Mark De Buurjongen - 15

Mark werd wakker in zijn eigen bed. Door een onrustige droom werd hij een beetje raar wakker. Hij keek om zich heen en dacht heel even, waar ben ik? Ohja, in mijn eigen kamer en eigen bed. Met een zucht dacht hij nog even over zijn rare droom. Hij was op de vlucht en de vader van Sjoerd zat achter hem aan. Hij had die man nog nooit gezien, dus hij veranderde iedere keer. Sjoerd kwam er ook in voor, maar geen idee meer hoe het met hem afgelopen was. Gelukkig was het maar een droom.

Doordat hij zo raar wakker werd was zijn odol vrijwel direct slap geworden. Maar ach, dat gaf niks. Hij mocht straks weer naar Sjoerd toe. Maar eerst ging hij boodschappen doen met zijn moeder. Hij hoopte dat hij een klein cadeautje mocht uitzoeken voor Sjoerd. Dat wilde hij namelijk al langer graag doen. Mark stapte naakt uit zijn bed en hij liep naar de badkamer toe.

Aan de andere kant van de muur werd ongeveer op hetzelfde moment Sjoerd wakker. Ondanks zijn verwondingen waar hij nog best wel last van had, had hij wel goed geslapen. Hij voelde zich een beetje uitgerust en ook wel een beetje geil. Hij keek even onder de dekens naar zijn goed gevulde boxer. Hij had heel duidelijk een stijve en had wel zin om er even wat aan te doen. Maar ja, hij was nu in het huis van Bas en Rob en dat gaf een beetje een gevoel van moet ik daar wel aan toegeven. Straks kwam Mark ook langs. Misschien konden ze samen wel even “ontspannen”. Door al dat nadenken was zijn erectie inmiddels tot normaal formaat geslonken. Hij besloot uit bed te komen en eerst maar eens naar de wc te gaan.

Met veel gezucht en gesteun kwam hij langzaam overeind. Het viel niet mee met zoveel spierpijn. Ook had hij veel last van gekneusde ribben. Omdat Sjoerd duidelijk lawaai maakte, stak Bas zijn hoofd om de deur. “Gaat het knul?”, vroeg hij. Sjoerd maakte een afwerend gebaar, maar zijn gezicht sprak boekdelen. In bed had Sjoerd alleen zijn boxershort aan en zijn strakke gespierde buik met blauwe plekken gaf Bas een prachtig uitzicht. Hij had alleen allang besloten en duidelijk met Rob afgesproken om daar niks mee te doen. Na Mark had hij besloten dat de jongens heerlijk van elkaar mochten genieten en hij hooguit van het uitzicht zou genieten. Bovendien had hij nu een hele andere rol. Die van pleegvader.

Bas hielp Sjoerd en ondersteunde hem een beetje richting de badkamer. Hij had inmiddels wel begrepen dat Sjoerd nodig moest plassen. Sjoerd schaamde zich al lang niet meer voor zijn mooie slanke lichaam, Bas en Rob hadden hem inmiddels zelfs al naakt gezien, dus bij de wc aangekomen trok hij met een ruk zijn boxershort naar beneden. Ondersteund door Bas ging hij zitten. Hij moest direct keihard plassen en een dikke scheet ontsnapte ook uit zijn billen. “Hihi” giechelde Bas even. Sjoerd schaamde zich niet, maar hij werd wel iets roder. “Maakt niet uit joh”, zei Bas. “Daar is de wc voor.” Ondertussen had hij een washandje lekker warm gemaakt en gaf die aan Sjoerd. “Ik kom zo weer terug, kun jij even rustig zitten en wassen.” Dankbaar aanvaarde Sjoerd het washandje en begon zich te wassen. Nadat hij klaar was waste hij zijn onderkant van voor en achter ook even. Zo, hèhè, lekker opgefrist, dacht hij.

