Taboe - 23

Het was een komen en gaan van voetgangers in de straat waar de sexshop gevestigd was. Zowel Ellen als Hilke hadden het gevoel dat al die mensen hen in de gaten hielden. Daarom besloten ze om niet direct naar binnen te gaan, maar eerst voorbij te lopen en stiekem eens een kijkje te nemen. Dat viel echter tegen, want de ramen van de winkel waren over de gehele hoogte geblindeerd. De uitbaters, maar wellicht ook de klanten, hielden duidelijk niet van pottenkijkers.

“Wat doen we nu?” vroeg Hilke toen ze bij het einde van de straat waren beland.

“Teruglopen en direct naar binnen gaan,” zei Ellen, “er zal niets anders opzitten.”

“Jij wilt er dus nog altijd mee doorgaan?”

Natuurlijk zeg! Jij niet dan?”

“Jawel, alleen heb ik liever niet dat men ons daar ziet binnengaan.”

“Zie jij iemand bekend, Hil?”

“Nee, niet direct.”

“Wel, wat houdt ons dan tegen?”

Ellen haakte haar arm achter die van haar vriendin en Hilke liet zich meetrekken. Zelf had ze het gevoel dat ze lood in haar schoenen had, maar Ellen leek daar totaal geen last van te hebben. Die hield er flink de pas in en Hilke moest moeite doen om haar te volgen. Pas toen de deur van de zaak achter hen sloot, kwam Ellen een beetje tot rust.

De vrouw achter de toonbank lachte hen vriendelijk toe, maar lette verder niet op hen. Het viel reuze mee dat er maar enkele mensen in de zaak aanwezig waren en zonder op de andere potentiële klanten te letten, liep Hilke resoluut naar de dichtstbijzijnde rayon. Terwijl ze haar blik langsheen de uitgestalde pikante lingerie liet dwalen, werd ze plots door Ellen aangeklampt.

“Kijk daar eens,” fluisterde die en wees doorheen het rek een man aan, die aan de andere kant van de winkel halvelings met de rug naar hen toe stond.

“Wim!” fluisterde Hilke. Verschrikt sloeg ze een hand voor haar mond. “Wat moet die hier?”

“Dat lijkt mij nogal duidelijk,” glimlachte haar vriendin, “kijk maar eens waar jouw broertje belangstelling voor heeft.”

Hilke zag het nu ook. Het wandrek waarbij haar broer stond bevatte een heel gamma aan opblaaspoppen. De jonge meiden zagen hoe Wim wikte en woog. Blijkbaar had Wim moeite met kiezen.

Hilke had oprecht met haar broer te doen. Ze kon het niet helpen, maar ongewild voelde ze zich een beetje schuldig. Liefst van al zou ze op hem toegelopen zijn om hem te omarmen en te vertroetelen, maar toch bleef ze waar ze was. Ze moest sterk zijn. Afspraak was en bleef afspraak. Ze hadden nu eenmaal een einde gemaakt aan hun verboden relatie. Dat was weliswaar onder druk van hun ouders geweest, maar toch moest dat zo blijven. Hoe heerlijk ze het samen ook hadden, die drie weken in Spanje, verdergaan met Wim was geen optie.

Ondertussen had haar broer toch een keuze weten te maken, want met een meerkleurige doos in zijn hand liep hij richting kassa.

‘Wilde Juanita,’ stond er in schreeuwerige letters op de verpakking te lezen. De veelbelovende foto van één of andere Spaans uitziende schone had hem blijkbaar overtuigd.

