezemde hem dan ook geen enkele angst in. Op een bepaalde manier leek ze hem te respecteren. Andersom was dat zeker ook het geval, maar als je bij Marian Mennes werd geroepen, dan stelde je daarbij maar beter geen voorafgaande vragen. Dan kwam je gewoon, zelfs als je John Crauwels heette én je tot het beperkte groepje bevoorrechte personen behoorde die de toelating hadden om haar met de voornaam aan te spreken.

“John,” vroeg Marian, zodra hij tegenover haar aan het enorme houten bureau zat. “Ik weet dat je het momenteel heel erg druk hebt, maar zou je alle zaken die je voor het weekend niet meer rond krijgt een beetje voor je uit kunnen schuiven? Ik zou graag willen dat jij zondagavond laat op het vliegtuig naar Zwitserland stapt.”
“Dat wordt lastig, maar jou kennende denk ik niet dat ik te kiezen zal hebben,” antwoordde John. “Voor hoe lang moet ik weg?”
“Normaal zou ik je dit niet vragen, John, maar ik zie geen andere…”
“Draai er maar niet omheen,” onderbrak hij haar, “Zwitsers staan erom bekend dat ze niet wild worden van buitenlandse pottenkijkers. Dat het een moeilijke klus wordt, is iets waar je me niet van moet overtuigen. Hoe lang zal ik weg zijn?”
“Het is een belangrijke zaak, John. Bovendien is er haast bij, dus krijg je voldoende budget ter beschikking om ter plaatse iedereen in te huren die je nodig denkt te hebben. Als je erin slaagt om daar de meest geschikte accountant in te huren, dan zou je vrijdagavond alweer op het vliegtuig naar huis moeten zitten.”
“Oké,” zei John. “Sommige klanten zullen wel hun beklag doen, maar dat zal jou in dit geval geen zorg zijn, neem ik aan. Het is omdat jij en ik elkaar zo graag zien, dat ik het doe.”
“Vergeet niet wie hier wie betaalt, én waarom, John!” reageerde Marian scherp. “Houd die vlotte praatjes maar voor jezelf en ga naar huis. Maak een koffer klaar voor een hele week en zorg dat je zondagavond om tien uur klaar staat. De taxi naar de luchthaven heb ik al voor je laten regelen.”
Na een bondige omschrijving van zijn taak overhandigde ze hem een paar bestandsmappen, een kredietkaart en het gebruikelijk bundeltje bankbiljetten voor eventuele ‘onvoorziene uitgaven.’
Terwijl John het geld aannam, wilde hij haar hand even vastpakken maar Marian had het zien aankomen en trok ze snel terug.
“Ga nu, John, vooraleer we domme dingen gaan doen.”

Zodra John terug op de gang stond moest hij grinniken om de laatste woorden van Marian. De ‘domme dingen’ waar ze naar verwees, lagen alweer acht jaar achter hen, maar als het aan hem lag, dan zou hij het met plezier over willen doen. Nooit was hij vergeten hoeveel passie en verlangen er schuil ging achter de strenge façade van Marian Mennes. Die éne stomende nacht met haar stond in zijn heugen gegrift. Een nacht die bovendien niet zonder gevolgen was gebleven. Marians zoontje van zeven had dezelfde grijsblauwe ogen en een zelfde forse neus als zijn natuurlijke vader. Haar echtgenoot, die als hoge pief binnen de administratie van het Europees Parlement meer in Straatsburg verbleef dan thuis, had geen weet van de scheve schaats van zijn vrouw en nog minder van het feit dat zijn zoontje eigenlijk een bastaardkind was. Marian wist dat uiteraard wel, al had ze tegenover John nooit toegegeven dat hij de vader van haar kind was. John vond het best zo. Sinds die bewuste nacht behandelde Marian hem – op haar eigengereide manier weliswaar – met respect. Haar geheim was veilig bij hem. Hij had er absoluut niets bij de winnen als de waarheid aan het licht kwam en wist al lang dat hij dat geheim mee zou nemen in zijn graf.

Later op de dag begon John alvast met de voorbereiding van zijn Zwitserse klus. Het was zijn taak om alle mogelijke zichtbare en onzichtbare onregelmatigheden naar boven te spitten in een internationaal bedrijf dat zijn hoofdzetel had in de buurt van Bazel. De ex-vrouw van de baas had een gigantisch pakket aandelen in de firma van haar man. De in de steek gelaten vrouw vermoedde dat haar ex op grote schaal geld overhevelde naar nevenbedrijven, waardoor haar aandelen met de dag in waarde daalden. Uiteraard zou dat gunstig voor hem zijn op de dag dat hij ertoe veroordeeld zou worden om haar uit te kopen.

Alhoewel John in de loop der jaren genoeg praktijkervaring had opgedaan om met kans op slagen aan een examen deel te nemen, was hij geen accountant. Voor deze job was iemand met zo’n diploma echt wel nodig. Van een opdracht die hij een paar jaar eerder in dezelfde regio had uitgevoerd, herinnerde John zich nog precies bij welk gerenommeerd kantoor hij toen een zeer bekwame accountant had ingehuurd. Het koste hem moeite om een telefonisch onderhoud met de baas geregeld te krijgen, maar eenmaal hij toch voorbij een koppig volhardende secretaresse geraakte, was de wederzijdse begroeting bijzonder hartelijk.
Ja hoor, die Zwitser kende hem nog maar helaas werkte de heer Blaving – de man die John destijds met succes had bijgestaan - niet meer voor zijn bedrijf. Wel was de zaakvoeder bereid om zijn beste accountant aan John te verhuren, al was de prijs die hij moest neertellen voor mevrouw Eli Steiner aanzienlijk hoger dan hetgeen hij vier jaar geleden had moeten betalen voor de diensten van meneer Blaving. John waagde het daarom toch maar om zijn twijfel te uiten bij een vrouw als keiharde accountant. Zijn gesprekspartner gaf hem meteen een beknopte CV, waarna hij John verzekerde dat hij met mevrouw Steiner een no-nonsense vrouw als partner zou krijgen. Iemand met een scherpe geest en de nodige dosis zakelijk cynisme dat nodig is om telkens opnieuw de gedrevenheid op te brengen om op zoek te gaan naar allerlei mogelijke verdoken informatie. Uiteraard had John zo iemand nodig en ondanks zijn niet geheel verdwenen twijfel, ging hij akkoord. Zonder accountant met een Zwitserse erkenning op zak zou hij binnen dat bedrijf niet eens een voet tussen de deur krijgen. Zonder dat juiste papiertje zouden ze hun boekhouding nooit door hem laten inkijken. Mevrouw Steiner zou ter zijner beschikking zijn vanaf maandagmorgen om tien uur.

John had met heel wat specialisten van dit genre samengewerkt. Accountants waren vaak de ‘nerds’ binnen het boekhoudkundige wereldje. Op basis van zijn ervaringen uit het verleden verwachtte hij dan ook een alledaagse modebewuste vrouw aan te treffen, maar niets was minder waar. De vrouw die in de lobby van het Zwitserse accountantkantoor met zelfzekere tred op hem toe kwam gelopen, was groter dan hij verwachtte. Ze had halflang, donkerblond haar, helderblauwe ogen en een mooie warme glimlach. Als ze al make-up droeg, dan was die met zorg en subtiel aangebracht. Maar de vrouw die zich voorstelde als Eli Steiner was gekleed in een conservatieve, donkerblauwe rok en dito jasje. Tot zijn verwondering sprak zij behoorlijk Nederlands, zij het met een onmiskenbare Duitse tongval. Haar stem klonk aangenaam, zacht en warm. De eerste indruk die John van haar kreeg was er een die meer weg had van een vrouw die op het punt stond om naar een familiediner te vertrekken, of anders een vrouw die les gaf aan de hoogste graad in het middelbaar onderwijs. De opdracht die voor hem lag vroeg echter wel iets meer uitstraling. John had er niet bepaald een goed oog in dat zij de accountant zou zijn die hij voor deze job nodig had.

Mevrouw Steiner nam hem mee naar haar kantoor om de zaak te bespreken. Terwijl hij achter haar aan door de immense hal in de richting van de lift liep, vroeg John zich af hoe die benen van haar er uit zouden zien onder een veel korter rokje en boven een schattig stel modieuze pumps in plaats van de platte schoenen die ze nu droeg. Hij wist dat het niet bepaald professionele gedachten waren, net zoals de vraag hoe haar bij elke stap opverende, blonde haren in zijn handen zouden aanvoelen dat ook niet was. Tegen de tijd dat ze bij haar kantoor aankwamen had hij zichzelf echter al krachtig tot de orde geroepen. Hij was hier voor zaken, niet voor zijn pleziertjes.

“U bent teleurgesteld, is het niet meneer Crauwels?” vroeg ze nadat ze de deur achter hem had gesloten.
“Neem me niet kwalijk,” reageerde John, verrast door haar directheid. “Hoe bedoelt u?”
“Ach weet u, ik maak het wel vaker mee, dus herken ik het wel. Een vrouw staat binnen het bedrijfsleven nog altijd gelijk met een handicap.”
“Ik kijk niet neer op vrouwen in het bedrijfsleven, mevrouw Steiner. Mijn werkgever is ook een vrouw, dus dat soort man ben ik zeker niet.”
“En mijn werkgever zei me dat hij u mijn CV heeft voorgelezen, Meneer Crauwels.”
“Ja, dat klopt. Ik was redelijk onder de indruk mag ik wel zeggen.”
“Was u onder de indruk van mijn kwaliteiten of dacht u dat mijn kwalificaties goed genoeg waren voor een vrouw?”
“Mevrouw Steiner,” reageerde John geïrriteerd, “Wat is hiervan de bedoeling?”
“Kijk meneer Crauwels, ik weet waar het bij u en uw werkgever om draait. Jullie doen mooie zaakjes op de rug van mensen die in een pijnlijke echtscheiding verwikkeld zijn. Naar ik hoorde zijn jullie daar zelfs heel erg goed in.”
“Kijk eens aan!” stoof John op, “Nooit gedacht dat er hier een les in normen en waarden op me lag te wachten. Geloof me, mevrouw Steiner, ik denk daar toch iets genuanceerder over dan u. Zijn onze claims overdreven? Soms misschien wel, maar meestal is dat van beide partijen uit zo. Worden er fouten gemaakt? Absoluut, want we zijn allemaal mensen. Mijn taak bestaat erin om er voor te zorgen dat alle activa op hun werkelijke waarde worden getaxeerd en dat daar bij het uitspreken van de scheiding voor de klant van mijn werkgever de juiste waarde tegenover staat, samen met een passende vergoeding voor het verdriet en de pijn bij het mislukken van het huwelijk.”
“Het huwelijk is heilig, meneer Crauwels! Wat mij betreft is dat absoluut zo. Mensen zweren voor God en voor elkaar eeuwige trouw, in goede én kwade dagen… Met die gelofte wordt tegenwoordig veel te lichtzinnig omgegaan. In de westerse cultuur is het huwelijk verwaterd tot een vodje papier dat bij het eerste beetje wind weggeblazen wordt alsof het niets is. Daar heb ik het moeilijk mee. Tenzij je heel dom bent, weet je toch waar je aan begint als je in het huwelijk treed.”
“Ik ben niet dom,” zei John uiterlijk kalm maar binnenin ziedend. “Ik ben zo verstandig geweest om mijn hele leven single te blijven. Luister, mevrouw Steiner, als het u zo moeilijk valt om samen te werken met iemand die deze job doet voor de kost, dan kunnen we het hier maar beter bij laten. Het spijt me dat ik misbruik maakte van uw kostbare tijd.”
John draaide zich om en liep in de richting van de deur.
“Wacht!” riep ze hem na op het moment dat hij de deurklink vastpakte, gevolgd door een veel zachter klinkend “alsjeblieft.”
Aarzelend draaide John zich terug in haar richting en constateerde dat haar eerdere bravoure haar nu in de steek liet.
“Het spijt me,” mompelde ze. “Wilt u niet even gaan zitten?”

Na een moment van twijfel ging John toch maar zitten, waarna mevrouw Steiner aan haar kant van het bureau plaatsnam. Terwijl hij wachtte op wat komen zou, keek hij haar aan en zag hoe ze zijn blik ontweek. Starend naar haar computerscherm speelde ze in gedachten verzonken met een verdwaalde haarlok die voor haar gezicht hing. Ze ademde enkele keren diep in en toverde daarna een glimlach op haar gezicht.
“Dit moet allicht met voorsprong de slechtste introductie van mezelf zijn sinds ik een jaar of twaalf was,” zei mevrouw Steiner. “Mag ik opnieuw beginnen?”
John stond op en glimlachend stak hij zijn hand naar uit, net zoals hij dat tien minuten eerder in de lobby ook al had gedaan. “Hallo, ik ben John Crauwels.”
“Leuk om u te ontmoeten, meneer Crauwels,” zei ze, waarna ze allebei lachten toen ze elkaar de hand schudden. “Alstublieft, ga zitten…Zeg maar Eli… of is het een probleem voor u als we elkaar tutoyeren?”
“Helemaal niet… Eli.”
“Mooi… Wil je iets drinken, John?”
“Nou, als je een glaasje water voor me hebt… graag.”
“Mag ik je complimenteren met jouw kennis van de Nederlandse taal?” vroeg John, terwijl hij toekeek hoe Eli uit een in de muur ingebouwde minikoelkast een fles water pakte en voor elk een glas inschonk. “Ik wist niet dat onze taal in Zwitserland werd onderwezen.”
“Van mijn man geleerd,” zei ze. “het spreken lukt me vrij aardig maar schrijven in het Nederlands blijft een lastige opgave.”
“Oh,” reageerde John oprecht verrast, “van je man?”
“Jazeker,” reageerde Eli glimlachend, “maar dat is een lang verhaal, misschien iets voor later. Misschien kunnen we nu eerst maar beter terzake komen. Mijn baas liet uitschijnen dat jij aanvankelijk twijfelde, maar ik ben wel degelijk een vakbekwame accountant. Mijn cijfers bewijzen dat en daarnaast blijk ik een neus te hebben voor geknoei met balansen van allerlei soort.”
“Net wat ik nodig heb, Eli. De man die we op de rooster gaan leggen heeft zeer zeker iets te verbergen, al heb ik geen idee waar of hoe.”
Eli glimlachte alweer. “Toen mijn baas me inlichtte over deze opdracht leek het me meteen leuk om met jou samen te werken. Los van het feit voor wie en wat jij je nek uitsteekt, doen we eigenlijk min of meer hetzelfde werk. Jij speurt bedriegers op en zoekt naar de waarheid. Dat doe ik ook, maar wel met dit verschil dat jij naar het hele plaatje kijkt en ik alleen maar naar de financiële cijfertjes.”
“Uitgerekend op dat terrein heb ik jouw hulp nodig, Eli, zei John mild. “Ik zal ervoor zorgen dat mijn werkgeefster straks te horen krijgt hoe waardevol jouw inbreng geweest is. Wie weet willen ze in de toekomst nog vaker van jouw diensten gebruik maken.”
“Zullen we eerst deze opdracht maar proberen tot een goed einde te brengen,” vroeg Eli lacherig.
“Ja, misschien wel,” lachte John met haar mee. Hoe had jij gedacht om hieraan te beginnen?”
“Met een lunch,” zei Eli op een toon die geen tegenspraak duldde. “Hier in Bazel zijn enkele zeer goede restaurants. Tijdens het eten kunnen we onze werkplanning opstellen.”
“Een goed idee,” zei John, “maar dan zal ik rijden, daar sta ik op. Ik heb een huurauto ter beschikking, betaald door de zaak.”

Toen ze even later door de parkeergarage liepen, stopte Eli even bij haar auto om er een koffertje uit te halen. Zelf had John de dure huurwagen achteraan in de garage geparkeerd, omdat de kans dat iemand krassen op de lak zou helpen hem daar veel kleiner was.
“Oh jee,” mompelde Eli op het moment dat John de afstandsbediening hanteerde en de lichten van een gloednieuwe, zilvergrijze Mercedes SLK gingen knipperen. “Ik heb nog nooit in zo’n wagen gezeten.”
“Dat had ik ook niet,” bekende John grinnikend, “Vandaar mijn voorstel dat ik zou rijden. Deze wagen rijdt een stuk leuker dan de ouwe rammelbakken die ik meestal tijdens een opdracht ter beschikking krijg. Ik stuur en jij gidst…Wat denk je Eli, hebben we een deal?”
“Deal,” zei ze lachend, én al met één been in de wagen.

Tijdens de lunch kwam John een beetje meer over Eli te weten. Ze was achtendertig en had twee kinderen. Haar man bleek Tom te heten en voor zover hij het na Eli’s uitleg kon inschatten, bleek de term ‘nieuwe huisman’ helemaal op hem van toepassing.
“Eigenlijk runt hij voor een groot deel ons huishouden,” zei ze. “Zonder hem zou ik dit werk nooit kunnen doen. Ik ben best een harde werker, maar dan nog is dit geen ‘nine to five’ job.”
“Zodra we aan de slag gaan zullen we heel veel tijd samen doorbrengen, Eli. Kom je daarmee niet in de problemen?”
“Nee hoor,” reageerde ze snel. “Zolang ik zes uur per nacht kan slapen en ’s morgens de tijd krijg voor een snelle douche én een telefonisch gesprekje met mijn kinderen, kan ik er vlot tegenaan. Tom en ik hebben dit kunnen voorbereiden. Hij kan de komende vijf dagen van thuis uit werken zodat hij de kinderen kan opvangen. Maak je over mijn functioneren maar geen zorgen, John. Ik heb zoiets al eerder aan de hand gehad. Als we de hele week nodig hebben om deze klus te klaren, dan nog is dat voor mij geen probleem.”
Op dat ogenblik kwam er een kelner hun kant op. John vroeg en betaalde de rekening, waarna ze terug naar de auto liepen.

Zodra ze de snelweg opreden, was het John die de draad van het gesprek terug opnam.
“De hele week, zei je. Zie je dan niet een klein beetje op tegen vijf lange en wellicht vermoeiende dagen, Eli?”
“John, ik ben wél jonger dan jij, maar daarom niet achterlijk. Ik weet zo onderhand wel wat je ervoor moet overhebben om te slagen in deze business. Ik ben het gewoon om hard te werken, zit daar maar niet over in.”
“Altijd werken en geen tijd voor een beetje spel of een ijsje maakt van elke vrouw een saai meisje,” declareerde John.
“Ik wist niet dat het zo duidelijk aan me te zien was,” reageerde Eli koel.
John voelde aan dat hij een gevoelige snaar geraakt had en daar had hij meteen spijt van.
“Sorry, Eli. Dat was onbeleefd van me. Ik probeerde alleen maar grappig te zijn. Het spijt me als ik beledigend overkwam.”
“Ach, dat is oké,” zei ze met een zucht. “Ergens heb je wel gelijk. Ik ben zo goed als altijd aan het werken. Tom houdt me regelmatig voor dat er een dag komt dat ik de meest succesvolle persoon zal zijn in het lijkenhuisje. Eigenlijk ben ik altijd zo geweest. Naast mijn fulltime baan probeer ik in het weekend de perfecte huismoeder te zijn voor Tom en de kinderen.”
“Waar heb je Tom leren kennen en wanneer ben je getrouwd?” vroeg John.
“In mijn tweede jaar op de universiteit had ik, om mijn studies te kunnen betalen, een bijbaantje als hostess in het hotel waar Tom verbleef tot hij hier in de buurt een huis zou vinden. Hij werkte als ingenieur voor het Nederlandse filiaal van een internationaal farmaceutisch bedrijf, tot hij de kans kreeg om hier in de Zwitserse vestiging een veel hogere en beter betaalde functie te gaan bekleden. Hij was toen nog maar net hier en ik werd zo’n beetje zijn gids. Het klikte wel tussen ons en van het een kwam het ander. Na twee maanden nam hij me voor het eerst mee uit en nog geen jaar later waren we getrouwd.”
“Dat klinkt mooi, Eli, ik ben onder de indruk. Kijk, hier is onze afslag.”
Omdat ze niet reageerde hield John ook maar even zijn mond. Het zachte, zoemende geluid van de motor, op het moment dat hij zijn voet van het gaspedaal haalde, klonk hem als muziek in de oren. Ergens vond hij het een beetje jammer dat hun werkplek voor de komende dagen op slechts twaalf kilometer van zijn hotel lag. Met zo’n wagen onder je kont had dat wat hem betrof best wel wat meer mogen zijn.

Na enkele minuten wachten in de inkomhal van het bedrijf kwam de bedrijfsleider zelf hen daar begroeten. “Hallo, ik ben Willy Bouwens. Ik hoop dat jullie de weg gemakkelijk hebben gevonden.”

In de minuten die volgden, kregen Eli en John een rondleiding van de patroon in hoogsteigen persoon, net alsof ze potentiële investeerders waren. Aan het einde van de rondgang stelde hij hen voor aan Vreni, zijn secretaresse, die opdracht kreeg om alle informatie ter beschikking te stellen die John en Eli dachten nodig te hebben.

