Een Hete Zaterdag - 7

Het duurt nog zeker twee minuten totdat de knul zich op zijn zij draait. Daarmee rolt een duidelijk zwaar vermoeide Cinthia op het bed. Ze ligt rustig op haar zij te wachten op wat er verder gaat gebeuren. Lang hoeft ze niet te wachten. De rossige knul gaat van het bed af en die met het vele borsthaar neemt zijn plek in. Hij gaat achter haar liggen en laat er geen gras over groeien. Hij tilt haar bovenste been omhoog en schuift zijn staalharde pik soepeltjes haar opgewarmde grotje in. Dat deze nog vol zit met het sperma van zijn voorganger boeit hem blijkbaar niet. In tegenstelling tot de rossige knul, begint deze meteen flink te stoten. Hij neukt mijn meisje hard en meedogenloos. Hoewel Cinthia kreunt als een stoomlocomotief, vraag ik mij af of ze het nog wel meekrijgt. Haar ogen staan glazig en het lijkt of haar energieniveau naar een bedenkelijk laagtepunt is gezakt.

De vent achter haar zal het worst wezen. Die slet wilde geneukt worden en dan kan ze het krijgen ook. Hij stoot stevig door. Je hoort zijn ballen kletsen tegen haar onderlichaam. Hij beukt maar door. Vanwege het standje zie je zijn pik goed in en uit het kutje van Cinthia gaan. Zijn pik is al helemaal wit van het nog aanwezige zaad en de geiligheid van mijn vriendin, dat ze maar aan blijft maken. De camera’s maken er dankbaar gebruik van. Het kost ze geen enkele moeite om hier mooie plaatjes van te maken. Na vijftien minuten houdt de man het niet meer. Hij trekt zijn pik uit haar gleuf en spuit een aantal stevige stralen sperma op haar kutje. Haar mooie strakke schaamlippen zijn nu bedekt met de plakkerige witte substantie, waardoor het nauwelijks nog opvalt dat er ook nog sperma uit haar kutje naar buiten sijpelt. Hij rolt van haar weg en gaat van het bed af. Cinthia rolt daardoor op haar rug. Ze is duidelijk helemaal uitgeteld.

De knul met de geschoren pik maakt al aanstalten om zijn camera aan iemand anders te geven. Hij is de laatste van het gezelschap die nog voor de tweede keer over mijn meisje wil gaan. De teleurstelling bij hem is dan ook groot als de leider met zijn hoofd schudt.
“Ze kan niet meer. We hebben meer dan voldoende geweldig materiaal. Dit wordt een absolute kastrekker. We zijn klaar voor vandaag.”
Ze kleden zich aan en beginnen hun materiaal op te bergen. Ik dacht dat ze mij nu wel los zouden maken. Niet dus. Ook Cinthia krijgt geen aandacht meer. Die ligt totaal uitgeteld, met open ogen op het bed. Ze werken super efficiënt. In minder dan geen tijd zit alles in de daarvoor bedoelde koffers en is alles opgeladen op een karretje. De leider heeft een tasje waar hij een ongelooflijk grote stapel geld uit haalt. Allemaal briefjes van vijftig euro. Hij telt het bedrag dat ons in het vooruitzicht is gesteld, nauwkeurig af. Hij telt het zelfs nog een keer na. Vijfentwintighonderd euro, vijftig briefjes van vijftig euro gooit hij achteloos naast Cinthia op het bed. Het resterende geld doet hij terug in het tasje. Hij richt zich nog tot mij.

“Dankjewel dat we die prachtige vriendin van jou hebben mogen gebruiken. Zo’n knappe meid hebben we al lang niet meer weten te strikken. Ze heeft onze verwachtingen ook nog eens ruimschoots overtroffen. Zelden hebben we zo’n gewillig sletje in bed gehad. Ze is een natuurtalent. En dat voor een schijntje. Normaal moeten we veel meer bieden om een stel over de brug te krijgen. We gaan een ontzettende grote winst maken met deze opnames.”
Zelfs nu het klaar is moet ik toch nog even gekleineerd worden. Alsof dat nog niet genoeg gedaan is.
“Bedankt en een prettig leven nog. O, ja. Je vriendin maakt je misschien wel los. Als ze nog in je geïnteresseerd is natuurlijk. De kamer kon alleen per nacht gehuurd worden, dus neem jullie tijd. Jullie kunnen overnachten als jullie dat willen, als jullie morgen voor tien uur maar weg zijn. De kamer is overigens al betaald. Tot ziens.”

Er valt een serene stilte als de jongens de kamer verlaten hebben. Cinthia begint haar adem onder controle te krijgen. Haar borst gaat steeds minder snel op en neer. Ik zit mij nog steeds te verbijten. Het hulpeloos vastgebonden zitten doet meer met een mens dan ik ooit had kunnen vermoeden. Het duurt nog zeker vijf minuten voordat Cinthia begint te bewegen. Langzaam stijgt haar energiemeter weer en heb ik het idee dat ze weer wat van haar omgeving begint mee te krijgen. Het duurt nu ook niet meer lang voordat er weer glans in haar ogen komt en ze bewust om zich heen kijkt. Ze kijkt eerst naar mij en dan naar het geld. Ze begint te glunderen bij het zien van al die gele briefjes. Ze komt in beweging en kruipt, zij het enigszins moeizaam, van het bed af. Meteen komt ze op mij af.
“Het is ons gelukt, schat. We hebben vijfentwintighonderd euro verdiend.”

