Appie Boy - 5

Ik werd wakker van de bel. Niet de bel van mijn appartement maar van de telefoon die aangaf dat er beneden iemand aan de deur stond. Half slapend kwam ik onder Sam vandaan en liep naar de telefoon. Ik nam op en keek op het scherm. Op dat moment wist ik dat ik een probleem had.

Het was Stijn. Ik voelde boosheid opkomen maar besloot net te doen alsof ik van niks wist. ‘Hi Stijn, weet je wel hoe vroeg het is? Ik sliep nog gewoon.’ Hij reageerde er niet op. ‘Waar is Sam?’ Hij vroeg het afgemeten en zijn gezicht stond op onweer. ‘Sam? Geen idee waar die is, hoezo vraag je dat aan mij?’ ‘Hij is bij jou, dat weet ik en ik wil hem NU spreken.’ ‘Waarom denk je dat hij bij mij is?’ Ik zuchtte vermoeid terwijl ik hem nog bozer zag worden. ‘Omdat jij net zo ziek bent als dat hij is, daarom! En, ooh ja, zijn fiets staat hier 3 meter verderop.’ Ondanks mijn woede besloot ik zijn eerste zin te negeren. Ik had hier geen zin in. ‘Als je Sam nodig hebt dan bel of app je hem maar, interesseert mij totaal niet. Zie je later.’ Met die woorden hing ik op. Ik wist niet goed hoe ik met deze situatie om moest gaan maar ik dacht dat het het beste zou zijn om niet tussen Sam en Stijn en niet tussen Sam en zijn ouders in te komen. Dit was iets dat ze zelf moesten regelen. De telefoon ging weer maar ik negeerde het, ‘bekijk het maar lul’, ik zei het zachtjes tegen mezelf.

Ik draaide me om. Daar stond Sam. Naakt. Hij keek me beteuterd aan. ‘Ik hoorde het gesprek, dom om mijn fiets te laten staan daar.’ Ik liep naar hem toe en knuffelde hem. ‘Helemaal niet raar, je was er niet zo best aan toe gisteren en totaal in paniek. Je oog valt trouwens wel mee hoor. Het is een beetje rood, blauw aan de onderkant en nog iets gezwollen maar het is te doen.’ Hij liep meteen naar de spiegel in de badkamer. ‘Het valt mee?’ Hij riep het hard uit. ‘Het valt helemaal niet mee. Mijn oog is zo dik als een appel en zo blauw als een smurf.’ Ik ging achter hem staan en sloeg mijn armen om zijn borst heen. ‘Valt wel mee schatje, een klein beetje blauw hier.’ Ik wees het aan met mijn vinger. ‘En hier, een klein beetje rood.’ ‘Het is maar wat je een klein beetje noemt…’ Ik lachte. ‘Je haar is een grotere ramp, zit altijd zo mooi in model maar na een wilde nacht staat het alle kanten op.’ Hij moest nu ook lachen. ‘Dan moet ik het maar even fatsoeneren.’ ‘Als jij dat doet dan ga ik douchen.’ Ik liep naar de douche en zette hem aan. Ik was van plan om te wachten totdat die warm zou zijn totdat ik ineens 2 handen in mijn rug voelde die me onder de koude straal zetten. ‘Fuck’, riep ik. ‘Kleine etter!’ Ik draaide me om en wurmde me onder de straal uit. Sam dacht me te snel af te zijn maar ik pakte zijn pols, draaide zijn arm op zijn rug en zette hem onder de ijskoude straal. ‘NEE!’ Hij gilde bijna. ‘Laat me los, ik ben nog onderkoeld van gisteravond.' 'Dat had je dan moeten bedenken voordat je mij eronder duwde.’ De kraan werd warm, ik zag hem stomen. Sam zijn gezicht ontspande. Snel stapte ik er bij hem in. ‘Krijg ik niet eens een privémoment in de douche?’ Hij zei het terwijl die tegen me aan ging staan. ‘Nee, dat heb je gisteravond al gehad.’ Ik gaf hem een kus op zijn natte haar. ‘Dat is echt gemeen van je, straks kieper ik een emmer koud water over je heen hoor.’ Hij keek naar me op. ‘Niemand zei ooit dat ik aardig was.’ ‘Nee, dat zal wel niet.’ We lachten allebei. ‘Kijk uit hoor, ik zet je zo weer buiten.’ ‘Dat doe je niet, je laat me echt niet teruggaan naar mijn ouders en broer.’ Ik slikte. Want hoe moest het nu verder? Ik had nog helemaal geen tijd gehad om me daarmee bezig te houden. Daarnaast hing het toch ook niet van mij af?

