Dubbelleven - 2

De dag gaat snel om, vijf uur is er alvorens ik het besef. Ik heb mezelf op automatische piloot gezet en pas op de terugweg op de metro denk ik terug aan thuis, om half zeven om precies te zijn, want dan komt mijn man thuis. Als ik het huis binnenkom begin ik dadelijk aan een salade als avondeten en zet de fles wijn op de tafel. Op de tafel in de eetkamer wel te verstaan. Want hij is thuis. In de week zou ik voor mezelf de tafel dekken in de keuken samen met een boek. Op het moment dat ik mezelf een glas wijn inschenk nadat het eten is klaargemaakt hoor ik de sleutel in het slot draaien en slik ik even. Niet wetend wat dit zal geven.Ik heb besloten om niets tegen hem te zeggen maar ik weet ook niet van mezelf of ik al de gevoelens die door mij razen kan verbergen voor hem. Hij heeft in ieder geval niets door. Zoals elke week komt hij binnen en kust me vluchtig op de mond. Dan schenkt hij een glas wijn in en begint over zijn hele week in het internaat te vertellen wat er gebeurt is, niet opmerkend dat ik niet luister maar afgedwaald met mijn gedachten verder werk aan het eten en de tafeldekking. Hij merkt mijn stilte tijdens het diner ook niet op, ook niet als ik in de keuken de afwas doe terwijl hij voor de tv zit. Dit lijkt een typische saaie avond voor een getrouwd koppel maar het is nu eenmaal zo dat hij zich 100% heeft gefocust op zijn carrière zodat zijn salaris hoog genoeg is en we daardoor binnen x aantal jaren een betere toekomst hebben. Sterk genoeg voor kinderen , sterk genoeg om financieel tegen een stootje te kunnen, sterk genoeg om het leven te leiden wat we willen leiden of toch wilden leiden toen we jong waren. Al lijkt het wel ten koste van de passie die vroeger tussen ons vloeide. Dat is bij mij duidelijk voelbaar ook vanavond als we beide naar bed gaan en hij met me begint te vrijen. Op het moment dat hij in me schuift probeer ik ervan te genieten om ook hem duidelijk te maken dat er niets scheelt maar verder dan een fijn gevoel kom ik niet. Ik voel mij zo verward. Ik voel me schuldig omdat ik mijn man niet kan geven wat hij eigenlijk verdient. Ik voel me boos omdat Vincent niks meer van zich heeft laten horen en ik voel me onrustig omdat ondanks alles ik bij hem zou willen zijn maar mijn daad heeft alles blijkbaar verpest. Ik voel me plots nog slechter door aan Vincent te denken terwijl mijn man in me blijft stoten om tot een climax te komen. De kans op een orgasme heb ik al aan de kant geschoven. Maar dat betekent niet dat ik hem zijn plezier niet kan gunnen. Na zijn orgasme rolt hij zich van mij af en loopt naar de badkamer om zich te ontdoen van zijn volgespoten condoom. Even later legt hij zich langs mij in bed en valt als een blok in slaap.

De rest van het weekend verloopt al even gewoonlijk als anders. Op zaterdag doen we de klusjes in het huis om ‘s avonds bij zijn vrienden langs te gaan. Daar controleer ik voor de eerste keer terug mijn GSM maar nog steeds geen bericht van Vincent. Ik kan daar enkel uit concluderen dat hij werkelijk boos is dat ik ben opgestapt. Nadat ik eerst hem klaar gepijpt had en hij me daarna tot een orgasme had gelikt op zijn keukentafel kwam hij op me af om verder te gaan. Om de een of andere reden heb ik mezelf weten te stoppen en ben ik van tafel gesprongen om mijn kleedje snel terug aan te doen en door de deur te verdwijnen. Op zijn berichtjes van de volgende morgen heb ik nooit geantwoord. Waarom verwacht ik dan nu plots reactie van hem?

Zondag is de dag dat we de rekeningen doorploeteren en onze planning bekijken voor de komende week, na een middagmaal samen, wandelen we zodat we na het avondeten zijn koffer voor de volgende week kunnen maken. Op het moment dat hij me een afscheidskus geeft en de deur achter zich toetrekt op zondagavond, begint mijn “normale” leven terug opnieuw. En pas dan laat ik mijn gedachten terug naar Vincent gaan. Ik vis mijn gsm uit mijn handtas en controleer voor de tweede keer dit weekend of hij een bericht gestuurd heeft. Enigszins teleurgesteld door de afwezigheid van een sms neem ik een douche en installeer ik mezelf in mijn nachtkleedje op de zetel met een boek. Maar ik kan mijn hoofd er niet bijhouden. Hier alleen zittend op de sofa met een glas rode wijn langs me en rustige muziek op de achtergrond krijg ik een beklemmend gevoel. Het contrast tussen mijn thuis en waar Vincent woont is zo groot. Hij woont letterlijk in een andere wereld, in een krot, leeft van klusjes die hij hier en daar doet zodat hij kan rondkomen en een klein beetje sparen voordat hij terug verhuisd. Ik leerde hem kennen op een zelfverdedigingscursus waar hij lesgaf. En dadelijk was die klik er, die lichamelijke reactie langs beide kanten. Het feit dat hij zo een hard leven gehad heeft dat hij terug aan het opbouwen is was zo intrigerend voor mij, zo onbekend. Hij is een tijdje hier in de stad maar weet niet tot wanneer. Het zal in feite ook niet meer uitmaken als hij waarschijnlijk toch geen contact meer wil.

