Het Contract - 2

Ja, dat moest het zijn, een rok die omhoog schoof over kousen!” Ze had dat geluid al zo vaak bij zichzelf gehoord als ze zichzelf uitkleedde..of als ze…..”Grinn”, Eva moest ondanks de hevige spanning, glimlachen bij die gedachte. Als ze op het toilet in een restaurant eens haar rokje omhoogschoof om zichzelf te vingeren!! Eva kleurde vuurrood bij die gedachte en meteen erna werd ze weer wreed uit haar gedachte gesleurd door een barse stem die zei; “Waarom wil jij weten wie ik ben?? Je hebt gewoon te antwoorden op mijn vraag en die vraag is nog steeds niet beantwoord!!” .
Eva spitste haar oren terwijl die stem op een barse manier haar vertelde wat ze blijkbaar moest horen. Ze herkende de stem niet, maar toch..dat geluid waarvan ze dacht dat het een rok was die over een panty schuift..dan moet die stem of van een vrouw zijn, of, er zijn twee mensen die een spelletje met haar aan het spelen zijn.

“Welke vraag?, shit, welke vraag?”. Eva moest even heel diep nadenken, maar door de spanning van het moment en deze bizarre middag, kon ze niet meer helder denken. Opeens wist ze het weer, “het contract, of ik dat al heb gevonden!, verdorie, de brutaliteit zeg om mij dit aan te doen! En met wat voor reden eigenlijk? Of zou dit allemaal slechts een bizarre grap zijn?” dacht Eva. Nou, grappig vond ze dit bepaald niet, ze werd van angstig opeens heel erg boos en voelde zich geïntimideerd.

“Ja!, ik heb je belachelijke contractje gevonden, hoe durf je me dit aan te doen, ik vind het walgelijk! Ik wil precies weten hoe dit allemaal kon gebeuren, want ik weet helemaal niets meer van de hele avond en nacht! Je hebt me gewoon gedrogeerd of zo, want anders kan dit nooit zijn gebeurd! Zoiets laat ik vrijwillig absoluut nooit toe! Kom, vertel op, wat heb je of jullie met me gedaan?..hoe heeft dit kunnen gebeuren en ..waarom ik? Hoe weet je waar ik woon? Hoe kom je aan mijn telefoonnummer?..Ken ik je soms,?..ja..JA! Dat moet haast wel zo zijn.! Ik kom er wel achter hoor, let maar op, idioot dat je er bent!” Vervolgens verbrak Eva de verbinding.
Ze smeet het toestel door de gang waar het vervolgens onbeschadigd op de deurmat belandde. Vloekend en stampvoetend van de stress liep ze naar haar mobiel, pakte het op en was toch wel een beetje blij dat het toestel niet uit elkaar was gespat op de tegelvloer in de gang.

Op het moment dat ze het toestel op de haltafel wilde leggen, trilde het. Even schrok ze, maar meteen wist ze wat het was. “Een sms!!, wat nu weer?” snel klapte ze het toestel open en klikte het sms’je aan. Het luidde; “Eva, je bent heel erg brutaal geweest en uitermate onbeschoft. Je begrijpt dat ik dit niet tolereer, je zult dan ook gestraft worden. Wanneer dat is, merk je vanzelf. Antwoorden op alle vragen die je hebt, zul je pas krijgen als je je excuses voor je wangedrag hebt aangeboden. En geloof me, je zult smeken of je ze MAG aanbieden. Ik weet namelijk dat je nu denkt, dat je dat geenszins van plan bent.” Eva bleef roerloos naar het sms’je staren, allerlei gedachten schoten door haar hoofd, ze wist helemaal niet meer wat ze nu moest doen en al helemaal wist ze nog steeds niet wie deze “grap” bedacht heeft en in scene heeft gezet.

Maar daar zou ze snel genoeg achterkomen.

“Wat moest ze nu doen? De politie bellen?, nee dat is geen optie, wat kunnen die voor mij betekenen?, er is nog helemaal niets gebeurd, nou ja, niets..en wat als ze me allerlei vragen stellen?, dan moet ik alles vertellen, terwijl ik niets weet..oh nee, dan schaam ik me kapot.. nee… nee.
Nee, geen goed idee.” spookte het door Eva haar hoofd.

