De Ongrijpbare

Op een warme vrijdag in mei fietsten Lieke en haar vriendin Manon naar huis. Druk kletsend en lachend flitsten de bomen langs hen heen, terwijl de warme zon hun armen lichtjes bruinde. Beide waren ze euforisch, opgelucht dat ze al hun examens achter de rug hadden en de zomervakantie nu kon beginnen.

'Ik weet gewoon dat ik het ga halen.' zei Manon opgewekt. 'Wat had jij eigenlijk bij die vraag over die rivierdelta's?'

'Euh, iets met dat het in een zee uitmondt of zo, maar ik weet niet meer hoe ik dat geformuleerd had. Ik vond dat echt een klote examen.' klaagde Lieke.

'Ze bewaren altijd het beste voor het laatst hè.' grapte Manon. 'Maar om even terug te komen op jouw verliefdheid...'

'Wát? Welke verliefdheid?' gilde Lieke lachend. Ze stompte Manon tegen haar arm, die daardoor naast het fietspad in de berm terechtkwam.

'Rot op, je weet precies wat ik bedoel!' riep Manon lachend, terwijl Lieke een voorsprong nam.

'Ik heb geen kerels nodig in mijn leven Manon, mannen zijn er om te teasen!' riep Lieke luid lachend terug.

Lieke was een aantrekkelijke blonde meid van 18, met precies de juiste verhoudingen, die altijd zelfzeker en nieuwsgierig in het leven stond. Haar volle lippen en haar met lange wimpers omlijste lichtblauwe ogen maakten haar een prooi voor menig man. Mannen had ze echter niet nodig in haar leven. Ze was onafhankelijk en wond mannen als slappe touwtjes om haar vinger als ze dat wilde. Niemand kon haar temmen, zij was altijd haar eigen baas geweest.

Haar even oude beste vriendin Manon was al net zo knap, met haar donkerblonde lokken en lichtbruine ogen. Ze maakte zich altijd donker op, waardoor ze een wellustig uiterlijk had. Anders dan Lieke was Manon altijd bezig met jongens en mannen, en haar bedpartners waren al geruime tijd niet meer op twee handen te tellen. Daar schepte ze dan ook graag over op tegen Lieke, die dan altijd minachtend liet weten dat zij haar vrijers zorgvuldiger uitkoos. Dat deerde Manon echter niet, hun verschillende zienswijzen pasten toch goed bij elkaar.

Toen ze bij het huis van Manon stopten, wierp Lieke een blik op het raam van de woonkamer. De gezinskat zat voor het raam en staarde slaperig naar buiten.

'Nou, dan zien we elkaar morgen weer hè?' zei Manon terwijl ze haar vriendin een knuffel gaf.

'Is goed schat, tot morgen!' Ze zwaaide en fietste vrolijk lachend verder naar haar eigen huis. Ze kende Manon pas sinds dit schooljaar, maar het was nu al haar beste vriendin ooit. Ze kon alles aan haar kwijt en ze begrepen elkaar zoals niemand anders dat had gekund. Ze stapte af bij de stoep die voor haar huis lag en groette de buurman met een vriendelijk knikje. Haar fiets nam ze met zich mee over het paadje tussen de twee huizen en zette deze tegen het achterhek aan.

'Lieke?' zei een stem, die haar deed schrikken. Ze keek om en zag de buurman achter haar staan die zojuist vriendelijk zijn hand had opgestoken. Ze groetten elkaar altijd, maar hadden zelden meer dan een paar woorden gesproken. Hij oogde ondanks zijn grote postuur, als een vriendelijke man van begin 40. Hij kleedde zich altijd smaakvol, vond ze. Zijn donkerblonde haar was gemillimeterd en zijn baard was nooit langer dan korte stoppels.

'Oh, hallo meneer Novikov.' zei ze schor van het lachfestijn met haar vriendin en zette een glimlach op. 'Kan ik u helpen?'

'Wat lief dat je dat vraagt, maar je mag mij gewoon bij mijn voornaam noemen, hoor. Ik heet Nikolai.' zei hij vriendelijk en stak grappend zijn hand uit.

