Jongens Hormonen - 6

Rik komt vanuit de stad in de Westhoek terecht. Zijn nieuwe vriend is op reis.

Vrijdagavond. Ik zat met mijn ouders aan de tafel, avondmaal.
- De baas van de voddenfirma zoekt een jonge gast voor een vakantiejob, zegde pa.
Ik keek pa aan.
- Ja, ging hij verder, de kerel die vakantiejob had, heeft plots afgezegd.
Hij keek me aan.
- Zou jij je morgen niet gaan aanbieden ? Ze zoeken een kerel met spieren aan zijn lijf.
Pa lachte.
- Kan ik in jouw fabriek niet … ?
- Nee, nee, als zoon van de directeur heb ik liever dat jij daar niet rondhangt. Begrijp je ?
Ik begreep pa.

Die voddenfirma lag een tweetal kilometer van het dorp. Daar kwamen dagelijks hele vrachtautos met afgedragen kleren en vodden en zo aan. Daar werkten een twintigtal mensen, meestal vrouwen. Die oude en half versleten kleren werden er gesorteerd, daarna in balen geperst en verzonden naar Afrika of het Verre Oosten. Wat helemaal kapot was trok naar de papierfabriek ergens in het Gentse.

Een vakantiejob. Nog een tweetal weken. Serge was toch weg, op reis. En ik kon zeker wel wat geld gebruiken. Niet dat mijn ouders schraperig waren, nee, maar een cent die je zelf verdiend hebt, dat leek me toch leuker dan de wekelijkse zondagscent.

Zaterdagochtend. Met de fiets naar de voddenfabriek. Het was al vroeg zonnebrand en dus had ik een korte broek aan. Sportief.
Die voddenfabriek bestond uit een drietal grote hangars. Een villa er naast.
Ik belde aan. Een wat oudere man kwam open doen.
- Meneer, ’t is voor die vakantiejob…Mijn pa zegt dat u iemand zoekt…
Kon het nog stunteliger ?
De man bekeek me.
- En wie is jouw pa ?
Ik legde uit wie mijn pa was. De man knikte.
- Kom mee.
Ik volgde de man door de brede gang, tot helemaal achteraan het huis.
- Louis !
Wat een stem !
Er kwam een jonge kerel aan. Ik schatte hem twintig, misschien eenentwintig jaar. Een grijze broek die tot halfweg zijn kuiten hing en blijkbaar haar beste dagen had gekend, een los hemd vol vuile vlekken. Zijn armen leken wel spierballen.
- Dat manneke hier komt voor die vakantiejob. Toon hem eens wat er moet gebeuren en laat hem maar eens tonen wat hij kan.

Ik volgde Louis via de achterdeur naar een van de magazijnen. Het was er snikheet en vochtig.
- Hier liggen de kleren en vodden die pas aangekomen zijn. Het is hier warm hé !
- Ja.. Ja…
- En vochtig ! Om te verhinderen dat die dingen vanzelf ontbranden worden ze af en toe nat gespoten, daar met die sproeiers bovenaan.
Ik keek omhoog en zag een viertal rijen buizen met sproeikoppen er aan.
- De zakken kleren die aankomen moeten gestapeld worden. En er moeten zakken naar beneden komen en uitgepakt worden en in die karretjes daar gesmeten.
Er stonden een twintigtal karretjes, zo’n meter breed, anderhalve meter lang en zo’n kleine meter diep.
- Dan moeten die naar de andere hangar geduwd worden waar de kleren gesorteerd worden.
Louis keek me aan.
- Wat denk je ?
- Het zal wel gaan zeker ?

Louis trok zijn hemd uit. Wat een gespierde borst ! Amaai.
- Als je hier de hele dag werkt, dan heb je niet veel kleren nodig aan, hoor ! Je zweet de hele dag. We werken hier met enkel een kort broekje aan. Geen slip, want door de vochtigheid zweet je en die slip wrijft jouw lies helemaal open. Niet leuk hoor ! Een gewoon kort los broekje….
Louis trok zijn broek uit. Ik keek hem verbijsterd aan. Hij droeg er een soort kort sportbroekje onder, waarvan de zijkant een split had zodat het broekje los langs zijn billen hing. Nu ja, zeer korte en zeer brede broekspijpjes. Als je daarmee neer zat, dan hingen gegarandeerd jou edele delen naar buiten.
- Voilà, dat is onze werktenue.
Ik bekeek hem. Zo’n gespiede kerel.
- Je kijkt jé ! Ja, man, als je hier hele dagen zware balen versleurt, dan kweek je spieren hoor, geen papvelletjes !