Ze liep de keuken in, pakte een fles Chardonnay uit de koelkast en een wijnglas uit de keukenkast, gewapend met wijn en glas liep ze de tuin in en ontdekte dat het heerlijk weer was. Ze liet zich in een tuinstoel vallen en toen ze eenmaal lekker op het kussen lag, slaakte ze zo’n diepe zucht dat het leek alsof alle spanningen tegelijkertijd uit haar verdween. Dat was ook zo, haar geest had even rust nodig en ontlaadde zichzelf. Ze schonk een glas wijn en nam een ferme slok van het heerlijke koele vocht, slaakte weer een diepe zucht en begon haar gedachten de vrije loop te laten. Ze moest alles op een rijtje krijgen in haar hoofd, maar eerst even rust. De zonnestralen voelden zeer prettig aan op haar huid en in haar gezicht en ze voelde zich, mede door de wijn, lekker loom worden.
Enkele minuten later viel Eva in een diepe slaap.

Ze begon te dromen en flarden van de gebeurtenissen van de avond en nacht daarvoor, passeerden in hoog tempo en kris kras door elkaar haar geestesoog. Ze sliep diep, maar toch onrustig. Een voorbijganger zou het kunnen zien aan haar rusteloze bewegingen die ze maakte, aan het ongecontroleerd knipperen van haar oogleden, aan het nauwelijks merkbare schudden van haar hoofd alsof ze iets zeer negatiefs aan het dromen was. Iets wat ze pertinent niet wilde!

Ze voelde iets zachts op de huid van haar gezicht, nee, ze voelde iets zachts om haar hele hoofd, wel een aangenaam gevoel, maar waarom was het opeens donker? Eva hief haar hoofd op, opende haar ogen en zag…………..niets. “He?, dit kan niet!” dacht Eva volkomen versuft door haar diepe slaapje zo tussendoor. “Ach, natuurlijk kan dat wel, ik heb gewoon tot het donker was geslapen”. Dacht ze opgelucht, vleide haar hoofd weer in het kussen van de stoel en bedacht zich waarom ze dan de tuinverlichting niet zag. Een sensor zorgt er namelijk altijd voor, dat bij donker de verlichting aanspringt. “Hmmmm, heb ik de schakelaar eigenlijk wel omgezet?” vroeg ze zich hardop af.

“Nee, Eva, dat heb je niet!” hoorde ze opeens zeer dicht bij haar oor.
Eva schrok zo dat ze opveerde vanuit de stoel en uit pure paniek met haar armen om zich heen begon te slaan. Ze voelde aan haar gezicht en constateerde dat ze een soort fluwelen masker om haar hele hoofd had. “What the Fuck is dit nou weer?” wilde ze schreeuwen, maar het bleef in haar gedachten, want op het moment dat ze haar mond wilde openen om te schreeuwen, werden haar woorden met harde hand gesmoord. “Shhhhht, stil Eva geen geluid meer, geen kik meer, heb je dat begrepen?” sprak een stem. Een stem van een vrouw??? “Dus toch!!” dacht ze angstig en inmiddels volledig in paniek. “Hoe kon iemand in haar tuin zijn beland?” Ze begon te maaien met haar armen en schopte met haar benen, waardoor de fles Chardonnay en glas van het tafeltje kletterde op het terras.


“Verdomme Eva!!, dit komt je duur te staan, geloof me!!” Siste de stem. Ditmaal was het niet de stem van een vrouw. Ze rook een whisky lucht door het fluwelen masker, dus dat moest wel een man zijn, dacht ze, in inmiddels hoogste staat van paniek. Opeens werd ze rustig, verdoofd eigenlijk voelde ze zich. Had ze nou een naald in haar arm gevoeld, dat kleine prikje? “Oh nee!! Ze hebben me gedrogeerd”, dacht Eva vlak voordat ze al haar besef van realiteit verloor en weerloos, maar rustig bleef liggen. Haar gedachten leken wel stroop, nadenken kon ze niet meer, althans ze kon haar gedachten niet ordenen.
Ze voelde dat iemand haar beide polsen pakte en daar een touw omheen bond, haar jurkje werd met een mes kapot gesneden, ze voelde het gladde metaal op haar huid. Zich verroeren of reageren kon ze niet meer, wilde ze ook niet meer. Gelaten liet ze alles over haar heen komen en gaf zich over aan het gevoel dat ze had. Door het prikje in haar arm? Ze wilde wel protesteren, maar niets kon ze zeggen, haar mond wilde gewoon niet meewerken, haar lippen waren als verdoofd.

En toen viel ze compleet weg in een diepe slaap, zo leek het.