Lieke lachte en pakte zijn hand. 'Aangenaam!'

'Maar om eerlijk te zijn, ik zou je eigenlijk willen vragen of je mij ergens mee kunt helpen.' zijn ogen keken haar vragend aan en zonder aarzeling knikte ze.

'Uiteraard, wat kan ik voor u doen?'

'Nu je mijn voornaam weet, mag je gewoon 'je' zeggen hoor.' Hij knipoogde amicaal. 'Maar goed, ik ben komend weekend een paar dagen weg, en ik kan mijn hond niet meenemen helaas. Zou jij hem morgen en zondag misschien even willen uitlaten? Uiteraard niet voor niks.'

Even aarzelde ze, maar antwoordde toch dat ze dat graag zou doen. 'Ja, dat wil ik wel doen, moet ik hem dan ook te eten geven?'

'Je moet niets, maar het zou wel heel erg fijn zijn.' Nikolai lachte vriendelijk en wenkte haar mee naar zijn huis. Zonder aarzeling liep Lieke hem achterna zijn huis in, en lette goed op wat hij vertelde over het uitlaten en het voer voor de border collie, die hij Smirnov had genoemd.

'Hier hangt de riem, die kun je gewoon aan zijn halsband vastmaken. Ik loop meestal even met hem naar het bos hier achter, tot hij zijn behoefte heeft gedaan en dan ga ik weer terug. Meer hoef je feitelijk niet te doen.'

Lieke knikte en bestudeerde ondertussen het huis van haar nagenoeg onbekende buurman. Haar oog viel op een glazen vitrinekast vol met prulletjes. Bij nadere inspectie bleek haar buurman een fervent verzamelaar van verschillende soorten wapens, waaronder dolken, zakmessen, werpsterren, boksbeugels en al dan niet echte handgranaten. Onderaan lagen nog andere voorwerpen als handboeien en verschillende munitie.

'Ah, je hebt mijn verzamelobjecten gevonden zie ik. Die liggen er alleen voor de sier hoor, maak je maar geen zorgen.' Nikolai's stem bezat een koelte die Lieke even van haar stuk bracht. Ze keek hem uit haar ooghoeken aan en zag hem met opgetrokken wenkbrauwen grijnzen. Zat hij nou met haar te dollen?

'Dus, heb je een sleutel voor me?' zei Lieke, bijna minachtend, haar onzekerheid verbergend. 'Zeker, mevrouw.' knikte hij, en hij haalde een metalen sleutelbos tevoorschijn. Hij gleed de benodigde huissleutel van het ringetje en gaf deze aan zijn buurmeisje. 'Bedankt. Nou, veel plezier dan maar dit weekend.' besloot ze en liep richting de achterdeur.

'Jij bedankt, Lieke. Ik kom de sleutel zondagavond wel bij je halen, goed?' vroeg Nikolai liefjes.

'Ja prima, hoor.' antwoordde ze en trok de deur achter zich dicht. Weg hier, dacht ze. Ze had een zekere sfeer van haar buurman opgepikt waar ze geen kant mee op kon. Ze kon totaal niet peilen hoe hij zijn uitspraak had bedoeld en nu moest ze de komende twee dagen weer zijn huis in. De rest van de avond zette ze het voorval uit haar hoofd en ging daarna toch tevreden slapen.

De volgende ochtend ontwaakte Lieke uit een vreemde droom. Toen ze de slaap uit haar ogen had gewreven, trilde haar telefoon. Ze keek op het scherm en zag één bericht van een onbekend nummer. Ze opende het bericht dat las: 'Hey Lieke, ik ben al vertrokken, zou je Smirnov over een uurtje ongeveer willen uitlaten? Groetjes, Nikolai.' Ze probeerde zich te herinneren of ze haar nummer had gegeven aan haar buurman, maar kon het zich niet terughalen. 'Hoe komt hij dan aan mijn nummer?' zei ze hardop tegen zichzelf. Even dacht ze na over het bericht die ze terug zou sturen. 'Is goed. Maar hoe kom je eigenlijk aan mijn nummer?' Verzenden. Het bericht werd bijna meteen gelezen, maar er kwam geen antwoord. Lieke haalde haar schouders op en ging ontbijten. Aan de ontbijttafel vroeg haar moeder wat haar plannen waren voor vandaag. Ze antwoordde dat ze die avond met Manon uit ging, en verder geen plannen had. Ze kletsten wat en zwaaide daarna haar moeder gedag die tot 's avonds moest werken.

