Bon Voyage

Inleiding[/]

Dit verhaal heb ik geschreven, net nadat de route van de Tour de France 2015 bekend gemaakt werd in oktober jongstleden. Het concept was al langer duidelijk voor mij: het moest een romantisch verhaal worden waarin de verschillende aspecten, of bijzonderheden, van de Tour en met name het gehele wielrennen zouden moeten komen. Maar alleen mijn hobby is geen bevrediging voor mijn lezers. Die willen seks, want daar is nu eenmaal deze site voor opgericht. Dus het moest iets worden met wielrennen en seks. Het eerste wat daarna in me opkwam was Tom Dumoulin (Topfavoriet eerste etappe in de Tour) als ik-persoon en dan iedere dag een leuke vrouw als sekspartner. Maar wielrenner zijn, en iedere dag seks tijdens de Tour? Hoe onrealistisch wil je het hebben!?Het moest iets anders worden. Dus ik ben gaan wachten op het etappeschema van de aankomende Ronde van Frankrijk. En nu is de ik-persoon een wielerfanaat die met de overweldigende Tourkaravaan meereist geworden. Hij houdt in ieder deel zijn wieler- en seksbelevenissen bij. Ik zou zeggen: [i]bon voyage

Deel 1: in eigen land

"Heb je alles?" vraagt Nina aan mij. "Ja", antwoord ik enigszins geagiteerd. Nina, mijn vriendin, gaat niet mee naar Frankrijk dit jaar. Dat is voor het eerst, want de afgelopen zes jaar zijn we steeds samen op pad gegaan met de camper naar de Tour. Maar wat maakt het uit? Eerlijk gezegd loopt ze toch maar een beetje in de weg, en nu kan ik doen wat ik zelf wil. Ik pak het blaadje met de aantekeningen voor de overnachtingen, en stap in de camper. "Goede reis, schat", zegt Nina tegen mij. "Ik bel je", zeg ik nog tegen haar. Ik start de motor en rijd de straat uit. De vakantie kan beginnen! Ik stel de TomTom in op Utrecht. Hij geeft aan dat het vanuit Rosmalen 52 kilometer is. Dat moet in een klein uur lukken. Het is nog vroeg, 8:00. Maar de weg is al druk voor een zaterdagochtend. Misschien ook mensen die in Utrecht naar de Tour gaan. Wie weet...

Na een kleine anderhalf uur kom ik aan bij het stadion van FC Utrecht. Ik heb daarvoor gekozen, want er zal wel parkeerruimte zijn. En mijn gedachte blijkt waar; het staat nog niet helemaal vol. Het is nu half tien. Over drie uur komt de reclamekaravaan pas voorbij, dus misschien kan ik nog wel een dutje doen. Ik stel de wekker van mijn telefoon in op twaalf uur, die mag me wakker maken. Niet veel later val ik in slaap.

Zoals verwacht word ik gewekt door mijn iPhone. Het is inmiddels al druk hier, een parkeerplek vind je niet meer. Ik pak mijn spullen en loop naar de weg. Er staat een gezin, en ik ga naast hun staan. "Goedemiddag", begroet een man. "Hetzelfde", antwoord ik hem. Hij heeft een vrouw, van ongeveer vijftig. Ook zijn zijn twee, waarschijnlijke, dochters meegegaan naar de Tour. Ik schat ze beiden op zo'n zestien á zeventien jaar. Ook zij begroeten me, en ik groet vriendelijk terug. Maar lang duurt dat echter niet; er komen twee motoren voorbijgereden, gevolgd door een busje met het logo van de A.S.O. , de organisator van de Tour. Daarna is het even rustig, maar al snel is de indrukwekkende reclamekaravaan in zicht. Voorop een enorme vrachtwagen met een al even reusachtige wielrenner erbovenop. Die is van Škoda. Erachter een wagen van l'Auto, de welbekende Franse krant. Die wordt gevolgd door bussen en vrachtwagens van Haribo, Krys en Michelin. Ik kijk even, maar besluit terug naar de camper te gaan. Het is best heet, dus kan ik beter nog even binnen wachten op Daniël Teklehaimanot, de Eritreaanse renner die als eerste van start gaat. Ik zet Radio 1 aan en luister naar de prachtige woorden van Mart Smeets. "Mag ik dat zeggen? Ja, dat mag ik zeggen!"