Louis bekeek me indringend.
- We gaan eens kijken wat je kan, hé ! Doe maar je hemdje uit.
Ik trok mijn hemdje uit. Louis voelde aan mijn bovenarm.
- Hmmm…. Nog wat bij kweken hé !
Hij bekeek me.
- Je hebt anders een mooie kleur ! Veel in de zon ?
- Ja… Ja…
- Trek maar die broek ook uit. Straks is ze nog vuil !
Ik trok mijn broekje uit. Had nog enkel mijn slipje aan. Ik voelde hoe mijn piemel wat groeide. In slip bij een onbekende, die enkel een soort sportbroekje aan had en… Ik merkte een bobbel in zijn short !
Louis leidde me naar een stapel balen.
- Neem er maar een vast…
Ik greep zo’n baal kleren. Die woog meer dan ik vermoedde.
- Ja, ja, man, vijfendertig kilo hoor !
Ik trok en sleurde, en kreeg de baal tot op borsthoogte.
- Wat denk je ?
Ik legde de baal op de grond.
- Oef….
- Steek die eens boven je hoofd !
Ik greep de baal opnieuw vast en met een zwaai kreeg ik die boven mijn hoofd, en hield die daar. Ik stond met gespreide benen en gespreide armen, die zware baal kleren boven mij. Ik voelde me trots. Zo met enkel mijn slipje aan, waar zeker een bult in te zien was.
Louis keek me aan. Ik zag zijn ogen over mijn halfnaakte lichaam glijden. Hij kwam vlak voor mij staan.
- Hou die baal nog even boven je hoofd.
En dan…
Zijn hand greep mijn slipje vooraan vast, en kneep in die bobbel in mijn slipje.
- Aaa… Aaahhhh….
- Baal ophouden, commandeerde Louis.
Ik zag hoe zijn ogen blonken, mij grijnzend aan keken.
Ik voelde hoe zijn hand in mijn lul en ballen kneep.
- Aa… Aaaahhhh.
Louis liet me los.
- Leg die baal daar op die stapel.
Waggelend ging ik naar de stapel en legde er de baal samengeperste kleren op.
- Kom, we gaan eens boven op die stapel kijken.

Via een metalen ladder klommen we omhoog tot helemaal boven tegen het dak, bovenop een stapel oude kleren en vodden.
- Dat zijn hier allemaal oude dingen die we voorlopig niet aan de man kunnen brengen.
- En wat gebeurt daar dan mee ?
- Die worden ook geperst, alles dooreen, en aan een goedkoop prijsje verkocht.
We stonden daar boven, vlak onder het eternieten dak, dicht bij elkaar,Louis met enkel dat korte broekje aan, ik met enkel mijn slipje aan.
Louis stak zijn hand uit, en voor ik het goed besefte zat die hand in mijn slipje, duwde mijn slipje naar beneden, greep mijn lul en ballenzak vast.
- Aaa… Aaaahhh….
- Je hebt dat graag hé…
- Aaa… Aaaaahhh….
- Ja ?
- Ja… Oôôô….
Louis grijnslachte. Hij duwde me omver. Ik viel languit op mijn rug. Ik was te verbouwereerd om weerstand te bieden. Louis plofte over mij en sleurde mijn slipje over mijn dijen en benen.
- Zeventien jaar ?
- Ja… Bijna…. !
- Ik bijna eenentwintig !.
Hij lachte.
- Mooie lul ! En forse ballen !
Zijn handen voelden aan mijn stijf geworden piemel en aan mijn twee frele balletjes.
- Je hebt dat graag, hé !
- Nee… O…. Oôôô….
Ik strekte me helemaal. Louis schoof het velletje van mijn penis helemaal naar beneden. Ik kreunde. Hij boog zijn hoofd. Ik voelde hoe zijn lippen over mijn stijve paal schoven. Ik voelde hoe zijn ruige tong over mijn blote eikel schuurde.
Ik kromp helemaal in elkaar als zijn een hand mijn ballen omklemde en zijn andere hand tegen mijn borst duwde.
- O… Oôôô….
Zijn mond zoog, zijn tong likte, zijn hand kneedde.
- O… Aaahhhh…..
Alles draaide in mij.
Ik spoot mijn zaad…
Louis zoog en likte verder. Ik wilde zijn hoofd wegduwen. Met zijn twee sterke handen hield hij mijn handen klem. Ik lag weerloos. Ik onderging.
- Aaahhhh…..

