Mark De Buurjongen - 12

Sjoerd kwam thuis op vrijdag. Dat ging redelijk goed, maar zaterdagochtend was het goed mis. Heel goed mis. Zo erg, dat Betty, de buurvrouw van Sjoerd de politie gebeld had. Komen zij op tijd? En hoe komen Bas, Rob en Mark erachter dat het goed fout is bij Sjoerd? Lees hieronder het vervolg.

Rob en Bas zitten in de auto als ze onderweg naar Sjoerd in gehaald worden door twee politieauto´s en een ambulance. Ze zijn dan slechts een paar straten van Sjoerd zijn huis vandaan. Bas en Rob kijken elkaar even kort aan. “Het zal toch niet voor Sjoerd zijn?”, vraagt Bas zich hardop af. Wanneer ze de straat van Sjoerd in rijden, zien ze dat de politiewagens en ambulance met zwaailichten aan kris kras geparkeerd staan. “Dit is foute boel”, zegt Bas tegen Rob. “Rustig blijven, we gaan eerst kijken of het wel bij Sjoerd is. Voor hetzelfde geldt is het ergens anders in de straat”, zegt Rob. Helaas, als ze bij Sjoerd zijn huis aankomen en naar de openstaande voordeur willen lopen, worden ze mondeling tegengehouden door een jonge agent in uniform. “Sorry heren, u kunt er niet in.” Bas kijkt met een verschrikt gezicht en zwijgt van schrik. Rob neemt het direct over en legt kort uit dat ze Sjoerd komen ophalen, omdat ze vanmorgen een afspraak met hem hadden, maar hij niet reageerde op hun contact en ze daarom nu zelf zijn komen kijken wat er aan de hand is. De agent vraagt hen om even te wachten en hij loopt naar binnen om te overleggen.

Ondertussen kwam Betty naar buiten en liep zij direct naar Rob en Bas toe. Ze groeten elkaar en Rob vertelde aan Betty dat ze vrienden van Sjoerd zijn. Aangeslagen vertelde Betty aan Bas en Rob wat de huidige situatie is. Dat ambulancebroeders en politieagenten zich met Sjoerd in de achtertuin bezig houden en hij gewond is omdat zijn vader hem te lijf ging. Ook is vlak voor Bas en Rob aankwamen Sjaak, Sjoerds vader door vier politieagenten geboeid afgevoerd. Bas en Rob kijken elkaar verschrikt en vol afschuw aan. Inmiddels kwam de jonge agent met een iets oudere politieagent weer naar buiten gelopen. “Brigadier van Dam, dienstdoend chef”, groette de andere agent hen zakelijk kort, maar beleefd. “Ik begrijp dat jullie bekend zijn met dit gezin?” Rob legde hem opnieuw kort de situatie uit en dat zij Sjoerd via hun buurjongen hebben leren kennen en hem al eerder hadden opgevangen. Van Dam knikte en gaf aan dat Sjoerd weliswaar gewond geraakt was en ook even buiten bewustzijn geraakt was, maar het er qua lichamelijke verwondingen op het eerste oog verder mee leek te vallen.

Hij vroeg de heren hem te volgen en gaf zijn jongere collega de opdracht bij de voordeur te blijven en om de eerste verklaring van buurvrouw Betty op te nemen.