“Mijn maag kromp ineen zodra ik hem zag.” Het was het eerste wat Eli zei toen ze even alleen waren.
“Dan ben ik daarin niet alleen,” zei John
“Absoluut niet. Heb je hem zien staren? Morgen draag ik een lange broek en een slobbertrui,” grinnikte Eli.
Op hun eerste dag werkten ze door tot alle kantoorpersoneel al naar huis was. Willy Bouwens zelf kwam hen zeggen dat het tijd was om te gaan, omdat hij ging afsluiten.
“Het was leuk om jullie te ontmoeten meneer Crauwels en mevrouw Steiner,” zei de zaakvoerder zodra de voordeur op slot was. “Ik neem aan dat ik jullie morgenochtend terug zie?”
“Om negen uur zijn we er weer,” zei John.
“Mooi, ik kijk er naar uit,” antwoordde Bouwens. “Neem me alsjeblieft niet kwalijk dat ik er nu snel vandoor ga. Ik heb nog een zakendiner.”
Eli en John zaten net in de Mercedes toen Bouwens breed zwaaiend aan hen voor bij reed.
“Wat vind jij van die vent,” vroeg John.
“Ofwel is hij een echte ramp, ofwel ben, ik overgevoelig,” reageerde Eli fel. “Alleen al de manier waarop hij naar me kijkt, maakt al dat ik mezelf vies ga voelen.”
“Ik zag hem kijken, ja. Ik kan niet zeggen dat hij zijn best doet om dat subtiel te doen.”
“Zo kijk je toch niet naar een vrouw, John. Ik voel me onder zijn blik als een olifant onder een microscoop. Gelukkig kijk jij niet op die manier naar me.”
“Ik ben wél subtiel, Eli.”
“Die is goed,” lachte ze. Ik dacht dat jij een heer was, maar je houdt me gewoon voor de gek.”
“Ik bén een heer. Nou ja, ik wil zeggen… Oké, ik geef toe dat ik graag naar je kijk, maar dat wil niet zeggen dat ik over je heen ga kwijlen zoals Bouwens dat doet.”
Eli keek John aan met een blik die het midden hield tussen ernst en amusement. “Je hebt me dus wel degelijk in de gaten gehouden, is het dat wat je bedoelt?”
“Euh… ja. Ik ben ook maar een man hé en jij bent een aantrekkelijke vrouw, dus heb ik op je gelet, én… je hoort me niet klagen.”
“Ik heb dat liever niet, John. Ik wil niet dat je op die manier naar me kijkt.”
John begreep dat hij zich wat onhandig had uitgedrukt en dat zat hem niet lekker. “Kijk, Eli, Wat ik probeer te zeggen, dat is dat jij minstens zo goed werkt als je eruit ziet. Zo’n complimentje is toch niet zo erg.”
Het duurde enkele seconden voor hij antwoord kreeg. “Nee… ik denk het niet,” zei ze aarzelend. “Alleen ben ik het niet gewoon om complimentjes te krijgen. ten minste, niet over iets wat niet met mijn werk te maken heeft.”
“Dat kun je niet menen,” reageerde John snel. Ik durf wedden dat jouw man je regelmatig zegt hoe mooi je bent en hoe blij hij is dat hij dag in dag uit naar je mag kijken.”
“Nee hoor,” zei Eli glimlachend. “Dat is niet echt iets waar Tom zich mee bezig houdt.”
“Ach zo…”

John wist niet direct wat voor zinnigs hij haar kon antwoorden en dus startte hij de auto maar. “Ik denk dat ik je maar eens terug bij jouw auto af moet zetten, zodat jij naar huis kunt.”
“Oh… Ik ging ervan uit dat je nog zou willen bespreken wat we vandaag al deden en wat we morgen willen bereiken. ik word nog niet thuis verwacht hoor. We spraken af dat Tom de kinderen na het eten zou helpen met hun huiswerk en nog iets leuk met hen zou doen tot het bedtijd is. Ik heb dus nog wel wat tijd.”
“In dat geval… Zullen we onderweg ergens stoppen voor een hapje en een drankje?”
“Een goed idee, John, laat ons dat maar doen.”
“Mooi” zei hij. “Mag het dak open of is dat een probleem voor je haren?”
“Nee hoor, doe maar,” zei ze. “Het weer is er mooi genoeg voor. Dat dak gaat automatisch open, is het niet?”
“Ja, volautomatisch.” Met een druk op de juiste knop zette John de transformatie van de Mercedes in werking.
“Wauw! Dit zou mijn vader moeten zien. Hij is een echte autofreak.” De warme emotie die doorklonk in haar stem had John nog niet eerder opgemerkt.
“Dit is voor mij het ‘spel’ gedeelte van mijn ‘altijd werken en nooit spelen’ uitspraak van daarstraks,” grinnikte John. Hij schakelde en stuurde de wagen behendig het drukke avondverkeer in. Weldra waren ze op de snelweg.

“Waar verblijf jij?” vroeg Eli op het moment dat ze Bazel binnenreden.
John keek even haar kant op en zag hoe haar honingblonde haren speels dartelden in de wind.
“Daar,” wees hij naar een groot reclamepaneel boven op het dak van zijn hotel.
“Hebben ze daar niet iets te eten, John?”
“s Avonds allicht,” zei hij. “Als jij daar genoegen mee neemt, dan is dat voor mij ook goed.”
“Mooi, dan kunnen we het terwijl nog wat over onze zaak hebben.”
Het gaf John een goed gevoel dat ze ‘onze zaak’ zei. Het betekende dat Eli zich wel degelijk betrokken partij voelde.

Er waren weinig mensen in het restaurant en de muziek stond zacht genoeg om een degelijk gesprek mogelijk te maken. Ze kozen een tafel bij het raam, kregen de menukaart en bestelden.
“Ik had net een verontrustende gedachte,” zei Eli zodra de kelner hun drankjes had gebracht.
“Oh? Vertel eens…”
Ik bedacht me zojuist dat het best vreemd voelt om met een andere man dan de mijne aan tafel te zitten. Ik ben dat niet gewoon zie je.”
“Voor mij is dit niets ongewoons hoor. Dit is niet meer dan een zakendiner, bedoelt om een drukke dag af te ronden en om onze strategie voor morgen te bepalen.”
“Dat weet ik wel maar ik vroeg me af of het ook zo zou overkomen als een kennis mij hier met jou zag zitten.”
Maak je daarover maar geen zorgen, Eli. Vanochtend vertelde je me dat je intussen wel weet wat er nodig is om in jouw branche succes te hebben. Dit is iets wat er gewoon bij hoort. Ja toch?”
Eli zuchtte en gedurende enkele seconden was haar blik op het tafelblad gericht. “Je hebt gelijk,” zei ze, zodra ze hem weer aankeek. “Ik probeer het wel om net zo hard en zakelijk over te komen als mijn mannelijke collega’s bij me op kantoor maar soms lukt me dat gewoonweg niet.”
“Dat zijn mannen, Eli. Daar kun jij jezelf maar beter niet mee vergelijken. Als vrouw heb jij allicht een andere stijl en andere troeven. Is het niet beter om altijd en overal jezelf te blijven en gewoon Eli Steiner te zijn?”
“Ik weet het niet,” zei ze, meer tegen zichzelf dat tegen hem en dus gaf John het gesprek maar een andere wending.
“Wat is jouw indruk over wat we vandaag te zien kregen? Ik weet al dat jij geen goed gevoel overhield aan onze eerste ontmoeting met Willy Bouwens, maar heb je verder al iets kunnen ontdekken?”
“Nog niet echt, behalve dan dat het beeld dat jij me vooraf van die man schetste wel degelijk klopt. De figuur van Bouwens past helemaal in het beeld dat ik heb van een onderkruiper en een bedrieger. Ik twijfel er niet aan dat we in de komende dagen wel het een en ander zullen vinden.”
“Dat denk ik ook,” zei John. “Ik kijk er al naar uit om de volgende dagen maar eens flink voor detective te spelen.”
“Zoals jij dat zegt, heeft het een clandestiene bijklank,” grijnsde Eli, “maar ik ga niet ontkennen dat ook ik al met vragen zit… heel wat vragen zelfs.”
“Dat klinkt alvast veelbelovend, maar zullen we voor nu het werk maar even laten rusten? Ik heb nog een ander soort vraag dat mij bezighoudt… Wie is Eli Steiner… als mens bedoel ik, en wat drijft jou?”
“Meen je dat nou?” vroeg Eli, daarbij niet verbergend dat zijn op haar persoon gerichte vraag haar verraste, maar John gaf slechts een hoofdknik als antwoord.
“Wel… Er is Eli, de hardwerkend accountant die jij vandaag te zien kreeg. Daarnaast is er ook een andere Eli, de huisvrouw en moeder. Het zou me niet de minste moeite kosten om je tot een stuk in de nacht te vervelen met verhalen over zindelijkheidstraining of over droge oudercontactavonden op school. Ik zou je kunnen onderhouden over hoe je grasvlekken uit katoenen jeugdbeweginguniformen kunt krijgen of hoe je kauwgomresten uit lange haren of uit linnen moet verwijderen en ik ken minstens zes leuke recepten voor kinderflensjes uit het hoofd.”

De kelner bracht hun gerechten en toen de man weg was, nam John de draad weer op.
“Allemaal interessant,” zei hij, “maar hoe zit het nu met Eli als mens?”
“Hmm… Ik kom als enig kind uit een arbeidersgezin. Op school was ik een van de slimmere meisjes. Daarnaast was hard werken iets wat ik van thuis uit meekreeg als een van de hoogste waarden in het leven. Mijn ouders moedigden me aan om veel en goed te studeren. Dat deed ik dan ook en door mijn klasgenoten werd ik al gauw een strevertje genoemd. Ergens klopte dat ook wel en misschien school er zelfs iets van een nerd in mij. Verder was ik een rustig meisje dat met iedereen goed overweg kon, ook al had ik maar weinig echte vriendinnen. Vaak had ik het gevoel dat niemand mij echt kende, zelfs in mijn periode aan de universiteit bleef dat zo.
“En toen ontmoette je jouw man,” zei John.
“Ja. Dat verhaal ken je al gedeeltelijk. Na drie maanden kregen we verkering en nog eens een maand later trok hij bij me in. Het jaar daarop zijn we in alle stilte getrouwd. Zolang ik studeerde zijn we in mijn kleine studentenappartementje blijven wonen.”
“Klinkt romantisch,” grapte John.
“Euh ja, in zekere zin was het dat ook wel, denk ik. Hoe dan ook steunde Tom me zoveel hij kon in die periode. Hij stond er helemaal achter dat ik mijn master diploma zou halen. Toen ik dat eenmaal had, verhuisden we naar een groter appartement aan de rand van de stad en we besloten dat het tijd werd om een gezinnetje te stichten. Twee kinderen later had ik het geluk van een baan te vinden waar ik mijn vaardigheden helemaal in kwijt kon.”
“Gelukkig maar, Eli, anders was er aan jou een prima accountant verloren gegaan. Na één dag heb ik het al gezien. Jij bent heel erg goed in jouw vak. Geloof me, ik doe dit soort werk al zolang als jij leeft en toch ben ik nooit iemand tegengekomen die zo snel is als jij in het bestuderen van boekhoudkundige tabellen.”
“Dank je, John. Ik doe mijn best, maar toch vrees ik dat je me wat tijd zult moeten gunnen. Dat boeltje van Bouwens stinkt maar ik kan er nog geen vinger opleggen waar die stank vandaan komt.”
“Dat begrijp ik wel. Wees gerust, je krijgt alle tijd die je nodig hebt.”

Ondertussen waren ze klaar met eten en Eli leunde behaaglijk achterover tegen de leuning van haar stoel. Zichtbaar geamuseerd, liet ze haar blik even in het rond dwalen.
‘Dit is mooi,” zei ze zacht.
“Wat? Deze plek?”
“Nee,” lachte Eli. “Ik bedoel dat het mooi is om een werkdag zo ontspannen af te sluiten met een etentje. Zoiets doe ik veel te weinig…of beter nog, helemaal nooit zelfs.”
Daar keek John toch wel van op. “Neem jij dan nooit eens wat tijd voor jezelf?”
“Eigenlijk nooit. Ik werk minstens vijftig uren per week. Ik heb twee opgroeiende kinderen waar ik het best wel druk mee heb, en dat ondanks de hulp van mijn man. Om toch iets van lichaambeweging te hebben, maai ik wekelijks ons grasveld. Heel af en toe zit ik ’s nachts op het web te surfen als ik niet kan slapen, maar dat is het zo een beetje. Ik vrees dat tijd voor mezelf hebben er al niet meer bij is vanaf het moment dat ik naar de universiteit ging.”
“Doen Tom en jij, als koppel bedoel ik dan, nooit eens iets ontspannends? Een avondje uit, een weekendje weg…dat soort dingen.”
“Niet echt nee. Enkele zomers geleden zouden we een keer met zijn tweetjes naar Nederland gaan om Toms familie te bezoeken. Toen alles tot in detail geregeld was, werden de kinderen plotseling ziek. De vrouw die als oppas zou komen inwonen tijdens onze afwezigheid wilde niet opgescheept zitten met twee zieke kinderen en dus hebben we de boel maar afgeblazen.”
“Jezus, Eli…! Je klinkt alsof jij nooit eens iets voor de lol doet.”
“Voor de lol? Geloof het of niet, John, maar dit is de eerste keer in twee jaar dat ik nog eens zo’n ontspannend etentje heb gehad. Het moet nog langer geleden zijn dat ik een glas wijn dronk. Alleen van huis, dat doe ik alleen om naar de kapper of de supermarkt te gaan én voor mijn werk uiteraard.”
“Vroeger was ik ook zo,” zei John. Altijd maar werken en een carrière uitbouwen. Nooit tijd om te ontspannen of om een relatie aan te gaan. Van dat laatste zag ik het nut niet in, ik was immers toch altijd onderweg. Pas toen ik via deze baan in de echtscheidingsbranche belandde, zat ik wat minder vaak in het buitenland. Intussen heb ik wel een bouwval gekocht en netjes opgeknapt, maar iemand die dat huis met me wilde delen heb ik nooit gevonden.”
“Het spijt me om dat te horen,” zei Eli.
“Ach… mij niet zo,” klonk John gelaten. Misschien ben ik niet het type dat getrouwd wil zijn. Eigenlijk voel ik me zo slecht nog niet in mijn bestaan als vrijgezel.”
“Maar je hebt af en toe wel eens een afspraakje,” gokte Eli.
“Waarop baseer jij dat?”grinnikte John. “Wil je weten of ik wel eens met iemand uit eten ga… of moet ik meer zoeken achter jouw vraag?”
In de stilte die er viel, leek het aanvankelijk alsof Eli zich schaamde om haar vrijpostige vraag, maar dan begon ze te giechelen. “Ik bedoelde het eerste,” zei ze, maar afhankelijk van jouw antwoord had ik me misschien wel een idee gevormd van het tweede.”
“Het antwoord op het eerste is ja, dus vul maar aan als je durft,” zei John op plagerige toon. “Waag gerust een gokje over mijn nachtelijke escapades hoor als je dat aspect van mij een keer tegen het licht zou willen houden.”
“Oh…” was het enige wat Eli antwoordde en wat daarop volgde was opnieuw een moment van onaangenaam aanvoelende stilte.

“Ik denk dat ik je in verlegenheid heb gebracht,” probeerde John het gesprek weer op gang te krijgen.
“Ach, het is wel oké hoor, alleen… seks was niet het eerste wat in mijn gedachten opkwam.”
Nu was het John die zweeg. Omdat hij er geen idee van had waar Eli met die laatste opmerking op aanstuurde, besloot hij om maar even af te wachten wat ze zou gaan zeggen. Toch kwam haar volgende vraag er sneller aan dan hij verwachtte.
“John, jij bent al wat ouder. Zou ik je iets intiems mogen vragen?”
“Probeer het maar, Eli. Als het enigszins kan, dan zal ik antwoorden.”
“Misschien zou ik het beter aan mijn vader vragen, maar ik ben bang dat ik zijn antwoord hierop echt niet wil weten.”
“Ach zo…” Johns nieuwsgierigheid was nu helemaal gewekt. “Wat is die vraag dan precies?”
“Eigenlijk kan ik zelf amper geloven dat ik je dit ga vragen maar uiteraard kan ik nu niet meer terug,” zei ze met een lichte blos op haar wang. “John, op welke leeftijd beginnen mannen hun interesse in seks te verliezen?”
“Ik zou het niet weten,” reageerde John monkelend, “Ik kan uiteraard alleen voor mezelf spreken, maar voor mij is het zover in ieder geval nog niet.”
“Echt? Hoe oud ben je eigenlijk… als ik dat vragen mag?”
“Volgende maand word ik zestig.”
“Oh jee..! Je bent bijna net zo oud als mijn vader en toch denk jij nog aan vrouwen en aan seks?”
“Jazeker. Naar het schijnt zou een man op dat vlak pieken ergens half de twintig. Of dat waar is weet ik niet, want zelf heb ik van een daling nog niet veel gemerkt, moet ik bekennen.”
“Ik heb ergens gelezen dat vrouwen rond de leeftijd van vijfendertig jaar het meeste zin in seks zouden hebben.”
“Dat hoor je inderdaad wel eens beweren, maar… Waarom hebben we het hier eigenlijk over?”
“Ik weet het niet,” zei Eli, meer tegen zichzelf dan tegen haar gesprekspartner.
John zag hoe ze zijn blik ontweek, net alsof ze zich ergens voor schaamde.
“Eli,” zei hij zacht, “het lijkt alsof jij ergens ongelukkig over bent. Je hoeft het me niet te vertellen maar als het je oplucht dan hoor ik het graag. Mensen zeggen wel eens tegen me dat ik goed kan luisteren.”
“Wat is uw tarief voor een praatsessie, dokter Crauwels,” antwoordde ze met een verlegen lachje.
“Geen kosten, alleen professionele hoffelijkheid,” grapte John met haar mee, maar dan werd hij snel weer ernstig. “Vertel me zo veel of zo weinig als je zelf wil, Eli.”
“Misschien kunnen we verder praten terwijl je me terug tot bij mijn auto brengt,” zei ze na een snelle blik op haar fraaie armbanduurwerk. “Het wordt stilaan laat en ik moet mijn zes uurtjes slaap wel nog zien te halen.”

Op de terugweg zei Eli een hele tijd niets en hoewel John best nieuwsgierig was, wilde hij haar nergens toe dwingen. Misschien had ze al lang spijt van haar loslippigheid.
“Waar woon jij eigenlijk?” vroeg hij uiteindelijk dan maar.
“Vanaf mijn kantoor zo’n twintig minuten rijden naar de andere kant van de stad,” antwoordde ze direct en John had het idee dat ze blij was dat hij de stilte verbrak. “Ik zou morgenvroeg rechtstreeks tot bij jouw hotel kunnen komen, dan hoef je mij niet op te pikken. Zullen we zo afspreken?”
“Ik weet nog beter,” reageerde John. “We spreken af om acht uur in de lobby. Dan kunnen we samen ontbijten voor we naar het bedrijf van Bouwens vertrekken.”
“Oh jee… Dat betekent dat ik alweer een man in zijn hotel ga opzoeken,” zei ze lachend. “Als ik het zo zeg klinkt dat behoorlijk ondeugend, vind je ook niet?”
“Mij lijkt een ontbijt mét werkbespreking allesbehalve ondeugend. Maar goed, als jij er een probleem in ziet dan doen we het beter niet.”
“Natuurlijk doen we het wél,” reageerde Eli prompt, “het lijkt me leuk om een werkdag op die manier te beginnen. Alleen is het zo dat alles wat buiten mijn routine valt op mij overkomt als een avontuur. Ik zal er om acht uur zijn.”
Ondertussen reden ze de ondergrondse parkeergarage in van het gebouw waar Eli haar kantoor had. Bij haar auto aangekomen stapte ze meteen uit. Door het openstaande raam leunde ze nog even naar binnen om met een vriendelijk ‘tot morgenvroeg’ afscheid te nemen. Verder dan een goedkeurend knikje kwam John niet omdat zijn blik gevangen werd door de inkijk die ze hem in die houding ongewild bood. Het deel van haar borsten dat hij te zien kreeg, oogde bijzonder fraai, iets wat ook gezegd kon worden van haar lange en o zo vrouwelijke benen op het moment dat ze in haar auto stapte.
De volgende ochtend stond Eli hem in de lobby al op te wachten toen John uit de lift stapte. Zoals ze hem een dag eerder verzekerd had, droeg ze en donkere lange broek en een bijpassende blazer, met daaronder een witte trui. Als het haar bedoeling was om daarmee haar vrouwelijke look te verbergen, dan was dat niet bepaald gelukt. Ook in deze outfit zag ze er voor John heel aantrekkelijk uit. Door die strak zittende broek en het korte jasje werden haar lange benen extra geaccentueerd en tegelijk evengoed haar ranke torso met die boeiende bustelijn. Zelfs de lichtblauwe haarklem die haar haren achteraan in een knot samenhielden, droeg er toe bij dat ze er volgens John nog beter uitzag dan de dag voordien.
“Goedemorgen,” zei hij monter.
“Hoi,” antwoordde ze glimlachend, “klaar voor het ontbijt?”
Samen liepen ze naar het restaurant waar het ontbijt opgesteld stond in de vorm van een buffet. Ze namen een bord van de stapel en John liet Eli voorgaan, waardoor hij zag hoe ze alleen maar een potje bosbessenyoghurt, een fruitsapje en een kop zwarte koffie nam. John voelde zich bijna schuldig terwijl hij zijn bord opstapelde met roerei, worst, twee lappen kaas en vier sandwiches.
“Geen wonder dat jij zo’n slanke lijn hebt,” zei hij, terwijl hij boter op zijn eerste sandwich begon te smeren.
“Hoe bedoel je? Ik eet toch wat,” reageerde Eli terwijl ze een zuinig schepje van de yoghurt naar haar mond bracht.
“Ik dacht dat we zouden ontbijten, maar tegenover jou voel ik me net een veelvraat.”
Eli glimlachte. “Gisterenavond wilde je van alles weten over mij. Wel, ik zal je dus nog maar iets opbiechten. Vanmorgen maakte ik lekkere wentelteefjes met gebraden spekreepjes voor de kinderen en voor Tom. Ze roken zo lekker dat ik er voor mezelf toch ook maar een paar heb gebakken. Begrijp je nu dat ik het hier maar wat rustiger aan doe?”
Dat begreep John en dus schakelde hij maar over op een ander thema.

“Ik zag dat je vandaag wel degelijk een lange broek draagt.”
“Ja hoor. Dan hoeft die onderkruiper niet langer naar mijn benen te kijken, zoals hij gisteren al te dikwijls deed.
“Je zult zijn hart nog breken,” antwoordde John plagerig.
“Ik kan er toch mee door zo?” antwoordde ze ontwijkend, “zie ik er goed genoeg uit in deze outfit?”
John keek naar haar terwijl hij van zijn koffie dronk. Het liefst van al zou hij haar gezegd hebben dat ze er zelfs in een burka nog geweldig uit zou zien, maar dat leek hem toch net één stap te ver. “Je ziet er prima uit,” zei hij dus maar. “Ik vind het mooi wat je met je haar hebt gedaan. Als je vandaag wat zakelijker voor de dag wilde komen, dan is je dat uitstekend gelukt.”
“Ik wilde er wat ernstiger uitzien en dan helpt dat knotje wel. Misschien heb ik nog iets wat daartoe bijdraagt.” Eli rommelde wat in haar handtas, haalde een leesbril tevoorschijn en zette die op een zodanige manier op haar neus dat ze er overheen kon kijken. “Ik heb mijn contactlenzen maar thuisgelaten en mijn bril met aangepaste glazen voor de dag gehaald.”
“”Perfect,” zei John met een uitgestreken gezicht. De donkere brilmontuur voltooide de strenge look die Eli voor zichzelf in gedachten had helemaal.

Die dinsdag werkten ze zo goed als aan één stuk door. Alleen toen de door hen bestelde pizza’s geleverd werden, namen ze een korte pauze, om meteen daarna weer vol aan de slag te gaan. Het was al bijna zes uur toen Willy Bouwens in de deuropening verscheen.
“Zal ik nog een nieuw klusje beginnen of zijn jullie voor vandaag ook klaar?” vroeg hij met die ogenschijnlijk op zijn gelaat gebeitelde glimlach van hem.
“Moet u eerst nog iets afwerken of kunnen we voor vandaag afronden, mevrouw Steiner?” vroeg John, terwijl hij snel het geopende bestand op de computer afsloot.
“Mij goed, meneer Crauwels,” reageerde Eli even vormelijk in het bijzijn van de man wiens handel en wandel ze aan het uitzoeken waren. John zag hoe ze haar laptop dichtklapte toen Bouwens achter haar door liep. Net als de vorig dag begeleidde de patroon hen ook nu weer naar de lobby en terwijl hij de deur voor hen openhield, bleek hij zijn ware aard niet langer te kunnen verbergen. Onverholen liet hij zijn blik over Eli’s figuur dwalen, daarbij haar giftige blik compleet negerend.
“Een prachtig ensemble dat u daar aanheeft, mevrouw Steiner,” zei Bouwens. “Zou ik de couturier daarvan mogen kennen? Zelfs deze strakke, zakelijke stijl past perfect bij een mooi lichaam als het uwe. Misschien komt het door dat spannende truitje, maar u ziet er verdomd sexy uit.”
Eli strekte haar rug maximaal, waarna ze met een ijzige blik op hem neerkeek. “Als u het echt wilt weten,” snauwde ze, “dit komt uit de kringloopwinkel in de Kirchstrasse. Ik kocht het vorig jaar voor een prikje tijdens de koopjesperiode. Bespaar me dus uw complimenten maar, meneer Bouwens, want u ging zojuist helemaal de mist in. Goedenavond!”
Zonder de zaakvoerder nog één blik te gunnen, stapte ze over de drempel en beende in de richting van de Mercedes.
“Wat een heerlijk wijf,” mompelde Bouwens terwijl hij haar nagaapte.
“Meneer,” reageerde John droog, “als ik u was dan zou ik toch maar eens denken aan de wetten die dezer dagen gelden over intimidatie en ongepast gedrag op het werk. U wilt vast geen rechtszaak aan uw broek, zou ik denken. Volgens mij heeft u immers al problemen genoeg.” Op zijn beurt gaf ook John de man niet de kans om te antwoorden en met grote passen liep hij Eli achterna.