Bij de achterdeur van het huis van haar buurman draaide Lieke de sleutel rond in het slot. Ze opende de deur en werd vrolijk begroet door Smirnov. Ze stapte voorzichtig het huis binnen. Alles was brandschoon en netjes opgeruimd. Ze besloot even op de bank te gaan zitten en wat aandacht te geven aan de zwart-witte viervoeter. Ze keek rond en staarde plots recht in één van de camera's die haar buurman klaarblijkelijk in zijn huis had hangen. Ze slikte, en voelde zich plots bekeken. Langzamerhand begon ze een verkeerd gevoel te krijgen bij Nikolai. Ze vertrouwde hem niet, maar besloot toch de hond uit te laten en voor zijn voer te zorgen. Ze had nu eenmaal beloofd voor hem te zorgen. Toen ze de hond had uitgelaten en binnen de riem weer afdeed, besloot ze, nieuwsgierig als ze was, wat verder in huis rond te snuffelen. Buiten het zicht van de twee camera's in de woonkamer sloop ze de wenteltrap op naar boven. Daar was het al even schoon en opgeruimd als beneden. Zachtjes duwde ze de klink van de eerste slaapkamer open en zag een keurig opgemaakt wit bed en een witte kledingkast staan. De muren waren eveneens wit. 'Zal de logeerkamer wel zijn.' fluisterde ze gespannen in zichzelf.

De volgende slaapkamer was zo donker dat ze niets zag. Ze zocht met haar hand naar het lichtknopje en drukte deze omlaag. Het licht knipte aan. Even ging er een schok door Lieke heen. Boven het tweepersoonsbed was een reusachtige swastika op de muur geschilderd. Aan de beide stijlen van de hoofdkant van het bed hingen metalen handboeien en aan de zijmuur hingen verschillende vuurwapens genageld. Snel trok ze de deur weer dicht en snelde naar beneden, de achterdeur uit. Ze zocht vluchtig de juiste sleutel en draaide de deur op slot. Toen ze hijgend bij de achterdeur van haar huis kwam, voelde ze haar telefoon trillen. Ze nam op zonder te kijken wie het was. 'Hallo?' pufte Lieke.

'Hoi Lieke, met Nikolai.' klonk het aan de andere kant van de lijn. Liekes ademhaling stokte en haar ogen werden groot.

'Oh, hoi.' zei ze twijfelachtig.

'Sorry dat ik je zomaar bel, maar ik had je een bericht gestuurd en die las je niet, dus ik dacht ik bel even.'

'Oké.' zei ze, nadenkend waarom hij haar juist nu belde.

'Ik ben morgenvroeg alweer thuis, dus je hoeft Smirnov alleen vanavond nog even uit te laten, goed?' Nikolai klonk vriendelijk en eerlijk, waardoor Lieke aan haar eigen angst begon te twijfelen.

'Oh, is goed. Ik ben net met hem naar het bosje achter geweest.'

'Ah, wat fijn, dank je wel. En, ging het goed?' vroeg Nikolai hartelijk.

'Ja, prima, hij was heel rustig en gehoorzaam.' antwoordde Lieke.

'Ah, kijk, zo zie ik het graag! Nou, dan laat ik je weer met rust. Nogmaals bedankt, het doet me veel dat je goed voor mijn vriend zorgt.'

'Geen probleem, hoor. Tot morgen.' zei Lieke vriendelijk en hing na zijn gedag ook op.

