Anke - 28

Anke en Joris staan ook op van het bankje, ook zij hebben genoten van het spelletje van John speelde, maar nu willen ze liever een spelletje spelen tussen hun beiden. De anderen gedag te hebben gezegd lopen ze richting het treintje, wat gaan we doen Anke, vraagt Joris. Geen idee, maar ik heb zo' n vaag vermoeden als we met het treintje gaan dat we het park een beetje doorkruisen en dan weten we ook gelijk waar de rustigere delen zijn. Goed plan van jou. Bij het treintje aangekomen nemen ze helemaal achterin plaats, er word mede gedeeld dat ze niet mogen uitstappen tijdens het rijden. Dat zullen we nog wel eens zien zegt Anke. Joris kijkt haar aan en ziet een schittering in haar ogen, heerlijk schiet het door hem heen, als Anke zo uit haar ogen kijkt beloofd dat heel veel opwinding en geilheid.

Als het treintje zich eindelijk in beweging zet, is het vrij rustig, voor hun gunstig want het is tegen 12:00 uur en dat betekent voor de meeste mensen dat ze willen eten, ook bij de tussendoor stationnetjes, stappen de meeste mensen uit, Joris en Anke echter niet, eten kan straks wel, eerst iets anders. Lachend kijkt ze hem aan, heb je prima verwoord knapperd. Door middel van het treintje valt hen nu pas op hoe groot het park is. Bij de eettentjes die ze passeren is het een drukste van jewelste, lachend kijken ze toe, al die mensen, ben ik blij dat ik straks pas ga eten, lekker rustig en kan ik kiezen wat ik wil, zonder dat er iemand in me nek staat te hijgen. Joris buigt zich naar haar nek en begint zacht te hijgen, dus je vind dit vervelend Anke, als ik het goed begrijp? Zijn hand op haar bovenbeen leggend die hij langzaam onder haar rok laat verdwijnen. Anke begint zachtjes te kreunen, Joris je weet donders dat ik het heerlijk vind als jij het doet.

