Koersmeiden - 3

Dit verhaal gaat verder op de verhalen uit 'Het Wielerteam'. Kort na het ontslag van Dieter is het volledige team gestopt. De rensters staan op straat. De verhaallijn gaat verder met Febe in haar strijd om te blijven koersen op hoog niveau.

In dit verhaal komen volgende personages aan bod:

Febe - Het Wielerteam 2 en 3 - Koersmeiden 2
Emmy - nieuw
Kendall - nieuw

Woensdag 18 uur:

Na het ontslag van onze ploegleider Dieter stapten alle buitenlandse meisjes (Julie, Miriam, Heidi, enz.) op. Wat overbleef was een hoopje ongelukkige Vlaamse wielertalenten die geen prijs meer reden. Kort daarop begon ook de sponsor te morren en werd het team stopgezet. Zelf ben ik nog te ambitieus om mijn droom als wielerprof op te geven. Ik ben nog maar 18 jaar en kan zeker nog enkele jaren studeren en koersen combineren. Het was nu wel al een drietal weken geleden dat ik nog een koers kon of mocht rijden, maar ik had hard getraind en hoopte op een kans bij een ander team. Plots ging mijn gsm. Een oudere man, Roger, was aan de lijn met de vraag of ik zin had om te starten in de Tweedaagse van Antwerpen. Hij had al een 4-tal buitenlandse rensters vastgelegd en zocht nog 2 jonge talenten om zijn ploeg aan te vullen. Het zou een éénmalig mixte-team worden. Ik zei onmiddellijk ja en keek vol spanning uit naar de wedstrijd op zaterdag en zondag.

Zaterdag 15 uur:

We verzamelden aan een jeugdherberg in Kontich, op een 10-tal km van Antwerpen. Het verblijf was niet overdreven luxueus, maar het was ook maar voor één nacht. Ik maakte kennis met mijn ploeggenoten. Kendall, een 25-jarige Amerikaanse was de kopvrouw van onze ploeg. Haar landgenote Brianna zou ook meerijden in ons team, Brianna was 33 en de oudste van ons gelegenheidsteam. Jelena, een jonge Servische van 21-jaar, maakte ook deel uit van het team. Zij reed al een gans jaar als individuele renster rond in Vlaanderen. De laatste buitenlandse teamgenote was An-Li, een 30-jarige vrouw uit Zuid-Afrika. Samen met Emmy, een 22-jarige Vlaamse, vervolledigde ik het team. Op zaterdagavond was er in het centrum van Kontich een teamtijdrit gepland. Zondag was er dan een rit in Schoten van 100 kilometer. We zetten snel onze koffers weg en reden in twee auto's naar de start. Het klikte meteen met Emmy en ik was blij dat ik samen met haar op de kamer kon liggen. Ze was een toffe dame die al lang koerst maar de laatste jaren wat problemen had met haar rug. Sinds kort reed ze terug in competitie maar ze had ook nog geen team voor de komende maanden.

Zaterdag 19 uur:

Ik was bloednerveus. We stonden in twee rijen van drie klaar aan de start. Kendall, Brianna en An-Li vooraan. Emmy, ikzelf en Jelena op de tweede rij. Ik hoopte dat ik kon volgen en niet direct zou lossen na de eerste bocht. Het startschot werd gegeven, we vertrokken als tweede ploeg van vijftien! Brianna nam onmiddellijk de koppositie en met haar hoge pedaalslag bepaalde ze het tempo. Emmy en ik lagen aan de rekker. Mijn benen smeekten om een lager tempo, maar lossen kon niet. Na 1 km moest Emmy er toch af. Brianna liet zich even uitzakken en eerst nam Jelena over, daarna Kendall. Het tempo bleef razend hoog, mijn meter gaf 46 km/uur aan. Bij elke bocht vertraagden we even om daarna dubbel zo snel op te trekken. De laatste kilometer was rechtdoor, ik perste er nog even alles uit om toch maar enkele honderden meters op kop te kunnen rijden. Ik zwoegde en liet de teller oplopen tot 48 km/uur om mij dan volledig uitgeblust op zij te zetten. De 4 andere rensters stoven naar de finish. We haalden een toptijd, maar zou het voldoende zijn om ook een goede eindstand te halen?

