Celine En Miguel

“Goedemorgen, met Céline, hoe kan ik u helpen?” Een ochtend ergens een paar jaar terug. Jarenlang was dit mijn eerste zinnetje dat ik elke dag zei. Een leven ten diensten van anderen, de zogenaamde klanten. Het leven als een callcenter-rat. Jarenlang. Maar ik deed het graag. Dit verhaal is echt gebeurd. Een tijdje terug. Niet zo lang voor mijn ontslag. Ik weet tot nu toe nog steeds niet of dit de reden was of niet.

Het was een dag als alle anderen, die vrijdag. Maar het was een brugdag. Dus, echt een minimum aan collega's. Ik zat hier nog tot een uur of 9 deze avond. En alle collega's zag ik een voor een huiswaarts gaan. Ik ben eigenlijk altijd al een brave meid geweest, maar diep in mijzelf heb ik al een tijdje een aantal verlangens. Ik droomde er eens van om eens een aantal stoute dingen uit te proberen. Maar elke keer dat ik dacht van, het is zover, dan dacht ik bij mezelf van, ik doe het beter niet. Maar wat die dag gebeurde, dat weet ik niet. Maar het was het waard, als je dat maar weet.

Naar de avond toe, ik kan het nog steeds niet geloven. Een hele dag al had ik berichtjes zitten sturen met mijn vriendje. Wat begon als een rustig gesprek begon alsmaar wilder te worden, tot op het punt dat ik het bijna niet meer hield van geilheid. Maar ik zat hier op het werk, dus wat kon ik doen? Ik keek even rond mij heen. Ik had nog wel eventjes een paar minuutjes vrij, dus waarom niet even iets halen om te drinken? En even naar het wc te gaan. Ik had vandaag een mooi zomerjurkje aan. Toen ik daar was merkte ik dat mijn slipje al heel wat natter was geworden door de berichtjes. Ik lachte even. En toen bedacht ik van, goed, ik ben hier toch zo alleen, in mijn hoekje. Dus waarom zou ik niet beter het slipje uitdoen en in mijn tas stoppen? Niemand die het merkt, niemand die het ziet. Ik ging terug naar mijn plaats, logde terug in alsof er niets gebeurd was. “Goedenavond, met Celine, wat kan ik voor u doen”?.

Ik weet echt niet wat het is, maar het het gaat van kwaad naar erger. Elke paar minuten voel ik iets trillen en stuurt mijn vriend mij een berichtje. Ik kijk even rond en zie dat ik helemaal alleen ben. Ik lach even om wat ik allemaal krijg. De lieve woordjes. De geile woordjes. Ik houd het bijna niet meer, maar goed. Ik ben op het werk, dus kan ik mij maar beter inhouden. Stel dat een verantwoordelijke iets is vergeten? Stel dat de bewaking langskomt? Ik sluit mijn benen iets meer. Ik voel een beetje schaamte omdat ik hier zit met een zomerjurkje, mijn bh en zonder slip. Maar langs de andere kant denk ik ook dat ik hier toch helemaal alleen zit. Nog een berichtje. Weer stouter dat hij mij een kusje wil geven in mijn hals. Ik houd het niet meer en ik neem een driest besluit. Nog even een pauze. Ik wandel richting het wc opnieuw. Ik moet dringend, maar ik weet niet of het echt zo is, of om een andere reden. Ik sprenkel wat water in mijn gezicht. Gebeurd dit echt? Ik bekijk mezelf even in de spiegel. Ik zie er toch niet zo slecht uit, al zeg ik het zelf. Ik bekijk mijn jurkje even en til het even op. Ik schrik als ik ter hoogte van mijn kale poesje. Wat doe ik toch? Dit ben ik niet. Dit ben ik echt niet. Ik loop richting de deur. Aan de deur bedenk ik ineens dat het toch maar raar is, om hier wel met een bh rond te lopen, maar niet met een slipje. Mijn gedachten draaien op volle toeren en sluit de deur voor mij. Mijn jurkje gaat helemaal uit. En ik doe mijn bh los. Daar sta ik dan voor de spiegel. Ik mag er toch best wel wezen, vind ik. Mijn mooie egale tint, mijn mooi gladgeschoren kutje, mijn prompte borstjes. Ik lach even naar mezelf en denk. Wat doe ik hier toch? Een tweestrijd tussen wat ik zie en glimlachen en schamen om wat ik doe. Ik trek mijn jurkje aan en ga terug naar mijn plaats. Hop naar de volgende klant.

“ Celine, goede avond. Wat kan ik voor u doen”
' Dag Celine, Miguel hier, goedenavond. Ben jij vandaag aan het werk?'
“ Ik denk het wel, Miguel, anders is het toch een beetje raar van hier te zitten, denk je ook niet? Ik heb nog even te gaan, een uurtje, tot 9 uur. Maar waarom bel je eigenlijk?”
' Ik wou even bellen om te zien wie daar was. Ik heb wat dingetjes vergeten op het werk, maar ik heb mijn kaartje om binnen te komen vergeten. Daarom belde ik, ik ben daar binnen een half uurtje. Kan jij komen openmaken? Ik bel je wel als ik voor de deur sta. Is dat goed?”
“ Dat is goed, Miguel, ik kom wel opendoen, tot later.”
' Tot later!'