Zodra hij de wagen van op een afstand ontgrendelde, stapte Eli al in en nog voor hij de deur aan zijn kant kon openen, had ze haar autogordel al om.
“Haal me hier zo snel mogelijk weg, John.
“Eli, ik heb die bastaard zojuist…”
“Nu even niet,” onderbrak ze hem. “Alstublieft, start de wagen en rij naar het hotel. Als we eenmaal daar zijn, dan wil ik nog wel iets met je drinken. Ik trakteer.”
John deed wat Eli vroeg en omdat het verkeer in de drukke avondspits al zijn aandacht opeiste, liet hij het voorlopig maar zo. Pas toen ze op de snelweg waren, nam hij het woord.
“Een drankje, zei je? Ik wist niet dat we iets te vieren hadden,” probeerde hij grappig te zijn. Het was iets wat Eli helemaal ontging.
“Sorry,” zei ze, “ik wil dringend wat dingen laten uitzoeken.”
Een blik opzij leerde hem dat ze druk in de weer was met haar Blackberry en dus reed John stilzwijgend tot aan het hotel waar hij de motor stil legde.
“Kun je nog een minuutje wachten?” vroeg Eli.
“Natuurlijk,” antwoordde John toen hij zag hoe haar vingernagels onverminderd op het kleine klavier bleven tokkelen.
“Oké,” zei ze even later. Ze stopte haar mobiele toestelletje in haar handtas en keek hem aan. “John, laten we nu iets gaan drinken want ik moet met je praten.”

Ze vonden gemakkelijk een rustig plekje en bestelden ieder een glas rode wijn, waarna Eli haar Blackberry tevoorschijn haalde en naast haar op de tafel legde.
“Ik wacht nog op een bericht van een collega, maar laat ik je alvast vertellen wat ik nu al weet,” zei ze. “Ik heb iets ontdekt wat wel eens een echte reden zou kunnen zijn waarom zijn vrouw bij een scheiding altijd het gelijk aan haar kant zal krijgen.”
“Die betalingen aan hun vroegere Bosnische huishoudster?” John refereerde daarmee naar iets wat Eli hem eerder op de dag vertelde.
“Nee, dat is iets van lang geleden en dat moet zijn vrouw geweten hebben. Maar dat feit bracht me wel op het idee dat er wel eens meer van dat soort rotzooi te vinden kon zijn. Bouwens is nu eenmaal een bedrieger en zo iemand wil wel eens in herhaling vallen.”
“Wat heb je ontdekt?” vroeg John nieuwsgierig.
“Dat hij maandelijks nog steeds een aanzienlijk bedrag betaalt aan die Bosnische huishoudster. Geef toe dat vijftien jaar afdokken wel heel erg lang is voor één scheve schaats.”
John knikte instemmend. “En..? Dat is nog niet alles, neem ik aan.”
“Nee. Via een van zijn nevenbedrijven maakt Bouwens maandelijks exact hetzelfde bedrag over op een privé rekening met de vermelding: Advieskosten.”
“Advieskosten? Kun je iets concreter zijn, Eli?”
“Ik denk het wel, maar daarmee wacht ik nog even tot ik een bericht terugkrijg van mijn collega. Als het klopt wat ik denk, dan zit Bouwens pas écht dik in de problemen.”
John glimlachte. “Ik heb anders niet de indruk dat jij dat erg zou vinden. Je was echt kwaad hé toen hij je alweer met zijn ogen stond uit te kleden.”
“Ja, dat kun je wel zeggen! Verdomme John, ik ben geen vrouw die daar aanleiding toe geeft. Ik ben toch niet het type dat een slijmbal als Bouwens tot seks probeert te verleiden. Ik weet nauwelijks wat seks is.”

Haar woorden bleven als het ware enkele ogenblikken tussen hen in hangen, tot Eli zich realiseerde wat ze had gezegd.
“Ik zou nooit iets willen met iemand zoals Bouwens, dat bedoel ik,” zei ze snel.
“Hij gedroeg zich naar jou toe nogal beledigend.” Eigenlijk had John een kwinkslag in gedachten maar de blos op haar wangen weerhield hem daarvan. “Als je zou willen, dan kun je hem aanklagen.”
“Ik juridische stappen tegen hem ondernemen…? Geen denken aan, zeg. Dat zal de advocaat van zijn vrouw wel doen als straks blijkt dat ik gelijk heb. Bovendien zou Tom het niet begrijpen als ik Bouwens zou aanklagen.”
“Hoe bedoel je?” vroeg John, enigszins verwonderd.
“Ik ben er haast zeker van dat mijn man zal denken dat ik iets gedaan heb om die slijmbal te verleiden.”
Dat deed je zeker niet, Eli.”
“Nee… Zelfs al mocht ik het willen, ik zou het niet eens durven. Ik zou me niet op mijn gemak voelen als ik me ook maar enigszins sensueel gekleed in het openbaar zou moeten vertonen. John, ik zie er toch helemaal niet verleidelijk uit? Wees eens eerlijk.”
“Voel jij jezelf misschien verleidelijk?” vroeg John.
Eli boog het hoofd en speelde gedurende enkele seconden met het ijsblokje in haar longdrink. Toen ze weer naar John opkeek had ze een grijns op haar gezicht. “Zit ik weer op consultatie bij dokter Crauwels? Vroeg ze.
“Wil je dat dan?”
“Ach… als ik je als therapeut bekijk, dan is het net iets gemakkelijker om op dat soort vragen te antwoorden. Nee, John, ik voel mezelf niet verleidelijk of sensueel… meestal toch niet.”
“Je bedoelt vast niet in het openbaar,” leefde John zich uit in zijn rol als psycholoog.
“Hola, dokter Crauwels, jij draait er ook niet omheen, hé,” reageerde ze lachend, maar snel werd ze weer ernstig. “Nee, ik bedoel niet alléén in het openbaar. Ook thuis is dat zo. Jeetje… waarom zeg ik je dit allemaal?”
“Volgens mij moet jij dringend wat meer privé-tijd doorbrengen met jouw man,” zei John, haar laatste vraag negerend.
“Dat probeer ik ook en af en toe lukt het me ook om vijf minuutjes genegenheid van Tom te krijgen.”
“Ach zo?”
“In feite doet hij het om mij een plezier te doen, zei hij onlangs… maar hij is altijd zo klaar. Dus fake ik wat, zodat hij snel weer kan gaan slapen.”
“Eli, ik weet niet wat ik hierop moet zeggen.”
“Laat maar zitten, John. Eigenlijk heb ik er best vrede mee… meestal toch. Weet je, hij is en blijft de vader van mijn kinderen en dus hebben we ooit wél echte seks gehad.”
“Ik hoop dat je het niet erg vindt wat ik je nu ga vragen,” zei John voorzichtig, “maar hoelang is het geleden dat jullie… intiem zijn geweest?”
“Geloof het of niet maar ik vind het niet erg. Ik weet het trouwens nog heel precies. Het was in het weekend dat de kinderen bij mijn ouders waren. Sinds vorig weekend is dat drie maanden geleden. Ik denk dat zo’n periode zonder onfatsoenlijk lang is, denk je ook niet?”
“Voor de meeste mensen vast wel.”
“Ach, John… Meestal wil Tom er niet aan als de kinderen thuis zijn, zelfs niet als we er zeker van zijn dat ze slapen. Hij is altijd bang dat een van hen ’s nachts naar beneden komt en ons bezig zou zien. Ik heb al een paar keer voorgesteld om onze kamerdeur op slot te doen, maar dan nog vindt hij het risico te groot dat een van hen in het midden van de nacht door het huis zal gaan dwalen.”
“Tot op zekere hoogte begrijp ik zijn standpunt wel,” zei John, bij zichzelf bedenkend dat die ‘hoogte’ toch redelijk beperkt was. “maar jullie zouden toch in staat moeten zijn om daar een oplossing voor te bedenken. Kun je hen bijvoorbeeld niet een beloning voorstellen als ze een hele week boven blijven?”
Eli haalde haar schouders op. “Zo jong zijn ze intussen ook niet meer. Het moet zowat drie jaar geleden zijn dat een van de kinderen ’s nachts naar beneden kwam. Dat was dan nog in een periode waarin we allemaal de griep hadden. Ach… eigenlijk denk ik gewoon dat Tom niet veel zin heeft in seks.”
“Jij wel?” vroeg John prompt.
“Wauw…” lachte Eli, “wat een lekkere, directe vraag, dokter Crauwels.”
“Te direct?”
“Nee. Ik denk het niet,” antwoordde ze met een zucht. “Als ik Tom zou meeslepen naar een relatietherapeut, dan zou die ongetwijfeld hetzelfde soort vragen stellen. Weet je… ik denk dat het antwoord ‘ja’ is. Ik hou wel van seks… ten minste, ik denk dat ik er van hou. Jezus, John… ik kan nauwelijks geloven dat ik dit allemaal tegen je zeg.”
“Ik weet niet of ik je goed begrijp, Eli. Wil je zeggen dat je denkt…”
Op dat moment werd hij onderbroken door het gerinkel van Eli’s mobiele toestelletje.
“Het is Tom,”zei ze.
Om haar wat meer privacy te gunnen, verontschuldigde John zich en zei dat hij even naar het toilet ging.

Toen hij vijf minuten later terugkwam maakte ze net een einde aan het gesprek.
“Problemen?” vroeg John, terwijl hij opnieuw tegenover haar plaatsnam.
“Nee. Gewoon een update van het thuisfront. De kinderen zijn nu op weg naar hun bed en Tom gaat weer eens naar een van zijn eeuwige oorlogsfilms kijken.”
“Zullen we nog maar een glaasje bestellen, Eli?” vroeg John.
Ze ging akkoord, waarna hij de ober wenkte. Zodra die met hun bestelling op weg was naar de bar, nam Eli de draad van het gesprek weer op.
“John, ik ga proberen om je laatste vraag te beantwoorden, gewoon omdat het goed aanvoelt om over die dingen eindelijk eens met iemand te kunnen praten. Ja, ik denk dat ik graag seks heb, maar anderzijds heb ik het gevoel dat ik er meer van zou moeten genieten. Tom is de enige man met wie ik iets heb of gehad heb… maar we begonnen er wel pas mee toen we trouwden.”
“Ach zo,” deed John zijn best om begripvol over te komen.
“Doe daarover maar niet zo klinisch, dokter Crauwels,” grapte ze.
“Sorry, Eli. Ik ben het niet gewoon om dit soort onderwerp met een collega te bespreken, maar oké… Jullie gingen dus voor het eerst met elkaar naar bed tijdens de huwelijksnacht, én dat ondanks dat jullie al een langer dan een jaar in hetzelfde appartement woonden?”
“Ja, geloof je meniet?
“Nou …als jij het zegt, dan zal dat wel zo zijn zeker?”
“Ik weet dat het voor een buitenstaander gek moet klinken, maar we waren er allebei van overtuigd dat het beter was om het tot dan uit te stellen en dus deden we dat. Ik denk trouwens nog altijd dat het toen voor ons de enige, juiste keuze was.”
“Op zich was er natuurlijk niets mis mee om jullie emotionele liefde pas fysiek te uiten na jullie huwelijk,” zei John peinzend. “Al denk ik wel dat er tegenwoordig nog weinig koppels te vinden zijn die jullie voorbeeld zullen volgen. Ik denk niet dat het zo bewust uitstellen tegenwoordig nog veel voorkomt maar voor zover ik het kan inschatten, behoorde het in vroegere tijden tot de charme van een huwelijksnacht, waarin je als partners van elkaar leerde hoe je elkaar genot en plezier kon schenken.”
“Dat is nu net het punt, John. Ik ben er lang niet zeker van dat wij wel voldoende hebben geleerd.”
“Hoe bedoel je?”
“Moet ik dat écht hardop zeggen?” vroeg ze.
“Alleen als je dat zelf wil.”
“Ach… waarom ook niet… maar wel alleen als je belooft dat je me niet zal uitlachen.”
“Daar kun je op rekenen, Eli.”
Voor ze op fluistertoon verder sprak, keek ze even schichtig in het rond om te zien of er toch niemand was die hun conversatie volgde. “John, ik… ik heb nog nooit een orgasme gehad tijdens de seks. Ik heb wel eens ergens in een tijdschrift gelezen hoe het zou moeten zijn, maar in zestien jaar huwelijk met Tom ben ik nog nooit klaargekomen. Hij denkt van wel maar ik doe alsof. Ik ‘fake’ het elke keer.”

Haar openhartige bekentenis had voor John helemaal niets lachwekkends. Vanuit zijn oogpunt was zoiets zelfs bijzonder triest te noemen en hij had moeite om de juiste woorden te vinden.
“Eli, zei hij uiteindelijk, “voor zover ik weet hebben sommige vrouwen het heel lastig om op die manier tot een orgasme te komen. Ik hoorde wel eens dat er vrouwen zijn die in hun hele leven nooit een vaginaal hoogtepunt bereiken, maar dan nog hoeft dat geen echt probleem te zijn. Zolang Tom jou maar op een andere manier voldoening schenkt, is er…”
“Er is geen andere manier,” onderbrak Eli hem. “Dat is nog zo’n probleem.”
“Hoezo, nog een probleem?” vroeg John met grote ogen van verwondering. “Als jij wel eens wat las over het vrouwelijk orgasme, dan zou ik denken dat begrippen als manuele stimulatie en orale seks jou toch niet onbekend zijn?”
“Dat niet nee… alleen vindt Tom dat maar niets. Hij wrijft daar beneden gedurende enkele seconden wat in het rond en dan is hij klaar voor de daad. Mondeling doet hij al helemaal niets want dat is voor hem walgelijk en vies. Om hem te overtuigen dat het niet zo is, heb ik geprobeerd om het bij hem te doen. Ik dacht van hem op die manier te kunnen overtuigen, maar hij duwde me weg nog voor ik goed en wel begonnen was. Het enige resultaat was dat hij me de volgende drie dagen weigerde te kussen.”
“Eli, daar moeten jullie twee toch echt iets aan doen hoor. Hoe lang gaat het er tussen jullie al op die manier aan toe?”
“Eigenlijk heb ik het nooit anders geweten,” bekende Eli met omfloerste stem. “In het begin dat we getrouwd waren zei Tom dat seks voor hem misschien niet lekker was omdat hij bang was voor een ongewenste zwangerschap. Toen we besloten om aan kinderen te beginnen, was ik vrijwel direct zwanger. Tom was dolblij toen ik het hem vertelde, maar tot aan de dag dat onze dochter geboren werd, heeft hij me, bij wijze van spreken dan, met geen vinger meer aangeraakt. Toen ik van onze zoon in verwachting was, liep het volgens precies hetzelfde scenario.”
“Zou het kunnen dat jullie zo weinig seks hebben omdat jouw man bang is dat je nog eens zwanger geraakt?”
“Dat kan het niet zijn, John. We wilden vanaf het begin twee kinderen. Toen die er eenmaal waren, hebben we het nog eens uitvoerig over onze kinderwens gehad en omdat we allebei bij ons oorspronkelijke beslissing bleven, kozen we voor sterilisatie... en dus ben ik sindsdien onvruchtbaar.”
“Dus… eigenlijk is het gewoon een kwestie van nauwelijks of geen fysieke intimiteit tussen jullie?”
“Géén? Dat is overdreven. We knuffelen en kussen wel als we thuis zijn. Tom kust me wel een goedenacht en ook ’s morgens als ik naar mijn werk vertrek, maar zo’n kus lijkt wel veel op de kus die we aan onze kinderen geven. John…Wat is er mis met mij? Ben ik niet aantrekkelijk genoeg?”
“Je bent een heel aantrekkelijk vrouw, Eli. Een man die dat niet ziet moet blind zijn.”
“En jij bent een charmeur,” reageerde ze lachend op zijn goedbedoelde compliment. Vervolgens nam ze een slokje, waarna ze met een nadenkende blik naar haar glas bleef staren.
“John,” zei ze na een poosje, “Ik denk dat Tom dikwijls gewoon geen seks wil. Ik heb altijd geweten dat hij van thuis uit meegekregen heeft dat seks nergens goed voor is, behalve dan voor de voortplanting. Eigenlijk is het pas nu, door er met jou over te praten, dat ik me realiseer hoe diep die overtuiging er bij hem ingebakken zit.”
“Jeetje, Eli!” John viel van verbazing bijna van zijn stoel. “Mensen van mijn generatie en ouder zijn misschien zo nog opgevoed, maar ik dacht dat die onzin al gestopt was in het Flower-Power tijdperk van de vorige eeuw. Vrijheid, blijheid en vooral vrije liefde…’Als het goed voelt, doe het dan’… Is dat tegenwoordig niet het motto?”
“Blijkbaar niet,” antwoordde ze peinzend, “tenminste niet in mijn huis.”
“Het spijt me maar ik weet echt niet wat ik hierop moet zeggen,” zei John, geheel naar waarheid.
“Er valt ook niets te zeggen. Nou ja, behalve dan dat ik het zou waarderen als je de inhoud van dit vertrouwelijke gesprek niet gaat rondbazuinen.”
“Natuurlijk niet! Ik zal je vertrouwen niet beschamen, Eli. Wees gerust.”

Ieder verzonken in hun eigen gedachten zaten ze minstens een volle minuut zwijgend tegenover elkaar, net zo lang tot Eli het gesprek weer op gang bracht.
“John?”
“Ja?”
“Heb ik het goed als ik zeg begrepen te hebben dat jij wel van seks houdt?”
“Heu… ik denk het wel,” antwoordde John, enigszins verrast door de plotse wending die zij aan het gesprek gaf. “Maar wat mij betreft gaat het niet alleen om de geslachtsdaad… de penetratie en het orgasme, bedoel ik… Ik hou van alle intimiteit die ermee samenhangt. Het voorspel, het zoeken en ontdekken van waar je partner plezier aan beleefd, het naspel, het knuffelen, een afsluitende douche… eigenlijk zo een beetje alles wat mensen voor, tijdens en na de seks zoal kunnen bedenken. Ik kan genieten van alle facetten van de liefde samen met een vrouw.”
“Hoe begin jij, als je de liefde met een vrouw wilt… nou ja, als je wilt vrijen, bedoel ik.”
“Jezus, Eli, wat een vraag,” lachte John. “Nog nooit heeft iemand mij gevraagd om dat eens haarfijn uit te leggen… Ach, ik denk dat het afhangt van de vraag of die vrouw en ik elkaar al kennen, of dat het gaat om een nieuwe partner. Als het gaat om iemand met wie ik al eerder iets heb gehad, dan reken ik erop dat ik nog weet wat ze leuk vindt. In dat geval durf ik op mijn kennis vertrouwen en bouw ik het langzaam op.”
“Wat als het je eerste keer met die vrouw is, of wat als die vrouw onervaren is?” vroeg Eli.
“Je bedoelt als de vrouw nog maagd is?”
“Nee, dat bedoel ik niet. Laat ik het anders formuleren. Stel dat de vrouw geen maagd meer is maar dat ze nooit bevredigende seks heeft gehad.”

De woorden ‘Zal ik het je laten zien?’ kon John maar net inslikken en hij moest zichzelf dwingen om even theoretisch te denken als zij. “Ik denk dat ik met iets relatief rustig zou beginnen,” zei hij uiteindelijk, “bijvoorbeeld haar hand in de mijne nemen tijdens een romantische avondwandeling, of mijn hand op de hare leggen bij een diner of bij het nuttigen van een drankje achteraf.”
“Dus als ik je zo hoor,” concludeerde Eli, “dan zou de situatie waarin wij nu zitten voor jou het begin kunnen zijn van een verleidingsscène?”
“Hmm… dat zou kunnen.”
“Dus als jij nu je hand op de mijne zou leggen, zou dat kunnen betekenen dat we op weg zijn om met elkaar naar bed te gaan?”
“Niet noodzakelijk. Trouwens… jij bent getrouwd én het huwelijk is heilig voor je. Dat heb je me gisteren wel heel erg duidelijk gemaakt. Bovendien ben jij een collega. Ik bedoel dit puur hypothetisch, Eli. Ik heb het over een situatie waarin beide partijen seks met elkaar willen en de weg die daar naar toe leidt bewust samen afleggen.”
“Hoeveel vrouwen heb jij gehad, John?”
“Oh… Ik heb geen statistiek bijgehouden, maar ik zou zeggen ergens rond de vijftig.”
“Vijftig!?” riep Eli uit.
“Nou zeg! Is dit voor jou misschien ook een onderzoeksopdracht?” reageerde John gespeeld boos. “Wil je misschien dat ik vanavond nog een lijst voor je opstel?”
Eli koos ervoor om die laatste vraag niet te beantwoorden en stelde de volgende vraag die in haar opkwam. “Ben je wel eens naar bed geweest met een getrouwde vrouw?”
“Ja, één keer,” gaf John toe.
“Hoe stond je op dat moment tegenover het huwelijk? Had je het gevoel dat je een zonde beging?”
“Niet echt, nee. Misschien kun je zeggen dat die vrouw niet meer feitelijk getrouwd was. Ze zat in een aanslepende vechtscheiding en woonde al een hele tijd niet meer bij haar man. We bespraken de gevolgen van overspel en tegen de tijd dat het onderwerp afgehandeld was, waren we al uit de kleren en deden we… wat we deden. Maar waarom bespreken we dit eigenlijk? Dit zou een zakelijke ontmoeting moeten zijn waarbij we de financiële situatie van Bouwens zouden moeten…”
Eli’s telefoon rinkelde en terwijl ze de beller begroette, gaf ze met haar vrije hand aan John het teken dat hij gerust kon blijven zitten. Ze luisterde een tijdje en af en toe maakte ze snel een notitie. Maar ook toen ze zelf sprak, kon John daar geen touw aan vastknopen. “Echt waar?… Ja?… Dat meen je niet!… Die slijmerige klootzak… Ja hoor, stuur het allemaal maar door… Is goed… Ik bel je later nog terug om bij te praten… Ha, oké… Bedankt.”

