Jongens Hormonen - 20

Behoort dit verhaal bij de afdeling “HOMO” ? Voor mij : JA ! Het is het verhaal van Rik, een 17-18-jarige die volop op zoek is naar zijn eigen identiteit. Hij kickt op jongens, op adonissen. Natuurlijk, hij leeft ook tussen meisjes, mooie en lieve meisjes , die hem sympathiek vinden. Rik geniet ervan naakt te zijn bij anderen, betast te worden. Elk deel van dit verhaal is een episode uit een groter geheel. Het duurt soms wel even vooraleer een man zich helemaal homo voelt. Ook in het gewone leven kunnen homo’s zeer goed overkomen bij meisjes en kunnen zij meisjes bekoren. Het zijn zeer grote uitzonderingen, die homo’s die zelf de meisjes totaal afwijzen. Seks is altijd leuk. En..niet op elke pagina van een leven komt er seks voor. Ook niet in dit verhaal.
Opmerkingen altijd meer dan welkom.
Sinds die fameuze behandeling door Lindsay en haar broer en nichtje, bekeek ze mij niet meer zo uitdagend. Blijkbaar was ze voldaan van mij. Ik had haar naakt gezien, niet eens aangeraakt. Eerlijk gezegd, ik verlangde er ook niet echt naar. Ik verlangde naar Serge en naar Lieven en naar Francky.

Francky. Een jongen uit mijn klas. Een jongen die moeilijk binnen de lijntjes van het schoolreglement kon lopen. Een jongen die bijna elke dag wel met ergens één leraar botste. Echte kameraden had hij niet. Niet dat de andere jongens hem meden. Nee. Doch Francky was zo bruut. Grove taal. Roken als een ketter ! En af en toe gebruikte hij ook wel eens zijn hand of vuist om een bewering kracht bij te zetten.
Ja, ik kende Francky, doch veel had ik er nog nooit tegen gezegd. Tot op die maandagochtend. Francky wachtte me op aan de schoolpoort.
- Ik ben gisteren in Antwerpen geweest.
- Ha !
- Ja. We zijn naar het museum van Plantin geweest.
- Plantin-Moretus ? vroeg ik.
- Ja. Plantin-Moretus.
- Op de Vrijdagmarkt, vulde ik aan. En wat heb je nog gezien ?
- We zijn met de trein geweest.
- En dan over de Kaaserlaa en de Meir ?
- Ja. Amaai zeg ! En al die winkels en cafees.
- Mooi hé !
- Ja.
- Waarom ben je er geweest ?
- Mijn pa is drukker en werkt in Roeselare in een grote drukkerij.
- Ha, ja.
- En er was daar in Antwerpen ook een klein museumpje met allemaal foltertuigen.
- God, ja, aan het begin van de Meir. Ben je daar binnen geweest ?
- Ja. Amaai zeg ! Leuk hoor !
- Zie je dat graag, die foltertuigen ?
- Dat is leuk. Die beulen moeten zich nogal geamuseerd hebben.
- Jaloers ? vroeg ik.
Francky keek me aan.
- Wel ja. Zo eens een misdadiger laten afzien, dat moet toch leuk zijn !

Een mens laten afzien ! Francky vond dat leuk.
Ik was ook een enkele keer in dit museumpje binnen geweest. En ik had ook al wel eens op internet gezocht naar foltertuigen. En… soms durfde ik ook wel eens naar pornosites kijken waar mannen geslagen worden en gefolterd aan hun penis en teelballen en anus. Hoe heette dat ook weer. Bdsm ? Leuk. Dan kreeg ik steevast een stijve en droomde er wel eens van het slachtoffer van zo’n behandeling te zijn.
’s Avonds zocht ik op internet naar filmpjes over spanking. Leuke, waar de een jonge gast met bloot achterwerk op de knieën van een oudere ligt en kletsen krijgt. En ook meer gewaagde, waar een kerel vastgebonden ligt, benen omhoog, kont bloot en gegeseld wordt. Ik genoot van die beelden en fantaseerde. Het moest wel leuk zijn, weerloos te zijn, naakt, terwijl anderen jou bekijken en heer en meester zijn over jou. Ik dacht aan de woorden van Francky. Iemand doen afzien, dat moet toch leuk zijn. En ik vond het in mijn fantasieën leuk de onderdanige te zijn, hij die gestraft wordt, die kletsen krijgt, die bepoteld wordt.
En ’s avonds in bed masturbeerde ik.

