Gewraakte Vrijheid

'Vince!' riep ik vanuit de waskamer. 'Haal die papiertjes nou eens uit je broekzak voor je die in de wasmachine gooit!' Met een zucht plukte ik de witte pluisjes van de stof. 'Anders controleer je de zakken een keer voor je 'm aanzet, Annika.' snauwde Vince geërgerd terug. 'Het is toch een kleine moeite om dat er even uit te halen?' zei ik, bijna onhoorbaar. Vince had het echter toch gehoord. 'Als het zo'n kleine moeite is, wat zeik je dan? Je laat zelf ook altijd je zooi slingeren. Ruim dat eerst maar eens op voor je mij ergens op aanspreekt.' Misschien had ik het inderdaad zelf moeten doen, dacht ik. Toen ik de was had opgehangen, besloot ik even een luchtje te gaan scheppen. 'Ik ga even naar zee.' zei ik tegen Vince, die als een zombie naar zijn computerscherm staarde. Zonder op te kijken gebaarde hij dat ik de deur dicht moest doen. Ik sloeg mijn ogen neer. 'Rot op, jezus!' snauwde hij toen ik niet snel genoeg was. Vince zat als het aan hem lag, dag en nacht achter het vettige beeldscherm in zijn gamekamer om online spellen te spelen.

Ik pakte mijn jas van de haak, propte de huissleutels in één van de zakken en trok de voordeur achter me dicht. Ik stapte in mijn auto en reed weg. Als ik me eenzaam of verdrietig voelde, reed ik naar de duinen om bij de zee mijn hoofd leeg te maken. In de duinen voelde ik me altijd rustig. Ik besloot eens naar een ander deel van het strand te rijden en ik parkeerde de auto op de verder lege parkeerplaats. Ik rende met tranen in mijn ogen de trap op. Toen ik boven kwam, ging de zon juist onder in een prachtig kabbelende zee. Meteen dreven al mijn nare emoties weg. Het zand waar ik ging zitten was droog en zacht. Ik rustte mijn hoofd op mijn knieën, mijn vingers door het zand woelend. De zachtjes rollende golven hadden een rustgevende werking op mijn geest. Ze deden me vergeten dat ik mijn plek in de wereld niet durfde te vinden. Vince had een beklemmende grip op mij en mijn gedrag. Dat wilde ik voor mezelf nooit toegeven, en reageerde dat onbewust op mezelf af. Maar het lag nooit aan Vince, want ik hield van hem, en vergaf hem alles wat hij me ooit had aangedaan.

Volgens anderen was ik een mooie meid om te zien. Mijn van nature golvende, blonde haar en donkerblauwe ogen gaven me een speels voorkomen. Ik was 23 en werd door anderen vaak beschreven als 'zorgzaam en hartelijk'. Niet mijn woorden; ik vond mezelf een botte trut. Wellicht onterecht, maar dat zou ik destijds nooit over mezelf gezegd hebben. Ik deed er niet toe, vond ik, en er was nog nooit iemand geweest die mijn gedachten had willen veranderen. Alle fouten die ik maakte, rekende ik mijzelf hard aan. Zelfs Vince had nooit echte waardering voor me uitgesproken. Eigenlijk kon ik mij niet eens goed bedenken waarom ik bij hem was, maar dat wilde ik ook niet.

De wind waaide zachtjes door mijn haren, en toen ik mijn ogen opende, voelde ik me even vrijer dan ooit tevoren. De gedachte aan Vince deed me fronsen. 'Wat doe ik nog bij hem?' had ik mezelf hardop afgevraagd. Ik verborg mijn hoofd tussen mijn opgetrokken knieën en sloeg mijn armen eromheen. Een traan rolde van mijn wang in het zand en ik zag met een wazige blik hoe het zand eraan vastkleefde. Ik droogde mijn wangen en keek naar de onophoudelijke branding, terwijl ik ineengedoken zachtjes heen en weer schommelde.

'Alles oké?' zei een stem, die me deed schrikken. Ik knikte en wendde mijn blik af in de hoop dat de man weer zou vertrekken. Ik was hier ten slotte gekomen om alleen te zijn.
'Sorry, ik wilde je niet laten schrikken. Mag ik even bij je komen zitten?' zei de onbekende man. Ik slikte de brok in mijn keel weg en zei: 'Oké.'

De man ging ongeveer een meter van me af in het zand zitten en uit mijn ooghoek zag ik dat hij naar de horizon keek. 'Prachtig plekje hier hè?'
Ik knikte. 'Ja, vind ik ook.' zei ik, en ontsteld door de aanwezigheid van de man die ik niet kende, probeerde ik te bedenken hoe ik hier weg kon komen. Of ik hem kon laten vertrekken.
'Als je wilt dat ik wegga, moet je het zeggen hoor. Ik zag je hier zitten, en het leek alsof je verdrietig was. Als je ergens over wilt praten, dan luister ik naar je.' Even was het stil. Ik begreep totaal niet waarom hij naar mijn onbeduidende dilemma's wilde luisteren.