Ik zit lekker te luisteren naar de laatste nieuwtjes rond de Grand Départ, als één van de meisjes van het gezin naar mij toe komt. Ik doe het raampje open. "Heeft u misschien drinken over voor ons?" vraagt ze. "Wij hebben niets meer." Ik denk even na. Ik wil haar best iets geven, maar dan heb ik niets meer. Ik besluit met haar naar een supermarkt te gaan, maar ze moet het wel even aan haar ouders vragen. Ik zie ze mijn kant op kijken en ze knikken ja.

Even later staan we bij de Jumbo. "Wat wil je hebben?" vraag ik. "Water, en iets van fruit denk ik", zegt ze terug. "Is dat genoeg? Het is jouw feestje, hè meid." Ze zegt dat ze het al heel lief vindt dat ik trakteer voor hen, dus meer hoeft er niet bij. Ik reken af, en ben tevreden dat ik weer mensen heb geholpen.

Op de terugweg praten we wat. Ik zeg dat ik Pieter heet, 28 jaar ben en de Tour volg met mijn camper. Op haar beurt vertelt ze dat haar naam Cindy is. Ze is zeventien jaar en bezig met zelfstandigheidstraining. Ze zou graag een keer alleen of met een onbekende op vakantie gaan, om ervaring op te doen. Alleen heeft ze er het geld niet voor, en dus moet ze dat idee koesteren tot het er tijd voor is. We komen terug bij het parcours, en ik ga bij haar gezin staan. Ik stel me netjes voor. Mevrouw heet Patricia, meneer is Kees genoemd. Beiden zijn negenenveertig jaar. Het andere meisje is een nichtje van Cindy van zestien jaar. Na onze korte introductie blijft het stil. We kijken naar Jos van Emden, Rigoberto Urán, Mark Cavendish en anderen die voorbij snellen. Door de boxen horen we het commentaar van de speaker na een mislukte proloog door een of andere Zuid-Afrikaan, en zo gaat de dag verder. De passerende renners worden steeds bekender. Bauke Mollema, Michal Kwiatkowski en Tom Dumoulin zijn ook al voorbij.

Opeens, net nadat de speaker ons heeft medegedeeld dat Tom Dumoulin de nieuwe snelste tijd heeft op de finishlijn, vraagt Cindy aan mij of ik het leuk vind als ze meegaat de komende drie weken. Ik schrik hier wel een beetje van. Zo'n mooie meid die ineens vraagt of ze met mij mee mag de komende Tour? Ik weet niet of dat nu wel een goed plan is. Daar gaan natuurlijk wel extra kosten inzitten. Ik zeg dat haar dan ook. Ze kijkt nogal teleurgesteld. Dat brengt me aan het twijfelen. Ik denk aan wat ze zei over haar zelfstandigheidstraining. Ze zal het alleen maar goed bedoelen. En als ik haar zo kan helpen, dan doe ik dat natuurlijk graag. Ondertussen blijft ze maar alsjeblieft smeken, en ja: ze heeft me overgehaald. "Als je ouders het goed vinden, mag het. Maar op één voorwaarde: dat je de helft van de kosten die er extra zijn bijgekomen betaald." Dat heeft ze er wel voor over. Haar ouders lijken het ook wel oké te vinden. We spreken wat dingen af met elkaar, wisselen telefoon- en contactgegevens uit en geven elkaar nog wat andere, noodzakelijke, informatie. Op zich vind ik het wel tof, zo'n mooie jonge vrouw met mij mee in de camper. Daar heb ik die extra centen wel voor over.

We kijken de wedstrijd verder af. Onder anderen Tony Martin komt voorbij. Op het tussenpunt zit hij drie seconden achter Dumoulin. Dat wordt nog spannend. Ondertussen komt ook Fabians Cancellara langs. Hij komt op vier seconden langs de tijdsmeting. Tony Martin is intussen over de finish. De speaker zegt helaas betreurd dat Dumoulin de tijdrit langzamer heeft gereden dan Martin. Jammer. Het is nu wachten op Cancellara.