Ik deed een scheut shampoo op mijn hand en begon Sam zijn haar te wassen, afleiding. ‘Hou je je ogen dicht, het prikt.’ Ik zei het plagend. ‘Ja hoor mama, doe ik.’ Hij hield zijn ogen dicht. Ik zeepte zijn haar goed in. De shampoo liep over zijn lichaam naar beneden. Zachtjes kuste ik hem op zijn lippen. Hij kuste meteen terug, sloeg zijn armen om me heen. De laatste resten shampoo verdwenen uit zijn haar. Nu mijn eigen haar nog. ‘Hou je ogen nog even dicht, anders krijg je mijn shampoo in je ogen.’ Hij deed wat ik vroeg. Gelijktijdig openden we onze ogen, daarna sloten we ze weer terwijl we elkaar zoenden. Hij kon het steeds beter. Onze tongen speelden een wild spel. Ik voelde zijn lul omhoog komen tegen mijn been aan. We knuffelden elkaar. Zijn lul stond stijf omhoog, die van mij was ook behoorlijk hard. We zeepten elkaars lichaam in en hadden daarmee extra aandacht voor elkaars piemel en billen. Speels liet ik een paar vingers tussen zijn billen door gaan terwijl ik kusjes gaf op zijn schouder. Ik hoorde hem zachtjes zuchten.

Helaas had ik geen tijd voor seks. Ik moest zo werken. Ik zette de douche uit en pakte 2 handdoeken van het plankje. ‘Ik moet zo werken’, zei ik terwijl ik mezelf afdroogde. ‘Tot 18:00 uur.’ Hij keek me aan. ‘Ik hoef hier toch niet weg?’ ‘Van mij mag je blijven maar je moet je ouders laten weten dat het goed met je gaat, je kan als minderjarige niet zo lang wegblijven zonder iets van je te laten horen. Straks stappen ze naar de politie of zo. Ik was ook al niet zo aardig tegen je broer, dat zal vast niet heel erg helpen.’ Hij knikt met zijn hoofd. ‘Ik stuur ze zo wel een berichtje.’

Ik kleedde mezelf aan en deed mijn haar. Snel at ik een boterham net als Sam. Ik liet hem zien waar de spullen lagen die hij misschien nodig zou hebben. ‘Laat niemand naar boven komen, zeker je familie niet.’ Ik moest het tegen hem zeggen. ‘Ik wil niet dat jij straks weg bent of dat mijn halve huis in puin ligt als je broer hier langs komt.’ ‘Denk je dat ik gek ben? Ik laat ze echt niet naar boven, ik neem niet eens de telefoon op en als hier de bel gaat doe ik niet open. Ik glimlachte. ‘Goed zo.’ Ik gaf hem een kus, ‘ik ga ervan door, zie je vanavond.’

Gelukkig was het vandaag niet heel erg druk op werk. Verder gebeurde er ook weinig interessants. Stijn en Sam hoefden allebei niet te werken vandaag en ik betwijfelde of Stijn de moed zou hebben om me hier te confronteren na wat er vanmorgen gebeurt was. Dat gebeurde dus ook niet. Om 18:00 deed ik nog snel wat boodschappen en stapte toen naar buiten. Ik was lopend gegaan, goed om even mijn hoofd leeg te maken. Gelukkig had ik niet veel en niks breekbaars bij me dus zwaar was het niet. Ik sloeg een hoek om en toen zag ik hem staan. Hij was samen met een vriend en ze hadden mij ook gezien. Ik liep door maar ze versperden mij de weg. ‘Stijn, donder op en laat me erlangs.’ ‘Jij hebt een grote bek voor een flikker die mijn broertje steelt.’ Ik zuchtte diep. Ik had hier zo geen zin in. Ik zette nog een stap in zijn richting. ‘Voordat er straks ongelukken gebeuren zou ik je aanraden om aan de kant te gaan.’ ‘Ongelukken?’ Hij zei het ongelovig. De andere jongen stond er maar wat bij te grijnzen. ‘De enige ongelukken hier overkomen broertjes stelende flikkers.’ Ik zag zijn vuist aankomen. Foute keuze, ik was erop voorbereid. Ik liet de boodschappen vallen, ving zijn vuist op met mijn andere hand en zette een polsklem aan, erg hard. ‘Je had beter na moeten denken idioot’, siste ik in zijn oor. ‘Ik doe al 10 jaar aan vechtsport, ik ben je kleine broertje niet.’ Ik zette de polsklem nog harder aan en maaide in dezelfde beweging zijn voeten onder zijn lichaam vandaan. In combinatie met de klem kwam hij ongeveer een halve meter verder neer op straat. ‘Jij ook nog?’ De jongen stapte snel opzij om me langs te laten. Stijn stond langzaam op. ‘Stijn, ik zou heel snel opdonderen en zorgen dat ik geen last meer van je heb. Volgens mij moet je contract bij de Appie volgende maand verlengd worden toch? Dat kan je ook wel vergeten.’ Ik pakte de tas met boodschappen op en liep verder. Stijn en zijn vriend heb ik niet meer gezien.