Die avond stond Manon om half tien bij Lieke voor de deur om haar op te halen. Ze zouden samen het einde van het laatste schooljaar havo vieren met vrienden in een kroeg waar ze doorgaans niet kwamen. Het was erg gezellig, en het ene na het andere drankje gleed achteloos Liekes keel in. Ze dansten en Lieke keek toe hoe haar vriendin flirtte met wie ze ook maar kon vinden. Meer dan eens stond ze afzijdig te zoenen met verschillende jongens. Beschonken fietsten de twee vriendinnen midden in de nacht al giechelend en joelend naar huis. Lieke zou bij Manon blijven slapen, maar ze had zich niet lekker gevoeld en wilde toch liever in haar eigen bed slapen. Bij het tuinhek zwaaide ze Manon gedag en liep langs haar huis naar het achterhek. Er was geen verlichting meer aan, wat erop duidde dat haar moeder al sliep. Ze voelde in haar broekzak naar de sleutel, maar vond alleen de losse sleutel van het huis ernaast. Of het nu de drank was, of haar altijd de overhand nemende nieuwsgierigheid, haar idee was geboren en zou daarmee ook uitgevoerd moeten worden. Ze liep met de sleutel in de hand over het achterpaadje van de buurman, duwde hem in het sleutelgat van de achterdeur van Nikolai en sloop naar binnen. Een echte waakhond was Smirnov niet, want die sliep gewoon door het binnensluipen van een beschonken tiener heen.

Wat ze nu eigenlijk kwam doen wist ze niet, maar iets in haar zei dat ze meer wilde ontdekken over haar mysterieuze buurman. Ze nam nog een kijkje in de glazen wapenkast en zag onderin een metalen kistje liggen. Ze opende de glazen deur en pakte het nogal zware kistje uit de kast. In het kistje zat munitie en daaronder een briefje met een viercijferige code. Een kluiscode, was het eerste dat in Lieke opkwam. Zou hij een kluis hebben? Wat zou daar dan inzitten als hij dit soort items al open en bloot heeft? Haar nieuwsgierigheid nam een loopje met haar. Letterlijk, want ze sloop de trap op en opende de deur van de slaapkamer met de swastika op de muur. Er stonden twee grote zwarte kledingkasten in de kamer, die haar interesse wekten. Onderin één van de kasten stond waarachtig een metalen kluis. 'Bingo!' Ze typte vlug de code in die op het papiertje stond, en op dat moment hoorde ze de achterdeur in het slot vallen. De kluis piepte dat het een foutieve code was, en Liekes adem stokte. Haar hart bonsde in haar keel en ze zocht paniekerig naar een uitweg, maar voor ze weg kon komen kwamen er al voetstappen de metalen wenteltrap op. Ze ging achter de zwarte kledingkast staan in de hoop dat ze niet opgemerkt zou worden.

De voetstappen kwamen dichterbij en stopten toen. Het licht in de slaapkamer knipte aan. Stilte. Lieke hield haar adem in en twijfelde of ze zich moest tonen. De angst voor de mogelijke gewelddadigheid van Nikolai deed haar verstijven. Het licht knipte weer uit en de deur werd dichtgetrokken. Ze voelde zich bijna opgelucht, tot ze hoorde hoe de deur van de slaapkamer waar ze zich bevond op slot werd gedraaid. Ze hapte naar adem. Er gingen zoveel vragen door haar hoofd. Waarom was hij midden in de nacht thuisgekomen? Was het wel Nikolai of iemand anders? Waarom draaide hij de deur op slot? Haar hartslag was torenhoog en de paniek sloeg haar even zoveel om het hart. De voetstappen waren nog niet van de bovenverdieping verdwenen. Plots ging haar telefoon met een luide ringtone. Zo snel als ze kon greep ze haar telefoon om het gesprek weg te drukken, maar toen ze zag dat het Nikolai was die haar belde, liet ze van schrik haar mobiel vallen. De slaapkamerdeur werd van het slot gehaald en de deur vloog open. Binnen één seconde stond Nikolai voor haar neus. Er verscheen een grote grijns op zijn gezicht. Lieke begon te stamelen. 'Sorry, Nikolai, ik - ik heb niets gestolen, ik was gewoon nieuwsgierig, en-' Nikolai drukte zijn hand op Liekes mond en greep met zijn andere hand haar arm stevig vast.