Wat vond ze het triest om te zien hoe haar broer, waar ze nota bene zielsveel van hield, zijn toevlucht moest zoeken tot een plastieken pop om aan zijn trekken te komen. Dan was zij met haar vriendin in ieder geval veel beter af, bedacht ze. Ellen was ten minste een mens van vlees en bloed, en wat voor één. Heel even dacht ze vertederd terug aan voorbije zwoele nacht die ze met haar had mogen beleven. Anderzijds vond ze het jammer dat voor Wim iets dergelijks momenteel blijkbaar niet weggelegd was. Ze vroeg zich af waaraan dat kon liggen. Haar broer was immers iemand die een vrouw in alle opzichten kon geven wat ze verlangde. Wim verdiende beter dacht ze triest, terwijl die intussen bij de kassa stond af te rekenen.

Ach, als zij twee door het taboe dat op de relatie tussen broer en zus rustte aan hun liefde voor elkaar niet langer mochten toegeven, dan moest ze misschien maar eens voor hem uitkijken. Het kon toch niet zijn dat er geen meisje te vinden was, die haar knappe broer wel zag zitten. ‘Ellen,” flitste het door haar hoofd. Die zag Wim wel zitten, maar tegelijk besefte ze dat het niet wederzijds was. Haar broer tolereerde Ellen wel als de vriendin van zijn zus, maar verder ging zijn belangstelling niet.

Spijtig, maar het was niet anders.

Zodra haar broer de zaak verlaten had, ging ze op zoek naar haar vriendin. Ze vond Ellen achteraan in de shop met een dildo in haar hand. Die had al min of meer gevonden waar zij twee naar op zoek waren.

De keuze was moeilijk. Ze bespraken ieder model uitvoerig, wat soms voor wat hilariteit zorgde. Zeker toen ze eventjes overwogen om een model te nemen dat ook echt kon spuiten. Na het lezen van de gebruiksaanwijzing lieten ze dat toch maar. Het vullen en nadien weer reinigen van het ‘ding’ leek hen in verhouding tot wat het waard was, veel te omslachtig.

Ellen viel aanvankelijk voor een flink uit de kluiten gewassen zwarte kunstpik, voorzien van een wel heel erg dikke eikel. Hilke vond hem wat overdreven groot. Zij had het meer voorzien op een ietsje minder spectaculair formaat.

“Kijk,” zei ze, terwijl ze een vleeskleurig model in de hand hield, “dit is zo ongeveer hetgeen Wim te bieden heeft en voor mij is dat groot genoeg.”

Alleen het horen van de naam van Hilke’s broer was genoeg om Ellens nieuwsgierigheid te wekken.

“Is… ziet Wims jongeheer er zo uit?”

“Ja,” lachte Hilke om de aarzeling van haar vriendin, “hiervoor had hij model kunnen staan.”

“Jij … jij kunt dat weten, Hil. Best wel al een flinke knoert hé.”

Dat was ook zo en de kunstpenis in Hilke’s hand was trouwens ook een van de mooist afgewerkte exemplaren, compleet met waarheidsgetrouwe top en gezwollen aders. Bovendien oogde het voorbindsysteem ook heel mooi. Dat bestond uit een zwart buigzaam driehoekig draagplaatje, waaraan met vergulde metalen oogjes echte lederen riempjes waren vastgemaakt. De verstelbare gespjes glommen hen tegemoet. Wat hen echter nog het meest over de streep haalde, was de kleine flexibele plug aan de achterzijde, bedoeld om de clitoris van de draagster tijdens het gebruik te stimuleren. ten minste, dat werd op de verpakking beloofd en toen ze allebei de buigzaamheid van dat minipiemeltje met hun vingers hadden uitgeprobeerd geloofden ze dat ook wel. Op de spuiter na, was dit speeltje wel het duurste model, maar omdat ze hem samen aankochten, konden zij zich dat bedrag veroorloven. Met een gesloten verpakking onder de arm gingen ze naar de kassa.

Arm in arm liepen ze even later in de richting van hun studentenhuis.

“Ellen, weet je dat ik nauwelijks kan geloven dat ik in een sexshop ben geweest,” zei Hilke, “en nog minder dat wij zo’n ding ook echt gekocht hebben.”