Van Dam liep buitenom richting de achterkant van Sjoerds ouderlijk huis en onderweg vertelde hij dat hij niet binnendoor liep, omdat de sporen nog veilig gesteld moesten worden. In de achtertuin aangekomen zagen Rob en Bas dat Sjoerd op een brancard lag en diverse verwondingen had. Hij zat onder het bloed, maar hij was bij kennis en ondanks de situatie leek hij duidelijk blij hen weer te zien. “Bas!”, riep hij gelijk en wilde van de brancard af komen. De ambulancebroeder duwde hem zachtjes weer terug naar achteren terwijl hij wat zei. “Blijf maar rustig liggen Sjoerd”, zei Rob. Bas was nog steeds lichtelijk in shock door wat er allemaal gebeurde en hij vroeg aan Sjoerd wat er gebeurd was. Sjoerd barste direct in huilen uit. “Rustig aan Sjoerd, je bent nu in goede en veilige handen. Vertel het een ander moment maar”, zei Bas direct. Van Dam en Rob spraken wat verderop in de achtertuin met elkaar. “We gaan deze jongeman nu naar het ziekenhuis brengen”, zei een van de ambulancebroeders tegen niemand in het bijzonder. “Mijn tas en fiets! Die staan nog in de schuur en daar zitten al mijn spullen in”, riep Sjoerd meteen verschrikt uit! “Daar zorg ik wel voor”, zei Rob. Brigadier van Dam knikte kort. “Bas, ga jij maar met Sjoerd mee, dan rij ik achter jullie aan”, zei Rob. Van Dam knikte opnieuw en gaf zijn visitekaartje aan Rob. “We houden contact en willen u beiden ook graag verhoren inzake deze situatie. Het liefst vandaag nog, want dan hebben we snel een completer beeld en kunnen we verdere stappen ondernemen.” Rob en Bas knikten. Bas, Rob en brigadier Van Dam liepen buitenom richting de ambulance. Sjoerd werd net de ambulance in geschoven en Bas ging voorin naast de chauffeur zitten. Rob sprak nog even kort met Betty en brigadier Van Dam, terwijl hij de weekendtas van Sjoerd bij zich had. Ze spraken af dat de fiets van Sjoerd voorlopig even bij Betty in de schuur zou blijven staan, omdat de politie het huis na onderzoek zou verzegelen en Betty en Rob contact zouden houden. Ook sprak Rob met Van Dam af dat als Sjoerd uit he ziekenhuis ontslagen zou worden, hij voorlopig gewoon bij Rob en Bas thuis zou verblijven. Van Dam vond dat ook de beste oplossing.

Ondertussen zat Mark thuis op zijn slaapkamer. Eigenlijk wilde hij graag Bas en Rob vertellen dat hij nu ook voor zijn ouders uit de kast was gekomen, maar zij waren nog niet thuis. Zijn moeder riep hem naar beneden. Hij had wel gehoord dat ze telefoon kreeg en dat het serieus was, maar er verder geen aandacht aan gegeven en zijn kamerdeur dichtgedaan. Hij vond het achtergrondgeluid van het telefoongesprek beneden namelijk storend, omdat hij net naar iets op zijn tv keek. Zijn moeder riep hem opnieuw. Met een zucht stond hij op en liep naar de overloop.” JAHA mam, wat is er?”, zei hij iets geïrriteerder en luider dan hij bedoelde. “Mark, wil je even beneden komen”, zei ze heel rustig. Oh oh, nou komt het, nu krijg ik een preek dacht hij. Maar toen Mark beneden kwam keek zijn moeder een beetje vreemd. Zo keek ze eigenlijk nooit. Het leek een mengeling van bezorgd en verdrietig tegelijk. Hij liep achter zijn moeder aan naar de woonkamer, waar zijn vader al op de bank zat. “Ga even zitten lieverd”, zei Tania tegen Mark. Huh, wat zou er aan de hand zijn? Dit is ernstig. Zo doen mijn ouders nooit, dacht Mark. Hij ging zitten en keek vragend naar zijn ouders. “Wat is er aan de hand mam? Pap?”

Omdat zijn moeder even zweeg, nam zijn vader Gijs het woord. “Mark, we zijn net gebeld door Rob en Bas. Zij zijn in het ziekenhuis. Met hun is niks aan de hand, maar met Sjoerd wel”, zei Gijs. Hij vertelde dat Sjoerd door zijn vader aangevallen was en daarbij gewond geraakt was. Dat de buurvrouw de politie gelukkig gebeld had en Bas en Rob nu bij Sjoerd in het ziekenhuis waren. Verder had Sjoerd, voor zover bekend, een lichte hersenschudding, overal blauwe plekken, bulten, schrammen en natuurlijk ook vooral geestelijk een klap gekregen.