19:15. Cindy en ik zitten in de camper. Uiteindelijk heeft Tony Martin de tijdrit gewonnen. Cancellara kon zich niet sneller tot de finish reppen dan Dumoulin, en dus kan de Maastrichter terugkijken op een geslaagde eerste etappe. Niet alleen hij, maar ook ík kan op een meer dan geslaagde dag terugkijken. Moet je zien wat een prachtig meisje ik naast me hem zitten! Ik denk even in mezelf. We rijden nu richting Goes. We moeten naar Neeltje Jans, op de Oosterscheldekering. Daar is morgen de finish van de tweede etappe van de Tour. "Ben jij vroeger ook wielrenner geweest?" vraagt Cindy. "Nee, dat is niets voor mij", antwoord ik terug. Ze staart een beetje voor zich uit.

We rijden de kering op. Het is een prachtig gezicht; een van de mooiste plaatsen in Nederland, in de schemering. Als we wat dichterbij komen, zien we dat de finish al wordt klaargemaakt. Ook zijn de vip-tribunes al klaar. Het moet een hels karwei zijn om iedere dag opnieuw, al die tenten, bogen, bussen, renners, vrachtwagens en nog veel meer mee te krijgen naar de volgende plaats.

Op een aantal campers en busjes na is de parkeerplaats helemaal leeg. Ik zoek een plek uit aan de rand, zodat we snel terug bij de auto zijn. "Zullen we wat gaan eten?" vraag ik aan Cindy. "Leuk!" antwoord ze enthousiast. We zoeken een leuke tent op het eiland. "Zullen we bij die kiosk wat nemen?" vraag ik. Ze vindt het goed. "Je moet wel Frans kunnen, want het hoort bij de Tourkaravaan", zegt ze.

Met twee crêpes en twee colaatjes komen we terug bij de camper. Het is al bijna half negen. "Ik ben moe", zegt ze. Ik zeg dat ze ten alle tijden naar bed mag, maar ze denkt nog niet té moe te zijn. "Zullen we een kijkje nemen bij de opbouw van de finish en alles daarbij?" vraag ik. "Lijkt me leuk", antwoord ze. Het finishdorp, Le Village du Tour, wordt dag in dag uit opgezet en afgebroken door Movico, een Brabants bedrijf.

Om tien uur komen we terug bij de camper. Cindy is nu wel echt moe, en zegt dat ze naar bed gaat. Ik volg haar idee op, en kleed me in de 'badkamer' om. Zij gaat na mij. Ik ga alvast in bed liggen. Er is maar één bed in de camper, we zullen het dus moeten dus moeten delen. Op zich niet zo'n ramp natuurlijk. Ze komt naast me liggen. De sfeer wordt nu, mede dankzij de 35 graden die heerst, wat zwoeler. Cindy komt wat dichter tegen me aan liggen. Ik leg mijn hand voorzichtig op haar zij, en dat vindt ze blijkbaar niet vervelend. Ik streel heer zachtjes, en ook dat laat ze toe. Ik verken nu ook haar heup, en ga naar haar bovenbeen. Nog altijd blijft ze relaxed. Ik laat mijn hand een tijdje liggen. Nu draait ze zich om en komt tegen me aan liggen, met haar borst in mijn richting. Zo blijvem we even liggen, tot ze nog wat dichter tegen me aan komt liggen. Een klein, zacht kreuntje komt uit haar mond. Ik streel Cindy zachtjes, en zij geeft me kusjes. Nog een kreuntje, gevolgd door een lichte kronkeling. Ik streel wat door haar haar. Ze kijkt me heel even aan, en geeft een lachje. Mijn handen hebben ondertussen ook haar borsten gevonden. Ik streel ze rustig, en knijp er even in. Ik schat ze op een kleine cup C, misschien nog net B. "Hmmm. Jaah. Lekker", komt uit haar mond. We zoenen elkaar nogmaals. Cindy is me nu ook aan het strelen. "Wil je mijn shirtje uittrekken?" vraagt ze. "Ja, liefje", zeg ik. Ik pak haar t-shirt vast en trek het zachtaardig uit. Haar BH trekt ze zelf uit, en haar fiere, kleine tienerborstjes komen tevoorschijn.