Bij het begin van het schooljaar hadden alle leerlingen van onze klas hun e-mailadres aan elkaar doorgegeven. Zo konden we gemakkelijk gegevens over school en schooltaken aan elkaar doorspelen. Veel had ik daar nog niet gebruik van gemaakt.
Maar nu. Zou ik het wagen Francky te mailen ? Na ons gesprek van maandag hadden we elkaar niet meer gesproken.
’s Avonds deed ik het.
“Hoi Francky, hoe gaat het ?”
Onmiddellijke reactie van hem.
“Goed. En met jou?”
“Excellent. Dank je”
“Aan het blokken?”
“Ja. Frans”.
Even pc-stilte. Geen reactie meer. Zou ik ? Ik tikte een nieuwe mail.
“Zeg, Francky, vind jij dat echt leuk om iemand te zien afzien, te zien kletsen krijgen ?”
Na vijf minuten, antwoord.
“Ja.”
Ik had meer verwacht. Mijn fantasie draaide op volle toeren. Durven.
“En welke sites bekijk je dan op internet ?”
Even geen reactie. Dan een hele mail vol.
“Zoek via Google naar ‘bound gays’. Er zijn ook filmpjes over vrouwen, maar daar hou ik niet van. laat eens weten wat je er van vindt.”

Francky, een homo ? Misschien wel.
Ik zocht. Ik vond foto’s en video’s. Er ging een nieuwe wereld voor mij open. Mijn hart klopte snel en sneller. Er druppelde voorvocht uit mijn stijve lul.
Rond tien uur stuurde ik nog een mail.
“Prachtig zeg ! “
Meteen antwoord.
“Vind je ?”
Mijn antwoord
“Ja. ik zou dat eens willen mee maken”.
Antwoord van Francky.
“Echt ?”
“Ja”
“Ik heb dat al eens mee gemaakt. Leuk hoor !”
Mijn hart sloeg sneller. Mijn piemel werd helemaal stijf.
“Dat jij naakt vastgebonden was?”
“Ja”
“En wat deden ze dan?”
“We waren enkel met twee. Hij liet me kronkelen van genot.”
“En kreeg je kletsen ook ?”
“Ja. Op mijn blote billen. En hij bond mijn ballen en trok er dan aan.”

Mijn hart sloeg nog sneller. Op je blote billen kletsen krijgen. Ik stuurde nog een mailtje.
“En heeft hij je dan geneukt ook ?”
“Ja.”
“En lag je dan nog vast gebonden ?”
“Ja.”
“Kun jij daar tegen dat ze dan verder aan je lul zitten als je gespoten hebt?”
“Nee”.
“En deed hij door ?”
“Ja”.
“Amaai zeg. En je kon zijn handen niet weg duwen?”
“Nee”.
“En hoe lang deed hij nog door ?”
“Tot mijn pietje helemaal slap was.”
“Hoe oud is die kerel ?”
“Bijna negentien.”
“Zit die bij ons op school ?”
“Nee. Hij volgt een technische opleiding. Voor metaal of zo iets.”

Ik dacht aan de LP-club. Dat was al enkele maanden geleden. Ze hielden me ook vast, doch lieten me los wanneer ik gespoten had. Ik wilde het wel eens meemaken dat ze verder deden en ik me niet verweren kon.

Er kwam een mailtje binnen van Francky.
“Nog een goeie avond. Tot morgen.”
Ik antwoordde.
“Tot morgen”

Ik geraakte moeilijk in slaap.