Eva werd wakker en lag in een onmogelijke houding, ze had stijve spieren en kon zich amper bewegen. “Waar was ze?”dacht ze met een opkomend gevoel van pure frustratie. Bang was ze niet meer, want ze had de stem van die vrouw heel vaag herkent.” Niemand die mij kent zou me toch kwaad willen doen?”. Nee, kwaad willen ze haar ook niet doen, ze willen Eva slechts tot een onderdanige slavin dwingen, desnoods met een fikse training als voorafje.

“Hmmmm, die training zie ik eigenlijk wel zitten”, dacht de vrouw die naast Eva op de achterbank van de auto zat. Ze aaide Eva eventjes over haar masker, kneep Eva zeer hard en gemeen in haar ontblote borst en rolde de enorme tepel van Eva strak door haar vingers, wat bij Eva een enorme kerm van pijn ontlokte.
“Dit saaie meisje, met haar heerlijke grote borsten, nee ..uiers eigenlijk, dat altijd pronkend met die tieten, zo arrogant langs mijn kantoor loopt met een blik alsof ze de hele wereld om haar vingertje kan wikkelen en mijn glimlach als vriendelijk beschouwt! Ze weet niet eens dat het een sadistische glimlach is. De slet!” Grinnikte de vrouw in zichzelf. Een glimlach met een daarachter liggende sadistische gedachte. En wat deze gedachte inhield?..dat zou Eva zeer snel ervaren.

Eva voelde een felle pijnscheut door haar lijf en voelde zeer gemene nagels die haar pijnigden.
“Wat rook ze eigenlijk? Ja, verdomd, het is een parfum, een zeer bekend parfum!! Chanel? Nee..geen Chanel. Of toch?” dacht ze. Ineens herinnert Eva zich die lucht..”Verdorie, het zal toch niet waar zijn?? De directie secretaresse van haar werkgever??!!” Eva kreunde bij die ontdekking en bedacht zich dat die vrouw eigenlijk helemaal nooit zo aardig was tegen haar, ja aardig was ze wel, maar meende ze het ook? In feite had ze nooit “echt” met haar gesproken, behalve af en toe een glimlach, kreeg ze toegeworpen.”Een lieve glimlach, dat wel”, dacht ze, “maar was die glimlach eigenlijk wel zo lief bedoeld?”.

De auto draaide een weggetje in, ze hoorde het knarsen van grind, vervolgens parkeerde de auto en de motor werd uitgezet.. Opeens was het muisstil in de auto.
De portieren van de auto gingen open en Eva hoorde dat er twee mensen uitstapten, kort daarna werd ze hardhandig bij haar arm gegrepen en werd ze de auto uitgesleurd. Ze merkte dat haar armen achter haar rug waren gebonden, vandaar dus die pijnlijke en zeer ongemakkelijke houding! Ze landde onzacht op het grind en lag daar op haar zij, ze moest pijn hebben, maar dat voelde ze eigenlijk amper.

Hoewel het hartje zomer was, voelde Eva een koude rilling toen ze eenmaal buiten de auto op het grind lag. De zon was inmiddels weg, althans ze voelde de stralen niet meer op haar huid. “Ik ben naakt!!, oh god ik ben naakt!”.
En ja, Eva was naakt! Haar jurkje was immers kapot gesneden en lag voor oud vuil nog in haar tuin. Ze werd aan haar arm omhoog getrokken en stond onvast op haar voeten in het grind. “Meekomen jij!” hoorde ze een mannenstem zeggen en ze werd onvriendelijk aan haar arm meegetrokken. De man liep met grote passen, waardoor Eva hem amper kon bijhouden en struikelend probeerde ze hem te volgen. Ze voelde zich vies en vernederd.
Opeens hield de man stil en Eva hoorde het geluid van een deurbel. Er werd kort daarop een deur open gedaan en ze hoorde, weer een mannenstem, zeggen; “Hé, hé, daar zijn jullie dan eindelijk! Waarom heeft dit in godsnaam zo lang geduurd?”Jullie kunnen toch wel een slet afleveren op het tijdstip dat ik van jullie verwacht? Moet je nou eens kijken zeg! Wat een heerlijke grote tieten heeft ze!! Daar ga ik nog heel veel plezier mee beleven.!! Dit sletje krijgt het zwaar te verduren, veel sex en zware vernedering staat deze slet te wachten!! Let maar op, ook jij Suzanne. Het is tenslotte jouw idee..” zei Meneer Heemskerk met een harde blik in zijn ogen en een grijns die boekdelen sprak.

