Chasse Patate - 7

Het was een moeilijk begin van een moeilijke week. Normandië was prachtig. We zaten in een klein plaatsje, wat Norville heette. Ik moet verder niet klagen, maar net als dat reisje in Duitsland, zaten we altijd in dit soort verlaten plaatsjes, in een wat ouder hotel, ver van iets boeiends af. Natuurlijk, ik koos daar aan de ene kant zelf voor, door nu niet voor Oostenrijk te kiezen, of toen voor een Londen of een Barcelona. En natuurlijk, ik ken ook mensen buiten school die al lang blij zijn als ze 1 maal per jaar naar de Efteling gaan en verder niets krijgen. Maar toch, het oogde in eerste instantie altijd een beetje armoedig. Had ook te maken met het feit dat ik best wel snel heimwee had, en dan terug verlangde naar m’n eigen plekje thuis. Het was nu kleiner dan in Duitsland. En ouder ook. Minder lux. Geen zwembad. Helemaal geen faciliteiten zelfs. Maar Norville lag tussen Le Havre en Rouen in, en het stelde op zich al niet zo veel voor. Veel akkers, en hier en daar wat bos. Het was maar een paar straten lang. Ze wisten wel de rustigste plekjes uit te zoeken voor ons. Op 300 meter ongeveer liep de Seine, dat vond ik wel cool, maar ik had gehoopt dat we wat meer richting het westen gingen nog. Meer in de buurt van de plaatsjes Carentan en Sainte-Mère-Église, bijvoorbeeld. Iets te vaak Band of Brothers gekeken, zal ik maar zeggen… Naar Caen zouden we nog wel gaan. We waren hier niet alleen voor geschiedenis, maar ik wel. Vind de 2e wereld oorlog ontzettend boeiend, en het begin van het einde was hier in Normandië. Voor een deel dan. En ook in Rouen en Le Havre zouden we stoppen. Ik wil ook weer niet al te veel vertellen, aangezien mijn verhaal niet een saai geschiedenis boek moest worden. Maar ik raakte er wel enthousiast van. Ik sprak geen Frans. Ik haalde wel voldoendes. Maar dat stond dan ook los van elkaar. Gek misschien. Geschiedenis sprak ik wel. We hadden 2 leraren geschiedenis mee. 1 van VWO en 1 van HAVO, en bij die laatste was ik wel een beetje de favoriet. Meneer Anderson. Ik ging het hier leuk hebben, en had wat dat betreft geen spijt dat ik gegaan was. maar ik had ook m’n eigen geschiedenis ondertussen. Ik had nog getwijfeld of ik me wel of niet moest afsluiten van het thuisfront, maar toen bleek dat we in het oude hotel wel wifi hadden, kon ik het niet laten om te kijken of Mirjam me al een berichtje gestuurd had. En dat had ze ook gedaan. Maar ze was niet de enige. Ik wilde niet arrogant worden, maar het voelde ontzettend goed om van meerdere meisjes berichtjes te krijgen, die allemaal positief waren. Zo had Mirjam me simpelweg gewoon bedankt. Voor afgelopen nacht en het feit dat ik haar vader had gebeld. En niet voor de seks, maar voor de rest. Of misschien ook wel voor de seks, maar dat lag niet echt voor de hand. Dat zou raar zijn. En ik stuurde haar maar terug dat ik het graag deed. Er voor haar zijn. Of als ze wel op de seks doelde, was het antwoord ook meer dan geldig. Het was in ieder geval positief, en ik denk dat zij ook wel wist dat alles tussen haar en mij niet vanzelfsprekend was. het was stressvol voor mij om nu niet bij haar te zijn. Was dan bang dat ze terug zou gaan naar Danny, nog voordat ik weer in Nederland zou zijn. Dan had ik haar liever in Oostenrijk gehad, al dacht ik ook wel meteen dat ze daar dan een of andere lijpe skiër aan de haak zou slaan, uit frustratie. Of weet ik veel. Kon over haar maar moeilijk helder denken. Op geen enkele manier dus. En het was ook oneerlijk van mezelf. Dat vond ik dan. Want dan liep Jaden even voorbij, en was ik Mirjam weer vergeten. Kon het wel gooien op het feit dat ik een jongen ben, maar ik zou beter moeten weten. En het was niet zo dat Jaden nu zo met mij aan het flirten was hier. Dat bijna ondeugende wat ze in de bus gezegd had, had haar zelf nog het meest doen laten schrikken, vermoed ik. Ze had me namelijk niet meer aangekeken, en me al zeker niets meer gezegd. Ze was ook niet het type wat nu al ondeugend zou zijn. Dat kon best nog komen. Ze was nog te jong. Dat was ook wel grappig, en ik vond dat ook wel aantrekkelijk. Dat onschuldige, trok me een beetje aan dan, misschien omdat ik zelf ook nog zo onwetende was. Al hadden mijn gedachten nooit moeite het een en ander te vormen wat alles behalve onschuldig was.

