Helemaal Klaar Met Jongens...

Als ik thuis kom uit mijn werk, hoor ik iemand huilen. Geïnteresseerd naar wie het is, loop ik de keuken door richting de woonkamer. Daar zit mijn dochter Lisa op de bank, naast een huilende Bente.

“Sorry, dames! Ik had dit niet verwacht, ik laat jullie alleen.”, zeg ik. Ik verlaat de woonkamer meteen en als ik even gauw een blik op de bank werp, zie ik de mooiste vriendin van mijn dochter, erg verdrietig naast mijn dochter zitten, samen met nog een gezamenlijke vriendin, Lieke. Mijn dochter is mooi, maar Bente is nog mooier! Zij kan iedereen om haar vingers winden met haar schoonheid. Ik loop door naar mijn werkkamer en kijk vluchtig naar de bank, maar mijn blik vertraagt bij het zien van Bente. Met haar natuurlijke uitstraling, ziet zij er nog steeds goed uit, ondanks haar betraande ogen.

Ik open de deur tussen de woonkamer en de hal richting de werkkamer. Ik gooi direct de deur weer dicht en laat mezelf achterover vallen zodat ik tegen de deur leun. Ik moest even tot rust komen, want mijn adem stokt, telkens als ik haar zie. Sinds een klein half jaartje, heb ik daar last van. Bente lijkt sindsdien steeds meer op mijn overleden vrouw. Haar mimiek, haar ogen, haar lach, haar lichaam…

Ik hoor tijdens het op adem komen, zonder hun af te willen luisteren, toch wat zij zeggen. Bente heeft overduidelijk liefdesverdriet, ze snikt luid en gooit alles eruit. Ze is overduidelijk klaar met de jongens en wilt haar vizier voorlopig op meiden en vrouwen richten. ‘Zonde’, is het enige wat in mij opkomt. Ik hoor haar drang naar iets serieus, wat zij nimmer heeft gehad en daardoor vooral de laatste keren hard is gekwetst.

Lieke lacht hard en zegt: “Jij en een vrouw??? Dat vind jij maar even leuk hoor!”. Ze krijgt bijval van mijn dochter: “Klopt! Misschien, kan jij jouw zinnen beter inzetten op mannen!”

Iedere week word ik er wel door mijn vrienden aan herinnerd. Niet alleen in de kroeg, maar ook tijdens de colleges die we samen lopen, tijdens het sporten in de kleedkamer. Ja lekkere vrienden hoor, maar ergens hebben ze zeker een punt. Het wordt echt tijd dat ik een keer een vriendinnetje krijg.

Even voorstellen? Ik ben Stanley, 25 jaar, geboren in Malawi en geadopteerd toen ik 3 maanden was. Woon nu in Nederland, geheel geïntegreerd en ben dol op erwtensoep, schaatsen en Oranje. Ik studeer Artificial Intelligence aan de uni en verder sport ik veel. Voetbal, hardlopen, fietsen en in de winter schaats ik graag. Woon in een soort van studentenhuis in de stad. Heb een leuke vriendengroep waarmee we regelmatig uit gaan. Ze zeggen dat ik humor heb en spontaan ben. We lachen veel met elkaar. Dus tot zo ver perfect.
Alleen wanneer ik in de buurt van leuke meiden kom dan breekt het zweet me uit. Ik weet niet precies hoe dit komt, maar op een of andere manier stopt het denken en komt er niets meer uit mijn mond. Er zijn genoeg leuke meiden waar ik kom, alleen niet op mijn studie helaas.

We zijn met wat vrienden in onze favoriete kroeg. Zijn wat aan te dollen met elkaar, het is gezellig dus. Tot Kees, een van mijn beste vrienden, mij aanstoot en subtiel met zijn hoofd wijst naar een meisje in de kroeg. Zit met een andere meid aan een tafeltje en zijn druk met elkaar in gesprek. Ik ben - alweer - direct verliefd. Haar ogen, haar verschijning, wow. Direct breekt het zweet me uit, want ik weet zeker dat ik haar niet aan durf te spreken. Kees ziet het en stelt me gerust dat me dat wel moet lukken. Ze lijkt wel wat jonger dan ons, wie weet helpt mij dat.

We kletsen verder en een kwartiertje later vraagt een zachte stem of ze er even langs mag. Ik kijk om waar de stem vandaan komt en kijk in de mooiste ogen die ik ooit heb gezien. Blackout en stoom uit mijn oren ongeveer. Het is het meisje!! We staan vlak voor de bar en blijkbaar blokkeren we haar route naar de bar. Het enige dat ik kan doen is knikken en een stap opzij zodat ze er door kan. "Dank je", weer die zachte stem. Mijn vrienden kletsen door, verder wordt er aan haar geen aandacht geschonken. Ik ben even van de wereld, heb alleen oog voor haar die met haar rug naar ons toe staat. Alsof ze alleen in de kroeg staat. Dan komt er nog iemand, haar vriendin en spreekt het meisje aan "Bente, sorry maar ik moet er van door. Wordt net door Lisa geappt dat ze een probleem heeft. Ik moet er heen". Voor er antwoord komt schiet de ander weg en staat Bente, zo heet ze blijkbaar, met twee frisse witte wijn om zich heen te kijken wat ze daar mee moet.
Ik voel een duwtje van Kees in mijn zij...

Sorry jongens, mijn bedoeling was om dit kettingverhaal in de categorie Lesbisch te schrijven. Ik denk dat er iets misgegaan was tijdens het indienen want het verhaal stond inderdaad op Hetero. Ik heb de redactie gemaild en het is inmiddels aangepast naar Lesbisch. Wie weet tot in de toekomst of bij een ander verhaal (K)

Ik heb je ontmoet op de introductie van de eerstejaars. Jij, Bente, groen als gras van de middelbare, ik al tweede jaars met de schone taak om je wegwijs te maken. We hadden het die eerste weken echt wel leuk samen, maar al gauw had jij meer oog voor de jongens. Je stortte je van de ene relatie in de andere, en haalde maar net je eerste jaar. Ik heb je losgelaten, maar zag je nog wel vaak in het voorbijgaan.
En nu, vandaag, zie ik je tussen de middag alleen op een bankje buiten zitten. “Hee hallo” zeg ik, “hoe gaat het met jou dan?”. Pas dan zie ik je sippe gezicht en ga aarzelend naast je zitten “…Niet zo goed?” gok ik.