Jos En Martijn - 1

Martijn voelde zich buitengesloten en wilde er zo graag bijhoren, maar toch ook weer niet echt. De stoere jongens uit z’n klas intrigeerden hem, maar hij vond ze te wild, onbezonnen en hij was bang voor ze. De subtop in z’n klas was eigenlijk zijn domein, maar ook daar voelde hij zich niet thuis. Die gasten vond hij nerds, soft en oninteressant.

Hij dwaalde altijd alleen over het schoolplein in de pauzes, net als Jos, een 3 jaar oudere knul uit z’n klas. Deze voelde zich blijkbaar veel te volwassen om met die ‘kinderen’ om te gaan. Hij was een paar keer van andere scholen afgetrapt, een paar keer blijven zitten. Meer wist men niet van hem. Hij sprak nooit met klasgenoten en het leek of hij het wel best vond met rust gelaten te worden.

Hoewel beiden dus loners waren zocht Martijn geen toenadering tot Jos, hoewel dat zelfgekozen isolement van Jos indruk op hem maakte. Hij zou graag eens met Jos praten. Maar waarover wist hij eigenlijk niet. En wat moest die 19-jarige knul nou met zo’n jochie als hij?

Het schooljaar was nu zo’n 2 maanden oud en in de verhoudingen binnen de klas was er niets veranderd. Bij Martijn wel; z’n verlangen om contact met Jos te zoeken werd steeds sterker.

De kans deed zich voor toen de leerlingen koppels moest vormen bij maatschappijleer en hij met Jos overbleef. De leerlingen moesten met hun partner een rollenspel doen, waarbij de één de ander om beurten moest interviewen en de ondervraagde een standpunt moest verdedigen. Jos werd als eerste ondervraagd en hij bleef gemakkelijk overeind. Toen de rollen werden omgedraaid, bleek Martijn niet zo sterk in z’n schoenen te staan als Jos. De laatste liet hem verbaal alle hoeken van het klaslokaal zien en te laat nam hij gas terug, om Martijn te sparen.

In de pauze liep Jos op Martijn af en bood z’n verontschuldiging aan voor z’n harde aanpak tijdens de les. Martijn ging op een muurtje zitten en boog z’n hoofd. Toen Jos naast hem ging zitten, wendde Martijn zich van hem af. Rolden er nou tranen over het z’n gezicht? Jos kon zich wel voor z’n kop slaan. Dit had hij niet gewild. Hij had dan nog nooit privé met Martijn gesproken, maar hij mocht hem wel.

Hij keek om zich heen en toen hij zag dat er niemand in de buurt was, aaide hij Martijn over z’n hoofd en zei nogmaals dat het hem speet. Z’n handen streelden door Martijn’s haren en gleden af naar z’n rug, waarna hij de jongen tegen zich aan drukte.

Martijn sprong op en rende weg, Jos in vertwijfeling achterlatend.

Een paar dagen ontliepen ze elkaar totdat Jos genoeg moed had verzameld om op Martijn af te lopen en hem te vragen of hij nog boos was. Martijn keek verbaasd op en zei dat hij niet boos was. Jos wilde weten waarom hij dan was weggerend, maar Martijn kon het niet verklaren en dat zei hij Jos ook.

Jos trok Martijn achter de fietsenstalling, legde z’n handen op z’n wangen, dwong hem in z’n ogen te kijken en zei: “luister, ik mag je heel graag en ik wil je graag helpen als je ergens mee zit, dus praat met me.” Martijn kon zoveel aandacht en begrip niet verwerken en hij huilde weer, waarop Jos hem tegen zich aantrok en hem liefdevol streelde.

De maanden daarna waren Jos en Martijn onafscheidelijk. Elke moment op school waren ze samen en spraken over allerlei dingen, maar niet over zichzelf. De stoere knullen dachten al snel in de gaten te hebben wat hier speelde en riep het stel bij elke gelegenheid na, met: homo’s, mietjes, bruinruiters, holbewoners en meer van dat soort ‘prachtige volzinnen.’

Jos en Martijn deden er het zwijgen toe, reageren had geen zin dat wisten ze maar al te goed.

Martijn begon zich door die scheldpartijen wel af te vragen of er geen kern van waarheid zat in die aantijgingen. Hij hield van Jos, door diens aandacht voor hem, maar was hij dan homo? Hij voelde verder niets voor z’n beschermeling, althans geen sexuele dingen. Hij wist eigenlijk niet hoe Jos daarover dacht.

Na een paar weken had hij genoeg moed verzameld om Jos te vragen of die knullen misschien gelijk hadden. Jos had tenslotte gezegd hem te mogen en hij gaf toe dezelfde gevoelens te hebben. Het leek Martijn dat Jos ietwat geschrokken was, toen hij de vraag ontkennend beantwoordde. Jos zei dat vriendschap, hoe close ook, toch niet te vergelijken was met homosexualiteit en Martijn was gerustgesteld.