“Dat was mijn collega,” zei Eli zodra ze haar telefoon op tafel had gelegd. “Hij kreeg toegang tot wel zeer interessante informatie. Die advieskosten die ik vandaag tegenkwam… dat bedrag dat exact hetzelfde is als wat die gewezen Bosnische huishoudster krijgt, weet je nog?”
Voor John daarop kon antwoorden, rinkelde Eli’s telefoon alweer.
“Geweldig,” mopperde ze, vlak voor ze opnam. “Hoi Tom… Nee, we zijn nog steeds… Dat weet ik nog niet… Ik moet nog wachten tot iemand mij een aantal bestanden… Nou, ik kan vannacht natuurlijk ook gewoon op de bank in mijn kantoor slapen, je weet dat ik altijd een tas met de meest noodzakelijke spullen in de kofferbak heb staan… Ja precies… als jij het niet erg vindt… ja, en op die manier weet ik zeker dat ik morgen op tijd op dat bedrijf ben… Goed dan… ja… geef jij de kids een nachtzoen van me?… Ik hou ook van jou… Daag.”
Ze drukte het gesprek weg en ditmaal gooide ze haar Blackberry in haar handtas.

“Sorry, John,” waar was ik gebleven?’
“Bij die advieskosten.”
“Juist, ja. Wel, dat bedrag blijkt zwijggeld te zijn en wordt vanaf die privé-rekening in twee gelijke delen doorgestort. Eén deel wordt overgemaakt aan een abortuskliniek zonder licentie.”
“Wat!?” stamelde John.
“Jazeker,” zei Eli, “én het wordt nog leuker. De andere helft van die zogenaamde advieskosten gaat naar een voormalig buurmeisje dat een zoontje van zes heeft. Maar wat pas echt schokkend is… die betalingen gingen aanvankelijk naar de ouders van dat meisje. Op het ogenblik dat de betalingen begonnen, was dat meisje amper veertien jaar.”
“Veertien?… Die olijke gluiperd van een Bouwens heeft een kind verwekt bij een veertienjarig meisje?”
“Daar lijkt het wel op. Ik mocht die bastaard zo al niet, John. Nu nog véél minder.”
“Ik mag hem ook niet, maar toch had ik er geen idee van dat die slijmbal tot dat soort dingen in staat was. Hoe weet jouw collega dat allemaal?”
“Ach John, Ik denk niet dat je dat wil weten. Die collega was me nog een wederdienst verschuldigd, zie je. Laten we zeggen dat hij weinig scrupules kent en als je daarnaast zo bekwaam bent met computers zoals hij, dan kun je zowat elk bestand kraken en inkijken.”
“Lang leve de Zwitserse moraal,” grapte John, maar meteen daarna werd hij weer ernstig. “Die Bouwens is nog een veel smeriger klootzak dan ik vermoedde. Geen wonder dat zijn vrouw van hem wil scheiden, en dan hebben we nog niet eens het bewijs gevonden dat hij op grote schaal geld versluist naar zijn nevenbedrijven. Ook die piste zullen we nog verder moeten onderzoeken. Want zeg nu zelf, Eli, met die niet echt legaal verkregen informatie die jij nu hebt, zullen we weinig kunnen aanvangen, denk je ook niet?”
“Nog niet,” zei Eli mijmerend, “maar dat komt nog wel. Volgens mij gaat Bouwens ervan uit dat hij alle sporen netjes heeft toegedekt en dat geeft ons mogelijkheden.”
“Dat kan zijn,” reageerde John, “al heeft hij alle reden om nerveus te zijn nu wij in zijn zaakjes zitten te snuffelen.”
“Wat als we hem de komende dagen zoveel mogelijk zouden ontwijken? We zouden hem in zijn eigen sop kunnen laten stoven en terwijl via legitieme kanalen bewijzen proberen te vinden.”
“Dat zouden we perfect kunnen doen zonder argwaan te wekken, want ik heb tegen zijn secretaresse gezegd dat ik zal laten weten wanneer wij ons volgende bezoek plannen.”
“Dat is dan mooi geregeld, maar zonder die bestanden kunnen we voorlopig niet veel beginnen. Omdat we daar toch op moeten wachten, stel ik voor dat we nog maar een drankje nemen,” stelde Eli voor. Wat denk je van een cocktail als afsluitertje?”

Zodra hun drankjes geleverd waren, haalde Eli de klem uit haar haren en kamde ze uit met haar vingers. Ze glimlachte naar John toen ze merkte dat hij haar handelingen geamuseerd gadesloeg.
“Lijkt het ergens op?” vroeg ze.
“Jazeker,” antwoordde hij. “Als je het mij vraagt, dan zie ik je liever met loshangende haren. Het geeft je gezicht een veel sympathiekere uitstraling.”
“Dan heb ik mijn doel bereikt,” lachte ze. “Als we zakelijk voorlopig toch niets te bespreken hebben, dan wil ik graag nog wat langer van de diensten van dokter Crauwels gebruik maken… ten minste, als jij daar geen bezwaar tegen hebt.”
“Nee hoor,” lachte hij met haar mee. “Dokter Crauwels is één en al oor.”
“Mooi, dan nemen we de draad maar weer op,” zei Eli. “Kun je me vertellen wat jij met een vrouw doet als… als voorspel?”
“Dat hangt in de eerste plaats van de vrouw af en van de signalen die ik van haar krijg. Ik hou ervan om een vrouw langzaam uit te kleden, maar dat hoeft niet persé. Er zijn nogal wat mogelijkheden om het verlangen van een vrouw aan te wakkeren, zoals zoenen, aanraken, strelen… nou ja, gewoon een samenspel van allerlei dingen die helpen om de spanning langzaam op te bouwen.”
“Hmm… vindt je het ook aangenaam als een vrouw jou uitkleedt?”
“Natuurlijk. Wat mij betreft hoort een vrouw evenveel kansen te krijgen om te helpen bij die spanningsopbouw als de man.”
“John,” zei ze lichtjes blozend, “eigenlijk schrik ik er zelf van dat ik je dit soort dingen durf te vragen. Zeg het me alsjeblieft eerlijk als je mijn vragen te direct vindt.”
“Geen probleem, Eli… alleen overkwam mij dit nooit eerder. Eigenlijk heb ik over dit alles nooit echt zo diep nagedacht en dus is dit gesprek ook voor mij best wel boeiend.”
“Oh… Zal ik dan maar weer?”
“Doe maar,” zei John, begeleid door een samenzweerderige knipoog.
“Hoe gaat het verder als je een vrouw eenmaal hebt uitgekleed? Wat doe je dan?”
“Dan wil ik haar graag aanraken en laat ik mijn vingers haar lichaam verkennen. Ik zal haar kussen zodra ik voel dat ze daar naar verlangt, eerst op haar mond en van daaruit daal ik langzaam af tot ik...”
“Hou je ervan om een vrouw oraal te verwennen?” onderbrak Eli hem.

Hoewel John nooit zoveel ongenuanceerde directheid achter zijn tijdelijk compagnon had gezocht, keek hij zo langzaamaan nergens meer van op en dus schrok hij ook niet echt van haar vraag. Over zijn antwoord hoefde hij zelfs niet eens na te denken.
“Absoluut,” zei hij. “De meeste vrouwen willen dat gewoon graag. Meestal is het ook veel gemakkelijker om een vrouw tot een orgasme te brengen met mijn mond dan door de eigenlijke penetratie.”
“Gebeurt het dat vrouwen bereid zijn om ook jou oraal te verwennen?”
“Soms, maar dat laat ik altijd aan de vrouw over. Nogal wat vrouwen houden daar niet zo van en dat respecteer ik.”
“Vind je het dan niet erg als ze het niet doen?”
“Nee, helemaal niet. Goede seks moet een prachtige ervaring zijn voor de beide partners. Een uitwisseling van genot, zeg maar. Ik zal het nooit zo ver laten komen dat een vrouw zich ongemakkelijk gaat voelen door iets van haar te verlangen dat ze liever niet wil doen.”
“Krijg jij een vrouw altijd zover dat ze…klaarkomt?”
“Niet altijd, maar meestal wel. Ik wil niet opscheppen, maar bij de meesten lukt het me meer dan eens. Ik heb er nooit een goed gevoel bij als een vrouw niet tot een climax komt en daarom doe ik alles wat binnen mijn mogelijkheden ligt om haar minstens eenmaal zover te krijgen.”

Ongewild vroeg John zich ondertussen af hoe het zou zijn om Eli tot en hoogtepunt te brengen. Het was sterker dan hemzelf, maar tegelijk verdrong hij die gedacht echter weer snel, want dat was niet aan de orde. Ze was gewoon nieuwsgierig naar wat ze – naar eigen zeggen – zelf niet kende. Meer dan dat durfde hij achter haar woorden niet te zoeken. Bovendien was Eli daar al met een volgende vraag die zijn aandacht vroeg.
“Wat doe je dan zoal om een vrouw te doen klaarkomen?”
“Ook dat hangt af van de signalen die ik opvang. Er zijn vrouwen die al tot een orgasme komen bij wat extra zorgvuldige aandacht voor hun borsten en tepels. Anderen geraken alleen zover door stimulatie van hun clitoris. Nogal wat vrouwen komen alleen tot een hoogtepunt via orale seks. Er zijn er ook die wel klaar kunnen komen tijdens het vrijen maar bij de meesten volstaat dat alleen niet. Voor de meerderheid van de vrouwen is penetratie op zich niet genoeg en dus las ik regelmatig een pauze in om tussendoor haar vrouwelijkheid wat met mijn tong te bespelen.”
“Hoe weet jij eigenlijk wat een vrouw nodig heeft… of heel graag wil?”
“Soms vraag ik het haar en soms voel ik dat gewoon aan. Als ik bijvoorbeeld na een tijdje merk dat ze niet verder opgewonden geraakt als ik haar borsten bespeel, dan verplaats ik mijn aandacht naar haar clitoris, naar de toegang tot haar vagina of naar haar anus. Wanneer ik daarbij ergens een duidelijke, positieve reactie opmerk, dan concentreer ik me vooral daarop.”
“Haar… anus!?” stamelde Eli, met een blik vol ongeloof.
“Jazeker. Bij sommige vrouwen is de anus wel degelijk een sterke erogene zone hoor. Dat hoeft trouwens helemaal niet te verbazen, want nogal wat zenuwbanen komen daar samen. Misschien kost het je moeite om het te geloven, maar er zijn vrouwen die ervan genieten om daar gepenetreerd te worden.”
“Ik heb er ooit wel eens iets over gelezen,” zei Eli, “maar ik geloofde daar niets van.”
“Misschien moet je Tom maar eens aanporren om dat bij jou uit te proberen,” opperde John.
“Ben je gek!?” reageerde ze bijna furieus. “Als hij nu al nauwelijks bereid is om mijn vagina aan te raken omdat hij dat vies vindt, hoe denk je dan dat hij zal reageren als ik hem zou vragen om met mijn poepgaatje te spelen!?”
“Rustig maar, Eli. Het was maar een suggestie. Niet alle mannen zijn verzot op uitgebreide seks. Er zijn ook mannen die al content zijn met een vluggertje op zijn tijd.”
“Ja… blijkbaar…”
“Maar jij niet?” vulde John aan.
“Eli zuchtte. “Nee… eerlijk gezegd, denk ik van niet. Vroeger dacht ik dat seks opwindend, spannend en bevredigend moest zijn. Ik dacht dat het Tom en mij dichter bij elkaar zou brengen en nam aan dat we samen zouden uitzoeken waar we het meeste plezier aan beleven. Zover is het echter nooit gekomen… maar ik wil meer dan ik tot hiertoe kreeg… denk ik toch.”
“Als dat zo is, mag ik je dan iets vragen? Ik hoop wel dat ik je daarmee niet beledig, want dat is niet mijn bedoeling.”
Eli keek peinzend voor zich uit. Ze had er geen idee van wat hij haar zou willen vragen, maar de manier waarop hij zich op voorhand leek te willen verontschuldigen, betekende allicht dat het iets in de intieme sfeer moest zijn. Ondanks haar aarzeling kwam ze tot het besluit dat ze hem dat niet kon weigeren na het spervuur van directe vragen dat ze al op hem had afgevuurd.
“Ga je gang, John,” zei ze toch maar.
“Masturbeer jij?”

Eli’s mond leek wel dichtgeschroeid en ze bloosde tot in haar nek. Nooit had ze gedacht dat er een moment zou komen waarop ze haar meest intieme geheimpje prijs zou moeten geven. Al helemaal niet aan een andere man dan Tom, maar instinctief voelde ze aan dat ontkennen geen zin had. Daar was het te laat voor, ze hád zichzelf al verraden. Ze opende haar mond wel maar kreeg geen woord over haar lippen. Ze voelde hoe haar gezicht nog warmer aanliep en beschaamd boog ze het hoofd.
“Ja dus,” zei John. “Sorry dat ik het vroeg. Het was niet mijn bedoeling om je in verlegenheid te brengen.”
Eli nam een zuinig slokje en terwijl raapte ze al haar moed bij elkaar. “Het geeft niet, John,” zei ze hees. “Na alles wat ik jou al vroeg heb ik niet eens het recht om excuses van je te verwachten… Ja… Ik doe dat wel eens. Eigenlijk doe ik het elke keer als Tom en ik seks hebben gehad. Weet je… ik begin altijd pas een beetje opgewarmd te geraken tegen de tijd dat hij al klaar is en op zijn zij rolt om te gaan slapen. Vroeger lag ik daarna meestal nog uren wakker, tot ik op een dag ontdekte dat ik wél snel insliep als ik eerst mezelf wat… wat hielp. Waar ik niet trots op ben, dat is dat ik het de laatste tijd ook wel eens durf doen als ik online wat erotische verhalen zit te lezen tijdens een slapeloze nacht. Eén goed en beeldend geschreven verhaal en ik laat me gaan… Erg hé?”
“Ach welnee,” reageerde John begripvol. “Zo vreemd is dat niet hoor. Na alles wat je me vertelde, begrijp ik maar al te goed dat jij op een alternatieve manier op zoek gaat naar voldoening.”
“Voldoening..? Soms, maar vaker niet dan wel. Als het me al een keertje lukt om tot een orgasme te komen, dan voelt het zo leeg aan. Altijd overheerst dan het gevoel dat het zoveel lekkerder en intiemer zou zijn als mijn man dat soort dingen voor me zou doen.”
“Eli… omdat je zo eerlijk bent, zal ik dat ook zijn. Ik masturbeer ook wel eens als het me wat lang gaat duren voor er weer eens een vrouw mijn pad kruist. Dus weet ik wat je bedoelt. Het is inderdaad zoveel beter en intenser als je zoiets samen met een partner kunt doen. Voor mij is het ook zoveel lekkerder als ik kan inspelen op wat een vrouw met mij doet en ik haar tegelijkertijd het genot terug kan geven dat zij mij bezorgt.”

Het volgende moment leek het erop alsof Eli het onophoudelijk roeren in haar cocktail tot kunst wilde verheffen. John er het raden naar wat er in het hoofd van de knappe vrouw tegenover hem omging. Het duurde minstens twee volle minuten vooraleer ze hem weer aankeek.
“John,” sprak ze zacht, “kan ik je vertrouwen?”
“Na alles wat we elkaar al toevertrouwden, denk ik te mogen zeggen dat alles wat jij vertelt veilig is bij mij. Denk je ook niet?”
Ze antwoordde niet maar bewoog haar hand over het tafelkleed in zijn richting. Zachtjes strelend schoof ze haar vingerstoppen over de zijne en hij zag hoe ze een paar keer moeilijk slikte.
“Wil je me helpen, John?” vroeg ze uiteindelijk op fluistertoon.
“Helpen..?” Nu was het Johns beurt om te slikken en terwijl vroeg hij zich af of hij haar wel goed begreep.
“Ja… Wil je me helpen?” klonk haar stem nog steeds fluisterend, “wil je me meenemen naar jouw kamer en daar de… de liefde met me bedrijven?”
“Eli… Jij bent getrouwd,” stamelde John verbaasd. “Het huwelijk was voor jou toch heilig?”
“Ik weet het, John. Dat is en blijft nog altijd zo. Ik hou nog altijd zielsveel van mijn man. Ik wil Tom absoluut niet kwijt en zelf zal ik nooit bij hem weggaan. Alleen word ik stilaan gek van het gebrek aan fysieke aandacht.”
“Maar als je nu een keer probeerde om samen met Tom…” probeerde John tegen beter weten in zijn verstand de bovenhand te laten houden. Met een wegwerp handgebaar maakte ze hem duidelijk dat hij zich die moeite kon besparen.
“Ik weet niet hoe het zover met me kon komen dat ik je dit durf vragen, John. Misschien komt het wel door die hele toestand, daarstraks bij Bouwens. Op een of andere manier is het die engerd gelukt om mij te laten inzien dat ik nog leef en dat ik als getrouwde vrouw geen uitgedroogde, ouwe pruim ben.”
“Ben je helemaal gek geworden?” bromde hij. Eli, je bent een heel mooie vrouw. Je ziet er tien jaar jonger uit dan je in werkelijkheid bent, dat viel me gisteren meteen op toen ik je voor het eerst zag.”
“Je hoeft me niet zo te vleien, John. Ik heb je immers zelf al gevraagd om me mee te nemen naar jouw kamer,” zei ze met een flauwe glimlach.
“Dat is zo, maar waarom? Wat wil jij écht, Eli?”
“Ik denk…dat ik waardering zoek… in elk opzicht. Oh nee, niet als goede moeder, niet als goede huishoudster of als een goede accountant, want die krijg ik ruimschoots. Wat ik zoek is waardering als vrouw. Verdomme, John, mijn biologische klok tikt alsmaar door. Over een paar jaar ben ik veertig. Voor het te laat is, wil ik het één keer beleefd hebben dat een man van mij genoten heeft… en hopelijk ik ook van hem.”
“Eli, ik… Ik weet echt niet wat ik hierop moet zeggen,” stamelde hij, waarop zij haar hand snel terugtrok en het hoofd boog.
“Eli Monica Steiner, je hebt jezelf weer eens mooi voor schut gezet,” prevelde ze enkele seconden later, zichzelf berispend. “Je bent met voorsprong de grootste idioot van Bazel en omstreken!”
“Nee hoor!” reageerde John ferm. “Je bent helemaal geen idioot. Je bent een mooie vrouw, mét gevoelens en verlangens. Ik twijfel er geen moment aan dat het heel erg fijn zou zijn om met jou naar bed te gaan. De reden dat ik toch nog aarzel, dat is omdat ik nogal verbaasd ben. Zo’n voorstel had ik nooit van je verwacht en dus stel ik me daar een paar vragen bij. Ben je niet bang dat je morgenvroeg met een torenhoog schuldgevoel opgezadeld zult zitten? Weet je wel zeker dat je dadelijk met me naar boven wilt, of komt het door de drank?”

Eli dacht een ogenblik na en zuchtte diep alvorens te antwoorden.
“Uiteraard zal ik me morgenvroeg wel een beetje schuldig voelen. Het tegendeel zou niet normaal zijn, maar ik ben zeker niet dronken. Ik wil dit heel bewust, John. Ik sta er zelf van te kijken, maar ik denk dat het komt doordat ik weet dat ik je mag vertrouwen en Tom het dus nooit zal weten. Hij zal niet eens argwaan hebben, want hij denkt dat ik op de bank in mijn kantoor blijf slapen, zoals eerder ook al wel eens gebeurde. De enige manier waarop hij erachter zou kunnen komen, is als ik zwanger zou worden. Maar dat gaat niet gebeuren, zoals je intussen al wel weet.”
“Het lijkt erop dat je het niet nodig vindt om het ooit aan je man op te biechten,” merkte John op.
“En het risico lopen dat ik hem en de kinderen kwijtraak..? Nee, meer dan waarschijnlijk vertel ik het hem nooit.”
“Als ik je goed begrijp, dan wil jij één keer buiten jouw huwelijk op zoek gaan naar de geneugten van de fysieke liefde. Dat lijkt me, zeker voor jou, een grote stap te zijn, Eli. Ben je niet een klein beetje bang om die stap te zetten?”
“Ergens wel… maar na al die jaren met Tom ben ik ervan overtuigd dat buiten mijn huwelijk kijken de enige manier is om te ontdekken wat de echte fysieke liefde inhoudt. Bij wat ik thuis daarvan krijg, voel ik me een uitgebluste oude vrouw. Echt, ik zie dit als mijn laatste kans, John.”
“Als we dit echt gaan doen,” antwoordde hij, haar hand stevig in de zijne nemend, dan ben ik bang dat dit de dingen tussen ons behoorlijk zal veranderen. Ik weet niet of ik dat wel wil.”
“Ik weet wel zeker dat het een invloed zal hebben op ons allebei, maar dat hoeft toch niet per definitie negatief te zijn. Ik moet dit gewoon doen, John. Ik moet dit één keer meemaken, het is sterker dan mezelf. Ik wil weten hoe het voelt om gewild te zijn… één keer voelen dat ik bijzonder ben. Maak je over één ding vooral géén zorgen. Ik ga niet verliefd op je worden. Ik verlang alleen van je dat je me nu meeneemt naar jouw kamer om… om te vrijen.”
“Oké,” zei John ernstig, “ je hebt me helemaal overtuigd. Ik kan alleen maar hopen dat ik je niet teleur zal stellen.”
“Daar heb ik alle vertrouwen in,” antwoordde Eli, waarna ze snel haar glas leegdronk. “Zullen we nu dan maar?”
Eenmaal de liftdeur achter hen sloot, trok John haar naar zich toe om een tedere kus op haar lippen te drukken. Het was een gewone kus, zonder passie, maar toch kon Eli een zacht kreuntje niet onderdrukken.

Terwijl John met de magneetkaart de kamerdeur opende, nam Eli zijn vrije arm met beide handen stevig vast. Even dacht hij dat ze zich alsnog zou bedenken maar het volgende moment stapte ze achter hem aan de kamer in waar John, uit gewoonte, meteen de lamp op het bureau aanstak.
“Oh… een lits-jumeaux?” mompelde Eli.
“Helaas was dat het enige wat ze ter beschikking hadden,’ reageerde John lacherig.
Eli keek naar de twee losse bedden die in het schemerlicht van de bureaulamp goed te zien waren.
“Wil jij het licht aanhebben? vroeg ze.
“Niet als jij je daar niet goed bij voelt.” Tegelijkertijd draaide John zich om, met de bedoeling om de lamp weer uit te schakelen.
“Nee! Laat maar aan. Ik denk niet dat ik daar moeite mee heb. Het is alleen zo dat Tom altijd aandringt om het licht uit te doen als we…”
“Wat jij maar wil, Eli. Ik kan ze straks nog altijd uitdoen al jij je daarbij comfortabeler voelt.”
“Laat maar. Het zal anders zijn dan in het donker maar misschien is dat juist goed.” Alsof ze haar eigen woorden bevestigd wilde zien, begon ze alvast met het uittrekken van haar jasje.
“Mag ik dat doen? vroeg John snel.
“Wat doen?”
“Je uitkleden”
“Wil je dat dan?”
“Ja… behalve als jij je daar niet gemakkelijk bij zou voelen.”
“Ik kan me de dag niet herinneren dat ik door iemand anders ben uitgekleed.”
“Heb jij Tom ook nooit uitgekleed?”
“Nee. Als we naar bed gaan, dan kleden we ons eerst afzonderlijk om in de badkamer. Volgens Tom is het nergens goed voor dat een ander je naakte lichaam ziet. Weet je… Hij wilde eerst zelfs niet in de verloskamer komen toen onze oudste geboren werd. Daar was nogal wat overredingskracht van de vroedvrouw voor nodig. Ik kon zo aan haar gezicht zien dat ze zoiets nog nooit had meegemaakt.”
“Onvoorstelbaar,” mompelde John, waarna hij Eli naar zich toe trok en haar vol op de mond kuste.
Aanvankelijk reageerde ze wat onwennig en verlegen, maar al gauw waren ze hartstochtelijk aan het zoenen. Zeer tot zijn genoegen merkte hij dat Eli zich zeker niet schroomde om hem wat te plagen met behulp van haar tong. Johns handen, die eerst op haar rug lagen, verhuisden tot op haar stevig aanvoelende billen. Eli kreunde zacht toen hij haar daar stevig begon te masseren en van de weeromstuit duwde ze haar onderbuik tegen de zijne.
‘Steek je armen eens omhoog,” zei John tijdens het kussen door.
“Hmm… waarom?” reageerde ze hijgerig.
“Dan kan ik je uit je trui helpen.”