Inmiddels is het treintje bij het laatste station aangekomen en zijn ze verplicht uit te stappen, de trein rijdt immers niet verder. Naar voren lopend vragen ze aan de man in het Duits of er eventueel een bergweide is waar men rustig even ontspanning kan zoeken. Niet specifiek antwoord de man, maar als je dit weggetje uit loopt, hij wijst naar een smal kiezelpaadje niet ver bij hen vandaan, kom je op een rustiger gedeelte van het park, nu helemaal aangezien iedereen is gaan eten. Hem bedankend voor de moeite slaan ze het kiezelpaadje in. Op het moment is het echt uitgestorven hier en zijn ze nog niemand tegen gekomen. Het moet even hoor kreunt Joris, ik word helemaal gek. Anke kijkt hem aan, zijn hand schuif in zijn broek, zijn pik beet pakkend trekt hij hem over de rand van zijn broek heen om hem even vrijheid te geven. Anke likt langs haar lippen bij het zien van zijn mooie vlees, nee Anke nog niet, we lopen nog een beetje door, het kleine briesje wat hij over zijn eikel voelt gaan is een heerlijke verkoeling. Genietend loopt Anke naast hem voort, aan haar smakkende geluiden weet hij dat ze het extra moeilijk heeft, zijn hoofd naar haar toedraaiend zegt hij; zal ik hem weer wegstoppen? Nee, kreunt ze luid, ik beloof zal me inhouden. In de verte zien ze iemand aankomen en Joris stopt hem terug in zijn broek, teleurgesteld kijkt Anke hem aan, die persoon is nog zo ver weg Joris, toe nog even. Nee Anke, niet nog even, kijk maar. Ze werpt haar blik naar voren en ziet dat inderdaad de man dichterbij is dan ze had gedacht. Hij stopt als hij bij hen is en vraagt in het gebrekkige Duits, de weg richting het stationnetje. Anke en Joris wijzen de richting uit, waar zij net vandaan zijn gekomen en vervolgen hun weg. Volgens mij had die man ze niet allemaal op een rijtje, nee volgens mij ook niet Joris, antwoord Anke. Verder door lopend komen ze uit bij een weide met allerlei speel toestellen voor kleine kinderen. Ohh de wip roept Anke verheugt uit, Joris kom. Hem aan zijn hand meetrekkend lopen ze naar de wip en nemen ieder aan één kant plaats. Zo wippen ze tijdje op en neer, er weer afstappend lopen ze een pad op wat omhoog leid. Het pad wordt smaller en aan weerskanten zijn ze omringt door bos, beiden zijn toch wel nieuwsgierig waar dit naar toe leid en volgen het nog smaller wordende pad. Het pad leidt naar een soort huisje. Nieuwsgierig als ze zijn, zien ze alleen voor personeel boven de deur staan. Hé verdorie roept Anke, denken we iets bijzonders te hebben gevonden is het voor het personeel. Toch beiden hartstikke nieuwsgierig lopen ze om het huisje heen en kijken door de grote ramen naar binnen. Niemand te zien, bij de deur aangekomen voelen ze dat deze niet op slot zit, wat doen we Anke, gaan we naar binnen om verder op onderzoek uit te gaan? Ja, Joris laten we dat doen, spannend. Het huisje binnen gaand zien ze aan de linkerkant van hen een soort keukentje en rechts is het een woonkamer. De woonkamer betredend zien ze een deur, zachtjes maken ze de deur open, voor hen ligt een trap, stilletjes betreden zij de trap en boven aangekomen komen ze op een soort halletje terecht met verschillende deuren. Nieuwsgierig dat ze zijn openen ze de eerste deur. De kamer ingaand zien ze dat het een rommelige slaapkamer is. Jeetje wat een rotzooi fluistert Anke, diegene die hier verblijft mag wel eens opruimen. Die lucht ook helemaal bedompt. De deur weer vlug sluitend openen ze de tweede deur, deze kamer is van een vrouw zegt Joris, je ruikt de frisse bloemen. Zo bekijken ze alle kamers. Bij de zesde deur, gaat de klink wat stroever als bij de overige vijf deuren. Toch weet Joris hem open te krijgen. Net op dat moment dat ze de kamer in willen gluren horen ze een stem roepen, wat zijn jullie aan het doen? Verschrikt draaien Joris en Anke zich om, wetend dat ze hier eigenlijk niet horen te zijn, betrapt zijn ze, ze zijn er gloeiend bij. Ze kijken regelrecht in de ogen van de machinist die hen eerder de weg over het kiezelpad heeft gewezen. Ohh jullie zijn het…in het Nederlands gaat hij verder. Had niet gedacht dat jullie binnen zouden gaan, maar ga gerust je gang, die kamer is voor onverwachte logees zoals jullie en hen glimlachend aankijkend loopt hij langs Joris en Anke de kamer binnen. Nu lopen zij ook de kamer binnen en zien een mooi hemelbed staan. Ik had wel gedacht dat jullie intiem wilde zijn, nu maak er dan maar volop gebruik van. Het enige wat ik wil vragen is of jullie nadat jullie van de kamer gebruik hebben gemaakt, de lakens en eventueel vieze handdoeken bij elkaar leggen in die hoek. Ik ben hier maar een kleine tien minuten, dan moet ik weer aan mijn shift beginnen. Veel plezier, hun verbaasd achter latend trekt hij de deur achter hen dicht en horen ze hem de trap af lopen. Joris loopt naar de deur en zet de grendel erop, wetend dat het geen probleem is dat ze van de kamer gebruik maken, heeft hij toch liever dat er geen onnodigende gasten meer binnenkomen. Beiden wetend dat er nu niemand meer binnen kan komen bekijken de kamer met aangrenzende badkamer, heerlijk dit. De rust die deze kamer uitstraalt is echt geweldig. Mmm…kreunt Anke zacht, rust zeg je Joris, voor hem staand laat ze zich op haar knieën zakken en trekt zijn broek naar beneden. Rust hé Joris, volgens mij wil je pik helemaal geen rust. Snel brengt ze zijn pik in haar mond en begint erop te zuigen zoals ze nog nooit heeft gedaan. Joris voelt de krachtige zuiging en kan zich nog maar net staande houden. Ank, kreunt hij, wat ben je toch vreselijk geil. Dieper en dieper zuigt ze hem naar binnen in haar mond, haar handen heeft ze onder haar rok geschoven en terwijl ze hem heerlijk aan het pijpen is, streelt ze zichzelf door haar vochtige lippen. Joris begint al zachte neuk bewegingen te maken in haar mond, teken dat zijn zaadlozing niet lang zal duren, zichzelf sneller strelend hoort hij het bekende soppende geluid, waar hij altijd vreselijk geil van word. Ook nu is dit weer het geval en met een luide kreun, spuit hij haar keel helemaal vol met zijn warme zaad.

Liefdevol omhoog kijkend slikt ze alles door, wat hij in haar mond heeft gespoten, haar aan haar armen omhoog trekkend begeleid hij haar naar het bed en legt haar zachtjes neer. Haar benen spreidend knielt hij voor het bed neer en brengt zijn hoofd naar haar lekkere lippen. Haar zoete geur drinkt diep in zijn neusgaten. Haar klitje steekt iets uit en als hij zijn tong er vluchtig langs laat gaan kreunt ze zacht. Zijn vingers strelen haar bovenbenen, zijn tong beroerd haar klitje en Anke geniet met volle teugen van deze verwennerij. Het duurt dan wederom niet lang of haar lichaam begint te schokken onder zijn aangename handelingen. Jaaaa…kreunt ze…..ja Joris….. Zijn tong brengt hij nu in haar donkere opening en hij voelt dat haar sappen zich een weg naar buiten proberen te banen. Gulzig zet hij zijn lippen over haar lippen en zuigt krachtig. Anke heeft het gevoel alsof ze in de hemel is, wat is dit gigantisch lekker. Harder en harder begint hij te zuigen, Anke ligt te kronkelen met haar onderlichaam, maar Joris heeft zijn handen verplaatst en probeert haar zo stil mogelijk te houden zodat hij alle sappen van haar kan opzuigen.

