Lydia 02. Claremont

Mijn ontbijtbordje is leeg. Het gezelschap heeft de ontbijtzaal verlaten. Ik hoef vandaag niet te lopen, mijn voeten vinden dat een goed idee. Een rustige dag op het strand. Vrolijk wandel ik naar mijn kamer. Een handdoek, mijn boek en mijn zwembroek. Ik neem de oude lift. Als ik met mijn tasje in de lift stap zie ik de mooie jonge vrouw van het gezelschap. Het voelt ongemakkelijk. Ze heeft zich omgekleed en draagt een witte doorschijnende peignoir met daaronder een wit badpak. Intimiderend sexy. We kijken elkaar aan. "I am Martin." "I am Claremont." Ik weet verder niets te zeggen. Ze ziet er stijvol uit maar ze voelt aards. Haar gezicht is ontspannen en ze staat rechtop. Ze kijkt me aan. Blauwe ogen met veel kleuren in de irissen. Ze ziet er jong uit. Te jong voor mij. Op de begane grond nemen we zonder woorden afscheid en ik loop achter haar aan naar het strand, geïrriteerd over mijn sprakeloosheid. Waarom ben ik toch zo verlegen? Ik wil rust, en nu heb ik jonge borsten in een wit badpak en schitterende blauwe ogen in mijn gedachten. Ik word veel te snel verliefd. Op het strand staan ligbedden en parasols, netjes in een rij. Ik zoek een plekje aan de rand en probeer me te concentreren op de zee en mijn boek. Het lukt niet. Ik kan mijn ogen niet afhouden van Claremont. Ze heeft plaats genomen bij de oudere vrouw en haar man. De Aziatische vrouw en de jongere man komen ook het strand op. Zij draagt een zware tas. De man draagt alleen een licht lederen schoudertasje. Ze installeren zich onder een parasol bij de rest van het gezelschap. Het is een vreemd aanblik. De oudere vrouw en de jongere man liggen op de bedden. Op een handdoekje ernaast zitten de twee jonge vrouwen en de oudere man. Claremont masseert de voeten van de oude vrouw. Ze zit op haar knieën met haar billen naar mij toegekeerd. Ik probeer naar de zee te kijken. Het lukt niet. De oudere vrouw ziet mij kijken en ze glimlacht. Mijn fascinatie is opgemerkt.

Ik was op vakantie met mijn ouders aan een koel meertje in de Provence. Een meisje in een rubberbootje was midden op het meer. Ze lag op haar rug met haar hand in het water. Het leek vanuit de verte dat haar borsten bloot waren Misschien had ze wel helemaal geen kleding aan. Ik ging snorkelen. Er waren nauwelijks vissen. Mijn nieuwsgierigheid trok me naar het bootje toe. Ik zwom behoedzaam dichterbij, muisstil. Ze zag me, ze vond het niet leuk. Spatte water naar me toe en riep iets boos in het Frans. Maar ik zag wel haar borsten. Betrapt zwom ik snel naar de kant. Die avond trok ik me af. In gedachten haar ronde borsten strelend, haar mond zoenend, haar gewillige kut hard neukend. Ik heb haar daarna niet meer gezien op het meertje. Hopeloos was het, ze bleef wekenlang mijn natte droom. Ik kon vroeger geen vrouwen versieren. En nu nog steeds niet. En mooie Claremont is te jong voor mij en waarschijnlijk heeft ze een knappe vriend thuis. Die avond eet ik een redelijke pizza en ga weer vroeg mijn bed in. Ik word wakker met stijve hongerige lul. Onder de douche denk ik aan de mooie ogen en het lichaam van Claremont. Na twee maanden heb ik eindelijk een orgasme. Dikke brokken sperma druipen langs de badkamertegels omlaag. Ik spoel het weg en ik voel me vrijer. Vandaag ga ik mijn boek lezen en niet meer aan Claremont denken. Als ik op het strand kom zie ik de oudere man op zijn handdoekje zitten bij de voeten van de oudere vrouw. Het lijkt erop dat ze me ziet kijken. We kijken elkaar aan en glimlachen. De Aziatische vrouw en Claremont rennen uitgelaten langs de zee. Claremont grijpt de Aziatische vrouw bij haar middel en trekt haar mee de zee in. Ze stoeien en zwemmen van het strand af. In de verte zie ik dat ze elkaar vastpakken. Ze zoenen met elkaar. Ik krijg weer een erectie en leg mijn boek aan de kant. Ik voel dat er iemand naar me kijkt. De oudere dame kijkt me aan. Het maakt me ongemakkelijk, er is iets gretigs in haar blik. Dezelfde gretigheid waarmee ik naar Claremont kijk. De vrouw heeft een mooi gezicht, maar ze is te dik en te oud. Ze draagt een rode gehaakte jurk. Een lerares op een basisschool. Ik kijk weer naar de zee, maar de vrouw blijft ongegeneerd naar me kijken. Ze is vroeger mooi geweest. Ik kijk naar Claremont. Ze komt het strand weer op. Sommige vrouwen bewegen alsof tussen de onderrug en knieën een stalen plaat is ingebracht. Geen souplesse. Claremont loopt soepel, als een roofdier. Haar heupen deinen. Ik hou daarvan. Maar ik wil de onrust niet. Een week rust. Dat was het plan. Mijn boek ligt in mijn schoot. Ik ben te veel bezig met een groep mensen die ik niet ken. Ik sta op en verhuis naar een parasol in het uiterste hoekje van het strand. Ik zet mijn ligbed van het groepje afgekeerd. Het lijkt te werken. Een uur lees ik in mijn boek. De rust in mijn hoofd komt weer terug en ik bedenk dat ik morgen een treinkaartje ga kopen op het station. Dan wordt de rust verstoord. Een schaduw valt op mijn boek. Ik kijk omhoog. Claremont is nog een beetje nat van de zee. Haar tepels zijn zichtbaar door het natte witte badpak. Ze kijkt me een beetje verlegen, een beetje angstig aan. Het lijkt dat ze dit niet wil doen. "Madam would like to talk with you." Claremont praat tegen mij en ik ben meteen weer mijn woorden kwijt. "Madam? Who do you mean Claremont?" Claremont wijst naar het gezelschap. "She's right over there, would you please follow me?" Ik kom onhandig van het ligbed en volg haar witte rug. Ik probeer niet naar haar deinende heupen te kijken. Ik zou alles doen wat ze me vraagt.