'Maar als je dat niet wilt, begrijp ik dat. Dan schud je gewoon je hoofd, en dan ga ik, goed?' Ik knikte wederom. Zijn woorden stelden me lichtelijk gerust.
'Nare dag gehad?' vroeg de man, op zachte toon. Ik had hem nog altijd niet aangekeken, en had geen idee welk gezicht er bij deze stem hoorde. Ik haalde mijn schouders op.
'Ik zal je niets doen, nogmaals, als je wilt dat ik ga, mag je het heus zeggen.' zei hij vriendelijk. Iets aan zijn stem klonk zo veilig, dat ik toch niet wilde dat hij ging.
'Nee.' zei ik zacht. 'Ik ben gewoon...'
'Verlegen?' zei de man lachend. Ik knikte. 'Dat geeft toch niets. Ik zal me eerst eens voorstellen. Ik ben Niklas.'

Ik keek naar de uitgestoken hand en na een korte aarzeling, pakte ik deze vast.
'Ik ben Annika.' zei ik, nog zachter dan voorheen.
'Annika, wauw, mooie naam. Wat betekent het?'
'Het betekent “lief”, geloof ik.'
'Dat geloof ik meteen.'
Ik glimlachte, en staarde naar de horizon. Ik wilde wel praten, maar ik wilde mensen nooit opzadelen met mijn onbelangrijke problemen.
'Ik had even een plek nodig om tot rust te komen.' zei Niklas. 'Jij ook, gok ik?'
Ik voelde me onnozel dat ik niet echt deelnam aan het gesprek.
'Ja, ik kom hier soms als ik het nodig heb.'

Toen hij de andere kant op keek, wierp ik een vluchtige blik op zijn zijaanzicht. Tot mijn verbazing zag hij er een stuk beter uit dan ik had verwacht. Ik schatte hem eind dertig. Hij droeg een bruin pilot jack met denim jeans en hij had zo'n opgeschoren kapsel met het langere haar bovenop achterover gekamd. Behoorlijk modern, maar ik vond het wel leuk. Het korte baardje maakte zijn look perfect af. Nu viel ik doorgaans niet op de knapste mannen, maar tot mijn verbazing voelde ik me ontzettend opgelaten, nu zijn uitstraling mij plat sloeg als een vlieg onder een slipper.

Ik keek snel de andere kant op toen hij zijn blik weer op mij richtte.
'Kan ik misschien iets voor je doen?' vroeg hij aarzelend.
Wat moest ik daar nou op zeggen? 'Hoe bedoel je?' vroeg ik, terwijl onze blikken een vluchtig moment kruisten. Alsof mijn hart werd geraakt door Cupido's pijl, berispte ik mezelf om deze naïeve gevoelens.

'Soms kan een knuffel helpen. Ik bedoel, ik wil niet als een smeerlap overkomen, maar je ziet eruit alsof je best een arm om je heen kunt gebruiken.' Zijn stem klonk oprecht en vriendelijk.
'Dat vind ik heel aardig, maar het is wel een beetje raar, toch?' veronderstelde ik.
'Ja, ik had al zo het idee dat het je wat raar toe leek. Misschien helpt het als ik uitleg waarom ik je zo benader. Mijn jongere zusje heeft jaren geleden erg in de put gezeten, en ik heb haar nooit geholpen.' Ik hoorde de emotie in zijn stem zich opbouwen. 'Op een dag was het gewoon te laat, ze wilde niet meer. Ik wist het al voor ik mijn telefoon opnam. Ik heb me er altijd schuldig over gevoeld dat ik niets deed, ondanks dat ik haar leed wel zag.'

Zijn woorden kwamen best hard aan, maar op een andere manier stelden ze me gerust.
'Dat klinkt heftig. Maar het is toch niet jouw schuld?' Ik probeerde hem onopvallend te bestuderen terwijl hij naar de horizon staarde.
'Niet mijn schuld, nee, maar niet helpen maakt je indirect toch medeplichtig.' zei hij op zachte toon.
'Je kunt het verleden niet veranderen... Sorry, dat klinkt wel heel afgezaagd, hè?'
Niklas glimlachte naar me. 'Geeft niet. Het is wel zo. Er valt niets meer aan te doen... Maar je mag daarom best vertellen wat jou hier bracht vanavond.'
'Ik had even wat rust nodig. Mijn vriend, is soms een beetje bot, en ik kan daar niet altijd goed mee omgaan.'

De schemer kwam op, nu de zon praktisch verdwenen was en de lucht blauwroze kleurde.
'Oh, dat klinkt niet prettig. Wil je vertellen wat hij heeft gezegd?'
'Ik sprak hem ergens op aan, maar hij legde de schuld bij mij. En misschien had hij wel gelijk, maar het was al de derde keer vandaag dat hij me afsnauwde, dus ik wilde even weg.'

'Wat vind je leuk aan hem?' vroeg hij toen.
Ik dacht even na en sloeg mijn ogen neer. 'In het begin was hij heel lief voor me. Maar de laatste tijd gaat het niet zo lekker.' Mijn onderlip trilde en uit alle macht wilde ik voorkomen dat ik moest huilen.

Zonder iets te zeggen ging hij dichterbij me zitten en sloeg een arm om me heen. Hij trok me tegen zich aan. Zo een genegenheid had ik in tijden niet van iemand ervaren.
'Je laat je er niet onderlopen, toch? Jij mag er ook zijn, net als ieder ander mens.' zei Niklas zacht. Ik knikte, maar zijn positieve aandacht ontroerde me en de tranen kwamen toch. Hij pakte mijn kin met zijn hand en duwde mijn hoofd een beetje omhoog, zodat hij me kon aankijken.
'Als hij jou niet waard is, dan hoef je niet bij hem te blijven hè?' Door mijn tranen heen zag ik zijn oprechte medeleven.

