De Tussenstop

Een groot fan van Tanzmetall, die Dik. Net als Lydia uit het dorp en haar vriendin Brechtje, en een half procent van de westerse bevolking. Het andere deel vindt er niets aan. Maar zij dus niet. Met z'n drieën zijn ze naar een concert.

Ik buig mijn hoofd tussen de bestuurders- en de passagiersstoel. "Over vijf kilometer is de afslag naar een hotel", zeg ik. "O ja? Over een half uur zet ik je bij je huis af", zegt de bestuurster. "Kun je nog even wakker blijven?", vraagt haar buurvrouw. "Voor je vrouw." "Die slaapt al." "Maak haar wakker." "Zal ze niet leuk vinden. En dan?" "Nou, je weet wel." Volgens mij lacht ze, en maakt gebaren. Zij was met haar vriendin meegekomen.

In het licht van de snelweg zie ik hoe de veiligheidsriemen hun shirts aandrukken. 'Cross your heart', net als in de reclame van vroeger. De contouren van hun borsten zijn vaag zichtbaar. Kleine, donkere heuveltjes. Niet verpakt in beha's. Die zijn op het heetst van de dag uitgegaan.

"Wat wil je daar?" Ze kijkt om. Ondanks het donker zien we even naar elkaars ogen. Ze brengt ze weer op de weg. "Nou, de auto parkeren", zeg ik. "Wat nog meer?" "Inchecken. Een sleutel halen." Ze kijken elkaar aan. "Wat dan?" "De kamerdeur open doen." Ik kan het door het duister niet goed zien maar het lijkt of Brechtje grijnst. "En dan?" "De gordijnen sluiten, want anders zien ze alles." Ze lachen. "Het is toch donker?"

We komen bij de afslag. De chauffeuse kijkt naar rechts. Tegen mijn verwachting in zet ze de richtingaanwijzer aan. Ze kijkt nog een keer opzij. Haar vriendin zegt niets.

***

We waren op de terugweg van het optreden. Hoe het ter sprake was gekomen weet ik niet meer. Een opmerking misschien in de kroeg toen een nummer gedraaid werd. Over de affiche langs de weg wellicht. Ze had een vriendin die ze mee ging vragen.

Even na elven was de laatste toegift voorbij. De lichtjes van de aanstekers en het vuurwerk waren langzaam gedoofd. Een aantal zong zacht 'Asche zu Asche'.

We hadden een kwartier nodig om bij Lydia's auto te komen. Daarna nog een kwartier om van het terrein af te raken. Een uur en drie kwartier later zouden we volgens de routeplanner bij ons dorp zijn. Daar zou ik als tweede afgezet worden.

***

We hadden een plaats in de 'golden circle'. Waren al vroeg aanwezig. De lage zon brandde nog op onze hoofden. ‘’Ik doe hem uit’’, zei Brechtje. Ze trok haar armen in haar shirt. Rommelde even met haar onzichtbare handen. Duwde een uiteinde door een armsgat naar buiten. Deed haar handen van binnenuit in de mouwen en duwde haar beha mee uit haar shirt. ‘’Je hebt gelijk’’, zei haar vriendin. Maar zij volgde een andere procedure: trok haar shirt uit, deed haar beha af, en trok haar shirt weer aan. Het had maar een paar tellen geduurd zodat de omstanders het niet eens opmerkten. Op mij had het een andere invloed: De bleke borsten stonden minutenlang op mijn netvlies. Ze waren niet groot, niet klein. Precies er tussen in.

We bewonderden de oufits van de andere bezoekers. Sommigen waren in pak. Anderen hadden hun gezicht beschilderd.

De dames waren groter dan mij en hadden een goed zicht op het podium. Ik keek tegen achterhoofden. Kon alleen de explosies goed zien. Lydia zag me mijn nek uitrekken. "Ik weet een oplossing", zei ze. "Een schommel." We keken haar onbegrijpend aan. "We maken er een. Zij en ik." Aan Brechtje's gezicht zag ik dat ze er niets van begreep. Mij begon iets te dagen. "Wij geven elkaar een hand en hij gaat daar op zitten." Ooh. Zo", zei Brechtje. Het kwartje viel. "Wij noemden dat vroeger 'handje kakken'. Ik heb dat vaak gedaan toen ik klein was."