Ik had eigenlijk meer gekregen dan waar ik om gevraagd had. Veel meer. Begon natuurlijk al een aantal maanden terug nu met Melissa en daarbij met Patricia. En nu had ik Mirjam. Of, dat dacht ik dan. Voelde wel heel goed. En zeker die eerste dag, was ik net als de rest, en zat ik bijna de gehele tijd op m’n telefoon. En niet met Mirjam of Melissa op de app, maar met Jada. Ja, die was helemaal enthousiast. En dat was leuk. Ze was jonger, en dan voelde ik me meteen ouder. Een gevoel wat ik niet had met Melissa, die even oud was als Jada. En jonger waren ze ook weer niet echt. Een jaartje. Maar Jada zat ook klas lager, dat dan weer wel. Zo gek, zoals dat dan gaat. Voelde me helemaal het mannetje tegen over haar. Het was dan ook een magisch weekend geweest, waarbij ik zoveel geluk had in zo weinig tijd. En het voelde ook echt alsof er iets veranderd was. Niet dat ik nu volwassen was, maar die volwassenheid was wel ietsjes dichterbij nu. Had wat meer ervaring toch. En daarnaast speelde continue het idee door m’n hoofd van toen Mirjam begin dit schooljaar al had gezegd, mij aan een relatie te willen helpen, en wat ze sindsdien een paar keer herhaald had ook. En dat terwijl ze ook toegeeft met mij om te willen gaan in bepaalde sferen die al veel verder dan vriendschap bleken te gaan. Ergens kon ik het niet helemaal geloven. Want zowel bij Mirjam als bij Melissa had ik mezelf in een positie gemanoeuvreerd, waarin ik al de grote winnaar was. En ik dacht dat ik dat misschien ook wel met Jada kon flikken. Een soort platonische relatie opbouwen waarbij we dan wel intiem zouden kunnen zijn. Dat was wat ik voor ogen had, hoe erg dat misschien ook klinkt. Ik dacht altijd dat dat de droom was van iedere man. En waar ik eerst nog droomde van een relatie met Mirjam op de eerste plaats, leek deze droom nu reëler en makkelijker. Ik had al gezegd dat ik nu een relatie met Mirjam zelf net zo min zag zitten als zij dat zag. Ze had denk ik ook wat ruimte nodig. Het was niet zo dat, verwend als dat ze al was, ze niets had meegemaakt. Niets erg of zo, maar het was wel een vervelende periode voor haar geweest. En erg dat ik was, dacht ik er dan weer op zo’n manier positief over, dat ik misschien wel met meerdere meisjes dit soort relaties kon onderhouden. Vroeg of laat zou het vast mis gaan, maar hier in Frankrijk wist niemand iets, en kon ik best Jaden opzoeken. Al was het maar om te kijken hoe ze zou reageren op mij in het algemeen. En als ik dan op de telefoon Jada aan het lijntje kon houden, samen met de rest, kon ik best een interessante week hebben. En nogmaals, het klink misschien wel wat erg, en zo ben ik echt niet, of zo was ik in ieder geval niet, maar het idee is zo aanlokkelijk, dat ik het gewoon moest proberen. En lukte het niet, dan niet. Maar wie niet waagt, wie niet wint. Al was het doel nog zo zielig. Als je er over nadenkt dan. dus maar niet meer over nadenken, leek voor de hand te liggen. Soms makkelijker gezegd dan gedaan, maar wie weet. En wilde Jaden niet, misschien een ander wel. Dit soort reisjes waren altijd spannend op dit gebied. Dat merkte je aan iedereen, en er was altijd wel een stel wat dan een romance wist te ontwikkelen. We waren met een clubje van 20, en daar zaten naast Jaden, ook nog wel wat andere leuke meiden tussen. Sommige bekend, en anderen minder, maar toch. Ik dacht steeds ruimer in mijn speelveld, en stelde me ook keer op keer al veel te veel voor. Maar dat was leuk. Heerlijk zelfs. Een beetje opwindend en stiekem dacht ik me dan al van alles in, gevoed door de avonturen die ik al beleefd had natuurlijk…

Ik deelde m’n kamer met Koen en Dylan. Dat was ook wel jammer vergelijken met Duitsland. Daar had ik mooi een kamer voor mezelf. Al was het door de omstandigheden. Dylan was die rare kerel waar ik ook die opdracht voor Frans mee moest doen, waarna ik even interesse in Alyona had gekregen. Koen was een jongen uit een andere HAVO klas. Hij was erger dan Dylan. Ik kon heel hard met hem lachen, maar tegelijkertijd haatte ik hem ook een beetje. Als het hem uitkwam ging hij over lijken om de leukste te zijn, of om in het oog van een meisje op te vallen. Dylan en Koen leken qua uiterlijk wel wat op elkaar. Koen was wat molliger en had iets langer haar. Kop vol puisten. Echt zo’n typisch ventje. Dylan was nog altijd de stoner. Koen was echt een Wannabee. En dat is iedereen misschien wel een beetje, maar bij hem zag je het ook echt. Hoe hij altijd maar probeerde de leukste, en de tofste te zijn. Met name naar de meisjes toe, die er dan vaak ook nog wel om moesten lachen. En dat ergerde me gewoon enorm. Het was ook niet op vrijwillige basis dat ik hier met die 2 lag. Dat was al van te voren bepaald door de leiding. Het zorgde er voor dat ik op elk vrij moment mezelf zoveel mogelijk buiten probeerde af te zonderen. Ook hier was het koud, maar wel droog. Best aangenaam eigenlijk. wat zachter dan in Nederland. Iets. En het schema van deze reis was ook veel minder druk. Die eerste avond had ik nog een wandeling van bijna 2 uur kunnen maken. Heb wel moeten melden dat ik dat van plan was, maar Meneer Anderson wenste me enkel veel plezier. Ik zou zelf 2x nadenken voordat ik een jong ventje alleen in het donker de wereld in stuur in een vreemd land waar hij de taal niet spreekt… maar hij niet. Had ik weer geluk mee. En tijdens het lopen langs de glooiende akkers en kale bossen van dit donkere en koude Normandië kon ik dan goed nadenken over wat te doen en wat ik nu precies wilde. Hier en daar maakte ik een doelende foto van een authentiek huisje wat verlicht werd door authentieke straatverlichting, en probeerde me daarnaast ook wel bewust van de belangrijkste zaken af te keren en gewoon te genieten van de eenzaamheid en de reis op zich. Want in het hotel kon ik dat eigenlijk niet. Dylan speelde gitaar en zong ook. En beiden deed hij vrij aardig. En hij had z’n gitaar mee genomen, en eenmaal terug was mijn kamer dan ook bezet voor zijn huiskamer concertje. Op zich leuk dat hij zo een paar meiden naar onze kamer wist te trekken, maar echt oog voor mij hadden ze niet. Voor Dylan had ik dan op dit moment eerder bewondering. Maar dat kwam ook omdat Koen zich er aan ergerde. Hij kreeg immers nu niet de aandacht, en dat naar zich toe trekken, ging hem dit keer niet lukken. Hij kon namelijk niets. En doordat Koen zich dan hieraan ergerde, kreeg ik er al meer bewondering voor. Een beetje flauw misschien, maar zo zat ik dan wel in elkaar. En dan stond ik in de deur een beetje toe te kijken en dan zag ik Jaden, die op de grond voor Dylan zat, toch even omkijken en naar me glimlachen. En dat was dan toch een beetje betoverend door alle omstandigheden.

