Kimberly - 1

Voor het eerst in haar leven liep Kimberly de bar in. 8 uur geleden was het 18-jarige meisje aangekomen in dit zonnige vakantieparadijs. Ze moest voor haar studie verplicht een stage van driekwart jaar in het buitenland lopen en uiteraard had ze voor een lekker zonnige bestemming gekozen. Toen ze echter de kosten voor het vliegticket en het verblijf ter plekke zag was ze bijna terug gekrabbeld. Het land was duur, erg duur. Ze zou ter plekke een baantje moeten zoeken om rond te kunnen komen, want na het betalen van de tickets en de eerste 2 maanden huur was al haar spaargeld op. Nu was ze dan in de bar waar ze nog vaak zou komen. De bareigenaar had enkele kleine studio’s boven de bar in bezit waarvan zij er één zou gaan huren. De bar was onderdeel van een luxe vakantieresort.

Ze liep op de bar af en wachtte even. Van achter uit de keuken kwam er een jonge man aan. Hij was zongebruind, had een stoppelbaardje van 2 dagen staan, een krullend kapsel en ze schatte hem een eindje in de 20. Hij bekeek haar van top tot teen en zijn blikken maakten haar verlegen. Toen hij van achter de bar kwam schatte ze zijn lengte rond de 1.80. Ze stak haar hand naar hem uit en stelde zich voor: ‘Ik ben Kimberly. Ik heb contact gehad met een zekere Louis, de eigenaar van deze bar.’. Een lach tekende zich af op zijn gezicht. ‘Ik ben Louis, welkom hier! Ik zal je meteen naar je kamer begeleiden’. Hij liep door de deur achter de bar en ze volgde hem. Het was groter dan ze dacht achter de bar en voordat ze de trap naar boven op gingen passeerden ze nog enkele deuren. Ook boven zag ze meerdere deuren, ze vermoedde dat het de andere studio’s waren. Hij pakte een sleutel uit zijn zak en opende het slot van een van de kamers. De kamer was klein en donker. Hij opende een rolluik zodat het licht van een binnenplaatsje naar binnen kon komen. ‘Vanwege de warmte zou ik je afraden overdag het raam te openen, maar vanavond kun je eventueel de kamer wat luchten.’, zei hij behulpzaam. ‘Hier heb je de sleutel, je kunt mij bij de bar of in de keuken vinden als je nog meer vragen hebt.’.

Hij vertrok en ze zonk neer op het bed. 24 uur geleden was ze nog in het kleine dorpje geweest waar ze vandaan kwam, nu zat ze in dit verre land op een vreemd bed. Even dacht ze met heimwee terug aan thuis. Ze begon haar koffer uit te pakken in de kast. Ze liep naar de douche en haalde washandje over haar gezicht om zich een beetje te fatsoeneren na de reis. Ze keek tevreden in de grote spiegel, trots op haar lichaam. Haar zwarte T-shirt accentueerde haar borsten op een mooie manier en alhoewel haar cupmaat niet erg groot was, was deze wel perfect in verhouding met de rest van haar lichaam. Haar lange blonde haar accentueerde een prachtig gezichtje, met dunne lippen en blauwe ogen. Vandaag had ze een zwart rokje aan dat haar billen goed deed uitkomen zonder te veel te laten zien. Na zich te hebben opgeknapt ging ze opnieuw op het bed zitten. Haar stage begon pas over een week. Ze had expres wat extra tijd genomen zodat ze eerst aan het land kon wennen en de omgeving wat kon verkennen en opeens bedacht ze zich dat ze kon vragen of de bareigenaar werk voor haar had. Ze trok de kamerdeur achter zich dicht en liep naar de bar. Na een aantal keer de verkeerde afslag genomen te hebben in het doolhof achter de bar kwam ze eindelijk op de juiste plek. Hij stond de glazen te ordenen achter de bar. ‘Waarmee kan ik je helpen?’, hoorde ze hem zeggen. ‘Ik zit momenteel wat krap qua geld en heb een baantje nodig hier, heeft u misschien nog een idee waar ik werk zou kunnen krijgen?’. Hij fronste en dacht even na. ‘Ik heb misschien nog wel wat voor je, een van de barmeisjes is al een paar dagen niet komen opdagen en ik heb haar gisteren moeten ontslaan, zou je hier willen werken?’. Ze dacht even na en accepteerde toen zijn voorstel, werken als barmeisje was zeker niet verkeerd om te doen. Hij vroeg haar hem te volgen en hij ging door een andere deur achter de bar waar een kantoortje achter bleek te zitten. Hij had wat gegevens van haar nodig en had daarvoor haar paspoort even nodig. Ze zou het paspoort morgen terug krijgen.