'Zo zo, wat hebben we hier? Een inbrekertje? Zo had ik jou niet ingeschat Lieke.' Zijn ogen keken haar indringend aan en boorden voor haar gevoel dwars door haar ziel.

'Je hoefde alleen maar voor mijn hond te zorgen, niet je eigen nieuwsgierigheid achterna lopen.' Lieke snakte naar adem door haar neus. Nog nooit had ze zich op wat voor manier dan ook onder druk gezet gevoeld door een man, tot nu. Het maakte dingen in haar los die ze niet kende. Ze keken elkaar een tiental seconden zwijgend aan. Nikolai bedacht wat hij nu met haar aan moest, maar ondertussen voelde Lieke zich rustiger worden. Ze liet hem toe en vocht niet tegen zijn greep. Zich beet laten nemen door een vent, dat was niet haar manier van zaken doen. Ze moest iets verzinnen om hem om haar vinger te winden zoals ze dat altijd had gedaan bij mannen.

Ondertussen had Nikolai gedachten die Lieke zou schokken, maar hij liet ze niet blijken.

'Luister, het spijt me dat ik heb rondgesnuffeld, oké? Ik heb teveel gedronken vannacht en ik vond jouw sleutel vóór ik m'n eigen sleutel gevonden had, wat m'n interesse wekte... Je bent een beetje mysterieus en ik moet zo nodig altijd alles ontdekken wat er maar te ontdekken valt.. Ik heb niets gevonden, dus zal ik gewoon naar mijn huis gaan, en doen we dan alsjeblieft alsof dit nooit gebeurd is?' Lieke klonk verstandig volgens zichzelf. Ze wist zeker dat hij haar zou laten gaan. Nikolai keek haar echter nog altijd zwijgend en indringend aan, zijn hand stevig om haar pols geklemd. Zijn andere hand leunde tegen de zijkant van de kast, haar vluchtweg versperrend. Ze wilde haar angst voor hem niet de baas laten worden, en ze slikte de brok in haar keel weg.

'Waar ben je precies nieuwsgierig naar?' vroeg Nikolai op koele toon.

'Weet ik veel, je hebt buitengewone interesses denk ik, dat maakt me gewoon nieuwsgierig.'

'Jij bent wel een stout meisje hè?' Er verscheen een flauw lachje om zijn mondhoek, maar zijn ogen bleven serieus als voorheen.

'Dat valt wel mee hoor.' lachte ze nerveus. Wat wil hij nou, dacht ze paniekerig. Het zweet brak haar uit.

'Ben je bang voor me?'

'Nee, hoezo?' Ze probeerde zichzelf een dusdanige houding te geven dat ze zekerder overkwam dan ze was.

'Omdat je zo trilt en zweet, Lieke. Ik zou ook zweten als ik precies in het huis van de verkeerde had lopen snuffelen. Dat hoort niet hè?'

Lieke slikte. Tranen welden op in haar ogen terwijl ze bijna onzichtbaar haar hoofd schudde.

'Je weet toch wat er dient te gebeuren als iemand zich misdraagt, of niet, Lieke?' Zijn stem klonk zo duister dat haar benen nagenoeg hun kracht verloren. Lieke verstijfde en keek strak naar beneden. Nikolai greep haar kin met zijn rechterhand.

'Geef antwoord als ik je een vraag stel!' schreeuwde hij. Lieke schrok en kneep haar ogen dicht. Ze schudde vlug haar hoofd.

Nikolai bracht zijn hoofd vlakbij de hare. 'Nee? Weet je niet dat iemand die zich misdraagt gestraft dient te worden?'

Deze keer knikte ze en begon te snikken. 'Ik beloof dat ik het nooit weer zal doen, meneer Novikov, het spijt me echt.'