Toen hij net klaar was kwam Bas de badkamer weer binnenlopen. Hij had intussen wat kleren voor Sjoerd gepakt en kwam daarmee terug in de badkamer. De boxershort die Sjoerd eerder aanhad ging direct de wasmand in en hij trok zelf een schone aan. Gevolgd door de rest van zijn kleding.

Ondersteund en langzaam lopend gingen Bas en Sjoerd de trap af naar de keuken. Intussen had Sjoerd ook wel trek gekregen. Na het ontbijt vroeg Bas of Sjoerd het geen probleem vond om even alleen te zijn. Omdat het inmiddels maandag was, was Rob gewoon naar zijn werk gegaan. Bas moest ook werken, maar had telefonisch overlegd met zijn werkgever en de situatie uitgelegd. Hij had afgesproken dat hij deze week vooral thuis zou werken en waarschijnlijk alleen vrijdag een aantal afspraken buiten huis zou hebben. Rob zou dan in ieder geval thuis werken of vrij zijn, dus dat was geen probleem. Rob en Bas verwachtten dat Sjoerd in ieder geval deze eerste week nog regelmatig hulp nodig had of in ieder geval aanspraak wel fijn zou vinden. De weken erna is aanspraak natuurlijk ook fijn, maar daar moest nog een oplossing voor verzonnen worden. Want Bas en Rob moesten gewoon werken en werkten beiden in ieder geval vier dagen in de week, soms vijf. Meestal waren ze vrijdags samen vrij en dan konden ze genieten van een lekker lang weekend. Vanaf nu zou de situatie echter wel flink veranderen, daar Sjoerd bij Rob en Bas in huis is komen wonen. Geen probleem, maar er waren wel wat aanpassingen en goede afspraken nodig.

Voor Sjoerd was normaal gesproken zijn school ook weer begonnen, maar gezien de situatie was daar nog even geen sprake van. Bas had telefonisch contact opgenomen met de rector van de school waarop hij zat en de situatie uitgelegd. Ook gelijk van de gelegenheid gebruik gemaakt om het nieuwe adres van Sjoerd door te geven. De mentor van Sjoerd zou later deze week nog contact opnemen met Bas en het een en ander doorspreken.

Sjoerd gaf aan dat hij het niet erg vond als hij even alleen thuis was. Hij had zijn mobiele telefoon bij zich en zou bellen wanneer er wat was. Ondertussen was Bas bezig met zijn boodschappenlijstje schrijven en trok lades en kasten open in de keuken. Sjoerd lag inmiddels op de bank en hij zapte een beetje verveeld langs de tv-kanalen.

Mark was vandaag nog een dagje vrij. Hij had een studiedag van school. Beide jongens zaten wel vlakbij elkaar op school, maar niet op dezelfde school. Mark volgde Havo en Sjoerd volgde praktijkonderwijs. Hij leerde voor timmerman. Lekker met zijn handen werken, dat vond hij fijn. Hij was zeker niet dom, maar de Mavo had hij met grote moeite doorlopen. Zijn thuissituatie was daar natuurlijk ook debet aan.

Om tien uur ging de voordeurbel. Bas liep naar de voordeur en Sjoerd wilde zich omdraaien om te kijken en luisteren wie het was, maar dat had hij beter niet kunnen doen. “Auw”, riep hij direct. Dat was hij even vergeten. Zijn ribben deden gelijk verdomd veel pijn.

Sjaak wordt voorgeleid aan de Officier van Justitie. Na de nacht in de cel voelde Sjaak zich verschrikkelijk. Niet alleen omdat hij slecht geslapen had op het keiharde matras met dun dekentje, maar ook omdat hij zich enorm schuldig voelde. Maar ja, daarvoor was het eigenlijk te laat. Hij had geen verwachtingen wat betreft de verpeste relatie tussen hem en Sjoerd.