Eva herkende de stem onmiddellijk, het was de stem van haar werkgever! “Meneer Heemskerk!? Waarom hij? Wat is dit? Waarom zou meneer Heemskerk mij dit aandoen? Wat heb ik gedaan om dit te verdienen?” allerlei vragen, waarop Eva eigenlijk graag wel een antwoord zou krijgen, spookten door haar gedachten. Ze stond namelijk op bijzonder goede voet met haar werkgever, tenminste dat gevoel had ze altijd wel.
“Ja, sorry hoor, maar ze was ietwat onwillig” grinnikte de directie secretaresse vals.
“Ach, het maakt ook niet uit, ze is hier nu, onder de blauwe plekken zie ik!?” fronste hij, was even stil, maar vervolgde al snel zijn betoog. “Eva zal wel willen weten hoe en waarom ze hier is belandt, denk je ook niet, lieverd? En bovendien, het is het wachten wel waard hoor” Grijnsde de directeur.
“Zo Eva…je weet blijkbaar niet meer dat we gister een personeelsfeestje hebben gehad hé? Hoe zou je het jezelf ook kunnen herinneren?. Ik zou dat in elk geval bijzonder knap vinden!” sprak hij vervolgens.
Allerlei gedachten schoten als flarden door haar hoofd. “Personeelsfeestje?? Oh God, natuurlijk!! Die uitnodiging die op haar beeldscherm verscheen!! Iedereen was uitgenodigd, stond er op de uitnodiging, maar had ze eigenlijk wel ‘iedereen’ gezien?”. Ze pijnigden haar hersens om zich dat gegeven te kunnen herinneren…Tevergeefs.

Ze wist nog dat ze naar huis was gesneld om een korte douche te nemen en zich ‘gepast’ te kleden. Ze had een eenvoudig zwart jurkje gekozen, niet te lang, maar ook zeker niet te kort, met een mooie bescheiden split aan de achterkant. Daaronder natuurlijk passende lingerie en aan haar voeten, pumps met een niet al te hoge hak. Wie weet werd er nog gedanst?
De aanvang van het feestje was acht uur, dus ze moest zich haasten. Ze griste haar schoudertasje en haar mantel van de kapstok en vertrok.
Van het feestje zelf, wist ze zich eigenlijk nog maar vrij weinig te herinneren.

En nu? Ze stond verdorie naakt en onder de blauwe plekken voor meneer Heemskerk! Haar grote borsten hadden abnormaal stijve tepels, normaal droeg ze een BH, nu hingen ze ietwat naar beneden door de zwaartekracht, wat een zeer aangenaam gezicht was voor iedereen die dat zag. Haar kutje nat?? “Nee!!, niet dat!! Hoe kan dat, ik ben niet eens opgewonden, ik ben juist woest!!” dacht Eva in paniek. Haar lichaam vertelde haar een ander verhaal. Terwijl ze nog bezig was haar vernedering te verwerken, hoorde ze de stem van haar baas.

“Wat is er Eva?, ben je aan het trachten te ontdekken of je überhaupt op dat feestje bent geweest? Of is het zo, dat je je probeert te herinneren wie er allemaal waren?” vroeg de directeur met een sadistische ondertoon. “Zal ik het je maar vertellen dan, Eva?”, zonder op een antwoord te wachten vervolgde hij zijn mededeling. “Jij was daar als de belangrijkste gast hoor, Eva. Er waren er natuurlijk meerdere, maar laat ik zeggen dat jij, met uitzondering van Suzanne natuurlijk, de enige vrouw was.”.

Plotseling kwamen er flarden van de gebeurtenissen van het feestje terug en begon ze zich een klein beetje een beeld te vormen.
Eva herinnerde zich inderdaad dat ze naar het feestjes was gegaan. Het feestje had plaats gevonden in een speciale vergaderruimte die zich uitstekend leende voor intieme feestjes. Alles was aanwezig om het een feestje te doen laten lijken. Een compleet buffet, een toren van glazen die op een later moment de champagne zouden opvangen.
Zachte, maar ook zeer zwoele muziek en……ontzettend weinig mensen!!
Er waren WEL vrouwen!! En dat zei ze dus ook heel verontwaardigd, nog steeds met haar armen achter haar rug gebonden en met de fluwelen kap over haar hoofd, tegen haar werkgever.