Ik wist dat mijn opmerking over zijn contract fout was maar ik flapte het eruit voordat ik er erg in gehad had. Ik meende wel wat ik zei, nu ik er invloed op had zou ik ervoor zorgen dat hij niet lang meer bij de Appie zou werken. Ik was zijn arrogante gedrag al langer zat en wist dat dat ook voor anderen hetzelfde was. Nu, met deze situatie ondenkbaar dat het ooit nog een werkbare situatie zou kunnen worden. Ik hoefde dit incident niet eens op de agenda te zetten, zijn ‘normale’ gedrag zou aanleiding genoeg zijn.

Snel liep ik door naar huis. Ik stapte mijn appartement in en liep door naar de woonkamer. Mijn hart smolt bij het aanzicht. Sam zat op de bank met zijn benen opgetrokken en zijn armen eromheen geslagen. Hij zat ingespannen naar een serie op Netflix te kijken, die hij meteen stopzette toen ik binnenkwam. Zijn gezicht klaarde op toen hij mij zag. ‘Ik heb je gemist’. Mijn hart brak, want ik moest hem vertellen dat hij niet lang meer kon blijven. Het was fout en zeer waarschijnlijk illegaal om een minderjarig persoon aan het ouderlijk toezicht te onttrekken zonder toestemming van de rechter. Maar dat wilde ik hem nog niet vertellen. 'Ik heb jou ook gemist lekker ding.’ Hij sprong op van de bank en knuffelde me. ‘Ik vind het zo leuk dat ik bij jou mag blijven.’ Ik sloeg mijn armen om hem heen. ‘Helaas zal dat niet lang meer duren’, dacht ik verdrietig.

Ik weet niet hoe lang we daar zo stonden. Maar het was lang. Ik wist dat Sam weg moest en het maakte me verdrietig om hem weg te sturen, terug naar zijn streng gelovige ouders. Ik had tranen in mijn ogen en wilde niet dat hij het zag. Ik wilde niet de paar uur die we nog hadden verpesten. Dus liet ik hem pas los toen mijn tranen verdwenen waren en het brok uit mijn keel was.

Ik keek Sam vrolijk aan. ‘We gaan pizza maken.’ Hij lachte, ‘lekker! Maar dat hoeft toch alleen in de oven?’ ‘Uhm nee, ik heb het over verse pizza, alleen het deeg is klaar, de rest moeten we nog snijden en er op doen.’ ‘Wat heb je allemaal bij je dan?’ ‘Alles, paprika, champignons, knoflook, ham, salami en ui.’ Gelukkig had ik nog tomatensaus in de kast, anders was die sowieso kapot gevallen na dat akkefietje met Stijn van zonet. Iets waar ik Sam niet mee lastig wilde vallen. Hij zou het nog wel te horen krijgen, of niet, misschien was Stijn zijn ego zo gekwetst dat die het tegen niemand zou vertellen.

Sam begon enthousiast alles te snijden, al ging dat nog niet zo makkelijk als dat hij gedacht had. ‘Mijn moeder kookt altijd’, zei hij verlegen. Ik lachte. Ik hielp met het snijden. Het ging best snel met zijn tweeën en om kwart voor zeven stond de pizza in de oven. Nog een kwartiertje en dan zou die klaar zijn, hij zag er in ieder geval prima uit.

De pizza smaakte heerlijk. Met zijn tweeën hebben we hem helemaal opgegeten terwijl het echt een grote was. Gelukkig vond Sam hem ook erg lekker. ‘Ik kijk nu al uit naar de rest van de week’, zei hij met volle mond, ‘wat gaan we nog meer samen maken?’ Ik wist dat het moment was aangebroken om hem te vertellen dat hij hier niet meer zou eten de rest van de week…