Ondertussen begint ze aan de kabelbinders te pulken. Snapt dat dom mens dan niet dat je die zo niet los krijgt. Blijkbaar niet. Ze frunnikt maar door aan de sluiting. Waarom trekt ze niet eerst die tape van mijn mond? Ik heb zo de behoefte om mijn woede te ventileren. Haar helemaal verrot schelden zal mijn frustratie wellicht enigszins bedaren.
“Volgens mij was ik even van de kaart. Ik heb niet eens gemerkt dat die jongens vertrokken zijn. Hoe gaan die dingen los? Er zit geen beweging in.”
Wellicht is het voor Cinthia ook maar beter dat ze de kabelbinders niet los krijgt. Op dit moment kan ik met plezier haar nek dichtknijpen. Ze houdt ook nog eens niet op met kwebbelen.
“Volgens mij heb ik mij heel eventjes mee laten slepen. Ik was ook zo zenuwachtig. We hebben het geld. Dat is misschien al genoeg voor de dakkapel. Wacht even.”
Cinthia loopt weer weg en grabbelt in haar handtasje. Wat nou, ‘eventjes laten meeslepen.’ Hoezo, ‘ik was zo zenuwachtig.’ In het begin heel even misschien. Zo naïef kan ze echt niet zijn. Denkt ze dat ik gek ben. Dat ik niet doorhad wat er zich voor mijn ogen heeft afgespeeld. Hoe dom denkt ze dat ik ben.

Ze loopt terug naar mij. Sperma zoekt langzaam een weg naar beneden langs de binnenkant van haar benen. Het helder licht heeft in ieder geval haar nagelknipschaartje gepakt. Natuurlijk prikt ze eerst in mijn arm, voordat ze de eerste kabelbinder doorknipt. Nu ze doorheeft hoe het werkt, knipt ze meteen ook mijn andere arm los. Ik trek snel de tape van mijn mond en haal de van speeksel doordrenkte prop uit mijn mond. Ik beheers me om niet tegen Cinthia uit te vallen. Mijn benen zitten nog vast en ik wil niet het risico lopen dat ze mij alsnog hier achter laat. Nog twee keer knippen en ik ben los. Cinthia komt recht en ik sta meteen op. Ze wil haar armen om mij heen slaan, maar ik duw haar weg. Haar lach verdwijnt meteen. Ze kijkt verschrikt naar mij. Het kan toch niet zo zijn dat ze nu pas doorheeft dat ik pislink ben.
“Schat, wat is ...”

Nu is het mijn beurt om mijn vinger uit te steken. Mijn boze blik zal ook meegewerkt hebben dat ze haar mond houdt. Dan ga ik helemaal los.
“Vuile rot hoer. Denk je echt dat ik niet doorhad dat jij je helemaal hebt laten gaan. Dat jij alleen maar hebt zitten genieten van de seks. Geen moment heb je het voor het geld gedaan, maar voor je eigen gerief. Je hebt mij vernederd en gekrenkt. Ik walg van jou. Ik wil je slettenkop nooit meer zien!”
Cinthia begint te huilen. Ze probeert mij nog op ander gedachten te brengen, maar ze komt niet verder dan “maar schat...” Ik duw haar nogmaals en ze valt op het bed, midden in het hoerengeld. Ze kijkt nu echt verschrikt. Het is ook niet meer te missen dat ik het echt meen.

“Ongelooflijk dat ik de rest van mijn leven met jou door wilde gaan. Nu weet ik wat een overspelige heks dat jij bent. Dacht je nu echt hiermee weg te komen. Twee jaar van mijn leven is helemaal naar de kloten. Die tijd had ik beter kunnen besteden aan een trouwe vriendin. Eentje die wel om mij geeft. Die wel respect voor mij heeft en niet geniet terwijl ze zich niet suf laat neuken door andere mannen. Je laat ze verdomme seksuele handelingen verrichten die je mij nooit hebt toegestaan. Zonder condoom nog wel. Ik wijs naar haar glibberende spleetje. Je hebt geen idee hoe je mij daarmee hebt gekwetst. Je zoekt het maar uit. Ik ga naar huis. Kom mij niet achterna, neem geen contact met mij op. Ik ben helemaal klaar met jou.”

Ik stop mijn gefrustreerde pik terug in mijn korte broek. Cinthia kijkt alsof ze het echt niet kan geloven. Als ze dit niet heeft zien aankomen, dan is er echt iets mis met haar. Ik draai mij om en loop weg. Zonder om te kijken verlaat ik de vervloekte hotelkamer. De zon doet pijn aan mijn ogen als ik naar buiten loop. Verdomme, heb ik mijn zonnebril op de goed gekoelde kamer laten liggen. Jammer dan. Verdwaasd haast ik mij naar de parkeergarage. Gepiep van remmende banden haalt mij uit mijn gedachten. Bij het wegrijden uit het parkeervak heb ik bijna een ongeluk veroorzaakt. Daardoor realiseer ik mij dat ik niet alleen in het verkeer ben. Dat ik mijzelf dood rij is een ding, maar er hoeven geen andere mensen de dupe te worden van mijn gemoedstoestand. Hoe moeilijk ook, ik dwing mijzelf te concentreren op het verkeer en kom zowaar veilig thuis. Daar ga ik meteen naar de drankenkast. Geen speciaal bier deze keer en ook geen wijn. De fles whisky spreekt mij het beste aan. De moeite van een glas pakken neem ik mij niet. Ik neem een flinke slok. Het goudheldere vocht brandt heerlijk in mijn keel als ik het doorslik. Heerlijk. Jammer dat ik maar vier flessen op voorraad heb.