De eerste poging mislukte. Mijn arm schoof langs Lydia's borst en ik kon goed haar boezem voelen. "Dat ging per ongeluk," excuseerde ik me. "Geeft niet. Kan gebeuren. Je deed het niet expres." Even dacht ik dat ze zich tegen me had aangedrukt, maar ik kan me vergist hebben.

De tweede poging mislukte ook. Dit keer was ik het slachtoffer: Brechtje raakte me vol in het kruis. Even stond ik voorovergebogen om de pijn te verwerken. "Die was raak, juf. Je mag hem aanraken maar dan graag wat zachter." Ze lachte als een boerin met kiespijn.

Na wat verder gestuntel zat ik op de samengevouwen handen. Met inderdaad een beter zicht. Niet alleen op het podium maar ook op de aanzet van hun borsten. Die kon ik zien via de openingen in hun shirts. De paar extra centimeters hadden veel uitgemaakt.

"Geen scheet laten", gebood Lydia. Haar vriendin lachte. "En wat is de straf als ik dat wel doe?", vroeg ik gekscherend. "Dan stoppen we er een kurk in", zei ze. "Of een vinger, haha", lachte Brechtje. Ze keek me aan, alsof ze polste of ze dat mocht doen.

De dames hielden ieder een arm van mij vast. Later legde ik die op hun schouders. Ik kriebelde zacht in hun nekken. Door Brechtje ging een rilling, maar haar vriendin onderging dat zonder beweging.

"Je wordt te zwaar", zei ze, en ze zetten mij neer. Mijn handen gingen via hun ruggen naar hun billen. Toen ze daar waren kneep ik zacht. Ze schoten allebei een stukje naar voren en Lydia zei: stouterd! Brechtje lachte weer. Zei: "Zal ik jou in je billen knijpen?", en voegde de daad bij het woord. Ook Lydia kneep me, zonder iets te zeggen maar met een grijns op haar gezicht.

We zongen mee met 'Engel'. Samen met de rest in het stadion.

'Erst wenn die Wolken schlafen gehn,
kann man uns am Himmel sehn.
Wir haben Angst und sind allein.

Gott weiss ich will kein Engel sein.'

***

Lydia stond voor mij, tegen mij aan geleund. Mijn kleine vriend was maar enkele stukjes stof verwijderd van haar blote billen. haar blonde krullen kriebelden in mijn neus. Ze pakte m'n handen vast. Legde die op haar borsten. Ze wiegde heen en weer en ik voelde haar knopjes door de stof komen. "Windt dit je zo op?", vroeg ik. "Uhuh", bromde ze tevreden. "Als een bij die de honing ruikt".

Haar vriendin hield mijn heupen vast. Drukte haar onderlichaam stevig tegen mijn achterste. Schoof haar handen naar voren, tussen Lydia's achterste en mijn buik. Ik reageerde direct op die warme handen en kreeg een stijve. Die harder en harder werd toen ze over de stof heen streelde. Ze voelde hem, dat kon niet anders.

Ik merkte dat er naar ons gekeken werd. Er werd gepraat en mensen wezen naar het treintje met de gesandwichte man. Een koppel oude rockers stootte elkaar aan. Zij fluisterde wat in zijn oor en staarde naar ons. Ik sloot de ogen omdat ik het niet wilde zien. In alle rust wilde ik genieten.

"Is dat niet te doorschijnend?"?, vroeg ik. Ze keken naar beneden en trokken hun shirts recht. Beide hadden meer van een topje. Die van Lydia had brede banden en dunne stof waaronder je alles kon zien zitten. Die van haar vriendin had dunnere bandjes en een dikkere stof. Nog steeds zo dun dat je weinig fantasie nodig had om haar tepels te zien. "Neuh", zei ze. "We zijn ver van huis", reageerde Lydia.