Hij wachtte met handboeien om in de hal terwijl twee bewakers van Dienst Justitiële Inrichtingen bij hem stonden. Na een half uurtje wachten werd hij door zijn bewakers naar binnen geleid. Zijn toegewezen advocaat – een jonge gast van 25 jaar - met wie hij tweemaal persoonlijk en éénmaal telefonisch contact had gehad stond al achter de tafel vooraan in de Rechtszaal. Hij had weinig hoop op een goede afloop. De jongeman, Freek, amper droog achter zijn oren, voelde zich enorm belangrijk en hij praatte ook nogal kak. Echt zo’n rechtenstudent voor het gevoel van Sjaak. Hij liet weinig merken van zijn ware gevoelens en gedachten, want hij had hem nog hard nodig. Hopelijk kon hij, hoe jong ook, toch wat voor hem betekenen.

Inmiddels kwamen de rechters, Officier van Justitie en griffier binnen via een deur aan de achterkant van de Rechtbank. De voorzitter een oudere man met zilvergrijs haar genaamd Stam zat de zitting voor.

Voorzitter Stam opende de zitting. Na het afhandelen van een aantal standaardzaken, zoals het controleren van de identiteit van de verdachte (Sjaak Suykerberg) ging Voorzitter Stam verder. Hij vertelde aan Sjaak, de verdachte dat de Rechtbank een nieuwe vorm van rechtspraak ging toepassen. Dit was heel uniek in Nederland en Sjaak was één van de eerste die daarvoor in aanmerking kwam. Hij legde uit dat normaalgesproken een verdachte eerst wordt voorgeleidt, waarna enige tijd, meestal weken, soms zelfs maanden later, er een regiezitting plaatsvond. Waarna uiteindelijk de rechtszaak pas echt begon.

Sjaak snapte er niet alles van, maar hij begreep wel dat het lang kon duren. Nu waren alle getuigen en belangrijke personen al gehoord en in het dossier gevoegd. Deze manier van snelrecht was nieuw en werd toegepast wanneer dit mogelijk was. Hij vroeg Sjaak of hem duidelijk was dat de rechtszaak direct kon aanvangen, wanneer hij en zijn advocaat daarmee akkoord gingen.

De Rechtbank en het Openbaar Ministerie waren al akkoord gegaan. Sjaak draaide naar zijn advocaat en die knikte. Hij legde heel kort uit wat de rechter bedoelde. Sjaak gaf aan dat hij het goed vond om direct te starten met de rechtszaak. Hoe eerder hij wist waar hij aan toe was, hoe beter, dacht hij.

Na het oplezen van de strafbare feiten mocht Sjaak zelf uiteindelijk het woord voeren. Hij had het van tevoren zo goed uitgedacht, maar de strenge blik van de rechters zorgden ervoor dat hij begon te hakkelen en stotteren. De rechter, hoewel streng, maar ook rechtvaardig en ervaren, vroeg Sjaak om even te stoppen en een paar slokken water te nemen, even na te denken en dan opnieuw te beginnen.

Sjaak dronk een paar slokken en na een halve minuut begon hij te vertellen. Niet alleen over zijn eigen jeugd, maar vooral ook over zijn inmiddels ex-vrouw en zijn kinderen. Hoe hij eigenlijk een best wel fijne tijd met hen had. Tot hij zijn baan verloor en afgleed naar lagere gronden. Hij wist wel dat hij een vrij simpele man was, welke weinig goede opleiding genoten had en dat hij misschien weinig moeilijke woorden gebruikte, maar aan voorzitter Stam te zien kon hij hem goed volgen. Af en toe maakte hij een aantekening. Ook de Officier van Justitie (OvJ), een vrouw genaamd Willemsen zag hij af en toe aantekeningen maken. Aan het eind van zijn verhaal barste Sjaak van emotie in tranen uit. Hij wist zich snel te herstellen en nam de papieren zakdoekjes van zijn advocaat dankbaar aan.