’s Anderendaags pinkte Francky een oogje naar mij toen ik hem ontmoette. Ik pinkte even terug. We praatten niet met elkaar. Zijn blik alleen al was genoeg voor mij. Ik wist het. Francky zou me zeker eens verwennen. Doch wanneer ?

Ongelooflijk hoe de dagen voorbij gleden. Niet enkel de dagen, ook de weken. Begin december. De proefwerken stonden voor de deur. Met de herfstvakantie had ik een vrij goed resultaat behaald. Mijn ouders waren tevreden. Ik was geen topvlieger, nee, maar behoorde toch bij de besten van de klas. Ik verschoot er zelf van.
Hier in de Westhoek waren de leraars strenger in hun evaluatie dan in de grootstad Antwerpen. Ja, die Westvlamingen waren inderdaad niet te onderschatten. Er moest gewerkt worden. De leraars steunden daar elke les op. Niet wachten tot het einde van het trimester. Nee, elke dag en elke dag opnieuw. Taken dienden perfect afgewerkt te worden. Jaja, de computer maakte sommige zaken gemakkelijker. En de rekenmachientjes ook. Een stelwerk moest echter nog steeds met de hand geschreven worden. Archaïsch zouden ze in Antwerpen zeggen. Hier heette dat : aandacht besteden aan het handschrift. En vooral, zonder fouten ! Geen doorhalingen ! Geen corrector ! Doe het maar eens hé ! Vier pagina’s zonder fouten. Archaïsch ? Met aandacht leren werken. Met zorg. Niet overhaast, doch grondig.
Zo ook voor wiskunde. Ik was gewoon om naar mijn rekenmachientje te grijpen. Doch hier ? 14 maal 21…. Hé,Antwerpenaare, uit het hoofd hé ! Of hedde geen hersenen nie meer misschien ?

Zo heb ik leren werken. En zo liep het eerste trimester naar zijn einde toe;

Vanaf half november trok ik met de lijnbus naar school. Alle jongens van ons dorp deden het. Ook de leerlingen van de technische school. De laatste rijen van de bus, dat was ons domein.
Eén jongen van het VTI viel me al van de eerste dag op. Geert. Ik wil niet onbeleefd zijn, doch hij geleek meer op een gorilla dan op een jongen van achttien. Een smoel waar je betonblokken op kon kloppen. Zwaar gebouwd. Vuisten die water uit arduin konden knijpen. En een taal ! God, wat een taaltje ! Vloeken, en vloeken en vloeken. De jongens die hem kenden noemden hem Tarzan. Geert woonde aan de andere kant van ons dorp.
- Een echte vechtersbaas, wist Serge te vertellen.
Op donderdag namen wij de bus van zeven uur. Er reed niet veel volk mee. En dus achteraan heerste het jonge volk. Met Geert als ongekroonde baas.
De tweede, of was het de derde dag ? Van geen belang. Geert was weer zijn woordenschat aan het uitspuwen. En plots klonk het van
- Godfert, kust mijn kloten !
En Serge zo rap hij kon
- Awel, haal ze ne keer uit…
- Denk je misschien dat ik niet durf ?
- Durf je ?
Meteen stond Geert op, opende zijn jeans en haalde er zijn lul en ballen uit. Whaw wat een lul ! Dik en lang, en toch nog slap. Als een olifantenslurf hing die over de harige ballenzak. Uitdagend klemde hij zijn speelgoed in zijn hand en ging vlak voor Serge staan.
- Hier zie !
En Serge, die boog voorover en kuste en likte aan Geert zijn ballen. Natuurlijk dat we lachten !
- Ben je nu content, ja ?
Geert borg zijn lul en ballen weer weg in zijn broek, ritste die dicht en ging weer neer zitten. Mijn achting steeg voor hem. En ook voor Serge.