"Daar zijn we nette vrouwen. Hier zijn we anoniem." "En we vallen niet eens het meest op", zei Brechtje. We keken naar de groep meiden waarvan een paar topless waren.

'Ich tu dir weh, tut nicht leid.
Das tut dir gut, hört wie es schreit.'

Ze knepen me in mijn billen.

Pats. Sloegen er op. Zo hard dat de tranen me in de ogen sprongen. Pats, weer haalden ze uit.

'Du bist das Schiff, ich der Kapitän.
Wohin soll die Reise gehn?
Ich seh im Spiegel dein Gesicht.
Du liebst mich, ich lieb dich nicht.
Ich tu dir weh, tut mir nicht leid.
Das tut dir gut, hört wie es schreit.'

"Stop! Het doet zeer." Brechtje keek naar haar handen. "Ze gloeien helemaal." "De mijne ook." En mijn pik gloeide, maar dat vertelde ik niet. Hoewel de stijve staaf in mijn korte broek te zien moest zijn.

De toetsenist nam plaats in een bootje. Dat werd naar de golvende mensenmassa geduwd. Zijn gezicht verried spanning en angst.

'Komm in mein Boot.
Die Sehnsucht wird der Steuermann.
Komm in mein Boot.
Der beste Seemann war doch ich.'

Het bootje deinde op de omhoog gestoken handen. Na een rondje gevaren te hebben kwam het weer terug op het podium. Hij speelde alsof er niets gebeurd was.

***

Op de heenweg hadden we al heel veel lol. Het waren duidelijk dames op stap. Flirtten met iedere aantrekkelijke heer. "Getrouwd maar stout", zei Brechtje. "Maar honderd procent monogaam, hihi", had Lydia toegevoegd. Dat 'hihi' deed het 'm. Zou ze er over fantaseren? Over nadenken? Het doen als het moment er was?

Ze waren er ook niet vies van om mij te adviseren. Als ik op elke suggestie ingegaan was, had ik een harem verzameld. En ik adviseerde hen als ik een leuke man zag.

Op de terugweg waren we ronduit jolig. Niet van de drank want we hadden alleen maar seven-up gedronken. Niet van de pillen want we hadden elk aanbod afgeslagen. Gewoon, drie mensen die leuk op elkaar reageerden.

***

Ik sluit de deur. Kort daarvoor had de nachtportier mijn credit card door de gleuf gehaald en had ik mijn handtekening gezet. Hij had ons aangekeken, die rare gasten die om één uur 's nachts incheckten. Had ons een stapel baddoeken gegeven en ons een fijne nacht gewenst.

Het is even zoeken naar het licht. Voordat het aan floept, bots ik tegen Lydia. "Sorry." Ik loop door de kamer en sluit de gordijnen. "Kijk. Een bad!", zegt Brechtje vanuit de badkamer. Ze zet de kraan open en blijft daar. Met Lydia loop ik verder en we gaan op het bed zitten. Ik leg mijn hand op haar knie. Ze legt hem iets hoger, op haar dij.

Uit de badkamer klinkt een plons.

Vanaf de rand van het bed sms ik Diane. 'Het was heel leuk. Het wordt wat later, lieverd. Maak je niet ongerust.' Per kerend bericht wenst ze me veel plezier. Onze code voor: ga je gang.

"Ze sliep nog niet", zeg ik. "Even een chat met m'n schat. Voor we uh slapen gaan." "Hihi

Ik vertel hem niets." "Ik ook niet", klinkt het uit de badkamer.

"Di houdt haar mond. We weten alles van elkaar en praten alleen met elkaar daarover."

Ik aai Lydia's minuscule zilveren haartjes. Die op haar scheenbenen zijn iets donkerder. "Ik zal het je makkelijker maken", zegt ze en wipt haar achterste omhoog. Ze trekt haar shorts uit. Na een tweede wip volgt haar twister. Ik staar naar het donkere plekje tussen haar benen wanneer ze in één beweging haar shirt uit doet.

Ik duik er tussen. Voel de warmte op mijn wangen. Ruik de geur die een mengeling is van urine en transpiratie. Druk mijn neus op haar klit terwijl ik mijn tong zo ver mogelijk in haar duw. Ik proef de smaak van haar sap. Zout dat me aan de zee doet denken.