Het was op de Woensdag dat we naar Caen waren afgereisd. Gisteren hadden we de stranden van D-Day bezocht, wat overigens vrij indrukwekkend was, en nu vervolgde ons geschiedenis reisje van de tweede wereldoorlog in Frankrijk zich naar het toen plat gegooide centrum van deze grote stad. Het deed me eerlijk gezegd niet zoveel. De gedenkplaatsen waar de oorlog stilletjes en verlaten werd herdacht, maakten nog wel indruk, maar buiten op straat in deze moderne stad ging het leven gewoon door. Alsof je door Rotterdam wandelde, dat idee kreeg ik er een beetje bij. Ook zo nieuw na de oorlog. Ondertussen was ik gekluisterd geraakt aan de eenzaamheid en de telefoon. Het had vast met elkaar te maken. Eenmaal in het hotel zocht ik een rustig plekje op en begon ik te appen. Echt eenzaam was ik dus niet dan. Heel veel met Patricia ook. Maar pas sinds gisteren eigenlijk. Meer dan met Melissa. Ze zei me ook vrij open dat Melissa erg veel aandacht kreeg van de jongens daar en ik had eerder al een foto van de 2 in skipak op de piste ontvangen, en begreep dat dan ook wel. Waarom Patricia nooit die aandacht kreeg, was me nog altijd een raadsel. Misschien wat afstandelijker als persoon, dan Melissa. Dat zal het wel zijn. Maar goed, het werd ook steeds serieuzer. De gesprekken dan. ze vroeg me veel naar Mirjam. Merkwaardig. Over hoe dat nu precies zat in eerste instantie, en nadat ik had uitgelegd dat het de laatste tijd toch wel steeds beter ging, wilde ze steeds meer details weten. En die gaf ik haar graag. Werd er een beetje opgewonden van namelijk. En elke keer in het hotel keek ik snel of ze me nog wat gevraagd had. Want ze vroeg van alles over dit onderwerp. Zeker toen ik haar zei dat ik ook wel eens intiem was geweest met Mirjam. En ik weet niet of ik Patricia nu echt gay kon noemen, maar ze vroeg in ieder geval geen details over Mirjams lichaam of zo. Ik wist ook niet of ik dat moest verwachten. Daar leek ze niet echt op uit te zijn, maar kon wel merken dat ze het er net zo graag over had als ik. Ook toen ik haar vroeg of ze wilde delen wat ze al had gedaan en meegemaakt had met Melissa, bleef ze daar open en gedreven over. Dat idee kreeg ik dan. We waren immers alleen maar aan het appen, en niet aan het bellen of face-to-face met elkaar aan het kletsen. Maar toch. Het was spannend. M’n leven was opeens heel spannend geworden. En toch een beetje uit het niets. Die avond na Caen zat ik ook met Patricia op de app. Ook met Mirjam en Jada overigens, maar dat vlotte momenteel dan wat minder snel. Zo had Jada een toets week en Mirjam zonderde zich voor m’n idee toch een beetje af. Ze zei dan dat ze ging sporten of dat ze naar familie ging, en beiden bezigheden waren eigenlijk niet echt iets voor haar, zover ik haar ken. En ik ken haar natuurlijk goed. Dus zo af en toe kreeg ik een lauw berichtje van Mirjam tussendoor en een onwetende vraag van Jada met wat ik aan het doen was. Ik zei haar maar niet dat ik een ander mooi meisje aan het appen was waarin ik haar vertelde hoe geil ik afgelopen vrijdag wel niet vond. Wilde daar toch al wel naar toe. Wilde haar horen zeggen dat ze dat ook geil vond en dat ze niet kan wachten op het vervolg. Of horen zeggen… zien appen! Dat deed ze niet. Niet direct dan. ,,Was zeker leuk.’’ Zei ze er eerst alleen op. En meer ook niet. Vroeg me dan gelijk af of ik nu alweer te vrij was geweest daar zo maar over te beginnen. Maar toen ik later die avond, terwijl Koen en Dylan al sliepen het bericht kreeg dat het even druk was, en ze nu wel tijd voor me had, brandde ze los. Midden in de nacht, terwijl ze misschien wel met of naast Melissa lag, had ze oog voor mij. Geen moment zag ik haar offline gaan en mijn telefoon zoog ook de elektriciteit op van dit oude hotelletje, met dat ik haar niet alleen liet. Ik werd echt een beetje dol van haar, en ging op een gegeven moment op m’n hand liggen, waar ik dan m’n hard geworden mannelijkheid tegen aan begon te drukken. Zeker toen ze me vroeg of ik misschien een keer met haar wilde afspreken en we samen seks konden hebben. Vroeg ze gewoon letterlijk. Of bijna letterlijk dan. ,,Kunnen we ook dat soort dingen doen.’’ Had ze me uitgelegd. Ik zei haar wel meteen dat me dat ‘’echt prachtig’’ leek maar dat ik Melissa niet wilde kwetsen. Heel even ging ze toen offline, en ik vreesde meteen het ergste. Maar net voordat ik m’n telefoon wilde wegleggen, stuurde ze nog wat. Lang nadat Jada en Mirjam het al hadden opgegeven wakker te blijven. ,,Het mag van haar.’’ Kreeg ik dan nog binnen van Patries… en een knipoog. Slapen deed ik natuurlijk niet meer. Het idee alleen al dat die 2 samen nog wakker zijn, en zich bezig houden met mij, was al bijna reden genoeg om morgen gewoon op stap te gaan richting Oostenrijk.

De volgende ochtend had ik een serieuze kater. Te weinig slaap. Aan 1 kant dan. Want de andere kant van het verhaal is dat ik het niet zo goed meer wist. Van helemaal niets, had ik opeens een hoop, maar tegelijkertijd was ik van die hele hoop helemaal niets zeker. En daarnaast wilde ik gewoon te veel. En te graag. Eerst wilde ik alleen Mirjam en meer niet. Toch een soort van gehad nu, al had ik haar nu niet, en dan ga je toch verder kijken. Zeker als je 2 mooie meiden in je leven hebt, die in staat kunnen zijn echt de aller stoutste dromen uit te laten komen. Maar zelfs dat was niet genoeg. Ik begon in ieder meisje wel wat te zien. Het zal we bij het ouder worden horen. Maar tegelijkertijd had ik mij nooit het type gevonden wat zomaar elk en ieder meisje zou opzoeken en gebruiken voor zoiets simpels als seks en lust. Maar dat wilde ik wel zijn. Zeken in m’n fantasieën ging ik er vol op los en dook ik met iedereen het bed in. Wat overdreven misschien om daar dan ook gelijk een verwachting van te maken, of een doel, aangezien ik maar een enkele keer seks heb gehad, en dat was een paar dagen terug. En ik wist niet of ik gewoon moest leven en pakken wat ik pakken kon, of vooral mezelf moest blijven en krijgen wat me toekomt. Of misschien veranderde ik wel met het ouder worden en was ‘’pakken wat ik pakken kan’’ m’n nieuwe persoonlijkheid. Een deel van dan. weet je wat het is… ik kan niet tegen onrecht en ongelijkheid. En tot nu toe kon ik er nog best goed mee overweg, maar stel je voor dat Mirjam we wel minsten 3x per week zo wil zien, zoals ze me zondagnacht heeft gezien. En dat Melissa en Patricia me ook helemaal dol willen maken. En dat ik het zover schop om een lekkere meisje in Roosendaal te krijgen. Allemaal wenselijk in mijn wereld. Maar ik zou dat dat niet kunnen verstoppen. Ik wil dat dan zeggen. zodat iedereen het weet en dat ik niet de grote lul ben die ik dan eigenlijk wel ben. Wil het