“Daar kan ik me iets bij voorstellen,” antwoordde de ander. “Alleen zou ik het vast ook nooit gedurfd hebben, maar weet je wat ik persoonlijk nog veel ongelooflijker vind?”

“Nee.”

“Dat ik jou weldra ook echt mag neuken, lieve schat.” Spontaan klemde ze Hilke’s arm wat strakker in de hare. “Tenminste, als jij niet terugkrabbelt natuurlijk.”

“Waarom zou ik, El? Ik ben even benieuwd als jij hoe het zal zijn.”

“Dus we gaan het echt doen? Ik kan nauwelijks geloven dat mijn fantasie werkelijkheid gaat worden.”

“Ga daar toch maar van uit, meisje,” zei Hilke lachend. “Vanavond nog.”

Ellen was zo blij met het antwoord van haar vriendin, dat ze haar liefst van al ter plaatse omhelst zou hebben. Tegelijkertijd bedacht ze echter dat de kans bestond dat iemand hen zou herkennen. Ze hoefden geen praatjes achter hun rug en dus liet ze dat idee maar varen.

“Zeg Hil,” vroeg ze in plaats daarvan, “hoe begin je eigenlijk aan zoiets?”

“Net als wanneer je met een jongen naar bed gaat zeker? Een beetje opwarming vooraf lijkt me wel wenselijk.”

“Ja, dat lijkt mij ook wel, heb jij al een idee?” Nou ja, bedacht Ellen, zoveel hoefde ze op dat ogenblik niet opgewarmd te worden. Het uitzoeken van de kunstpik en het gesprek dat ze nu onderweg naar huis hadden, misten hun effect niet. Haar natte slipje kleefde zowaar als een tweede huid op haar muts.

“Zullen we dadelijk eerst samen douchen?” vroeg Hilke, die geen weet had van Ellens gedachtegang, “dat lijkt me een goed begin.”

“Goed idee, Hil. Ik kan haast niet wachten om jou eens goed in het sop te zetten.”

Tegelijk hoopte Ellen dat ze daarvoor tijd genoeg kregen en niet gestoord zouden worden. Met zeven jonge mensen in het studentenhuis was een rustig en uitgebreid gebruik van de badkamer een zeldzaamheid. Toch was dat hetgeen ze nodig hadden, samen onder de douche. Ellen kon zich geen lekkerder bezigheid voorstellen als voorspel.

Wie aan het voorspel geen tijd verloren had, dat was Wim. Tegen de tijd dat zijn zus en haar vriendin aan zijn deur voorbij liepen, was hij al lang met ‘wilde Juanita’ in de weer. Gedreven door een tekort – of liever een totaal gebrek – aan seksbeleving gedurende verschillende weken, had hij zich door zijn jeugdige driften laten leiden. Voorlopig zonder succes.

‘Drie heerlijke openingen die smeken om geneukt te worden en die je zullen meevoeren naar het absolute summum van genot’, stond er op de doos. Wat dat ‘summum’ ook mocht zijn en hoe Wim zich ook inspande, hij kwam tot niets, integendeel.

De mond en de kut van de opblaaspop had hij al uitgeprobeerd, zonder dat de bekende tintelingen in zijn onderbuik, die aan een zaadlozing vooraf ging, zich wilden aankondigen. Ook niet nu hij geknield op bed zat met ‘Juanita’ in een stevige houdgreep voor zich. Hoe heftig hij op het onding ook inbeukte, hij voelde niets dat wees op een naderend orgasme. Bovendien voelde het plastiek, dat constant over de weke huid van zijn lid schuurde, nogal stroef aan. Stilaan begon hij last te krijgen van een toenemende irritatie en te laat kwam hij tot het besef dat hij ook een glijmiddel had moeten kopen. Het gevolg was dat hij een beetje later de kracht van zijn erectie voelde afnemen en teleurgesteld trok hij zijn penis uit het nepkontje terug. Met een drieste armzwaai, waarin zijn ergernis en ontgoocheling verborgen zaten, keilde hij ‘wilde Juanita’ van het bed.