Ze drukt haar schaambeen naar mijn mond en mijn tong. Alsof ze mij wil helpen de tong zo ver mogelijk in haar te steken. Ik help haar door haar billen omhoog te duwen. Mijn handen kneden ze alsof ze van deeg zijn. Omdat steunen en kneden niet goed samengaan, leg ik een kussen onder haar achterste waardoor ze nog verder open gaat.

Ik rijk naar boven om haar borsten te grijpen maar net op dat moment laat ze zich achterovervallen. Mijn handen graaien in het niets. Dat moet een grappig gezicht geweest zijn want ik hoor d’r lachen. Haar lichaam schudt.

Ze gaat harder trillen als ik op haar kruip. Ik druk haar armen op het bed en penetreer haar. "Ohh. De eerste sinds mijn man. Wat lekker. Zo vaak over gefantaseerd." 'Dus toch', denk ik.

Ik voer het tempo van mijn halen op. Zij schokt onder mij. In de verte hoor ik een bad leeglopen maar besteed er geen aandacht aan. Ik focus op de vrouw onder mij. Voel de zwemmers naar boven komen en naar buiten gaan. Naar haar hete grot die mij lijkt leeg te zuigen.

Als ik met mijn slurf nog in haar lig, hoor ik gehoest. Brechtje is naast het bed komen staan. Ze is nog niet helemaal droog. Een paar waterdruppels schitteren op haar blote body. Haar bruine haar is nat. "Hoe lang sta je hier al?", vraag ik. "Een paar minuten", antwoordt ze. 'Okay. Ze kan dus alles gezien hebben', denk ik.

"Ik heb het zo heet", zegt ze. "Het water te warm gemaakt."

"Ik kan je alleen maar nog warmer maken, meid", zeg ik terwijl ik van Lydia afrol. "Maar dan moet je een tijdje wachten. Ik kan je niet afkoelen." Brechtje lacht. "Neem een koud bad", klinkt het naast mij. "Liever de warmte", zegt ze. Ze haalt haar tong langzaam tussen haar lippen door en gaat aan mijn kant van het bed zitten.

Ze pakt mijn gekrompen piemel en ontbloot het eikeltje. "Moet ik even wachten?", vraagt ze met een mysterieuze grijns om de mond. "Ik ben bang van wel." Ze rond haar lippen en buigt voorover. "Ik kan niet wachten." Ze neemt mijn garnaal in de mond en zuigt een aantal keer. Steekt een vinger in mijn achterste. "Dit mag ik niet van mijn man. Vindt'ie niet lekker." Ik kreun en zeg dat ik niet gedacht had dat de volgende keer zo gauw zou zijn en dat ik het wel lekker vind. "Ik kan het groter worden versnellen", zegt ze voor ze mijn wassende piemel weer in de mond neemt en er aan zuigt. Ze haalt hem na een paar lurken uit de mond, en zegt: "kijk, Lydia, hij wordt groter." "Knap, hoor", hoor ik naast me.

Haar hoofd gaat als een ja-knikker op en neer, alleen onderbroken door de mededelingen "dit wil mijn man ook niet" en "hier heb ik van gedroomd". Na een tijdje begint het witte goud te stromen. Uit de diepten van mij pompt ze een spuiter op, zo onverwacht dat haar mond volloopt en ze zich verslikt. In golven komt het er uit.

"Ohh. Zo snel is de tweede keer sinds lang niet gekomen", schreeuw ik. "Sst", zegt Lydia. "Mensen slapen."

Als ze klaar is met hoesten en proesten, zeg ik zachter: "Dat was fijn, dames. Brechtje, kom je naast me liggen? Een paar minuten kroelen voordat we verder gaan." Lydia en ik schuiven iets op en haar vriendin gaat naast mij liggen.

Ik voer wat acrobatische toeren uit en pak de afstandsbediening. Zap en blijf hangen bij een gratis pornozender. We kijken naar een vrouw die verschillende mannen bedient. De een is nauwelijks klaar of de volgende komt. Ik leg een hand op elke buik en bedien regelmatig hun knopjes.