Dan, net voor ik wil gaan slapen kan ik het niet meer laten en stuur ik een berichtje naar Vincent.

“Het spijt me van donderdag. Het had niet mogen gebeuren.”

Als ik na 45 minuten nog steeds geen antwoord krijg kruip ik in bed en probeer de slaap te pakken te krijgen. In werkelijkheid liggen ik te woelen tot om 4 uur ‘s nachts mijn gsm, die op het nachtkastje ligt, terug oplicht.

Vincent!

“Begrijp het, Morgenavond vertrek ik trouwens. Mijn deur is open als je nog een afscheid wil.”

Ik herlees het berichtje keer op keer en weet niet hoe ik mij erbij moet voelen.

Alleen al het feit dat hij iets stuurde doet mijn hart pompen als gek.

Het feit dat hij weggaat stemt me ergens gerust omdat ik dan niet aan de verleiding moet weerstaan. Aan de andere kant bekruipt er me een angst alsof door zijn weggaan ook al mijn adrenaline weggaat, mijn vuur waar ik de laatste dagen op teerde en alles wat over blijft slechts een saai hoopje mens is waarvan het hele leven lijkt uitgestippeld te zijn.

Opnieuw licht mijn GSM op, opnieuw een bericht van hem.

“Ik heb niet eens tegen je kunnen zeggen hoe heerlijk je smaakt. Ik zal je nooit vergeten.”

Alleen al met die woorden voel ik een tinteling doorheen mijn onderkant trekken.

In een vlaag van spontaniteit spring ik uit bed, trek mijn slaapkleedje uit en spring in de eerste beste kleren die ik tegenkom. Een blauwe jeans, sneakers en een wit topje. Ik doe mijn jas aan en haast me uit het appartement. Gelukkig duurt de weg van mijn appartement naar het zijne niet lang met de metro. Hoe langer deze zou duren hoe meer kans er zou voor mij om terug te komen op mijn beslissing om afscheid van hem te gaan nemen.

Als ik 20 minuten later voor zijn appartement sta aarzel ik even om aan te kloppen. Op het moment dat ik toch de moed heb om het te doen, herinner ik het me dat hij zei dat de deur open zou zijn. Ik probeer de klink en inderdaad, ik kan zo zijn appartement binnenstappen. Typisch voor hem om de nood om een deur te sluiten te negeren in deze achterbuurt. Ik wandel binnen, en probeer mij in het schemerdonker te oriënteren. Aangezien hij maar 3 kamers heeft en er in de eetkamer/keuken niemand is probeer ik een andere deur. Het blijkt de juiste te zijn. Even blijf ik in de deuropening staan om te het beeld te aanschouwen. Ik zie hem op bed liggen doordat het licht van een of andere neonreclame doorheen het raam op hem schijnt. Hij ligt te slapen op zijn rug. Een licht laken is enkel over zijn benen gedrapeerd waardoor zijn gespierde borstkas duidelijk zichtbaar is. Zijn getrainde buikspieren reiken tot aan een spannende zwarte boxershort. Dit aanzicht alleen al zorgt ervoor dat ik alles rondom mij wil vergeten, me enkel op het nu wil concentreren en me op hem wil storten. Ik doe mijn jas uit en gooi deze op de grond. mijn topje volgt al snel. Daarop volgen mijn sneakers en mijn jeans. In mijn zwarte lingerie wandel ik naar het bed toe en kruip tussen zijn benen. Ik probeer hem niet wakker te maken als mijn vingers zich om de rand van zijn boxer sluiten en ik deze langzaam omlaag trek.

Op het moment dat hij zijn kontje omhoog duwt zodat het mij vergemakkelijkt om zijn boxer uit te trekken weet ik dat hij wakker is.

“Kom je dan toch afscheid nemen?” Is het eerste wat hij tegen me zegt.

“Stil, ik wil nu niet praten.” Is mijn antwoord en om kracht aan mijn woorden te zetten neem ik zijn reeds harder wordende penis in mijn mond. Deze heeft slechts enkele likjes en draaien rond zijn eikel nodig om tot volledige sterkte te komen.