Na en korte moment van stilte, waarbij hij zijn neus gesnoten had ging Sjaak verder. Hij vertelde dat hij verschrikkelijk stom en dom bezig is geweest, dat hij straf verdiende en hulp nodig had, maar dat hij het meeste spijt had van het verbale en geestelijke geweld naar zijn ex-vrouw en kinderen toe. Dat zij dit nooit verdiend hadden en hij ze een enorm excuus schuldig was. Hoe weinig zoiets ook uit zou halen, omdat hij wist dat hij het gruwelijk verpest had. Maar dat hij dit graag wilde uitspreken naar zijn ex-vrouw en kinderen toe. Met name naar Sjoerd, welke op dit moment het grootste slachtoffer was.

Na zijn verhaal keek hij achterom, in de hoop dat hij een bekende zag. Er zaten een handvol mensen. Een aantal jonge mensen, waarschijnlijk rechtenstudenten. Een man die driftig aan het schrijven was in een opschrijfboekje. Waarschijnlijk een journalist. Ook zat er een voor Sjaak onbekende man met naast hem de oude buurvrouw Betty. Zij was de enige die hij herkende. Hij knikte haar even toe, als teken van herkenning, maar zij groette niet terug. De man naast haar sprak kort tegen haar. Wie hij was wist hij niet. Toen hij zich weer omdraaide naar de rechters toe wachtte deze even en nam toen het woord.

Voorzitter Stam vroeg aan de Officier van Justitie wat zij wilde vertellen. Officier van Justitie Mireille Willemsen nam het woord. Zij noemde de strafbare feiten heel ambtelijk op. Sjaak snapte er weinig van. Maar omdat hij zelf de strafbare feiten gepleegd had, wist hij wel ongeveer waar het op neer kwam.

Officier van Justitie, mevrouw Willemsen begon: “De verdachte, de heer Suykerberg, hier aanwezig heeft op zaterdagochtend 22 oktober 2016 verschillende strafbare feiten gepleegd. Waarbij Huiselijk Geweld gericht op zijn zoon, Sjoerd Suykerberg, 17 jaar, welke thuiswonend was momenteel het belangrijkste strafbare feit is. Daarbij is er sprake van geestelijke- en fysieke mishandeling. Dit zijn zeer ernstige feiten en hebben een grote impact op het leven van zijn zoon, maar ook van andere familieleden en betrokkenen gehad. De gepleegde strafbare feiten beperken zich niet tot alleen zaterdag 22 oktober jongstleden, maar hebben jarenlang stelselmatig en met een steeds erger wordende intentie plaatsgevonden in de woning van verdachte.”

Sjaak schaamde zich diep en keek nog meer naar beneden dan hij al deed. Sjaak zijn gedachten dwaalden af. Hij zag zichzelf in gelukkiger tijden met zijn zoons voetballen. Zijn vrouw keek vanaf de voordeur toe met een glimlach op haar gezicht. Hij kreeg een por van zijn advocaat en hij ging weer rechterop zitten. Mevrouw Willemsen was ondertussen verder gegaan met haar verhaal. …

“Wij vinden de strafbare feiten gepleegd door verdachte dusdanig herhalend en stelselmatig ernstig dat wij vinden dat verdachte aan een aantal voorwaarden moet voldoen. Als strafeis vinden we daarom dat verdachte vijfeneenhalf jaar in de cel moet, zonder kans op voorwaardelijke of vervroegde invrijheidstelling.”

Sjaak schrok zich rot. “Voorts dat verdachte zich gedurende de vijf jaren erna onder behandeling van psycholoog of psychiater laat stellen, waarbij hij verder verplicht behandeling voor zijn verslavingen gaat volgen. Gedwongen opname in een afkickkliniek is verplicht en na celstraf de eerstvolgende stap. Ook verplichten wij verdachten om zich gedurende minimaal vijf jaren onder begeleiding van de verslavingsreclassering te stellen en hun aanwijzingen op te volgen. Daar horen alcohol- en drugcontroles, huisbezoeken bij. Ook het volgen van een schuldhulptraject kan tot de mogelijkheden behoren. Voorts dient verdachte een schadevergoeding van 10.000 euro te betalen aan het slachtoffer, Sjoerd Suykerberg en 5.000 euro aan zowel zijn ex-vrouw, als zijn andere zoon te betalen. Verdachte dient verder zijn best te doen om, wanneer zijn kinderen daar behoefte aan hebben, onder begeleiding nieuw en beter contact op te bouwen met hen.” Mevrouw Willemsen was eindelijk klaar met het oplezen van haar oordeel, wat zij namens het OM voorlas.