Haar helemaal leeggedronken te hebben komt hij langzaam overeind, haar rokje en string uittrekkend gooit hij ze naast zich op de grond. Ook haar topje weet hij op een handige manier uit te krijgen, vlug ontkleed hij ook zichzelf en trekt haar dan verder het bed op. In zijn armen kust hij haar ogen, haar neus, haar wangen en uiteindelijk haar mond. Anke drukt zich dicht tegen hem aan, om hem nog beter te voelen. Hongerig opent ze haar ogen, ook zijn ogen staan hongerig, hongerig naar haar. Haar op haar rug draaiend haar benen opnieuw spreidend, zet hij zijn inmiddels loeiharde pik tegen haar donkere diepte, zachtjes drukt hij zich bij haar naar binnen. Centimeter voor centimeter glijdt hij haar heerlijke donkere diepte in. Als hij niet verder kan, slaat ze haar benen rond zijn middel. Met kleine halen begint hij haar te neuken. Hevig kreunend geniet ze van zijn enorme pik in haar smachtende kut. Haar kontje opheffend om hem nog dieper en dieper te ontvangen voelt ze hem zacht in en uit haar glijden. Joris neemt haar opgerichte tepels één voor één in zijn mond, speels erop bijtend, dan weer likkend en sabbelend brengt hij Anke voor de zoveelste keer in beroering. Genietend van het feit dat ze zo van hem geniet, geniet hij ook van haar. Zich vervolgens iets oprichtend, ontspant ze de greep rond zijn middel met haar benen. Joris voelt hoe ze zich ontspant en niet veel later glijden haar benen van zijn middel. Haar benen vast pakkend brengt hij ze omhoog en legt ze tegen zijn borst. Hierdoor komt haar kutje strakker te staan, het knijpende gevoel rondom zijn pik, worden hem bijna teveel, nog net kan hij zich inhouden om zijn lading voor de tweede keer te lozen. Even niet bewegend in haar kijkt hij op haar neer, haar geilheid druipt uit haar ogen, haar ogen smekend naar de volgende ontlading begint hij opnieuw in haar te bewegen, ditmaal voelt hij zijn zaad opnieuw borrelen, dit keer houdt hij het niet tegen en voelt hij hoe zijn zaad diep en dieper bij haar naar binnen dringt. Beiden hun ogen geopend kreunen ze het uit, zijn laatste druppels in haar persend glijd hij uit haar en laat zich naast haar op het bed vallen. Anke rolt op haar zij en schuift tegen het lichaam van Joris aan. Haar in zijn armen nemend, haar een kus gevend op haar blonde haren zegt ze tegen hem; ik hou van je Joris. Joris, antwoord, ik hou ook van jou Anke. Langzaam komen ze bij van hun intieme samenzijn. Naar de aangrenzende badkamer lopend halen ze eerst het bed af, stoppen de lakens in de daarvoor bestemde zak in de hoek van de kamer en lopen dan naar de douche. Jeetje wat een grote douche, de kraan opendraaiend, zien ze dat het een thermosstaat kraan is, de warmte die gelijk over hen daalt is heerlijk warm. Elkaar inzepend kijken ze elkaar verliefd aan. Mmm…ben gek op jou, hijgt Joris zacht, mm…antwoord ze ben ook gek op jou. Na gedoucht te hebben drogen ze zich af en deponeren ook de handdoeken bij het vuile dekbed. Als ze aangekleed zijn, lopen ze naar beneden, in de woonkamer ligt een briefje op de tafel, mochten jullie nog wat te drinken willen het staat in de koelkast in de keuken. Naast het briefje ligt een boek met een pen, ondertussen dat Joris wat te drinken voor hen pakt uit de koelkast opent Anke het boek. Gastenboek, hier kunt u eventueel uw ervaring met ons delen. Joris komt terug gelopen en ziet Anke ijverig schrijven in het opengeslagen boek. Het volgende wat zij schrijft luid als volgt.

Lieve Medewerkers van Europa park,

Niets is aangenamer als je als stelletje je even wil terug trekken, om zo je eigen even te ontladen, te genieten van elkaar. Onze dank is dan ook enorm, dat jullie hier in jullie verblijf een kamer hebben ingericht om zoals wij hete geile personen die op springen staan, een gelegenheid bieden om deze ontlading te kunnen uiten.

De verfijning van de kamer de inrichting, straalt rust, maar gelijktijdig ook een enorme lust uit, wij hebben beiden enorm genoten.

Onze dank is dan ook groot, wij zullen onze vrienden hiervan op de hoogte stellen.

Opwindende groeten Joris en Anke.

Jee Ank, had het niet beter kunnen verwoorden, wist niet dat je zo geil kon schrijven? Niet Joris, hem lachend aankijkend. Nee, ik weet alleen hoe geil je aanvoelt. Haar aankijkend beginnen ze beide te lachen. Het boek dichtklappend brengen ze de glazen naar de keuken, zetten deze in de vaatwasser en verlaten het huisje. Het huisje waar ze met nog veel plezier aan terug zullen denken. De helling aflopend, vragen ze beiden af hoe laat het is, een telefoon hebben ze niet meegenomen, bang om kwijt te raken. Het kiezelpad op draaiend lopen ze richting het stationnetje. Anke haar buik begint halverwege het pad, aardig te knorren. Joris legt zijn hand erop en zegt; daar gaan we zo eerst wat aan doen. Bij het stationnetje aangekomen zien ze dat het inmiddels 15:00 uur is, verschrikt kijken ze elkaar aan, zo laat alweer, zijn we zo lang met elkaar intiem geweest, schiet het beiden door hun gedachten. Bij het stationnetje aangekomen, komt juist het treintje binnen gereden. De man de machinist kijkt hen lachend aan, jullie hebben het lang vol gehouden. Heeft u nu weer pauze, vragen ze aan de man. Nee hoor, dus zou zeggen stap lekker in, geniet van de rit terug.