Zaterdag 20 uur:

Drie kwartier na onze aankomst waren mijn longen, benen en de rest van mijn lijf nog niet bekomen van de teamtijdrit. Tot mijn eigen verbazing stonden we nog steeds als eerste genoteerd! Het laatste team dat nog moest binnenkomen was de Nederlandse belofteselectie. Ze waren nog met 4 in de laatste meters en ze sprinten naar de lijn. Onze tijd werd verbroken met 3 seconden. We waren licht ontgoocheld, maar mochten toch fier zijn op onze prestatie. We hadden nog nooit samen getraind en haalden toch een prachtige tweede tijd. Roger kwam al dansend af, wat niet evident was op zijn 76-jarige leeftijd! Vanavond vieren we met plat water en hopelijk morgen met champagne riep hij!

Zaterdag 22 uur:

Dodelijk vermoeid lag ik in bed. Het was een kamer met een dubbelbed die ik deelde met Emmy. Ze was nog even zichzelf gaan klaarmaken in de gemeenschappelijke badkamer op de gang. Mijn ogen vielen al bijna dicht als ze de kamer binnenkwam. Ze deed haar trainingsbroek uit en ging naast mij liggen in haar onderbroek en t-shirt. Ik kon enkel nog met een kleine zucht "tot morgen" zeggen en toen vielen mijn ogen dicht.

Ik moet een klein uur geslapen hebben als ik wakker werd van het harde bed. Het was zeker niet mijn favoriete matras, maar goed voor één nacht. Emmy had nog niets geslapen en fluisterde zacht: "Febe, ben je wakker? Wil je mij even vasthouden?". Ik schrok, want dit verzoek was zonder aanleiding. Ik gehoorzaamde en nam haar zachtjes vast. "Ik heb al een goed slaapje gedaan" fluisterde ik haar toe "en voel me al veel beter." Ze hield mijn arm stevig vast die rond haar middel lag en nam mijn hand mee naar boven. "Vind je het erg als ik jouw hand op mijn borsten leg?" vroeg ze. "Nee, want je hebt leuke borsten" antwoordde ik. We schaterden het allebei uit, maar moesten stil zijn want de kamers waren vlak bij elkaar en de muurisolatie stelde niets voor.

Ik begon te prutsen aan de tepels van Emmy. Ik wreef er zachtjes aan door de stof van haar t-shirt. Ze verlegde zich op haar rug en trok haar t-shirt volledig uit. Ik ging boven op haar liggen en begon haar te kussen. Onze tongen streelden elkaar minutenlang. Met mijn rechterhand ging ik in haar broekje op zoek naar een warm kutje. Ik gleed met twee vingers naar binnen en bleef nog even kussen. Ik ging iets rechter zitten en keek haar aan terwijl ik haar vingerde. Mijn linkerhand liet ik naar haar tepel glijden en ik wreef zacht over haar borsten. "Neem me hard" vroeg ze. Ik had mijn voorbinddildo bij in mijn rugzak en haalde hem snel uit. Ik bond hem voor en vingerde eerst nog even het kutje van Emmy. Ik nam haar kont vast en hief het iets op om naar binnen te glijden met mijn voorgebonden slurf. Ze gaf een gilletje en begon dan het tempo mee aan te geven. Ik stootte haar zachtjes om haar niet te snel te laten komen. Ze genoot van mijn heupbewegingen en besloot te kreunen. Eerst zacht, daarna iets luider. Ik fluisterde om zachter te kreunen zodat de rest niet wakker werd, maar het was te laat. Mijn stoten waren te lekker en ze kwam kreunend klaar. Ik deed mijn dildo weg en ging op mijn rug liggen. Emmy sleurde mijn onderbroekje uit en begon mij nu te vingeren. Ze vroeg of het met de dildo mocht, maar ik kwam liever klaar van het gelik van haar tong. Ze draaide zich om en plantte haar tong in mijn nat kutje. Haar tongbewegingen brachten mij in hogere sferen. Na enkele minuten beffen werd mijn kutje heerlijk klaar en startte ik ook aan een kreunconcert. Emmy deed nu nog harder haar best en ik liet mijn sap vloeien over haar tong. We bleven naakt in elkaars armen liggen tot 's morgens vroeg.