Louis ging rechtop zitten. Hij bekeek mijn naakte lichaam.
- Hhmmm…. Heerlijk….
Ik keek hem aan. Zijn ogen straalden.
- Leuk hé !
Wat moest ik antwoorden ? Het was leuk. Het was… het was om te besterven. Het was…

Louis deed zijn broekje uit. Zat daar helemaal naakt bij mij. Wat een lul ! Niet zo groot, maar dik. En wat een ballenzak !
- Daar kijk je naar, hé !
Ik knikte.
- Nu moet jij maar eens de koe melken…..
Louis ging op handen en knieën zitten. Zijn ballenzak bengelde tussen zijn dijen.
- Allez, begin maar.
Aarzelend omklemde mijn rechter hand zijn lul.
- En pak maar mijn ballen goed vast !
Mijn linkerhand balde zich omheen zijn ballen. Ik masseerde Louis zijn dikke stamper. Hij kreunde zachtjes. Dan wat luider.
- Ja, ja… Ja… Voortdoen. Knijp er in !
Zijn dikke kont schudde helemaal. Ik merkte hoe zijn gezicht vertrok.
- Ja.. Jaaa…. Oôôôô…..
Ik zag hoe er stralen zaad uit die dikke eikel van Louis spoten. l
- Voortdoen, voortdoen….
Ik masseerde voort, kneedde voort.
Tot Louis languit op zijn zijde rolde.
Met een oude vod droogden we onze buik schoon, trokken ons slipje weer aan en daalden van de stapel balen naar beneden.

- Je bent aangenomen. Maandag zeven uur moet je hier zijn. En je weet, hier krijg je een werkpakje. Je kan je hier omkleden. Kleren uit, ook je slip en dan een kort broekje aantrekken. En een paar sandaaltjes mee hebben.

We trokken onze kleren weer aan. Louis leidde me nog door de sorteerhangaar. Allemaal lange tafels met bakken er achter.
- De vrouwtjes zien graag blote jongensbillen, lachte hij.
Dan toonde hij ook de ruimte waar we ons konden omkleden. Er waren ook enkele douchekranen;
- Hier kun je het stof afspoelen.

Hij nam me nog mee in de villa. Zijn pa ging meteen akkoord.
- Je ziet er mij een flinke kerel uit, prees hij.

Ik fietste naar huis. Een nieuwe ervaring rijker. Die Louis, die was wel echt snel van start gegaan. En ik, ik durfde niet weigeren. Maar ik, ik had er wel echt van genoten.
En… Wanneer we ons omkleedden, zou ik dan andere piemels te zien krijgen ? Van oudere mannen ?

Thuis natuurlijk niets gezegd over wat me overkomen was. God, nee zeg ! En het hele weekend denken… Hoe zou dat maandag verlopen ?
Maandagochtend. Om zeven uur ging ik de grote hangar binnen. Louis wachtte me op.
- Kom maar mee, kerel.
Ik volgde hem naar de kleedkamer.
- Voilà, jouw werktenue.
Er lag zo’n grijze sportbroekje en een paar sandaaltjes klaar.
- Kleed je maar uit. Daar heb je een kastje om jouw spullen in op te bergen.
Ik legde mijn rugzak met boterhammen en drank in het kastje. Kleedde me uit. Louis stond me aan te kijken. Toen ik mijn slipje uittrok keerde ik met mijn rug naar hem. Rap het broekje aan. Ik stond daar met mijn dijen helemaal bloot, tot bijna aan mijn lies.

- Haha, een nieuwe ?
Ik hoorde iemand binnenkomen. Ik keerde me om. Een sympatieke kerel, ongeveer twintig dacht ik.
- Dat is Rik, stelde Louis mij voor.
- Haha, ik ben John, maar iedereen zeg hier ‘Den John’ !
Den John reikte me een hand. Kneep.
- Auw…
Ik keek hem aan.
- Dat zijn spieren hé !
- Miljaard…
Ik voelde aan mijn pijnlijke hand.
Ondertussen speelde Den John zijn hemdje uit, zijn schoenen en sokken, zijn, broek en slip. Hij stond daar poedelnaakt te pronken. Wat een lichaam ! Een echte spierbundel. En wat een lul ! Whaw ! Traag nam Den John een broekje en trok het aan.
- Ja, hier kweek je spieren hoor, manneke….
Er kwam nog een jonge kerel binnen.
- Goeie morgen, allemaal… Haha, een nieuwe !
- Dat is Rik, zegde Den John.
- Ik ben Carlos….
Zonder veel omhaal kleedde hij zich uit en trok ook zo’n onooglijk broekje aan. Ik zag zijn naakte lijf. Niet zo gespierd als van Den John, doch leuk om naar te kijken. Ik voelde zelfs hoe mijn lul wat groeide.
Er kwam nog een kerel binnen, Pierre, ergens halfweg de dertig. Gebruind lichaam, een spierbundel zoals Den John.

Ergens klonk een sirene.
- Allé, mannen, aan het werk, commandeerde Louis. En gij John, leg maar eens uit wat Rik moet doen.