Hij sloeg zijn twee armen om me heen en knuffelde me. Zijn aangename geur drong mijn neus binnen. Ik kreeg het lichtelijk benauwd doordat hij me tegen zich aandrukte, maar ik vond het niet erg. Ik was in mijn leven nog nooit zo behandeld door iemand, en vroeg me af waar ik dat aan te danken had. Ik had geen idee dat er mensen zoals Niklas waren. Maar ik bedacht me ook wel, dat hij ditzelfde vast niet had gedaan bij een 55-jarige vrouw die hier met dezelfde emoties zou hebben gezeten.

'Ik ben hier in de avond vaak te vinden, oké? Als je wilt praten, kom je maar.' zei hij toen.
'Dank je.' was het enige dat ik kon uitbrengen. Ik sloeg een arm om hem heen en trok hem nog dichter tegen me aan. 'Dank je wel.' fluisterde ik. Ik wilde nog niet dat hij ging en met mijn ogen dicht genoot ik van het vredige moment. De golven rolden nog steeds op het land aan, maar het klonk nog serener dan hiervoor.

Voor een kort moment bevreemde deze hele situatie mij. Ik had juist vandaag besloten naar een ander deel van het strand te gaan, en daar was ineens een man die uit het niets oog had voor mijn problemen. Ik word dadelijk wakker uit deze vreemde droom, dacht ik.

'Gaat het weer een beetje?' zei Niklas toen we een tijdje hadden geknuffeld. Hij liet me los en zocht mijn ogen. Toen ik mijn ogen op hem richtte en onze blikken elkaar kruisten, stokte mijn adem en leek de tijd stil te staan. We keken elkaar enkele seconden aan en het schoot door mijn hoofd dat deze droom wel echt overdreven romantisch was. Ik werd echter niet wakker, en dit besef deed mijn handen trillen.

'Mag ik vragen hoe oud je bent?' vroeg ik om de spanning te doorbreken.
Niklas glimlachte. 'Zeker. Wil je het proberen te raden?' zei hij toen lachend.
'Oh, daar ben ik echt slecht in hoor, maar ik wil best een trieste poging wagen.' Ik lachte, op een manier zoals ik lang niet gelachen had. En het voelde fijn.
'Ja, doe dat! Ik ben benieuwd!' riep hij enthousiast.
'Oké.' ik bestudeerde hem aandachtig, waardoor we allebei in de lach schoten.
'Nou?' zei Niklas ongeduldig.
'Eehhmm, ik denk, 35?' zei ik met half dichtgeknepen ogen.
'Ha, goede poging wel! Ik ben 36!' lachte hij.
'No way! Ik dacht, ik schat een jaartje onder mijn eerste gedachte!'
'En jij? Je ziet er jong uit. Vind je het niet vervelend dat ik zo oud ben?'
'Oud? Hou op joh, je bent vast en zeker nog niet eens halverwege je leven.' zei ik, en poogde een knipoog te geven.
'Nou ja, er zijn heel wat meiden die afknappen op mannen die wat ouder zijn. Het is ook niet zo dat ik per se op jonge meiden val, hoor.'
'Val je dan wel op mij?' grapte ik.
Niklas lachte. 'Hoe oud was je nou? Ik schat je ongeveer... 19?'
'Ik ben 23.' zei ik.
'Ah, je ziet er jonger uit, vind ik.' zei hij ietwat verbaasd.
'Dank je wel.'
'Waar woon je eigenlijk, als ik vragen mag?' vroeg hij ingetogen.
'Hier vlakbij, in Zevenmeren. Jij?'
'Oh ja, dat is niet ver, nee. Ik woon hier in Vlierdaal.'
'Leuk! Ik heb je nog nooit gezien, volgens mij.'
'Ik jou jammer genoeg ook niet.' zei hij lachend. Ik glimlachte.

Ik zag hoe hij naar me keek me toen ik mijn blik op de zee richtte, en het maakte me onzeker. Ik trok mijn jas wat verder dicht.
'Heb je het koud?' vroeg Niklas.
'Oh, nee dat niet.' Shit, waarom was ik hier zo slecht in, dacht ik.
'Je hoeft niet onzeker te zijn, hoor. Je ziet er goed uit, en dat is een understatement.'
'Dank je. Jij ook.' zei ik, terwijl ik het bloed naar mijn wangen voelde stromen.
'Vergeef me als het brutaal is wat ik nu ga vragen, maar... Zou ik misschien je nummer mogen?'
Mijn hart maakte een sprongetje en ik moest moeite doen om niet meteen enthousiast een confettikanon open te schieten. 'Ja hoor.' zei ik koeltjes.
Hij pakte zijn telefoon en gaf hem aan mij om mijn nummer erin te zetten. Ik drukte op het hoorntje om zijn nummer dan ook meteen te hebben. 'Slim!' zei hij. 'Dank je, Annika.' 'Jij bedankt, Niklas. Ik ben nog nooit zo vriendelijk behandeld.' Ik glimlachte even naar hem. 'Blij dat ik je tegenkwam.'