Joris en Anke stappen weer in de wagon en Anke kruipt weer tegen hem aan, zijn arm om haar schouders heen leggend bekijken ze alles om hen heen. Eerst maar wat eten zo roept Anke als nu ook Joris zijn maag begint te knorren. Lijkt me een uitstekend plan, want zo te horen komen bepaalde lichaamsdelen van ons in opstand. Zullen we hier uitstappen Joris, dan kunnen we daar iets te eten halen en kunnen we daarna even wind vangen in de schommels? Het is dat Anke hem voor is geweest, want anders had hij haar precies datgene willen voorstellen wat zij hem nu voorstelt. Je bent me weer eens voor, zegt hij lachend. Beide uitstappend zeggen ze de machinist gedag en lopen naar een eettentje.

Ice tea Anke, graag Joris, doe ook maar een broodje beenham, die kan ik wel hebben nu en ze klopt op haar knorrende maag. Anke zoekt een tafeltje uit in de zon en niet veel later voegt Joris zich bij haar. Zo schoonheid, uw broodje beenham met een ice tea. Dank u mijn prins, zegt ze lachend. Genietend van hun broodjes beenham wegspoelend met ice tea kijken ze om zich heen. We treffen het wel met het weer Anke, Duitsland heeft normaal gesproken ook zijn nukken met het weer net zoals in Nederland, maar die twee weken dat we hier nu bijna zitten, hebben we het echt goed getroffen. Ja, inderdaad we hebben alleen maar zon gehad. Die ene dag van de week was wel iets frisser, maar voor de rest niets te klagen. Hun broodjes zijn opgegeten hun blikjes drinken zijn leeg, na deze te hebben gedeponeerd in de vuilnisbak lopen ze hand in hand richting de schommels.

Bij de schommels aangekomen staat er geen eens een wacht rij en zijn ze gelijk aan de beurt, plaatsnemend in de stoeltjes wachten ze totdat de meeste stoeltjes zijn gevuld. Dit duurt niet lang, want de schommels zijn altijd wel in trek, zowel bij jong en oud. Ben benieuwd hoelang we in de lucht dadelijk blijven, hoop extra lang en verliefd kijkt ze naar Joris. Haar stoeltje naar zich toetrekkend kust hij haar nog even snel op de mond. Dit is het koppeltje voor hen niet ontgaan. Lachend kijken Don en Petra naar Anke. Zij wilden er even op uit trekken even samen iets leuks gaan doen en besloten dan naar Europa park te gaan. Met een taxi zijn ze hier naar toe gekomen en nu blijkt dat Anke en Joris hier ook zijn. Petra zegt; zal me niks verbazen als de rest hier dan ook ergens rondloopt. Nee, mij ook niet antwoord Don. Joris en Anke laten elkaar weer los en kijken naar voren. Petra en Don kijken nu in het gezicht van Joris en Anke, wat is de wereld toch klein hé, zegt Petra. Ja, roept Anke dat blijkt wel weer. De rest van de familie ook hier vraagt Don. Joris antwoord; ja ergens wel, maar we besloten nadat we in de boomstammen hadden gezeten ieder ons eigen weg te gaan. We hebben om 19:00 uur afgesproken bij de ingang van het park. Kijk eens aan, zegt Don weer, duidelijke afspraken daar heb je wat aan. Joris die echter zich afvraagt hoe hun hier gekomen zijn, omdat er vandaag geen bussen zouden rijden vraagt dit dan ook. Met de taxi zijn we hier gekomen antwoord Petra. Duur ritje denk ik zo, misschien kunnen jullie wel meerijden met ons terug. Scheelt weer poen, poen die je ook ergens anders aan kan besteden. Ja, Joris daar heb je groot gelijk in, nu als het voor jullie geen probleem is, graag dan. Goed bij deze dan, om 19:00 uur bij uitgang van het park. Goed en nu, nu gaan we lekker zwieren zegt Don.

Heerlijk hangend in de lucht genieten ze van de vrijheid, de wind speelt met Anke haar lange blonde haren, genietend kijkt Joris naar haar. Wanneer hun blikken elkaar kruisen heerst de spanning letterlijk in de lucht. Even wanen ze zich alleen met niemand om hen heen, de vonken spatten er van af letterlijk en figuurlijk. Na een zweving van ongeveer tien minuten komen ze weer aan op de grond, Joris en Anke weten beide dat ze zullen blijven zitten voor nog een volgende ronde. Als de stoeltjes stil staan, stappen Petra en Don uit, naar achteren kijkend ziet Don gelijk in wat voor hogere sfeer de twee achter hun zich bevinden. Naar diegene van het attractiepark lopend die de knoppen van de stoeltjes bediend zegt hij; is het misschien mogelijk om even een privé ronde te doen, die twee daar zijn bekende van ons en genieten volop van het zwieren in de lucht. De man kijkt lachend naar Don, geen enkel probleem; zegt hij, het is nu toch rustig. De handen aan de knoppen zettend gaan de stoeltjes weer omhoog en voor Anke en Joris het door hebben zwieren ze weer op grote hoogte. Verbaasd kijken ze elkaar aan, huh…dit ging wel heel erg snel, dan genieten ze weer opnieuw van elkaar en de wind.