niet stiekem doen. Niet voor de meiden in kwestie dan. Ik weet het; ik ben misschien een pussy om alleen al zo te denken, maar ik had het er echt moeilijk mee. Er is niets liever dan dat ik hier zou doen dan al die vakantieromance gevoelens gewoon los te laten. En dan thuis te komen en het er niet over hebben. Of juist wel dan. Net als in Duitsland, daar wist niemand wat ik had uitgespookt met dat mooie Moldavische meisje. Dat was gewoon ideaal en leuk. Maar als ik aan Jaden ga zitten hier, dan is het maar een kwestie van tijd voordat het op school uitkomt. En misschien is m’n eerlijkheid dan wel m’n redding. Maar ja, het was allemaal zo voorbarig nog. En dan probeerde ik me maar vast te houden aan de woorden van Mirjam in het begin van het jaar, die me wel een ander zou gunnen, naast haar zelf. Dat laatste was nog niet eens van zo heel lang geleden. En Melissa en Patricia hadden toch elkaar, dus wat maakte het nog uit. En Jada zat in Roosendaal, dat was ver weg. Nog steeds. Dus was er dan nog een probleem, los van dat ik hier toch aan m’n telefoon vast zat. Ja zeker. Want er was hier, en thuis eigenlijk ook niet, niets wat me zou moeten stoppen om alleen al een keer te gaan flirten met Jaden. Ook al deed ik geile praat met Patricia op de telefoon, in het echt was het toch anders. Patricia warmde me juist een beetje op zo, en dan zag ik Jaden vervolgens even later, en dan dacht ik, ja, waarom ook niet? Nou omdat… Jaden dan doorliep, of ik, en dan zag ik even later Dani, die ook mee was vanwege haar Frans. En dan dacht ik; die is ook lekker… en had ik dus weer niet genoeg. Het ging maar door. De hormonen gierden echt door m’n lichaam heen, en ieder moment van de dag kon het zo zijn dat ik met mijn gedachten even heel ergens anders belandde, dan bij school of de oorlog. We waren met een clubje van 20 kinderen van school, waarvan ik er een aantal al had uitgelicht. Meer meiden dan jongens. En alhoewel ik nooit genoeg leek te hebben, moet ik misschien ook maar toegeven, dat ik misschien erg oppervlakkig ben. Of ben geworden. Of ja… ik had alleen oog voor Mirjam de laatste jaren. Maar met Jaden en Dani was er nog een meisje, die ik verder niet goed kende, die ik wel heel erg graag zou willen leren kennen. Haar naam was Mandy. Zat op VWO 6, en deelde een kamer met Dani en Jaden. Kon geen toeval zijn. Mandy was iets langer, dan de andere 2, en ook ietsjes ouder. Hetzelfde verhaal als met Hanna in Duitsland. Een ouder mooi meisje van VWO. En het was nog die woensdag dat ik er maar gewoon met de pet naar gooide. Mirjam had weer lauwtjes wat van zich laten horen, Patricia vertelde me heel droog dat ze de komende avond een dubbeldate had met 2 jongens en Melissa, en Jada… zat gewoon in Roosendaal. Het deed allemaal een beetje zeer. Van Jada niet, die kende ik ook nauwelijks nog, maar dat andere zeer zeker wel. Bleek ook maar weer dat Patricia inderdaad erg vrij met mij kon spreken, maar niet doorhad dat ik ook weer niet alles hoefde te weten en dat ik ze liever voor mezelf zou willen houden. Maar dan kon zij ook niet moeilijk doen, mocht ze horen van mij en, bijvoorbeeld, Jaden. Ik zou misschien eens wat minder na moeten gaan denken, maar dat was ook precies mijn plan nu. Hadden nog 2 dagen hier, en ik wist dat in ieder geval Jaden mij wel een beetje leuk moest vinden. Dus nog 2 dagen om gewoon eens te kijken wat ik allemaal kan en wat niet. Al gebeurde er niets, dan wist ik dat ook meteen. En tegelijkertijd zou ik zomaar meer willen en kunnen proberen dan me lief is. Ik maakte mezelf al helemaal gek en nerveus voor iets wat er helemaal niet was. En dus stopte het denken nu.

In de buurt van Norville en de omliggende plaatsjes waren zat kleine monumenten. Allemaal op loopafstand van elkaar, en zo hadden de leraren een wandelroute in elkaar gezet van 4 uur, die we zelf moesten afleggen met bijbehorende opdrachten natuurlijk. Zelf zaten ze bij een checkpoint op de route. Buiten was het koud, en dus zaten zij binnen. Maar wij konden gaan lopen. Het was droog, dat wel, maar het waaide ook ontzettend had. waarschijnlijk was ik nog nooit zo brutaal geweest, maar min of meer semi-nonchalant, had ik bij het ontbijt gevraagd, na de bekendmaking van de route, of Jaden zin had om met mij samen te gaan. Iedereen kon en mocht het best horen, en ze keek me toch wel enigszins verrast aan. ‘’Awkward…’’ Merkte Koen na een aantal tellen op toen ze maar stil bleef, en ik de moed ook alweer begon te verliezen. Maar juist doordat Koen dat zei, knikte Jaden snel. ,,Ja, leuk.’’ Zei ze dan en ze lachte kort naar me, voordat ze de rest van het ontbijt me geen blik meer gunde… dat was echt kut. Maar ze hield zich nog wel aan haar woord gelukkig, en verpakt in dikke winterkleding liep ze even later met mij het hotel uit. Zelfs verpakt zag ze er eg mooi uit. Ze had gewoon prachtig golvend lang bruin haar, wat onder haar muts daalde als engelenhaar. ,,Wil je echt samen, of met de rest?’’ vroeg ze me voorzichtig. ,,Oh, uhm…’’ ze veraste me een beetje. Ik had gehoopt op samen. ,,Ik bedoel, ik weet dat jij en Mirjam een stel zijn, dus vind het niet cool om dan samen te gaan.’’ Legde ze zichzelf daarna heel duidelijk maar voorzichtig uit. ,,Oh.’’ Zei ik weer, maar nu met een hele andere lading. ,,Maar wij zijn geen stel.’’ Zei ik haar toen resoluut, wat een beetje pijn deed, maar waar was. Ik hoefde niet ook nog eens mezelf voor te gaan liegen nu. ,,Oh. Maar toch, toch?’’ zei ze dan, en gaf aan liever niet samen op pad te gaan op deze manier... Koen had weer hetzelfde kunnen zeggen, als hij dit gehoord had. ,,Wat je wilt.’’ Zei ik haar toen maar. ,,Kunnen met z’n vieren toch?’’ vroeg ze toen snel, en ze zwaaide al naar binnen naar Dani en Mandy en wenkte ze snel te komen. We gingen dus al met z’n vieren. Maar dat gaf misschien ook wel niet… jawel, toch wel. liep ik dan. achter ze. Op gepaste afstand. En op zich geen straf, maar niet wat ik in gedachten had. de 3 konden het goed met elkaar vinden. Dat was wel verassend. Zover ik wist waren het thuis geen vriendinnen van elkaar. Alle drie hadden ze dat mooie lange bruine haar. De tint misschien net ietsjes verschillend. Dani was de kleinste van de 3, maar niet klein. En Mandy de langste, maar niet lang. Jaden had de grootste borsten, en die waren ook best wel fors. Was zelfs te zien met haar dikke winterjas aan. Ik liep met m’n handen in m’n broek met m’n gezicht naar de grond gericht en volgde de dames, die het druk hadden met elkaar en de opdracht. Ik pende af en toe wat mee, maar er werd me nooit wat gevraagd. Voelde me dan ook zo waardeloos. Wat deed ik hier dan ook nog. Ik dreigde weer alleen te geraken. Wat had ik fout gedaan?