Zondag 11 uur:

De rit in lijn ging van start in Schoten. Kendall was onze belangrijkste renster en het was mijn taak om haar veilig door de rit te loodsen tot in de laatste kilometers. Het beloofde een zware rit te worden, het regende lichtjes en er waren enkele kasseistroken voorzien in de finale. De buitenlandse rensters hadden nog amper of geen ervaring met kasseien, toch niet in slechte staat. Kort na de start was er al een probleem met de fiets van An-Li. Ze bleef een tijdje tussen de wagens hangen en ik besloot haar op te wachten. Ik bracht haar naar voor en nam ondertussen ook enkele drinkbussen mee voor Kendall en Brianna. Er was een vroege vlucht vertrokken zonder iemand van onze ploeg dus Jelena en Emmy moesten werken aan kop van het peloton. Bij het ingaan van de 3 plaatselijke ronden was de vroege vlucht gegrepen. De eerste kasseistrook was de zwaarste, de tweede die op 5 km van de finishlijn lag was een stuk beter te doen. Tijdens de eerste plaatselijke ronde maakte Brianna een kleine stuurfout midden de eerste kasseistrook. Kendall moest uitwijken en ging over de kop in het gras. Ik zette mij onmiddellijk aan de kant om haar op te wachten. Ze had wat schrammen en moest wachten op een nieuwe fiets. We vertrokken terug samen ver achter de auto's van de andere ploegen. Ik reed zo snel als ik kon over de tweede kasseistrook richting de volgende passage aan de finish. Met nog twee ronden te gaan hadden we het peloton bijna in zicht. Het kostte ons nog bijna een halve ronde om echt aan te sluiten bij de staart van het peloton. Vooraan waren er al enkele demarrages geweest, maar niemand geraakte weg. Alsof we nog geen pech genoeg hadden reed Kendall bij de volgende kasseistrook lek. Ik gaf haar mijn wiel zodat ze de voeling met het peloton niet verloor. Zelf moest ik terug achtervolgen en kwam ik pas in de laatste ronde terug in het peloton. De groep was maar met een goede 40 rensters meer en ik reed in één ruk terug naar voor. Ik zette mij op kop en reed samen met Brianna het peloton aan flarden op de laatste kasseistrook van de dag. Er konden maar enkele rensters volgen waarvan niemand van de Nederlandse ploeg. Ik liet mij lossen, omdat ik totaal op was en zag nog net Kendall wegspringen met een andere renster.

Ik bolde traagjes over de streep als 12de in de rit. Kendall had de sprint verloren, maar ze was eindwinnaar van de Tweedaagse! Ze kwam mij toegefietst en bedankte mij uitgebreid voor mijn hulp. Ze zei "You are amazing!". Ik bedankt en hijgde verder uit over mijn stuur. Roger was door het dolle heen en had in de ene hand een blikje cola en in de andere hand een fles champagne. "Vanavond feest en we mogen naar de receptie in de plaatselijke feestzaal!". Met trots stond ik te kijken hoe Kendall de leiderstrui aantrok en haar bloemen in ontvangst nam van een knappe jongeman.