De paar minuten worden er wat meer. Brechtje gaapt en rekt zich als een kat uit. "Wat denken jullie ervan?" "Waarvan?" "Het ligt zo lekker", zegt haar vriendin. Als we overeind zitten, knuffelen we elkaar langdurig. "Bedankt", zeg ik. "Jij ook bedankt. Je bent heel kundig", zegt Lydia. "Ik heb kunnen doen wat ik al heel lang wilde doen", zegt Brechtje. "Thanks." Ze kust me op de mond. Als Lydia dat ook gedaan heeft, trekken we onze kleren aan. We zoenen elkaar nogmaals in het duister van het halletje. Kijken of er geen andere gasten zijn. Trekken de deur achter ons dicht en sluipen weg.

De nachtportier kijkt ons weer aan. Glimlacht naar de gasten die twee uur later alweer uitchecken en wenst ons een goede nacht.

***

Een uur later zijn we bij ons dorp. We hebben er dertig minuten meer over gedaan, waarvan we de meeste stil hebben gestaan door werkzaamheden. Nadat we Brechtje hebben afgezet, zijn we alleen in de auto. Behalve ons en een bakkersknecht is er niemand op straat. Het dorp is verlaten.

Ze zet de auto stil bij het park, op loopafstand van mijn huis. We zoenen elkaar uitbundig. Haar handen gaan onder mijn shirt en ze streelt de haartjes op mijn borst. Knijpt in mijn tepels. Ik reageer door met een hand naar haar shorts te gaan. Wrijf er mee over haar kruis. Met de andere ga ik onder haar shirt. Streel een tiet en knijp in een tepel. Ze haalt een hand onder mijn shirt vandaan en bevrijdt mijn piemel uit mijn korte broek. Mijn half stijve wordt helemaal hard. Ze probeert mijn voorhuid naar beneden te trekken, maar dat lukt niet meer. Ze spuugt op haar hand en trekt mij af. ‘’De derde keer’’, fluister ik als ze haar handen afveegt.

‘’Nogmaals bedankt.’’ ‘’Jij ook. Ik ben in tien jaar niet zo genaaid. Heb me niet zo kunnen uitleven.’’ Ze vlijt zich tegen mijn borst. ‘’Je hebt toch … ‘’, zeg ik. Voordat ik mijn zin af heb, onderbreekt ze me: ‘’De eerste vijf jaar wel, maar daarna is het ingedommeld. Nadat hij die baan buiten het dorp kreeg. Ik streel haar krullen. ‘’Zou hij … .’’ Weer onderbreekt ze me. ‘’Nee dat is het niet. Hij is moe. Doodmoe op de vijf doordeweekse avonden. Op de zondagavond heeft’ie rust nodig voor de week die komt. Een keer per maand een wip op zondagochtend, dat is bijna obligaat. Zonder passie. Hij werkt bijna routinematig zijn nummer af. Ik zou net zo goed een pop kunnen zijn. Volledig inwisselbaar.’’

Een auto rijdt voorbij. ‘Een vrijend paartje, zullen ze wel denken.’

‘’Een keer per maand. Dat is wel weinig’’, overpeins ik, Di en ik zitten op minimaal eens in de week. Alleen niet als ze haar periode heeft." "Passie en opwinding. Daar fantaseer ik over.’’ ‘’Ik hoop dat ik je die heb gegeven.’’ Ik geef haar een tongzoen. Wellustig drukt ze haar tong in mijn mond. ‘’Uhuh, dat heb je.’’ Ik tong haar weer. Rol een tepel tussen mijn vingers. ‘’Je weet mij te vinden.’’ ‘’Jij mij ook.’’

Ik stap uit en zwaai. Ze zwaait terug. Tijdens de korte wandeling denk ik na over wat ik Diane ga zeggen. Ik hoor haar al vragen: ‘’Hoe leuk was het?’’ Het moeilijkst zal ik het vinden om haar te vertellen dat ik geen hoesje gebruikt heb. Ze zal me wel straffen met een maand onthouding.