Na zeker twintig minuten gaan de stoeltjes naar beneden, de man had hun nog wel langer willen laten zwieren, maar er staat weer een aardige rij, dus hij kan niks anders dan de stoeltjes weer laten zakken. Don en Petra zien verderop vanaf een bankje dat de stoeltjes weer omlaag komen, de man aankijkend steekt Don zijn duim omhoog, ten teken van toppie. Enigszins onvast komen Joris en Anke uit de stoeltjes gestapt. Via de uitgang hekjes zien ze dat Don en Petra op een bankje zitten, als zij hen zien staan ze op. Don vraagt aan Joris; en genoten van de extra lange vlucht? Jij zat er dus achter, bedankt Don roept Anke verrukt uit.

Met zijn vieren lopen ze richting het reuzenrad, hier wilde Joris zo wie zo in, om het uizicht te kunnen bekijken. Anke vind het niet erg, grootte hoogten doen haar geen angst aan wapperen. Ze kunnen zo doorlopen, op het bord zien ze een gemiddelde rit duurt twintig minuten. Zo een extra lange zit, kunnen we wel gebruiken. Ieder apart daarmee bedoelend Joris en Anke en ook Don en Petra stappen ieder in een bakje. Het rad begint te draaien en beiden genieten van het adembenemende uitzicht. Joris pakt snel uit zijn zak een wegwerp camera en schiet enkele foto’s. Ongemerkt maakt hij er ook enkele van Anke, die met blosjes op haar wangen geniet van het uitzicht en natuurlijk van haar charmante en lieve metgezel. De camera terug in zijn broek stoppend spreid hij zijn armen, verrukt kijkt ze hem aan en nestelt zich lekker tegen hem aan. De rust en het uitzicht, maar ook de warmte van Joris doen Anke meer dan goed. In de stilte zijn ze bijna bovenin als ze maar een al te bekend geluid horen, gekreun en gehijg, Anke kijkt Joris aan en fluistert, zullen Don en Petra hier in het reuzenrad….het doen….? Op het hoogste punt kunnen we daar achter komen Anke, dan kunnen we het zien. Inmiddels zijn ze op het hoogste punt aanbeland en over de rand kijkend zien ze inderdaad in het bakje verderop dat Don krachtig in en uit zijn geliefde Petra staat te bonken. Wacht, zegt Joris, ik heb mijn wegwerpcamera. Echt Joris, eigenlijk kunnen we dat niet maken toch? Niet Anke, waarom niet zegt Joris lachend. Hun kunnen het eigenlijk niet maken, spreekt hij opnieuw, zoveel kinderen hier in het reuzenrad, die hen bezig kunnen zien. Ja daar heb je ook wel weer een punt. Snel schiet Joris een paar foto’s van Don, die zijn pik diep in het kutje van Petra steekt. Al snel wisselen ze van standje en zit Petra nu op en neer te wippen op zijn schoot. Zwoel en met donkere ogen kijkt ze naar Joris, dit levert voor hem enkele bijzondere foto’s op, maar of ze hem ook echt ziet, hij denkt van niet. Niet veel later een gesmoorde gil en het schokkende lichaam van Petra laten hen weten dat ze beide een orgasme hebben gekregen. Anke en Joris gaan weer terug zitten en kijken elkaar glimlachend aan. Dan doen wij of hebben wij het toch iets netter gedaan Anke. Ja zeker, dichter naar Joris schuivend drukt ze haar lippen op de zijne. Net als hij is zij toch ook een beetje opgewonden geraakt. Zijn armen om haar heen slaand zoent hij haar lang en intens. Als ze elkaar loslaten zijn ze beide buiten adem. Naar drie rondes is het ritje in het reuzenrad ten einde en stappen ze uit. Don en Petra gaan een andere kant uit als Joris en Anke, voor ze hun weg vervolgen zegt Joris tegen Don, niet vergeten 19:00 uur en er snel achteraan een opmerking makend zegt hij nog; let je wel een beetje op de kleine kindjes als je, je uit leeft. Don kijkt verbaasd Joris na als hij met Anke weg wandelt. Ze hebben het dus gezien, naar Petra lopend zegt hij; ze hebben ons bezig gezien, hij zei; dat we moesten oppassen voor de kleintjes. Mmm…ja oké, maar we hebben toch zachtjes gedaan? Dat dacht ik ook, is zijn antwoord, blijkt toch niet helemaal dus. Een arm om haar heen slaand lopen ze verder het park door.