'Dat zal, maar dat is niet genoeg, meisje.' Hij trok haar in één ruk hard aan haar arm waardoor ze struikelde en op het bed terecht kwam.

'Bezint eer ge begint!' riep Nikolai uitgelaten, en hij klikte in één beweging de handboeien aan haar pols waardoor Lieke in paniek raakte. Ze was bang precies te weten wat hij van plan was, wat haar een vreemd gevoel gaf. Ze keek hem aan en probeerde af te lezen wat hij nu wilde doen.

'Je bent een ondeugend meisje, Lieke. Dat zal je nu toch eindelijk eens aan het verstand gebracht moeten worden. Je kunt niet altijd overal mee wegkomen.' Hij klonk enerzijds pedagogisch verantwoord, en anderzijds ziekelijk macaber. Hij liet zijn duim liefkozend over haar wang glijden en glimlachte naar haar alsof hij werkelijk van haar hield. Haar ademhaling versnelde en ze zag lijkbleek.

'Ik doe dit niet omdat ik het leuk vind, maar omdat je manieren bijgebracht moeten worden, Lieke.' zei hij zachtjes. Hij bracht zijn hoofd naar het hare en kuste haar lippen teder. Lieke trok haar hoofd weg en begon met haar benen te schoppen.

'Dat had je beter niet kunnen doen. Nu moet ik je nog harder straffen!' sprak Nikolai op boze toon.

'Laat me gaan! Je mag dit niet doen, je hebt geen macht over mij!' schreeuwde Lieke.

Nikolai gaf haar een harde klap met zijn vlakke hand tegen haar wang. 'Daar heb je toch een verkeerde inschatting gemaakt, gezien het feit dat je aan mijn bed gekluisterd ligt, schatje. Nu ben je van mij.' Hij glimlachte terwijl hij de handboeien van de andere kant van het bed pakte en deze met haar andere pols aan de andere bedstijl vastmaakte. Pas toen zag Lieke de beveiligingscamera boven op de kast, en het schoot door haar heen dat hij haar wellicht had gezien toen ze aan het snuffelen was geweest.

'Ik zou mijn benen maar even in bedwang houden, als ik jou was.' zei Nikolai terwijl hij zich over haar boog en haar nogmaals teder kuste. Lieke's hart bonsde in haar keel en in haar hoofd waren haar gedachten verzwolgen door een wervelstorm.

'Ik weet dat je het niet gewend bent om een man te gehoorzamen, maar je zult ervan leren. Het is voor je eigen bestwil, schat. Ik zal je geen pijn doen, zolang je doet wat ik wil.' Lieke knikte gehoorzaam.

Nikolai gleed met zijn handen langs het korte jack van zijn jonge vangst, en likte zijn lippen toen hij haar ontblootte buik aanraakte. Hij liet zijn handen onder haar shirt glijden, wat Lieke zwaar deed ademen. Nikolai genoot van de aanblik van wat er nu ineens op zijn bed lag, van de blik in haar ogen, van de aanraking van haar gave 18-jarige huidje.

'Volgens mij vind je het lekker, of niet? Je hebt kippenvel.' Lieke durfde haar hoofd te knikken noch te schudden en keek hem in zijn ogen.

Nikolai trok haar shirt omhoog, en wreef zachtjes over de stof van haar bh. Toen duwde hij deze omhoog, waardoor haar pronte borstjes ontbloot werden. Haar tepels waren zo hard als erwtjes en hij liet zijn vingertoppen er zachtjes overheen glijden. Lieke wilde niet toegeven dat het toch enigszins lekker voelde wat hij bij haar deed, maar haar ademhaling verraadde haar toch. Nikolai kreunde zachtjes en liet zijn hand over haar buik naar haar kruis dwalen. Met zijn blik onderschepte hij haar verlangens, die hem nog meer opwonden. Alsof er een knop in hem omging, trok hij plots haar broek en slipje naar onderen. Hij ontknoopte zijn broek en keek naar Liekes half ontkleedde lichaam.