Maar dat lot werd me bespaard, en het kwam ook nog eens vanuit een onverwachte hoek. ,,Zullen we ‘ff’ pauzeren?’’ Vroeg Dani de andere 2. Nee, het kwam niet uit haar hoek. ,,Ja, zoeken we een koffiehuisje op.’’ Zei Mandy dan enthousiast en het was meteen al duidelijk dat zowel Jaden als Dani tegen haar opkeken. De hele tijd al brachten ze eigenlijk weinig in, en ook duidelijk was, dat Mandy het best vond. De 2 volgden haar min of meer blindelings. ,,Jullie zitten bij elkaar in de klas toch?’’ we zaten in een klein dorpje wat verder op, aan een klein tafeltje met z’n vieren en ik was er ook maar stil bij gaan zitten, omdat ik toch niets anders wist te verzinnen. Maar het was duidelijk dat ik niet gewenst was. Dani en Jaden negeerden me compleet. Mandy niet. Ze stelde dan ook de vraag aan mij. Ik keek er ook echt even van op, terwijl een wat oudere vrouw ons alle vier een kopje koffie kwam brengen. Mandy sprak echt vloeiend Frans. Heel knap. Ze was zo vriendelijk. En zo aardig. Ja, dat waren 2 verschillende eigenschappen. En zo volwassen al. Althans, zo leek het dan. ik snapte nu opeens waarom die 2 achter haar aan liepen. Heel voorzichtig knikte ik en zei ik haar dat we al vanaf het begin van de middelbare bij elkaar in de klas zaten. ,,Oh, zou je niet zeggen dan. je zondert je zo af.’’ Zei ze toen ook zomaar. Jaden had net het lepeltje schoon gezogen en keek me met grote ogen aan toen ze Mandy’s woorden zo hoorde. ,,Ach ja…’’ zuchtte ik dan en lachte er maar om. Ja, ik had me ook afgezonderd. Was het dan m’n eigen schuld dat ik er als een sukkeltje bij liep. ,,Veel aan m’n hoofd.’’ Zei ik toen maar. ,,Dat kan.’’ Zei Mandy dan weer vlot. En het werd even stil. ,,Wilde je daarom samen lopen? Moest je wat kwijt?’’ Vroeg Jaden dan voorzichtig. In een andere context had het op een andere manier opgevat kunnen worden, maar ze stelde zich nu gewoon zorgzaam op. Meer niet. ,,Nee, hoor. niet perse.’’ Zei ik dan weer, en het werd weer stil. Dat was misschien wel een opening geweest. ,,Zo, weten jullie al wat jullie na jullie examens gaan doen?’’ Vroeg Mandy dan in het rond op een toon die deed vermoeden alsof ze ons net niet iets anders had gevraagd en alles daarna al vergeten was. ik luisterde dan ook niet meer naar Dani die begon te vertellen, maar staarde naar de glans van de zwarte koffie. Dat stopte pas, toen ik een hand op m’n knie voelde, en ik Jaden naar me zag kijken, met haar lippen lief op elkaar gedrukt. Alsof ze me wilde laten weten dat het best kon, als ik wat bij haar kwijt wilde. Ze was ook echt wel lief. En dan voelde ik me gelijk rot dat ik de laatste tijd toch vooral met seksuele gevoelens naar haar heb gekeken. Maar goed, dat was maar even. Mandy zag dit overigens wel even, terwijl ze naar Dani bleef luisteren die echt alleen oog voor zichzelf had, en zichzelf ook graag hoorde praten. Zo kenden we Dani ook, dus geen verassing daar. Maar dat boeide ook niet. Ik had het opeens naar m’n zin. Ik weet niet zo goed waarom nu precies hierom, maar, ja, het was fijn. Haar hand lag ook een minuut lang op m’n knie, en dan kreeg ik ook weer andere gevoelens, die ik snel weg moest denken, voordat we verder zouden gaan. En het was pas het einde van de ochtend.

Buiten werd er een interessant onderwerp aangesneden door Mandy, die zich nog altijd vrij genoeg voelde om alles te vragen wat ze wilde weten. Ik liep ondertussen niet meer achter de 3 aan, maar er tussen in. ,,Hebben jullie een vriendje?’’ vroeg ze dan luchtig, terwijl we buiten door de kou liepen op een verder verlaten straat. Vroeg ze natuurlijk niet aan mij. Allebei zeiden ze van wel. verassend. Jammer ook. ,,Bij ons op school?’’ en beiden zeiden ze toen van niet. Maar dat maakte mij niet uit. Verklaarde overigens wel waarom Jaden misschien geen zin had in mij. Maar het verklaarde niet waarom ze maandag ochtend in de bus zo brutaal was geweest… Dani vertelde dan eerst over haar vriendje en wilde eigenlijk ook niet stoppen. Maar zo boeiend was haar vriendje helemaal niet, zeker voor mij niet, en Mandy was meer geïnteresseerd in Jaden ook. Ik ook. Die vertelde op haar beurt dat ze een vriendje had in Groningen. Ver weg dus. Ging ze zelf ook niet al te diep op in. En mij werd dan ook de vraag gesteld door de nieuwsgierig Mandy of ik een partner had. ,,Nee, niet echt. Een paar waar ik mee afspreek voor zoiets, maar niets serieus of zo...’’ Zei ik dan droog en rustig. ,,Echt waar. Jij?’’ Vroeg Dani dan, wat mij zwaar irriteerde. ,,Nou, kijk, ik ben niet zo’n sletje als jij. Maar waarom genoegen nemen met 1, toch?’’ alhoewel Mandy om me moest lachen, wat ik erg leuk vond, had ik dit niet moeten zeggen. Dani was een sletje hoor, daar niet van. Of ze nou een vriend had of niet. Geloof me, zij is een slet. Maar ook Jaden keek een beetje geschokt. ,,Een schatje in ieder stadje dus’’ Zei Mandy me dan nog, maar was m’n cool alweer kwijt. ,,Hmm, zoiets.’’ Merkte ik dan alleen nog zachtjes op. Dani kon me denk ik wel vermoorden. Maar ze wist ook wel dat dit waar was, dus mij echt iets maken, kon ze niet en deed ze niet. Ze kon zichzelf het beste maar stil zien te houden, wat ze deed, en zo trok ze de aandacht even niet op zich zelf. Wat wel had gekund natuurlijk. Moest ze maar niet zo’n kut opmerking maken. Want ze zei het niet omdat het er misschien meer dan 1 was, maar gewoon al om het feit dat het er überhaupt eentje was. Een meisje die mij leuk zou kunnen vinden. Zo kwam het haar strot uit. Als ze niet zo lekker was, had ik haar met de grond gelijk kunnen maken. Zo oppervlakkig was ik dan weer. En dus verscheelde ik ook niet zo veel met haar misschien… maar goed. Vond het interessant om te horen dat zij een vriendje had. Dat maakte het plaatje wel een beetje compleet. Iedereen uit onze klas wist dat Dani best wel makkelijk was, en met een aantal had ze ook gezoend. Niet met mij nog. Interessant was ook het feit dat een meisje als Jaden dan een vriendje ver weg had. Maar helemaal interessant werd het toen zij me veel ging vragen over mijn situatie. Ze vroeg of het met Mirjam was, of met iemand anders die ze kende, maar daar zweeg ik verder over. Pas toen ze me zei een beetje jaloers te zijn op mijn situatie, en zo iets ook wel dacht te willen, kreeg ik het gevoel dat er weer wat te halen viel. Al ging ze hier verder niet serieus op in en kreeg ik eerder het gevoel dat ze een beetje indruk probeerde te maken. Niet dat ik perse haar relatie kapot wilde hebben, maar net als met Patricia kwamen we op een punt dat we het over seks konden hebben. Gewoon praten. En dat was al spannend zat. Al trad zij ook niet bepaald in details, maar met haar was het al wel in persoon. We liepen op den duur wat verder achter, en dus toch even samen, en toen vroeg ze me ook of ik het nog ergens anders over wilde hebben. ,,Als je wat dwars zit, kan je me dat gewoon vertellen.’’ Zei ze er dan ook lief bij. Heel even leek ik in de verleiding te vallen, en had ik haar bijna alles gezegd. Ik wilde dat zo graag. Gewoon open een eerlijk zijn. Maar dan zou zij wel alles helemaal fantastisch moeten vinden. En ik denk dat als ik mijn verhaal aan haar zou vertellen, ze het alles behalve helemaal fantastisch zou vinden. Ze zou geschokt zijn.

Maar uiteindelijk waren we halverwege de middag allemaal weer terug in het hotel, en was er niets gebeurd. Er was zat gebeurd, maar ik wilde nog altijd meer. Er had veel meer kunnen gebeuren. Op stap met 3 van die spannende meiden en dan dit als einde. Maakte ook niets uit eigenlijk. Ik was gewoon nog altijd niet helemaal in m’n doen. Die avond, onder begeleiding van de leraren, hadden we een kroegje opgezocht hier in Norville. En er was toch iets gebeurd. Ik was nog wel een beetje op mezelf aangewezen, maar in dat cafeetje, wat erg oud leek, stond ik al snel alleen bij een muurtje te kijken naar de rest, zoals ik dat graag deed. Maar dat duurde maar kort. Jaden had me eerst gevraagd er bij te komen zitten, maar toen ik dat beleefd geweigerd had, kwam ze maar bij mij staan. En dan deed ze helemaal niet vervelend over waarom ik me zo afzonderde. Ze had een drankje in haar handen en uit een rietje dronk ze dan zuigende. Ze keek me met haar grote ogen aan die naar boven gedraaid stonden omdat ik aanzienlijk langer was dan haar, en ik keek op haar neer. Met name naar haar decolleté. Ze had nog wel de moeite gedaan een vestje aan te trekken, maar die hing al van 1 schouder af, en het witte topje daaronder was gemaakt om haar borsten en met name de grootte van haar bosten, mooi te accentueren. Ik kreeg het er warm van, en tegelijkertijd gaf het me rust. Haar rondingen brachten me even tot kalmte. Gewoon door puur alle aandacht naar 1 punt te begeleiden. En zo dacht ik even niet aan de rest of aan thuis. En ik sprak ook tegen Jaden. En zij terug. Ze lachte om me. En ik om haar. En ik dronk met haar mee ook. Ik moest dat van haar echt eens proeven, en toen ik zei dat ik het lekker vond, haalde ze er eentje voor me. En zo brachten we zowaar een uur samen door, zonder dat dat de rest hinderde. Ik hield niet echt van uit gaan. Zeker niet met mensen die ik niet ken. Maar op deze manier was het erg leuk. Jaden was al lang niet meer dat meisje wat ik had leren kennen in de eerste. Ze was gegroeid. Mooi in haar lichaam gegroeid. De strakke jeans vormden haar mooie ronde slanke benen tot in de perfectie. Jaden was qua uiterlijk echt een dikke tien geworden. En dat wist ze nu ook wel. Steeds meer denk ik. Ze leek soms ook wel even haar borsten tegen elkaar aan te drukken en dan lachte ze er ook nog zo uitdagend bij. Dat kon geen toeval zijn. ,,Hoe oud ben je eigenlijk?’’ vroeg ik haar toen op een ongepast moment, maar wat de intentie des te duidelijker maakte. ,,18. Jij?’’ Ze was verassend ouder. ,,Nog 17.’’ Zei ik dan. En dan lachte ze naar me. ,,Dacht dat je ouder was.’’ zei ze dan. ,,Dacht dat je jonger was.’’ knipoogde ik dan terug naar haar. We hadden nog even bij de rest gezeten. Ze had me zover gekregen. Of de drank. Want die vloeide wel door. De leraren ook gewoon. Dat was geen enkel probleem. Voor de rest was er toch geen volk, en ik denk dat de caféhouder al meer dan blij was überhaupt klanten te hebben. Een kwartiertje voordat we met z’n allen weer richting het hotel zouden gaan stond ik met Jaden nog even buiten. Ze had haar handen op m’n zij gelegd, en ik had haar kont in m’n handen. Onze tongen gleden soepel elkaars mond in, en smachtend stonden we daar totdat we betrapt werden door Mandy. ,,Accepteren ze dat in Groningen?’’ vroeg ze ons met een schaterlach. Ze was zelf ook een beetje teut. Jaden leek opeens wakker te schrikken en duwde me van haar af. Haar lichaam had een warme afdruk op de mijne achtergelaten, en Mandy kon nog harder lachen. Nu wijzende naar m’n kruis met een hand voor haar mond. ,,Jeetje Darren.’’ Spotte ze er dan bij. Ik was zelf ook behoorlijk wazig ondertussen en haalde enkel m’n schouders op, en vroeg me af of Jaden nog snel zou terugkeren. Ik had de ernst van haar fout nog niet door.