Anke en Joris lopen langs een aantal winkeltjes en aan zijn arm trekkend lopen ze een winkeltje binnen, hij weet dat ze voor de anderen thuis ook wat wil meenemen, gewoon een klein aandenken zodat de overige thuis weten dat we wel aan ze hebben gedacht. Anke is met dat soort dingen altijd wel heel druk. Lief vind hij het ook, bij hem zou het niet zo snel opkomen om zoiets te doen, maar dankzij Anke, word hij er aan herinnerd dat ze zonder diegene van thuis, deze mooie kampweken niet eens hadden kunnen doen. Het winkeltje door struinend is Anke op zoek naar iets bijzonders. In de vitrine kijkend heeft ze het eindelijk gevonden. Kijk Joris, dit is het, wijzend met haar vinger tegen het glas volgt hij deze en wat hij ziet is echt wonderbaarlijk mooi.

In de vitrine liggen sleutelhangers in de vorm van de bedeltjes aan haar armband, een zwarte boom, met groen blad en dan is dit geheel omringt door een gouden plaatje. De verkoopster ziet de jongelui kijken naar de vitrine kast, wetend dat waar zij naar kijken een bepaald prijskaartje heeft, op hen aflopend vraagt ze; kan ik jullie ergens mee helpen. In de gauwigheid heeft Anke geteld dat het er dertien zijn, verderop liggen er nog drie met een hartje op, weer iets verder ziet ze er nog zes liggen met een cupido afbeelding en een etage hoger liggen er nog eens drie met een hart en een engelen krans erop. Ja, zegt Anke dat kan u inderdaad. Ik wil ze allemaal hebben. Allemaal vraagt de verkoopster aandachtig, niet goed wetend of het meisje voor haar dit serieus meent. Anke kijkt haar doordringend aan, allemaal zegt ze nogmaals. Ook Joris kijkt haar verwonderd aan, dat zijn in totaal vijfentwintig sleutelhangers. Verwonderd om het aantal begint hij in zijn gedachten te tellen. Hij komt echter maar uit op tweeëntwintig en niet zoals Anke op vijfentwintig. Dan als een wesp gestoken schiet het door hem heen, haar ouders, haar ouders en haar ongeboren zusje of broertje. Zijn tranen voelt hij op komen zetten, maar wonderbaarlijk genoeg kan hij ze terug dringen.

Thuis bij opa hebben ze in de tuin een boom geplant ter ere van haar vader en moeder en het ongeboren kindje. Je moet goed zoeken in de enorme tuin van opa om het te ontdekken, maar wat Anke hier doet, rekening houdend met haar ouders die er niet meer zijn doet hem veel, heel veel. De verkoopster staart Anke aan, meent u dat serieus dat u ze allemaal wilt. Anke knikt met haar hoofd, ja zegt ze zacht en enkele tranen rollen over haar wangen. Wat Joris heeft proberen terug te dringen, is bij Anke rijkelijk aan het vloeien. De verkoopster kijkt haar aan, wetend dat het meisje voor haar het meent, de sleutelhangers pakkend uit de vitrine kast loopt ze terug naar de toonbank. Verschillende doosjes pakkend krijgt iedere sleutelhanger een doosje. Joris bekijkt de doosjes en hij ziet dat ze van de juwelier komen waar hij ook de armband en de ketting heeft gekocht. Als Anke wil betalen nadat de verkoopster alles heeft ingepakt houd Joris haar tegen, hij begint snel met de vrouw te onderhandelen. Verbijsterd en in gedachten verzonken schiet het allemaal langs Anke heen. Als Joris haar schouder aantikt, zegt hij zacht; Anke je moet nog even betalen. Anke pakt haar pinpas en rekent het bedrag af. Zo te zien ziet ze naar wat ze moet betalen dat Joris wel het één en ander voor elkaar heeft gekregen. Verrukt dat ze alle sleutelhangers in haar bezit heeft, pakt ze het tasje aan wat de verkoopster haar overhandigd. Blij en met nog vochtige ogen lopen ze het winkeltje uit. Buiten neemt hij zijn meisje in zijn armen en kust haar tranen van haar wangen. Dankbaar kijkt ze hem aan, wetend dat hij weet waaraan ze net heeft gedacht. Richting de ingang lopend komen ze juist Andrea en Simon tegen, komt dat even goed uit. Hoi roepen ze over en weer. Anke loslatend loopt hij naar Andrea, mogen we even de autosleutel dan kunnen we onze tas even opbergen, ja tuurlijk zegt Andrea en haalt haar enorme sleutelbos tevoorschijn. Oh zegt Joris, we hebben straks nog twee passagiers. Andrea kijkt hem verwonderd aan, gelukkig heb ik veel stoelen in de bus zitten, maar spreekt voor zich dat we hen meenemen. Simon en ik wachten hier wel even, dan kunnen jullie de sleutel zo weer terug geven, of houden jullie hem bij je. De enorme bos bekijkend zegt Anke, nee wachten jullie hier maar even, dan krijg je hem zo weer terug. Het enorme opbergvak zit boven de voorstoelen, daar kan je het wel in kwijt. Dank je Andrea, we zijn zo terug. Een stempel op hun handen zorgen ervoor dat ze dadelijk zonder moeite het park weer kunnen betreden.