We zaten nog even en toen al het licht verdwenen was, besloot ik naar huis te gaan. Ik groette hem en liep met een gelukzalig gevoel de duin af, naar mijn auto. Ik keek even om, en zag dat hij ook achterom keek. Ik zwaaide en stapte toen in. Toen ik wegreed, besefte ik bijna te laat dat ik mijn autolampen niet eens aan had gezet. Niklas had me kriebels gegeven. Ik probeerde me echter wel te realiseren dat ik wellicht niets meer van hem zou horen. Toen ik thuis aan kwam, zat niets me nog dwars. Vince zat boven en ik vleide me neer op ons bed. Eigenlijk wilde ik meteen een bericht sturen naar Niklas, maar ik had geen idee wát. Nog voor ik iets kon bedenken, zoemde mijn telefoon in mijn broekzak. 'Zal het?' zei ik hardop tegen mezelf. Ik opende Whatsapp en mijn hart maakte wederom een sprongetje.

'Hey Annika, ik ben blij dat ik je vanavond ben tegengekomen, al was het niet in de ideale omstandigheden...' las zijn bericht.
Met trillende vingers begon ik te typen.
'Hey Nicholas, wat een lief berichtje! Ik had geluk dat je me aansprak, je hebt mijn vertrouwen in de mensheid hersteld! x' stuurde ik terug.
'Dat is wel een erg groot compliment hoor. Soms dient zich een situatie voor, waarin je een ander gewoon moet helpen, vind ik. Oh, en je schrijft het als Niklas.' Hij stuurde een knipoog om niet te serieus over te komen, dacht ik. Ik sloeg mijn handen voor mijn ogen.
'Oh shit! Mijn excuses, Niklas. Maar ik meende het wel, ik denk dat er maar weinig mensen zoals jij zijn.'
'Nee joh, geeft niets. Het is ook wel een ongebruikelijke schrijfwijze. En, als ik eerlijk ben, denk ik dat er maar weinig vrouwen als jij zijn, Annika (schrijf ik jouw naam wel goed?)'
Mijn hart bonsde in mijn keel, Ik klikte vlug op zijn profielfoto. Hij stond op een grote rots, in een t-shirt en spijkerbroek. Vanonder de mouw van zijn t-shirt stak een stukje tatoeage, dat meteen mijn interesse wekte. Ik ging terug naar het gesprek en typte zo vlug als ik kon.

'Zeker, dat schrijf je goed. En dank je voor je compliment. Maar eh, zie ik op jouw foto nou een tatoeage?' Mijn ogen flitsten over de tekst om fouten op te sporen, en goedkeurend drukte ik op 'verzenden'.
'Ja klopt, ik heb er twee. Hou je van tattoo's en/of piercings?' antwoordde hij.
'Gaaf! Heb je een betere foto ervan? Ik hou er wel van, maar meer dan de ene piercing die ik heb is er nog niet van gekomen. Vince vindt het ook maar niets.'

Hij had mijn bericht weliswaar meteen gelezen, maar na twee minuten had ik nog geen reactie. Misschien was hij erop afgeknapt dat ik over Vince begon. 'Domme muts die je bent!' hekelde ik naar mezelf.
Plots verscheen er een foto in beeld. Toen deze geladen was klikte ik erop. Het was een foto van zijn tatoeages. De ene op zijn arm was feitelijk een kunstwerk. Het was een watergolf, verwerkt in het oppervlak van de maan. De andere zat op zijn zij, en bestond uit een combinatie van runen, in de vorm van een cirkel. We praatten wat over de betekenis van zijn tatoeages en langzaamaan leerde ik hem wat meer kennen. Inmiddels was het vijf over twaalf 's nachts, en des te langer we praatten, des te meer gevoelens zich ontwikkelden.

'Hoe komt het eigenlijk dat je single bent?' vroeg ik, om het onderwerp te veranderen.
'Ik heb drie jaar lang een relatie gehad, maar ze is vier maanden geleden bij me weggegaan. Toen haar moeder een jaar daarvoor overleed, groeiden we uit elkaar.'
'Wat een nare tijd moet dat geweest zijn... Was je niet onwijs verdrietig dat ze er een eind aan maakte?'
'Niet echt eigenlijk. Sinds die gebeurtenis groeiden we al van elkaar af. We hadden niet de energie om er echt werk in te steken. Ik had er ook geen behoefte aan. Tja, dan houdt het toch ergens op.'

'Kan ik me voorstellen. Gelukkig maar, dat het geen moeizame breuk was. Soms wou ik dat ik de kracht had om weg te gaan bij Vince, maar iets houdt me hier...'
'De kracht? Bedoel je dat hij daar de overhand in heeft?'
'Ja ik denk het. Hij is een beetje de baas van ons twee. Al denk ik niet dat hij het zou merken als ik weg zou zijn. Hij zou het pas merken, als de afwas zich opstapelt en er geen wassen meer gedraaid worden, of de kruimels op de vloer zich opstapelen.'
'Haha, dat klinkt eigenlijk best triest. Waarom blijf je bij hem?'
'Omdat ik het hier ken, en ik ben bang dat ik er spijt van zal krijgen als ik weg zou gaan.'

'Je zou het kunnen testen, hoeveel hij om je geeft...'
'Hoe bedoel je?' vroeg ik met gefronste wenkbrauwen.
'Dan kom je gewoon stiekem een dagje hier, en als hij niet merkt dat je weg bent, dan weet je toch genoeg? Dan weet je dat hij niet écht om je geeft, en jij je eigen weg in het leven moet vinden, zonder Vince als blok aan je been.'