Voor de gevel van het hotel stond ik nog te chillen met Meneer Anderson die een sigaret had opgestoken en die een wild verhaal vertelde over het dorpje zelf in de oorlog. Ik hing aan zijn lippen. Hij kon ook heel goed vertellen. Daarnaast klonk het door de alcohol ook echt nog beter. Kon het dan ook niet na vertellen. Het was grappig. We leken altijd zo’n nette school met nette kinderen en leerkrachten. Maar ondertussen waren we de grootste boefjes van Dordrecht. Inclusief Meneer Anderson. ,,Even tussen jou en mij he. Die Dani ‘ken’ heerlijk pijpen.’’ Zei hij me dan ook uit het niets droog. Dit had ik de volgende dag wel onthouden, al boeide het me zeer weinig. ,,Punt extra voor haar volgende toets.’’ Grapte hij dan. Zelf wist hij het denk ik niet meer de volgende dag. Wist ook niet zeker of dit waar was, maar leek me niet iets waar een leraar een grap over zou maken… het was allemaal op het randje. Geen idee wanneer dit gebeurt zou zijn, maar ik achtte dit zeer zeker wel plausibel. Dani was gewoon een sletje, en ik denk dat Meneer Anderson niet de onknapste leraar is bij ons op school. We maakten er wel een beetje een potje van. Iedereen deed wel wat fout die avond. Zo voelde het dan. Zeker de volgende ochtend aan het ontbijt toen echt iedereen angstvallig stil was. Niet iedereen leek helemaal op de hoogte van alles, maar naast dat de helft brak was, was de andere helft schuldig aan iets. Waaronder ik zelf misschien ook wel. Maar voor mijn part viel het gelukkig nog mee dan. Ik kon Jaden bijna nog proeven. Het gebeurde allemaal zo snel, en als we de moeite hadden genomen een straatje verder te gaan staan, hadden we veel langer kunnen zoenen. Ze zoende ook echt lekker. Haar kont was ook zo fucking lekker. En alhoewel ik dit dan weer niet zag aankomen van te voren, moest ik toegeven dat ik meteen een beetje gegrepen was door haar. Het maakte die laatste dag nog veel spannender. Al kon er ook teveel spanning op staan. ,,Hey, darren.’’ Werd me bij het ontbijt buffet aan m’n shirtje getrokken. ,,Mond dicht, he? Wat ik gisteren zei.’’ Hij keek me heel ernstig aan. Het was dus waar. Prachtig. Ik vond het eerlijk waar prachtig. Maar m’n leerkracht hoefde zich geen zorgen te maken. ,,Zou het zelfde doen.’’ Zei ik zelfs koeltjes, en kreeg daarna een goedkeurend klapje op m’n schouder. Ik was natuurlijk niet voor niets de favoriet. Ik begreep hem ook wel gewoon, en zag er ook geen kwaad in. Ik zou ook echt hetzelfde gedaan hebben. Dani was echt fucking lekker, als je dat dan in je klas hebt zitten, wil je op z’n minst haar mond vullen met je lul, toch? Maar misschien overdreef ik wel wat nu. Vond het gewoon cool dat hij en ik nu een geheimpje hadden. En wat voor 1! Zou Dani ze uitdelen, dat stond ik vooraan in de rij. Hmm… misschien moest ik dan maar eens die rij gaan opzoeken. Want ze deelde ze notabene al uit. Ik wilde in ieder geval een hoop weer. En de rest van de dag kon ik m’n ogen ook niet van Dani afhouden. En met iedereen wie ze sprak, met name een jongen of een man, bekend of onbekend, stelde ik me voor dat ze op haar knieën zou gaan voor hem. Normaal gesproken werd ik nooit opgewonden van het idee dat een mooi meisje, wat ik kende, seks had met een ander, maar bij haar was dat anders. Ook omdat ze best onaardig is. Ze verdiende het om naar de grond gewerkt te worden en gebruikt te worden op die manier, door wie dan ook. Maar omdat ze bekend stond dit ook vrijwillig te doen, maakte dit het plaatje nog mooier. Het kon geen kwaad om dit in het achterhoofd te houden, en om dan een keer tijdens het stappen een teute Dani op te zoeken. Maar nu zeker niet. Niet hier. Voorlopig nergens nog. Ik zou het alleen maar lastiger maken.

We hadden die middag een afsluitende picknick en zouden dan langzaam maar zeker weer naar huis gaan. De zon scheen, en we zaten in een open plek in het bos achter de duinen van het strand. Of beter gezegd, achter de klif. Was nog wel een kilometer verderop, maar het was een mooi plekje om even tot rust te komen, en zelfs de jas kon even uit. De zon was een aangename verassing. Niet alleen omdat die lekker warm was, omdat naast mij ook anderen de jas uittrokken, en ik zo even later met Jaden op een oud stuk beton zat. Gewoon te kletsten. Ze wilde het denk ik over gisteren hebben, maar had dat nog niet aangedurfd. Haar mooie lange haren had ze 2 kanten op gekamd en vielen over haar schouders en borst heen. ze had een mooi strak zwart/wit gestreept T-shirtje aan, waar ze wel een beetje in rilde. Niet typisch zo’n ‘Frans’ shirtje, maar het had er wel wat van weg. Rode randjes op de strakke korte mouwen vloeiden over in haar armen. Ze keek me steeds wat voorzichtig aan, en tegelijkertijd hield ze me nauwlettend in de gaten. Eerlijk gezegd zat ze daar een beetje sexy te wezen. Toch weer wel. Of misschien zag ik het helemaal verkeerd hoor. Maar haar ogen hield ze groot, en als ik haar aankeek, lachte ze elke keer even snel, terwijl ze dan een hand voor haar mond hield. Lichtelijk verwarrend. Eigenlijk had deze hele week waardeloos aangevoeld. Ik was maar op zoek naar iets, wat ik niet had kunnen vinden. Omdat wat ik zocht waarschijnlijk gewoon thuis was. Het is dan logisch dat je iets vervangend gaat zoeken, maar het is het dan toch niet helemaal. Maar ik kan wel zeggen dat ik was geleerd had. het was niet zo dat ik een sprookjeswereld leefde waarin prinsen en prinsessen elkaar eeuwig trouw blijven, maar het viel me wel op dat bijna alle mensen die ik ken en in een relatie zitten, niet trouw zijn. Meneer Anderson gebruikte tijdens zijn lessen vaak zijn vrouw als voorbeeld… Dat zal ik na gisteren ongetwijfeld anders op gaan vatten nu. Dani had een vriendje. Jaden had een vriendje. Beiden niet trouw. Ik vind zoenen overigens vreemd gaan. Even voor de duidelijkheid. En ik snap dat er een enorm gat ligt tussen Dordrecht