'Please, Nikolai dit hoeft toch niet, ik kan je geld geven, stop alsjeblieft!' smeekte Lieke vergeefs; hij hoorde haar smeekbedes niet. Hij zette zijn knieën op het matras naast haar en hield zijn harde pik voor haar neus.

'Mond open of je gaat er spijt van krijgen. En waag het niet je tanden te laten voelen, want dan trek ik ze één voor een uit met een waterpomptang.'

Met tegenzin opende Lieke haar mond een beetje en kneep haar ogen stijf dicht. Plots voelde ze weer een klap tegen haar wang.

'Wijder open, ik wil je tanden niet voelen, hoor je me?' sprak hij op harde toon, en greep Liekes haar in een paardenstaart. Ze opende haar mond wijd, waarna Nikolai haar hoofd richting zijn gezwollen lid duwde. Zijn pik gleed achterin haar keel, waardoor Lieke vrijwel meteen moest kokhalzen. Met een volle mond probeerde ze haar verkrachter tot stoppen te manen, maar het was zinloos. Hij bewoog haar hoofd ritmisch over zijn pik, tot Lieke haar maaginhoud niet langer kon bedwingen. Huilend slikte ze door wat er omhoog kwam. 'Je bent nog niet genoeg gedisciplineerd hè?' Hij maakte haar handboeien los.

'Omdraaien! Op je buik, nu!' sprak Nikolai met verheven stem.

Lieke draaide zich snikkend op haar buik, waarna hij haar heupen omhoog trok. 'Spreid je benen.' Weer gehoorzaamde ze. 'Goed zo, je leert het al schatje.'

Hij streelde even liefkozend haar billen, alvorens deze wat uit elkaar te trekken en een klodder spuug op haar anus te laten vallen. Zijn vinger masseerde haar kontgaatje en gleed toen tussen haar schaamlippen, waar zich onmiskenbaar al wat kutvocht had verzameld.

'Zie je wel dat je ervan geniet? Ontken het maar niet. Zeg me dat je wilt dat ik je neuk. Zeg het!' Zachtjes snikkend verzamelde Lieke alle moed om hem te gehoorzamen. 'Ik wil dat je me neukt...' klonk het ongewild. 'Zeg mijn naam! Zeg dat je wilt dat ik je neuk, en dan mijn naam. En meen het maar, anders doet het pijn!' Nikolai's stem zat zo vol agressie en gewelddadigheid dat Lieke niet anders kon dan zich te onderwerpen aan haar belager. 'Ik wil dat je me neukt, Nikolai.' Blijkbaar voldeed het want in één stoot duwde Nikolai zijn forse pik in haar jonge kutje, achter tegen haar baarmoedermond. Lieke piepte het uit en probeerde zich in te tomen. Steeds sneller en harder neukte hij haar. Hij greep haar haar en trok daarmee haar hoofd achterover. Hij gromde en kreunde. Hij genoot hoorbaar van haar zo zelden geneukte kutje, terwijl Lieke probeerde zich te dissocieren van de situatie.

Zijn tempo minderde. 'Nu ga ik iets bij je doen dat je je leven lang niet zult vergeten, Lieke. Het gaat wat pijn doen, maar als je je ontspant zal het meevallen. Het is onderdeel van je straf, en voor je eigen bestwil. Je zult zien dat dit je leven op positieve wijze zal veranderen.' zei Nikolai, overtuigd van zijn gelijk. Langzaam trok hij zijn met geil bedekte paal uit het krappe kutje van zijn buurmeisje en duwde toen zijn eikel tegen haar kontje.

'Nee, nee, please, ik smeek je, niet daar. Alsjeblie-' voor ze haar zin kon afmaken, duwde Nikolai zonder aarzeling met kracht zijn pik in haar strakste gaatje. Lieke gilde en liet zich op het bed vallen. Nikolai lachte hardop en trok haar bij haar heupen weer omhoog.