Terwijl Serge en ik van de halteplaats naar huis gingen, wist Serge een en ander te vertellen over die Geert. Hij woonde aan de andere kant van het dorp, richting Ieper. Hij had een oudere broer die in een garage werkte en die een vrij goede voetballer was. De vader van Geert werkte ook in een garage en zijn moeder werkte als assistente bij een apotheker in de stad. Ze woonden in een vrij groot en hoog huis dat zeker bijna honderd jaar oud was, met een voordeur in het midden, en links en rechts twee ramen. Geert oefende zich in gewichtheffen en hij vertelde dat hij op de zolder van het huis een hele ruimte had met allerlei toestellen.
- Zo een beetje als bij mij ? vroeg ik.
- Groter. Groter ! En met diverse toestellen.
- Leuk zeg !
Mijn hart klopte wat sneller. Als ik nu eens kameraad werd met die Geert, misschien kon ik wel eens bij hem gaan oefenen op de zolder. En misschien….
- Het schijnt dat hij eens een jongen van zijn klas uitgenodigd heeft, hem heeft laten uitkleden tot op slip, hem vastgebonden heeft, dan het slipje uitgetrokken en die jongen als het ware gefolterd heeft.
Ik dacht aan Francky.
- Echt ?
- Ja. Maar die jongen genoot er van. Hoe noemen ze dat ook weer ?
- Bdsm of zo ?
- Ja. En kijken hoever ze mogen gaan.
Mijn hart klopte nog sneller. Bij Geert binnen geraken. Zogezegd om wat te sporten op die zolder. Wie weet !

’s Avonds een mailtje naar Francky.
“Hé, hoe gaat het ?”
Evan wachten voor het antwoord kwam;
“Goed. Aan ’t blokken?”
“Ja. Frans.”
“Ik wiskunde”
“Zeg, die kerel die jou eens vastgebonden heeft, is dat een zekere Geert ?”
“Ja. Hoe weet je dat ?”
“Zit op de bus naar huis”
“Nogal een kerel hé”
“Ja, zeker. Ga je er nog eens naartoe ?
“In de kerstvakantie.”
Ik dacht even na.
“Mag ik eens meegaan ?”
“Vraag het aan Geert”

Vraag het aan Geert. Hoe moest ik daar aan beginnen ? Geert had ik nooit alleen op de bus, er waren altijd andere kameraden bij.
Ik pijnigde mijn hersens. Hoe kon dat ? Hoe kon ik Geert eens alleen spreken ? En zou ik het durven vragen ?
Soms liggen de oplossingen dichter bij dan je denkt. Zo ook met Geert.
Op woensdag namen we steevast de bus van vijf uur ’s avonds. Half december was er op woensdag een voetbalmatch geweest en ik kon pas de bus van zeven uur nemen. Geen andere leerlingen. Nee ?
- Hé, Antwerpnaarke !
Geert stapte ook op de bus en kwam naast mij zitten.
- Godfert, begon hij met een vloek, moeten nablijven !
- Ja ?
- Ja ! Die smeerlap van een leraar Frans.
Even stilte. Mijn hart klopte sneller. Nu moest ik het maar durven.
- Jij kent Francky uit mijn klas ?
- Francky ! Nee zeker ! Toffe gast.
Mijn hart sloeg nu nog sneller. Geert keek me aan.
- Wat heeft hij over mij verteld ?
Ik kleurde zeker rood in mijn gezicht.
- Dat je… dat je hem eens vastgebonden hebt en doen afzien….
Geert keek me aan.
- Ja. En ?
- Ik vind dat leuk.
- Ja ?
- Ja !
Stilte.
- Zeg Geert.
- Ja ?
- Zou je mij ook zo eens willen onder handen nemen ?
Geert schoof dichter. Plots greep hij in mijn kruis en kneep zijn grote hand dicht. Ik schreeuwde het uit. De weinige mensen in de bus keken om.
- E… Excuseer
Geert lachte.
- Is het dit waar je naar verlangt ?
- Ja, maar niet zo hard.
- Ik zal er eens over nadenken.
Stilte.
- Zou je tijdens de vakantie eens meekomen met Francky ?
- O ja….

Met Francky naar Geert zijn huis. Ik droomde er van.