“Klopt, klopt, klopt helemaal Eva. Dat waren ingehuurde escortgirls, die overigens maar een klein uurtje aanwezig zijn geweest en hebben genoten van de hapjes en de drankjes. Goed opgemerkt van je, Eva en het verbaast me dat je je dat nog kunt herinneren. Maar goed, je bent een zeer intelligent wezentje, ware het niet dat je zo vreselijk arrogant bent. Jij weet altijd alles zo goed hé? Maar als ik jou opdraag een grijze boekhouding voor me te organiseren, dan vertik je het te doen!! Weer voelde Eva een felle pijn, toen haar werkgever haar ontzettend hard in haar tepels kneep en haar een paar harde tikken tegen de zijkanten van haar borsten gaf.
En daarvoor Eva..zal je moeten worden gestraft! Alles wat ik aan extra winst had kunnen maken door een grijze boekhouding, zal jij met jezelf moeten terugbetalen!! Ik heb altijd al een persoonlijke slavin willen hebben die ik kan vormen, die alles doet wat ik zeg en wat ik haar opdraag te doen! En, Eva, juist daarom ben je uitgenodigd en juist daarom ben je nu hier. Je hebt een contract getekend, jouw handtekening staat eronder, Eva.”

“Dat contract heb ik niet vrijwillig getekend en is dus ook niet rechtsgeldig, Verdomde klootzak die je er bent!!” schreeuwde ze keihard. Haar stem galmde door de vestibule waar ze inmiddels stonden.
Haar masker werd van haar hoofd gerukt, de directeur pakte met een greep haar haren vast, draaide zijn hand een kwartslag en dwong haar met een ruk aan haar haren op haar knieën. Meteen daarna kreeg ze met de vlakke hand van haar werkgever, een paar ferme tikken in het gezicht. Tranen welden op in haar ogen en drupten vervolgens langs haar wangen op haar naakte borsten.
Ze bleef woest.

“Volgens mij is dit niet helemaal de bedoeling” fluisterde Suzanne.
“Wat hier de bedoeling van is, bepaal IK, Suzanne” sprak de directeur met een harde stem.
“Als dat je niet aanstaat, kan je nu direct vertrekken, wat overigens heel jammer zou zijn voor je eigen plannetjes, is het niet?” sprak hij nu met een sadistische lach.
“Ja…ja, je hebt gelijk, sorry voor mijn misplaatste opmerking Cees, dat zal zeker niet weer gebeuren.” zei Suzanne, enigszins onder de indruk van de kracht die achter de woorden van haar baas school.
“Mooi zo, ik had geen ander antwoord van je verwacht” gromde hij geïrriteerd.

Eva zat nog steeds op haar knieën en met een betraand gezicht, maar met een woedende blik in haar ogen, keek ze naar haar werkgever. Ze was stil, bleef stil en was ook geenszins van plan om ook maar iets te zeggen, zelfs geen antwoord te geven als haar iets gevraagd zou worden.
Ze had vragen te over die ze wilde stellen, maar wist instinctief dat ze daar op dit moment toch geen antwoord op zou krijgen en eigenlijk WILDE ze ook helemaal geen antwoorden omtrent deze bizarre situatie. Elk antwoord zou haar alleen maar bozer maken. Ze was ondanks het feit dat ze woest was, bang, maar liet dat niet merken.
“Zo, Eva. Laat ik nu maar eens uitleggen wat ik van je verwacht de komende tijd.” Sprak de directeur.
“Voorlopig spreek je me aan met ‘Meneer’! Je spreekt pas als je iets gevraagd wordt, spreken zonder toestemming zal gestraft worden, heb je dat goed begrepen, Eva?”

Eva had voor zichzelf besloten dat ze niets wilde zeggen, dus ze knikte alleen maar ten teken dat ze haar baas had verstaan.
“Begrijpen??, wat valt hier te begrijpen, dacht ze. Ze schudde haar hoofd dus ook . “NEE, idioot!” dacht ze, “snap dat dan, ik begrijp hier niets van!!”.
Meneer Heemskerk nam daar uiteraard geen genoegen mee. Hij stak zijn hand uit, omsloot Eva’s kin, streelde haar wang met zijn duim, waarop hij met zijn ander hand haar, ditmaal een zachte, tik in haar gezicht gaf. “Waarom schud je met je hoofd, Eva? Ik verwacht een gepast antwoord!”