'Dat was een beetje gemeen hè. Oké, ik zal je minder pijn doen schatje. Laat het toe en je zult ervan genieten.' Hij pakte zijn lul, liet deze tussen haar natte schaamlippen door glijden en duwde toen langzaam zijn eikel in Liekes onervaren kontje. Lieke piepte van pijn. 'Ontspan je, dan gaat het beter.' Puffend probeerde ze zich te ontspannen, maar de situatie stond niet bepaald naar ontspanning en het bleef pijn doen. De tranen stroomden over Liekes wangen en Nikolai trok langzaam zijn pik terug om deze vervolgens weer diep naar binnen te duwen. Telkens herhaalde hij dit, en voerde het tempo op. Des te meer Lieke huilde en merkbaar pijn leed, des te geiler Nikolai werd, waardoor zijn zaad zich al vlug aandiende. Drie dikke stralen zaad spoot hij in het jongste kontje dat hij ooit had geneukt. Hij trok zijn slap wordende lul uit haar en legde haar op haar rug. Hij kwam naast haar liggen en streelde haar betraande wangen.

'Stil maar schatje, het komt allemaal goed. Omdat je mij zo heerlijk hebt laten klaarkomen, wil ik je toch belonen. Je hebt je straf genomen, en nu is het tijd voor wat ontspanning.' Liekes ogen waren nog steeds gesloten en ze snikte zachtjes.

Nikolai drukte zijn lippen op de hare en knuffelde haar liefdevol. Met zijn rechterhand trok hij haar benen wat uit elkaar en liet zijn vingertoppen zachtjes over haar venusheuvel glijden. Bij deze aanraking zwol haar clit op. Lieke kon haar gemengde gevoelens niet thuisbrengen. Enerzijds was dit afschuwelijk, en anderzijds wilde ze dat hij haar liet klaarkomen en haar liefdevol bleef behandelen. Ze opende haar benen wat verder, waarop Nikolai zijn middelvinger tussen haar roze schaamlipjes liet glijden. Met haar geile vocht wreef hij zachtjes over haar gezwollen clit, wat hem zachtjes deed kreunen. 'Je hebt een onvoorstelbaar lekker poesje, Lieke. Ik weet dat je graag wilt klaarkomen en dat ga ik bij je doen. Zeg me hoe jij het zelf doet.' Met haar ogen nog steeds gesloten fluisterde ze haar wensen in Nikolai's oor. 'Zachtjes beginnen en steeds harder en sneller wrijven...' Als antwoord zoende Nikolai haar, en toen Lieke haar mond opende bevoelden hun tongen elkaar. Nikolai liet zijn wijs- en middelvinger langs haar genotsknopje glijden en langzamerhand ging Liekes gehijg over in gekreun. Het voelde werkelijk waanzinnig wat hij met haar deed. Terwijl hun tongen elkaar likten, gleed zijn linkerhand zachtjes over Liekes harde tepeltjes, en zijn andere hand ontfermde zich wellustig over haar klitje. Af en toe liet hij zijn twee vingers in haar krappe kutje glijden. Ondanks zijn dominante geweld was ze nog nooit zo teder en liefdevol gevingerd, en voor ze het wist voelde ze haar orgasme aan komen rollen. Alsof een tsunami op land aanspoelde, werd ze overmand door het climax. Heftig kreunend en kwam ze klaar. Golf na golf van genot walste over haar heen.

Overrompeld en verward kwam Lieke weer bij zinnen. 'Je les is geleerd. Je mag gaan.' zei Nikolai koel terwijl hij zijn kleren aantrok. Zonder een woord te zeggen, trok ze haar kleren aan en recht en liep de slaapkamer uit.

'Oh, en Lieke. Voor ik het vergeet, als je dit aan iemand verteld zal ik die waterpomptang alsnog in gebruik moeten nemen, snap je?' Nikolai keek haar aan met een opgetrokken wenkbrauw, wachtend op antwoord. Ze knikte angstig en maakte toen haar weg naar beneden. Toen de achterdeur in het slot viel, snelde Lieke naar huis. Nog nooit had ze zo'n heerlijk orgasme gehad. Nog nooit was ze zo vernederd, gedomineerd, verkracht... En ze had het nooit willen missen.