Gedurende enkele seconden aarzelde Eli, maar dan deed ze een stapje achteruit. Ze tilde haar armen boven haar hoofd als een kind dat hulp nodig heeft bij een moeilijk zittend kledingstuk. Maar het truitje deed niet moeilijk. Het liet zich soepel uittrekken, waarna John met de vingers van beide handen haar blonde haren weer glad streek, net zo lang tot hij haar gezicht zacht tussen zijn vingers klemde en haar meenam in een nieuwe opwindende zoen. Terwijl ze hun tongen afwisselend teder en wulps over elkaar heen lieten dansen, werden zijn handen opnieuw naar haar ronde billen toe gezogen. Eerst nog zacht strelend maar al snel nam hij ze stevig knedend onder handen. Eli toonde haar waardering door de plotse heftigheid die ze in haar kus legde en door de manier waarop ze haar onderlijf nu wel héél erg strak tegen zijn alsmaar groeiende mannelijkheid aandrukte.
“Gaat het?” vroeg John, op het moment dat ze de kus onderbrak om naar adem te happen.
“Ja…” reageerde ze met een nerveus lachje. “Ergens voelt het aan alsof ik mijn man nu al bedrogen heb, gewoon door mijn trui door jou te laten uittrekken en door zo met je te staan zoenen… maar het maakt niet uit, John. Ik wil meer.”
“Weet je het zeker?”
“Ja,” fluisterde ze, “ maar schiet wel een beetje op, anders val ik nog om van de zenuwen.”

Het had wat voeten in de aarde, maar uiteindelijk lukte het hem om zonder hun kus te onderbreken haar riem los te maken en haar broek een stukje naar omlaag te schuiven. Haar naakte billen voelden warm aan in zijn handen en de aanraking van de kanten boorden van haar zijdezachte slipje voelde onschuldig én sexy tegelijk.
“Moet ik jou ook uitkleden?” vroeg ze.
“Dat moet niet, maar als je me een handje wil helpen, dan zeg ik geen nee,” zei John. Hij was echter wel zo galant om eerst te bukken en Eli uit haar schoenen en haar broek te helpen. Toen was het Eli’s beurt om zijn riem los te maken.
“Wil je geloven dat ik dit nog nooit gedaan heb, John? Ooit hielp ik mijn vader met zijn overhemd toen hij met zijn arm in het gips zat. Ik hielp uiteraard mijn kinderen toen ze nog klein waren, maar ik heb nog nooit een man uit de kleren geholpen… en al helemaal niet als ik op dat moment zelf al halfnaakt voor hem stond.”
John grinnikte om haar laatste opmerking. Hij was op de rand van het dichtstbijzijnde bed gaan zitten om zijn schoenen en sokken alvast uit te trekken.
“Kom jij eens hier,” zei hij zodra die klus geklaard was. Met zijn hand op het beddengoed kloppend, gaf hij aan waar hij haar wilde hebben.
Aarzelend nam ze naast hem plaats, met haar handen zedig samengevouwen in haar schoot. In een geruststellend gebaar legde hij zijn arm om haar schouders en keek haar glimlachend aan.
“Als ik dadelijk met jou op dit bed kom te liggen, dan zal ik van alles met je willen doen, Eli.”
“Dat hoop ik,” antwoordde ze, waarna ze met een lichte blos op haar wangen de knoopjes van zijn overhemd begon los te maken. Eenmaal dat hemd uit volgde al snel zijn onderhemdje, waarna ze ietwat onhandig aan de sluiting van zijn broek begon te frunniken. Toen de ristsluiting uiteindelijk zijn weerstand opgaf en John zijn billen even van het bed opwipte, lag zijn broek twee tellen later op de vloer. Eventjes keek Eli met een vleugje ongeloof in haar blik naar de best wel flinke bobbel in zijn onderbroek. Ongewild maakte ze de vergelijking met wat Tom op dat vlak te bieden had en dat viel niet bepaald in het voordeel van haar echtgenoot uit. Maar in plaats van daarover tegen John iets te zeggen, boog ze naar hem toe om hem te kussen, nog heftiger dan ze dat tot hiertoe had gedaan.
“Mijn twijfels zijn nu helemaal weg, John,” zei ze, zodra ze een eind aan de kus maakte. “Ja, ik wil de nacht met je doorbrengen. Ik wil dat jij me laat voelen wat ik al die jaren heb gemist.”

Samen trokken ze de dekens naar achteren. John liet zich achterover op het bed vallen, terwijl Eli meenemend, zodat die gedeeltelijk bovenop hem kwam te liggen.
“Ik wil je heel graag laten genieten, maar je zult me wel een beetje moeten helpen,” zei hij. “Zeg het me alsjeblieft als je iets leuk vindt, maar ook als je iets liever niet wil, oké?”
“Oké.”
John streek haar haren opzij en begon haar in de nek te zoenen, maar dat leverde niet de verhoopte reactie op.
“Oh… Wat doe je?” vroeg ze fluisterend.
“Ik wil je strelen, liefkozen… beminnen,” reageerde John, zichzelf realiserend dat hij niet bepaald op een van Eli’s erogene plekjes was begonnen. Tijd voor een volgende gokje, dacht hij. Zijn hand volgde het schouderbandje van haar kanten bh, vanaf haar linkerschouder naar omlaag. Zijn vinger zocht en volgde de lijn van haar cup tot bij de aanzet van haar borsten. Opmerkzaam als hij was, viel het hem op dat er nu wel een duidelijke reactie kwam en dus drukte hij zijn lippen precies daar op dat plekje. Nu kreunde ze wel zachtjes en haar ademhaling stokte gedurende een kort moment toen hij de sluiting van haar bh losmaakte.
“Mijn borsten zijn heel gevoelig,” zei ze.
“Gevoelig op de juiste manier?” vroeg hij.
“Ja. Ik speel ermee als ik masturbeer, dat maakt me… dat werkt altijd, zal ik maar zeggen.”
“Goed om te weten,” zei John glimlachend en met zijn armen om haar heen trok hij haar mee tot ze op haar rug lag, zodat hij haar moeiteloos uit haar bh kon helpen. Eli zag hoe hij een keer slikte bij de eerste aanblik van haar blote borsten.
“Bevalt het zicht je een beetje?” vroeg ze met een zweem van twijfel in haar stem.
“Nou en of!”
Het was een antwoord dat John voor de volle honderd procent meende. Eli was in menig opzicht een prachtvrouw te noemen, maar wat haar borsten betrof waren de jaren voor haar bijzonder mild geweest. De mooie, bolle heuvels in zijn gezichtsveld hadden uiteraard niets meer gemeen met de jeugdige frisheid van een stel schattige, spitse tienerborsten, maar anderzijds straalden ze een bijzondere rijpheid uit die helemaal paste bij haar figuur en bij wie ze was als vrouw en als mens. Het oog wil ook wat en dus gunde John zichzelf ruimschoots de tijd om dit voorbeeld van volwassen schoonheid en natuurlijk evenwicht in zich op te nemen. De twee toch al grote, lichtrode tepels, die fier vooruit priemden vanuit flink uit de kluiten gewassen donkere tepelhoven, leken nog te groeien terwijl hij ernaar keek. Eli’s bleke huid glansde in het flauwe licht van de bureaulamp en dat gaf haar lichaam iets teers en kwetsbaars. Zacht strelend liet hij zijn hand vanaf haar buik opklimmen. De tepel priemde stevig in de palm van zijn hand op het moment dat hij haar trotse borst omsloot. Aangevuurd door zijn eigen opwinding, boog hij naar haar toe. Eli kwam hem het laatste stukje tegemoet en het volgende moment vonden ze elkaar opnieuw in een bedwelmende tongzoen.

“John,” zei ze, lichtjes huiverend een einde makend aan de opwindende kus, “ik voel je tegen mijn dijbeen.”
“Ja.” Hij boog naar omlaag en Eli voelde een warme siddering door haar hele lijf gaan op het moment dat hij voor het eerst haar tepel likte. Een heerlijk soort huivering was het, waarover ze geen controle had en die alleen maar sterker werd toen hij zijn lippen om haar harde speentje sloot.
“Oh god, je… je maakt me nat,” zei ze. Haar hand gleed over haar buik in de richting van haar schoot, met de bedoeling om zichzelf daar aan te raken, maar zover kwam ze niet. Net voorbij haar navel had John haar hand te pakken.
“Nee, niet doen. Dat is zodadelijk mijn taak,” zei hij, terwijl hij ondertussen in de richting van haar andere borst bewoog.
“Laat het vooral niet te lang duren, John.” Alsof ze haar woorden extra wilde onderstrepen, trok ze haar hand onder de zijne uit en schoof ze tussen hen in. Het volgende moment streelde ze over de voorkant van zijn onderbroek. “Oh jee,” mompelde ze, “je bent al helemaal… hard.”
“Uh huh.” Nu hij zijn hand weer vrij had, bewoog hij ze over haar buik verder naar omlaag. Zonder haar borsten te verwaarlozen, begon hij met zijn vingertoppen over het vochtige centrum van haar slipje te strelen.
Eli wilde niet achterblijven. Doorheen zijn ondergoed pakte ze zijn erectie en bewoog die zodanig dat het topje van zijn pik een stukje boven de tailleband uitkwam, waarna ze haar massage op een heel wat indringender manier hervatte. John trok het kruis van haar slipje opzij en toe hij voor het eerst haar zachte, warme schaamlippen aanraakte, schrok ze zichtbaar. Maar Eli liet begaan en toen ze zich kort daarna nog wat strakker tegen hem aandrukte, kwam de zoete geur van haar vrouwelijkheid hem tegemoet. Hij verheugde zich er alvast op dat hij haar binnen niet al te lange tijd zou mogen proeven.
“Haal het weg, John,” hijgde ze, “doe mijn broekje uit, wil je?”
En of hij dat wilde… John kroop tussen haar lange, welgevormde benen. Op het moment dat hij zijn vingers achter de elastische boord haakte, duwde Eli haar heupen een stukje van het bed op zodat hij haar moeiteloos uit het stukje doorweekt linnen kon helpen.

Nu de varbazend knappe Eli Steiner in al haar naakte glorie voor hem lag, gunde John zichzelf even de tijd om van haar natuurlijke schoonheid te genieten. Overmand door een golf van begeerte vergat hij gedurende enkele seconden helemaal wat Eli’s bedoeling was toen ze met hem mee naar boven ging. Als gauw had hij zich echter weer onder controle en speels haalde hij zijn vingers door haar donkere krullen. Waarschijnlijk zouden die even honingblond geweest zijn als haar hoofdharen als ze wat vaker het daglicht hadden gezien, bedacht John.
Gewoon om te zien hoe ze zou reageren liet hij zijn vingers over Eli’s natte spleetje glijden om ze meteen daarna af te likken. Met ogen vol verwondering keek ze hem zwijgend aan, maar toen hij die handeling nog een paar keer herhaalde, versnelde haar ademhaling, net alsof ze onvoldoende lucht kreeg. John boog over haar en kuste haar lieve, uitnodigende mond opnieuw. Hij genoot ervan hoe ze daarna genotvol kreunde terwijl hij al likkend zijn tong vanaf haar keel tot op haar gevoelige borsten bracht. Nu pas gaf hij Eli’s parels van vrouwelijke schoon pas echt alle aandacht die ze verdienden. Hij kuste, likte, sabbelde en zoog wat hij maar kon. Eli genoot van deze nieuwe, opwindende ervaring en al gauw begon ze haar bovenlijf lichtjes tegen zijn mond op te bewegen. Haar handen zochten en vonden zijn achterhoofd en na enige aarzeling durfde ze het aan om de gulzige mond van haar minnaar op haar zo onstuimig tintelende borsten te drukken.

Eli mocht dan weinig of geen ervaring hebben met de orale liefde maar toen John na een hele tijd al kussend afdaalde in de richting van haar schoot, voelde ze spontaan aan wat er zou volgen. Met dat vooruitzicht voor ogen spreidde ze haar benen alvast wat verder. John lag nu leunend op zijn ellebogen tussen haar dijen en ging likkend en kussend vanaf haar navel omlaag, over haar kroezelige schaamhaar tot op het bovenkapje van haar pubis. Eenmaal zover zocht hij oogcontact, wat op zich geen enkele moeite kostte omdat Eli, steunend op haar armen, nauwlettend in het oog hield wat hij met haar deed.
“Ga je gang,” fluisterde ze. “Als jij dit wil doen, dan denk ik wel dat ik er klaar voor ben.”
“En of ik dit wil,” zei John met een knipoog, tegelijkertijd haar weelderig geurige aroma opsnuivend. Ze rook zoet, rijp en sappig en hij was vast van plan om daar ten volle van te genieten. Hij boog zijn hoofd omlaag en strekte zijn tong. In een langzame, plagerige beweging likte hij de hele lengte van haar vochtige spleetje.

Eli wist niet wat haar overkwam en als door een springveer gedreven veerde haar bekken oncontroleerbaar van het bed op, waarbij ze de grootste moeite had om haar knieën niet samen te knijpen. Toen John het nog eens deed, deze keer wat dieper door haar gleufje likkend. Opnieuw veerde ze op en om het gejammer dat haar spontaan ontsnapte enigszins te temperen, sloeg ze snel een hand voor haar mond.
Met zijn vingers spreidde John haar grote schaamlippen, waarbij het meteen leek alsof haar roze, glimmende opening uitnodigend naar hem knipoogde. Ditmaal zorgde hij ervoor dat hij oogcontact hield terwijl zijn tong speels en prikkelend op onderzoek uit ging in haar glibberige liefdeskanaal. Beurtelings liet hij zijn tong opwaartse en neerwaartse rondjes draaien in haar zoetzure romigheid, tot het moment waarop haar klit zich begon te laten zien. Zodra hij zich daarop concentreerde en zijn tong flitsend over haar oprijzende knopje begon te schuren, veerde Eli nog krachtiger op en hij zag hoe haar dijspieren trilden onder de ingehouden spanning.

Voor John het sein om een beetje gas terug te nemen. “Ontspan je en probeer me te vertrouwen,” mompelde hij. “Ga ik te snel voor je?”
Eli reageerde met een ontkennend knikje. “Doe maar,” zei ze. “Ik vertrouw je en ik probeer ook wel om me te ontspannen, maar ik weet niet wat me overkomt. Dit is helemaal nieuw voor me, maar wel ongelooflijk lekker.”
“Goed zo,” reageerde John tevreden omdat hij zijn hoop bevestigd zag. Haar schaamlippen waren nu zodanig gezwollen dat ze openvielen als de blaadjes van een pas ontloken bloem. Zijn vingers waren niet langer nodig om de toegang tot haar schede open te houden. Terwijl hij nog even haar klitje likte, gingen zijn vinger al ‘kammend’ door haar zachte, korte krullen maar vrij snel gleed zijn middelvinger in de richting van haar opening.
“Mag ik?” vroeg hij.
Bijtend op haar onderlip gaf ze geen antwoord, alleen maar een knikje. John glimlachte haar bemoedigend toe en wellicht zou hij meteen tot de aanval zijn overgegaan, als hij op dat moment niet bedwelmd werd door het effect dat de opwinding op deze toch al heel mooie vrouw had.
“Mijn hemel, Eli… Wat zie jij er fantastisch mooi en sexy uit. De warme gloed op je wangen staat je geweldig en die blonde haren van je die zo mooi rond je hoofd op het kussen gedrapeerd liggen… Ik wou dat ik nu een camera ter beschikking had, dan droeg ik de rest van mijn dagen een foto van je mee in mijn portefeuille, zodat ik dit beeld van jou nooit meer zou vergeten.”
John zei het niet, maar dacht er wel meteen achteraan hoe ongelooflijk het was dat haar eigen vent dat niet zag en niet bereid was om haar te geven wat ze zo nodig bleek te hebben. Zelf was John er ondertussen helemaal van overtuigd dat hij Eli wél alles zou geven wat ze van hem verlangde. Dat er mannen waren die dat niet voor hun vrouw overhadden, zelfs niet als die vrouw zo mooi en lief was als Eli Steiner, dat was iets wat hij niet kon begrijpen. Hij wilde haar beminnen, met alles wat hij in zich had en wel nu direct.

Johns vinger gleed moeiteloos Eli’s grotje in. Ze voelde warm aan, bijna heet zelfs en hij kon dezelfde spanning voelen als even voordien bij het trillen van haar dijspieren. Het zou niet al te moeilijk zijn om haar te laten klaarkomen. Zacht en langzaam begon hij haar te vingeren, terwijl zijn mond zich opnieuw om haar klitje bekommerde. Hij likte en zoog, alle truckjes gebruikend die de ervaring hem hadden geleerd. Eli’s gekreun zakte naar een lagere toonaard, net alsof het diep uit haar keel kwam. Een geluid dat evenredig aanzwol naarmate hij sneller op en neer ging met zijn vinger. Korte tijd later trok ze haar knieën op en met haar voeten steun zoekend op de matras, duwde ze haar bekken op, om vanaf dan zachtjes mee te deinen op het ritme van zijn pompende vinger. Plots, veel sneller dan hij verwachtte, voelde John een duidelijke contractie van haar inwendige spiertjes. Haar vingers klauwden in het hoeslaken en haar hielen ploften neer op zijn rug. Het volgende moment volgde haar explosie. De luide kreet die ze daarbij uitstootte, klonk voor John behoorlijk gesmoord omdat Eli’s dijen zijn oren afklemden. John trok zijn vinger terug en terwijl hij met beide handen haar billen stevig omklemde, perste hij haar mond op haar kut. Hij likte en zoog, opnieuw en opnieuw, intussen genietend van haar smaak én van haar enthousiaste geluiden. John bleef haar likken, zelfs tot lang nadat hij zich de laatste druppel van haar geurige nectar had toegeëigend. Pas toe Eli hem voor de tweede keer vroeg om te stoppen, keek hij op.
“Waarom?” vroeg hij, “was het niet lekker dan?”
“Jawel…héél lekker zelfs,” zei ze met trillende stem, “maar ik kan niet meer. Mijn hart bonkt bijna uit mijn borstkas. Gun me alsjeblieft wat rust, John. Mag ik eventjes in je arm liggen?”

Dat mocht ze uiteraard. John gleed op zijn rug naast Eli en trok haar strak tegen zich aan. Aanvankelijk lagen haar vuisten gebald tegen zijn borst, net alsof ze ergens bang voor was. Toen hij haar begon te kussen, leek ze echter te ontspannen. Haar vingers gleden plat tegen zijn buik aan op het moment dat zijn hand zachtjes langs haar stevige dij streelde en de manier waarop ze hem weldra terug kuste, was de kus van een tevreden vrouw.
“John,” zei ze, nadat ze zwaar ademend een einde aan hun kus had gemaakt, “dat orgasme van daarnet was tien keer beter dan het beste wat ik mezelf ooit kon geven.”
“Ik had zo’n vermoeden dat jij misschien wel toe was aan een eerste, echte kennismaking met orale seks.”
“Je had gelijk. Ik denk dat ik je straks ga vragen of je het nog een keer wilt doen.”
“Altijd bereid,” antwoordde John gelijk, “Ik vond het fijn om te doen.”
“Je weet dat ik hiermee geen ervaring heb,” zei Eli, een tikkeltje nerveus spelend met de schaarse, grijzende haren op zijn borst, “maar ik zou het bij jou wel willen doen. Mag ik het proberen?”
“Uiteraard.”
“Til je heupen eens op, dan kan ik je onderbroek uittrekken.”
Leunend op een elleboog trok Eli zijn slip naar beneden. Gedurende enkele seconden keek ze met gefronst voorhoofd naar Johns fiere mannelijkheid, waarna ze zijn laatste stukje textiel verder uittrok en het achteloos op de vloer naast het bed liet vallen.
“Ik voel me behoorlijk stom, John. Ik ken mensen met wie ik destijds op de middelbare school zat die binnenkort opa of oma worden en dat terwijl ik nog nooit echt een penis in mijn mond heb gehad.”
“Eli… je hoeft het niet te doen als je niet wilt hoor.”
“Ik wil wel!” reageerde ze opvallend snel en tegelijkertijd sloot ze haar vingers om de basis van zijn penis. “Ik heb er op het internet vaak genoeg over gelezen. Nogal wat vrouwen zeggen dat ze ervan genieten en mannen schijnen het helemaal het einde te vinden. Na wat jij zojuist voor mij hebt gedaan, wil ik absoluut proberen om jouw eenzelfde soort goed gevoel te bezorgen.”

Zelfs op zijn toch al gevorderde leeftijd klonken haar woorden hem als muziek in de oren. Een man maakt het nu eenmaal niet dagelijks mee dat een vrouw, jong genoeg om zijn dochter te zijn, voorstelt om zijn pik te zuigen. Zeker niet als die vrouw ook nog eens ongelooflijk knap is en er geen dag ouder dan dertig uitziet. Het leek John zo’n aangenaam vooruitzicht dat zijn pik alvast spontaan aan het lekken ging. Het bracht hem op het idee dat het nooit kwaad kon om haar wat aan te moedigen.
“Waarom kom je niet over me heen liggen terwijl je erover nadenkt,” vroeg John, zachtjes over haar dijbeen strelend.
“Hmm?” mompelde Eli, die ondertussen begonnen was met haar hand zacht op en neer over zijn schacht te bewegen.
“Kom eens hier,” zei John, “en zet dat mooie kutje van je maar eens op mijn mond.”
“Wat… oh…Ooh!” Eli bloosde van de opwinding toen het tot haar doordrong wat John in gedachten had. “Wil je me opnieuw likken? Wil je… standje negenenzestig?”
“Uiteraard alleen als jij bereid bent om mee te doen,” antwoordde John grinnikend.