Met een vermoeide zucht liet hij zich languit op het bed vallen. Wat een dwaas was hij geweest, verweet hij zichzelf. Hoe had hij ooit kunnen denken dat zo’n opblaaspop hem zou kunnen geven wat Hilke hem een hele vakantie lang had geschonken.

“Hilke.” Fluisterend ontsnapte de naam van zijn zus aan zijn lippen, terwijl hij de ogen sloot. Als in een film passeerden alle heerlijke momenten met zijn lief zusje in zijn hoofd de revue. Beelden van tedere liefde afgewisseld met beelden van grenzeloze passie. Beelden waarvan hij wist dat hij ze nooit of te nimmer zou vergeten en spontaan kwam zijn lid weer helemaal rechtop te staan.

“Verdomme,” mompelde hij binnensmonds. Plots was zijn behoefte weer heel erg groot. Hij moesten hij zou klaarkomen en tegelijk kreeg hij een idee. In zeven haasten raapte hij de pop van de vloer en gooide ze ruggelings op bed. Vervolgens liep hij naar de lavabo om de scheerschuim te halen. Terug op bed spoot hij eerst wat van het witte schuim in de vagina opening en daarna ook een flinke toef op de top van zijn penis, waarna hij de tube achteloos wegwierp.

‘Nu of nooit,” dacht hij, toen hij de benen van de Spaans ogende namaakschone omhoog plooide. Hij boog over de pop heen en op de armen steunend, hield hij de plastieken benen onder zijn oksels gevangen. Het was nog altijd even nep, maar met een beetje goede wil kon hij zich die éne keer voor de geest halen, waarop Hilke in een identieke houding onder hem had gelegen. Het enige werkelijke verschil was, dat zijn zus toen haar benen zelf omhoog geklemd hield om hem zo diep als mogelijk was in haar vagina te laten doordringen.

Terwijl Wim de ogen opnieuw sloot en zich figuurlijk vastklampte aan dat specifieke passionele moment met zijn zus, gleed zijn lid in één keer diep de ditmaal glibberige nepkut binnen.

Zoals hij hoopte bewees het scheerschuim zijn nut en weg was de irritatie van het ‘droogneuken.’ Weldra ging hij als een woesteling op de pop instoten, terwijl hij zich alsmaar zijn zus en haar heerlijke lichaam voor de geest bleef halen. Zijn fantasie werd nog gevoed door de reactie van de pop, die als een sterke ballon zijn harde stoten opving, om telkens opnieuw als een springveer te ontspannen als hij zich terugtrok. In de nu glibberige schede was het nu veel beter toeven en bijna voelde het aan als echt.

Met Hilke voortdurend in zijn gedachten, maar tegelijk beseffend dat hij zich niet om het genot van ‘Juanita’ hoefde te bekommeren, neukte Wim zichzelf naar een hoogtepunt. Wat eerder niet lukte, dat ging nu vrijwel vanzelf. Na een paar minuten al voelde hij de tinteling onder in zijn scrotum opkomen. Zijn lans werd hard als steen en hij voelde hoe er extra bloed naar zijn kolkende aders van zijn lid werd gestuwd.

“Hilke..!” brulde hij ongecontroleerd en luid op het moment dat hij verkrampte en zijn eerste straal diep in de namaakkut loosde.

Buiten op de gang bleef Hilke staan. Had zij niet haar naam gehoord? Had Wim haar geroepen?

Ze draaide zich om en wachtte af. Er gebeurde echter niets, Wims kamerdeur bleef gesloten. Zou ze gaan kijken?

Ach welnee, dacht ze. Wellicht had zij het zich ingebeeld. Bovendien had ze geen tijd te verliezen. Snel liep ze weer verder in de richting van de badkamer, waar Ellen waarschijnlijk al wel op haar zou wachten…