Zijn idee deed me hardop lachen, maar het kippenvel dat zich over mijn hele lichaam verspreidde, gaf aan dat het me toch aansprak.
'Dat is waar. Wanneer heb je tijd?' stuurde ik met een knipoogje erbij, toen ik het bloed door mijn oren hoorde pompen.
'Morgen?' Mijn adem stokte. In een flits schoten er beelden door mijn hoofd, hoe fijn zou het zijn om met iemand een dag door te brengen die mijn gezelschap oprecht waardeerde. Wel ja, tot nu in ieder geval.
'Meen je dat?'
'Absoluut. Gewoon een luie zondag bij mij thuis. We kunnen wat Netflix kijken, of een spel spelen. Wat je maar wilt. Geen verplichtingen, geen verwachtingen...'

Mijn hart schreeuwde 'JA!', en mijn hoofd fluisterde het, zodat Vince het niet zou horen.
'Klinkt goed, ik ben voor! Hoe laat is huize Niklas open voor bezoek?'
'Haha! Je bent welkom op welke tijd je wilt komen. Ik ben doorgaans in het weekend rond 9 uur wakker als ik geen plannen heb.'
'Top! Zal ik er om 10 uur zijn dan?'
'Prima, wat lust je graag?'
'Ik lust graag broodjes, en ik drink altijd water. Lekker goedkoop.'
'Dat wel. Ik haal wel even wat, morgenvroeg. Zie ik je morgen, Annika!'
Hij stuurde zijn adres en ging offline. De kriebels vlogen als een kudde wilde koeien door mijn buik. Ik kon niet wachten, en ik hoefde Vince niet eens iets te vertellen. Die sliep altijd lang uit en zat dan onophoudelijk achter zijn beeldscherm.

De volgende ochtend werd ik al vroeg wakker. Ik keek op de klok en zag dat het half acht was. Ik kroop uit bed zonder Vince te wekken, pakte een stapeltje kleren uit de kast en sloop de trap af. Toen ik op de bank lag, fantaseerde ik over hoe het zou gaan bij Niklas. Stiekem vond ik het erg interessant dat hij ouder was dan ik. Ik zag al helemaal voor me dat we zouden zoenen. Toch voelde ik me een beetje raar over de manier waarop. Ik was het totaal niet gewend om mijn ware gevoelens te uiten, laat staan bij een vreemde te huilen. Ik hoopte dat hij daar maar niet weer over zou beginnen. We hadden zo'n leuk gesprek gehad via onze berichtjes, vond ik.

Om vijf voor tien stond ik voor zijn huis. Ik was nog nooit zo zenuwachtig geweest. Ik bekeek het huis. Niet groot, niet klein, best modern. Niet zo mijn stijl, maar ik was nog veel nieuwsgieriger naar de binnenkant. Ik liep het tuinpadje op en toen ik juist wilde aanbellen, zag ik door het raam van de deur dat Niklas eraan kwam lopen.

'Goeiemorgen!' zei hij opgewekt toen hij de deur open deed.
'Hey, goedemorgen! Ik wilde net aanbellen.' lachte ik.
'Kom erin, loop maar door naar de woonkamer hoor.' Hij klonk erg opgewekt, wat mijn zenuwen iets deed kalmeren.

Ik liep de woonkamer in en het viel me op dat hier echt een man woonde. Veel donkere kleuren en ruwe materialen als hout en staal, maar wel netjes. Goedgekeurd, dacht ik. Ik stelde me even voor dat hier ook spullen van zijn ex hadden gestaan, want het zag er enigszins leeg uit.
'Wauw, je hebt een mooi huis, hoor!'
'Dank je wel. Ik moet het nog een beetje herinrichten. Wil je iets drinken?'
'Ja, graag. Water is prima.'

Even later kwam hij met twee glazen water aan lopen en gebaarde dat ik kon gaan zitten. Ik ging op de bank zitten en Niklas ging op een leren stoel zitten. Hij had een schaal vol verse broodjes en een bakje met vers fruit op tafel gezet. Ongemakkelijk nam ik een slok water. Ik klapte nu al dicht en zocht koortsachtig naar iets dat ik kon zeggen.

'Daar zitten we dan. Als je honger hebt, moet je gewoon pakken hoor. Ik neem even een croissantje.' zei hij vriendelijk. Met zijn mond halfvol vroeg hij: 'Zei je vriend nog iets over dat je weg ging?'
'Nee, hij ligt altijd tot het middaguur in bed in het weekend. Ik zal straks wel een berichtje krijgen, denk ik.' zei ik, en ik pakte een chocoladebroodje van de schaal.

'Ik ben benieuwd of hij je gaat missen. Onbegrijpelijk hoe hij met je omgaat, Annika. Wat ik van jou heb gehoord, lijkt hij me geen geschikte partner.'
'Tja... Hij was niet altijd zo. Maar laten we het ergens anders over hebben.' zei ik met een glimlach.
'Je hebt gelijk.' zei Niklas beslist.

We kletsten wat en voor we het wisten, waren er al een paar uren omgevlogen.
'Hé, maar je vertelde dat je boven een telescoop hebt staan?' vroeg ik geïnteresseerd.
'Ja! Het is geen hele beste, hij is van mijn vader geweest. Maar ik heb er menig object door bekeken.' zei hij enthousiast. Hij pakte mijn hand en trok me mee naar boven. De bovenverdieping was even netjes en leeg als beneden. Toen we de steile zoldertrap opliepen, wierp ik een blik op zijn onwijs lekkere kontje. Even schoot het door me heen dat ik hem wel naakt zou willen zien. Die gedachte wuifde ik ook snel weer weg: ik was niet gekomen om ontrouw te zijn.