Zo maakten ze het schooljaar af. In de zomervakantie zouden ze samen op reis gaan, op de fiets door Nederland. Zo weinig mogelijk spullen mee en low-budget, dus kamperend met één tent. Na een mooie fietstocht kwamen ze aan in een bos. Ze besloten hier ergens een plek te vinden om in het wild te kamperen. Echt kamperen dus en nog gratis ook. Ze vonden een mooie besloten plek aan een meertje.

Eerst zwemmen en afzonderlijk van elkaar deden hun zwembroek aan, waarna ze samen het heerlijke koele water indoken. Van het zwemmen kwam echter weinig terecht omdat ze elkaar begonnen nat te gooien, wat als vanzelfsprekend overging in stoeien. Jos dook onderwater en probeerde de zwembroek van Martijn te pakken en even later stond hij met die broek op de kant. Martijn smeekte hem om z’n broek, maar Jos gaf niet toe en zei dat nu er niemand in de buurt was Martijn best naakt naar de kant kon komen.

Martijn twijfelde even en zei dat hij dat goed vond, maar alleen als Jos zich dan ook ontkleedde. Jos voldeed meteen aan dat verzoek en Martijn zag voor ’t eerst de forse snikkel met een bos schaamhaar van z’n vriend. Zelf was hij niet zo groot geschapen en schaamhaar had hij nauwelijks, maar hij klauterde toch de kant op, maar wel met z’n handen voor z’n geslacht. Jos pakte hem meteen beet en trok Martijn’s handen op diens rug, zodat hij het lekkere snikkeltje van z’n maatje kon zien. Voordat Martijn er erg in had zat Jos op z’n knieën voor hem en likte z’n lul. Martijn wilde dit helemaal niet, maar moest desgevraagd toegeven dat hij dit wel een lekker gevoel vond en z’n pikkie kwam omhoog. Jos genoot met volle teugen en zat ondertussen aan z’n stijve lange paal te rukken. Snel waren ze op hun hoogtepunt: Jos spoot z’n zaad op de grond en Martijn kwam in de mond van Jos, die het spul gulzig doorslikte.

Verlegen wendde Martijn zich af en deed snel z’n zwembroek aan. Jos bleef naakt.

Die avond na het opgewarmde blikvoer en een pilsje zaten ze naast elkaar over het water te turen. Beiden wilden praten, maar durfden niet. Martijn had gemerkt hoe graag Jos hem wilde. Hij mocht Jos erg graag, maar niet op deze manier.

En Jos wilde Martijn z’n liefde verklaren, maar had aan de jongen gemerkt dat hij geen homo was.

Nog twee weken vakantie te gaan en hoe nu verder, dachten beiden.

Jos besloot zich niet meer zo intiem aan Martijn op te dringen en Martijn besloot zichzelf juist open te stellen voor de behoeftes van z’n vriend.

Die nacht in de tent ging Martijn naakt op z’n slaapzak liggen, terwijl Jos al lag, in z’n onderbroek. In het donker durfde Martijn wél en hij legde de hand van Jos op z’n lichaam. Martijn zei “ik ben hetero, maar als jij homo bent en je vindt het lekker dan mag je me best aanraken.” Dat liet Jos zich geen twee keer zeggen en hij pakte, likte en zoog z’n vriendje. Tegen het einde van de vakantie had Martijn, Jos zelfs een paar keer gepijpt.

Toen ze thuiskwamen zetten ze hun vriendschap voort en af en toe deden ze het met elkaar zoals in de vakantie. Ondanks het verschil in sexuele voorkeur waren ze zeer gelukkig met elkaar.

Net voordat het nieuwe schooljaar weer begon kreeg Martijn te horen dat Jos’ vader overgeplaatst was naar Polen en dat Jos mee zou gaan. Beiden baalden verschrikkelijk, maar er was niets aan te doen. Ze zouden elkaar minstens een jaar niet zien. Het vertrek kwam snel en huilend namen ze afscheid.

Toen Martijn de eerste dag van het nieuwe schooljaar het schoolplein op liep, was hij terug bij af. Hoewel, er was iets veranderd ten opzichte van het begin van het vorige jaar. De stoere boys leken toenadering tot hem te zoeken, misschien omdat hij een vriendschap had gehad met de veel oudere Jos. Hij wist ’t niet en wist zich geen houding te geven. Vanwaar die interesse? Hoewel hij Jos vreselijk miste, genoot hij van deze aandacht en hij hoewel hij vorig jaar nog bang voor ze was, voelde hij zich nu geborgen.

In de klas werd hij ook anders bekeken en tijdens een vrij tussenuur werd hem ineens duidelijk waar de belangstelling van die boys uit voortkwam ...