Verdomme wat smaakt hij lekker. De eerste druppel zilte voorvocht die ik op lik doet mijn vrouwelijkheid al samentrekken. Ik voel dat ik nat wordt en ik dit gevaarte dadelijk in mij wil. Deze keer stop ik niet meer. Zijn handen strelen ondertussen mijn haar. Hij gebruikt ze niet om het tempo te bepalen maar streelt me gewoon. Ik kom terug recht en ontdoe me van mijn beha. Mijn tepels priemen recht vooruit van opwinding. De volgende stap is dat ik recht sta en mij ook ontdoe van mij slip. Mijn geschoren poesje is nat van geilheid als ik mij terug laat zakken. Ik plaats mij over hem en reik met mijn rechterhand tussen mijn benen naar zijn hard lid. Ik plaats hem voor de ingang van mijn poesje en laat me tergend langzaam zakken. Ik voel zijn eikel binnendringen, millimeter per millimeter. Ik laat me zakken in 1 beweging tot hij helemaal in me zit. Zijn voorvocht en de natheid van mijn poesje laten dit zeer soepel gebeuren. Eenmaal helemaal in me blijf ik even doodstil zitten. Pas na enkele ogenblikken begin ik langzaam te bewegen en schuif ik lichtjes voor en achteruit. Ik kan het niet laten om mijn hoofd achterover te kantelen terwijl een zucht me ontsnapt. Eindelijk zit hij in me, voel ik hem mij helemaal opvullen. Mijn man, mijn thuis, alles lijkt niet meer te bestaan. Enkel hij die nu in mij zit, die ik wil berijden. Ik voel hoe zijn handen mijn borsten omvatten. Hij speelt met mijn tepels wat me nog geiler maakt dan dat ik al ben. Ik buig me naar voren zodat ik hem kan kussen. Onze monden vinden elkaar en beginnen dadelijk een vurig spel met elkaar. Zijn tong dringt bij mij naar binnen. Ik blijf ondertussen op en af schuiven. Ik kom telkens omhoog zodat hij net niet uit me schuift om daarna over de gehele lengte van zijn hardheid terug naar achter te schuiven zodat zij zo diep mogelijk in mijn zit. Met een heupbeweging rolt hij mij helemaal om zodat hij nu op me ligt. Al zoenend neemt hij mijn polsen vast en strekt ze over mijn hoofd uit. Hij pint ze met zijn brute kracht vast in de lakens en houd ze daar. Op datzelfde moment begint hij terug in me te stoten. Hij heeft nu controle en hij bepaalt het tempo nu en met een beestige honger duwt hij zichzelf zo diep hij kan in me telkens opnieuw en opnieuw . Ik klem mijn benen rond hem en beweeg mijn bekken mee op het ritme om zijn stoten telkens mee op te vangen. Ik voel mezelf op verlossing afgaan. Al die opgekropte emotie komt los. Zo hoort neuken te zijn. Vurig, passievol, begerig. Niet zoals gisteren met mijn man. Maar daar mag ik nu niet aan denken. Mijn emoties zijn nu hier. Met deze spierbundel die me zalig naar een hoogtepunt brengt. Zijn tong verplaatst zich naar mijn hals, naar mijn oorlel, en dat is het punt dat ik mezelf totaal verlies en het opgekropt orgasme door mijn lichaam raast. Een explosie van emoties en sensaties doorklieven me. Ook hij bereikt zijn hoogtepunt en met een laatste stoot voel ik hem mij vullen met zijn zaad. Straal na straal.

Hij blijft licht in mij stoten terwijl het laatste van mijn en zijn orgasme ons verbindt. Hij rolt van mij af en legt zich langs me. Hij trekt het laken over ons heen en met zijn sterk gespierde arm trekt hij me tegen zich aan. Lepeltje, lepeltje. Ik voel het zaad uit mij druppen en realiseer me nu pas dat we geen condoom hebben gebruikt. Even ben ik overmand door emoties en een traan rolt over mijn wang, niet wetend hoe ik hiermee moet omgaan. Het voelt zo goed om in zijn armen te liggen, al kennen we elkaar haast niet. Mijn man kent me door en door maar heeft me de laatste maanden/jaren niet laten voelen wat ik nu op enkele dagen heb doorgemaakt. Verlangen is vervangen door vertrouwen. Passie door zekerheid. Maar als ik iets met zekerheid weet, is dat het vuur dat net door me raasde toen ik Vincent bereed, het vuur is dat mij terug doet leven. Met een onzekere toekomst sluit ik mijn ogen en val ik als een blok bevredigt in slaap. Zorgen zijn voor later.

Graag reacties