Zondag 17 uur:

De receptie in de parochiezaal ging van start. We waren uitgedost in onze trainingsoutfit; We kregen een glaasje champagne en de sfeer werd al snel losser. Sportmannen en vrouwen hebben weinig nodig om zat te zijn tijdens het seizoen. Een half glaasje is meestal al genoeg. Kendall en Brianna raakten maar niet uitgepraat over hoe goed ik over de kasseien of 'cobbles' kon rijden. Ze overdreven zelf vond ik, 70 km per uur had ik echt niet gehaald. Plots kwam An-Li toegelopen met haar gsm in de hand "yes yes ofcourse" riep ze in haar telefoon. "your mailadress?" vroeg ze. Ik schreef het snel op een halfvuile servette en An-Li trok weer naar buiten met haar gsm. Ze kwam terug naar binnen en zei dat er een contract in mijn mail stak om bij haar team in Zuid-Afrika te rijden. Een contract voor 10 topwedstrijden met alle beste jongeren uit Zuid-Afrika. Ik nam haar vast en knuffelde haar bijna dood. Dit was mijn droom! Koersen langs de kustlijn van de Kaap of bergop tussen de roofvogels en de wildernis op training. Kendall feliciteerde me en was ook zichtbaar geëmotioneerd, ik verdiende dit volgens haar. Ze vroeg hoe ze mij kon bedanken?

Zondag 20 uur:

We waren nog steeds op de receptie en zaten al aan het vierde glas. Behalve Brianna was iedereen al goed beschonken. Ik moest pipi doen en ging naar het toilet. Kendall ging mee, want zo doen vrouwen dat, telkens per twee. Ik zag in een ooghoek nog een jaloerse blik van Emmy, maar het kan ook verbeelding zijn door de hoeveelheid champagne. "Wacht jij voor mijn deur" vroeg ik aan Kendall. "Ik ga mee" antwoordde ze. Het leek me een raar gebruik uit Amerika maar ze liet me eerst plassen en ging dan op mijn ontblote benen zitten. Ze nam mijn hoofd vast tussen haar handen en zei "I wan't to thank you for today's race". Ze kuste me innig en genoot van haar oprechte bedanking. Ik ging rechtstaan tegen de wand van het toilet en we kusten verder. Ze stak twee vingers in mijn kutje (mijn onderbroek lag nog steeds op mijn enkels) en liet haar vingers vlot in en uit mijn grot gaan. Ik gespte haar broek open en zocht naar haar kut. We waren elkaar nu aan het vingeren en het genot spoot ervan af. Kendall dook als eerst naar beneden en begon mijn poesje uit te eten. Eerst zacht met bedachtzame bewegingen. Daarna steeds ruwer en harder. Mijn kutje hield het niet zolang uit en ik liet mij volledig gaan. Toen ik iets bekomen was van het gebef was het mijn beurt om deze topvrouw te laten genieten. Ze stelde zich op de rand van de wc-bril zodat ik niet moest knielen. Ik nam met beide handen haar kont vast en stak mijn tong in haar kutje. "Oooh yes honey!" weerklonk het van boven de wc-bril. Ik ging harder en harder met mijn tong en het gejuich van Kendall werd ook heviger. "Ooh fucking lord let's get wet" riep ze mij toe. Ik hoopte dat er niemand binnenkwam, maar Kendall bleef aanmoedigen. Ik stopte niet met mijn tong heen en weer te laten gaan in haar natte kutje. Ze duwde op mijn haren zodat ik nog steviger ging beffen. Uiteindelijk liet ze haar vocht de vrije loop en zei "Thank you lord en thank you Febe for having this moment together, I love you!" Je kan veel zeggen van Amerikanen, maar Kendall is zeker dankbaar. We kleedden ons terug aan en besloten om te stoppen met cava drinken en gingen elk onze eigen weg in de wielersport. Voor mij zou het een zomers avontuur in Zuid-Afrika worden!