Snel naar de auto lopend die toch ondanks de drukte op het park vrij voorin staat hebben ze deze zo bereikt. Joris opent de auto en Anke kruipt de voorstoel op en legt het tasje in het opbergvak boven de stoelen. De auto weer uit komend draait Joris hem weer op slot en lopen ze terug naar het park. Andrea en Simon zitten op een bankje genietend van een ijsje op hen te wachten. Volgens mij, zegt ze tegen Anke heb je net behoorlijk wat centjes gespendeerd. Dat weet ik wel zeker, zegt Anke, maar dankzij mijn lieve vriend, die behoorlijk kan onderhandelen, heb ik niet de volle mep moeten betalen. Had ik dat wel gemoeten was het, het ook waard geweest. Joris overhandigd de sleutelbos terug aan Andrea en met een tot straks vervolgen ze hun weg. Lachend kijken Simon en Andrea hen na.

Over het park lopend besluiten ze een grappig uitziend gebouw in te lopen, het blijkt een spookhuis te zijn als ze binnen zijn, de vloer onder hun voeten beweegt en lachend lopen ze door. Het trapje op blijkt dat de trap treden afzonderlijk van elkaar ook bewegen. De leuningen kunnen ze wel gewoon beetpakken en gierend van het lachen trekken ze zichzelf omhoog. De slecht verlichte hal voor hen maar wel zo verlicht kijken ze naar de grond. Joris zet zijn voet een beetje naar voren, niets aan de hand Anke roept hij lachend uit, samen hand in hand lopen ze voorzichtig verder niet wetend wat hen te wachten staat. Spookachtige beelden verschijnen over de muur, een stem zegt tegen hen, goed vasthouden elkaar. Verschrikt maar ook lachend pakken Joris en Anke elkaar vast, voor ze het wel en goed beseffen zakt de vloer onder hun voeten weg, Anke uit een gil ze komen op iets zachts terecht, dan maken ze een soort sprongetje en voor ze het weten glijden ze naar beneden. Gierend van het lachen, schieten ze langs enorme kamers waar zo nu en dan een hoofd om de hoek komt. In een verlichte kamer belanden ze in zachte kussens. Hun ogen uitkijkend kijken ze om zich heen. Ze ontwaren een klein luik, ik denk dat we daar heen moeten, zegt Joris wijzend naar het luik. Van de kussen afstappend zien de dat de vloer draaischijven zijn, enigszins wankelend weten ze het luik te bereiken. Alleen zittend af dalen. Mmm…dan moeten we dat maar doen, Anke voorop met Joris achter haar glijden ze opnieuw naar beneden. Het is een kortere glijbaan als even daarvoor, aangekomen aan het einde zien ze een karretje staan, erin plaatsnemend begint het karretje naar voren te rollen. Een soort achtbaan, gierend van het lachen ondergaan ze de rit. Voor hun gevoel zijn ze nog verder afgedaald, maar ze zijn in feite weer op straat niveau. Uitstappend lopen ze naar de deur een kamer gevuld met mist betreden ze nu, op de tast zoeken ze samen naar de volgende kamer, heel moeilijk is het niet en rechtdoor lopend lopen ze door een gang met allemaal kleverig aanvoelende aanhangsels. Door lopend moeten ze nu door drie draaiende hamster draaiers, de middelste draait verrassend snel, even goed uitgekiend te hebben loopt Anke er als eerste zo door heen, wachtend aan de andere kant zegt ze; kom op Joris, Joris neemt het eerste rad gevolgd door de tweede, maar als hij naar de derde wil gaat het mis, hij heeft mis gerekend en is op zijn gat beland, hihi roept Anke uit, als ze Joris ziet stuiteren in het tweede rad. Snel omhoog krabbelend duikt hij na het laatste rad en aangezien deze veel langzamer draait voegt hij zich snel bij Anke. Dus jij vind het grappig hé als je vriendje op zijn gat beland. Mmm…zegt ze lachend. Voor hij haar vast kan grijpen loopt ze snel door, haar achterna lopend denkt hij, wacht maar, krijg je nog wel. Het trapje oplopend komen ze een ballenbak tegen. Voorzichtig laat Anke zich tussen de ballen zakken, Joris iets vlugger duikt de ballen in, weer omhoog komend pakt hij Anke vast en trekt haar mee onderuit. Het gevolg is dat ze bovenop hem valt, mmm…antwoord hij, dit mag ik wel…voor ze iets kan zeggen drukt hij zijn lippen op de hare, met zijn vrije hand vind hij zijn weg door de ballen heen naar haar benen. Door haar string heen streelt hij haar geweldige lippen, Anke begint zachtjes bovenop hem te hijgen. Joris…niet hier kreunt ze zacht, maar ze laat hem toch begaan, niet zegt hij zachtjes…zijn hand plagend terug trekkend…nee niet stoppen zegt ze opnieuw tegen hem. Mmm…Anke, we zijn wel in het spookhuis. Mmm…ik weet het zegt ze zacht. In de ballenbak, haar kruis drukt ze tegen zijn vingers, Joris voelt de spanning toenemen en schuift zijn vingers achter haar string, verrukt streelt hij haar zachte vlees, haar hand is inmiddels zijn short ingeschoten en met op en neer gaande bewegingen is ze hem lichtjes aan het aftrekken. Joris kan er niks aan doen, maar ook hij begint te hijgen. Wil je neuken Ank, zegt hij, ik heb zin in je. Mmm…Joris…hier in het spookhuis? Ja Anke hier in het spookhuis hijgt hij. Met tegenzin staan ze op uit de ballenbak, wetend dat ze zich hier niet aan elkaar kunnen vergrijpen lopen ze verder, de spanning tussen hun beide is voelbaar, een donkere kamer binnengaand trekt hij haar tegen zich aan, haar rokje omhoog schuivend, haar string aan de kant trekkend en zijn broek laten zakkend, zet hij zijn harde pik tegen haar natte vochtige opening. Haar been iets omhoog tillend drukt hij zijn pik bij haar naar binnen, een luide kreun uit Anke bij het voelen van zijn heerlijke pik. Zachtjes beweegt hij zich in haar, andere mensen passeren hen, Anke weet nu dat ze alleen maar een beetje kan zuchten. Dan horen ze een bekende stem zeggen, geweldig hier, hoe ze dit hebben gemaakt. Het is Tricia, Anke benieuwd of ze hun in het donker zouden herkennen, begint harder te hijgen. Tricia staat stokstijf stil, hierdoor botst John tegen haar op, John fluistert ze zacht het lijkt wel of er hier twee staan te neuken roept ze nu hard voor zich uit. John begint te lachen, aan wie had je gedacht Tricia. Joris staat nog steeds ergens in de hoek zijn pik in uit Anke te pompen, Anke fluistert hijgend in zijn oor, zullen we nog een keertje luid doen en dan weer stil. Mmm…hijgt hij zachtjes in haar oor. Beiden beginnen luid te kreunen…zie je wel roept Tricia, ook John heeft het gehoord. Kom we laten ze alleen. Hij fluistert echter Anke en Joris in haar oor. Doorlopend naar de volgende kamer wachten ze op haar broertje en haar nichtje. Joris drukt Anke tegen de wand en begint sneller in en uit te pompen, ga komen zo schatje hijgt hij in haar oor. Mijn zaad borrelt, kom Joris, kom ik kommmm ookkkkk hijgt ze uit. Joris komt enkele tellen later als Anke, veel tijd zit er niet tussen. Een zakdoekje uit zijn broek pakkend geeft hij deze aan Anke. Dankbaar neemt ze het zakdoekje van hem aan, veegt ermee langs haar lippen daar gaat je zaad fluistert ze zacht, het zakdoekje slurpt het op. Het meeste te hebben weggeveegd lopen ze richting de volgende kamer.