Eli antwoordde door over hem heen te klimmen en aan weerszijden van zijn hoofd een knie op het bed te plaatsen. “Ik weet niet waar je me hebben wilt, want ook dit deed ik nog nooit.”
“Dat komt vanzelf wel goed,” zei John. Met twee handen stevig om haar malse billen leidde hij haar moeiteloos naar de juiste positie en het viel hem op dat Eli haar spieren alweer spande zodra hij met zijn tong op haar verrukkelijke kutje aanviel. Haar zoete muskusgeur was nu scherper, haar vlees warmer, en net toen John erover dacht hoe het zou aanvoelen als hij straks in haar zou komen, likte Eli hem voor het eerst.
“Hmm,” zei ze, “dat valt best mee… ik denk dat ik dit wel wil doen.”
John wilde dat uiteraard ook, maar toch kwam hij er niet toe om haar te antwoorden. Daarvoor had hij het veel te druk met het verwennen van haar soppende kut, maar toen Eli de top van zijn hunkerende pik voor het eerst in de mond nam, ging er wel degelijk een siddering door hem heen. Toch lukte het hem om op een of andere manier gefocust te blijven op Eli’s verrukkelijke vrouwelijkheid. Hij likte en zoog haar net zo lang tot ze sissend aangaf dat ze nooit in staat zou zijn om het af te maken als hij zo door bleef gaan.
“Dat geeft niet, schat,” kreunde John, voelend hoe haar vochtige lippen langzaam, maar o zo lekker, over de gehele lengte van zijn pik op en neer bewogen. “Wees gerust, je doet het heel goed, lieverd.”

Zolang John haar lipjes bleef bewerken, likte Eli zijn schacht, maar toen hij met zijn tong
Haar opening binnendrong, streelde ze zijn ballen en kreunend nam ze zoveel van zijn pik in zijn mond als ze maar kon. Op het moment dat hij zijn tong rond haar klit kromde, en twee vingers in haar soepele schede drukte, verloor Eli elk gevoel voor timing.
“Oh nee!” jammerde ze, “ik ga klaarkomen… alweer!”
Daardoor aangemoedigd stulpte hij zijn lippen rond haar gezwollen clitoris. Terwijl zijn tong flitsend haar genotsknopje bewerkte, schuurde hij driftig met zijn vingers langs de sponzig aanvoelende schubbetjes van haar vagina.
Eli vergat Johns pik volledig en verloor zichzelf in een lang en krachtig orgasme. Hij bleef haar de hele tijd masseren, tegelijkertijd zoveel moegelijk proevend van haar geurige vocht. Zachtjes jammerend, met haar hoofd rustend op zijn dij, onderging Eli de ongehoord heerlijke geseling, tot ze het echt niet langer meer uithield.
“John… alsjeblieft…” hijgde ze.
“What?”
“Stop…wil je? Laat me even… op adem komen.”
John gehoorzaamde en hield op. Eli draaide zich om en nestelde zich in zijn arm. Haar hoofd rustte op zijn borst en met een hand streelde ze loom over zijn pik. Na enige tijd keek ze hem dankbaar aan.
“Doorheen de jaren heb ik nooit zo genoten” zei ze. “Ik wist niet eens dat zoiets mogelijk was. Is het altijd zo goed of ben jij een soort van getrainde deskundige?”
“Getraind?” grinnikte John. “Nee, ik heb hier gewoon zowat veertig jaar ervaring mee en die probeer ik zo goed mogelijk te gebruiken… én misschien ben jij vanavond gewoon wat gevoeliger dan anders.”
“Hmm… dat zou kunnen. Ik weet niet wat er met gebeurt, John. Zo ben ik anders nooit.”
“Hoe bedoel je?”
“Dat weet ik eigenlijk zelf niet,” zei ze. “Zo gepassioneerd misschien? In ieder geval voel ik me goed, hoe dan ook.”

Na even in zijn arm te hebben gelegen, rolde Eli half over hem heen. Met plagerig speelse kusjes maakte ze hem duidelijk dat ze klaar was voor een volgende stap.
“Ik wil zeker afmaken waar ik daarnet aan begonnen was,” zei ze, “maar nu even niet. Op dit moment heb ik je nodig, John. Ik wil je in me…nu.”
“Mooi zo,” grinnikte John. “Het lijkt erop alsof de echte Eli Steiner nu pas uit haar schulp komt.”
“Lach jij maar… Zelf weet ik nauwelijks wat me overkomt en eigenlijk kan het me niet schelen wat voor plannetjes jij nog voor me in petto hebt, John. Al wat je doet voelt zo goed, zoveel beter dan alles wat ik ooit gevoeld heb.”
John schoof op zijn knieën tussen Eli’s benen. Eerst tilde hij ze op en legde ze op zijn schouders, waarna hij haar stevig bij de billen vastpakte. Hij trok haar zo hoog op dat haar strakke, kleiner wordende gaatje precies op zijn mond kwam en porde zijn tong zo ver in haar als hij maar kon. Hij neukte Eli langdurig met zijn tong, al laste hij met regelmaat een korte pauze in om het warme vocht dat uit haar kutje lekte op te likken of om eventjes op die heerlijke, uitpuilende klit van haar te sabbelen.
“Ooooh…” kreunde Eli weldra, “oh… zeg dat het niet waar is… je gaat me alwéér laten komen.”
Toen ze begon te rillen, leunde ze zwaar met haar benen op zijn schouders. Haar handen klauwden wild in het laken. Ze opende haar mond alsof ze het ging uitschreeuwen, maar in plaats daarvan perste ze diep kreunend haar vulva strak tegen zijn gezicht aan.

Toen het voorbij was, liet John haar zakken zodat ze min of meer comfortabel tot rust kon komen. Hij vond het ongelooflijk mooi om te zien hoe ze daar zo bezweet voor hem lag na te hijgen. Haar zwoegende borsten deinden mee in het ritme van haar ademhaling, terwijl haar benen loom bovenop de zijne lagen. Haar glinsterende kutje lag open en bloot voor hem, nauwelijks een handspan verwijderd van zijn stilaan in hoge nood verkerende pik.
Eli opende haar ogen en hij zag hoe ze straalde. Ik ben zojuist tot een schokkend besef gekomen,” zei ze.
“Oh ja?”
“Ja. Ik realiseerde me net dat ik eigenlijk een zwak heb voor seks, dank zij jou.”
“En vindt je dat erg?”
“Nee,” giechelde ze zachtjes, “helemaal niet, al had ik er geen idee van dat dokter Crauwels eigenlijk een seksuoloog is.”
“Dat ben ik beslist niet,” reageerde John breed lachend, “maar ik ga niet ontkennen dat ik er ontzettend van geniet als ik een mooie vrouw kan laten klaarkomen.”
“Nou, dan zitten we allebei goed,” lachte Eli terug. Vervolgens keek ze naar omlaag. Haar blik volgde de lijn tussen haar borsten, over haar buik en over de vochtige donkerblonde krullen bovenop haar schoot, tot bij zijn trotse, harde pik. Ze bedacht dat John tot hiertoe vooral aan haar genot had gedacht en dat hij zelf nog niet echt aan zijn trekken was gekomen.
“John,” zei ze, “ik had nooit gedacht dat ik dit soort woorden ooit over mijn lippen zou krijgen, maar ik zou graag willen dat je me neukt. Neem me, John… doe het nu.”

Haar woorden vielen bepaald niet in dovenmansoren. John hielp haar om een paar kussens onder haar hoofd en schouders te duwen, zodat ze gemakkelijk lag én tegelijkertijd een mooi zicht zou hebben op het hele gebeuren.
“Lig je lekker?” vroeg hij.
“Hmm.”
Hij greep haar bij de heupen vast, tilde haar op en trok het centrum van haar schoot tot bij zijn van verlangen trillende pik.
“Oh… John..!” snoof Eli terwijl hij langzaam maar zeker zijn volle lengte in haar glibberige schede schoof. “Oh…wat voel dat héérlijk…”
John boog even over haar heen om haar liefdevol te kussen.
“Kijk je mee?” vroeg hij op het moment dat hij stopte met zoenen, zich herinnerend dat Eli tot hiertoe de liefde – of wat daarvoor moest doorgaan – alleen nog maar in het donker had bedreven. Hij had haar nieuwsgierigheid goed ingeschat want tegen de tijd dat hij zich oprichtte en zich uit haar terugtrok, tot alleen zijn top nog maar in haar zat, was Eli een en al aandacht. Ze zag haar eigen vocht glinsteren op de gehele lengte van zijn schacht en toen John zijn pik weer naar binnenduwde, kon ze duidelijk zien hoe haar buitenste schaamlippen zich strak om zijn dikke pik plooiden en hem welwillend deels mee naar binnen begeleidden. Zodra hij weer opwaarts bewoog, volgden haar gevoelige lipjes vanzelf die beweging, net alsof ze probeerden om die heerlijke indringer op zijn plaats te houden.
“Het voelt niet alleen goed, het is inderdaad ook mooi om naar te kijken,” zei Eli, nadat hij haar een tijdje op dezelfde rustige manier was blijven penetreren.
“Mooi zo,” reageerde John gevat. Snel schoof hij een extra kussen onder haar kontje zodat hij vanaf nu de handen vrij had. “Dan durf je vast ook wel toe te kijken als ik dit doe.”
Met de vingers van zijn rechterhand begon hij de tere huid rondom haar clitoris te bespelen en zeer tot zijn tevredenheid, jammerde de mooie vrouw onder hem vrijwel meteen. “En dit!” zei hij. “Wat denk je hiervan?” Doelgericht bukte hij diep voorover en steunend op zijn linkerhand zoog hij een van haar keiharde speentjes in zijn mond.
“Ooh…ja!” reageerde Eli in een soort schorre fluistering. “Ga door..!” Als om haar woorden kracht bij te zetten, trok ze haar benen op en met haar voeten steun zoekend op de matras begon ze hem tegemoet te wippen. Aanvankelijk nog een beetje onwennig en zoekend, maar al gauw had ze zijn ritme te pakken. “Neuk me, John…” hijgde ze, “neuk me…hard en snel!”
John richtte zich op en greep haar stevig bij de heupen vast. Doelbewust begon hij met lange halen op haar in te beuken. Hard maar ook weer niet te wild. Hij wilde haar immers geen pijn doen, maar wel hard genoeg om haar te laten voelen dat ze wel degelijk geneukt werd.
En of Eli het voelde. Wat deze viriele oudere man haar gaf, dat was van een heel andere orde dan hetgeen ze thuis kreeg en ergens voelde het aan alsof ze voor het eerst in haar leven seks had… nou ja, echte seks dan.

Zodra John zijn tempo nog wat verhoogde, lukte het haar niet langer om hem tegemoet te blijven wippen. Alleen haar alsmaar hijgender wordende ademhaling hield nog gelijke tred met de zijne maar verder onderging ze zijn wulpse stoten met gesloten ogen én met toenemend genot. John zag het en was gelijk verkikkerd op het geile trekje dat haar gezicht deed stralen. Ook de aanblik van haar borsten, die sierlijke, tegengestelde rondjes draaiden bij elke stoot die hij plaatste was hemels, tot ze haar ogen ver opensperde en zelf aan haar stijve tepels begon te plukken.
“Ik wil dat je in me komt,” hijgde ze.
“Dat zal ik zeker doen.”
“Wanneer?”
“Al vrij snel…” kreunde John.
“Ik wil je zien komen,” piepte Eli, “ik wil je in me voelen spuiten en tegelijk naar je kijken.”
“Dat kan… Nu!”
Kreunend stootte John een laatste keer toe en toen stokte zijn ritme. Krampachtig stuiptrekkend en diep grommend ledigde hij zichzelf in haar. Bij iedere stuip van hem klemde haar kutje wat meer spasmend om zijn pik. Ingegeven door wat moeder natuur haar opdrong, melkte ze zijn pik met haar spiertjes en wat Eli nooit voor mogelijk had gehouden, dat gebeurde toch. Terwijl ze John zijn laatste druppel ontfutselde, kwam ook zij opnieuw klaar.
Nadat ze allebei een beetje op adem gekomen waren, schoven ze al kussend en knuffelend in mekaars armen.
“Lieve hemel,” fluisterde Eli bij zijn oor, “dat was heftig. Zou het altijd zo moeten zijn… elke keer?”
“Altijd zo hemels, dat weet ik niet, maar elke keer zou wel goed moeten zijn,” zei John, nog lichtjes na hijgend, “al kan ik me nauwelijks voorstellen dat het nog veel beter zou kunnen zijn dan dit.”

Een hele tijd bleven ze rustig nagenietend in elkanders armen liggen bijkomen. Op de duur maakte het zachte geruis van de airco zelfs meer geluid dan hun tot rust gekomen ademhaling, tot Eli weer het woord nam
“John?”
“Hmm.”
“Ben ik nu een slecht mens?”
Shit! Dacht John. Dit was precies waarvoor hij de hele tijd al bang was. “Nee, Eli, dat ben je beslist niet.”
“Ik denk het ook niet hé. Dit was te mooi om slecht te zijn. Misschien is het wel verkeerd maar daar kan ik mee leven. Mochten er een aantal dingen in mijn leven anders lopen dan het nu loopt, dan zou ik misschien hiervan nog veel vaker willen proeven.”
“Mensen kunnen veranderen, Eli.”
“Ja… misschien wel. Misschien wil ik wel dat jij me nog wat meer verandert.”
“Oh ja? Hoe zit het dan met jouw schuldgevoel?”
“Wakker het alsjeblieft niet aan, John. Ik probeer juist om dat te onderdrukken omdat ik voel dat ik dit nodig heb om… om me helemaal vrouw te voelen, bedoel ik.” Eli kroop nog dichter tegen hem aan en legde haar wang tegen de zijne. “Als jij eind van de week vertrekt, dan zal ik in ieder geval een aantal mooie herinneringen hebben om te koesteren.”
“Wie weet kun je Tom wel veranderen,” opperde John.
“Tom veranderen?” grinnikte ze. “Nee hoor, daarvoor verschilt hij veel te veel met jou. Tom is goed zoals hij is. Hij is gelukkig, denk ik, én de kinderen zijn gelukkig. Tom weet hoe hij een goede man en een goede vader moet zijn en daar heb ik voor het overgrote deel wel vrede mee. Ondanks het tekort aan seks, hou ik zielsveel van hem. Verder vind ik genoeg uitdagingen in mijn werk en zijn er genoeg plezierige dingen in mijn leven die het de moeite waard maken. Zelfs nu ik weet hoe verrukkelijke echte seks kan zijn, is dat nog steeds geen punt hoor. Ik red me wel.”
“Eli, misschien moet je… ach laat maar zo.”
“Wat moet ik, John?”
“Niets… het was zomaar een ideetje, te gek voor woorden eigenlijk.”
“Te gek voor woorden? John, als je A zegt, dan moet je ook B zeggen.”
“Weet je het zeker? Het is écht te gek voor woorden.”
“Kom op, man. Houdt me niet zo in spanning.”
“Vooruit dan, maar je bent gewaarschuwd, hé,” giechelde hij
“John..!”
“Oké, oké… Binnenkort is er bij ons in België een conferentie. Misschien zou het je geen kwaad doen als je daaraan deelnam.”
“Oh?”
“Ja. Eigenlijk is het een lang weekend.”
“Ik heb nog wel wat vrije dagen te goed. Misschien kan ik er wel een vrijdag en een maandag verlof voor opnemen.”
“Hoe moet het dan met die Tom van je en met de kinderen?”
“Tom is een fanatieke jachtliefhebber. Ieder jaar in de herfst mag ik thuis gedurende een dag of tien het fort alleen draaiende houden terwijl hij met zijn vrienden op jacht gaat. Als tegenprestatie mag ik van hem een paar weekends per jaar wat quality time voor mezelf plannen. Maar die conferentie… Waar gaat die precies door en waar gaat het eigenlijk over?”
“In België zoals ik al zei, meer bepaald in Tervuren om precies te zijn. Het thema dit jaar is: ‘Jezelf goed voelen als mens en als seksueel actief wezen. De moderator van dienst is dokter Crauwels.”
“Haha!” schaterde Eli. “Hahaha… Ik schrijf me onmiddellijk in! Haha…! Dat belooft heel wat spannender te worden dan het weekendje Vogezen dat ik in gedachten had.”
“Jouw inschrijving is bij deze geregeld, mevrouw Steiner. Zullen we dan nu maar eerst een douche nemen? Dan kun je daar alvast aan wennen. Die conferentie is namelijk bij mij thuis. Ik heb een sauna en een jacuzzi ter beschikking, maar zonder een douche vooraf mag je daar niet in hoor.”
“Bedoel je… wil je samen met mij onder de douche,” vroeg ze met iets van onrust in haar stem.
“Als dat voor jou kan wel.”
“Nou...” zei Eli peinzend, “ik heb dat nog nooit gedaan… samen met iemand anders, bedoel ik.”
“Zou je het willen doen?” vroeg John.
“Ach, waarom ook niet. Ik heb vanavond al zoveel dingen gedaan waarvan ik dacht dat ik ze nooit zou willen doen. Een gemeenschappelijke douchebeurt kan er nog wel bij. Alleen heb ik geen badjas bij me.”
“Die heb je toch niet nodig. Het is hier toch warm genoeg?”
“Dat wel, maar ik zal toch iets moeten dragen.”
“Waarom? Ik heb je nu toch echt wel naakt gezien, Eli, en geloof me, er is niets aan jouw figuur wat je voor me zou moeten verbergen.”
“Vleier!” lachte Eli. “Maar ergens heb je wel gelijk. Dit verandert uiteraard de dingen tussen ons nogal.” Ze schakelde het nachtlampje naast het bed aan waarna ze, met haar elleboog op het hoofdkussen leunend, hem onbevangen aankeek. Terwijl haar trotste borsten zijn aandacht gevangen hielden, streelde ze plagerig met haar vinger over het topje van zijn pik. “Ik kan nog altijd amper geloven dat ik deze flinkerd zojuist in mijn mond heb gehad,” zei ze.
“Heb je daar spijt van?” vroeg John.
“Nee, zeker geen spijt. Zoals ik al zei, verandert dit alles nogal wat tussen ons maar het enige wat me daarbij spijt, dat is dat het me niet lukte om je te doen klaarkomen.”
“Intussen ben ik wél klaargekomen, lieverd. Zit daar dus maar niet over in. Trouwens, ik denk zelfs dat ik je behoorlijk goed gevuld heb. Zullen we de proef op de som nemen?”
John bewoog meteen zijn wijsvinger over haar spleetje en hield hem daarna, glinsterend van het vocht, tussen hen in naar omhoog. Eli keek ernaar en toen naar John. Ze nam zijn pols vast en leidde zijn vinger naar haar mond. Eerst likte ze hem aarzelend maar al gauw verdween zijn vinger tussen haar lippen om hem helemaal schoon te likken. Toen ze zijn vinger terugtrok, lachte ze hem toe.
“Dit is wat ik daarstraks had kunnen proeven, is het niet?”
“Een deel ervan wel ja.”
Eli knikte begrijpend en ging rechtop zitten.
“Wil je me nu wassen,” vroeg ze.

Eli’s kontje voelde net zo lekker aan als het eruit zag. Glad, stevig en soepel ondersteund door dat geweldige stel lange benen van haar. John ging zelf een beetje onder de douchestraal uit zodat hij haar kon wassen. Met ingezeepte handen streelde hij haar bolle wangetjes, wrijvend en knedend. Tot slot duwde hij zijn middelvinger in haar kontspleet en streelde het gevoelige stukje huid boven haar poepertje.
“Wat doe je? Kreunde Eli.
“Ik was je”
“O… oké. Ga dan maar door.”
Dat deed John, en hoe… Met beide handen bewerkte hij haar. Twee vingers van zijn rechterhand in haar kut en de pink van zijn linkerhand in haar kont waren er voor Eli al snel teveel aan en het duurde dan ook niet lang vooraleer ze, zwaar tegen hem aanleunend, alweer klaarkwam. Kort deze keer maar daarom niet minder intens. Toen het voorbij was, knielde John voor haar neer en deze keer waste hij haar echt wel helemaal schoon. Eenmaal daarmee klaar kuste hij zich langs haar lichaam een weg naar boven, tot bij haar gezicht.
“Mijn god, John,” hijgde ze in zijn mond tijdens het kussen door,”Wat was dat?”
“Ik denk dat je genoot van mijn vinger in je kontje.”
“Dat zal ik maar toegeven zeker? Ja, ik genoot ervan, al kan ik het zelf nauwelijks geloven…. Maar er was nog iets wat ik leuk vond, weet je nog?”
“Oh ja? Wat dan?” vroeg John.
“Dit!” zei ze, terwijl ze voor hem neerknielde en haar vingers om zijn pik sloot.
Voor John was dat het sein om de douchekraan maar dicht te draaien, zodat hij kon toekijken. Met haar vrije hand schoof Eli haar haren achter haar oren en na even glimlachend naar hem opgekeken te hebben, nam ze zijn geslacht in haar mond. Al gauw schoven haar lippen lekker heen en weer op zijn pik. Niet dat ze hem helemaal naar binnen zoog, maar wel meer dan genoeg om John intens te laten genieten, ook al omdat haar vingers zich tegelijkertijd bleven bekommeren om dat gedeelte van zijn schacht wat ze niet naar binnen zoog.

Om even naar lucht te happen liet ze na een tijdje zijn pik met een ploppend geluidje aan haar mond ontsnappen. Haar hand zakte even omlaag en streelde zijn scrotum.
“Doe ik het goed” vroeg ze, hem hoopvol aankijkend.
“Hmm…” reageerde John. “Weet jij wel zeker dat je dit nooit eerder hebt gedaan?”
“Heel zeker,” zei ze met een grijns van oor tot oor. “Ik denk dat ik meer naar porno heb zitten kijken dan goed voor me is.”
“Je doet het in ieder geval heel erg goed.”
“Hmm, ik hoor het je graag zeggen en zelf vind ik het best wel fijn om wat ik uit die gore filmpjes leerde, eindelijk eens in de praktijk te kunnen uitproberen,” grinnikte ze. Ze nam zijn lid weer in haar mond en ging door daar waar ze gestopt was, maar wel met dit verschil dat ze hem nu de hele tijd met die prachtige, hemelsblauwe ogen van haar bleef aankijken.
“Ga ik je ditmaal wel kunnen laten komen, schat?” vroeg ze bij een volgende ademhaling pauze.
“Meer dan waarschijnlijk wel,” gromde John, merkbaar gespannen.
“Of heb je liever dit?” vroeg ze, toen ze haar inspanningen hervatte en gelijk met haar tong elk plekje van zijn mannelijkheid likte. “Of toch maar dit?” suggereerde ze, vlak voor ze zijn jongeheer weer naar binnen zoog en vervolgens met deinende hoofdbewegingen en verwoed zuigend haar lippen op zijn pik heen en weer bewoog.
John kreunde bij zoveel heerlijke verwennerij. “Oh… Ik ga nu echt wel snel komen hoor…”
Even hield ze op. “Kijk me aan als je zover bent, John, wil je?” Niet wachtend op zijn antwoord, slurpte ze zijn pik alweer naar binnen, om vervolgens nog heftiger dan voordien met haar lippen over zijn kloppende pik te sjorren.
Tot dan toe had John zichzelf gedwongen om het niet te doen maar nu Eli hem zo gedreven pijpte, hield hij het niet langer uit. Langzaam begon hij zijn heupen voor en achterwaarts te bewegen. Aanvankelijk leek ze geschrokken te reageren maar toen ze hem glimlachend aankeek en vervolgens haar handen stevig om zijn billen klemde, wist hij dat deze fantastische vrouw toestond dat hij haar in de mond neukte. Vanzelf dreef hij het ritme van zijn heupbewegingen naar omhoog. Zijn heupstoten werden langer en krachtiger, maar dan nog ging Eli schijnbaar moeiteloos mee in zijn actie. Erg lang hield John het niet uit. Niet dat hij zo snel moe werd, wel omdat Eli’s verrukkelijke zuigmondje op zijn in en uitglijdende pik, hem zoveel genot verschafte dat hij al snel alle controle verloor en vanzelf aan het grommen en het kreunen ging. Een eerste golf van zijn warme zaad spatte weldra op haar tong uiteen, gevolgd door veel en veel meer. Eli zoog en slikte wat ze kon, zeer tot Johns tevredenheid. Toen hij eenmaal ‘leeg’ was en zich terugtrok uit haar mond, lekte er toch nog een druppel van haar mondhoek, precies op haar rechtertepel. Hij zag hoe ook Eli ernaar keek, waarna ze hem met een blos op de wangen aankeek. Die blos werd een grijnslach toen ze zich realiseerde wat ze gedaan had.
“Het is me gelukt,” zei ze. “John, ik heb je gepijpt… én ik slikte je sperma nog door ook… Oh jee, voor het eerst in mijn leven gaf ik een man een blowjob… en dan nog wel in de douche van zijn hotelkamer….Wauw!”