En zo stond ze dezelfde avond achter de bar. Het publiek was inderdaad netjes, het type mensen dat je verwacht in een hogere klasse vakantieresort. Die middag had Louis haar een uitgebreide uitleg gegeven wat er van haar verwacht werd en hoe ze bepaalde dingen moest doen. Ze was een snelle leerling en het werk was niet erg moeilijk. Vandaag draaide ze samen met Louis de bar. Het was geen drukke avond. Af en toe kwam er een klant naar de bar voor een biertje, wijntje of ander drankje. De moeilijkere drankjes, zoals cocktails, liet ze aan Louis over. Af en toe liet Louis wat mensen door de deur achter de bar. Waar die heen gingen was haar een raadsel, alhoewel er achter de bar kennelijk nog meer te doen was, gezien het doolhof. Ze zou hem er later eens naar vragen maar durfde dat nu nog niet aan. Om een uur of één sloot de bar en met een voldaan en tevreden gevoel ging ze terug naar haar kamer. Louis had ook tevreden geleken en dit was zeker geen onplezierig werk.

Zo ging het enkele avonden door en haar verantwoordelijkheden namen al snel toe. Ze kon nu de meeste cocktails maken en ook het afrekenen liet Louis steeds vaker aan haar over. De 5e avond verraste hij haar. Aan het begin van haar dienst kwam ze binnen lopen om zoals gewoonlijk even te bespreken wat de bijzonderheden van de avond waren. Louis bood haar een drankje aan en ze accepteerde de lekkere cocktail die hij haar gaf. Hij vertelde dat hij die avond een paar uurtjes weg moest en vroeg zich af of zij het een avondje alleen aan kon. ‘Je bent dan vanavond verantwoordelijk voor de bar. Zoals je weet mogen mensen doorlopen naar achteren door de linker deur. Het kantoortje mogen ze uiteraard niet in.’ Ze was trots op de extra verantwoordelijkheid en dat al na 5 avonden! De avond was bijzonder rustig en behalve zo nu en dan een drankje inschenken was er niet veel te doen. Ze had zelfs tijd om te zitten op de stoel achter de bar. Ze was moe van de korte nachten die ze maakte en af en toe dommelde ze even.

‘Wat denk jij dat je aan het doen bent?’. Ze werd wakker van de harde stem van Louis. Hoe lang had ze geslapen? Ze wist het niet. Ze begon zich direct te verontschuldigen: ‘Sorry Louis, ik was even in slaap gevallen, het zal niet meer gebeuren’. Hij bleef echter tegen haar uitvaren en ze begreep niet dat hij er zo’n drukte over maakte. ‘Sorry Louis, het spijt me echt. Maar er is toch geen man over boord?’. Hij greep haar in haar nek en duwde haar in de richting van het kantoortje. Even wilde ze tegenstribbelen, toen bedacht ze dat ze hem beter niet nog bozer kon maken. Het eerste wat ze in het, normaal zo nette, kantoortje zag was een enorme chaos. Toen zag ze de openstaande kluis en een angstig voorgevoel besloop haar. ’25.000 euro!’, schreeuwde Louis furieus van woede. De grond werd onder haar voeten weggeslagen. ‘In de tijd dat jij lag te slapen is er 25.000 euro gestolen uit de kluis en jij bent daarvoor verantwoordelijk!’. Ze kon nog niet half beseffen wat dat betekende voor haar toekomst. Even leek het of hij haar wilde slaan. Toen kalmeerde hij iets. Hij pakte haar bij haar arm en begeleidde haar naar de trap. ‘Ik wil dat je nu naar je kamer gaat om na te denken over wat er allemaal gebeurd is, straks kom ik bij je!’. Ze liep de steile trap op en hij bleef beneden staan. Halverwege bedacht ze zich dat hij nu onder haar korte rokje kon kijken. Ze probeerde te lopen met haar benen wat dichter bij elkaar zodat hij niet teveel zou zien. Op haar kamer liet ze zich moedeloos op haar bed neerzakken, bang voor wat er komen ging.