Mark zette grote ogen op die zich langzaam vulde met tranen. Zijn moeder sloeg haar arm om haar zoon. Mark zuchtte ervan en moest slikken, maar ver zweeg hij.

“Lieverd, vertel eens, wat betekent Sjoerd voor je?”, vroeg zijn moeder aan Mark. Mark vertelde met tranen in zijn ogen dat hij en Sjoerd gisteren waren gaan zwemmen, ze elkaar erg leuk en lief vinden en dat ze onder andere gezoend hadden. Hij kreeg het er warm van. Zo, dat was eruit. “Maar waarom vertelde je dat vanmorgen niet? Ach, dat maakt ook niet meer uit”, zei Tania er gelijk achteraan. “Het kwam er niet van”, zei Mark zacht. Zijn moeder keek een beetje bezorgd, maar zei dat het niet erg was. “Wanneer mag ik naar Sjoerd?”, vroeg Mark. “Sjoerd komt later vandaag met Bas en Rob mee naar huis en blijft daar dan ook voorlopig. Misschien kun je later op de dag even naar hem toe, maar reken er maar niet op. Sjoerd heeft veel te verwerken gekregen en van de dokter voor de komende dagen absolute rust gekregen”, zei Gijs. Mark keek sip naar de grond. “Ik weet dat je het liefst graag meteen naar Sjoerd wil lieverd”, zei Tania, “maar zijn gezondheid gaat nu even voor. Jullie krijgen nog genoeg tijd samen.” Mark knikte.

Mark zat op de bank in de woonkamer voor zich uit te staren. Hij was het wachten beu, maar helaas, hij had pech, want Bas, Rob en Sjoerd waren nog steeds niet thuis gekomen. Inmiddels was het 17:30 uur op de klok en begonnen zijn ouders met het avondeten. Mark zuchtte nog maar eens.

“Lieverd, kom ons anders even helpen, dat leidt een beetje af”, zei Tania. Met lichte tegenzin hielp Mark zijn ouders bij het koken en daarna aten ze gezamenlijk.

Na het avondeten en de afwas ging Mark moe op de bank liggen. Zucht, hoe konden zijn ouders nou zo rustig blijven, dacht Mark. Zijn moeder keek naar het Journaal van 20:00 uur en zijn vader keek met een schuin oog mee, terwijl hij door de krant bladerde. Mark stond op en ging voor de zoveelste keer naar de keuken en keek naar buiten of de buren al thuis waren. Hij zag dit keer wel licht branden. Er was in ieder geval iemand thuis gekomen. Hij liep gelijk naar zijn ouders en vertelde dit. Zijn vader stond op en zei dat hij wel even ging kijken, maar Mark moest binnen blijven. Mark voelde zich steeds onmachtiger worden, maar hij had ook het gevoel dat hij tegelijkertijd weinig kon doen. Hij wist dat zijn ouders gelijk hadden en Sjoerd nu even zijn rust nodig had. Sjoerd keek in de keuken naar buiten hoe zijn vader bij de buren binnen stapte. Na een aantal minuten zag hij dat Rob hem weer buiten liet. Wat zou hij gehoord hebben? Mark rende meteen naar de voordeur toen zijn vader aan kwam lopen. Hij keek ernstig en serieus.

Ondertussen zat Betty op het politiebureau, waar zij tegenover twee agenten haar verklaring gaf over wat er allemaal vandaag, maar ook in de jaren ervoor gebeurd was. Ze vertelde alles en dit leverde een schat aan informatie voor de politie op. Zij konden hier zeker wel wat mee. Ondertussen werd Sjaak Suykerberg, de vader van Sjoerd in een andere ruimte door twee rechercheurs verhoord.

Wanneer worden Rob en Bas verhoord? Hoe verloopt dit verhoor? Hoe gaat het ondertussen met Sjoerd? En wanneer zien Mark en Sjoerd elkaar weer? Hoe gaat het verder met Sjaak, Sjoerds vader?