John en Tricia zien hen eindelijk de deur doorkomen, zo stelletje fuck konijnen zegt Tric, eindelijk klaar? Lachend kijkt ze naar haar broertje, ze had straf zegt Joris doodleuk en geeft Anke een knipoog. Ohh…vertel eens, zegt Tricia nu. Anke begint te vertellen dat ze hem toe gelachen had terwijl hij onderuit ging, vervolgens hoe hij haar had gepakt in de ballenbak en toen de donkere kamer kwam was het niet meer dan logisch dat ik straf kreeg. John kijkt haar aan, een straf was het zeker, aangezien je, je niet volledig kon laten gaan. Goeie Joris, die moet ik onthouden, Tricia aankijkend ziet hij de fonkeling in haar ogen. Inmiddels zien ze op het horloge van John dat het half zeven is, we moeten de uitgang zien te vinden, anders zijn we nog te laat dadelijk. De volgende kamer doorlopend moeten ze weer plaatsnemen in een bakje, John en Tricia voorop en Anke en Joris in het tweede bakje. Deze rit is sneller en voor ze het weten staan ze weer bij een plateau waar ze uitstappen, de deur doorgaand vallen ze met hun vieren op hun gat en glijden via een helling naar buiten. Weer buiten in de frisse lucht kijken ze elkaar lachend aan, dat is geen spookhuis wijzend naar achteren dat is meer een hindernis baan, maar wel ontzettend leuk. Om het gebouw heen lopend zien ze Andrea, Simon, Don en Petra staan. Hé jullie ook hier roept Tricia uit. Ja lacht Petra, wij hebben een lift aangeboden gekregen die we niet afslaan. Tricia kijkt van Petra naar Andrea, joh, echt zegt ze. Ja van Joris en Anke, bespaart ons weer geld uit voor de taxi. Jeetje zijn jullie heen gekomen met de taxi, dure bedoeling zeg, gelukkig heeft Andrea nog twee stoelen over in de bus, dus kom op dan gaan we ervandoor. Met zijn achten lopen ze richting de uitgang, Petra en Don zijn in druk overleg en lopen dan naar Simon toe, Simon knikt bevestigend en loopt door naar Andrea, snel verteld hij over hoe en wat. Andrea draait zich om naar Petra en Don, leuk idee, gezellig ook.

In de bus plaatsnemend zegt Anke, Andrea mag ik roken in de bus? Ja hoor, ik stoom ook regelmatig wat weg, een sigaret opstekend zegt ze; ook nu weer. De raampjes iets openzettend roken ze allemaal een sigaret. Op naar het bungalow park en ze geeft een knipoog in de spiegel naar Don en Petra.