'Dit is 'm dan. De oude Polarex.' zei hij vol trots, toen we bovenkwamen. Het rook er lekker, alsof de zon er vaak had geschenen.Vol bewondering bekeek ik het ding. 'Echt gaaf. Jammer dat het nu niet donker is!' zei ik.

'We kunnen vanavond eens kijken of het helder is. Het is tot nu toe redelijk zonnig geweest.' stelde hij voor.
'Ja, goed idee!' Het leek me tof om door zo'n oude telescoop naar de nachthemel te turen.
Ik keek in het rond, en pas toen viel het me op hoe groot de zolder was. Er stond een opgemaakt logeerbed en langs één schuine wand stonden allerlei dozen.

'Krijg je vaak logees?' zei ik, naar het bed kijkend.
'Nee, zelden. Mijn nichtje van tien is wel eens blijven logeren. Eigenlijk was het een bed van mijn ex-vriendin, maar zij wilde het bed niet hebben.'
'Best een groot bed. Heb je zelf een groot bed?'
'Nee, kleiner dan deze, zelfs. Maar ik ben te lui om de bedden om te wisselen.' lachte hij.
Ik liep naar het bed en ging erop liggen. 'Ik zou het toch maar doen. Deze ligt erg lekker!'

Hij nam een aanloopje en sprong op het grote bed, die met een harde krak doorzakte. Ik sloeg mijn handen voor mijn mond en kon mijn lach niet bedwingen. We schaterden het uit en door de vorm die het bed nu had, rolde ik zijn kant op. Lachend sloeg hij zijn armen om me heen. 'Dit ligt inderdaad best lekker.' zei hij toen ik hem aankeek.
'Vind ik ook.' Ik lag nu met mijn buik tegen zijn buik, wat mijn hartslag deed versnellen.

'Dit is de eerste keer dat ik met zo'n jonge meid in bed lig.' Hij keek me aan, met een blik waaruit ik afleidde dat het hem wel beviel. Als het natuurkundig gezien mogelijk was geweest, waren de vonken er letterlijk vanaf gevlogen. 'Echt? Ik zou bijna denken dat er iedere dag zwermen mooie meisjes om je heen hangen. Weet je zeker dat je geen gymleraar of zo bent?' zei ik, met een knipoog. Niklas lachte.

'Ik ben toch echt maar een lasser. Maar dank je voor je compliment.' Hij glimlachte, en trok me dichter tegen zich aan. Ik deed een arm om hem heen en hupte iets omhoog, zodat ik wat dichter bij zijn gezicht kwam. Tegelijk leunden we in en toen onze lippen elkaar raakten, ging er een koud vuurtje door mijn lichaam. Hij legde zijn hand in mijn nek en opende zijn mond, waarna onze tongen elkaar streelden. Ik voelde zijn warme adem zachtjes langs mijn wangen strelen. Hij had nu één hand in mijn nek en zijn andere lag op mijn rug. Hij trok me wat verder bovenop hem, wat ervoor zorgde dat het bed nog verder inzakte. Nu ik bovenop hem lag, in de kuil van het matras, voelde ik dat zijn jeans aardig strak zat in het kruis.

Plots voelde mijn been warm aan, en toen ik mijn ogen opendeed, zag ik dat de zon weer was gaan schijnen, en via het dakraam mijn been verwarmde. Niklas liet zijn hand via mijn rug naar mijn billen glijden. 'Annika, besef je wel wat je met me doet?' Ik lachte verlegen. 'Weet jij wel wat jij met mij doet, Niklas? Je maakt me wild' zei ik speels fluisterend. Alsof er een knop bij hem omging, trok hij me tegen zich aan en duwde zijn heupen omhoog. Nu voelde ik duidelijk een bobbel in zijn broek, waarop ik een zucht van opwinding slaakte. Mijn bloed begon sneller te stromen en ik voelde dat ik nerveus werd. Ik dacht even aan Vince, en besefte me, dat ik me bij hem nog nooit zo had gevoeld. Ik denk dat op dat moment het laatste beetje liefde voor hem als sneeuw voor de zon verdween.

'Ik wil je, Annika. Maar als jij niet wilt, moet je het zeggen.' fluisterde hij, snel ademend.
Ik knikte. 'Ik wil jou ook, Niklas. Maar ik ben zo zenuwachtig.'
'Hoe komt het? Door Vince?'
'Nee, ik ben bang dat je me niet goed genoeg zult vinden.'
'Sta eens op, als je wilt?'

Ik stond meteen op. Niklas kwam van het bed en trok het matras met één beweging van het bed op de grond. Ik vroeg me af wat hij nu van plan was. Hij trok het gordijntje van het dakraam een beetje dicht, zodat het licht in de zolderkamer wat gedimd werd. Hij pakte mijn hand en trok me naar het bed. Ik ging liggen, en hij kroop bovenop me. Mijn handen trilden en ik voelde hoe mijn mond droger werd.