Glimlachend om haar laatste enthousiaste uitroep hielp John haar opstaan. Deze keer wasten ze elkaar zonder bijbedoelingen. Eerst zeepte hij haar in en daarna zij hem, waarbij het hem opviel hoe ze rustig, en zonder wat voor initiatief dan ook, bleef staan tot ze helemaal afgespoeld waren.
“Je bent zo stil, Eli. Heb je ergens spijt van?”
“Nee…Ik was alleen aan het overdenken hoe geweldig dit alles was,” zei ze, ondertussen naar een badhanddoek reikend. “Het klinkt misschien gek, maar het is toch niet te geloven dat ik tot mijn achtendertigste levensjaar heb gewacht om dit te mogen meemaken.”
“Weet je,” opperde John nadenkend, “De nacht is nog niet voorbij. Je zei dat je een tas met kleren in je wagen hebt liggen… Wil je vannacht bij me blijven?”
“Ja, graag zelfs… maar dan zal ik me toch even moeten aankleden want mijn nachtjapon zit ook in die tas.
“Je hebt geen slaapkleedje nodig, lieve schat,” antwoordde hij, tegelijkertijd het dekbed van het ongebruikte bed openslaand. Poedelnaakt kwam Eli grinnikend naderbij en John verbaasde zich erover dat zijn lid zo snel alweer tot leven kwam.

Aanvankelijk had Eli het wat moeilijk om zich echt op haar gemak te voelen in het smalle bed, maar omdat John het zo vanzelfsprekend leek te vinden, kwam ook zij langzaam tot rust. Eigenlijk voelde het best lekker om hem zo ‘lepeltje-lepeltje’ tegen haar aan te voelen, zelfs al lag zijn halfslappe penis in de glooiing van haar billen en streelde de palm van zijn rechterhand loom over haar linkerborst. Een gelukzalig gevoel van rust daalde over haar neer en weldra dommelde ze in.
Tijdens de nacht voelden ze elkaar af en toe bewegen. Toen John op een bepaald ogenblik op zijn rug rolde, draaide Eli zich naar hem toe. Ze legde haar hoofd op zijn schouder en een hand op zijn borst. Als reactie plooide hij zijn arm over haar buik en na wat kort, wederzijds geknuffel, sliepen ze allebei weer in.

Het was al behoorlijk licht in de kamer toen John wakker werd van de warme hand die zacht zijn pik streelde.
“Goedemorgen,” zei Eli zacht.
“Ook een goedemorgen… Wat doe je?”
“Ik speel wat met je,” zei ze lacherig. “Ik wilde zien hoe hard ik je kon krijgen voordat je wakker zou worden.”
“Is dat een volgende stap in het proces van Eli Steiner die uit haar schulp komt?”
“Welk proces..? Oh, dat, haha. Nou… Ik denk dat jij mijn innerlijke driften vannacht hebt aangewakkerd door jouw stijve lans tegen mijn bilspleet aan te porren.” Eli ging rechtop zitten en veegde een verdwaalde haarlok uit haar gezicht. “Wat denk je, John,” vroeg ze, zachtjes met haar vingertop over zijn erectie strelend, “moeten we hier niet iets aan doen? In deze toestand kan jij volgens mij niet aan de ontbijttafel.”
“Nou… Ontbijten zou misschien nog net lukken, maar werken in deze toestand lijkt me onmogelijk.”
“Nee, dat kan echt niet hé. Nu ja, Zelf ben ik op het ogenblik ook niet in staat om waar dan ook heen te gaan hoor. Ik ben veel te veel bezig met wat we hier en nu nog allemaal zouden kunnen doen. Schat… ik wil je nog een keer in me voelen.”

Dat laatste liet John zich geen twee keer zeggen. Hij trok Eli naar zich toe en hielp haar om schrijlings over hem heen te knielen, waarbij zijn lekkende pik tegen haar al behoorlijk natte kut kwam te liggen.
“Aan jou de eer, baby,” zei hij met een grijns. “Richt hem maar en laat jezelf maar op mij zakken.”
“Oh…dit is lekker,” lispelde Eli op het moment dat ze zijn pik naar binnen werkte. Ze deed het langzaam en voorzichtig, waardoor het een tijdje duurde voor ze met haar volle gewicht op hem zat. ‘Cho… wat kom je diep, John. Ik wist niet eens dat een man zo diep kon komen.”
“gaat het?” vroeg hij.
“Euh… ja. Ik ben dit niet gewoon maar ik wen er al aan… wow!” pufte ze.
John drukte zich op en liet zich weer zakken. Niet om nog dieper in haar door te dringen want dat was uitgesloten. Wél om haar te laten voelen wat de bedoeling was. Toen hij die beweging enkele keren herhaalde, begreep ze het en sierlijk deinde ze bovenop hem mee in een lekkere, slome cadans. Net zo lang tot na een tijdje een volgende vraag zich aan haar opdrong.
“Doen alle vrouwen dit?” vroeg ze. “Dit lijkt wel paardrijden, als… als een cowboy.”
“Als een cowgirl zul je bedoelen,” grapte John. “Ik denk niet dat alle vrouwen dit doen, maar ik ken er wel een paar die hiervan ontzettend genieten.”
Eli legde haar handen op zijn borst en duwde zichzelf op tot ze ergens halverwege zijn schacht kwam, waarna ze zich weer langzaam omlaag liet glijden. Toen ze het opnieuw deed, kantelde ze tegelijkertijd haar heupen voor en achterwaarts. “Hmm…,” zei ze, “Ik weet nu al dat ik hier ook van geniet.”

John trok haar bovenlichaam dichterbij zodat hij haar borsten met zoenen kon overladen, en zodra hij haar tepels likte, begon Eli pas echt ritmisch te wiebelen op zijn harde lans.
“Hoe ver kunnen we hierin gaan zonder dat het pijn doet, John?”
“Dat weet ik niet, Eli. Jij zit in het zadel… cowgirl.”
“Haha, ja… dat klopt,” giechelde ze. “Ik heb de teugels in handen.” Meteen richtte ze zich op tot alleen zijn top nog in haar zat, waarna ze zich snel weer liet zakken. “Oef!” pufte ze, maar toch deed ze het direct opnieuw. Ditmaal schoof John zijn vingers onder het malse vlees van haar billen met de bedoeling om Eli te helpen. “Ooh…” kirde ze verhit toen John haar bij de derde keer tegemoet stootte en alsof dit een vooraf afgesproken sein was om sneller te gaan, vonden ze elkaar vanaf dan in een noeste, wilde galop. Steeds harder en sneller beukten ze hun onderlichamen tegen elkaar op, zodat het weldra niet anders kon dan dat het geluid van hun opeen kletsende, bezwete lijven tot op de gang te horen moest zijn. Niet dat hen dat een van beiden kon schelen, daarvoor gingen ze al te zeer op in elkaar.
“Dit… dit is zo goed!” jammerde Eli.
“Ja..!” trad John haar hijgend bij. Hij liet haar wippende kontje los en trok haar bovenlichaam op het zijne. Met zijn sterke armen om haar heen tongde hij haar diep en ritmisch. Precies in de cadans van hun aanhoudende wipstoten en dat terwijl Eli hem al die tijd even hard en gedreven terug bleef neuken.
“Ik wil dat je weer in mij klaarkomt,” piepte ze, naar adem happend. “Ik wil het nog een keer voelen.”
“Komt voor mekaar schat.”
Alles aan Eli gaf aan dat ze dicht tegen haar hoogtepunt aan zat. Dat kwam hem mooi uit want zelf was hij ook bijna zo ver. Eli wipte nog enkele keer woest op en neer, maar dan stortte ze zich als het ware bovenop John, zijn pik daarbij zo mogelijk nog dieper in haar schoot persend dan dat die tot dan toe was geweest. Kreunend en krijsend gaf ze uiting aan haar moment van opperste verrukking, waarbij haar interne spiertjes zich, als ultieme exponent van haar orgasme, ook John helemaal over de rand hielpen. Grommend en tegelijk woest pompend, spoot hij diep in haar een verse lading zaad tegen haar baarmoedermond aan. Omdat hij Eli de hele tijd strak omklemd hield, konden ze om beurt elkanders huivering voelen onder de naschokken van hun gelijktijdig orgasme.
Enkele minuten van uithijgen en weer op adem komen later duwde Eli zich op en keek hem aan.
“John,” zei ze, “dit verandert écht wel alles tussen ons. Misschien is het maar goed dat jij zo ver weg woont, anders zou dit wel eens behoorlijk lastig en ingewikkeld voor me kunnen worden.”
“Hoe bedoel je dat precies?
Eli drukte een lange kus op Johns lippen en ondertussen schuifelde ze met haar blote borsten over zijn borstkas heen en weer. “Met jou in mijn buurt zou ik misschien wel elke dag zo willen beginnen… en nog meer nachten willen beleven zoals diegene die net voorbij is.”

Deze keer gingen ze apart in de douche, John als eerste. Toen hij klaar was, haastte hij zich naar beneden om Eli’s tas met reservekleding op te halen. Terug op de kamer was zij zichzelf al aan het afdrogen en tegelijkertijd had ze haar kinderen aan de telefoon. Tot slot vroeg ze ook Tom nog even aan de telefoon en het verwonderde John enigszins hoe ze met sprekend gemak een luchtig babbeltje maakte met haar man, net alsof er niets gebeurd was…
Eli maakte er geen probleem van dat hij toekeek terwijl ze zich aankleedde. Hij genoot ervan hoe ze beetje bij beetje haar naaktheid bedekte en ergens vroeg John zich af deze situatie voor haar ook zo natuurlijk en vertrouwd aanvoelde. Even speelde hij met het idee om het haar te vragen, maar bij nader inzien liet hij het maar zo.
Voor ze naar beneden gingen om te ontbijten, controleerde Eli eerst nog op de laptop van John of haar contactpersoon de beloofde bestanden had doorgemaild. Dat was het geval en dus riep ze hem erbij, zodat ze samen de wel zeer gedetailleerde informatie door konden nemen.

Tijdens het ontbijt maakten ze hun nieuwe planning op. Over wat Eli de avond voordien al had geopperd waren ze het snel eens. Die dag zouden ze niet naar het bedrijf van Bouwens gaan. Met de illegaal van Eli’s contactpersoon verkregen informatie konden ze beter buiten zijn bedrijf om op zoek gaan naar harde bewijzen en dus spraken ze af wie wat zou doen. Gezien hun verschillende ervaring en achtergrond was dat niet zo moeilijk. Eli zou via haar connecties binnen het bankwezen en bij de belastingsdiensten de financiën van Bouwens verder uitvlooien. John zou zijn ervaring als detective gebruiken om, zowel bij de voormalige Bosnische huishoudster als bij die jonge vrouw met een zoontje van zes, de nodige bewijskracht te vinden van Bouwens liederlijke levensstijl. Ook een bezoekje aan die illegale abortuskliniek stond op zijn programma. Zo gezegd, zo gedaan, en na het ontbijt gingen ze afzonderlijk op pad.

Laat in de middag troffen ze elkaar weer in de lounge van het hotel, zoals afgesproken. Allebei hadden ze er naar resultaten toe een meer dan bevredigende werkdag opzitten. De belangrijkste stappen waren gezet en het leed geen twijfel dat Bouwens zou hangen. Hier en daar moest Eli nog enkele dingen checken en toetsen aan de hand van de cijfers uit de boekhouding van Bouwens maar dat zou volgens haar niet al te moeilijk zijn. John van zijn kant had gedetailleerde én ondertekende verklaringen op zak van de gewezen Bosnische huishoudster en van de jonge vrouw bij wie Bouwens op veertienjarige leeftijd een kind had verwekt. Weliswaar had hij die verklaringen pas los kunnen weken nadat hij hen had overtuigd dat hij er hoogstpersoonlijk garant voor zou staan dat Willy Bouwens ook na zijn scheiding zou moeten blijven betalen als ze bereid waren om een officiële klacht tegen de man in te dienen. Dat ‘hoogstpersoonlijk’ was dan wel gelogen maar hij twijfelde er niet aan dat zijn werkgeefster dat voor de rechtbank wel voor elkaar kreeg. Een geheide en door de wol geverfde advocaat als Marian Mennes wist wel wat aan te vangen met dergelijk officiële klachten, daar had hij alle vertrouwen in. Alleen bij de illegale abortuskliniek was hij niet binnen geraakt, maar hij ging ervan uit dat Marian de bewindvoerders daarvan wel zou
weten te verplichten om voor de rechtbank te komen getuigen. Met de financiële cijfers die Eli hem bezorgde, kon dat geen probleem zijn.

Eenmaal ze hun verkregen informatie over en weer besproken hadden, draaide de ‘zakelijke ontmoeting’ al snel weer uit op nieuwe vrijsessie in Johns hotelkamer. Kort en krachtig deze keer, want vanavond wilde Eli wel naar haar gezin. Tegen de tijd dat ze afscheid namen en afspraken dat ze elkaar de volgende ochtend bij het ontbijt weer zouden ontmoeten, had hij intens genoten van haar verbazend snel ontwikkellende mondelinge vaardigheden en zij van zijn schijnbaar onvermoeibare viriele paraatheid.

Op donderdagochtend was John net wakker toen zijn mobiele telefoon rinkelde.
“Ben je al aangekleed?” viel Eli meteen met de deur in huis.
“Nee. Ik wilde net in de douche gaan,” antwoordde hij, “ik dacht nog twintig minuten tijd te hebben tot jij hier bent.”
“Maak er maar dertig van, John. Ik zorg voor een ontbijt op jouw kamer, en… doe maar niet teveel moeite met aankleden.”

“Jij gaat morgen naar huis, is het niet?” vroeg Eli een half uur later.
Allebei zaten ze naakt op Johns bed en genoten van de belegde broodjes en het fruit wat zij had meegebracht.
“Ja, morgenavond met de laatste vlucht.”
Eli zuchtte en het duurde een tijdje voor ze weer sprak. “Een groot deel van mij zou willen dat er geen einde kwam aan deze week.”
“Met dat gevoel zit ik ook, Eli.”
“Jij gaat weg en ik blijf achter om mijn vertrouwde leventje weer op te nemen,” klonk het gelaten.
“Dat was toch de hele tijd de bedoeling, is het niet?”
“Jazeker,” antwoordde Eli snel, “ik hou wel van mijn vertrouwde leventje… Ik hou van mijn kinderen, van mijn huis en van mijn carrière. Ik hou zelfs van Tom… maar wel om héél andere redenen dan wanneer ik mezelf zou toestaan om verliefd te worden op jou.”
“Dat kun je misschien maar beter niet doen,” zei John. “Ik ben niet zo’n huiselijk type en trouwens… Ik weet niet of ik wel geschikt ben om te trouwen. Op mijn leeftijd zijn oude gewoonten nog maar moeilijk af te leren.”
“Mag ik desondanks tot op zekere hoogte toch een beetje van je houden?”
“Dat mag je, Eli… dan ben ik daarin gelukkig niet alleen. Ik hou ook van je en ik zou het verschrikkelijk vinden als het eenzijdig zou zijn.”
“Lief van je om dat te zeggen, John.”
“Ik meen het, baby.”
“Ik ook, schat… maar zeg eens, wanneer is dat congres van je ook al weer?”
“Zodra het jou past. Geef me enkele dagen vooraf een seintje zodat ik verlof kan regelen op mijn werk en je bent eender wanneer welkom.”
“Mooi zo, maar… kun je me nog iets meer tonen van wat ik dat congres mag verwachten? Misschien ben ik toch nog niet helemaal overtuigd.”
“Natuurlijk,” lachte John, “ik dacht al dat je het nooit zou vragen.”
Eli giechelde terwijl hij de restanten van het ontbijt haastig bijeenscharrelde en de spullen op het nachtkastje deponeerde. Ze dacht er niet aan om zich te verzetten toen hij haar op haar rug duwde en hijgde al van genot zodra hij haar tepel in de mond nam…

Pas in de namiddag kwamen ze aan werken toe. Veel meer dan wat overleggen en vergelijken was het trouwens niet, al contacteerden ze via telefoon en mail wel nog wat mensen en instanties voor wat extra informatie. John zou alvast in staat zijn om tijdens het weekend een rapport voor zijn werkgeefster samen te stellen, zodat hij op maandagmorgen weer met zijn hangende taken aan de slag kon.
Na een warm en teder moment van afscheid ging Eli vroeg naar huis om eten te maken voor Tom en de kinderen. Eenmaal alleen op zijn kamer, besloot John dat hij best al aan de voorbereiding van zijn rapport voor Marian kon beginnen.

Het was al na middernacht toen John het nieuws van de dag online zat te bekijken en er plots een chat verzoek in de linkerbovenhoek van zijn scherm verscheen. ‘ES.Muthervonzwei,’ las hij meteen wist hij dat het Eli was. Met het oog op eventuele achteropkomende informatie hadden ze hun nicknames uitgewisseld… én ook wel een beetje omdat het hen handig en leuk leek om op die manier contact te blijven houden.
ES.Muthervonzwei : Ben je daar?
Crauwelsje : Hallo!
ES.Muthervonzwei : Bezig met iets dringends?
Crauwelsje : Nee hoor, zit het nieuws te lezen, en jij?
ES.Muthervonzwei : Zit ook te lezen. Vieze verhaaltjes…
Crauwelsje : Lol! Ik mag hopen dat die verhaaltjes het gewenste effect opleveren.
ES.Muthervonzwei : Een beetje… maar mijn vingers zijn niet zo goed als de jouwe.
Crauwelsje : Euh… niet zo goed als mijn vingers of niet zo goed als mijn tong?
ES.Muthervonzwei : Hehé, een grote hulp ben je niet bepaald.
Crauwelsje : Oh? Kan ik je helpen dan?
ES.Muthervonzwei : Hmm… Schaam me eigenlijk een beetje om te zeggen wat ik wil doen.
Crauwelsje : Probeer het toch maar.
Eli reageerde niet direct, maar dan verscheen er een pop-up venster op zijn scherm.
‘ES.Muthervonzwei wil een video-gesprek openen,’ las John. ‘Klik hier om te accepteren.’
Hij klikte en het volgende moment verscheen Eli’s hoofd op zijn scherm.
“Praat niet te luid,” zei ze, “je weet maar nooit.”
“Oké,” antwoordde John op fluistertoon, “zo goed?”
“Iets luider mag wel,” zei ze glimlachend.
“Iets als dit dan?” reageerde John met een stemvolume dat hij gebruikt zou hebben als ze nu naast hem op het hoofdkussen lag.
“Ja, dat is goed.”
“Slaapt iedereen daar bij jou?”
“Gelukkig wel. Mijn kantoor is aan de andere kant van het huis dan onze slaapkamer, maar dan nog hoor ik Tom tot hier snurken.”
“We zouden vanaf het werk kunnen video-chatten,” zei John. “Eigenlijk is dat best een leuk idee voor als ik iets met je wil overleggen of voor wanneer ik nog eens een klus heb waar ik jouw hulp bij nodig heb.”
Zelfs in het flauwe schijnsel dat haar kantoor verlichtte, kon John zien hoe Eli bloosde.
“Dwaas!” zei ze, verlegen glimlachend. “Op dit uur heb ik niet bepaald een zakelijke videoconferentie voor ogen.”
“Oh?” speelde John de vermoorde onschuld. “Waar dacht jij dan wél aan?”
“Trek je broek uit, John!” zei Eli, waarna ze zelf haar kamerjas ook maar open deed om hem te overtuigen.
In het volgende anderhalf uur voerde de eens zo conservatieve mevrouw Steiner een videoshow voor hem op die John tot in lengten van dagen zou bijblijven… én Eli had al die tijd absoluut geen vergrootglas nodig om te zien hoezeer haar gedurfde initiatief door John op prijs werd gesteld.

Op vrijdagochtend, tegen 10 uur aan, parkeerde John de Mercedes in de parkeergarage van het complex waar Eli haar kantoor had. Omdat ze eerst een paar dringende zaken moest afhandelen hadden ze afgesproken dat hij haar daar op zou pikken en dat ze van daaruit naar het bedrijf van Bouwens zouden rijden, om ter plaatse hun onderzoek af te ronden.
John kende de weg nu en dus nam hij meteen de lift naar de juiste etage en klopte aan. De begroeting was merkelijk hartelijker dan de eerste keer, bedacht John toen hij zag hoe Eli opsprong, zijn richting uitkwam en zich in zijn armen stortte. Een stevige knuffel en een heerlijke zoen later keek ze hem met een ietwat verlegen blos op de wangen aan.
“Ik ben wat blij dat je me nog wilt kussen, John.”
“Waarom zou ik dat niet willen?”
“Nou… na vannacht… Wie weet vond je het wel overdreven sletterig wat ik deed.”
“Eli, hoe kom je daar bij? Integendeel, ik ben je juist ongelooflijk dankbaar dat je me zover vertrouwd dat je zoiets met mij durfde doen. Met dat soort video-chat had ik helemaal geen ervaring, maar ik denk wel dat ik je niet moet overtuigen dat ik er enorm van heb genoten.”
“Dat was inderdaad redelijk duidelijk,” lachte Eli gerustgesteld. “Ik vermoed dat je achteraf wel een en ander op te kuisen had.”
“Zeg dat wel, haha. Hete bliksem die je bent..! Weet je dat ik je alweer zou willen bespringen?”
“Nee, John,” reageerde Eli beslist, “niet hier op kantoor!”
“Nou ja, bij wijze van spreken dan, lieve schat.”
“Mooi. Dan kunnen we ons voorlopig concentreren op onze zakelijke samenwerking. Zet je maar even, John. Nog enkele minuutjes en ik ben hier klaar. Verwittig jij de secretaresse van ‘snelle Willy’ al dat we eraan komen?”
“Doe ik,” antwoordde John, glimlachend om het koosnaampje dat Eli voor Bouwens had bedacht.”