Sjaak zakte met open mond onderuit in zijn stoel. Jeetje mina! Dat was nogal wat, wat de Officier van Justitie daar allemaal noemde. De moed zakte hem al bijna naar zijn voeten. Voorzitter Stam keek hem streng aan en vroeg wat de verdachte daarop te zeggen had.

Sjaak was even sprakeloos en stil en zei toen met zachte stem dat hij straf verdiende en hulp nodig had, maar zoveel verschillende dingen, hij snapte er niet alles van. Voorzitter Stam knikte en gaf aan dat hij de eis op papier had staan voor hem en zijn advocaat en dat hij de zaak een uur schorste, dan konden hij en zijn advocaat even overleggen en ondertussen zou ook geluncht worden. Om 13:30 uur zou de zaak inhoudelijk weer verder gaan. Met een slag van zijn hamer sloot hij de zitting af en vervolgens verlieten alle rechters de Rechtszaal aan de achterkant. Sjaak werd ook weggeleid.

De deurbel was gegaan. Bas deed de voordeur open en Mark en zijn moeder Tania stonden voor de deur. Tania zei dat ze boodschappen gingen doen, maar of het goed was als Mark vanmiddag een paar uurtjes bij Sjoerd kon zijn. Bas gaf aan dat hij ook boodschappen moest doen en eigenlijk op het punt stond om ook naar de winkels te gaan, maar dat dit geen probleem was. Ze spraken af dat Mark en Tania nu boodschappen gingen doen en Bas na de lunch ging. Dan kon Mark Sjoerd ondertussen gezelschap houden en was er toch iemand thuis. Bas deed de voordeur wat verder open en gaf aan naar Mark aan dat hij wel even naar Sjoerd kon. Hij wilde Tania nog even spreken.

In de woonkamer aangekomen zag Mark dat Sjoerd op de bank zat. Hij had duidelijk pijn en ging naast hem zitten.

“Hoi”, zei Mark. “Hoi”, zei Sjoerd zachtjes terug. “Doet het pijn? Domme vraag natuurlijk.”

Sjoerd grijnsde van de opmerking van Mark. Hij beaamde dit. Hij zei dat hij op de bank zat en de deurbel ging, dat hij zich iets te snel omdraaide om te kijken wie aan de deur stond, maar dat hij de pijn aan zijn gekneusde ribben vergeten was, waardoor hij nu iets meer pijn had dan ervoor.

Mark legde voorzichtig zijn arm op de rug van Sjoerd en streelde hem zachtjes over zijn rug. Sjoerd vond dit duidelijk prettig en zijn gezicht ontspande een beetje. Mark boog zich langzaam naar Sjoerd toe en gaf hem een kus op zijn wang. Sjoerd draaide zijn gezicht en zoende Mark op zijn mond. De kus hield zeker een halve minuut aan.

Ondertussen hadden de jongens niet gehoord dat Bas en Tania de woonkamer binnengekomen waren. “Ach Bas, kijk ze nou toch! Heerlijk die jongensliefde”, zei Tania hardop. Geschrokken stopten de jongens met zoenen. Beiden kregen een knalrood hoofd en zowel Bas als Tania moesten hierdoor hard lachen. Waardoor de jongens ook vanzelf moesten meelachen, met als resultaat dat Sjoerd naar zijn ribben greep en een grimas op zijn gezicht kwam. Mark aaide over Sjoerd zijn rug.