'Maak jij je maar geen zorgen, we doen het rustig aan.' fluisterde Niklas in mijn oor. Hij drukte zijn lippen op die van mij. Zijn snorhaartjes kriebelden een beetje. Ik liet mijn handen over zijn rug onder zijn shirt glijden. Toen hij mijn nek zoende, zei ik zacht: 'Ik wil die tatoeages van jou wel eens zien.' Hij keek me aan en glimlachte. Hij ging rechtop zitten en trok zijn shirt over zijn hoofd. Zijn heerlijke lichaam lonkte me om het aan te raken. Ik werd er helemaal week en geil van. Hij zat met zijn benen gespreid over die van mij. 'Je ziet er echt onwijs goed uit.' zei ik. Nu duwde hij zijn knieën tussen die van mij, zodat ik mijn benen spreidde en pas toen voelde ik dat mijn onderbroek nat geworden was. Ik wilde zijn handen overal voelen. Ik verlangde zo naar hem. Hij mocht alles met me doen, maar ik durfde het hem niet te zeggen. Gelukkig hoefde dat ook niet, want al snel liet hij zijn handen onder mijn t-shirt glijden. Hij leunde over me heen. 'Ik wil je naakt zien.' hijgde hij. 'Ik jou ook.' fluisterde ik hijgend terug. Hij trok mijn shirt uit en het maakte me nerveus dat hij zo dadelijk mijn bh uit wilde trekken. Ik had een kleine B-cup waar ik nogal onzeker over was. Hij trok me omhoog en maakte de haakjes van mijn bh los. Hij trok hem van me af en liet meteen zijn handen over mijn borsten glijden. Mijn tepels waren gezwollen, waardoor zijn aanrakingen me nog geiler maakten. Zoenend, ontknoopte hij mijn broek en daarna zijn eigen. Vluchtig trokken we onze broeken uit. Hij kwam op me liggen, en terwijl we ons ondergoed nog aanhadden duwde hij zijn stijve paal tegen mijn gespreide poesje. Ik sloeg mijn armen om hem heen en trok hem tegen me aan. 'Ik wil je, nu.' fluisterde ik, dronken van geilheid.

Plots schoot het door me heen dat ik helemaal geen condooms had, en hij ook niet, gokte ik.
'Is er iets?' zei Niklas verbaasd.
'Ik bedenk me dat ik niets bij me heb om het veilig te doen.' zei ik ietwat teleurgesteld.
'Ik heb wel wat liggen in de badkamer. Ben je aan de pil of iets?'
'Nee, ik heb een spiraal.'
'We kunnen het zonder doen als je dat niet erg vindt. Ik heb geen soa's, jij?'
'Nee, geen soa's.' Ik aarzelde om in te stemmen om het zonder te doen.
'Zal ik gewoon eentje halen?' vroeg hij.
Ik knikte, liever toch maar veilig. Hij snelde naar beneden en kwam al vlug met een doosje de zoldertrap weer op. Door zijn boxer zag ik hoe groot zijn lul moest zijn en kreeg nog meer zin om met hem te neuken. Hij kroop weer bovenop me en ik legde mijn benen om zijn middel toen hij me sensueel zoende. Ik wist zeker dat ik nog nooit zo nat was geweest als op dat moment. Hij liet zijn hand via mijn buik naar beneden glijden en glipte mijn onderbroekje in. Zijn hand gleed over mijn geschoren venusheuvel naar mijn spleetje, wat hem zachtjes deed hijgen. Toen zijn vinger tussen mijn schaamlippen gleed, voelde hij hoe nat ik was. 'Wow, lekker.' hijgde hij. Met twee handen trok hij mijn onderbroek naar beneden, daarna trok hij vlug zijn eigen boxer omlaag. Zijn best wel grote lul sprong tevoorschijn. Zijn trillende handen verraadden zijn zenuwen toen hij het condoom uit de verpakking haalde en om zijn lul rolde.

Een rilling ging door me heen, en voelde als een prettig soort spanning vermengd met geilheid. Hij ging op me liggen en duwde zijn lul tegen mijn clit. Met een hand wreef hij zijn eikel over mijn glibberige kutje. Ik trok mijn knieën naar me toe, waardoor mijn spleetje zich verder open spreidde. 'Neuk me, Niklas!' hijgde ik. Prompt duwde grommend hij zijn eikel naar binnen, wat voelde alsof ik in een roes belandde. Hij kreunde ingetogen en voerde het tempo langzaam wat op. Hijgend keken we elkaar aan terwijl hij langzaam in en uit me gleed. Hij duwde zijn lippen op de mijne, en streelde met zijn hand door mijn haar. Mijn handen gleden over zijn rug en ik kneep teder in de zachte vetjes aan zijn zij. 'Hou je van hard?' fluisterde hij toen. Daar hield ik zeer zeker van, maar zijn vraag overviel me toch een beetje. Vince was totaal niet van harde of ruige seks, maar die keer dat hij wel aan mijn wens voldeed wilde ik nooit meer iets anders.