en Groningen. En zeker hier in Normandië was het noorden dan ver weg, maar dan nog. Je doet dat gewoon niet. Ik had ook beter moeten weten. Of niet? Want ik dacht dus dat het makkelijker was trouw te blijven dan ontrouw. Maar in de praktijk zag ik het tegenovergestelde. Was ik dan zo naïef? Of trof ik gewoon de verkeerde personen? Mijn grote liefde, waar ik onder tussen een hoop mee heb gedaan, wat je als stel kon doen, deed dat allemaal met mij, terwijl ze een vriendje had… Niet dat ik daar een probleem mee had, want ik hield wel van haar. Maar normaal was het niet. Niet in mijn ogen. Op het feestje van Patricia ging die zus van haar vreemd… Als Melissa en Patricia een relatie hebben, of wat ze ook hebben… dan gaan ze vreemd. Voor zover ik wist was Maarten nog wel trouw aan z’n meisje, maar wist niet voor een 100% of dat ook wederzijds was. Ik wist ook niet wat ik nu moest doen. Ik vond vreemdgaan gewoon harstikke fout. Maar tegelijkertijd kijk ik naar alles wat rond is en leeft. Ik zat hier met Jaden. Ze was stil. Ik ook. Ze leek me ook wel een bedachtzaam persoon. Vandaar dat het fout ging nadat ze gedronken had. Ik wilde veel meer met haar doen. Echt veel meer. Maar waarom? Heb je wel een reden nodig voor dit soort gevoelens? Waarschijnlijk niet. Gewoon hier naast haar zitten voelde al een beetje fout. Ik wilde ook niet dat dit moment voorbij zou gaan. Maar tegelijkertijd ook wel. Het voelde een beetje magisch. Typisch het schoolreisje-gevoel wat ik al een honderd keer had meegemaakt. 90 van die 100 keer met Mirjam, dat geef ik natuurlijk meteen toe. Maar ze was er nu niet. En eerlijk gezegd wist ik ook niet of ze er thuis wel zou zijn. Ik had niets thuis. Maar hier ook niet. Jaden had ook wat kunnen doen of zeggen. Maar dat deed ze helemaal niet. Ze zat lekker in de zon en liet zich een beetje door me bekijken. Gewoon raar.

Die avond was het donker en nat. De meesten werden door hun ouders opgehaald, terwijl ik m’n fiets pakte en alleen vertrok. Maar dat gaf niet. Niemand keek verder naar me om, en zo was ik het gewend. Ik was weer thuis. Thuis haalde ik de post van de mat, en stookte ik snel m’n huisje warm. Ik stuurden Mirjam bericht dat ik thuis was. ze had de hele dag niets van zich laten horen. Maar ik ook niet. Het was okay. Ik had me er stilletjes bij neergelegd dat vorig weekend waarschijnlijk het hoogtepunt was tussen haar en mij. Wat konden we nog meer doen? Beter werd het niet. We wilden geen relatie samen. Ik zei wel dat ik het best vond, maar ik wilde het wel. Maar niet als zij het niet wilde. Dat was logisch, toch. Melissa en Patricia zouden morgen pas thuiskomen. Ik had na de avond van hun date niets meer van ze vernomen. Ook werd me niet gevraagd om te komen kijken als Melissa thuiskwam, wat ik wel verwacht had. Dat was jammer. Voelde me een sukkeltje. Uit de koelkast had ik een biertje gepakt, en ik zette zachtjes wat muziek op. Ik pakte m’n tekenblok erbij en begon de namen op te schrijven van de meisjes die er toe deden dit afgelopen halfjaar. Het was kerstvakantie. Ik zou het haast vergeten. Moest zondag ook gewoon werken. En maandag en dinsdag. En met de Kerst niet. Had liever ook gewerkt dan. Beter dan thuis zitten. Niet dat ik nergens terecht kon, maar bij Bas thuis Kerst vieren was ik zat. Elk jaar hetzelfde liedje. Maar deze nacht werd lang. Ik tekende Mirjam. Zoals ik haar het liefst zag. Nee, niet op haar knieën voor me. Ook fijn, maar dat was tot nu toe nog maar een fantasie. Nee, ik tekende haar naast me bij Duits, terwijl ze me vroeg waarom ik zo stil was. Zoals ze dan naar me keek… Werd bijna geëmotioneerd door m’n eigen tekening. Wat miste ik haar toch. Melissa en Patricia; hand in hand terwijl ze naar me lachten. Stralend. Het zonnetje scheen op papier. Het waren fijne personen. Meer kon ik er eigenlijk niet over zeggen. Ik kende ze niet. Echt totaal niet. Geen idee wat hun bezig hield. En dat kon ook niet anders, want ik had ook niet een band en de ervaring die in de jaren heb ontwikkeld met Mirjam. Zo ging dat gewoon. Maar toch ik ze graag. Zeker zo vrolijk en samen. Opvallender was het feit dat ik Sandra nog bijna helemaal uit het hoofd kon tekenen. Zoals ik haar ook op de hotelkamer had getekend in Duitsland. Dat moest toch wat betekenen. Ik had haar nummer nog. Wellicht had zij ook wel een Kerstvakantie en kon ze overkomen. Nee, ik maakte mezelf maar wat wijs. Op zoek naar iets tastbaars. Voor het zelfde geld had zij ook een vriendje ergens. Het zou me niets meer verbazen. Ik ging er niet standaard vanuit dat alle vrouwen nu maar oplichters waren hoor, maar ach, ja… ik wist het ook niet meer. Wie hadden we nog meer… eens zien… Dani! Die moest ik wel op haar knieën tekenen. Lukte verdomme nog goed ook. Als ik de kans krijg… dan zal ik net zo slecht zijn als alle andere personen op aarde, en haar lekker vreemd laten gaan met mij. Misschien moest ik het wel gewoon heel ergens anders zoeken. Ik focuste me steeds maar op dezelfde mensen. En als die mensen dan eenmaal een smetje hadden, zag ik ze ook niet zonder dat smetje meer. Emma of Alyona bijvoorbeeld. Die vonden mij gewoon leuk. Wat was daar mis mee? Misschien te laat nu, maar als ik m’n ogen open houdt en daar naar blijf uitkijken, moet het me vast nog eens overkomen. Misschien met Jada wel. Maar het idee alleen al maakte me niet bepaald enthousiast. Wat haar betreft dan. maar er zat wel wat in verder. Er zwemmen nog zat andere vissen in de oceaan. En totdat ik de juist vind, kan ik best hier een daar een beetje scharrelen. En als andere ervoor kiezen niet trouw te zijn, is dat niet mijn probleem, maar dat van hun. Ik was gewoon nog die renner die uit het peloton ontsnapt was op zoek naar de kopgroep. En nu was die kopgroep even een meisje wat perfect voor me moest wezen. Of ik die nog op tijd inhaal voor de eindstreep valt nog te bezien.