“Kom je lieverd, dan gaan we eerst boodschappen doen. Kun je straks weer naar Sjoerd toe”, zei Tania tegen Mark. Mark gaf Sjoerd nog gauw een kus op zijn mond en zei “tot straks.”

Bas liet Tania en Mark uit en liep daarna naar de keuken.

Al gauw kwam hij met twee koppen thee de woonkamer in. Hij zette de kopjes neer en ging naast Sjoerd zitten. Na een korte stilte zei Bas: “ik en ook Rob vinden het niet erg was als jij en Mark elkaar de liefde betuigen. Sterker nog, wij vinden het belangrijk dat jullie je beiden thuis voelden hier en je niet geremd voelen om je liefde en affectie naar elkaar te tonen.” “ik vind dit fijn om te weten, maar ik moet hieraan nog erg wennen. Ik was het ten slotte niet gewend om mijn gevoelens te uitten thuis. Sterker nog, ik probeerde deze altijd te verbergen of te camoufleren. Het tonen van emoties was niet mannelijk en stoer, vond mijn vader ten minste. Het zorgde er in het verleden alleen maar voor dat mijn vader negatieve aandacht aan mij gaf.”

Hieraan denkend barstte Sjoerd in snikken uit. Bas nam hem in zijn armen en liet hem even begaan. Terwijl hij Sjoerd over zijn hoofd en rug aaide liet deze zijn emoties de vrije loop. Na een poosje kalmeerde Sjoerd en snoot hij zijn neus.

“Dankjewel Bas”, zei Sjoerd. Bas keek wat verbaast. “Waarvoor?” “Omdat je er voor mij bent en mij leert hoe het wel hoort en kan zijn”, zei Sjoerd. Bas gaf Sjoerd een kus op zijn hoofd en gaf hem zijn thee, terwijl hij een knipoog gaf. Sjoerd dronk zijn thee in één keer op. De thee was lekker. Hij zuchtte even van vermoeidheid. Bas zag dit en zei: “vanmiddag ga ik boodschappen doen. Tania en Mark doen nu boodschappen en zodra ze geluncht hebben, komt Mark weer hier. Kunnen ook even samen zijn en is er toch iemand in huis voor het geval dat nodig is. En dan kan ik even rustig boodschappen doen.”

“Jullie zijn allemaal zo lief voor mij. Dat ben ik niet gewend.” Sjoerd wist niet goed of hij hierdoor moest lachen of huilen. Hij besloot zich te vermannen en zuchtte even diep.

“Ik heb met Tania gesproken en afgesproken dat jij vanaf volgende week na schooltijd bij Tania thuis terecht kan. Je krijgt ook een huissleutel van ons huis, jouw nieuwe huis, maar je mag altijd naar Tania toe, wanneer je wilt”, zei Bas. Sjoerd kreeg het er warm van. Nieuwe huis? Altijd naar iemand toe kunnen? Dacht hij met warme gevoelens. Tania was een hele warme en liefdevolle vrouw. Een soort tweede moeder. Een moeder die lief was, maar ook streng en rechtvaardig wanneer dat nodig was. Hij vond die gedachte erg fijn en zei dit ook tegen Bas. Bas knikte en zei dat hij even wat dingen voor zijn werk moest doen. Geef maar een gil als er wat is. Sjoerd knikte. Bas verliet de woonkamer en toen was het weer stil in de woonkamer.

Buiten floten de vogeltjes. Langzaam voelde Sjoerd dat hij van vermoeidheid wegzakte. Toen sliep hij, liggend op de bank. Sjoerd had niet door dat Bas tussentijds weer binnengekomen was en een deken over Sjoerd heen legde. Sjoerd was gelukkig herstellende van zijn lichamelijke verwondingen, maar geestelijk had hij ook een behoorlijke klap gehad. Het was ook niet niks, al die veranderingen in korte tijd, dacht Bas.