Mijn wangen liepen rood aan toen ik knikte. Hij beet op zijn lip en ging wat rechter op zitten, zodat hij mijn benen kon beetpakken. Hij trok zijn lul uit me en wreef zijn eikel langzaam over mijn clit, wat me deed kronkelen en kreunen. Met een harde stoot, drong hij mijn warme kutje binnen en voerde het neuktempo snel op. Zijn benen kletsten tegen die van mij. Zo hard was ik nog nooit geneukt, en zo lekker ook niet. Ik kreunde hard en Niklas gromde. Hij pakte me bij mijn heupen en trok me wat verder omhoog. In een hoog tempo stootte hij zijn pik diep naar binnen. Mijn nagels groeven zich diep in zijn benen, terwijl mijn hoofd achterover zakte. Ik werd overvallen door genot, iets wat ik lang niet op een dergelijke manier had beleefd. Ik wist echter dat het beter kon, want het condoom voelde toch minder prettig dan naakte huid.

Vince kon me niet meer schelen, en het voelde bijna goed om hem op deze manier te terug te pakken. Het voelde alsof ik eindelijk vrij was, ook al wist ik dat het de foute manier was. Niklas bracht een andere onderdrukte kant in mij naar boven. Het feit dat hij een stuk ouder was dan ik maakte me gewilliger dan ik ooit had gedacht. Mijn gedachten werden onderbroken door Niklas die naast me ging liggen. Ik wilde meer en kroop bovenop hem. Ik kuste zijn hals en voelde dat het hem kippenvel gaf. Met mijn rechterhand trok ik langzaam het condoom van zijn lul en bewoog mijn hoofd ernaartoe. Ik keek hem even aan en zag hoe hij met open mond toekeek naar wat ik van plan was.

Toen ik mijn tong langs de schacht van zijn harde pik liet glijden, rook ik de geur van het condoom. Ik sloot mijn lippen om zijn eikel en liet deze mijn mond in glijden. Niklas kreunde, waardoor ik probeerde zoveel mogelijk van zijn lul in mijn mond te nemen. Hij genoot hoorbaar en spreidde zijn benen iets. Ik likte en zoog even aan zijn geschoren ballen. 'Mmm waar heb jij dit geleerd, zeg?' vroeg Niklas kreunend. Ik liet wat van mijn speeksel over zijn lul sijpelen en likte het weer op. Daarna kroop ik bovenop hem en liet mijn vochtige kutje over zijn kloppende lid glijden. 'Wacht, je vergeet het condoom!' zei Niklas geschrokken. Ik schudde mijn hoofd en bewoog mijn heupen langzaam op en neer. 'Wil je dit, Annika?' vroeg hij toen zacht. Ik knikte, wat hem deed ontspannen. Hij greep me bij mijn middel en trok me wat naar hem toe zodat hij omhoog kon stoten. Ik leunde op mijn handen naast hem en mijn borsten deinden op het ritme van zijn geneuk. Zijn handen gleden over mijn borsten en kneedden deze zachtjes.

Plots stopte hij. 'Ik kwam al bijna.' zei hij zacht.
'Mag ik je laten klaarkomen?' fluisterde ik in zijn oor.
Met opgetrokken wenkbrauwen keek hij me aan. 'Wil je dat echt?'
Ik knikte. 'Je mag me helemaal volspuiten, geile Niklas.'
Zijn adem stokte. 'Oké, als jij het zegt.' zei hij gewillig.

Ik bewoog mijn heupen op en neer en ging op hem liggen om mijn benen te spreiden en zo het tempo op te kunnen voeren. Hij greep mijn billen en hielp mee om mijn kutje steeds weer op zijn lul te laten zakken. Het duurde niet lang voor hij harder ging kreunen. 'Ga je komen? Spuit me vol dan!' moedigde ik hem aan. Onder luid gehijg voelde ik zijn spuitende pik aanspannen. 'Oh ja, Annika. Wat heb jij een geil kutje!' kreunde hij, toen zijn orgasme afnam.

Ik trok me van zijn lul af en ging naast hem liggen en zonder aarzeling kroop hij tussen mijn benen en liet zijn tong over mijn clit glijden. Verrast kreunde ik, want shit, ik was nog nooit zo lekker gelikt. Ik keek naar beneden en zag dat hij zijn vinger naar binnen duwde en toen aflikte. Die aanblik gaf me zo'n kick, dat ik wist dat er niet veel voor nodig was om mij te laten klaarkomen. Hij slurpte aan mijn clit en kwam omhoog om me te zoenen. Ik proefde zijn zaad vermengd met mijn eigen geil, en toen hij zijn vingers over mijn gezwollen clit liet glijden, nam mijn kreunen toe. 'Kom voor me, schatje.' fluisterde hij. Hij bracht zijn vinger naar mijn mond en gretig likte ik deze schoon. Met twee vingers wreef hij in snel tempo over mijn genotsknopje, wat mijn orgasme deed aanzwellen. 'Oh Niklas, ik kom!' kreunde ik luid. Zijn vingers gleden in het juiste ritme over mijn kloppende kutje, waardoor ik mijn benen dichtklemde van genot. We zoenden en ik probeerde deze situatie een beetje te overzien. Wat was er zojuist allemaal gebeurd? Alsof ik nuchter werd na een flinke dronkenmansrit voelde ik me toch ook schuldig. Niklas nam me in zijn armen en trok me tegen zich aan.

'Voel je nu niet schuldig.' zei hij lief. 'Je weet wat je te doen staat.'
En hij had gelijk. Ik wist absoluut wat me te doen stond. Vince had ten slotte niets van zich laten horen. Maar daar wilde ik nu nog niet aan denken. Ik wilde eerst nagenieten van mijn heerlijke dag met Niklas. Ik snoof zijn geur op en voelde me voldaan. Voldaan en vrij.