Oh nee, wat nu? Miguel komt nog langs. Wat als hij mij hier nu zo ziet zitten? Wat dan? Een gevoel van schaamte overvalt me. Ik weet echt niet meer wat te doen. Ik neem nog een aantal oproepen. De berichtjes van mijn vriend deren me minder. De schrik voor Miguel overheerst. Maar raar genoeg, de schrik ebt weg. En ik droom over Miguel. Een grote slanke collega. Zwart haar. Altijd verzorgd. Sportief ook. Ik ben zeker dat hij een vriendin heeft, maar eigenlijk praat hij er niet zoveel over. Eerder een stille collega, maar wel iemand die altijd wil helpen. Graag gezien. Ik denk dat er hier op de dienst wel een paar dames en heren zijn die over hem dromen. Hij heeft iets onbestemd over zich. Ik kan het niet omschrijven. Ik weet het niet. Zeg maar dat je niet weet wie het is. Hij zal ook nooit iets vertellen. Maar een grijze muis kan je hem niet noemen. Gewoon een goede collega. Een leuke collega bij wie je weet wie hij is. De tijd kruipt langzaam verder. Opeens trilt mijn gsm opnieuw. Miguel zend een berichtje. Celine, ik sta beneden. Kom jij openmaken? Ik stuur terug dat ik even iets afwerk en naar daar kom.

Ik neem nog even een pauze. Ik neem de lift, 5 verdiepingen lager. Ik kijk even naar mijzelf in de spiegel en merk dat je het echt wel ziet dat ik niets onder dit jurkje aanheb. Je ziet duidelijk de contouren van mijn hard geworden tepels priemen door mijn jurkje. Ik lach even. Ik schaam me even om wat ik nu eigenlijk aan het doen ben. De liftdeur gaat open en ik bedenk snel om naar boven te lopen en mijn ondergoed opnieuw aan te doen. Maar Miguel wacht. Ik heb het hem beloofd. Ik open de deur voor hem. Ik zie hem glimlachen. 'Zozo, jij loopt er nogal luchtig bij', ik wist niet dat jij zo knap was?” Ik bloos. “ Vind jij mij echt zo knap dan?”. Hij glimlacht even en voor hij een antwoord kan geven stopt de lift en gaan we elk naar onze plaats. Ik werk een beetje verder en hij haalt wat hij vergeten is. Ik werk nog wat af. Ik zit even met mijn gedachten bij hoe ik hier zit. Hoe kan ik hier nu zo goed als naakt zitten. Ik streel mezelf even over de benen. Ik zit hier toch alleen. Ik ga even hoger met de handen, richting mijn gladde poesje. Mmm, wat voelt dit toch lekker aan. Zachtjes gaan mijn vingertjes over mijn kutlipjes. Mijn vinger gaat er langzaam maar zeker dieper en dieper in. Ik word opgeschrikt.

“Goedenavond, met Celine. Kan ik u helpen?” Mijn zelfde zinnetje opnieuw. Ik moet 's avonds vaak even wat anders doen voor ik zelf naar iemand bel, of ik doe het nog steeds aan de telefoon. Een man is wat vergeten te betalen. Ik handel het af, met een hand op mijn keyboard, en het andere tussen mijn benen. Mijn gedachten tijdens het gesprek me de klant zitten niet bij zijn rekening maar bij Miguel. Het is toch een leuke man. Jammer dat ik een vriend heb. En iemand als hij, dat kan niet anders dan dat hij iemand heeft. Nog een tiental minuutjes, en het is negen uur. Dan kan ik naar huis. Wat zou ik nu toch kunnen doen thuis? En zou ik mijn ondergoed aandoen? Ik weet het even niet. Ik doe nu al iets dat ik normaal niet zou doen. Hoe ver zou ik durven gaan? Het gesprek word afgesloten. De laatste. Ik maak mij klaar om te vertrekken. Opeens hoor ik een stem.

' Zo Celine. Ik had het al willen denken, maar zit jij hier alleen maar met een jurkje aan?'
Ik voel me betrapt en kan alleen maar even zeggen: “ Ja, ik had gewoon zin om het uit te doen, en daarom deed ik het maar. Ik was alleen. Maar krijg maar geen ideetjes, meer moet je er niet zoeken. Het was gewoon warm hier.”
' Dat heb ik gezien toen jij jezelf zat te vingeren. Het was wel een leuk zicht hoor.'
“ Jij zat dus de hele tijd te kijken?”
' Ja, en ik vond het leuk'

En met deze woorden stapt hij op mij af en haalt mijn jurkje over mijn hoofd. Daar sta ik dan, naakt op het werk. Een wederzijds gemompel van mmm, lekker en nu jij. En een paar minuten later staan we daar naakt voor elkaar. We omhelzen elkaar en zoenen. Mijn handen gaan over zijn achterste en ik duw hem dicht tegen mijn kale kutje. De hele wereld kan me gestolen worden. Ik ga op de tafel zitten en trek Miguel dicht bij mij aan. Zijn handen gaan door mijn haren en spelen met mijn tepels. Keihard worden ze. Bijna even hard als die lange lul van Miguel. Mmm, Miguel, kom maar dichter. Zijn lekkere pik gaat diep in mijn kutje. Ik houd het bijna niet meer, na zo een lange geile avond. En dan opeens komen we min of meer terug tot onze volle verstand. We kijken elkaar aan en gaan nog even voor. Dan lijkt het alsof we weten dat dit verkeerd is.

We houden elkaar vast, maar het gaat even niet meer zoals voorheen. De gedachten aan de collega's winden ons niet op, integendeel. Maar toch willen we meer. Maar geen van ons twee wil stoppen. We kijken elkaar aan en zien aan de andere kant van het gebouw het licht aanspringen. De bewaking. We springen recht, grissen de kleren mee en lopen naar de lift. Ik ben met de wagen zegt Miguel. Ik sta voor de deur geparkeerd. Hij doet in de lift snel zijn kleren aan. Ik doe mijn jurkje aan. We kijken elkaar aan, nog een laatste zoen. De buitendeur gaat open en we lopen stilzwijgend naar de wagen. Er weerklinkt maar een simpel zinnetje. Het is niet ver rijden...