Cindy glimlacht nog een keer, en trekt nu ook mijn shirt uit. We kijken elkaar even aan, en zij zegt: "Ja schat, je mag mijn broek uittrekken!" Ik laat me dat niet nog een keer zeggen, en snel me naar het kledingstuk. In een paar seconden is ook haar broek uit en begroeten haar mooie billen de buitenwereld. Ik streel ze, en trek wat aan haar stringetje. Zij trekt nu mijn broek en boxer uit, en wrijft over mijn jongeheer. Die reageert snel, en mijn 18 centimeter stijgt al binnen een kleine minuut tot volle glorie. "Wat groot", zegt Cindy. Ik geef haar nog wat kleine kusjes. Er ontsnapt opnieuw een klein kreuntje uit haar mond. Ik vraag haar naar eventuele eerdere seksuele ervaringen, maar die heeft ze nog niet gehad. Met een beetje geluk mag ik haar vanavond ontmaagden. Wat een feest!

We zoenen nog wat, en dan mag de hoofdact van de avond beginnen. Cindy trekt zelf haar string uit, en nu zijn we allebei volledig naakt. Ik streel haar zachtjes, dusdanig dat ze er kleine rillinkjes van krijgt. Ze kreunt weer zacht; voor mij een teken dat ik door moet gaan. Ik ga nu richting haar kutje. Via haar onderbuik en navel, vindt mijn hand een weg naar het heilig grondgebied. Eerst plaag ik haar door telkens net ernaast te strelen, maar iedereen wordt dat beu. Ik glijd met mijn vingers rond haar spleetje. Ze kronkelt steeds vlugger. Mijn hand gaat mee op haar ritme. Na een tijdje plant ik mijn vingertop tegen haar inmiddels gevonden clitoris. Ik ga er zachtjes overheen, met een korte hijg als gevolg. Ik kus haar, en ga weer verder met mijn klus. Ik stop nu mijn vinger wat verder in haar vagina, en ze hijgt nog wat harder. Ik ben haar nu aan het vingeren, en tot nu toe laat ze alles toe. Ze gaat met haar hand naar beneden en zoekt mijn stijve penis. Ze vindt hem en pakt hem vast. Haar hand laat mijn voorhuid op en neer gaan over mijn eikel, wat rillingen van geilheid bij mij oplevert. Ze kreunt nu wat harder, en roept "Jah! Doorgaan. Ik kom! Oohw yeah!" Ik vinger haar nu sneller en harder en voel haar spieren samen getrokken worden. Het kutvocht loopt om mijn hand heen en ze komt luid kreunend en hijgend klaar. Cindy gaat verder met mijn pik, die ook al tegen een hoogtepunt aan zit. Ik voel het sperma opkomen, en niet veel later spuit ik het warme zaad over haar hand heen.

Ze puft even uit, en gaat dan op me liggen. Uit een soort automatisme gaat mijn penis in haar kut, en langzaam begint ze op me te rijden. "Wacht even", zeg ik vlug. "Mag ik in je klaarkomen?" "Ja, ik slik de pil", zegt ze terug. Gelukkig maar. Ze kreunt zachtjes, en het lijkt haar niet veel pijn te doen. Ze bouwt het tempo wat op, en haar kreungeluid gaat mee. "Aaah, yeah. Jaah, hmmm", komt uit haar mond. Het sperma baant zich opnieuw een weg naar boven, en weer kom ik klaar. Wauw, wat een meid. Ze gaat van me af, en stopt mijn penis weer in haar mond. Ze draait rondjes met haar tong over mijn eikel. Ondertussen gaat ze zo zitten dat ik haar kan vingeren, en niet veel later komt ook zij klaar. Ze stopt even met pijpen, en zegt dan dat ze moe is. "Ik denk dat we maar moeten gaan slapen", zegt ze geeuwend. "Ik vind het best, we hebben drie weken om dit over te doen." Ik vul nog even de uitslag van vandaag in:

Etappe-uitslag en Algemeen Klassement na etappe 1:

1. MARTIN Tony

2. DUMOULIN Tom

3. CANCELLARA Fabian

Bergklassement:

-

Puntenklassement

1. MARTIN Tony

2. DUMOULIN Tom

3. CANCELLARA Fabian

Jongerenklassement:

1. DUMOULIN Tom

2. DENNIS Rohan

3. KELDERMAN Wilco

In deel 2:

Verder ontdekken met Cindy, en een bijzonder aangename verrassing...