Toen bij het bedrijf aankwamen was het Willy Bouwens in hoogsteigen persoon die hen met de gebruikelijke, overdreven vrolijkheid ontving. Toen de bedrijfsleider kort na de lunch het vertrek binnenstormde waar John en Eli zaten te werken, was er van die vrolijkheid echter geen spoor meer te bekennen.
“Wat doen jullie mijn mensen aan?” bulderde hij. “Ik gaf mijn toestemming om mijn papierhandel uit te pluizen en om met mijn medewerkers te praten. Ik hoor net van Vreni dat jullie haar en een groot deel van het kantoorpersoneel aan een kruisverhoor hebben onderworpen. Dat recht hebben jullie niet, verdomme!”
“Oh nee?” Eli stond rustig uit haar stoel op, liep tot bij hem en keek hem strak in zijn gezicht. “Wij hebben niet alleen met uw medewerkers gepraat maar ook met uw gewezen buren en hun dochter die een buitenechtelijk kind van u heeft. We bezochten die gore, illegale abortuskliniek waarvan u zowat de grootste donateur bent, én we praatten met mensen van de bank en van de belastingen. Ik kan u vertellen, meneer Bouwens, dat het niet langer zin heeft om dat beeld van vermoordde onschuld te blijven ophangen. Als de advocaat van uw vrouw met u klaar is, dan hoop ik voor u dat u in staat zult zijn om haar maandelijkse billijke vergoeding te betalen, én dat bovenop het zwijggeld dat u al die andere mensen nu al betaald, want dat zal vanaf dan een officieel strikje krijgen.”

John bewonderde Eli omdat ze, ondanks haar opgekropte woede, in staat was om haar kalmte te bewaren en met een paar krachtige volzinnen Bouwens duidelijk te maken waar het op stond. Terwijl John opstond en alvast zijn spullen bij elkaar begon te rapen, bedacht hij dat het geen kwaad kon om die bedrieger nog wat dieper in de shit te duwen. Het was immers toch tijd om te vertrekken.
“Zelf ben ik geen advocaat, meneer Bouwens, maar mijn directe overste is dat wel. Een heel goede advocaat zelfs en ik twijfel er niet aan dat zij niet alleen voor uw ex het maximale zal willen bepleiten, maar u ook zal aanklagen om wat u dat buurmeisje van destijds hebt aangedaan. Volgens mijn collega Steiner is er in dit land wel een verjaringstermijn voor dat soort laakbare feiten met minderjarigen, maar die gaat pas in op de dag dat het slachtoffer achttien wordt. Als het u, met een hele batterij advocaten in uw kielzog, al zou lukken om een uitspraak van de rechtbank zo lang voor u uit te schuiven, dan zal die zoon van u in ieder geval oud en groot genoeg zijn om u die trap onder je kont te geven die u verdient!”
“Eruit!” schreeuwde Bouwens. “Onmiddellijk! Ik zal niet rusten voor jullie spijt krijgen van deze inbreuk op mijn privacy! Jullie hebben het recht niet om mij zo te behandelen!”
Eli, die ondertussen haar spullen ook al bij mekaar had, pikte daar meteen op in. “Met uw liederlijke levenswandel hebben wij alle recht om u zo te behandelen, meneer Bouwens. Maar maakt u zich geen zorgen. We zullen vertrekken, graag zelfs. Uw nabijheid alleen al maakt me misselijk!”

“Wanneer moet jij je vliegtuig halen,” vroeg Eli op de terugweg naar haar kantoor.
“Ik zou tegen zes uur op de luchthaven moeten zijn.”
“Zes uur… Heb je al uitgecheckt in het hotel?”
“Nog niet. Ik wilde vooraleer ik weg moet nog de mogelijkheid hebben om dit strakke pak om te ruilen voor wat lossere vrijetijdskleding.”
“Dus… op een bepaald moment zul je naakt zijn?”
“Dat denk ik wel,” lachtte John.
“Ik ga Tom bellen dat ik iets later thuis zal zijn… ten minste, als jij dat niet erg vindt.”
Met de beste wil van de wereld kon John geen enkele reden bedenken waarom hij dat erg zou moeten vinden.
In de hotelkamer besefte Eli pas goed dat ze nu écht voor het laatst samen waren en na even zoenen, vroeg ze hem quasi nonchalant hoe vaak hij dacht nog te kunnen klaarkomen voor het tijd was om naar het vliegveld te vertrekken.
“Schat, ik ben geen jongeman meer,” antwoordde John, “ik weet het niet…misschien twee keer als ik geluk heb.”
“Dan hoop ik dat je geluk hebt,” zei Eli. “Zullen we nu dan maar snel uit de kleren gaan? We hebben geen tijd te verliezen.”

John was al helemaal uitgekleed tegen de tijd dat Eli aan haar ondergoed wilde beginnen.
“Wacht!” riep John, luider dan hij het bedoelde. “Mag… mag ik dat doen?” zei hij, een brok in de keel wegslikkend. Wat zag ze er adembenemend uit. Haar hagelwitte, zijden broekje spande als een tweede huid om haar heupen, terwijl de piepkleine driehoekjes van haar uit dezelfde stof vervaardigde bh meer van haar borsten lieten zien dan dat ze verborgen. Het was zo’n mooi beeld dat hij er maar niet genoeg van kreeg om naar haar te kijken, zelfs toen ze al goed en wel uitgestrekt op het bed lag.
“Komt er nog wat van of blijf je daar staan gapen?” vroeg Eli plagerig.
“Sorry schat, maar je bent ook zo mooi.”
“Dank je, John.” Terwijl ze het zei, klopte ze met haar hand naast zich op het bed. “Kom eens bij het vrouwtje.”
John gleed op zijn zij naast haar en begon haar meteen te zoenen. Omdat Eli zijn kus gretig beantwoordde, ging zijn linkerhand al gauw op zoek naar haar weelderige borsten. Doorheen de zachte stof begon hij ze beurtelings te strelen. Dat strelen werd echter snel kneden toen Eli zacht begon te hijgen en weldra kon hij de druk van haar gezwollen tepels duidelijk voelen in de palm van zijn hand.
“Harder…” hijgde Eli tussen het zoenen door.
“Weet je het zeker?”
“Ja… ja,, ” fluisterde, daarmee een einde makend aan hun kus. “Ik heb dadelijk nog een verrassing voor je. Ik hoop dat je het een beetje leuk zult vinden.”
“Een verrassing?”
“Hmm… maar dat ontdek je vanzelf wel. Genoeg gepraat nu, John. Kneed nu eerst mijn tieten maar eens flink. Wil je?”

En of John dat wilde. Hij knielde naast haar en met beide handen nam hij haar heerlijke borsten flink te grazen, waarbij Eli’s hijgen alleen maar zwaarder werd. Ze sloot haar ogen op het moment dat John haar bh naar boven rolde en toen pas echt aan een stevige massage begon. Bang dat hij haar pijn zou doen, lette hij voortdurend op haar reactie, maar afgemeten aan het verrukkelijke, geile trekje om Eli’s mond leek ze het makkelijk te kunnen hebben dat hij haar malse vlees kneedde dat het een lieve lust was.
“Doe maar schat… harder!” Alsof ze haar woorden wilde onderstrepen, bolde ze haar rug.
“Weet je het zeker?” vroeg John, goed beseffend dat voor de meeste vrouwen de pijngrens al lang overschreden zou zijn. “Morgen staan je borsten vol blauwe plekken.”
“So What?” reageerde ze, hem onbevangen aankijkend, “dat ziet toch niemand. Ik sta er zelf van te kijken, maar dit is zo lekker en opwindend dat ik morgen dat beetje pijn zal koesteren als een zoete herinnering aan ons afscheid. Ga alsjeblieft door, John.”
Dat deed hij dan maar en tegen de tijd dat hij ook nog eens stevig aan haar keiharde tepels begon te plukken, rolde Eli’s onderlichaam al hitsig heen en weer over het bed. Voor John een teken om zijn aandacht minstens gedeeltelijk te verleggen. Met een hand over haar gladde buik naar omlaag strelend, gleden zijn vingers al gauw onder het elastiek van Eli’s witte broekje… én daar was de verrassing.
“Je hebt je zelf geschoren!” riep John verbaasd uit.
“Ja, voor jou… Vindt je het leuk?”
“Nou en of! Dat wil ik zien,” gromde hij.

Amper twee seconden later lag Eli’s slipje op de vloer en kon John haar kale poes bewonderen. Van de eens zo weelderige bos donkerblond kroezelhaar bleef enkel een smal verticaal lijntje over dat stopte, ruim boven het kapje van haar klit. Haar grote, glinsterende schaamlippen bovenop haar bolle pubis leken hem wel uit te nodigen. Een uitnodiging waaraan hij niet kon weerstaan en snel rolde hij op zijn rug.
“Ik wil je likken, schat. Kom maar over me heen,” klonk zijn stem gebiedend.

Eli gehoorzaamde met een glimlach. Eerst rolde ze op haar zij, waarna ze over hem heen klom en haar natte seks boven zijn gezicht positioneerde.
“Ga je gang, schat,” zei ze, vlak voor ze zichzelf op zijn mond liet zakken. Terwijl ze de vorige nacht, na die zo opwindende chat sessie, zichzelf in de badkamer met Toms scheerspullen aan het bewerken was, had ze zichzelf een beetje zorgen gemaakt hoe ze die plotse kale poes aan haar man moest uitleggen als hij het per toeval toch zou ontdekken. Maar die zorg was plots verder weg dan ooit. Wat Johns tong en lippen aan hete prikkels wisten op te wekken, dat was zo sensationeel dat het helder denken moeiteloos naar de achtergrond werd gedrongen. Het was dan ook met de grootste moeite dat ze van hem af klom, toen ze het moment van klaarkomen voelde naderen.
“Nog niet, John,” zei ze als reactie op zijn verwonderde blik. “je mag me nog niet laten komen, anders vergeet ik misschien wat ik voor jou zou willen doen.’ Ze knielde naast hem en kuste hem hartstochtelijk. “Niet bewegen, schat.”
Ze kuste hem vervolgens over zijn hele gezicht, wreef met haar harde tepels over de zijne en tegelijk streelde ze plagerig met één vinger langs de onderkant van zijn fier rechtopstaande pik.
“Wat doe je me aan?” zei John, verhit naar adem happend.
“Tot vorige nacht zag ik nog nooit een man klaarkomen. Wat je me op mijn computerscherm toonde, dat wil ik nu in het echt zien. Blijf maar lekker liggen, ouwe jongen, en geniet ervan.”
Ze bleef hem strelen met die ene vingertop, zo nu en dan voorover buigend om een druppeltje voorvocht van zijn top te likken. Zonder er verder bij na te denken, legde hij haar hand op haar heup, in de hoop dat ze zou opschuiven zodat hij bij haar schoot kon komen, maar in plaats daarvan schoof ze van hem weg.
“Nee, John,” zei ze beslist, “deze keer niet. Deze keer ga jij klaarkomen… doe het voor mij.”

De opbouw die Eli voor ogen had was tergend langzaam. Té langzaam vond John aanvankelijk, maar die mening moest hij al snel herzien. Wat ze bij hem deed was geen reguliere ‘handjob’, alleen maar het betere vingerwerk. Eigenlijk zelfs maar van één vinger, die subtiel strelend een heel klein stukje van haar huid over een al even klein stukje van de zijne liet gaan. Omdat haar vederlichte aanraking zich toespitste op het zenuwcentrum van zijn pik, vlak onder het spleetje, lekte John voorvocht als nooit tevoren. Met haar vinger smeerde Eli het glibberige goedje over de top van zijn pik uiteen, iets wat de aanraking nog intenser deed aanvoelen dan ze al was, waardoor John zowat aan het huiveren ging. Door de jaren hadden heel wat handen – andere dan de zijne – zich om zijn pik bekommerd, maar nooit had hij zoiets als dit gevoeld. Hij genoot zo intens dat hij zichzelf moeiteloos aan haar zorg, haar geduld en haar geraffineerde manier van doen toevertrouwde. Toen hij zijn hoogtepunt met rasse schreden voelde naderen vond hij het wat spijtig dat hij niet in staat was om het nog langer tegen te houden.
“Schat… ik ga nu snel komen,” gromde hij.
“Hiervan?” vroeg Eli. Haar hemelsblauwe ogen fonkelden ondeugend terwijl haar vinger even langzaam in het weloverwogen ritme door bleef gaan. “Of …hiervan?” Ze bukt diep voorover en met een lange ingetogen haal likte ze langs de onderkant van zijn schacht, vanaf de basis tot voorbij het toompje. Daar cirkelde haar tong gedurende enkele seconden rond zijn eikel, waarna ze zich oprichtte en haar vinger de kleine subtiele strelingen verder liet zetten.
“Van… van alles wat je met me doet,” gaf John een uitgesteld antwoord op haar vraag.
“Gaat het veel zijn?” vroeg ze plagerig, nog steeds dat kleine, gevoelige driehoekje van zijn pik strelend en kietelend.
“Oh… ja…!” kreunde John op het moment dat een eerste, krachtige straal met een wijde boog door de lucht vloog. Straal na straal ontsnapte hem, van een kracht en volume zoals hij dat minstens twee decennia lang niet meer meemaakte. Pas toen het voorbij was, realiseerde hij zich dat Eli hem nog steeds zat te strelen met die ene, nu zompige vinger.
“Wow! Dat was best indrukwekkend,” lachte ze en likte haar vinger schoon. “Ik kan nog altijd nauwelijks geloven dat wij dit allemaal doen.”
Johns pik lekte nog een laatste druppel en Eli zag het. Ze boog voorover en likte hem op, waarna ze met methodische precisie zijn hele mannelijkheid en zijn buik van zijn gemorste sperma afhielp.

Het duurde een tijdje, maar toen ze klaar was met ‘de grote schoonmaak’ zette ze zich op haar knieën naast hem.
“Wat heb je met me gedaan, John,” vroeg ze zichtbaar blozend.
“Hoe bedoel je?”
“Tot jij in mijn leven kwam, was ik een conservatieve huisvrouw, zo maagdelijk als een moeder van bijna middelbare leeftijd maar kan zijn. Zie nu wat jij van mij gemaakt hebt. Het lijkt nu wel alsof ik een… spermasletje ben…”
“Het spijt me, schat,” grinnikte John.
“Oh ja?” lachte Eli met hem mee, terwijl ze naast hem ging liggen. “Daar geloof ik niets van en het hoeft je ook niet te spijten dat je me hielp om dit verborgen kantje van mezelf te ontdekken. Ik heb me altijd al afgevraagd wat goede seks wel zou kunnen zijn. Nu weet ik het… en nu ik het weet, zou ik het wel de hele tijd willen doen. Het is net als toen ik leerde waterskiën.”
“Water… skiën?” lachte John.
“Lach maar!” reageerde ze ad rem. Plots recht verend zat ze weer op haar knieën naast hem. Ze zette haar handen in haar heupen en spande haar romp, waardoor haar trotse borsten fier vooruit priemden. Net alsof ze in de etalage stonden, dacht John, alleen die opgerolde bh erboven paste niet in dat plaatje. De ernstige trek om haar mond werd grotendeels teniet gedaan door de guitige twinkeling in haar ogen. “Het punt van vergelijking is, dat het leren waterskiën destijds ook een gevaarlijke nieuwe sensatie was. Iets wat ik nooit eerder had gedaan en wat ik steeds opnieuw wilde doen… ook al omdat het me helemaal nat maakte.”
John proestte het uit en blijkbaar werkte dat aanstekelijk want al gauw schaterde ook zei het uit.
“Over nat maken gesproken…” zei John, nog nahikkend, “kom eens hier jij.” Hij trok haar schrijlings over hem heen en schoof onder haar tot hij met zijn mond bij haar kale poes kon.
“Hmmm…” kirde Eli al gauw. “Ik denk dat ik nog vaak met mezelf zal spelen als jij weg bent, met in het achterhoofd de herinnering aan wat jij daar beneden met me doet. Oh… Oh, John..!”

In elkaars armen rustten ze een tijdje uit. Ze knuffelden en kusten wat en gezellig babbelend kwamen ze uit bij wat John ‘het congres’ had genoemd.
“Wat denk je,” vroeg Eli, “zou dat kunnen doorgaan binnen vier weken? Gisterenavond had ik het er al met Tom over dat ik binnenkort weer eens wat wil doen met mijn Quality-time beloning voor als ik op de tent pas als hij met zijn vrienden gaan jagen is.”
“Oh ja? Nou, ik denk dat het wel moet lukken. Ik zal je inschrijving maandag bevestigen zodra ik de kans heb gehad om te kijken welke opdrachten Marian de komende tijd voor me in petto heeft.”
“Niet vergeten hoor,” zei Eli terwijl ze zich nog dichter tegen hem aan nestelde. “Hoe laat is het nu?”
“Kwart over vier. Binnen goed een uur moet ik vertrekken.”
“Hmm, dan hebben we nog wel even de tijd,” zei Eli, zichzelf zodanig bewegend dat haar schaamlippen tegen zijn slappe pik kwamen te liggen. “Wat zullen we daar bij jou op dat congres nog allemaal doen… behalve de liefde bedrijven, bedoel ik?” vroeg ze, rustig met haar schoot tegen hem op bewegend.
“We kunnen gaan wandelen in het bos, barbecuen in de rozentuin en gaan zwemmen in de vijver. Het is proper water en in de zomer kan het heerlijk zijn.”
“Goed dat je het zegt want dan kan ik eerst nog een nieuw badpak kopen.”
“Waarom zou je? Ik heb zelf niet eens een zwembroek. Ik ben de eigenaar van de vijver én van het hele domein er omheen. Er komt daar verder niemand hoor.”
“Naakt zwemmen… ook iets wat ik nog nooit heb gedaan, John.”
“De nieuwe Eli lijkt me wel klaar voor een partijtje naakt zwemmen,” grapte John.
“Misschien wel,” lachte ze, “wat ik echter wel al zeker weet, dat is dat de nieuwe Eli klaar is voor een laatste rondje vooraleer jij moet vertrekken… Als dokter Crauwels daar ook klaar voor is, dan heeft die misschien nog een lekkere uitsmijter voor me in gedachten…”

John was er helemaal klaar voor. Dat bleek al snel, ondanks dat hij de vermoeidheid stilaan toch wel begon te voelen. Bovenop de toch al redelijk wat gepresteerde werkuren begon de opeenvolgingen van nachten met te weinig slaap zijn tol te eisen. Bovendien had hij in een korte tijd erg veel seks gehad voor een man van zijn leeftijd. Maar ja, Eli bracht het beste in hem naar boven en dat gaf hem krachten waarvan hij het bestaan niet eens vermoedde.
Strelen, kussen en knuffelen ging vanzelf naadloos over in het echte vrijen. Wat de uitsmijter betrof waar Eli naar vroeg, had John zo zijn plannetje en dus wist hij haar zodanig te manoeuvreren dat ze geknield en op de ellebogen voorover leunend voor hem zat. Zodra hij zijn alweer op volle sterkte gekomen pik, van beneden naar boven, de lijn tussen haar billen liet volgen, voelde hij hoe de veel jongere vrouw licht huiverde en met iets van aarzeling in de ogen over haar schouder naar hem keek.
“Ga… ga je me in de kont neuken, John?”
“Alleen als jij dat echt wilt, schat.”
“Ik weet het niet… Je pink gisteren in de douche voelde wel lekker aan, maar of mijn holletje die dikke staaf van je aankan…? Ik ben bang van niet… Heb jij dat vaak gedaan, bij een vrouw, bedoel ik?”
“Alleen als een vrouw daar echt op stond. Mijn favoriet is het beslist niet. Maar wees gerust, het is niet dat wat ik in gedachten had hoor. Ik dacht eerder aan dit.”
“Ah…Oooh! ” kreunde Eli op het moment dat hij zijn pik met één lange krachtige haal tot aan zijn ballen in haar glibberige schede dreef. “Doggy style..!” kirde ze hijgend toen hij meteen langzaam in haar heen en weer begon te bewegen. “Hmm…lekker!”

Haar reactie spoorde John aan om maar meteen flink tekeer te gaan. Met beide handen greep hij haar heupen stevig vast en met lange, driftige halen ragde hij zijn kloppende pik telkens opnieuw diep haar heerlijk zuigende kutje in.
Eli kreunde, hijgde en piepte van genot onder de bijna woeste manier waarop hij haar achterlangs bereed. Ze zette zich schrap en al gauw beukte ze hem bij elke stoot even driftig en wulps tegemoet, waarbij haar billen telkens opnieuw tegen zijn onderbuik aankletsten. Toen John even later naar haar borsten graaide en ze beurtelings flink te grazen nam, leek alle kracht uit haar weg te vloeien want op haar handen leunen was niet langer mogelijk. Met een diep zucht zakte ze onderuit, om al heel snel te ondervinden dat haar minnaar haar die relatieve rust niet bepaald gunde. Zijn ene hand gleed vanaf haar borsten tot onder haar buik en de andere hand haakte zich op haar rug vast achter de band van haar bh. Met een ferme ruk trok hij haar bovenlichaam van het bed op en ondersteunde het met zijn grote, sterke handen. Weldra had Eli het gevoel dat ze op zijn pik hing te spartelen als een vis op het droge.
“Oh John!,” kirde ze, “dit is…fantastisch!”
“Ja…aah! gromde John, de ultieme eindspurt inzettend.
“Ik denk…” hijgde Eli in het ritme van haar ademhaling,” dat ik… vanaf nu twee… tweemaal per jaar op… congres wil.”
“Dan hebben…we een deal… baby…” bracht John op zijn beurt puffend uit.
Een allerlaatste reeks harde wipstoten volgde, waarna hij een nieuwe lading van zijn warme zaad diep in haar krampende kutje pompte, waar het zich vermengde met haar weelderig vloeiende sappen.

Tijdens het douchen en aankleden spraken ze nauwelijks. Eli wachtte op hem bij het uitchecken en hand in hand liepen ze tot bij Johns gehuurde Mercedes. Graag had hij haar terug bij haar kantoor afgezet, maar daar was eigenlijk geen tijd meer voor. Bovendien stond zij erop dat ze met een taxi terug zou gaan, omdat ze er geen schuld aan wilde hebben als hij zijn vlucht zou missen. Toch was de afscheidskus lang en intiem.
“Dit was met voorsprong mijn leukste week sinds jaren,” zei Eli terwijl hij instapte.
“Voor mij ook,” antwoordde John, uit het zijraam leunend, “en dan moet volgende maand het beste weekend nog komen.”
“Ik kijk er nu al naar uit, John.”
“Ik ook, schat!… Ik ook.”
Nog een laatste zoen volgde, waarna John vertrok. Vechtend tegen een opkomend traantje wuifde Eli hem na tot de Mercedes uit het zicht verdween. Ze miste de man die op enkele dagen tijd van haar een heel andere vrouw gemaakt had nu al.

“Heeft u genoten van uw verblijf, meneer Crauwels? vroeg de jongedame van het verhuurbedrijf met gespeelde vriendelijkheid.
“Jazeker, het was heel goed,” antwoordde John beleefd.
Was u hier voor uw werk of voor uw plezier?” wilde het meisje weten.
“Voor beiden,” reageerde hij, grinnikend om de onderzoekend blik die ze hem toestuurde, maar in gedachten was hij al terug bij Eli. De mooie, lieve Eli Steiner die volgende maand een weekend lang de zijne zou zijn. Als zijn intuïtie hem niet bedroog – iets wat zelden of nooit voorviel – dan zouden er in de komende jaren vast nog heel wat van die weekends volgen.