Het werd leuk werken, zo in je halve blootje. Balen met kleren open maken, in karretjes leggen en dan met zo’n karretje naar de andere atelier, waar vrouwen de kleren sorteerden. Daar was het heel wat frisser dan in de stockagehangar. De vrouwen werkten er aan lange tafels. Ze droegen een los kleedje, meestal zonder armen, zodat de vrouwen met blote armen werkten.
Toen ik er de eerste keer kwam was het of alle ogen keken naar mij.
- Jij bent nieuw zeker ? vroeg een dame.
- Ja. Vakantiejob.
- Je ziet er een toffe gast uit.
Ik kleurde een beetje. Ja, zo midden al die vrouwen, met enkel dat veel te korte en veel te wijde sportbroekje aan. Zouden ze geen glimp opvangen van … ? Ik durfde er niet aan denken.

In de grote hangar, waar wij werkten was het echt moordend warm. En af en toe begonnen de sproeiers te werken en spoten gedurende enkele ogenblikken liters water. Het voelde heerlijk aan.
- Vier jaar geleden hebben we hier een brand gehad, legde Pierre uit. ’s Nachts begonnen. Zelfontbranding. Daarom dit sproeisysteem, dat alles afkoelt.
Carlos en Pierre stonden boven op een stapel balen. Wanneer ik omhoog keek, dan kon ik zo in hun te wijde broekje naar binnen kijken en zag ik hun piemel en ballen bengelen. Waarschijnlijk zagen zij ook die van mij wanneer ik op een stapel klom.

Plots klonk die sirene opnieuw.
-Schaftijd, riep Pierre.
- Is het reeds negen uur ? vroeg ik.
- Natuurlijk !
- Amaai, wat gaat die tijd hier vlug !
We gingen op enkele balen zitten. Ik zat rechtover Carlos.
- Hoe oud ben jij ? vroeg Carlos.
- Bijna zeventien. En jij ?
- Twintig.
Als ik naar hem keek, dan zag ik een stukje van zijn ballenzakje uit zijn korte broekspijpje piepen. Carlos merkte het.
- Hé, waar kijk je naar ?
Ik kleurde zeker helemaal rood in mijn gezicht.
- Hangt mijn zakje er weer uit ?
Carlos stond op, trok het al korte broekspijpje – of wat er van over bleef - omhoog zodat en zijn ballen en zijn lul er helemaal uit hingen.
- Voilà, kleine. Wat vind je er van ?
Met zijn ene hand schudde hij aan zijn zak.
- Mooi speelgoed hé !
Ik zat verstomd toe te kijken. Den Joh en Pierre lachten.

De sirene riep ons opnieuw op om te werken.
Halfweg de voormiddag moest ik helemaal achteraan de sorteeratelier een geladen wagentje halen. Dus dwars doorheen die grote werkplaats, naar achteren. Het was er ook snikheet. Ik merkte hoe veel vrouwe een fles water bij zich hadden staan. En ik merkte ook hoe veel vrouwenogen mij aankeken. en ik hoorde enkele opmerkingen.
- Mooie dijen hé !
- Schoon manneke…

Achteraan het atelier was een aparte ruimte waar gesorteerde mooie kleren gestreken en opgeplooid werden. Er werkten drie jonge meisjes, ik schatte ze twintig, misschien een of twee jaar ouder. De kleren werden in dozen gelegd. Ik moest die dozen op een wagentje laden en ermee naar de grote hangar gaan waar ze verder verpakt werden.
De meisjes keken me aan.
- Whaw zeg. Een nieuwe ?
- Ja.. Ja…
- Je ziet er zeer sportief uit…
Ik merkte hoe ze een oogje pinkten naar elkaar.
Ik boog voorover om een doos te nemen; plaatste die op het wagentje. Ik boog opnieuw voorover…
- Godfert !
Een van de meisjes trok gewoon mijn broekje tot onder mijn billen. Ik wipte recht, trok het broekje omhoog. Doch niet snel genoeg opdat zijn piemel niet te zien zouden krijgen. Ze lachten. Ik kleurde helemaal rood. Mijn piemel groeide en duwde het broekje in een bobbel vooruit.
- Zeg niet dat je dit niet graag hebt !
- Nog nooit je pietje aan een meisje getoond ?
- En zo’n mooi pietje ! Kijk eens naar die bobbel in je broekje… het groeit van tevredenheid !
Ik zegde niets. Voelde me hemels beschaamd. Rap de dozen op het wagentje en weg ermee.
Meisjes ! Niet te vertrouwen. Deze toch niet !

Louis kwam even polsen hoe het vlotte. Pierre zegde dat ik hard door werkte en de sympathie kreeg van alle vrouwen in het atelier. Louis moest hartelijk lachen.
- Ja, met zo’n body…
Hij knipoogde naar mij. Ik dacht aan de zaterdag, daar boven op de stapel balen.

En dan schreeuwde de sirene opnieuw. Middag !